To

Wciągająca , dobrze się czyta 🙂 na pewno nie raz sięgnę po książkę stephena kinga

Stephen King,  pisarz którego  nikomu nie trzeba przedstawiać. Czy się lubi jego twórczość, czy nie bardzo, trudno przejść obojętnie obok jego powieści. Ja je lubię i zawsze czekam na kolejne jego dzieło. Książkę „To” przeczytałem jakiś czas temu, kiedy jako nowość ukazała się na naszym rynku na początku lat dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku. Od tego czasu powieść ta doczekała się dwóch adaptacji, z czego najnowsza pochodzi z tego roku. Jednak nie byłbym sobą gdybym przepadał za wersją najnowszą. Przeciwnie-uważam że wersja z 1990 roku jest bardziej interesująca.

Ale to wyłącznie moje odczucie. Kolejny raz przyszło mi sięgnąć po tą powieść z racji tego, że wydawnictwo rozpieszcza nas co jakiś czas nowymi okładkami, z których co jedna to lepsza. Tak jest i w tym przypadku, a dodatkowo – jak wspominałem do kin wszedł Rozdział drugi opowiadających o potyczkach dorosłych już bohaterów książki. A o czym jest ta opowieść?

Małe miasteczko Derry, gdzieś w Stanach Zjednoczonych. Tutaj wszystko płynie swoim utartym rytmem, niespiesznie i powoli. Mieszkańcy znają praktycznie wszyscy wszystkich i każdy obcy od razu jest zauważany. Ale czy na pewno?

Spójrzcie na Georga. Jego brat, złożony chorobą robi mu niezatapialną łódkę, a chłopiec w swojej żółtej pelerynce i czerwonych gumowcach wybiega na dwór aby w strugach deszczu sprawdzić jak też jego łódź będzie się sprawować. Zwabiony przez klauna, który przedstawia się jako Pennywise, George zostaje prawie rozerwany na strzępy. Od tego czasu miasteczko wstrząsa seria niewytłumaczalnych zbrodni na najmłodszych członkach społeczności. Panika gości w sercach, a dzieci są pouczane aby nie zadawały się z nieznajomymi.

Billy, wraz z grupką przyjaciół odkrywa pewien sekret klauna, który może pomóc w jego pokonaniu.,, Problem w tym, że zdaje się że tylko dzieci mają wgląd w poczynania potwora. Jednak stwora udaje się pokonać. Po 27 latach koszmar powraca, a dorośli już przyjaciele stają znowu w szranki z koszmarem. Czy i tym razem uda się go pokonać, i czy wszyscy wyjdą z tej potyczki cało? Przekonajcie się sami.

Świetny kawał powieści, która-mimo sporej objętości, naprawdę czyta się jednym tchem. Zmagania ze złem, pierwsze poważne problemy, pierwsze miłości, odwaga i poświęcenie. Całość stanowi odpowiedź na odwieczne pytanie, czym jest zło i czy da się z nim walczyć? Zwłaszcza gdy okaże się, że przybyło ono całkiem z daleka?

Porwani zostajemy od pierwszej strony i nawet się nie obejrzymy, a musimy zamknąć tomiszcze.

Nie pozostaje mi nic innego jak polecić wam tą pozycję ku uwadze. Król jest tylko jeden i czekamy już na kolejne, tak wciągające dzieła. Polecam nieustająco.

Książka idealna na zimowe wieczory, mrozi krew w żyłach. Stephen King idealnie buduje atmosferę grozy, powodując , że każda następna strona wymaga od nas odwagi. W miasteczku Derry mają miejsce liczne morderstwa, niestety nikt nie potrafi rozwikłać kim jest morderca. Miasteczko zamieszkuje grupka przyjaciół, każdej osobie z grupy ukazuje się jej największy lęk. Kiedy dociera do nich fakt ,że wizje lęków mają więcej wspólnego z realnością i faktyczną możliwością śmierci, niż tylko dziecięcą wyobraźnią muszą stawić czoła mrocznej postaci.

"To" jest według mnie jedną z najlepszych powieści Stephana Kinga, nie tylko z uwagi na monumentalność historii. To opowieść, w której bez trudu znajdziemy najlepsze cechy horroru: idealnie wzrastające napięcie, barwnych bohaterów którym się współczuje i kibicuje, a do tego tajemnicze zło, które poza strachem rodzi multum innych emocji i głębszych pytań. Dużym plusem jest fakt, że bohaterami historii jest grupa dzieci, co tym bardziej podkręca akcję i sprawia, że czytelnik wręcz modli się o pozytywne zakończenie walki z monstrum.

To zdecydowanie jedna z lepszych książek Kinga. Oczywiście, teoretycznie King nie ma złych książek. Ale nie każdemu jego pióro bywa lekkie. Mimo tego "To" wciąga, porywa, a przede wszystkim przeraża. Kto nie boi się klaunów? Jak pięknie King w tej postaci umieścił strach. Moim zdaniem "To" jest nie tylko strasznym horrorem, ponieważ również posiada aspekt psychologiczny. Bowiem najbardziej boimy się własnej wyobraźni. Temat dobry, jeszcze lepiej napisany i przedstawiony, a odstraszać od tej książki może jedynie jej długość. Dla zwolenników lekkich i przede wszystkim krótkich utworów, "To" może być nie lada wyzwaniem. Mimo wszystko - warto!

Rewelacja! Fenomenalne polaczenie przeszlosci i terazniejszosci. Trzyma w napieciu i mimo rozbudowanych opisow nie nudzi a wrecz zacheca czytelnika i wciaga w kolejne rozdzialy. Polecam, ale ze wzgledu na pewne tresci nie jest to ksiazka dla dzieci.

"To" towarzyszyło mi cały luty, każdego dnia czytałam po kilkadziesiąt stron. Były dni, że z wielką chęcią zasiadałam do tego grubaska (1102 str) a były takie, że trochę musiałam się zmuszać... Książka budzi chyba wszystkie emocje: od strachu po obrzydzenie przez nudę do nostalgicznych rozmyślań... Jak każda książka Kinga ma drugie dno, które pewnie każdy z nas odbierze inaczej. Jak każda książka Kinga jest mistrzowskim odzwierciedleniem ludzkich charakterów, strachów, emocji, zachowań. Książka jest napisana w typowo Kingowy sposób - wartka akcja, która potrafi zmrozić krew przeplata się z powolną a tutaj czasem żmudną akcją. Czy się z nią męczyłam? Nigdy w życiu. Jednak aby wyrobić się z nią w miesiąc musiałam narzucić sobie dziennie minimum a że ja nie lubię coś musieć, to teraz mam ochotę trochę od Kinga odpocząć.

Książka godna polecenia świetnie się czyta w sumie jak każda książka Stephena Kinga :)

Lektura tej powieści była prawdziwym wyzwaniem, ponad 1100 stron zapisanych maczkiem, jednak z pewnością warto było ją poznać. To jak siedem opowieści siedmiorga dzieci, które wspólnie przeciwstawiły się Temu i ponownie muszą zmierzyć się z Tym jako dorośli. Dla każdego z nich To uosabia ich największe, podświadome lęki.

Grupka przyjaciół przeżyła coś strasznego przed 27. laty. Obiecali wówczas, że jeżeli To wydarzy się ponownie wrócą do rodzinnej miejscowości, by dokończyć co wówczas zaczęli. To naprawdę powraca. I wywołuje przerażenie w dorosłych już ludziach. Żaden z nich nie wie, czy da radę zmierzyć się z Tym ponownie i przeżyć. Wiedzą natomiast, że to co można zrzucić na karb dziecięcej, wybujałej fantazji jest rzeczywiste i bardziej namacalne niż chcieliby przyznać. Na pewno nie ma już dla nich odwrotu.

Czy jednak, jako dorośli ludzie, będą w stanie poczuć i ponownie uwierzyć w magię? Czy nie stracili umiejętności widzenia przestając być dziećmi?

Ależ to była podróż! Świat stworzony przez Kinga pochłonął mnie całkowicie. Dzięki rozbudowanej fabule, mnogości szczegółów i opisów, możemy wejść w dziecięcy świat lęków i nadziei, przyjaźni i prześladowań, poczuć go całym sobą. Wchłonąć atmosferę pozornie zwykłego małego miasta, jednak skażonego przerażającym złem. Miasta, w którym żeruje To.

Miałam już trzy podejścia do tej książki. I różnie to było, za pierwszy razem przeczytałam trzysta stron, a potem się pogubiłam, kolejnym razem przekartkowałam tylko kilkanaście stron i odłożyłam ją, natomiast nowe wydanie, które otrzymałam od wydaniwctwa Albatros zdecydowanie zachęciło mnie i zmotywowało do czytania.

Nie ma co ukrywać, jest to trudna książka. Akcja jest prowadzona z perspektywy terazniejszości i przeszłości. Dodatkowo, na pierwszy rzut oka może nas przerastać wielość postaci. Natomiast i tak przeważa pod każdym względem ogrom opisów, miejsc, postaci, akcji, tego co robili, kim byli, jak się zachowywali... I właśnie może tego było ciut za dużo? Może gdyby ta książka miała o trzysta stron mniej to byłoby lepiej?

No według mnie właśnie nie! Kochani, to jest Stephen King, ON z tego słynie. Nie może być Stephena Kinga mniej w Stephenu Kingu! Zrozumieją co Ci co znają jego twórczość. Ja czytam jego książki od piętnastego roku życia, a więc to już przeszło osiem lat! I wiem z czego ten niezwykły Autor słynie. Takiego rodzaju opisy, wielość postaci, zawiłość i niejasność są dla niego wręcz charakterystyczne i rozpoznawalne. Nie wiem jak Wy ale ja się tym delektuje.

Mam wrażenie, że w tej książce mistrz przeszedł moje najśmiejsze oczekiwania. Żeby napisać takiego rodzaju książkę i nie pogubić się w szczegółach i pierdołkach trzeba mieć talent, ogromny talent.

Po drugie, sam pomysł z TO. Zło stworzone w tej książce przez Stephena Kinga chyba przerażało mnie jednak najbardziej, zdecydowanie. TO jest wszystkim, czyli tym czego My najbardziej się boimy. Przybiera postać w zależności od kim jesteśmy i czym jest nasze TO. Dlatego każdy widzi coś innego, jeden zobaczy pająka, drugi klauna, trzeci zmorę, czwarty trupa. Pokonać TO można jedynie dzięki sile przyjazni, miłości i ogromnej odwadze. I właśnie tak poznajemy grupę przyjaciół, którzy chcą pokonać tego potwora.

Z postaci najbardziej przypadła mi do gustu Beverly. Może właśnie przez wzgląd na to, że to jedyna dziewczyna z grupki przyjaciół. Poza tym było mi jej zwyczajnie szkoda, wiele przeszła,a i tak była bardzo dzielna i odważna.

Wiele osób pytało mnie o czym jest ta książka? Cóż, według mnie jest to historia, w której każdy musi sam na sam stanąć oko w oko ze swoimi słabościami, przestać się ich bać i po prostu najzwyczajniej w świecie je pokonać.

Według mnie to jedna z najlepszych ksiażek Stephena Kinga, bardzo mi się podobała i na pewno nie raz do niej wrócę.

Opis fabuły

Derry, w stanie Maine. To miejsce już na pierwszy rzut powinno być przerażające dla wszystkich. Od pewnego czasu dzieci w tej okolicy zaczynają w niewyjaśnionych okolicznościach ginąć.

Czasami ich ciała zostają odnalezione, innym razem już niestety nie. Można powiedzieć, że jest to coś tajemniczego i bardzo strasznego zarazem. Każdy boi się o siebie, ale jeszcze bardziej o swoje dzieci. Cisza nocna, godzina policyjna, to wszystko ma niby obronić i uchronić młode pociechy przed najgorszym. Jednak i tak to bez znaczenia, to nieuniknione.

Bowiem w kanałach okazuje się, że dawien dawna mieszka TO. Budzi się ono raz na kilkanaście lat i żeruje. Poszukuje pożywienia, a czym się żywi? Strachem!

Prawda jest taka, że nikt inny nie dostrzega To, a czemu? Bo w TO trzeba wierzyć, a ko wierzy w niemożliwe? Dzieci... I to właśnie one padają jego ofiarą.

Pewnego razu ofiarą wypadku staje się mały Georgie. I to ON zostaje porwany i zamordowany przez TO. Grupka dzieci i brat Georgia postanawia zemścić się i pokona potwora, który mieszka w podziemiach. Jak się okazuje, nie jest to takie proste...

Za egzemplarz recenzencki dziękuję wydawnictwu Albatros.

3 noce....

1101 stron...

Tona grozy i lęku przed klaunami.

"Miasteczko Derry w stanie Maine nie różni się od innych prowincjonalnych miasteczek. Życie toczy się tu swoim tempem, ludzie zmagają się z codziennością i jej problemami. Do dnia, w którym znika Georgie Denbrough. Zdarzenie to uruchamia całą serię zaginięć, ale mieszkańcy miasta są tym nieporuszeni. Dorośli zdają się nie przejmować utratą dziecka przechodząc do porządku dziennego. Przydrożne słupy są obklejane kolejnymi zdjęciami zaginionych. Tylko brat zaginionego Georgiego, Bill, postanawia wraz z trójką swoich przyjaciół odnaleźć swojego młodszego brata."

Nikt tak jak King nie potrafi i nigdy nie zdoła skupić uwagi czytelnika i wypełnić jego alter ego grozą - ta pozycja mistrza grozy przez długie tygodnie podążała za mną wszędzie. Nie będę się rozpisywać na temat fabuły, ale warto zaznaczyć, iż jest to powieść o dorastaniu w cieniu koszmarów dzieciństwa nawiedzających i prześladujących bohaterów w dorosłym życiu.

Stephen King potrafi tak "wdzięcznie", potrafi lawirować pomiędzy światem realnym, a światem fanatycznym, który jest przepełniony grozą i czymś nie znanym, czyli tytułowym TO.

To książka, obok której nie da się przejść obojętnie.

„To” jest uważana za jedną z najstraszniejszych książek Kinga. Jest to rewelacyjna powieść, która potrafi odkryć prawdziwe zło drzemiące w człowieku. Lektura wciąga od pierwszej do ostatniej strony i pochłania się ją niemal jednym tchem. Czym tak naprawdę jest zło i w jaki sposób można z nim walczyć? Czym jest tytułowe „To”, które przybyło z przepastnych, nieznanych czeluści? Na te, jak i inne pytania odpowie Wam niniejsza niesztampowa powieść, która potrafi przerazić, aż do szpiku kości.

Derry w stanie Maine staje się miejscem krwawych morderstw i niebywale okrutnych zbrodni. Przyczyną niewyjaśnionych okropieństw okazuje się tajemnicze To, które zagnieździło się w miejscowych kanałach. Zagadkowa istota potrafi przybierać różne formy i z niejasnych powodów również obleka się najczęściej w sylwetę przerażającego klauna. To potrafią zobaczyć jedynie dzieci i właśnie one są największym wrogiem tej plugawej istoty. Gdy mija dwadzieścia lat, To powraca, na nowo siejąc przerażenie w sercach dorosłych już ludzi. Czy uda im się odnaleźć dziecięcą wiarę i pokonać obrzydliwego potwora z najczarniejszych czeluści?

Groza jest w tej powieści jak najbardziej dostrzegalna i podczas lektury można się naprawdę nieźle przestraszyć. Bohaterowie zostali wykreowani ciekawie, z krwi i kości, dzięki czemu możemy ich polubić, wciągając się w ich perypetie. Wątki fabularne autor wykreował po mistrzowsku, dostarczając czytelnikowi niejednokrotnie mocnych wrażeń. Stephen King stworzył niebywale rozległe uniwersum, które rozwinął w „Mrocznej wieży”. Z pewnością jeszcze nie raz powrócę do światów wykreowanych przez Stephena Kinga, gdyż jak najbardziej warto.

„To” jest rasowym horrorem, który posiada drugie niezwykle mroczne i posępne dno. Autor opisał życie dzieci pełne niezwykłości, niezwykle trafnie i realistycznie. Całość czyta się wyjątkowo szybko pomimo sporych rozmiarów tomiszcza. Wizja nieuchwytnego zła została nakreślona w mroczny sposób, sprawiając, że wydaje się ono w pewnym stopniu znajome i prawdziwe. Autor podejmuje trudne pytania, dając częstokroć niejednoznaczne odpowiedzi. Dosadny język Kinga połączony ze wciągającymi i zapierającymi dech w piersi wątkami fabularnymi, dają efekt iście wybuchowy. Gorąco polecam.

[Adres usunięty]

„To” –jest symfonią zła, które wyłazi z miejsc mrocznych, ciemnych i niezbyt przyjemnych pod postacią To. Walczą z Tym dzieci, czyli z natury istoty najsłabsze, ale okazuje się najbardziej zdeterminowane, chcą ocalić miejsce, w którym żyją, chcą uczynić je bezpiecznym, chcą je oswoić na swój sposób i spotykają To pod różnymi postaciami i podejmują wyzwania nie patrząc na listę strat, bo dzieciaki z ferajny nie są skażone myśleniem snobistycznym dorosłych.

„ To” to umiejętnie zbudowane napięcie i potrzeba mnóstwa czasu, aby przebyć całą opowieść i nie poczuć tych tysiąca stron, które były potrzebne, by pokazać moc twórczą, by pokazać proces dojrzewania twórczego, pokazać, jak czerpać ze świata, który dzieje się tu i teraz, by porozmawiać z czytelnikiem raz jeszcze i raz jeszcze wciągnąć go w swoje gierki, znakomite i szalone gierki. Mnogość wątków nie przeszkadza; powoduje czasem irytację, ale ma swój sens i cele, których nieuważny czytelnik nie jest w stanie dostrzec, bo przecież nic nie dzieje się bez przyczyny. I tego należy się trzymać, i zatopić się, i zachłysnąć się tą prozą.

Rozczarowało mnie zakończenie, które jest niewspółmiernie słabe do całości, ale nie szkoda mi czasu, nie szkoda spotkań, na które nie poszłam, nie szkoda sprzeczek z rodziną z powodu mojego zaczytania – teraz będą mnie naśladować i czytać, czytać, czytać. Dla mniej wytrwałych polecam wydanie w trzech tomach, może łatwiej udźwignąć w sensie dosłownym i przenośnym.

Och ten King! Skąd wie, że będziemy czytać Jego powieści i sięgać po następne?

Krwiożerczy klaun z...Kosmosu?

Stephena Kinga, raczej nikomu nie trzeba przedstawiać. Czy się lubi jego twórczość, czy nie bardzo, trudno przejść obojętnie obok jego powieści. Ja je lubię i zawsze czekam na kolejne jego dzieło. Książkę „To” przeczytałem jakiś czas temu, kiedy jako nowość ukazała się na naszym rynku na początku lat dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku. Od tego czasu powieść ta doczekała się dwóch adaptacji, z czego najnowsza pochodzi z tego roku. Jednak nie byłbym sobą gdybym przepadał za wersją najnowszą. Przeciwnie-uważam że wersja z 1990 roku jest bardziej interesująca.

Ale to wyłącznie moje odczucie. A o cóż chodzi w tym horrorze?

Małe miasteczko Derry, gdzieś w Stanach Zjednoczonych. Tutaj wszystko płynie swoim utartym rytmem, niespiesznie i powoli. Mieszkańcy znają praktycznie wszyscy wszystkich i każdy obcy od razu jest zauważany. Ale czy na pewno?

Spójrzcie na Georga. Jego brat, złożony chorobą robi mu niezatapialną łódkę, a chłopiec w swojej żółtej pelerynce i czerwonych gumowcach wybiega na dwór aby w strugach deszczu sprawdzić jak też jego łódź będzie się sprawować. Zwabiony przez klauna, który przedstawia się jako Pennywise, George zostaje prawie rozerwany na strzępy. Od tego czasu miasteczko wstrząsa seria niewytłumaczalnych zbrodni na najmłodszych członkach społeczności. Panika gości w sercach, a dzieci są pouczane aby nie zadawały się z nieznajomymi.

Billy, wraz z grupką przyjaciół odkrywa pewien sekret klauna, który może pomóc w jego pokonaniu.,, Problem w tym, że zdaje się że tylko dzieci mają wgląd w poczynania potwora. Jednak stwora udaje się pokonać. Po 27 latach koszmar powraca, a dorośli już przyjaciele stają znowu w szranki z koszmarem. Czy i tym razem uda się go pokonać, i czy wszyscy wyjdą z tej potyczki cało? Przekonajcie się sami.

Świetny kawał powieści, która-mimo sporej objętości, naprawdę czyta się jednym tchem. Zmagania ze złem, pierwsze poważne problemy, pierwsze miłości, odwaga i poświęcenie. Całość stanowi odpowiedź na odwieczne pytanie, czym jest zło i czy da się z nim walczyć? Zwłaszcza gdy okaże się, że przybyło ono całkiem z daleka? Polecam nieustająco.

Książka bardzo rozczarowuje. Napisana dość nieskładnie. Elementy grozy budzą uśmiech. Taki współczesny "Niziurski" dla młodzieży.

Uwielbiam książki Kinga...natomiast tę fantastyczną i wciągającą powieść znalazłam w wyszukiwarce książek [Adres usunięty] i niezwłocznie odwiedziłam księgarnię w dokonaniu zakupu owej lektury. Jest naprawdę wciągająca choć także przerażająca ;p Aczkolwiek pięknie ukazana jest także siła przyjaźni. Polecam. Ja szukam już kolejnych pozycji :)