To, co bliskie sercu

Czytając książki miałam okazję przeżywać różne przygody literackie i zamieniać się w bohaterów wykonujących przeróżne zawody. Dzięki powieści "To, co bliskie sercu" pierwszy raz nadarzyła mi się okazja wczuć się w rolę strażaka...zawód dobrze mi znany, aczkolwiek ja nie miałam odwagi kontynuować rodzinnej tradycji.

Główną bohaterką jest Cassie bardzo twarda bohaterka. Jej twardość nie wynika z postawy, lecz tak ukształtowało ją życie. Odejście matki, krzywda wyrządzona przez pewnego chłopaka...Walka i hart dały jej siłę i determinację, aby wykonywać niebezpieczny zawód. Strażak nie tylko gasi pożary, wykonuje też wiele innych, niebezpiecznych czasem przerażających czynności. Cassie dodatkowo ma wykształcenie medyczne. Jest smakowitym kąskiem w remizie.

Główna bohaterka jest uparta i nosi w sobie zadrę, która w pewnym momencie daje o sobie znać. Przez to musi zmienić miejsce pracy. Początkowo nie jest łatwo, ale dzięki zmianom odnawia więź z matką, odkrywa prawdę o jej chorobie i poznaje pewnego mężczyznę, dzięki któremu pierwszy raz czuje co to miłość. Mało tego dzięki niemu pozwala uczuciom się obudzić. W miarę czytania okazuje się, że zawziętość Cassie to nie tylko ukształtowanie, to także tarcza obronna, która z czasem zaczyna pękać..Jednak czy pęknie? Główna bohaterka jest odrobinę skomplikowana. W przeważającej mierze darzyłam ją sympatią, kibicowałam jej, ale były też momenty, w których wydawała mi się strasznie płytka i wówczas odczuwałam irytację. Fakt, że bardziej podobała mi się postawa Cassie z początkowej fazy książki, ale jej transformacja ogólnie jest na plus.

Bohaterowie...pisarka nie leniuchowała. Stworzyła naprawdę dużą liczbę bohaterów pobocznych, postarała się na ciekawe ich wykreowanie. Pokazanie różnic. Fakt, że jedne postacie są bardziej wyraziste od innych, ale to zależnie jest od roli, jaką przydzieliła im twórczyni.

"To, co bliskie sercu" to powieść napisana lekkim i bardzo prostym stylem. Dodatkowo fabuła jest też utrzymana w swobodnym, mało skomplikowanym klimacie. Czytanie jest błyskawiczne i wciągające, a to dlatego, że autorka dość dobrze rozbudowała świat, który stworzyła. Dodatkowo tempo jest szybkie, a podłoże emocjonalne odczuwalne, ale nie przytłaczające. Choć opisana historia nie jest trudna, to autorka poruszyła wiele ważnych aspektów. Tematów, o których nie tylko warto mówić ale i trzeba.

Przede wszystkie najważniejszym tematem jest nadal uprzedzenie do kobiet, które wykonują tak zwane męskie zawody. Ile kobiet musi więcej pracować, jak dużo musi udowadniać i jak często jest traktowana z góry, niesprawiedliwie, nie są doceniane a kłody pod ich nogami to codzienność. Kolejna kwestia dotyczy choroby, z której nie ma szans na wyzdrowienia. Jak ludzie sobie radzą gdy nie decydują się na leczenie. Czemu nie wybierają leczenia? I kolejne ważne zagadnienie...gwałt. Coraz więcej pisarzy decyduje się na uwieszanie takiego wątku. Ukazanie czemu kobiety boją się o tym mówić. Dodatkowo mamy jeszcze wątek uzależnień od leków i ich sutki oraz przyczyny. Naprawdę dużo wątków i sytuacji, dzięki którym czytanie nie nudzi.

"To, co bliskie sercu" to idealna powieść na każdą pogodę. Relaksująca, lekka w odbiorze, wciągająca. Mało cukierkowa z dużą dawką realizmu i nietuzinkowymi bohaterami.

"To, co bliskie sercu" - Katherine Center / Recenzja przedpremierowa.

Kochani chciałabym, abyście wspólnie ze mną wrócili na chwilę do wspomnień z czasów, kiedy byliście nastolatkami. Nie wiem oczywiście, jak wówczas postrzegaliście swoją osobę, bo przecież każdy z nas jest inny, ale jeśli o mnie chodzi, to z perspektywy czasu mogę powiedzieć, że wtedy cechowała mnie ogromna otwartość na świat i ludzi, ale też swego rodzaju młodzieńcza naiwność, którą jeszcze w tak młodym wieku tłumaczy się wszystkie błędy i pochopne decyzje.

Myślę, że będąc tak młodym człowiekiem, nie do końca zdajemy sobie sprawę z tego, jak trudne i ciężkie bywa życie. Ja sama uważam, że w pewnej mierze jest to dobre, ponieważ mamy jeszcze czas, aby się o tym przekonać. Niestety nie każdemu z nas dane jest cieszyć się byciem nastolatkiem, bowiem często bywa tak, że trudną lekcję życia musimy odebrać znacznie szybciej, niż byśmy się tego spodziewali i bardzo szybko dorosnąć.

Zapewne niektórzy z Was myślą sobie teraz, że przychodzę do Was dziś po to, aby opowiedzieć Wam swoją historię, która będzie dowodem na to, jak zgubna może okazać się owa młodzieńcza naiwność i jak bardzo boleśnie niespodziewane i trudne życiowe przeżycia mogą nas jej pozbawić. Poniekąd tak właśnie będzie, jednak nie będę pisała Wam o sobie, a o Cassie. Głównej bohaterce najnowszej powieści Katherine Center „To, co bliskie sercu”, której szesnaste urodziny okazały się największym koszmarem w jej życiu. Koszmarem, który odmienił ją na zawsze.

Tego dnia bowiem los zadał jej dwa bolesne ciosy prosto w serce. Zraniły ją dwie, bliskie jej sercu osoby. Matka, która porzuciła rodzinę i chłopak, którego kochała skrycie, a który zakpił z niej i odebrał wszystko, co dla kobiety najważniejsze. Od tego momentu postanowiła odciąć się od wszelkich uczuć i emocji w relacjach z mężczyznami i skupić się na sobie.

Dziś nasza bohaterka jest już dorosłą kobietą, która jako jedyna kobieta strażak odnosi sukcesy w jednostce straży pożarnej w Austin, gdzie rozgrywa się początkowa akcja książki. Szanowana i doceniana przez kolegów z zastępu właśnie szykuje się do uroczystości, na której ma odebrać zasłużoną nagrodę. Nie wie jednak jeszcze, że ten dzień zupełnie zmieni jej życie, bo oto przeszłość nagle daje o sobie znać. Budzą się tłumione przez lata emocje i dochodzi do pewnego zdarzenia, które dla niej samej skutkuje poważnymi konsekwencjami zawodowymi. Jednak to nie wszystko, co spada na jej barki, ponieważ w myśl zasady jeden problem, to nie problem, matka, która przecież opuściła męża i swoją dorastającą córkę teraz nagle prosi Cassie o pomoc, gdyż zmaga się z poważną chorobą. Tak oto wierna zasadom wpojonym jej przez wychowującego ją ojca zostawia za sobą swoje dotychczasowe życie i wyjeżdża do oddalonego o setki kilometrów Massachusetts. Kobieta przenosi się do tamtejszej jednostki straży pożarnej, ale to, co tam zastaje i jak zostaje przyjęta przez mężczyzn, z którymi będzie pracowała, różni się niczym niebo i ziemia w odniesieniu do jej poprzedniego miejsca pracy. Przed Cassie stoi nie lada wyzwanie odnalezienia się w nowym środowisku wśród nieokrzesanych mężczyzn i wywalczenia sobie pozycji na nowo, jak również próba naprawienia relacji z matką. Jak sobie poradzi, tego już musicie dowiedzieć się sami,sięgając po książkę, do czego gorąco Was zachęcam.

Skomplikowane relacje rodzinne i zawodowe to nie jedyne płaszczyzny życia Cassie, które będzie musiała postarać się naprawić i uporządkować, gdyż ku jej wielkiemu zaskoczeniu w jej życiu pojawia się ktoś, kto budzi w niej uczucia, które zamrożone, tego strasznego dnia przed laty, miały już nigdy nie ożyć. Dziewczyna nie wie, co się z nią dzieje, a na oczach nas czytelników dokonuje się niezwykła przemiana typowej chłopczycy, ukrywającej się za strażackim kombinezonem w piękną kobietę, która bardzo chce kochać i być kochaną. Z pewnością jednak zauważyliście, że tej dziewczynie nic w życiu nie przychodzi łatwo. Tak też będzie i tym razem, gdyż aby móc być szczęśliwą, będzie musiała zawalczyć o to, co kocha.

Katherine Center oddała w nasze ręce poruszającą i wciągającą historię, w której splotła w doskonały sposób kilka bardzo ważnych życiowych wątków takich jak zmaganie się z bolesną przeszłością, wybaczenie nie tylko innym, ale i samemu sobie. Próba podniesienia się z kolan po bolesnym ciosie od życia, ale jednocześnie niegasnącej nadziei i pragnieniu miłości.

Patrząc na postać głównej bohaterki, możemy być dumni, że tak świetnie poradziła sobie po tym wszystkim, co ją w życiu spotkało. Zadajmy sobie jednak pytanie, czy odciąć się od przeszłości przywdziewając na siebie twardy pancerz i budując mur wokół własnego serca, jest równoznaczne z poradzeniem sobie? A może to właśnie dopiero teraz nadszedł czas, by się z tą przeszłością skonfrontować i zamknąć pewne etapy. Pamiętajmy wszak, że to, co najważniejsze jest niewidoczne dla oczu.

Moi drodzy ze swej strony oczywiście polecam Wam sięgnięcie po ten tytuł. Zapewniam Was, że, wszystko to, o czym przeczytacie na kartach tej książki, nie tylko poruszy wasze serca, ale również skłoni do życiowych refleksji. Podczas lektury doświadczycie, naprawdę wielu różnych emocji takich jak poczucie, krzywdy, odrzucenia, samotności, ale także swego rodzaju przeistoczenia się poczwarki skrywającej się w swoim kokonie bezpieczeństwa w pięknego motyla, który pod wpływem rodzącego się uczucia rozwija skrzydła i poznaje swoje prawdziwe oblicze, które jest ogromnym zaskoczeniem nie tylko dla otoczenia, ale przede wszystkim dla niego samego.

Przekonacie się również, że nie zawsze, wszystko jest takie, na jakie wygląda na początku i nie należy nikogo oceniać z góry, zanim nie poznamy jego wersji wydarzeń.

Jak widzicie, w książce naprawdę wiele się dzieje, a wszystko tworzy tak przyjemną i lekką mimo niełatwej tematyki opowieść, że praktyczne czyta się ona zupełnie sama. Uwierzcie mi, że przeczytacie ją z ogromnym zaangażowaniem w mgnieniu oka.

Na uwagę zasługuje również fakt, że dzięki temu, iż mąż autorki służy w ochotniczej straży pożarnej, mamy możliwość niemalże u źródła dowiedzieć się jak wygląda ta trudna praca od kulis, co zostało wspaniale oddane w całej fabule książki. Bywa śmieszne, zabawnie, ale też bardzo trudno.

Na zakończenie chcę zaprezentować Wam cytat, który w moim odczuciu jest pięknym i jakże prawdziwym przesłaniem tej książki:

„Owszem, na świecie jest mnóstwo niewyobrażalnego cierpienia. Ale nie będzie dobrze, jeśli z tego powodu nie pozwolimy sobie na nadzieję, miłość, odczuwanie rozkoszy. Przeciwnie, należy cieszyć się każdą drogocenną sekundą tych uczuć, które na nas spływają. Reakcją na zło tego świata nie powinien być strach przed miłością, lecz coś dokładnie przeciwnego. Powinno się właśnie kochać do szaleństwa, kiedy tylko można”.

Mam nadzieję, że udało mi się pokazać Wam moją satysfakcję i zadowolenie z lektury książki, a tym samym skusić Was do tego, abyście sami zechcieli poznać historię, którą skrywają jej karty. Jeśli tak to, mam dla Was wspaniałą wiadomość, otóż swoją polską premierę będzie ona miała już 3 czerwca 2020 roku.

"To, co bliskie sercu" jest książką która do głębi skradła moje serce. Czytając ją robiło mi się ciepło na sercu, momentami uroniłam łzy, przeżywałam szok i niedowierzanie, a czasem śmiałam się do rozpuku. Ta książka stała się moją ulubioną!

_____

Cassie Hanwell wiedzie spokojne życie. Pracuje w straży pożarnej. (Prawda, że to dość nietypowy i mało spotykany kobiecy zawód?) Jednak pomimo poukładanego życia jeden telefon zmienia wszystko. Otóż jej mama, która w dzieciństwie ją porzuciła, zachorowała i potrzebuje pomocy córki. Sumienna i obowiązkowa Cassie stanie przed sporym wyzwaniem. Będzie musiała odnaleźć się w nowym środowisku, naprawić relacje z mamą i uporać się z traumami z przeszłości. Odwaga kobiety zostanie poddana próbie. Czy Cassie okaże się wystarczająco silna, by zawalczyć o to, co dla niej najważniejsze?

_____

Główna bohaterka jest świetnym przykładem na to, że można zmienić swoje życie na lepsze. I pomimo trudnej sytuacji, zmiany środowiska, a także koszmarów z przeszłości można stawić czoła wyzwaniom. Najważniejsze jest by się nie poddawać i walczyć o swoje. W życiu Cassie zmieni się bardzo dużo. Poza zmianą pracy, pozna jak to jest być zakochanym.

_____

Bardzo spodobał mi się lekki styl pisania Katherine Center. Z książką spędziłam kilka pięknych chwil, jednak na jednym czytaniu się nie kończy. Będę po tę pozycję często sięgała, a historia zostanie ze mną na dłużej. Książka bardzo emocjonalnie angażuje czytelnika i wciąga od pierwszych stron. Spotkacie się z genialnym pomysłem na fabułę, [Adres usunięty]. ze względu na sam wątek historii strażaków dodatkowo z perspektywy kobiety.

A to co mogę wam jeszcze powiedzieć, to sięgnijcie po tę książkę - nie pożałujecie. Jeśli lubicie lekkie obyczajówki z romansem w tle, to ta pozycja was zadowoli.

Cassie pracuje w straży pożarnej w Austin i jest jedną z najlepszych i najodważniejszych kobiet-ratowniczek.

Niczego się nie boi...prócz miłości.

Kiedy odbiera telefon od swojej matki,która przed laty porzuciła ją i jej ojca,nie spodziewa się tego,co od niej usłyszy.

Matka prosi ją bowiem o pomoc i przeprowadzkę do niej na jeden rok.Cassie oczywiście odmawia.

Jednak w wyniku pewnych komplikacji,dziewczyna przenosi się do niej i rozpoczyna pracę w straży w okolicach Bostonu.

Niestety,ta remiza w niczym nie przypomina poprzedniej,a koledzy są grubiańscy i mało zachwyceni tym,że do ich grona dołączyła ,,panienka".Dodatkowo ktoś dobitnie zaczyna jej pokazywać,że jest tutaj niemile widziana.Jedynym wyjątkiem jest Owen,który rozpoczął pracę tego samego dnia co Cassie i który przyprawia naszą bohaterkę o szybsze bicie serca.

Czy Cassie uda się naprawić relacje z matką i zyskać szacunek nowych kolegów?

Czy odnajdzie swojego prześladowcę?

I czy otworzy się na miłość?

To wszystko w książce,która jest nie tylko bardzo dobrym obyczajem,ale mamy tu również mały romans i kryminał!

Naprawdę jest to świetnie napisana pozycja do przeczytania w heden wieczór z wartką akcją i wyrazistymi bohaterami.

Bardzo dobrs jako odskocznia od ciężkich książek i śmiało Wam polecam,bo jest tu cała paleta emocji od śmiechu,aż po płacz.

I chociaż końcówka była przewidywalna,to ja jestem zadowolona.

Bo takiego zakończenia właśnie oczekiwałam.

"Owszem, na świecie jest mnóstwo niewyobrażalnego cierpienia. Ale nie będzie dobrze, jeśli z tego powodu nie pozwolimy sobie na nadzieję, miłość, odczuwanie rozkoszy. Przeciwnie, należy cieszyć się każdą drogocenną sekundą tych uczuć, kiedy na nas spłyną".

Cassie pracuje w Straży Pożarnej, jest również instruktorką samoobrony, wolontariuszką, przygotowuje się do maratonu oraz pomaga tacie rozbudować dom. Poznajemy ją w momencie, gdy ma odebrać nagrodę za swoje bohaterstwo. I wszystko by poszło gładko, gdyby nie to, że statuetkę ma jej wręczyć koszmar z przeszłości. I to dosłownie. Po "drobnym" incydencie na gali, gdzie rolę główną grała drewniana nagroda oraz gęba pewnego radnego, Cassie przenosi się na wybrzeże, by odbudować swoją karierę oraz zająć się, choć niechętnie, swoją mamą, która opuściła ją, gdy Cassie miała 16 lat. Czy nasza bohaterka ułoży sobie życie na nowo?

To książka o przebaczaniu - przede wszystkim sobie. Autorka mocno się na tym skupiła i trafiło to do mnie w dużym stopniu. Choć na początku traktowałam ją niezwykle lekko, jednak ostatnie 200 stron to emocjonalny rollercoaster. Byłam wściekła, zirytowana, wzruszona i poruszona. Pełna gama uczuć. Autorka świetnie przedstawiła przemianę Cassie i na tym skupiłam się najbardziej. Wychodziła ze swojej skorupy, zaczynała naprawdę żyć. Trochę mnie irytowała postać Owena. Pisarka wykreowała go na strasznego mięczaka. Myślałam, że chusteczki, które do książki dołączyło wydawnictwo będą potrzebne, ale nie wylałam tutaj łez. Książka mimo smutnych zdarzeń jest bardzo optymistyczna. Przynajmniej ja tak ją odebrałam. Pochłonęłam ją błyskawicznie, mimo swojej pokaźnej objętości. Może nie zostanie w moim sercu na długo, jednak historia zawarta w książce jest warta poznania.

“Potrafisz wbiec do płonącego budynku, a nie potrafisz spędzić wieczoru z miłym facetem?”

Cassie pracuje w straży pożarnej w Austin, regularnie uczestniczy w wielu niebezpiecznych akcjach. Pewnego dnia dostaje telefon od matki, która zostawiła Cassie i jej ojca. Matka potrzebuje jej pomocy. Dziewczyna sprowadza na siebie też kłopoty w jednostce. Jedyną możliwością jest przeniesienie.

Cassie trafia do jednostki w Massachusetts, która niczym nie przypomina jej poprzedniego miejsca pracy. Brakuje funduszy i nowoczesnego sprzętu, a jej nowi koledzy uważają, że kobieta nie powinna być strażakiem. Dziewczyna musi odnaleźć się w nowym środowisku, naprawić relacje z matką i uporać się ze swoją przeszłością. Na jej drodze staje Owen, który też jest nową osobą w jednostce. Złota zasada Cassie “Nigdy nie umawiaj się z kolegami z pracy” staje się coraz trudniejsza do wykonania. Chociaż dziewczyna uważa, że nie wierzy w miłość to w jej życiu zaczyna coś się dziać.

“To co bliskie sercu opowiada o silnej i niezależnej kobiecie, która boi się uczuć. Boi się zakochać i zaufać. Cassie w przeszłości została bardzo zraniona, nie tylko przez matkę, od tego czasu boi się otworzyć na innych. Jednak przeprowadzka do matki i zmiana jednostki w której pracuje, zmieniają całe jej życie. “To co bliskie sercu” to opowieść o miłości, trudnych relacjach z matką, zaufaniu, wytrwałości i odwadze.

Dziś dotarł do mnie egzemplarz recenzencki "To co bliskie sercu" od Katherine Center z Wydawnictwo MUZA SA i od razu zabrałam się za lekturę. Wiedziona opisem książki spodziewałam się potoku wylanych łez,no cóż akurat u mnie to miejsca nie miało.Co nie oznacza że oceniam słabo tą książkę. Wiedziałam że para głównych bohaterów od początku mi się spodoba.

Ona twarda nieustępliwa,ambitna i uparta kobieta,wypracowała sobie szacunek i poważanie wśród współpracowników remizy strażackiej.

On młody,zawsze pełen optymizmu facet który dla rodzinnej tradycji porzucił to o czym zawsze marzył.Frycek to taka postać którą sama bym chciała spotkać na swojej drodze.

Tą dwójkę od początku połączyła wyjątkowa więź,więź jakiej można życzyć każdej parze. Zamiast łez książka ta dala mi refleksję na temat trzech etapów przebaczenia i parę naprawdę świetnych humorystycznych momentów. Akcja z pułałą mnie rozbroiła i rozczuliła.

Kto czytał ten wie a kto nie czytał jeszcze, tego zachęcam do sięgnięcia po lekturę tej książki ponieważ nie jest to stricte romans, bo porusza ważne kwestie w życiu nie tylko miłość ale też w głównej mierze przebaczenie. Przebaczyć trzeba się nauczyć,najtrudniej przebaczyć nie komuś a samemu sobie.

Są takie zawody, które kojarzą się nam z określoną płcią, a wśród tych zawodów jest oczywiście strażak. Przyzwyczajeni do mężczyzn wykonujących ten zawód nawet często przez myśl nam nie przechodzi, że możemy natknąć się na kobietę, która również wykonuje ten zawód. A wśród nich jest Cassie, czyli główna bohaterka nowej powieści Katherine Center. Niemalże rok temu recenzowałam jej poprzednią powieść ,,Milion nowych chwil". Teraz przyszła więc pora na to, by poznać historię "Pani strażak", która uratowała wtedy życie Maggie, Czy kolejna historia spod pióra tej autorki skradła moje serce ? Zdecydowanie tak !

Gdy gala, na której Cassie ma dostać nagrodę za swoje bohaterstwo zmienia się w wieczór jej porażki kobieta jest zmuszona wyjechać z Austin i przy okazji spełnia prośbę matki, która jest poważnie chora. Tak właśnie trafia w okolice Bostonu i zaczyna pracę w jednostce strażackiej w małym miasteczku Lillian. Wszyscy strażacy w jednostce wydają się niechętni pomysłowi, by kobieta pracowała razem z nimi. Jedynym wyjątkiem jest Owen, któremu Cassie nie przeszkadza. Cassie wystawi swoje uczucia na próbę, a wkrótce będzie musiała zawalczyć o to, co dla niej najważniejsze.

Pomysł na to, by główną bohaterką była kobieta, która jest strażaczką bardzo mi się spodobał i nie będę ukrywała, że nawet bardzo. Bo mało jest powieści, w których kobieta wykonuje pracę często kojarzoną z mężczyznami. A Cassie mimo, że jest kobietą, to tak naprawdę jest w stanie znieść więcej, niż niejeden mężczyzna. Jest wysportowana, nie obraża się o byle co i przede wszystkim jest odważna. To właśnie odwaga pozwala jej pracować w zawodzie. Bo tam, gdzie inni panikują; ona zachowuje ostrość umysłu i umie znaleźć wyjście z trudnej sytuacji. Kocha medycynę (między innymi dlatego jest ratownikiem medycznym), nie boi się igieł, jest w stanie wiele wytrzymać. Jednak jej życie prywatne jest równie trudne. Trauma z przeszłości i gniew na matkę sprawiły, że nie wierzy w uczucia, a przede wszystkim w miłość. Dlatego jest oschła i boi się głębszych uczuć. Stara się być twarda, choć wewnątrz jest często po prostu zagubiona. Cassie naprawdę zdobyła moje uznanie. To nie jest bohaterka prosta. Wiele w życiu przeszła, ale jest twarda. Chce rywalizować z mężczyznami, szuka sposobu na to, by ludzie w straży ją polubili. Z kolei Owen to mężczyzna, który jest po prostu dobrym człowiekiem. Nie jest bad boyem, ani typowym mężczyzną, jakiego możemy uraczyć w powieściach. Nie boi się o kogoś zawalczyć, ale nie robi tego w sposób nachalny. Nie naprzykrza się. To typowy chłopak, którego moglibyśmy spotkać na ulicy. Do tego mamy też bohaterów pobocznych, którymi są członkowie jednostki strażackiej, w której pracują główni bohaterowie, a także matka Cassie. Co ciekawe niektórzy z ich są bardziej rozwinięci, więc to ogromny plus, bo dzięki temu mamy poczucie, że autorka dostrzega także innych bohaterów w tej historii, a to przecież oni ją uzupełniają.

Katherine Center pisząc tę książkę wspomagała się radami swojego męża, który jest ratownikiem medycznym i służy w ochotniczej straży pożarnej oraz przeczytała parę książek dotyczących tego zawodu. I to kolejny ogromny plus tej historii, bo na każdej stronie widać, że autorka nie poszła na łatwiznę. Czytając opisy akcji, żartów strażaków, czy zwykłych czynności naszych bohaterów widać, że autorka posiada fachową wiedzę, którą umie umiejętnie wpleść do całej tej historii. Na uwagę zasługuje też lekkie pióro Center. Miałam wrażenie, że czytało mi się tę historię jeszcze lepiej, niż jej poprzednią powieść. W książce jest dużo dialogów, nie brakuje zabawnych sytuacji, a wszystko przeplecione jest wydarzeniami, jakie rozgrywają się w życiu Cassie. Tak szybko czytało mi się tę książkę, że zanim się obejrzałam już ją kończyłam. Nie mamy tutaj wielkich fajerwerków. Nie ma miłości, która uzależnia, ale widać tutaj prawdziwe uczucia. Wszystko jest napisane z niezwykłą czułością i przede wszystkim lekko. A to bardzo trudna sztuka, która amerykańskiej pisarce się naprawdę udała. Jedyne, co mi tu nie podpasowało, to cała ta intryga wymierzona w Cassie przez jednego ze strażaków, ale być może wielu czytelników po prostu nie zwróci na to uwagi.

,,To, co bliskie sercu" to cudowna historia o sile przebaczenia i miłości, która nie jest łatwa. Ale jest za to ,,życiowa". Katherine Center po raz kolejny udowadnia, że jej powieści to idealnie dopracowane mieszanki uczuć, emocji i przede wszystkim trudności, jakie napotyka w swoim życiu każdy z nas. Można od Cassie i Owena wiele się nauczyć, a sama historia, jaką oferuje nam Center jest niezwykle czuła. Ja polecam Wam tę powieść i myślę, że jeśli po nią sięgniecie, to się nie zawiedziecie. Bo to nie jest typowy romans, czy powieść obyczajowa. To książka z historią, która choć wydaje się raczej ,,zwyczajna", to w rzeczywistości łapie za serce i nie pozwala o sobie zapomnieć.

Całą recenzję przeczytasz a blogu [Adres usunięty]

Jest to świetny romans. Pełno tutaj humoru, a kreacja bohaterów wypada super. Każdy ze strażaków jest taki prawdziwy. Jednych się lubi, a drugich już niekoniecznie. Choć momentami się bałam, że za chwilę się znudzę, bo nie ma tutaj jakiś spektakularnych wydarzeń, to za każdym razem okazywało się to być zbędną obawą.

Książka piękna, która wzruszy niejednego. Książka, która pokazuje siłę kobiet, które są bardzo często niedoceniane. Szczególnie w męskim świecie. Ale warto zdać sobie sprawę, że kobiety są silniejsze niż niejeden mężczyzna i potrafią znieść o wiele więcej...

„Emocje rosły, niczym pożar stopniowo pochłaniający kolejne partie budynku."

Cassie od najmłodszych lat była wojowniczką, która walczy nie tylko o swój każdy kolejny dzień, ale również życie innych. Jest strażaczką, która nie boi się niczego. Ktoś może pomyśleć, kobieta strażakiem ? Przecież to zawód niebezpieczny, narażony na wielkie ryzyko i ciągłą walkę. Jednak Cassie nie jest byle jakim strażakiem, jest najlepsza w tym, co robi i zdobywa wyróżnienia, jednak jeden wieczór zmienia wszystko i przekreśla jej karierę.

„Życie w służbie pożarniczej jest równoznaczne z brakiem słabości. Trzeba być twardym, silnym i odważnym."

Tych cech zdecydowanie Cassie nie brakuje, ale jedno spotkanie z duchem przeszłości przekreśla wszystko. Musi zostawić wszystko to, na co pracowała i wyjechać. Wyjechać do matki, którą ją zostawiła, a teraz sama potrzebuje jej pomocy. Czy Cassie zdoła znieść wszystkie te nagle zmiany, jak poradzi sobie z nowymi kolegami z pracy, którzy nie są przychylnie do niej nastawieni ?

„Jedno zdarzenie i wszystko się zmienia. Niektórzy nie potrafią już się potem pozbierać."

Początki nie są łatwe, a dla Cassie to zdecydowanie hardcorowy początek. Czuje, że nikt jej nie chce, ale musi pokazać na co ja stać. Obok niej pojawia się początkujący strażak - Owen, który jako jedyny jest skory do pomocy i nie traktuje jej inaczej.

Czy początek tej znajomości dla zamkniętej w swojej skorupie Cassie, coś zmieni ? Czy Cassie w końcu da szanse, aby ktoś się do niej zbliżył ?

Ten tytuł jest zdecydowanie piękna historia, która wzruszy niejednego. Tu poznamy smak kiełkującej miłości, zranienia, rozdrapanych ran z przeszłości, którym ciężko się zagoić. Przebaczenia, które nie przychodzi nikomu od tak. Trzeba wiele zrozumienia i odwagi, aby wybaczyć komuś, kto nas zranił.

Jest to historia, która pokazuje, że życie nie jest tylko i wyłącznie kolorowe, ma swoje mroczne strony, które są skryte głęboko w nas i nie chcemy do nich wracać ponowienie. Jednak jest taki moment, który powoduje, że jednak musimy wziąć byka za robi i stawić mu czoła. Stawić czoła wszystkiemu, co nas spotkało, wybaczyć i iść do przodu. Bo życie przeszłością nie jest nic warte.

Uważam, że każdy czytelnik w tej lekturze znajdzie coś dla siebie. Można wyciągnąć wiele wniosków i zdecydowanie przemyśleć wiele spraw i przeanalizować wiele poglądów na świat. Nie warto skreślać człowieka na początku, może warto dać mu szansę ?

Polecam, bo już dawno nie miałam w rękach tak pouczającej, mądrej i przepięknej historii, która poznaje prawdziwe życie, które nie jest w tylko usłane różami, pomiędzy płatkami róż znajdują się kolce, które nas ranią.

Ale w róży jest przewaga płatków a nie kolców, prawda ?

Dość dobrze pamiętam swoje pierwsze spotkanie z Katherine Center. Jej książka pt. "Milion nowych chwil" zrobiła na mnie ogromne wrażenie i dała pewnego rodzaju kopa do walki, nawet jeśli to czysta fikcja. Pewnie bardziej powinnam być wdzięczna autorce niż bohaterce tejże powieści, ale miałam okazję poznać tylko jej dziełko, a nie ją osobiście. Czy wahałam się choć przez moment przed sięgnięciem po "To, co bliskie sercu"? Nie, to jedna z tych książek, po które wyciągasz rękę, bo chcesz, a nie musisz.

Cassie Hanwell od kilku lat wiedzie spokojne i przede wszystkim poukładane życie. Pracuje nie tylko ze wspaniałymi ludźmi, ale także w pracy, w której czuje się spełniona. Jako jedna z nielicznych kobiet pracujących w straży pożarnej nie ma lekko. Mimo to jest świadoma, że w teksańskim Austin tolerancja i równouprawnienie są na porządku dziennym i nigdy nie czuła się gorsza czy słabsza. Wręcz przeciwnie niejednokrotnie faceci mogli czuć się zawstydzeni jej sprawnością fizyczną, siłą czy wytrzymałością. Dodatkowym atutem Cassie jest bycie ratownikiem medycznym, a drobna budowa ciała, gibkość i lekkość pomaga w trudno dostępnych miejscach, o czym niejednokrotnie przekonała się zarówno ona, jak i jej współpracownicy.

Niestety nadchodzi dzień, kiedy jej stabilizacja ulega zniszczeniu. Najpierw telefon matki, z którą od lat nie miała kontaktu, a która natychmiast potrzebuje pomocy, gdyż dopadły ją poważne problemy zdrowotne. Następnie kłopoty w pracy gdzie, zamiast otrzymać zasłużony awans, grozi jej utrata pracy. Z dwojga złego ten drugi problem udało się załagodzić dzięki przeniesieniu się do matki do Massachusetts. Niestety młoda kobieta nie potrafi znaleźć tam sobie miejsca. Kontakt z rodzicielką stara się ograniczyć do minimum, a jednostka strażacka, do której dostała przydział, jest tak staroświecka, nie wyłączając z tego jej pracowników, że Cassie nie wie, czy w ogóle uda jej się to miejsce i kolegów chociaż zaakceptować, nie mówiąc o lubieniu. Problem w tym, że wraz z nią do jednostki dołącza jeszcze jeden nowy zwany fryckiem. Zabójczo przystojny młodzieniec sprawia, że pierwsza strażacka zasada: "nigdy nie umawiaj się z nikim z pracy" zaczyna być nie lada wyzwaniem. Okazuje się jednak, że problemy sercowe oraz niezadowolenie z jednostki strażackiej to najmniejsze zmartwienia dziewczyny. Splot dramatycznych zdarzeń pokaże, czy Cassie jest wystarczająco silna, uparta i wytrzymałaby walczyć o to, co najważniejsze.

Czy będzie miała na kim się oprzeć? Czy zrozumie, że bycie samą, a dokładniej samotną to wcale nie taki idealny pomysł? Czy przebaczy mamie jej zachowanie sprzed lat i pogodzi się z nią, póki może?

Choć w przypadku tej powieści przez większość poświęconego jej czasu na mojej twarzy gościł ogromny uśmiech, a czasami wręcz głośny śmiech, to niech Was to nie zwiedzie, że to lekka i niezwykle przyjemna lektura. Jak na Katherine Center przystało, huśtawka emocjonalna musiała być, a co za tym idzie i łezka się niektórym w oku zakręci i to niekoniecznie ze śmiechu. Muszę jednak przyznać, że podejście autorki do trudnych wydawałoby się tematów, jest naprawdę godne uwagi. Warto poświęcić swój czas - którego według mnie nie stracicie zbyt wiele, gdyż powieści Katherine czyta się niezwykle szybko - by poznać pióro, styl i lekkość, jakimi posługuje się Center. Ja tylko czekam, aż na polskim rynku pokażę się więcej jej powieści, bo czuję, że przeczytam każdą. Mało tego coś mi się wydaje, że pochłonę je z zapartym tchem.

Katherine Center w ubiegłym roku zachwyciła mnie "Milionem nowych chwil". więc gdy wydawnictwo Muza zaproponowało mi zrecenzowanie jej nowej powieści, byłam niemal pewna, że się nie zawiodę. A jednak tym razem coś nie do końca zagrało.

Autorka kolejny raz porusza ważne tematy w cieniu pierwszoplanowego romansu. To jedna z rzeczy, która ogromnie mi się w jej powieściach podoba. Tym razem dotyka tematyki gwałtu, choroby nowotworowej i uzależnienia od opiatów. Szkoda, że dzieje się tak dopiero mniej więcej w 2/3 książki. To, co otrzymujemy wcześniej jest przegadane i chwilami zbyt cukierkowe, nawet jak na romans. Główna bohaterka zachowuje się dokładnie tak, jak nie powinna. Jest kreowana z jednej strony na silną, niezależną kobietę, z drugiej - zachowuje się jak zakochana małolata. Bardzo mi to zgrzytało. Gdyby nie ostatnie 170 stron, oceniłabym tę powieść tylko na dwie gwiazdki na Goodreads. Koncówka to Center, którą pamiętam z poprzedniej powieści, ta, która urzeka stylem i emocjami. To właśnie od tego momentu moja ocena "Tego, co bliskie sercu" zaczęła wzrastać i ostatecznie stanęło na czterech gwiazdkach.

Przeczytajcie, bo warto, zwłaszcza w upalne letnie dni. Dla wielu będzie to idealna wakacyjna lektura! Ja zawsze muszę trochę pomarudzić ;)

'' To, co sercu bliskie'' autorstwa Pani Katherine Center jest powieścią, w której przedstawiła rolę pracy w straży pożarnej, relację codzienną w podejściu do kolegów do ratowniczki, głównej bohaterki imieniem Cassie.

Podróż, do której zaprasza, nas autorka powinna uświadomić nam, że bohaterka się realizować w pracy zawodowej pomimo tego, że dzielnie walczy, dzielnie ze stereotypami próbując zachować dystans, jaki ją w niej obowiązuje.

Muszę podkreślić to, że Cassie ma wyjątkowo mocny charakter, a co najważniejsze podkreśla to jej kobiecą wartość i nie boi się wyrażać swoich myśli w relacjach damsko-męskich.

Nie zabraknie w tej powieści opisanych chwil pełnych wzruszeń, sytuacji, w których bohaterzy muszą podejmować życiowe i zawodowe wyzwania, a każdy z nich chce udowodnić, że potrafi walczyć o swoje miejsce pracy i zaznaczyć w niej swój udział.

Powieść ta składa się z 29 rozdziałów napisanych z zastosowaniem w nich barwnego języka oraz trafnie została zamieszczona czcionka, która ułatwiała ich czytanie.

Atutem w tej powieści jest to, że autorka mogła podzielić się własnymi refleksjami z pracy, którą wykonuje jej mąż służący w ochotniczej pracy pożarnej i dzięki temu Czytelnik mógł poznać z bliska jego ciężką ratowniczą pracę.

Postacią, która mi się spodobała w tej, powieści najbardziej był Owen, który potrafił okazać dużo uczucia, pomimo że cierpiał, ale za to zawsze potrafi znaleźć sposób na poprawienie nastroju.

Największą zagadką było dla mnie w tej powieści, jak zachowa się główna bohaterka Cassie i czy będzie mogła pokonać swoje słabości, z którymi się boryka od wielu lat?

Warto zwrócić uwagę w tej powieści, w jaki sposób podejmowana jest próba przez Cassie przebaczenia, gdyż ona ma również w wielu sytuacjach zawodowych, jak i prywatnych jej towarzyszy.

Polecam przeczytać tę powieść.

Cassie pracuje w straży pożarnej. Splot różnych wydarzeń sprawia, że jej życie wywraca się do góry nogami. Zmienia miasto i jednostkę, musi odnaleźć się w nowym środowisku, naprawić relacje z matkę, uporać się z koszmarami z przeszłości. A w tym wszystkim pojawia się też zabójczo przystojny kolega z pracy…

"Owszem, na świecie jest mnóstwo niewyobrażalnego cierpienia. Ale nie będzie dobrze, jeśli z tego powodu nie pozwolimy sobie na nadzieję, miłość, odczuwanie rozkoszy. Przeciwnie, należy cieszyć się każdą drogocenną sekundą tych uczuć, które na nas spływają. Reakcją na zło tego świata nie powinien być strach przed miłością, lecz coś dokładnie przeciwnego. Powinno się właśnie kochać do szaleństwa, kiedy tylko można."

Katherine Center w swojej powieści potrafiła doskonale uchwycić kobiece uczucia, emocje, wszystko to, co siedzi w każdej z nas, a nie każda jest tak silna i odważna jak główna bohaterka książki. A może jeszcze nie wie, że drzemią w niej takie pokłady siły?

Bohaterowie stanowią ciekawe jednostki. Nie są pozbawieni wad i słabości, co czyni je pełnokrwistymi i takimi, z którymi czytelnik bez trudu może się utożsamić. Cassie sporo przeszła, ale nie poddaje się niesprzyjającemu losowi. Dlatego z miejsca ją polubiłam.

Autorka w realny sposób przedstawiła codzienną pracę strażaków (wiem, bo mój tato również należał do tej grupy) oraz ich męski świat. W tych kręgach właśnie będzie musiała obracać się nasza bohaterka. Czy nie zatraci swojej kobiecości? A może na nowo ją odkryje? Tego Wam nie zdradzę, ale jej przemiana będzie ogromna...

"Straż pożarna to nie jest zwykła praca, to raczej społeczność tworząca jakby małe miasteczko, w którym każdy się o wszystkim szybko dowiaduje."

To bardzo lekka lektura, ale niepozbawiona wielu cennych wartości, spostrzeżeń i chwil do refleksji nad własnym życiem. Traktuje o relacjach międzyludzkich, pokazuje że kobieta i mężczyzna stoją na równych pozycjach (nasza bohaterka wszak jest strażakiem). Szowinizm był, jest i pewnie będzie nam towarzyszył, ale kobieta (mężczyzna zresztą też) nigdy nie powinna przymykać oczu na jej niesprawiedliwe traktowanie tylko i wyłącznie dlatego, iż należy do słabej płci. Równie ważnym, o ile nie najważniejszym aspektem w powieści jest motyw przebaczenia. To niezwykle trudna sztuka, gdy w rachubę wchodzą zranione uczucia.

"Mało wiedziałam o przebaczaniu, ale jednego byłam pewna: nie ułatwia go udawanie, że niszcząca wszystko zdrada to jakaś drobnostka."

Nie tylko uroniłam przy tej książce kilka łez, ale i zarazem zdarzyły się momenty, kiedy wręcz wybuchałam niepohamowanym śmiechem (dla przykładu chociażby wątek z kubkiem moczu).

"To, co bliskie sercu" to wzruszająca, przesiąknięta romantyzmem powieść o miłości, odwadze, nadziei, empatii, poczuciu odrzucenia, rozrachunku z przeszłością, potrzebie wybaczenia, o poszukiwaniu akceptacji u siebie samego, jak i w oczach innych. To lektura, która poruszy niejedno serce! ❤

Moje pierwsze spotkanie z autorką i od razu takie pozytywne zaskoczenie! Spodziewałam się dobrego romansu, jednak takiego bardziej sterotypowego - przyjemnego i przewidywalnego, a ta opowieść jest nieszablonowa i nieodkładalna.

Katherine Center stworzyła historię, którą czyta się z wypiekami na twarzy i nawet na sekundę nie chcę się jej odłożyć. Pokazuje nam męski świat, gdzie zdawałoby się nie ma miejsca dla kobiety, bo bycie strażakiem jest wymagające i niebezpieczne, ale Cassie udowadnia jak bardzo takie myślenie jest mylące. Powieść jest niebanalna, realistyczna, a bohaterowie dający się lubić. Główna bohaterka to twarda kobieta, silna i niezależna, ale taką ją ukształtowało życie i niełatwe doświadczenia. Z biegiem historii odkrywamy te momenty, obserwujemu jaką drogę musiała przebyć Cassie.

Jest to książka o miłości, o przebaczeniu i o dawaniu sobie szansy na szczęście. Nie jest to głupiutki romans, a wartościowa powieść obyczajowa. Optymistyczna, chociaż chwilami smutna, emocjonalna i prawdziwa. Taka jak życie. Bardzo polecam.