Trupia Farma. Nowe śledztwa

Z lekką obawą sięgnęłam po tę książkę, bo nie lubię thrillerów, kryminałów czy innych "krwawych" opowieści. Okazało się jednak, że "Trupia farma. Nowe śledztwa" zadziwiająco wciąga i nie budzi grozy, mimo że jest to opowieść legendarnego "detektywa kości". Książka to wspomnienia najciekawszych historii, w których nauka i badania na tytułowej "trupiej farmie" pozwoliły odkryć np. czas morderstwa, narzędzie zbrodni czy samego sprawcę. Mimo makabrycznego tematu, historie opowiedziane są bez zbędnego epatowania grozą, z naciskiem na naukowe dociekanie prawdy. Opowieść, którą warto przeczytać.

"Mówię Wam, naprawdę bardzo trudno jest całkowicie spalić ciało. Jeśli postanowicie kogoś zamordować, nie sądźcie, że uda wam się zatrzeć ślady za pomocą ognia."

Jeszcze nie tak dawno temu Trupia Farma była książką, którą ciężko było gdziekolwiek dostać. Wydawnictwo jednak zdecydowało się na dodruk, a co więcej, nawet na wydanie kolejnych przygód założyciela Antropologicznego Ośrodka Badawczego Uniwersytetu Tennessee. Spodziewałam się tego, że być może wraz z nowymi śledztwami pojawią się nowe metody identyfikacji zmarłych, w końcu od czasów, kiedy Bill Bass zakładał Trupią Farmę, naukowa znacznie poszła do przodu. Jednak wydaje mi się, że antropologia rządzi się swoimi prawami i nie do końca otrzymałam to, czego oczekiwałam – przynajmniej w aspekcie samej metodyki.

Jako genetyk z wykształcenia oraz z zamiłowania, liczyłam na pewną dawkę mojej dziedziny w ujęciu antropologicznym. Wiem doskonale, jak mocno analizy DNA mogą pomóc antropologom sądowym, ale właściwie autor sam się przyznał, że dla niego te wszystkie markery DNA to czarna magia. Oczywiście zna podstawy, które są mu potrzebne do jego pracy, ale nie ukrywa, że woli zawsze skorzystać z usług specjalistów. Zapewne dlatego nie zaprezentował tutaj metodyki od takiej strony – to nie jego działka. Skupił się na tym, w czym jest naprawdę dobry. I wierzcie mi, nigdy nie wyjdę z podziwu dla osób, które potrafią tyle wyczytać z ludzkich kości. To wręcz nie do uwierzenia, ile się w nich kryje, jak każdy uraz odbija na nich swoje piętno.

Kolejna książka Billa Bassa utwierdziła mnie w przekonaniu, że to człowiek pełen pasji, zafascynowany tym, co robi. Jego przykład świetnie pokazuje, że można wiele osiągnąć, jeśli tylko się tego chce i działa się w obranym przez siebie kierunku. I wcale nie trzeba czegoś poświęcać w zamian. Chętnie wybrałabym się kiedyś na wykład Bassa, aby posłuchać na żywo o jego dokonaniach. Naprawdę wiele osiągnął i udowadnia, że praca może być też przyjemnością i hobby. Życzę każdemu, aby odnalazł taki sposób na życie. Choć niektórzy pewnie uznają, że człowiek, którego kręcą kości i zwłoki jest lekko niespełna rozumu… Ale wiecie, ktoś to musi robić. A jeżeli jest w tym naprawdę dobry, to może pomóc policji w wielu dochodzeniach, może pomóc rodzinom, które nie mają pewności, czy pochowali kogoś bliskiego, może pomóc słynnym artystom… I właśnie tego typu historie znajdziecie w tej książce.

Chociaż otrzymujemy tutaj sporą dawkę nowych dochodzeń i przeprowadzonych analiz, to Bill Bass sentymentalnie nawiązuje też do początków Trupiej Farmy, a nawet do niektórych opowieści znanych z pierwszej książki. Wciąż pokazuje, że działał nie tylko w ramach nauki, ale też niósł pomoc zwyczajnym ludziom. Można też zauważyć to, w jaki sposób rozwijał się Ośrodek Badawczy założony przez autora. W pierwszej części faktycznie mocno skupiał się ON na jej powstawaniu, na genezie, na tym, od czego zaczynał. Tutaj Trupia Farma jest w momencie pełnego rozkwitu, sporo się tam dzieje, Bass ma znakomitych współpracowników, którzy niemal dorównują mu pasją i zaangażowaniem. Każde śledztwo to takie kolejne doświadczenie w jego CV. Rozwój jego kariery, który doprowadził go do punktu, w jakim znajduje się obecnie. I choć jest już na emeryturze, to nadal angażuje się w wiele spraw swojego Ośrodka, bo jakżeby inaczej? W końcu to jego „dziecko”…

Czego możecie się dowiedzieć z tej książki? Cóż, jeżeli interesują Was zwłoki i rozkład ludzkiego ciała to z pewnością będziecie zachwyceni, bo Bass wprowadzi Was idealnie w tajniki tego procesu. Prócz tak oczywistych rzeczy, jak to, że rozkład zależy od temperatury i warunków środowiskowych, dowiecie się na przykład, jak robaki mogą pomóc przy badaniu zwłok. No i niestety smutna wiadomość dla przyszłych morderców – autor tej książki skutecznie Was zniechęci do obrania tej drogi kariery. Zatarcie wszystkich śladów i pozbycie się zwłok wcale nie jest takim łatwym zadaniem… Pomijam kwestię świadków, to idzie jakoś załatwić, ale nawet ogień nie jest idealnym rozwiązaniem. Chociaż… może będziecie mieli szczęście i nie traficie na tak dobrego antropologa, jak Bill Bass.

Bardzo się cieszę, że sięgnęłam po tę książkę. Pierwsza część była znakomita, a druga jej spokojnie dorównuje. Uwielbiam ludzi z pasją, a Bill Bass jest właśnie tego typu człowiekiem. To aż promieniuje z opisywanych przez niego historii. No i nie da się ukryć, że książki te są nieco specyficzne, towarzyszy im niecodzienny klimat, ale mimo wszystko warto się z nimi zapoznać. To nie tylko opowieść o trupach i antropologii sądowej, czy o badaniu kości. To także opowieść o dążeniu do celu, o realizowaniu swoich pasji i postanowień. Nie będzie błędem stwierdzenie, że jest na swój sposób inspirująca. Zdecydowanie polecam!

 [Adres usunięty]

“Trupia farma. Nowe śledztwa”autorstwa bill Bassa oraz Jona Jefersona, to nowe opowiadania, 13 nowych spraw, które zostały przedstawione oczami zasłużonego w tej dziedzinie - antropologa sądowego. Książkę mimo nie łatwej tematyki, bo w końcu śmierć nie jest przyjemnym tematem, łatwo się czyta. Autorzy starają się przekazać w niej wiele ciekawostek z dziedziny antropologii i pochodnych jej nauk. Wielkim plusem książki jest słowniczek, i to nie taki mini, umieszczony z tyłu książki z “najważniejszymi pojęciami antropologicznymi i sądowymi” oraz rozrysowany szkielet ludzki wraz z uwzględnieniem dość szczegółowym elementami czaszki.

"Detektyw kości"

Bill Bass i Jon Jefferson to autorzy, których poznałem po raz pierwszy sięgając po ich wspólną książkę "Trupia Farma. Sekrety legendarnego laboratorium sądowego, gdzie zmarli opowiadają swoje historie". Trafiłem na nią szperając w internecie, powodowany ciekawością czy faktycznie istnieje taka placówka, o której pisał Simon Beckett w "Chemii śmierci". Okazało się, że tak, i powstała nawet książka z gatunku literatury faktu, biologii i anatomii napisana przez jej założyciela i jego współpracownika, która była bardzo dobrą pozycją przybliżającą ten temat i przedsięwzięcie, i czytałem ją z wielkim zainteresowaniem. Jakże się ucieszyłem, kiedy w zapowiedziach wydawniczych doszukałem się informacji, że za niedługo na naszym rynku pojawi się kolejna książka obu autorów pt. "Trupia Farma. Nowe śledztwa". Postanowiłem ją bezzwłocznie przeczytać.

Dla przypomnienia. Trupia Farma to Ośrodek Badań Antropologicznych, założony przez Billa Basa w 1980 roku, który jest częścią programu antropologii sądowej na Uniwersytecie Tennessee. To laboratorium, gdzie pracownicy i studenci zajmują się przeprowadzaniem wszelkich badań dotyczących rozkładu zwłok posługując się prawdziwym materiałem ludzkim, który placówka otrzymuje zgodnie z prawem od zakładów pogrzebowych. Co ciekawe także wielu zwykłych obywateli z własnej woli chętnie podpisuje dokumenty o przekazaniu później swoich zwłok do Trupiej Farmy, żeby przysłużyć się nauce.

Od chwili założenia laboratorium tysiące studentów (przyszłych antropologów sądowych) oraz dotychczasowych pracowników laboratorium z Billem Bassem na czele, uczyło i uczy się na prawdziwych zwłokach, gdzie ciała poddawane są różnego rodzaju testom: od zanurzeń w wodzie, czy cięcia różnymi narzędziami po wystawianie na żer drapieżnikom. Badają nie tylko same ciała, ale również otoczenie wokół nich: glebę, na której leżały, wodę lub bagna, w których były zanurzone, czy samochody i inne miejsca, w których zwłoki specjalnie umieszczono. O tych wszystkich badaniach i eksperymentach mogliśmy przeczytać w pierwszej książce obu autorów.

W "Trupia Farma. Nowe śledztwa" już mniej czytamy na temat samej placówki, a bardziej skupiamy się na toczonych śledztwach (tych najsłynniejszych), w których brał udział Bass i pomagający mu przy tym Jefferson, jego studenci, pracownicy oraz inne jednostki i instytucje związane z antropologią sądową, kryminologią, kryminalistyką czy medycyną. Książka rozpoczyna się wstępem, w której autor opisuje pół wieku ewolucji i rewolucji w dziedzinie nauk sądowych (m. in. jak wyglądały jego początki z zawodem, jakie były kiedyś technologie, jak powstawały nowe itp.), a następnie mamy kilkanaście rozdziałów, w których opisane jest 13 całkowicie odmiennych spraw.

Każda ze spraw to inny etap kariery zawodowej Bassa, a więc przy rozwiązywaniu ich przedstawiał starsze i nowsze technologie, różne badania, przyrządy, ludzi i wszelkie czynniki, które mu w tym pomagały. Autor uświadamia czytelnika, że identyfikacja ofiary, odkrycie okoliczności i sposobu w jakich zginęła oraz odszukanie sprawcy to żmudny, złożony i bardzo długi proces, który zostaje w znacznie uproszczony sposób przedstawiany w serialach typu "CSI: kryminalne zagadki" czy "Kości", gdzie takie sprawy rozwiązuje się bardzo szybko i często przez niewielką grupę osób. Tak naprawdę przy każdym śledztwie liczy się praca zespołowa, bo to wiele osób z różnych placówek, które wspólnie pomagają przy rozwiązaniu danej sprawy. Tak samo wygląda kwestia badań, przykładowo dotyczących uzyskania wyników DNA, gdzie w filmie otrzymuje się je w kilka godzin, a tymczasem w rzeczywistości potrzeba na to kilkunastu dni, a nawet tygodni. Już nie mówiąc o całym śledztwie, które trwa często latami (Bass przytacza takie, do których wracał po 20-30 latach, bo pojawiły się nowe technologie, które mogły pomóc w rozwiązaniu sprawy, której nie dało się rozwiązać kiedyś, albo gdzie rodzina nie mająca niegdyś funduszy i ciągle nie potrafiąca się pogodzić z jednoznaczną identyfikacją swojej bliskiej zmarłej osoby poprosiła o wznowienie śledztwa) .

Książka z racji tematyki jaką podejmuje napisana jest specyficznym językiem i w specyficzny sposób, więc na pewno nie należy do lekkich lektur, które można poczytać dla relaksu. Momentami może być nawet nużąca, bo autorzy dość skrupulatnie przedstawiają niektóre kwestie niekoniecznie aż tak bardzo interesujące i potrzebne dla czytelnika. Ale kiedy laboratorium eksperta jest Trupią Farmą, a obiektami zmarli, to powstaje wiele ciekawych tajemnic, które nieraz przybierają niesamowite formy. Ich odkrywanie to żmudna i ciężka praca nie dla niecierpliwych, ale satysfakcja jej rozwiązania i różnorodność sposobów i technik w użyciu jest zachwycająca. Przede wszystkim najpierw trzeba zidentyfikować rasę, płeć, wzrost i wiek danych zwłok, co zaawansowani eksperci potrafią robić sami. Ale można się też posłużyć programem sądowej analizy dyskryminacyjnej (ForDisc) opracowanym przez Richarda Jantza i Steve'a Ousleya. Oprócz tego autorzy przedstawiają badania za pomocą mikroskopii elektronowej (umożliwiające dostarczenie doskonałych obrazów maleńkich trójwymiarowych elementów i substancji chemicznych), za pomocą sonaru Humminbird i innych sonarów bocznych (służących do poszukiwania ofiar utonięć), rekonstrukcje twarzy czy też powszechnie znane badania DNA. Opracowano też wiele wzorów matematycznych i harmonogramów do badań na podstawie temperatur, które pozwalają oszacować jak długo ofiara jest leży martwa.

(...)

Całość na: [Adres usunięty]

Nowa książka autorów kultowej "Trupiej Farmy" Bill'a Bass'a oraz Jon'a Jefferson'a pod tytułem "Trupia Farma. Nowe Śledztwa" w błyskotliwy sposób przedstawia sposób działania tego osobliwego miejsca.

Książka rozpoczyna się od dywagacji doktora Bill'a Bass'a na temat zmian jakie nastąpiły na przestrzeni pół wieku w medycynie sądowej. W kolejnych szesnastu rozdziałach różni autorzy opowiadają historie nieszczęśliwych wypadków, morderstw i katastrof, które wielu ludzi doprowadziły do śmierci. Nie chciałabym opisywać tutaj poszczególnych spraw, by nie zdradzać szczegółów książki. Warto samemu odkrywać powoli tajemnice w niej zawarte. Ta książka uczy, pokazuje, że nie wszystko jest takie jakim się wydaje na pierwszy rzut oka. Uczy również pokory oraz tego, że nie wszystko można rozwiązać tak szybko, jak to filmy akcji pokazują.

Największym atutem książki jest, moim zdaniem, pokazanie, jak zmieniała się antropologia na przestrzeni ostatnich 50 lat. Autorzy podkreślają również, jak olbrzymią rolę w rozwiązywaniu spraw śmierci odgrywają poszczególni specjaliści od analizy danych. Każda z dziedzin wspomagających badania jest tutaj wyszczególniona i podkreślona. Kolejnym pozytywnym aspektem książki jest jej wielopoziomowość. Autorzy zatrzymują się na dłużej przy każdym aspekcie. Udowadniają, że emocje są równie ważne jak kości a psychologia równie istotna co badania naukowe. Książka nie jest sztywnym opisem spraw, badań i wyników testów. Przedstawiane są tam również ludzkie historie. Rodziny, które straciły bliskich. Udowadniają, że antropologia to nie tylko rozwiązywanie tajemniczych zagadek dla FBI lub CSI, ale też historie ludzi, którzy chcą wiedzieć, co wydarzyło się z ich bliskimi.

Wielkim plusem dla mnie był słowniczek zagadnień antropologicznych na końcu książki. Na końcu znajduje się również rycina z rozstawem poszczególnych, głównych kości w ciele człowieka, co dodatkowo ułatwia wyobrażenie sobie anatomii ludzkiej oraz pomaga lepiej zrozumieć opisy naukowe w książce.

Książka ma niecałe 300 stron, standardową czcionkę oraz format zeszytowy. Okładka autorstwa Magdy Kuc przedstawia agentkę CSI "badającą" teren oraz kości zakopane gdzieś pod nią. Polecam książkę każdemu, kto chciałby dowiedzieć się, jak wygląda praca całego zespołu śledczych i analityków nad losami ludzkimi po śmierci. A dodatkowo opisanej w przejrzysty i jasny sposób, pozbawiony naukowej paplaniny.

Antropologia sądowa to jedna z tych dziedzin nauki, które zawsze ogromnie mnie interesowały. Mimo, że nigdy nie wiązałam z tym swojej zawodowej przyszłości to jednak bardzo często sięgałam po różnego rodzaju publikacje czy dokumentu, które dostarczały mi nowych informacji na ten temat. Nie zdziwi Was zatem fakt, że w momencie gdy Wydawnictwo Znak zaproponowało mi możliwość zrecenzowania książki Trupia Farma. Nowe śledztwa musiałam się na nią skusić.

W Knoxville w amerykańskim stanie Tennessee znajduje się pewne niezwykłe miejsce, które zarazem przeraża jak i fascynuje. Na wyodrębnionym, ogrodzonym i zabezpieczonym terenie znajdują się setki ludzkich ciał w różnych fazach rozkładu, które są "polem nauki" dla antropologów sądowych. Zwłoki są pozostawione na powierzchni i poddawane naturalnym warunkom atmosferycznym, zanurzone w wodzie, pozostawione we wrakach, podpalane czy zakopywane na różnej głębokości. Brzmi makabrycznie, prawda? Mimo to, osoby które zgodziły się aby po śmierci ich ciało zostały wykorzystane w celach naukowych przyczyniają się do poszerzenia wiedzy, a co za tym idzie szybszym i prężniejszym rozwojem antropologii sądowej.

Trupia Farma. Nowe śledztwa to zbiór trzynastu spraw, w których udział brał Bill Bass. Autor przenosi czytelnika w swój świat, złożony przede wszystkim z ludzkich szczątków. Ze szwajcarską wręcz dokładnością Bass przekazuje te najciekawsze i najdziwniejsze przypadki, z którymi miał styczność w przeciągu swojej wieloletniej pracy zawodowej. To naprawdę fascynujące z jaką pamięcią do szczegółów antropolog przedstawia wyzwania, z którymi przyszło mu się zmierzyć.

Książkę czyta się jak wciągający thriller, a przecież mamy do czynienia z literaturą faktu. Dzięki właśnie takim pozycjom coraz bardziej przekonuje się do tego typu lektur. Drobiazgowe opisy wykonywanych czynności, wykorzystywanie nowych metod czy obserwacja naturalnych czynników mających wpływ na rozkład zwłok uzmysławia czytelnikowi jak bardzo trudnym i wymagającym ogromnej cierpliwości oraz dokładności jest antropologia sądowa. Każda z trzynastu opisanych spraw, w jakimś stopniu, przyczyniła się do poszerzenia wiedzy w tej arcyciekawej dziedzinie.

Dodatkowym "bonusem" dla czytelnika jest umieszczenie na końcowych stronach aneksów z przekrojem całego ludzkiego szkieletu wzbogaconym nazwami kości oraz z indeksem specjalistycznej terminologii.

Na rynku wydawniczym w Polsce ukazała się również książka Trupia Farma. Sekrety legendarnego laboratorium sądowego, gdzie zmarli opowiadają swoje historie, która poprzedza recenzowaną pozycję, a ja z pewnością nadrobię jej lekturę.

Trupia farma. Nowe śledztwa bardzo ciekawa i wciągająca pozycja. Zdaje sobie jednak sprawę z tego, że nie jest to książka dla wszystkich. Zwolennicy literatury faktu oraz fani takich seriali jak "Kości" czy "CSI. Kryminalne zagadki Miami" powinni być usatysfakcjonowani. Dla mnie lektura jest naprawdę warta przeczytania i polecenia.

Na rynku wydawniczym w ostatnim czasie aż roi się wszelakiej literatury faktu , krążącej wokoło tematyki zbrodni, śledztw, wykrywania przestępstw. Na naszym rodzimym rynku wydawniczym króluję pozycje w stylu Złe psy. Po drugiej stronie barykady, kobiety mafii, Osiem dni z życia policjanta itp. Żona byłego gangstera, szefa mafii pruszkowskiej Słowika również jest bohaterką kilku książek min. wywiadu rzeki. Rodzi się pytanie czy nas to naprawdę interesuje czy ulegamy jakiejś zbiorowej modzie? Piszę o tym z pewnym przekąsem, gdyż wśród masy tejże tematyki umykają pozycje naprawdę wartościowe, które spokojnie mogłyby stanowić ciekawe lektury akademickie, a które dosyć rzadko przebijają się do publicznej świadomości. Mam tu na myśli min. Trupią Farmę Billa Bassa oraz Johna Jeffersona. Świat tajemniczych śledztw FBI, specjalny ośrodek z kościami ofiar różnych przestępstw działa wciąż na wyobraźnię ( zwłaszcza scenarzystów seriali kryminalnych) toteż obaj panowie napisali jej drugą część.

Trupia Farma. Nowe Śledztwa to zapis poszczególnych spraw, w jakich dr Bill Bass brał udział jako entomolog sądowy. Niektóre śledztwa były obrazowane jako poszczególne odcinki serialu Kości nadawanego w „FOX TV”. Same opisy spraw, dochodzenie do prawdy, żmudna praca zespołu z ośrodka w Teeneesee jednak mnie znudziły. Poczułem wrażenie, jakbym gdzieś to już czytał, coś oglądał. Na pierwszy rzut oka książka raziła komercją. Ot panowie wyczuli pismo nosem, poprzednia książka dobrze się sprzedawała, „machniemy następną”. I raptem w wiadomościach pojawiły się informację o Tomaszu Komendzie, który stracił w więzieniu osiemnaście lat, odsiadując wyrok za zbrodnie, której nie popełnił. Była to szczególnie przykra zbrodnia, na małoletniej dziewczynie, połączona z gwałtem. Coś mnie tknęło. Wróciłem zatem do książki Trupia Farma. Nowe śledztwa i zrozumiałem, jak ważne jest, aby państwo, policja dysponowała taką służbą jaką jest Zespół Etnologów Sądowych z tzw. „trupiej farmy” w Teeneesee. Co by było, gdyby osiemnaście lat temu dano do badania zwłoki zamordowanej dziewczyny właśnie dr Bassowi? Może Tomasz Komenda nie straciłby połowy swojego życia za kratami?

Książkę czyta się dosyć ciężko, choć pisana jest językiem raczej popularno naukowym, reporterskim wręcz. Tym niemniej ogrom szczegółów medycznych może być niejako trudnością w odbiorze. Tym niemniej ów nadmiar szczegółów właśnie pozwala ocenić Trupią Farmę. Nowe Śledztwa wyżej niż wspomnianą przeze mnie na początku literaturę „policyjno – przestępczą”. Tu nie ma zmyśleń, dopowiedzeń, fantazyjnych opisów pościgów za bandytami rodem ze Szklanej Pułapki. Jest tylko zbrodnia, kości i zespół pasjonatów, których chce za wszelką cenę dopaść prawdziwych sprawców. A pomóc w tym ma wiedza, biologia, medycyna a nie wielka i jeszcze dymiąca spluwa ze sklepu z zabawkami. Kto co lubi.

Bill Bass, Jon Jefferson, Trupia Farma. Nowe śledztwa, tłum. J. Ochab, wyd. „Znak”, Kraków 2018

Dr Maciej Samolej

Jak wiecie uwielbiam kryminały i thrillery. Przechodziłam też ogromną fascynację takimi programami jak CSI czy Kości. Dlatego też, bardzo ucieszyłam się, że mogę sięgnąć po tę książkę. Byłam ogromnie ciekawa jak wiele zmieniło się na przestrzeni lat w temacie antropologii sądowej. Jak wiele tajemnic Bill Bass jest w stanie wyrwać zmarłym, dzięki niesamowitemu projektowi badawczemu, zwanego Trupią Farmą.

Jak możecie się domyślić, przepadłam. Ta książka jest niesamowita. Osoby, które wolą romanse bądź literaturę piękną, nie zrozumieją mojej fascynacji Trupią Farmą. Jestem jednak pewna, że jest masa osób podzielających moją fascynację książką, która objawia nam tajemnice zmarłych, które mogą pomóc nie tylko w identyfikacji zwłok, ale także do wyjaśnienia w jaki sposób ktoś został pozbawiony życia, mimo iż mamy do czynienia z samym szkieletem.

Jeśli jesteście ciekawi w jaki sposób rozkłada się ciało ludzkie, jak wielką rolę odgrywają owady w procesie ustalania czasu zgonu, jak zidentyfikować ofiary po katastrofie i czy jest możliwe, by przypisać szczątkom ludzkim tożsamość za pomocą jednego zęba - ta książka jest dla Was.

Trzynaście spraw, dzięki którym odkryjecie wiele ciekawych faktów o ciele ludzkim, jak i inne ciekawostki.

Autorzy dają także wskazówkę " jeśli postanowicie kogoś zamordować, nie sądźcie, że uda wam się zatrzeć ślady za pomocą ognia." ;)

Sam sposób w jaki autorzy przekazują tak ogromną ilość wiedzy nie jest sztywny i usypiający. Wręcz przeciwnie, każda sprawa jest opisana w lekki i ciekawy sposób naszpikowany cennymi informacjami.

Polecam książkę każdemu, kto interesuje się taką tematyką. Sięgnijcie także po pierwszą część i posłuchajcie co szepczą zmarli!

"Trupia farma. Nowe śledztwa" to pozycja obowiązkowa dla wielbicieli seriali CSI, NCIS, Kości. Książka stanowi dokument jak na przestrzeni lat

zmieniały się metody stosowane w kryminalistyce, medycynie sądowej czy antropologii. Jak się okazuje, badania DNA nie są wcale tak prostą i

oczywistą metodą, a na ich wyniki czasami trzeba czekać kilka miesięcy. Różnica między książką, a wyżej wspomnianymi serialami polega na tym, że

Bill Bassa i Jon Jefferson, na podstawie swojej pracy i zdobywanego przez lata doświadczenia w antropologii sądowej stworzyli dokument i

przedstawili fakty.

"Trupia farma. Nowe śledztwa" opisuje 13 autentycznych przestępstw i historii z nimi związanych. Dowiadujemy się jakich informacji mogą dostarczyć

żywiące się zwłokami owady, a także w jaki sposób specjaliści sprawdzają czy wszystkie kości znalezione w miejscu zbrodni należą do tej

samej osoby.

Niezwykle ciekawe okazały się dla mnie metody identyfikacji czaszki i kości w celu ustalenia tożsamości ofiary: płci, wieku, wzrostu i finalnie

imienia i nazwiska.

Ciekawym dodatkiem jest słownik fachowej terminologii z dziedziny medycyny sądowej i antropologii, schemat ludzkiej czaszki i szkieletu, które

znajdują się na ostatnich stronach.

Książka na pewno przypadnie do gustu wszystkim fanom kryminalistyki i thrillerów. Pozycja ta jest również świetną opcją dla miłośników

literatury faktu i stanowi możliwość porównania faktów z fikcją oglądaną w serialach. Różnice mogą zaskoczyć!

[Adres usunięty]

Wbrew pozorom „Trupia farma” nie jest książką poświęconą wyłącznie działalności Ośrodka Antropologii Sądowej stworzonemu przez Billa Bassa. Autor w swej książce przedstawia nam trzynaście archiwalnych spraw. Został zaproszony do Iranu by zbadać kości trzech mężczyzn znalezionych w gruzach starodawnej świątyni, którzy uciekali w biegu o czym świadczyło ułożenie ich nóg i rąk. Następną sprawą była znaleziona czaszka znaleziona na brzegu rzeki, poproszono go o ustalenie czy należała do osoby współczesnej czy żyjącej przed wiekami i czy to była ofiara morderstwa. Okazuje się że czaszka należy do mężczyzny, który zaginął dwa lata wcześniej z szesnastoletnią szewczyną lecąc samolotem. Jednak mimo żmudnych poszukiwań nie znaleziono wraku samolotu. Następną sprawą jest zaginiona Leoma po pięciu miesiącach znaleziono fragmenty szkieletu, żeby ustalić czy należały do zaginionej nie tylko zrekonstruował czaszkę ale również musiał za pomocą innego naukowca przeprowadzić badania DNA.

Autor opisuje w jakim czasie rozkłada się ludzkie ciało, jak za pomocą uzębienia zidentyfikować ofiarę, jak pomocne przy ustaleniu czasu zgonu są larwy owadów rozwijające się w ciele ofiary. Dzięki tej książce dowiadujemy się, że nie ma zbrodni doskonałej, na kościach można znaleźć wszystko, od śladów noża do śladów po kuli. Profesor Bass wyjaśnia, po co są prowadzone badania nad rozkładem ciał ludzkich, w różnych warunkach klimatycznych i środowiskowych. Książka jest całkowicie poświęcona rozwojowi antropologi sądowej i wszystkich pokrewnych jej dziedzin. Bass odsłania sekrety skrywane przez ludzkie zwłoki, zapoznaje czytelnika z charakterem swojej pracy. Jeśli chodzi o styl, to z łatwością wyczuwalny jest naukowy, chłodny profesjonalizm, nierzadko wzbogacony subtelnym czarnym humorem, ale również sporą dawką taktu, delikatności i szacunku dla zmarłych.

Od pierwszych zdań wprost nie umiałam się od niej oderwać, a strony przelatywały nawet nie wiem kiedy. Historie te nie tyle co przerażają, ale przede wszystkim ujmują, zaskakują i poruszają czytelnika. Bardzo lubię wszystkie programy dokumentalne zajmujące się wyjaśnianiem dawnych zbrodni, jak również seriale kryminalne. Dla mnie jest to genialna książka, która wiele rzeczy na temat co dzieje się z ludzkim ciałem po śmierci dokładnie mi wyjaśniła. Autor w swej książce daje również nadzieje rodzinom zaginionych zmarłych osób na godne ich pożegnanie.

Świetne recenzje tej książki i przez to napewno ją przeczytam,mogę polecić również "Czwartą małpę" Barkera

Billa Bassa oraz Jona Jeffersona poznałam za sprawą pierwszej książki o Trupiej Farmie. Pozycja pt. "Trupia Farma. Sekrety legendarnego laboratorium sądowego, gdzie zmarli opowiadają swoje historie" zrobiła na mnie ogromne wrażenie. Tyle, że ja właśnie takie publikacje kocham. Dokumentalne, życiowe (tu nie koniecznie, szczególnie dla bohaterów), ale przede wszystkim takie co dostarcza mi wiedzy z działu kryminologi i kryminalistyki. Tu mam dodatkowo medycynę, więc czego mogła bym chcieć więcej?

Teraz mamy nową książka i jak głosi tytuł nowe śledztwa. Dokładnie 13 nowych spraw, które w fascynujący sposób opisują Bill i Jon. Nie licząc dwóch dochodzeń, które opisane są następująco w dwóch i trzech rozdziałach, każdy opisuje odrębne postępowanie.

W każdej ukazane są najnowsze technologie jakie pomagają w rozwiązywaniu spraw i to po dziesiątkach latach. Mało tego Bass uświadamia nas na każdym kroku, że odnalezienie sprawcy czy wyjaśnienie przyczyny zgonu to praca zespołowa. Nie jedna osoba, nie dwie. To zazwyczaj kilkanaście odrębnych osób, a każda z nich wnosi do śledztwa coś co pcha je do przodu.

"Praca zespołowa wciąż jest kluczem do rozwiązywania zagadek. Bez względu na to, jak dalece rozwinie się nauka, ludzie zawsze, zawsze będą najważniejsi" *

Z roku na rok jest łatwiej, bo nowinek technologicznych, medycznych i nie tylko przybywa. A prawie każda z nich pomaga. Jednak sam Bass mówi, że to co nie zastąpione to owady, które dzięki przepoczwarzaniu dają na prawdę niebezpiecznie bliskie dla sprawcy oznaczenie chwili zgonu. Poza tym uzębienie. Jest praktycznie tak charakterystyczne dla każdego z nas jak DNA czy odciski palców. A ich plus jest taki, że ciężko je zniszczyć na prawdę długo przechowują materiał do badań. Niektóre zęby są tak specyficzne, że już jeden wystarczy by rozpoznać ofiarę. Jest to dużo szybszy i przede wszystkim tańszy sposób niż robienie badań DNA, a odciski palców nie sprawdzają się w przypadkach takich jak ofiary pożarów czy zwłok znalezionych w doszczętnym rozkładzie.

Nie będę Wam streszczać spraw jakimi zajęli się tu Bass i Jefferson. Jeśli jest to tematyka, która jest Wam bliska to po prostu się zapoznacie z pozycją. Mi podobała się bardzo choć czuję pewien niedosyt względem tej pierwszej. Tu czegoś mi zabrakło. Może to kwestia tego, że te kilka lat temu większość z tego co czytałam było dla mnie nowością. Teraz wszystko już znam i czytam, bo mnie interesuje, ale nie dlatego, że nie wiem.

Książka na pewno idealna dla miłośników seriali takich jak "Kości" czy "CSI". Ale tylko dlatego by uzmysłowili sobie, że rozwiązywanie pewnych spraw nie trwa kilku minut ani nawet godzin. To czasami kilka lub kilkadziesiąt lat mozolnej pracy - wznawiania i odkładania dowodów na półki, aż się uda. A czasami się nie udaje. Mimo wszystkich tych możliwości jakie mamy czasami po prostu się nie da.

* - Cytat z "Trupia Farma. Nowe śledztwa" Bill Bass, Jon Jefferson, str. 277

Więcej na:

[Adres usunięty]

"Praca zespołowa wciąż jest kluczem do rozwiązywania zagadek. Bez względu na to, jak dalece rozwinie się nauka, ludzie zawsze, zawsze będą najważniejsi" (s. 277)

Zaraz po przeczytaniu rewelacyjnej książki Billa Bassa i Jona Jeffersona "Trupia farma. Sekrety legendarnego laboratorium sądowego, gdzie zmarli opowiadają swoje historie" sięgnęłam po część II, czyli "Trupia farma. Nowe śledztwa".

13 nowych spraw opisanych w tej książce po raz kolejny ukazują jak ważne było założenie Trupiej Farmy i jak ważna jest wspólna praca przedstawicieli różnych organów ścigania oraz naukowców różnych dziedzin.

Lektura obowiązkowa dla fanów CSI choćby po to, aby uświadomili sobie, że w prawdziwym życiu złapanie mordercy nie jest tak prostą (i szybką) sprawą. Czasami na rozwiązanie sprawy czeka się dziesiątki lat, a czasami mimo ogromnego postępu wiedzy oraz rozwoju narzędzi, którymi dysponują naukowcy, sprawa nigdy nie zostaje rozwiązana.