To nie jest kraj dla słabych magów

„To nie jest kraj dla słabych magów” to moje kolejne spotkanie z Agatą, która wprawdzie nie ma magicznych zdolności, ma jednak niezwykły talent do pakowania się w kłopoty. Agata po wydarzeniach z poprzedniego tomu chciałaby odpocząć. I na początku nawet jej się to udaje. Całymi dniami wyleguje się w łóżku, nie wychodzi z domu, odcina się od świata. Co z tego, skoro świat tak uparcie się o nią upomina?

Kto by pomyślał, że ta marna ludzka istota odegra aż tak dużą rolę w rozgrywkach Iskier (tak nazywa siebie społeczność magicznie uzdolnionych) z demonami. Agata tak naprawdę niczym się nie wyróżnia. Mało tego, potrafi mocno irytować swoimi pomysłami i często lekkomyślnością. Nie zliczę, ile razy wywracałam oczami na jej głupie zachowania i nieprzemyślane decyzje. Ale co z tego, skoro jest to postać, która tak bardzo przyciąga. Nie tylko czytelnika. Ta z pozoru szara myszka zwraca uwagę coraz większej liczby istot magicznych i niemagicznych również, co zwiastuje jeszcze większe kłopoty i dużo więcej pędzącej na złamanie karku akcji.

W zwariowany świat Agaty, jej bliskich, wiszącej na włosku wojny między ludźmi a Iskrami i budzących grozę demonów wchodzimy z impetem. Z każdym kolejnym rozdziałem akcja jeszcze bardziej się rozpędza, żeby pod koniec powieść mogła zaskoczyć czytelnika totalnie niespodziewanym finałem. Sama nie wiem, czego się spodziewałam w kontynuacji, ale na pewno nie tego, co otrzymałam. Trup ściele się tu gęsto, może nawet trochę zbyt gęsto, biorąc pod uwagę fakt, że ofiarą nadnaturalnych istot i ich niespotykanych mocy są bohaterowie, których zdążyliśmy już trochę poznać, polubić, a nawet związać z nimi pewne nadzieje, co do kontynuacji. I nie tylko my, Agata również. Nie ma lekko ta bohaterka, trzeba przyznać. Jak na niemagiczną radzi sobie jednak zadziwiająco dobrze. Wychodzi obronną ręką z sytuacji, które dla normalnego człowieka z całą pewnością nie skończyłyby się dobrze. Co ma w sobie ta dziewczyna, że ocierając się co chwilę o śmierć, wytrwale jej unika? I dlaczego wciąż odgrywa tak dużą rolę w tym całym magiczno-niemagicznym zamęcie? Odpowiedzi znajdziecie w powieści, chociaż na pewno nie wszystkie, bo ta część, mimo że wyjaśnia dużo więcej niż poprzedniczka i daje dużo lepszy obraz świata wykreowanego w powieści, również pozostawia czytelnika z lekkim niedosytem.

Byłam bardzo ciekawa przede wszystkim tego, jak potoczy się wątek Agaty i przystojnego półdemona Dawida, któremu dziewczyna zaprzysięgła zemstę. Nie miałam pojęcia, jak mogłaby tego dokonać, skoro jest tylko człowiekiem. W tym miejscu muszę przyznać, że nie doceniłam wyobraźni autorki i jestem pod ogromnym wrażeniem zastosowanych w tym tomie rozwiązań fabularnych. To było dość ryzykowne, odważne, ale opłacalne. Chociaż liczba trupów chyba mnie tym razem przerosła. Jedna rada dla każdego, kto jeszcze nie czytał – nie przywiązujcie się do bohaterów. Bo potem możecie cierpieć jak ja. Akcja powieści jest bardzo dynamiczna, dużo się dzieje, a mimo to nie ma szans na to, aby zagubić się w gąszczu wydarzeń. Struktura zasad rządzących światem magicznym staje się w tym tomie coraz bardziej jasna. Wszystkie zagubione kawałki puzzli, wszystkie wątpliwości, jakie mogliśmy mieć po lekturze pierwszego tomu wskakują na właściwe miejsca. I wszystko nam się pięknie składa do kupy. Sama Agata, tak bardzo zagubiona w poprzedniej części, wydaje się dużo lepiej ogarniać otaczającą ją rzeczywistość. Nie tak dawno w sumie jej życie wywróciło się do góry nogami, nie tak dawno przecież odkryła istnienie Iskier, demonów, wampirów i innych magicznych istot i przez pewien czas panował w jej głowie spory bałagan. W drugim tomie, mimo że nadal nieco zagubiona, dziewczyna dużo lepiej odnajduje się w tym świecie, chociaż autorka jej nie oszczędza i nie daje jej odetchnąć, rzucając jej ciągle nowe kłody pod nogi. Sprawy nie ułatwia fakt, że Agata jest stale połączona z Dawidem i czy tego chce, czy nie, zawsze jest w samym centrum toczących się wydarzeń. A chciałaby mieć tylko święty spokój. Duży plus za to, że akcja nie dzieje się znów w przedszkolu, bo chociaż dzieci to kochane bąbelki, potrafiły być prawdziwymi demonami. I za to, że Agata, chociaż coraz bardziej otwiera oczy na świat, który do tej pory pozostawał dla niej zamknięty i coraz więcej rozumie, pozostaje taka sama. Nadal odrobinę pogubiona, potykająca się nawet o własne nogi, obdarzona sarkastycznym poczuciem humoru, które na pewno trafi w gust wielu czytelników. Również za klimat, bardziej ponury, mroczny i cięższy niż w pierwszej części. I za nowych, barwnych bohaterów, a także za wątek sąsiada i Behemota, któremu zmiana, która w tej części zaszła, chyba też przypadła do gustu.

„To nie jest kraj dla słabych magów” to świetna kontynuacja cyklu. Bardziej mroczna, bardziej krwawa, dojrzała i przemyślana. To kawał genialnej, nie tak lekkiej, jak się spodziewamy, polskiej fantastyki. Serdecznie polecam!

Czas na recenzję „To nie jest kraj dla słabych magów”, czyli kontynuacji cyklu urban fantasy „Między światami”. Pierwszy tom pozostawił mnie z pewnym niedosytem, ale też ustawił wysoko poprzeczkę dla kolejnych części. W „Tajne przez magiczne” było wszystko to, co według mnie powinno znajdować się w dobrej książce fantasy — wartka akcja, realistyczne postacie i świat przesiąknięty magią. Do tego niesamowicie przypadł mi do gustu humor powieści, a także spodobało się niecodzienne miejsce akcji, czyli przedszkole. Podeszłam więc do drugiego tomu z wysokimi oczekiwaniami i nie zawiodłam się.

Agata Filipiak jest jeszcze bardziej zagubiona, niż miało to miejsce w poprzednim tomie, jednak życie zrzuca na nią kolejne problemy, z którymi musi się jakoś uporać.

W „To nie jest kraj dla słabych magów” króluje akcja, która ani na moment nie zwalnia, co chwilę serwując nam kolejne zwroty akcji. Katarzyna Wierzbicka i tym razem nie oszczędza swojej bohaterki, nawet jeśli ta nie pogodziła się jeszcze z wydarzeniami, które dotknęły ją w poprzednim tomie. Postać Agaty to dla mnie największy atut tej serii. Czekałam na kogoś takiego, kto nie radzi sobie ze wszystkim, nie odnajduje się w każdej sytuacji, nie mówi, że nie potrzebuje pomocy. Po poznaniu całego grona niezniszczalnych, nieskazitelnych superbohaterek, potrzebowałam kogoś takiego jak Agata. Podczas czytania pierwszego tomu parę razy miałam ochotę nią potrząsnąć, ale teraz moja sympatia do niej rosła wraz z każdym kolejnym rozdziałem. Do tego uwielbiam dynamikę jej znajomości z Dawidem. Jestem ciekawa, jak ta relacja będzie rozwijała się w kolejnych tomach. Sam półdemon jest strasznie nieoczywistą i skomplikowaną postacią, którą aż chce się dalej poznawać, mimo wszystkich złych rzeczy, które zrobił.

W„To nie jest kraj dla słabych magów” pojawiło się paru nowych bohaterów. Część z nich jest tak samo dobrze wykreowana, jak wspomniana przeze mnie dwójka, reszta niestety wypada troszeczkę blado. Szczególnie Krzysiek i Bartek, którzy według mnie nie wyróżniali się niczym więcej, jak posiadanymi umiejętnościami. Panowie byli do siebie bardzo podobni i gdyby nie pewne wydarzenia, spokojnie mogłoby nie być jednego z nich.

Do samej akcji nie jestem w stanie się przyczepić. I tym razem końcówka książki była dla mnie odrobinę lepsza niż pierwsza połowa, ale i tak podoba mi się rytm tej powieści. W tym tomie dzieje się naprawdę dużo, znacznie więcej niż w pierwszej części. Jest też mroczniej i bardziej krwawo. Tylko w jednym momencie zabrakło mi chwili oddechu, jednak późniejsza scena aż nadto mi to wynagrodziła. „Między światami” to po prostu taka fantastyka, przy której nie da się nudzić, ciągle się coś dzieje, co nie pozwala nam odłożyć tych książek na bok.

Czytałam inne recenzje „To nie jest kraj dla słabych magów” i widziałam, że niektórym nie do końca podobało się, że Agata przestała pracować w przedszkolu. Zgadzam się, że dzięki miejscu akcji pierwszy tom zyskał na wyjątkowości, ale mi osobiście nie przeszkadzało, że przedszkole nie pojawiło się w kontynuacji. Myślę, że to dobrze pokazuje, jak zmienia się sama Agata i wpływ, jaki miały na nią pewne wydarzenia.

"Tajne przez magiczne" Katarzyny Wierzbickiej zaskoczyło mnie scenerią wydarzeń: akcja umiejscowiona była w przedszkolu! Choć główną bohaterką była Agata, zatrudniona jako woźna, to dużą rolę odgrywały dzieci.

W "To nie jest kraj dla słabych magów" Agata zmaga się z traumą po tragicznych wydarzeniach z pierwszego tomu. Nie ma pracy, nie je, śpi cały dzień. Z marazmu wybija ją dopiero podróż przez pół Polski w poszukiwaniu broni przeciwko demonom. A udaje się w nią… z Krzyśkiem, którego właściwie nie zna.

Czy uda się zaprowadzić równowagę w świecie? Czy demony zostaną pokonane, a ludzie i Iskry zawrą przymierze? Tego dowiecie się z tej książki. Pamiętajcie jednak, aby najpierw przeczytać "Tajne"!

Macie czasem problem z ostateczną oceną książki? "To nie jest…" jest napisane bardzo poprawnie. Gdy siadałam do czytania, to pochłaniałam historię bardzo szybko. Akcja pędziła do przodu, nie dając ani chwili wytchnienia.

Z kolei to, co działało mi na nerwy, to zachowanie głównej bohaterki. Niektóre jej postępowania można wytłumaczyć: dziewczyna jest niedowartościowana, pragnie atencji, ciepła. Gdy jednak podejmowała jedną idiotyczną decyzję za drugą, nie mogłam się powstrzymać od przewracania oczami. Gdyby były one poparte jej myślami, można by je zaakceptować. Jednakże Agata myśli jedno, a robi drugie. W połowie książki zaczęło się to robić nie do zniesienia.

Na szczęście w historii dużą rolę odgrywa również pewien demon, który zdecydowanie jest moim ulubieńcem 😉 i to on sprawiał, że chciało mi się czytać dalej.

Jeśli lubicie urban fantasy w lekko słowiańskim klimacie i ciekawej scenerii, to śmiało sięgajcie po książki Katarzyny Wierzbickiej. Miejcie tylko na uwadze, że główna bohaterka potrafi działać na nerwy. 🤭

Zapytanie o recenzję książki Kasi dostałam jakiś czas temu, ale miałam okazję na spokojnie do nich przysiąść dopiero w okresie świątecznym. Dlaczego piszę do książek a nie do książki? Ponieważ pierwszą część otrzymałam w PDF a drugą w papierze, tak, by być zaznajomioną od początku w tym, co dzieje się w świecie wykreowanym przez autorkę.

Okładki przywodziły mi na myśl książki typowe dla młodszego odbiorcy, ale uznałam ‚hej, czemu nie? Lubię młodzieżówki!’ I wiecie co? Pomyliłam się. Te książki, to nie jest dzieło skierowane (tylko) do młodszego odbiorcy. Powiedziałabym nawet więcej! One są dla starszych. Dlaczego? Znajdziecie tutaj zwroty, które (no nie wiem, może ja jestem staroświecka) ale niekoniecznie powinny być w słowniku dzieci. Historię utkaną przemyślnie i zabawnie, która idealnie rozbawi dojrzałego czytelnika, który szuka magii i znajdzie ją, zdecydowanie właśnie tutaj.

Mam swoich ulubieńców, nie będę kłamać :p mam też momenty, gdzie czekałam, aż przejdziemy do konkretach rzeczy (nie mogłam się ich doczekać!). Podoba mi się, że nie zrobiło się z tego romansidło, ani autorka nie wpadła w żadną pułapkę zastawioną przez życie i wybrnęła ze wszystkiego. Momentami było strasznie ale większość czasu miałam uśmiech na ustach.

To nie jest kraj dla słabych magów to drugi tom i muszę przyznać, że jest mroczniejszy i dojrzalszy. Widoczne jest dla mnie to, jak ładnie autorka się rozwija pisarsko i ile jeszcze ma pomysłów.

Książki te, są niczym powiew świeżości w świecie fantasy, których mi ostatnio brakowało.

Czy polecam? Zdecydowanie.

Czy czekam na 3 tom? Katarzyno, nie pozwól bym tak długo cierpiała!

To nie jest kraj dla słabych magów" to druga część Tajne przez magiczne wydane przez Wydawnictwo Spisek Pisarzy i napisane przez Kasię Wierzbicką.

Rozwinięcie fabuły z pierwszej części, ale nie mogę tu zbytnio spoilerować - fabuła w całości opiera się na wydarzeniach, które zaszły na końcu Tajne przez magiczne.

Wyobraźcie sobie ciepłe masło, które leży w lato w cieniu a Wy wbijacie swój nóż w to masło. Albo nutelle, którą smarujecie swój chlebek i bierzecie pierwszego gryza. Taka jest właśnie ta książka - łatwa, miękka, przez która się płynie! 

To istna jazda bez trzymanki, naszpikowana akcją przygoda pełna walki, magii, intryg, kłamstw, zdrad, śmierci, pościgów i wybuchów. Może to momentami męczyć, ale ewidentnie główną bohaterkę też to męczyło, że nie ma chwili wytchnienia. Ta z kolei jest napisana dobrze, rozwinięta fajnie z części pierwszej, ale jej głupie pomysły przechodzą ludzkie pojęcie. Nadawałaby się do horroru, gdzie głupie działania bohaterów wiodą prym. Po raz kolejny to też nie tylko moja uwaga, a i samego Dawida, który to jej wypomina na każdym kroku. Natomiast właśnie Dawid stał się jedną z moich ulubionych postaci w tej historii. 

Jedna rzecz tak naprawdę przeszkadzała mi w czytaniu - a mianowicie pewien kontrast między dość suchym humorem rodem z filmów Marvela a mrokiem i brutalnością, który Pani Kasia stara się nam zaprezentować. Cała lekkości i humor całkowicie psuły dla mnie klimat mroku. Na szczęście ten powrócił przy ostatnich rozdziałach, które całkowicie wbiły mnie w fotel i zaskoczyły. Nie spodziewałem się takiego zakończenia i chyba na długo będę je pamiętał. Co sprawia również, że z wypiekami na twarzy będę też śledził kolejne książki autorki - widać wielki talent, który będzie wspaniale rozwinięty jeśli kolejne historie będą nieco doszlifowane.

Fajnym akcentem w serii jest również wykorzystanie słowiańskich wierzyć, chociaż tutaj mam wrażenie, że potencjał nie do końca został wykorzystany - liczę na więcej słowiańskiej mitologii w kolejnej części

Cały czas zastanawiałem się czy podoba mi się bardziej, czy mniej od części pierwszej ale doszedłem do wniosku, że nie mogę ich porównywać - to jest po prostu coś innego. Ale czy się dobrze bawiłem? Bawiłem się świetnie niczym na dobrym filmie akcji. To jedna z tych książek, która na pozór wydaje się płytką przygodówką ale dopiero jako całość nabiera przecudownych rumieńców i nowej perspektywy! 

Jeżeli nie czytałeś/łaś pierwszego tomu, to radzę najpierw nadrobić, a potem wziąć się za drugi tom. Wiem, że są osoby, które nie mają z tym kłopotu więc rozgośćcie się lecz po sobie wiem, że nie lubię spojlerów drugiego tomu, nie znając pierwszego. W tej recenzji też mogą pojawić się spojlery, więc czytasz na własną odpowiedzialność. Według opisu wydawcy nasza bohaterka Agata Filipiak przechodzi trudny okres w życiu zawodowym. Rzuca stabilną posadę redaktorki i zatrudnia się w przedszkolu na stanowisku woźnej. Od tej pory życie Agaty zmienia się o 180 stopni.

Na wstępie muszę przyznać się do jednej sprawy, a chodzi o to, że pierwszy tom bardziej mi się podobał. Nie jest tak, że drugi jest zły, lecz te dzieciaki z przedszkola ich odzywki kłopoty z nimi były fantastyczne i nie ukrywam, ale myślałam, że w drugim tomie też się z nimi spotkamy. Polecam drugi tom całym sercem, bo akcji było co niemiara oraz nowi bohaterowie i nowe wpadki Agaty spowodowały, że nie idzie się nudzić. Pamiętacie zakończenie pierwszego tomu? To tak w drugim tomie bohaterka wróciła do żywych. Z każdym rozdziałem chciałam więcej i więcej, i cieszyło mnie, że w końcu ludzie dowiedzieli się o Iskrach, magii, słowiańskich duchów, przez co Agata po raz kolejny musiała zmierzyć się z nowo poznaną prawdą, a mowa o matce, która była Iskrą o tym, że zabiła ojca i wiele innych sytuacji, które każdego mogą przytłoczyć.

Nowe wyzwania, stare kłopoty oraz możliwość pomszczenia śmierci ojca i zemszczenia się na tych, którzy weszli Agacie w drogę będzie bardziej brutalne niż w pierwszym tomie. Sama bohaterka nie jest już tą niczego nieświadomą kobieta co poprzednio. Ok, fakt były momenty, które nie świadczą o dojrzałości, lecz, od czego są przyjaciele, rodzina?! Z każdym rozdziałem chłonęłam dni życia bohaterki po tym dramacie, jakie przeszła, ale najbardziej czekałam na to, co dzieje się z jej przyrodnią siostrą, którą bardzo polubiłam. Komu można ufać? Kim są nowe osoby pojawiające się w drugim tomie i jakie przygody czekają czytelnika tego na pewno nie dowiecie się ode mnie, lecz ten czas poświęcony książce na pewno będzie owocny.

Mała prywata z mojej strony to taka, że bardzo chciałabym, żeby powstał trzeci tom. Czekam na Wasze wrażenia. Polecam o gratuluje autorce.

Już pierwszy tom mnie oczarował. Oryginalny i pomysłowy a do tego zaskakujacy. Nie mogłam się od niego oderwać. Więc jak tylko pojawił się drugi od razu go zakupiłam.

I powiem wam, że tu jest jeszcze lepiej. Jest krwawo, brutalnie i zaskakująco.

Akcja już nie toczy się w przedszkolu, jednak książka na tym nie traci.

Towarzyszymy Agacie w jej podróży. Jak dojrzewa i próbuje walczyć. Nie jest już taka naiwna. Wkracza z podniesioną głową w nowy świat. Próbuje radzić sobie z żałobą. I się nie poddaje.

Widzimy jak ludzie reagują na Iskry, po tym jak te się ujawniły. Tę nienawiść i okrucieństwo, które popychają ich do najgorszych czynów. Widzimy bezsilność i niemoc tych, którzy się przeciwstawiają takim zachowaniom. Strach jaki ogarnia Iskry i ludzi...

Ta książka to nie tylko mroczna fantastyka, gdzie słowiańscy bogowie próbują ingerować w świat ludzi. Pełna demonów, wąpierzów czy innych stworzeń. Niesie też ze sobą ważne przesłanie. Pokazuje jak inność przeraża i popycha nas do strasznych czynów. Niektóre sceny naprawdę mnie przerażały, czułam niemoc i bezsilność jakbym stała obok bohaterów i razem z nimi obserwowała zdarzenia..

Samo zakończenie też mnie zaskoczyło. Zupełnie się tego nie spodziewałam, jednak cieszę się że autorka już pisze kolejną część bo na pewno po nią sięgnę.

A was zachęcam do poznania tej serii, którą rozpoczyna książka "Tajne przez magiczne" myślę, że pokochacie tę historię tak bardzo jak ja!

Pamiętacie książkę Katarzyny Wierzbickiej pod tytułem „Tajne przez magiczne”? Nie tak dawno miałam okazję ją dla Was recenzować, całe szczęście nie trzeba było tak długo czekać na jej drugi tom. Nie ma nic gorszego dla książkoholika niż oczekiwanie na kontynuacji historii, którą w pewien sposób polubiliście. „To nie jest kraj dla słabych magów” zachwyca swoją szatą graficzną, a także treścią. Bohaterka powieści nie ma lekko, los jakby się na nią uwziął, jakby miała pecha. Życie bywa nieprzewidywalne, sami zdołaliśmy się o tym przekonać na własnej skórze. Byłam ciekawa, co takiego przygotowała dla nas autorka i czy jej nowa książka spodoba mi się tak, jak poprzednia, dlatego też rozsiadłam się wygodnie i rozpoczęłam przygodę z lekturą.

Główną bohaterką książki autorstwa Katarzyny Wierzbickiej pod tytułem „To nie jest kraj dla słabych magów” jest Agnieszka Filipiak to kobieta, która ma w swoim życiu pewne zawirowania. Teraz świat wydaje się na nią zawziąć, targają nią wyrzuty sumienia, przeżywa żałobę z powodu odejścia ojca. Wszystko się zmienia, wystarczyło jedno słowo, aby ludzie się podzielili. Przyznanie jej własnej matki do tego, że posługuje się magią nazywając jednocześnie królową Iskier. Agata wstała z martwych, nie poznaje świata, do którego powróciła. Chaos ogarnął wszystko, co znała. Zwykli ludzie boją się Iskier, uważają, że Ci nie posiadają duszy, ani człowieczeństwa, dlatego też określają ich mianem nie ludzi. Wojna wisi w powietrzu, tymczasem przed Agatą kolejne niebezpieczne zadanie, musi odnaleźć broń, która umożliwi zabójstwo istot nadprzyrodzonych. Czy jej się powiedzie? Czy Agata odnajdzie spokój?

„To nie jest kraj dla słabych magów” to powieść z gatunku urban fantasy, jeśli myślicie, że ogarnęliście w jakikolwiek sposób wydarzenia to musicie wiedzieć, że za chwile zdarz się wiele komplikacji, które sprawią, że zaczniecie się czuć, jak główna bohaterka. Drugi tom zdecydowanie różni się od pierwszego, co nie znaczy, że wypada gorzej, bądź słabiej. Nie ma tutaj nic w tym dziwnego, na początku wszystko jest nowe i wprowadza nas i bohaterkę do zupełnie innego świata. Teraz wszystko zdaje się ruszać z większą pompą, znamy podstawy świata przedstawionego, a teraz także następstwa związane z ujawnieniem magicznej strony człowieka. „To nie jest kraj dla słabych magów” jest adekwatnym tytułem do tego, co się dzieje. Katarzyna Wierzbicka przeszła długą drogę, w swojej powieści ukazuje, że dojrzewa zarówno ona, jak i jej główna bohaterka. W powieści znajdziemy kilka mocnych scen, mniej humoru, ale trudno się jest do tego przyczepić, mnie to nie przeszkadzało, zwłaszcza, że książka weszła w fazę trudnej i poważniejszej akcji. Jestem zadowolona z książki i polecam Wam zaopatrzenie się w czekoladę do lektury.

"To nie jest kraj dla słabych magów" autorstwa Katarzyny Wierzbickiej to kontynuacja losów Agaty z "Tajne przez magiczne".

Agacie, ledwo co udało się przeżyć wydarzenia w przedszkolu. Okazuje się, że praca woźnej wcale do najłatwiejszych i najbezpieczniejszych nie należała🤭. Teraz wszystko się zmieniło. Iskry, czyli istoty obdarzone nadprzyrodzonymi zdolnościami, wyszły z ukrycia. Cały świat już wie o nich i ta wiedza za bardzo im się nie podoba. Świat stoi na skraju wojny. A co na to Agata??? Ma to w głębokim poważaniu, zależy jej tylko na zemście na pewnym półdemonie. Gdy pewien czarownik prosi ją o pomoc w odnalezieniu broni zdolnej zabijać demony, nie wacha się ani chwili. Znowu miesza się w sprawy Iskier. Ta decyzja do najmądrzejszych nie należy. Do tego Angela, czyli matka Agaty, ma znowu plan. A siostra, Marta, nadal ją przeraża. Kto mówił, że życie Agaty będzie jeszcze kiedyś nudne🤭.

Oj, Agata, niczego się nie nauczyła. Nadal pakuje się w kłopoty. I to jakie. Ta część jest o wiele bardziej mroczna, aż czasami można mieć dreszcze, niebezpieczna, nie raz będzie blisko śmierci, krwawa, krew leje się litrami. Autorka po raz kolejny świetnie łączy świat obecny ze stworzeniami z mitologii słowiańskiej. Do tego dochodzą demony. Uwielbiam humor autorki, idealnie trafia w mój gust. Nie zliczę ile razy miałam uśmiech na twarzy. Agata, nie umie, nie pakować się w kłopoty. Nadal mało rozgarnięta, pyskata i sarkastyczna, ale nie da się jej nie polubić. Do tego matka, zaczyna pchać się w jej życie, jakby nie mogła dać jej spokoju. A tak dobrze, jej szło. Agata ma jej dość, wcale się nie dziwię, nawet jej trochę współczułam. A Martusia, niestety natury nie da się oszukać, a w końcu to córka Walesa, więc musi być niezwykła i przerażająca zarazem. Jeżeli jesteście ciekawie w co tym razem wpakowała się Agata i jak jej to wyszło to zapraszam do lektury. Gwarantuję Wam świetną zabawę z nutą niebezpieczeństwa, pełną magii i zwrotów akcji. Ja uwielbiam i liczę na więcej. A Wam gorąco polecam 😊.

Agata powróciła do żywych i to dosłownie. Musi teraz stawić czoła nowej rzeczywistości, gdzie ludzi i Iskry żyją w jednym świecie. Jednak po wydarzeniach z pierwszej części ludzkość jest bliska wojny, a konflikty się nasilają. Chociaż kobiecie nie w głowie opowiadanie się za jedną ze stron i tak chcąc nie chcąc zostaje w to wciągnięta. Ma nadzieję, że dzięki temu będzie mogła dopaść jednego, wrednego półdemona, z który ma porachunki do wyrównania. Gdy czarownik proponuje jej, by wspólnie poszukali broni, dzięki której można skrzywdzić istoty nadprzyrodzone, nie waha się ani chwili. Tylko kto tak naprawdę jest po jej stronie? Komu ufać w świecie, który obrócił jej życie do góry nogami? W jakie kłopoty tym razie wpadnie Agata?

Na ten tom długo musieliśmy czekać, niestety! Jednak dobra wiadomość jest taka, że jest o wiele grubszy od poprzedniego i dzieje się w nim, oj dzieje! Nie przypuszczałam kompletnie, że autorka rozwinie fabułę w takim kierunku i stanie się on bardziej poważny i drastyczny w środkach. Od samego początku jesteśmy rzuceni w wir wydarzeń i nie ma tutaj chwili na odpoczynek. Decyzje podjęte w poprzedniej części, teraz przynoszą swoje konsekwencje i trzeba stawić temu czoła.

Jeśli chodzi o postacie to widać u nich rozwój. Agata przeżyła załamanie nerwowe i w sumie nie ma co jej się dziwić, w końcu nie każdy ma możliwość powrócić z martwych oraz dowiedzieć się wcześniej, że na świecie żyją osoby obdarzone różnorakimi magicznymi zdolnościami. Jednak potrafi się z tego podnieść, a nienawiść dodaje jej sił. Super, że główna bohaterka też nie jest kolejną, która po takich informacjach przechodzi z nimi normalnie do porządku dziennego, tylko pyta, niedowierza i też nie jest, nie wiadomo skąd, o wszystkim poinformowana. To wyszło autorce naprawdę świetnie. W tej książce także pojawia się dużo nowych postaci, które namieszają w fabule, ale ich lepiej poznać w trakcie historii. No i też taką wisienką na torcie jest matka Agaty. Nie wiem czy tylko mi ona przypomina Dolores Umbridge, ale po zachowaniu idealnie mi do niej pasuje! Charakterki mają dość podobne i coś czuje, że gdyby się spotkały, to szybko nawiązały by nić porozumienia.

Książkę czytało się naprawdę świetnie. Jak w pierwszej części, na początku miałam trochę problemy, by się wgryźć, tak teraz przepadłam od samego początku. Od razu jesteśmy wciągnięci w fabułę i wydarzenia. Poznajemy kolejnych bogów i osoby na wysokich stanowiskach, które dużo spraw pokomplikują. Mamy mnóstwo akcji, poważnych niebezpiecznych zdarzeń i trochę wątków politycznych. To nie jest już kolejna powieść lekka, przyjemna do pośmiania się, ponieważ oprócz tego już zahacza o aktualne tematy, które dzieją się na świecie.

Także jak dla mnie to wybaczam autorce dłuższy czas oczekiwania na kontynuację, ponieważ dostaliśmy za to kawał świetnej historii. Wypada ona bardziej poważniej i drastyczniej niż w poprzedniej, ale to dodaje jej tylko pazura! Będę zdecydowanie wyczekiwać na dalsze losy Agaty i Marty, bo te dwie mogą zwojować świat, a to nie zapowiada się dobrze dla ludzi!

[Uwaga, spojlery dla pierwszego tomu ("Tajne przez magiczne"!]

"To nie jest kraj dla słabych magów" to kontynuacja losów Agaty, która w poprzedniej części zaczynała jako zwykła pracownica przedszkola, a teraz ma za sobą przeżycia dosłownie nie z tego świata. I przed sobą też. 😁

Zakończenie poprzedniego tomu chyba spokojnie można nazwać mocnym, nic więc dziwnego, że bohaterka przeżywa teraz swego rodzaju traumę.

Po tym, jak Dawid zabił jej rękoma ojca Agaty, kobieta również nie żyje, a jedynie egzystuje, nie mogąc się pozbierać. Jedyne, o czym myśli, to zemsta na półdemonie, z którym w dodatku ponoć łączy ją jakaś dziwna więź.

Po ujawnieniu Iskier, na całym świecie panuje chaos. Ci wyjątkowi ludzie postrzegani są zazwyczaj jako zagrożenie, którego eliminacja przebiega nieraz bardzo brutalnie. 😔

Angela popełnia błąd za błędem, a Agata nadal wplątana jest w to wszystko, mimo że przecież nie ma żadnych mocy. Ma jednak informacje, znajomości i coś, co stanie się niezwykle cenne- chęć zemsty.

Czy stanie się marionetką w rękach Rady? Kto z nowych i starych bohaterów okaże się szczery, a kto będzie patrzył tylko na swoje korzyści?

No cóż, do samego końca nie będzie to pewne! 😊

W tej części autorka zabiera nas do jeszcze mroczniejszego świata i jeszcze brutalniejszej rzeczywistości. Niektóre opisy sprawiały, że miałam ciarki, były bardzo realistyczne, wręcz plastyczne, co podkreśliło skalę tego, co działo się w fabule. Bardzo mi się to podobało, zdecydowanie wczułam się w klimat i byłam ogromnie ciekawa każdej kolejnej strony.

Jeśli miałabym jakoś w skrócie opisac tę powieść, nazwałabym ją kontrolowanym chaosem.

Akcja przenosiła się z miejsca na miejsce, z mieszkania do lasu, z korytarza do sypialni, z powietrza do wody i z jednej rzeczywistości do innej, co było wspaniałą podróżą od której trochę kręciło mi się w głowie, ale na pewno nie bardziej niż Agacie. 😁

Wręcz czułam na skórze jej frustrację i bezradność, dezorientację i poczucie niesprawiedliwości, a zarazem siłę i chęć działania, która pchała ją do przodu.

Mimo że absolutnie nie wiedziała, komu może ufać, podejmowała zgodne ze swoją intuicją decyzje, nie zawsze rozsądne, nie zatracając przy tym człowieczeństwa i chęci niesienia dobra. Może wynikało to z tego, że nie miała nic do stracenia, a może właśnie miała zbyt wiele. 😉

Nie tylko Agata będzie tutaj miała coś do powiedzenia, bo inni bohaterowie też okażą się ciekawi, a zwłaszcza Marta czy Dawid, który pozostanie równie tajemniczy co wcześniej, ale może bardziej... współpracujący. 😄

Zakończenie oczywiście ponownie rozwaliło system i nie zamierzam zdradzać nic więcej na ten temat, ale było świetne!

Cała książka bardzo mi się podobała i nie potrafię wymienić innej, podobnej, a więc jest wyjątkowa.

Jeśli lubicie fantasy osadzone we współczesnym świecie, ciekawe stworzenia zahaczające o mitologię słowiańską, ale i inne źródła, to ta książka będzie dla Was idealna. Napisana lekkim językiem, mimo niemałej objętości, czyta się szybko i przyjemnie, a fabuła nie pozwala na odłożenie jej choćby na chwilę.

Chcę więcej i mam nadzieję, że autorka pokusi się o napisanie kolejnych tomów szalonych przygód Agaty i reszty! 🥰

8/10❤️

Co stało się z Agatą, która przeżyła chyba najcięższy okres swojego życia, pracując jako woźna w zwykłym przedszkolu? No… nie tak zwykłym, skoro dzieci miały nieco przerażające moce, przedszkole odwiedzały demony, a nasza bohaterka jako normalny człowiek musiała radzić sobie z tym wszystkim sama. Lekko nie było. Co więcej po zakończeniu pracy nie jest lepiej. Agata musi odnaleźć się w nowej rzeczywistości po śmierci ojca, gdzie wszyscy dookoła wiedzą o istnieniu magii, a słowiańscy bogowie chętnie by się naszej, byłej, woźnej pozbyli. Jak dołożymy do tego pięciolatkę o bardzo specyficznym zachowaniu robi się znowu… nadzwyczajnie. Ale w końcu, co to jest dla naszej niemagicznej, ludzkiej Agatki?

Drugi tom przygód Agaty wbił mnie w fotel chyba jeszcze bardziej niż poprzednia część. Jeśli czytaliście już „Tajne przez magiczne” i uważaliście je za nieco krwawe, mroczne i mocno słowiańskie… To po lekturze „To nie jest kraj dla słabych magów” zmienicie zdanie i stwierdzicie, że to był pikuś, bo co tu się dzieje przeszło moje oczekiwania! Książkę czyta się ekspresem i bardzo ciężko się od niej oderwać. Pani Kasia zaserwowała nam kolejną porcję dreszczyku i chcę dodać, iż mam pewne podejrzenia, że autorka to nasz własny, polski George R. R. Martin. Nie zdradzę więcej, dlaczego, ale po lekturze zapewniam, że będzie nas w tym przekonaniu więcej.

Przechodząc do bohaterów – nie zmieniło się wiele oprócz tego, że matka Agaty – nasza kochana Angela tak okropnie mnie irytowała, że kiedy się już pojawiała zastanawiałam się cóż, ona znowu genialnego wymyśli i przeważnie mnie nie zawodziła… Nowe postacie bardzo polubiłam, szczególnie że dodawały nieco pikanterii opowieści, jednak moją ulubienicą pozostaje Agata, bo jej cięty język to jednak jest to, co lubię w niej najbardziej, a dodatkowo jest ona tak zwyczajnie ludzka, że nie da nie czuć się do niej sympatii. Tuż obok niej stoi nasz uroczy pół demon Dawid, który humor też ma cięty i zaskakuje nas na każdym kroku i raz tak, że chce się mu odwinąć, a raz w taki sposób, że człowiek chce go przytulić, chociaż nieco przeraża.

Ta część przynosi nam też odpowiedzi na wiele pytań, które pojawiły się po przeczytaniu tomu pierwszego i rozwija wiele wątków tam zaczętych. Dowiemy się więcej o Radzie, o tym skąd wziął się Dawid i co stanie się gdy ludzkość pozna tajemnice skrywane od pokoleń. Po drodze może przewinąć się też wątek Węgielka, którego już zdążyliśmy poznać, a jeszcze o tym nie wiemy.

No co więcej mogę dodać? Warto sięgnąć po „To nie jest kraj dla słabych magów”, ponieważ jest to naprawdę dobra książka, od której nie da się oderwać. Najpierw jednak odsyłam do tomu pierwszego, bo tam znajdziecie początek tej całej szalonej przygody :)

Agata, po tragicznych wydarzeniach mających miejsce w przedszkolu, zaszyła się w mieszkaniu i próbuje jakoś się odnaleźć w nowej rzeczywistości, w której magia istnieje nie tylko w książkach i w dodatku wszyscy o tym wiedzą. Niestety nie wzbudziło to pozytywnych nastrojów w kraju... Agata jest rozdarta, sama nie posiada nadprzyrodzonych umiejętności, ale jej bliscy nadal pozostają iskrami. Kobieta pragnie jednego - zemsty, a wkrótce będzie miała ku temu sposobność.

Uwielbiam cykl "Między światami", jest on pełen humoru, magii, niespodziewanych zdarzeń i zwrotów akcji. Świat stworzony przez autorkę wciąga czytelnika, jest w nim sporo do odkrycia, jest też mnóstwo niebezpieczeństw i trochę wątków romantycznych, które bardzo zgrabnie się tu wpasowały ❤️ Jest też trochę inaczej niż w pierwszej części, głębiej wchodzimy w świat magii, nie brakuje trupów, nie brakuje Dawida, brakuje tylko bombelków, które, mam przeczucie, powrócą w trzeciej części. Czy pojawi się też coś na wzór Hogwartu? I czy tylko ja mam problem z pozbyciem się uczuć do Dawida?

Ani ja ani Agata nie pracujemy już w przedszkolu, ale cóż – świat kręci się nadal.

Można by rzec proza życia. Świat Agaty rozsypał się i poskładał na nowo, niechlujnie i pospiesznie, wciąż ziejąc dziurami po tym co straciła. Bo nie da się ukryć, śmierć zmienia, niezależnie od oblicza jakie przyjmuje.

Depresja, która dzień po dniu pochłania dziewczynę zapewne już dawno wygrałaby gdyby nie troska o siostrę i chęć zemsty na Dawidzie. Czy jeśli przy życiu trzymają cię tylko dwie rzeczy, masz prawo przetrwać w nowym, obcym, pełnym okrucieństwa świecie?

To nie jest kraj dla słabych magów to kontynuacja świetnego pierwszego tomu przygód Agaty Filipiak – Tajne przez magiczne. Głowna bohaterka mimo kłód, które los z uporem maniaka rzuca jej pod nogi nic się nie zmieniła. Wciąż pragnie tylko świętego spokoju i może jeszcze jednego piwa… Niestety w życiu tak już jest, że rzadko dostajemy to czego pragniemy. I oto ponownie dziewczyna, która zupełnie nie wpisuje się w kategorie wonderwomen i która zdecydowanie nie chce mieć nic wspólnego z ratowaniem świata pakuje się w tarapaty. Dobrze znane z pierwszego tomu poczucie obowiązku i odpowiedzialności popycha Agatę w coraz to większe kłopoty. Demony wydają się kroczyć jej śladem niezależnie od tego jak bardzo stara się pozostać niewidzialna. Wszystkie plany w które wikła ją życie wydają się obierać najczarniejszy scenariusz. Czy gdy wreszcie nastąpi wielkie BUM Agata zdoła ocalić siebie i najbliższych?

To kolejna świetna książka wydana w tym roku, która nie dała się pokonać klątwie drugiego tomu. Katarzyna Wierzbicka zadbała o to, by czytelnik się nie nudził, przepuszczając jego umysł przez emocjonalny rollercoaster nie zapomniała o mrocznej atmosferze, która podkręcała cała akcję i nadaje jej tajemniczości. Jej postacie niezmiennie sprawiają wrażenie żywych i realnych, gotowych w każdej chwili zejść ze stron powieści by wyjeść nam zapasy z lodówki.

Nie zabrakło też słowiańskich motywów, choć jest ich mniej niż w pierwszym tomie i przyznam, ze zostawiło mi to pewien niedosyt to jednak nie da się ich nie zauważyć.

To nie jest kraj dla słabych magów jest książką, na którą bardzo czekałam i mając ją już w swoich łapkach nie żałuję tego oczekiwania. Autorka wręcza czytelnikowi soczysty kawał fantastyki. Mamy tu demony i potwory z najmroczniejszych koszmarów, pradawne bóstwa próbujące wyrwać dla siebie tyle władzy ile tylko zdołają i Iskry – a w szczególności ich radę, amoralną i pragnącą władzy niemniej niż odtrąceni bogowie. No i Agatkę… nieporadną i przerażoną, która wcale nie chce ratować wszechświata, samo jakoś tak wychodzi, że zawsze ląduje w centrum wydarzeń. Może Agatka ma pecha? A może zwyczajnie Rodzanice tkając jej los miały gorszy dzień?

W zasadzie nie mam na co narzekać. Jak wspomniałam fajnie byłoby, gdyby tej słowiańskości było nieco więcej ale może tak właśnie będzie w kolejnym tomie? Bo na szczęście Kasia już nad nim pracuje :D

Sercowe wybory Agaty pozostawiają sporo do życzenia, ale z drugiej strony czy można się dziwić komuś tak samotnemu? Relacja jej i Dawida zaczyna przypominać syndrom Sztokholmski ale tu niestety również nie potrafię się przyczepić. Dawid to chyba moja ulubiona postać w tej serii - a ja nieczęsto jestem #teamczarnycharakter - jest tak skomplikowany i chaotyczny, że budzi we mnie same ciepłe uczucia, choć przecież powinnam go jako czytelnik nie lubić, za to że wiecznie dąży do zagłady innych i siebie.

W mojej ocenie To nie jest kraj dla słabych magów dostaje 9/10 a ja zacieram już łapki z myślą o trzecim tomie.

Za egzemplarz recenzencki dziękuję Wydawnictwu Spisek Pisarzy i Autorce

Kiedy patrzę na "To nie jest kraj dla słabych magów" jak na osobną książkę, to jest to całkiem przyzwoite fantasy z dużą dawką magii i mroku. Bohaterowie ciągle są w ruchu, pojawiają się nowe przeciwności losu, nie znamy dobrze całej sytuacji, więc musimy czytać dalej, aby wszystko zrozumieć. Wyszła z tego powieść wciągająca, którą czyta się szybko i z przyjemnością. Niestety jako kontynuacja "Tajne przez magiczne", czuję się trochę zawiedziona.

Sytuacja Agaty, głównej bohaterki, jest, krótko mówiąc, fatalna. W ciągu paru dni jej życie wywróciło się do góry nogami, odnalazła rodzinę, straciła rodzinę, a co gorsza, nie ma pojęcia, co robić dalej i komu zaufać. Atmosfera stała się gęsta, mroczna, bardzo poważna, a momentami okropnie brutalna. W moim odczuciu całkowicie zniknęła lekkość i humor, które towarzyszyły czytelnikom w pierwszym tomie. Umiejscowienie akcji w przedszkolu, uczynienie dzieci magicznymi oraz spora dawka żartów, to elementy, które mocno wyróżniły "Tajne..." wśród innych fantastycznych tytułów. W drugiej części nic z tego się nie ostało, a jedyne dziecko, które obserwujemy, na zmianę milczy, złości się albo zagraża ludzkości. "To nie jest..." samo w sobie nie jest złe, ale przez tę niespójność mam wrażenie, że z "Tajnym..." ma niewiele wspólnego.

Podobała mi się postać Agaty, która była bardzo ludzka, miała swoje słabości, chwile zwątpienia, zdarzało jej się podejmować złe decyzje. Cieszę się, że jej relacja z Dawidem jest taka niejednoznaczna, dzięki temu nie wiadomo, czego się po tej dwójce spodziewać. W tej części pojawiła się nowa postać znana z wierzeń słowiańskich, chociaż brakowało mi trochę kontekstu. Ogólnie wciąż niewiele wiemy o całym świecie nadprzyrodzonym, nadzieja pozostaje w kolejnym tomie, skoro losy bohaterki skończyły się akurat w ten sposób.

Serię polecam fanom fantastyki. Po pierwszym tomie trochę się zrelaksujecie, ale przy drugim bądźcie gotowi na walkę na śmierć i życie.

Zastanawialiście się czasem czy wśród nas nie żyją w ukryciu istoty magiczne? Ja często rozważam co by było gdyby. W powieści "To nie jest kraj dla słabych magów" autorstwa Katarzyny Wierzbickiej możemy się przekonać jak społeczeństwo zareaguje na ujawnienie się istot obdarzonych nadprzyrodzonymi zdolnościami. Zaintrygowani? Zapraszam zatem na recenzję!

Seria "Między światami" rozpoczyna się tomem "Tajne przez magiczne" gdzie poznajemy główną bohaterkę i świat w jakim odbywa się akcja, zaś w drugim tomie "To nie jest kraj dla słabych magów" konsekwencje zakończenia poprzedniej części. Powieść została wydana nakładem Wydawnictwa Spisek Pisarzy. Za egzemplarz książki do recenzji dziękuję bardzo wydawnictwu.

Po wydarzeniach z poprzedniego tomu przed Agatą postawione zostaje nowe zadanie. Nasza bohaterka nie wie komu może zaufać i obawia się nie tylko o siebie, ale i o swoją rodzinę. Ludzie oszaleli i nikt z zdolnościami magicznymi nie jest bezpieczny. Agata rusza w towarzystwie czarownika na poszukiwanie broni przeciw istotom nadprzyrodzonym. Komu może zaufać i kto okaże się wrogiem, a kto sprzymierzeńcem? Sięgnijcie po powieść by przekonać się jak potoczy się ta opowieść.

Autorka wykreowała bardzo ciekawy świat i kreację magicznych istot. W ciekawy sposób przedstawia słowiańskich bogów. Akcja toczy się w idealnym tempie i dostajemy tu sporo zaskoczeń i zwrotów akcji. Mi osobiście bardzo podoba się kreacja bohaterów i ich różnorodność. Historia opowiedziana w powieści jest bardzo wciągająca. Czytelnik według mnie dostaje świetne zakończenie i mnie ono w pełni usatysfakcjonowało.

Ważnym tematem jaki jest poruszony w powieści to strach przed ludźmi obdarzonymi magicznymi mocami. Możemy w książce ujrzeć brak tolerancji dla ludzi uzdolnionych i strach przed nimi. Niestety w prawdziwym życiu również jesteśmy świadkami nietolerancji i prześladowania osób odmiennych od nas. Mamy tu wizję do czego takie prześladowanie i brak tolerancji może doprowadzić. Strach jest zrozumiały, jednak lepiej jest próbować zrozumieć niż piętnować.

Powieść bardzo Wam polecam, zarówno tom pierwszy jak i drugi cyklu.

Kasia Wierzbicka powraca z drugim tomem serii Między światami, świetnym urban fantasy, który umili nie tylko jesienne wieczory. Agata Filipiak przeżyła coś, co nie śniło jej się w nawet najbardziej nierealnych koszmarach. Teraz próbuje pozbierać się po tym wszystkim co przeszła, zobaczyła i po bolesnej stracie. Jeśli myśli, że zyskała spokój, to się grubo myli.

Agata jest pogrążona w marazmie. Trudno powiedzieć, czy to wynik traumatycznych przeżyć, przecież nie każdy umiera, a potem wraca do życia, czy ból po tym, jak za pomocą jej rąk, został zabity jej ojciec. Pewnie tkwiłaby w tej samotności dalej, gdyby co chwilę ktoś się do niej dobijał. To nie są przypadkowe spotkania, a to nie wróży dla niej nic dobrego.

Po ujawnieniu istnienia Iskier narastają napięcia społeczne. Ludzie nie są zachwyceni, że obok nich żyją istoty z magicznymi mocami. A co by było, gdyby dowiedzieli się, że są jeszcze inne wymiary w których czają się nie do pokonania demony?

Agata ponownie zostaje wciągnięta w rozgrywki Iskier. Ta kobieta ma problem z unikaniem zagrożenia, a wszystko przez to, że nie umie usiedzieć spokojnie na czterech literach. A może to nie jej wina, tylko kłopoty lubią znajdować ją same?

Koniec świata jest bliski, a Agata z Dawidem u boku będzie musiała zawalczyć o ludzkość. Dlaczego Perunowi tak bardzo zależy na zdjęciu barier i zagładzie ludzi? Jaką rolę w tym ma odegrać przyrodnia siostra Agaty, 5-letnia Marta? I czy także tym razem uda się jej uniknąć śmierci?

Autorka po raz kolejny zabrała nas do świata, gdzie nic nie jest takim jakim się wydaje. W kłamstwach można pogubić się jak w labiryncie, a słowiańskie bóstwa grają tylko w sobie znaną grę. Bohaterowie nie mają chwili wytchnienia, bo akcja jest dynamiczna i bardzo zaskakująca. Nie mniej nieprzewidywalne jest zakończenie. Jednocześnie całość jest dość lekka, momentami nieco humorystyczna, czy ironiczna.

To druga powieść dla dorosłych Kasi i przyznaję, że widać duży postęp w warsztacie. „Tajne przez magiczne” czytało się świetnie, a sposób w jaki było napisane nie nasuwał raczej żadnych uwag. Jednak przy tej książce widać jak jeszcze bardziej autorka się rozwinęła. Jednocześnie fabuła nadal pozostała wyjątkowa i oryginalna. Lektura tej książki to była czysta przyjemność.

Polecam serdecznie. To niebanalna książka, z którą spędzicie przyjemnie czas.

Książkę „Tajne przez magiczne” pokochałam od pierwszych stron. Była magia, tajemnica i humor, czyli wszystko co cenię sobie w książkach. Vibe Agaty, która jest niezdarą i lubi namieszać kojarzy mi się z Gosławą z „Szeptuchy” i to jest super, bo cykl Kwiatu Paproci uwielbiam!

W „To nie jest kraj dla słabych magów” poznacie dalsze losy Agaty i tajemniczego demona a także Iskier, czyli ludzi obdarzonych mocami. Słowiańskie demony zaczynają chodzić po świecie ludzi i Agata usilnie chce temu zapobiec a także zbliżającej się wojnie pomiędzy ludźmi a Iskrami. Stało się tak, ponieważ istnienie magii zostało ujawnione, jednak nie wszystko poszło tak jak było zamierzone.

Przypomina mi to motyw chęci ujawnienia się w „Fantastycznych zwierzętach”, kiedy Grindelwald namawiał czarodziejów, aby przestali się ukrywać, ponieważ to oni są lepsi od innych a także silniejsi, więc to nie sprawiedliwe, że muszą żyć wśród ludzi jak zwykli śmiertelnicy.

Jeśli chodzi o uniwersum Harrego Pottera to nie jestem człowiekiem obiektywnym, ponieważ kocham całym serduszkiem i fajnie było poczuć taki klimat w innej książce!

Przyznam, że historia nabiera tempa i jest dużo bardziej mroczna niż pierwszy tom. Agata poznaje mężczyznę, z którym zaczyna szukać specjalnej broni do nabijania demonów. Czy w końcu uda jej się być w szczęśliwym związku?

Mimo, że historia staje się mroczna i krwawa, nie ujmuje jej to w niczym, a klimat i humor z poprzedniego tomu jest wyczuwalny!