Tatuażysta z Auschwitz

Jest to jedna z książek, które pochłonęłam w ekspresowym tempie. Czytałam w każdej możliwej chwili. Siedząc w pracy, tęskniłam do niej. Straszna historia ukazana oczami ofiary, która dostała od losu szansę. Szansę na przeżycie, na jutro. Czytając tę książkę człowiek wzrusza się, złości, wspiera bohaterów, trzyma za nich kciuki.

"Tatuażysta"opisuje losy węgierskiego żyda ,który trafia do obozu w Auschwitz, gdzie musi radzić sobie z całym okrucieństwem tego miejsca.Pomimo otaczającego go zła jakie tylko człowiek-człowiekowi potrafi wyrządzić,on nie poddaje się i stara się innym przeżyć koszmar tamtego miejsca i czasu,zakochuje się ,A kiedy wraca do domu i odnajduje swą miłość pobierają się i tworzą rodzinę.

Książka napisana w ciekawie,bez koloryzowania tamtejszej realności, przekazując i obrazujące ogrom tragedii jakie tam się działy,a także do czego potrafi posunąć się człowiek w obliczu zagrożenia i chęci przeżycia.

Książka zakupiona dla męża, ale "połknęłam" ją pierwsza. Przejmująca, ujmująca... Nie sposób się od niej oderwać- przeczytana w ciągu 6-7 godzin. Polecam

Pomimo swojej tragedi ksiazka bardzo pozytywna . Odłożyłam z uśmiechem na twarzy połknęłam w 24 h

Książkę czyta się jednym tchem. Czytałem już sporo o obozach koncentracyjnych , fabrykach śmierci. Auschwitz symbol zagłady narodu żydowskiego. Sam byłem dwa razy w tym miejscu. Tym bardziej gdy czytamy wspomnienia możemy sobie wyobrazić miejsca w które dotarł bohater tej książki . Fascynująca opowieść o człowieku który stał się narzędziem systemu zagłady i znalazł tam kobietę którą pokochał. Ta właśnie miłość utrzymywała go przy życiu. Coś co w ogóle nie powinno się zdarzyć w takim miejscu zagłady. Gdzie człowiek nie znał dnia i godziny kiedy odejdzie z tego świata. Gdzie śmierć człowieka była czymś normalnym i zwykłym. Tu narodziło się uczucie które wygrało ze złem. Polecam.

Tatuażysta z Auschwitz to książka, która na długo zapada w czytelniku. Ja osobiście czytałam ją z wielkim wzruszeniem.Mimo cierpień jakie towarzyszą głównemu bohaterowi ,pozostał człowiekiem optymistycznie nastawionym do życia ,pełnym wiary ,że wszystko dobrze się skończy i stworzy rodzinę z dziewczyną, którą pokochał będąc w Auschwitz. Zachęcam do przeczytania.

Zapada w pamięci. Tragiczne wydarzenia opisane bardzo prawdziwie. Nie mogłam skończyć dopóki nie poznałam zakończenia. Powinien każdy przeczytać żeby poznać jak ludzie byli traktowani i jaki koszmar przeżyć

Świetna książka. Na pewno skuszę się też na kontynuację - opowieść o losach innego z więźniów.

Książka nie jest stricte literaturą faktu, ale warta jest uwagi

Hmmm.... Nie da sie ocenic tej książki tym bardziej ze opisane sa w niej prawdziwe historie. Poprostu trzeba ja przeczytac. Polecam do zakupu

Serdecznie polecam każdemu. Książka wzrusza, daje dużo do myślenia. Bardzo dobrze się ją czyta.

Piękna/wzruszająca książka o miłości, która rodzi się w miejscach gdzie wydawałoby się, że brak jakiegokolwiek współczucia.

"Tatuażysta z Auschwitz" to pozycja, którą warto przeczytać. To książka, którą każdy powinien znać. Mocne a zarazem nie drastyczne opisy obozowego życia. Niby dużo czytałam na temat czasów wojny, okresu obozowego, ówczesnego życia i sposobów przetrwania, to książka mnie zaskoczyła. Przy zagładzie Żydów ten jeden był " na szczycie", był "bezpieczny", a jednak nie zatracił człowieczeństwa. Wielka miłość, wielka nadzieja, wielkie szczęście.

Książka podobała mi się bardzo. Serdecznie polecam dla młodego i starszego czytelnika. To super pozycja jako nagroda w szkole ponadpodstawowej.

Książka warta przeczytania.

Gdy jesteśmy w ekstremalnym miejscu, w ciężkich okolicznościach, jesteśmy poddawani sytuacjom i testom na człowieczeństwo - co potrafi zrobić człowiek w obliczu śmierci, jakie wartości przeważają wtedy w człowieku.

Czy zło panujące wtedy w "barakach, na rampie" będzie miało większą moc? Czy może miłość da siłę przezwyciężyć to co nieludzkie.

POLECAM, tematyka obozowo-wojenna. Historia wydarzyła się naprawdę

Tyle napisano już książek związanych z II wojną światowa, ale jak widać, ciągle jeszcze odkrywa się nowe historie jak ta z publikacji Morris Heather..

Autorka książki pochodzi z Nowej Zelandii, ale mieszka w Australii. Przez kilka lat pracowała w szpitalu w Melbourne, zajmowała się także pisaniem scenariuszy. W roku 2003 spotkała starszego pana, Lalego Sokołowa, który powierzył jej historię swego życia. Opowieść najpierw była scenariuszem, potem zaadaptowano ją na powieść poświęconą pamięci Lalego, tytułowego bohatera z funkcją tatuażysty.

To niesamowita, przejmująca historia z niebezpiecznymi przygodami- - autentyczna, wpisana w II wojnę światową. Mroczny czas Zagłady, niewinni ludzie różnych narodowości (kobiety, mężczyźni, nawet dzieci) osaczeni w obozowym środowisku przez esesmańskich oprawców na czele z Mengele.

Lali przyjeżdża pociągiem jako jeden z wielu więźniów do obozu Auschwitz w Polsce. Jest wyjątkowym, młodym mężczyzną, poliglotą. Cechuje go odwaga i spryt w nawiązywaniu kontaktów, także umiejętność prowadzenia wymiennego handlu. Przez jego ręce przechodzą klejnoty, biżuteria. Nie są to skarby jak z bajki, lecz elementy z sekwencji realnego życia grozy jak w horrorze.

Lale nie jest egoistą- myśli i troszczy się o swoją ukochaną( tutaj poznał miłość swego życia) i współwięźniów. Pozbawieni tożsamości i wolności, w atmosferze strachu i trwogi, są ofiarami i świadkami jednocześnie, haniebnych scen rozgrywanych przez niemieckich barbarzyńców.

Książkę czyta się z bólem i drżeniem serca! Prosta narracja o upodleniu człowieka, ale i o solidarności, człowieczeństwie. Wszystkie myśli głównego bohatera wplecione w relację są zapisane kursywą. Powieść- dokument literacki, bo tak trzeba ją nazwać jest bardzo ładnie wydana. Okładka przyciąga potencjalnego czytelnika i adekwatnie przystaje do fabuły książki.

Oprócz okładki do kupna i lektury książki przyciągnęła mnie miłość, która zdarzyła się naprawdę, tam, w obozie

koncentracyjnym i była jak światełko w czasach ekstremalnych.

Elżbieta R.

"Tatuażysta"to książka,którą trudno mi jest opisać.

Należę do osób,które czytając podobne książki o okrucieństwach Holocaustu,o wojnie,o tym co człowiek może zrobić człowiekowi nie jestem w stanie cokolwiek mądrego napisać ,bo książka mówi sama za siebie.Tym bardziej,że to prawdziwa historia,która wstrząsa i porusza.Nie da się obok niej przejść obojętnie.

"Ktokolwiek ratuje jedno życie, jakby cały świat ratował".

Uczucia co do tej książki mam mieszane, sama historia bohatera jak dla mnie trochę naciągana i mało wiarygodna. Bohater chyba urodzony pod szczęśliwą gwiazdą, bo tyle razy udało mu się oszukać los, że aż trudno w to uwierzyć. To jednak był obóz koncentracyjny, naziści ciągle patrzyli Ci na ręce. Jeśli zrobiłeś coś nie tak, od razu ponosiłeś tego surowe konsekwencje, nie było litości. A głównemu bohaterowi wszystko uchodziło płazem, dosłownie ON był jak kot, miał 9 żyć.

Moim skromnym zdaniem za mocno została przekolorowana sama rzeczywistość obozu. Sam obraz obozu przedstawiony został w najlżejszej jego wersji. Ale co do samej historii to była ciekawa i czytało się ją przyjemnie, chociaż przedstawia traumatyczne wydarzenia.

✏✏✏✏✏✏✏✏✏✏

Kwiecień 1942 r. Lale Sokołow mając 26 lat trafia do obozu koncentracyjnego w Auschwitz. Aby utrzymać się przy życiu pracuje dla nazistów w okrutnych warunkach. Jego zadaniem było tatuowanie numerów na przedramionach dla nowo przybyłych więźniów do obozu.

Jednym z takich więźniów jest młoda żydówka w której Lale się zakochuje od pierwszego wejrzenia. Dziewczynę zna tylko po numerze, którym musiał ją oznaczyć. Dopiero później odkrywa, że ma ona na imię Gita. Obiecuje sobie, że bez względu na wszystko uratuje ją. W obozie przeżyli piekło, ale po wyzwoleniu Lale wyruszył w poszukiwaniu ukochanej.

To opowieść o wielkiej miłości, która zrodziła się w piekle obozowej rzeczywistości.

" Tatuażysta z Auschwitz " książka jak dla mnie bardzo poruszająca i ciekawa , od pierwszych stron przeniosłam się w inny świat , świat bólu , cierpienia oraz chwil gorszych i tych lepszych. Polecam ją z całego serca oraz jej kontynuację pt. " Podróż Cilki "

Książka jest łatwa do czytania, zapada w pamięć , pokazuję siłę w walce o życie

Witam. Niedawno przeczytałam książkę Tatuażysta z Auschwitz... To naprawdę wzruszająca lektura która porusza serca.... I daje do myślenia co jest w życiu ważne. Szacunek dla każdego człowieka bez względu na kolor skóry, wyznanie czy poglądy... Bądźmy dla siebie mili i empatyczni... A nie jak wyzuci bez uczuć oficerowie SS.

Bardzo poruszająca książka o miłości i uczuciach ludzi w miejscu, gdzie pozytywne uczucia nie istniały. Czytałam i uśmiechałam się, czytałam i płakałam. Jak to możliwe, że czysta i prawdziwa miłość może trwać w takim miejscu jak obóz Auschwitz? Polecam z całego serca.

Ciekawa opowieść, trzymająca w napięciu. Moje kolejne spotkanie z historiami z obozów koncentracyjnych. Po tej lekturze koniecxnir kolejna części Podróż Cilki. Polecam, warto poczytać i dziękować ze nie przyszło nam żyć w takich czasach

Nie rozumiem fenomenu tej książki. Historia wzruszająca, smutna i ciekawa jednakże napisana w dziwny sposób. Nie wiem czy to wina stylu autorki czy kiepskiego tłumaczenia. Męczyłam się żeby dokończyć.

Już dawno żadna książka mnie tak nie pochłonęła.

Historia, która zmusza do przemyśleń dotyczących przeżycie. Co czlowiek jest w stanie zrobic by przeżyć. Do tego miłość, która urodziła się w domu śmierci.

Bardzo polecam

Kilka lat spędzone z Lale w Auschwitz przedstawia obóz jako miejsce nie tylko katorgi, okrucieństwa i bestialstwa, ale też miejsce gdzie rodzi się coś pięknego . Miłość, bo o niej tu mowa, wydaje się niemożliwa w otoczeniu , brudu, smrodu, lamentu ludzkiego i śmierci. A jednak. Oni ja odnajdują. Odkrywają siebie, sycą się sobą, pragną siebie. Nietypowa jest to książka o obozie koncentracyjnym, bo życie obozowe jest tylko kanwą w tej historii, historii Lalego co stara się żyć bezpiecznie, ważąc możliwości i korzyści, żeby pomóc i sobie i innym. I mimo że są w samym "oku cyklopa" nie zatracają swojego człowieczeństwa , ON adoruje i zdobywa Gitę, ona martwi się, czy aby na pewno mu sie spodoba, mimo wyglądu jaki ma .

Ponieważ książka oparta jest na prawdzie , czyta się ją o wiele łatwiej znając zakończenie, wiedząc że bohaterowie ocaleją . A nauka z niej płynąca , jest taka , ze nie można oceniać ludzi, wystawiać im osądu i mówić co powinni, a czego nie powinni robić . Żyd który, maltretuje innych Żydów, Żydówka , która jest kochanka esesmana, to są ludzie którzy tam żyli i robili to co teraz budzi ogólne zgorszenie, ale my nie mamy prawa ich osadzać. Oni chcieli żyć.

Książkę trzeba przeczytać , koniecznie .

Wspaniała książka, polecam wszystkim którzy zapomnieli co to miłość, wsparcie dla najbliższych....cudowna pełna wzruszeń

Fantastyczna książka, porywa od pierwszych stron. Gorąco polecam!

Mocna książka, polecam czytelnikom, którzy interesują się historią wojenną.

"Następne miesiące są szczególnie trudne. Więźniowie umierają z różnych powodów. Wielu zabierają choroby, głód i zimno. Kilku rzuca się na druty pod napięciem, inni giną zastrzeleni przez wartownika z wieży. Komory gazowe i krematoria pracują na okrągło. Lale i Gita widują się w każdą niedzielę. Krążą wśród innych, ukradkiem wymieniając uścisk dłoni. Czasem udaje im się spędzić kilka chwil sam na sam. Spotkania dają im siłę, żeby się poddać, a Lale planuje wspólną przyszłość... "

Aż trudno uwierzyć, że to zdarzyło się naprawdę. Że to nie film. Nie jakaś wymyślona historia. Piekło na ziemi, w najgorszej postaci. Piekło, które nie powinno się wydarzyć... A jednak...

Tysiące ludzi wiezionych bydlęcymi wagonami, ludzie którzy nie mają pojęcia co ich czeka. Jaka może wyglądać ich jutro i czy w ogóle jest nadzieja na jakieś jutro. Wśród nich jest Lale Skolow. 26-letni chłopak ze Słowacji. Jest młody, szarmancki, z głową pełną marzeń i nadziei uciekających w stronę przyszłości. W jednej chwili cały jego świat się rozpada. Trafia do Auschwitz. Zostaje tam ograbiony z całego swojego majątku. Każdy dzień to walka o każdy następny.

Pewnego dnia dostaje posadę tatuażysty. Lale nie ma odwagi patrzeć w oczy tym, których tatuuje. Wie co to oznacza. Wie, że w tym momencie zabiera im ich tożsamość. Tak samo jak zabrano i jemu. Nie ma imion, nie ma nazwisk, są numery...

Podczas pracy Lale spotyka młodą dziewczynę. Jest przerażona, trzęsą się jej dłonie. Jednym gestem Lale sprawia, że dziewczyna przestaje się bać, Choćby w tym momencie. Ich oczy się spotykają. Tatuażysta już wie, że jest to ta kobieta, na którą czekał całe życie. Wiedział, że jest nią ta czarnooka dziewczyna, że to właśnie Gita.

Nie bywałe jest to, że przyszło im spotkać się w takim miejscu. Ich miłość rozkwitała jak kwiat na pustyni. Miłość Lalego i Gity, to również siła, nadzieja i wiara. Uczucie, które dało im wole walki. Obietnica, że wyjdą z tego cało.

Historia tych dwojga jest poruszająca. Książka zostanie w mojej głowie naprawdę długo. Mimo, że opowiada ona czas trudnych, smutnych to można odczuć w tej lekturze nutkę optymizmu. Mimo tego wszystkiego co dzieje się dookoła, możliwy jest mały happy end. Ich wzajemna obietnica się spełniła. Przeżyli obóz. Wyszli z niego. Spędzili ze są resztę życia. Otaczając się wzajemną troską, szacunkiem i miłością.

Kupiłem, przeczytałem i polecam. Poruszająca opowieść o niezwykłych ludziach, o sprawach obozowych często nie widzących światła dziennego. Cieszę się ze jest wydana, wszak większość ludzi którzy przeżyli Oświęcim już odeszła...

Istnieją takie książki, które zapadają nam w pamięć na bardzo długi czas. Istnieją też takie książki, których po prostu się nie zapomina, które powinien przeczytać każdy. "Tatuażysta z Auschwitz" - prawdziwa, szczera historia Lalego Sokołowa to książka, o której zawsze będę pamiętać i chociaż czytając ją czułam niewyobrażalny smutek to muszę przyznać, że powieść daje wielką nadzieję, siłę i pewność, że nawet z największego piekła można wyjść cało, dzięki miłości do drugiego człowieka.

Czasami po przeczytaniu książki brakuje mi słów by coś napisać. W tym wypadku ogrom okrucieństwa, bólu i smutku na który napotkałam się w tej historii sprawił, że długo nie mogłam dojść do siebie. Wszyscy znamy historię II wojny światowej, wiemy z wielu książek o piekle, którego doświadczyły miliony ludzi. Jednak nadal to piekło nas przeraża, wywołuje szok i rozpacz. Historia Lalego Sokołowa, opowiedziana po śmierci jego ukochanej żony, to opowieść, która niejednokrotnie wywołała we mnie łzy wzruszenia.

Lale trafił do obozu w Auschwitz w 1942 roku, miał wtedy dwadzieścia sześć lat. Dzięki pomocy innego więźnia dostał pracę jako tatuażysta. Mężczyzna nie chciał sprawiać bólu innym więźniom, odbierać im tożsamości i czynić ich numerami wytatuowanymi na przedramionach, lecz dzięki przyjęciu tej posady zrobił wiele dobrego i przyczynił się do chociaż chwilowego szczęścia innych ludzi. Pewnego dnia, tatuując nowo przybyłych więźniów Lale zakochuje się od pierwszego wejrzenia w młodej dziewczynie, której na imię Gita. To w obozie dochodzi do ich pierwszego pocałunku, dotyku i flirtu. Lale postanawia, że za wszelką cenę musi przeżyć i wydostać się z tego piekła razem z ukochaną.

Tytułowy tatuażysta był człowiekiem, którego darzę wielkim podziwem i szacunkiem, mężczyzna wielokrotnie narażał życie, aby pomagać innym. Jego posada miała swoje plusy, Lale dostawał "większe" porcje jedzenia, nie musiał dzielić łóżka i pomieszczenia z innymi więźniami i swobodnie poruszał się po obozie. Potrafił to w pełni wykorzystać, to właśnie o współwięźniach a nie o sobie myślał w pierwszej kolejności.

Chociaż w tej historii napotkamy na drastyczne sceny pełne bólu i cierpienia ukazujące życie w obozie koncentracyjnym, nie zabraknie też takich, które wywołają otuchę i nadzieję.

Miłość, przyjaźń, szczerość i dobroć cechowały wielu ludzi w obliczu zagłady. "Tatuażysta z Auschwitz" to książka, którą z dumą będzie się prezentowała na mojej półce.

Jestem zaszczycona, że mogłam poznać tę historię. Mam nadzieję, że wielu z Was ją przeczyta.

Lale Sokołow trafia do Auschwitz w 1942 roku. Gdy w bydlęcym wagonie przekracza bramę z złowieszczym napisem "Arbeit Macht Frei" musi odnaleźć się w obozowej rzeczywistości i o dziwo dobrze mu to wychodzi.

W krótkim czasie, dzięki sprytowi, błyskotliwości, znajomościom języków i niezwykle "fortunnym" przypadkom obejmuje funkcję obozowego tatuażysty. Pewnego dnia w kolejce po numer staje miłość życia Lalego-Gita. Uczucie pozwala przeżyć im piekło na ziemi.

"Tatuażysta z Auschwitz" jest swoistym zmierzeniem się z poczuciem winy, które dręczyło Ludwiga Sokołowa przez całe życie.

Niezaprzeczalnie jest to piękna historia miłości, która miała swój początek tam gdzie nikt się tego nie spodziewał, gdzie każda minuta życia była loterią.

Wspaniale ukazano rozwój miłości bohaterów. Z jednej strony bestialstwo i okrucieństwo, a z drugiej delikatność i młodość. Śmierć kontra miłość. Lale dał twarz bezimiennymi dotąd Żydom.

Nie chce oceniać tej pozycji, bo książki o Holokauście to temat z którym zmierzyć się jej niezwykle trudno z perspektywy autora, a tym bardziej uczestnika zdarzeń. Jest jednak poruszająca i z pewnością nie da się przejść koło niej obojętnie.

Niestety po część zgadzam się z opiniami że o ile historia piękna, to dotyka ona życia obozowego pobieżnie, jest momentami za lekka. Być może miałam za duże oczekiwania, myślałam że będę kręcić głową na myśl o opisanym bestalstwie, tymczasem nie do końca uwierzyłam Tatuażyście, a sama treść nie do końca mnie nie przekonała.

Książka powinna jednak mowić sama za siebie, w związku z czym każdemu z osobna pozostawiam odpowiedz na pytanie czy pragnienie życia niweluje kwestie winy? Czy bohaterem nazwiemy człowieka, który wykazał się sprytem i zaradnością nawet jeśli oznaczało to w mniejszym bądź większym stopniu pomoc zbrodniarzom ?

"Tatuażysta z Aushwitz" to wspaniała książka dokładnie opisująca straszne rzeczy, które działy się w okresie II Wojny Światowej, a dokładniej tego co działo się w jednym z najstraszniejszych miejsc na ziemi tamtego okresu, a mianowicie obozu w Aushwitz. Mimo tego wszystkiego jest również w tej książce historia bardzo pięknej miłości więźniów. To ona trzymała ich przy życiu i dzięki niej udało im się przetrwać naprawdę bardzo długo w tych wszystkich strasznych przeżyciach i wydarzeniach. Jest to książka idealna dla ludzi interesujących się historia, ale też lubiących tematy prawdziwej i pięknej miłości.

Mnie książka urzekła i wprost nie mogłam odłożyć jej na bok, póki nie poznałam zakończenia tej wyjątkowej historii. Polecam każdemu, kto lubi książki z akcją osadzoną podczas wojny, każdemu kto lubi miłosne historie, ale przede wszystkim wszystkim ludziom, by wiedzieli jak nasi przodkowie byli traktowani w obozach.

Holokaust oczami Morris

Książkę postanowiłam przeczytać, jak tylko pojawiła się w zapowiedziach. Nawet zamierzałam ją kupić. Miałam, co do niej duże, żeby nie rzec ogromne oczekiwania. Temat trudny, bolesny, obawiałam się lektury tej książki, ale okazało się, że niepotrzebnie. Zamiast potężnej dawki emocji, dostałam twór literacki na bardzo niskim poziomie, napisany fatalnie i mało wiarygodny, który czytałam bez szczególnego zaangażowania.

Po przeczytaniu kilkunastu stron nie mogłam uwierzyć, że książka jest porównywana do „ Listy Schindlera „ czy też „ Chłopca w pasiastej piżamie”. Wydawca zastosował tani wybieg reklamowy, dopełniając całości biało- niebieskimi paskami na okładce, które jednoznacznie kojarzą się z pasiakami więzionych w obozach ludzi.

W pierwotnej formie historia Lalego, była scenariuszem filmowym, ostatecznie Morris postanowiła zamienić go w książkę i oto powstał bestseler światowy napisany ubogim językiem, słaby warsztatowo niebudzący emocji, po prostu nijaki.

Książka miała podobno opisywać okrutną rzeczywistość Auschwitz – Birkenau, tymczasem wszystko, co negatywne wydaje się w książce odległe. Nie do wiary wręcz, że wydawnictwo zapewnia, że to taka ważna i przejmująca lektura. Nie mogę pozbyć się wrażenia, że Lale nie powiedział Morris całej prawdy, albo została ona celowo spreparowana na użytek komercyjny. Na pierwszy plan wysuwa się wątek romansowy, a cała historia została pozbawiona realnego okrucieństwa i przerażającej atmosfery obozu.

Pomimo, że tytułowy bohater wielokrotnie podkreśla, że zrobi wszystko, by przeżyć to nie znajdziemy jakoś odstręczających opisów kolaboracji. Niemiec jak na swoją rolę nie jawi się zbyt negatywnie, a Słowak pozwala sobie na niewybredne komentarze po jego adresem. Gita na zmianę obraża się na ukochanego, żeby następnie się na niego rzucać i uprawiać z nim seks. Chwilami można zapomnieć, że chodzi o obóz koncentracyjny.

Opinię na temat tego osławionego bestselera piszę z ciężkim sercem, bo jest mi przykro, że muszę wypowiedzieć się krytycznie wobec tej książki. Zwłaszcza, że dotyczy tak bolesnego tematu. Niestety Heather Morris napisała o Holokauście, w taki sposób, że nie potrafię powstrzymać się od komentarza. Nie oceniam wartości historycznej tego dzieła, bo jestem zupełnym laikiem w tych sprawach, natomiast fachowcy w tej dziedzinie zapewne z łatwością podważą autentyczność zawartych w książce wydarzeń i opisów. Ale skoro jest to opowieść oparta na faktach jak to rekomenduje Morris, to miałam prawo oczekiwać rzetelności. Tym bardziej, że autorka wysłuchała relacji od naocznego świadka, który przeżył to piekło, podobnie jak jego ukochana. Ale widocznie autorka nie zrozumiała ciężaru historii lub nie potrafiła jej odpowiednio przekazać.

Odnoszę wrażenie, że nastała ostatnio moda na pisanie o Holokauście. Z jednej strony to dobrze, bo należy młodemu pokoleniu przybliżyć historię tamtych czasów, ale należy to robić ostrożnie i z wyczuciem, aby temat nie spowszedniał i nie został sprowadzony do taniego romansu i braku wiarygodności jak to ma miejsce w „ Tatuażyście z Auschwitz „.

Nie robić z dramatu, jaki przeżyła ludzkość infantylnej hollywoodzkiej historyjki odwołującej się do prawdziwych wydarzeń. Można pisać różne ckliwe opowiastki osadzone w czasach wojny, ale pisać w taki sposób na temat Zagłady Żydów po prostu nie wypada. Nie polecam.

„Tatuażysta z Auschwitz” jest jedną z tych książek, które zapamiętacie do końca życia. Autorka dzięki pracy na rzecz innych poznaje Ludwiga Eisenberga, który przedstawia się jako Lale Sokołow. Przy bliższym poznaniu Heather Morris opowiedział jej swoją – jak później się okazuje – tragiczną i jednocześnie piękną historię, na podstawie której powstało to dzieło.

Utwór opowiada o losach 26-letniego mężczyzny pochodzenia żydowskiego, urodzonego na Słowacji. Zostaje ON siłą zawieziony jako jeden z pierwszych transportów do Auschwitz-Birkenau- niemieckiego obozu śmierci w Oświęcimiu. Po przybyciu otrzymuje numer, który zastępował mu imię oraz nazwisko na czas pobytu w tym miejscu. Dzięki szczęściu trafił pod skrzydła obozowego tatuażysty. Zostaje jego pomocnikiem, a później sam zostaje Tatoführerem. Okazuje się to być jego szansą na przeżycie. Lale kieruje się zasadą „kto ratuje życie jedno - jakby ratował cały świat”, więc ryzykuje, aby zdobyć jedzenie dla innych osób. Wchodzi więc w układ z miejscowym mężczyzną, który obiecuje mu dostarczać lekarstwa, czekoladę i kiełbasę w zamian za bogactwa zabrane ludziom zaraz po przyjeździe. W książce pojawia się jedna równie ważna postać – Gity Furman. Bohaterowie pierwszy raz zobaczyli się, gdy Ludwig tatuował kobiecie obozowy numer na przedramieniu. Mimo ich fatalnego położenia nie tracą nadziei na lepsze jutro. W obozie piszą do siebie listy, spotykają i wymieniają pierwsze pocałunki. Kluczowym momentem w całej historii jest dzień, w którym dowiadujemy się, że Auschwitz-Birkenau ma zostać zlikwidowane. Zostają rozdzieleni i zmuszeni do podróży powrotnej w innych pociągach. Mimo to Lale nie poddaje się i próbuje odnaleźć kobietę swojego życia.

Uważam, że książka jest warta polecenia, ponieważ jest źródłem wiedzy i wielu informacji, dzięki którym pamięć o nich nigdy nie zgaśnie. Opis tego bestialskiego miejsca oraz przeżyć bohaterów sprawia ,że inaczej spojrzycie na świat i otaczających nas ludzi. Myślę, że każdy, niezależnie od wieku, rasy i koloru skóry powinien zajrzeć do niej chociażby z szacunku do milionów ofiar obozu Auschwitz-Birkenau. Dzieło zasłużenie zyskało rozgłos na skalę światową; historia Lale’a i Gity poruszyła serca ludzi na całym świecie.

Zdecydowanie moja ulubiona książka.

"Ktokolwiek jedno życie ratuje, jakby cały świat ratował".

Bardzo długo zabierałam się za napisanie chociażby kilku słów na temat tej książki. Ciężko recenzować opowieść o temacie tak trudnym; gdzie główny bohater jest postacią realną, a każde jego słowo oparte jest na faktach minionych wydarzeń. Pewne publikacje nie powinny być poddawane ocenie; zwłaszcza osobom, które nawet w najmniejszym stopniu nie są w stanie sobie wyobrazić tła historycznego wojny, obozów koncentracyjnych i okrucieństwa, z jakim musiała mierzyć się ówczesna ludność. Powyższa książka wywarła na mnie spore wrażenie, być może jest to spowodowane tym, iż od czasów liceum, gdzie obowiązkową lekturą były "Opowiadania" Borowskiego czy "Medaliony" Nałkowskiej - nie sięgałam po podobną literaturę. Teraz, gdy być może do niej dojrzałam, nie potrafię przejść ot tak, po prostu obojętnie. I nieważne, że w sieci roi się od niepochlebnych opinii na temat "Tatuażysty..."; bo ponoć za lekka, za bardzo przesadzona w złą stronę, udowadniająca, iż tylko ludzie sprytni i wykształceni byli w stanie sobie poradzić z obozowym dramatem. Ja uwierzyłam w tę historię. Uwierzyłam Lalemu.

Lale Sokołow jest Żydem słowackiego pochodzenia; ma dwadzieścia sześć lat gdy trafia do niemieckiego obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau. Praktycznie od razu zostaje zauważony jest talent do języków - Lale zna ich bowiem aż sześć; co stawia go w uprzywilejowanej pozycji. Jego zadaniem jest tatuowanie więźniów przybywających do obozu - pod presją i wnikliwym okiem m.in. doktora Josepha Mengele. Gdy Lale ma tatuować JĄ - Gitę, młodą piękną kobietę - zakochuje się w niej od pierwszego wejrzenia. Od tej pory każda decyzja mężczyzny, konsekwencje z nią związane - jest dyktowana uczuciem, od którego nie może się uwolnić. Postanawia, że zrobi WSZYSTKO, by uratować i siebie i Gitę. Za wszelką cenę.

Heather Morris, która rozmawiała nie tylko z Lalem, ale również z jego synem, starannie odzwierciedla wspomnienia mężczyzny z tamtego okrutnego czasu. Kładzie nacisk na relacje Lalego z Gitą; ich wzrastającą prawdziwą MIŁOŚĆ, pierwsze skradzione pocałunki, ukradkowy dotyk, przywileje w postaci przemyconej czekolady. Nie sposób jednak przejść obojętnie obok tła historii rodzącego się związku; obóz rządzi się swoimi prawami, porażając swoją bestialską realnością. Lale miał mnóstwo szczęścia, i nie można mówić, że było inaczej. Przez to, że biegle posługiwał się obcymi językami, mógł porozumieć się i z Niemcami, i z Polakami pracującymi przy budowie krematoriów, i z Rosjanami, których napotkał na swojej drodze. Rozmowy, pomoc, z których wynikał przemyt tak bardzo pożądanej kiełbasy, czekolady - otwierały praktycznie każde drzwi. Lale miał swój teren, swoje przywileje, oraz swój spryt, dzięki któremu wyszedł cało z niejednej opresji. Miał również swój cel, któremu oddał się bez reszty. Każdą pracę, którą musiał wykonać, każdą decyzję, którą musiał podjąć, każdą rozmowę, którą musiał przeprowadzić, każde kłamstwo, które musiał zastosować - niczego nie robił bez powodu. Każdy jego ruch sprowadzał się do jednego - by przeżyć to piekło. Bo inaczej egzystencji w obozie, niż piekłem - nie da się nazwać. Nikt nie jest w stanie ocenić postępowania drugiego człowieka, dopóki sam się nie znajdzie w takiej samej sytuacji. Wielu ocenia Lalego przez pryzmat tego, iż "on miał szczęście, bo był wykształcony". Owszem. "Bo był sprytny i wiedział, jak kombinować". Tak, dokładnie tak robił. "Nie musiał ratować siebie, skoro mógł pomóc innym". Naprawdę? A co robi człowiek w wyniku uaktywnienia się instynktu przetrwania? Ratuje siebie i przede wszystkim siebie. Nikt nie ma prawa wyrokować sądów nad postępowaniem młodego zakochanego człowieka postawionego w obliczu tak ogromnego okrucieństwa, poniżenia, upokorzenia, cierpienia, głodu, wycieńczenia, bólu, odczłowieczenia, odarcia z wszelkiej godności. NIKT.

"Tatuażysta z Auschwitz" to wstrząsająca historia człowieka, który przeżył piekło na ziemi. Opowieść mężczyzny, który wykorzystał każdą daną mu kartę, w grze, z której nie było powrotu. Wspomnienia Lalego Sokołowa, który zdecydował się opowiedzieć o swoich przeżyciach dopiero po śmierci swojej żony - Gity, która wraz z nim przeżyła Oświęcim. Dlaczego? Bo wspomnienia były ogniem zapalnym w wycieńczonym sercu człowieka; który chciał choć w jakiś sposób nie wracać do rozdzierających wspomnień z przeszłości. Nie jest to jednak możliwe, gdyż takie wydarzenia odciskają w duszy swoistego rodzaju piętno. Ważne jednak jest, by tacy ludzie jak Lale opowiadali o tym, co przeżyli - dla nas, przyszłych pokoleń. By uświadamiać, ile złego jest w stanie wyrządzić drugi człowiek. By pamięć pozostała...

Nie jestem w stanie ocenić tej książki. Nie jest to lektura z kategorii "dobra" czy "zła". Na pewno jednak nie żałuję, że ją przeczytałam; wręcz przeciwnie. Zainteresowałam się bardziej historią z okresu II wojny światowej; teraz pochłaniam tylko książki o podobnej tematyce. Polecam Wam "Tatuażystę..." - sami oceńcie, czym będzie dla Was to wspomnienie. Wspomnienie mężczyzny, który pomimo okrutnego oblicza wojny - znalazł SIŁĘ W MIŁOŚCI.

[Adres usunięty]

Tą książkę od dawna miałam na swojej liście, pewnie tak jak większość z Was, i w dwa dni była już za mną.

Sama podeszłam do niej na spokojnie, wcześniej czytałam już bardzo dużo skrajnych opinii na jej temat i sama nie wiedziałam czego mam się do końca spodziewać. Byłam tylko pewna tego, że fakty są tutaj trochę ponaciągane i cała historia jest pokazana "za pięknie".

Historia Lale i Gity mimo, że piękna i wzruszająca, to według mnie i wielu osób (w tym naukowców) nie miała prawa wydarzyć się w Auschwitz, a na pewno nie w takim stylu. Poznajemy tatuażystę, który zakochuje się w kobiecie i za wszelką cenę stara się ją poznać i zbliżyć do niej. Dzięki układom jakie ma w obozie, mimo tego, że z pochodzenia jest Żydem bardzo szybko mu się to udaje. I tutaj ogromny błąd! W liście do niej piszę, żeby spotkali się w sobotę, kilka stron później mowa już o niedzieli..... Serio ? Jak można tego nie zauważyć?

Książkę czytało mi się szybko, ciesze się, że po nią sięgnęłam, ponieważ od dawna chciałam ją przeczytać. Zdecydowanie numerem 1 być nie powinna, a mimo to uważam, że jest wartościowa, a koniec jest naprawdę bardzo wzruszający!

Książkę odebralam z serwisu Czytam Pierwszy.

Dzisiaj skończyłam Tatuażystę. Książkę czyta się bardzo szybko. Nie rozczarowałam się bo na szczęście sama tematyka obozowa była tak naprawdę tłem do właściwej historii głównego bohatera. Bardziej mogliśmy przeżywać emocje które odczuwał Lale i jego miłość którą wciąż stawiał na pierwszym miejscu. Nie jest to książka bynajmniej lekka i przyjemna. Przypomnienie tego co ludzie potrafią zagotować ludziom jest przerażające. Raczej staram się trzymać z dala od tej tematyki ale stwierdzam, że od czasu do czasu trzeba sobie przypomnieć ważne wydarzenia z przeszłości.

Bestsellerowa – oparta na faktach – powieść na miarę Chłopca w pasiastej piżamie i Listy Schindlera.

Lale Sokołow trafił do Auschwitz w 1942 roku jako dwudziestosześciolatek. Jego zadaniem było tatuowanie numerów na przedramionach przybywających do obozu więźniów. Naznaczanie ich. Pewnego dnia w kolejce stanęła młoda przerażona dziewczyna – Gita. Lale zakochał się od pierwszego wejrzenia. I obiecał sobie, że bez względu na wszystko uratuje ją.

Wykorzystał swoją pozycję nie tylko, by jej pomóc. W obozie po raz pierwszy rozmawiali, flirtowali, wymienili pocałunki. Ich uczucie przetrwało nazistowskie piekło: po wyzwoleniu odnaleźli się, pobrali i spędzili razem resztę życia.

Książkę odebrałam za punkty w portalu Czytam Pierwszy

Nie będę pisać o czym jest książka, można to ustalić na podstawie opisu z okładki /jest adekwatny do zawartości :)? Książka niesamowita. Trochę literatury o Holokauście przeczytałam, ale Tatuażysta ..... jest niesamowity. Tak naprawdę można go porównać do najpiękniejszego filmu o tej tematyce - Życie jest piękne. Jeśli ktoś nie czytał tej książki lub nie oglądał tego filmu, musi - po prostu musi - to nadrobić.

PS. książka do połknięcia w jeden dzień, ewentualnie na dwa popołudnia. Czyta się szybko, za szybko.

Piękna opowieść, przyjemnie się czytało . Jednym słowem - polecam :-)

Cudowna książka. Nie można opisać jej innymi słowami. Prawdziwa historia, wciąga, zaskakuje i ukazuje prawdę. Uważam, ze każdy powinien ją przeczytać. Cudowny człowiek, cudowna historia i cudowna książka.

Bardzo dobra książka... kiedy zaczęłam ją czytać nie umiałam skończyć. Żadnych przerw na kawę... tylko czytanie, czytanie...

Jakże ta książka mi się podobała. Na wstępie napisze ze nie jest to biografia. Książka zawiera fragmenty z przeszłości Lalego, reszta to twórczość autorki.

Nasz główny bohater przez całą książkę wykazuje się ogromną odwagą i wielkim sercem. Jak tylko może pomaga innym nie oczekując niczego w zamian. W trudnych warunkach, bo w obozie w Auschwitz odnajduje miłość. Pierwszy raz widzi ukochaną jak tatuuje jej numer i już wtedy zwrócił na nią szczególną uwagę. Zadziwia wszystkich swoim nastawieniem. Ciągle powtarza, że na pewno uda im się kiedyś opuścić Auschwitz. I swoim optymizmem stara się zarazić również innych.

Gita (jego ukochana) w pewnym momencie zaczyna chorować na tyfus, wtedy Lale staje na rzęsach by ją uratować. Gdy tylko dziewczyna wróci do zdrowia postanawia znaleźć jej pracę w administracji.

Przepiękna historia, która wzbudziła we mnie wiele emocji. Czytało mi się ją bardzo szybko. Mimo, iż domyślam się, że ta historia obiega trochę od prawdy, bo raczej ciężko by było o tyle optymizmu w takiej sytuacji, to bardzo się w nią wciągnęłam. Już po przeczytaniu „Kołysanki z Auschwitz” stwierdziłam, że polubiłam książki o tematyce obozowej. Wiele jest książek tego typu, jednak ta jest naprawdę godna polecenia. Już nie mogę się doczekać aż w moje ręce wpadnie druga część.

Jeśli tylko interesujecie się taką tematyką i jesteście ciekawi, chociaż namiastki tego, z czym zmagali się ludzie przebywający w Auschwitz, to polecam z całego serca. Tylko pamiętajcie nie jest to biografia. Historia jest oparta na faktach, lecz do prawdziwych losów Lalego autorka dopisuje rozwiniecie z własnej wyobraźni.

Książkę odebrałam za punkty z portalu CzytamPierwszy.

Muszę przyznać, że mam mieszane odczucia co do tej powieści. Historia oczywiście jest mocna i piękna, w końcu jest to pochwała siły miłości. Jednak nie została ona przekazana w sposób, który trafił w mój gust. Na każdej stronie widziałam dokładnie, że w oryginale był to scenariusz do filmu, dopiero później historia została przerobiona na powieść. Widać, że autorka nie ma wprawy w powieściach literackich, mocno rzutuje to na jej styl, który jest dosyć błahy i prosty. Mimo siły tej historii, nie odczuwałam przy lekturze za wielu emocji, najwięcej wręcz zaczęłam czuć czytając posłowie... Pod względem literackim nie jestem do niej przekonana, jednak nie zniechęciła mnie na tyle, by nie dać autorce jeszcze jednej szansy. Chcę zobaczyć czy w kontynuacji pt. „Podróż Cilki” poprawiła swój warsztat.

Książka trafiła do mnie poprzez portal czytampiewszy.

Kiedy ja czytałam Tatuażystę z Auschwitz (2018), toczyła się w okół niej zawzięta dyskusja. Jedni się nad nią zachwycali, inni zarzucali jej fałsz, a nawet zakłamanie. Wielu uważało, że brak w niej brutalności i okrucieństwa tamtego okresu, że nie ukazuje w pełni cierpienia, jakie musieli znieść więźniowie, oraz że po jej przeczytaniu świat uzna, że my Polaczki przesadzamy i tak naprawdę obozy wcale nie były takie złę. Czy te zarzuty są słuszne? W pewnym stopniu tak, ponieważ faktem jest, że dzieło to nie ukazuje pełni okrucieństwa okupantów, - można by rzec, że jest to taka złagodzona wersja tamtego okresu - ale wydaje mi się, że nie taka jest jej rola. To nie jest literatura faktu, która ma za zadanie przekazać nam prawdę historyczną. Tatuażysta z Auschwitz to literatura beletrystyczna z elementami prawdy. Wydaje mi się, że jedynie ma nas zainteresować tamtym okresem. Zachęcić do zgłębienia wiedzy. To historia jednego człowieka spisana przez drugiego, który opowiedział ją na swój sposób, co zresztą na wstępie zaznaczył. W moim odczuciu to opowieść o miłości, która narodziła się w tamtym okrutnym czasie, a nie historia obozu. To opowieść, która pokazuje, że miłość można znaleść wszędzie - i wydaje mi się, że to jest główny cel tej książki.

Książka zainteresowała mnie już bardzo dawno temu, dopiero niedawno miałam okazję ją przeczytać. Jest tak ciekawa i wciągająca, że czyta się ją z zapartym tchem. Głównym bohaterem jest Lale, który miał w Auschwitz nieco łatwiej niż inni więźniowie. Ze względu na dobrą znajomość języków została mu przydzielona rola naznaczania osób, które dopiero co przybyły do obozu koncentracyjnego. Gdy tatuuje Gitę zakochuje się w niej od pierwszego wejrzenia i postanawia sobie, że pomoże jej przeżyć. Przeczytałam już sporo książek o tej tematyce, jednak dopiero ta uzmysłowiła mi, że pomimo ogromu cierpienia, które panowało w tym miejscu, ludzie prowadzili tam swoje normalne życie. To właśnie w obozie rozpoczęła się ich trwająca długie lata miłość. Tam się ukradkowo spotykali, wymieniali pierwsze pocałunki. Przez cały czas bardzo im kibicowałam. Książka wzruszająca i bardzo smutna. Moim ulubionym elementem jest wstawka na końcu książki ze słowami syna głównych bohaterów. Pozycja bardzo zapadająca w pamięć, oceniam na 5/5.

Świetna książka. Wciąga od samego początku, czyta się ją jednym tchem. Ukazując historię, równocześnie opowiada o pięknej miłości która przetrwała pomimo ciężkich czasów. Książka, która na długo pozostaje w pamięci.

(...)Wspomnienia Lale Sokolova dobitnie świadczą o bestialstwie i niehumanitarnym traktowaniu więźniów przez Niemców. Główny bohater opisuje realia dnia codziennego w obozie. Pokazuje nam, że tylko nieliczni więźniowie mieli szczęście lepszego traktowania przez Niemców. Lale ze względu na znajomość języków obcych zostaje wyznaczony na obozowego tatuażystę. Wykorzystując swoją pozycję stara się pomóc współwięźniom organizując dodatkowe porcje jedzenia. Niestety każde takie działanie rodzi konflikt moralny, który z perspektywy czasu trudno jest nam oceniać, gdyż na szczęście żyjemy w bezpiecznym kraju i nie byliśmy zmuszeni do podejmowania tak trudnych decyzji w obliczu śmierci.

Na uwagę zasługuje rodząca się miłość pomiędzy Lale i Gitą. Trudno sobie to wyobrazić, lecz jak dla mnie jest to nie lada wyczyn, aby w tam czasie zachować godność i szacunek wobec drugiego człowieka i z taką czułością pielęgnować rodzące się uczucie między młodymi osobami. Chronienie ukochanej osoby w tak strasznych warunkach wydaje się wręcz niemożliwe.

W książce został zasygnalizowany problem prostytucji nie tylko w obozie koncentracyjnym Birkenau, ale również w miejscowościach, w których stacjonowali żołnierze. Często walutą były kosztowności i pieniądze za świadczone usługi seksualne w przypadku osób mieszkających poza obozem zagłady. W obozie walutą było życie, albo kobieta zgadzała się na taką "współpracę" z okupantem i żyła, albo odrzucała "współpracę" skazując się tym samym na śmierć. W tym przypadku nie było dobrej decyzji.

Wielu z nas słyszało o eksperymentach medycznych na więźniach, które przeprowadzał doktor Mengele. Nie sposób sobie wyobrazić ogromu cierpienia, które zadał szalony Anioł Śmierci więźniom i ilu z nich owe eksperymenty przypłaciło życiem.

Czytając "Tatuażystę z Auschwitz" miałam mieszane uczucia co do nie bywałego szczęścia, które dopisywało Lalemu, jeżeli wziąć pod uwagę ile razy uniknął śmierci. Nie tylko w Auschwitz, ale również gdy został przewieziony do Austrii i stamtąd starał się wrócić na Słowację (...)

[Adres usunięty]

Tatuażysta z Auschwitz wciąga od pierwszej strony i gwarantuje ogrom emocji, zarówno tych pozytywnych jak i negatywnych. Złość, gniew, rozgoryczenie, przygnębienie, przerażenie, nienawiść, współczucie, bezradność ale również ciekawość, ekscytacja, wzruszenie, nadzieja i radość. To wszystko znajdziecie w 330 stronach tej powieści.

Mogłabym się rozwodzić długo nad tą pozycją, ale zdecydowanie lepiej będzie jeśli po prostu po nią sięgnięcie i poznacie tę historię od początku do końca. Ta książka wryła mi się w pamięć i jestem pewna, że zostanie w niej na długo. A ja, jeszcze niejednokrotnie zatracę się w historii Lalego i Gity.

Chciałybyśmy polecić Wam książkę H. Morris pt.: “Tatuażysta z Auschwitz”. Przeczytałyśmy wiele pozycji dotyczących życia w obozach pracy, jednakże nigdy nie spotkałyśmy się z pierwszoplanowym motywem miłości w czasach zagłady.

H. Morris opisuje historię miłosną tytułowego tatuażysty w Auchwitz - Lalego Sokołowa. W jednym z transportów do obozu zostaje przywieziona Gita Furman, w której główny bohater zakochuje się od pierwszego wejrzenia, podczas nadawania nowego "imienia i nazwiska" Lale stara się nawiązać z nią kontakt, spotykając się z nią ukradkiem, przekazując część swojego wydzielonego pożywienia, leków.

Cała historia ukierunkowana jest na opisaniu trudu działań tej pary podjętych by być razem, pomimo bolesnych wydarzeń i czyhającej z każdej strony śmierci. Dzięki tej historii możemy zdać sobie sprawę, że nawet w najgorszych czasach ludzie poszukiwali bliskości, drugiego człowieka, który będzie nadzieją na lepsze czasy. Niewątpliwie miłość pomogła im przeżyć piekło i odnaleźć się na nowo - w tym lepszym, nowym świecie.

Warto zauważyć, że autorka potwierdza autentyczność opisanych wydarzeń. Gitę Fuman Lale odnalazł po zakończeniu wojny w Bratysławie. Bohaterowie zmarli na początku XXI wieku. Niewątpliwie wierzymy w historię miłosną, jednakże mamy wątpliwości czy każdy jej szegół jest prawdziwy.

Miałyśmy przyjemność zapoznać się z wieloma relacjami dotyczącymi życia codziennego więźniów w obozach zagłady, dlatego też nie do końca wierzymy we wszystkie możliwości Lalego. Z racji tego że pełnił rolę tatuażysty miał pewne przywileje jednakże podlegał tak samo jak inni więźniowie obozowym rygorom. Wierzymy, że był bardzo odważnym człowiekiem, poświęcającym swoje życie wielokrotnie, jednakże pewne zachowania są według nas podkoloryzowane.

Pomimo tego, że książka może odbiegać od autentycznych wydarzeń, jest na pewno wzruszająca. Warto poznać tę niesamowitą relację dwojga ludzi i miłość, która kiedyś mogła przetrwać wszystko co najgorsze.

Niesamowita opowieść. Pokazuje, że nie każdy kto pracował dla nazistów nim był. Piękna miłosna historia przeplatająca się przez całą fabułę. Dla osób lubiących drugą wojnę i interesujących się jak wyglądało codzienne życie w obozach, serdecznie polecam.

Ale to bylo slabe! Grafomanski styl.Nie polecam.

"Tatuażysta z Auschwitz" to zmarnowany potencjał. Niewiarygodna i wstrząsająca historia zapada w pamięć, wciąga i sprawia, że książkę czyta się bardzo szybko. Pod względem literackim pozostawia jednak sporo do życzenia. Dość widoczne jest, że początkowo (jak wynika z informacji od samej autorki) pisana była jako scenariusz, nie zaś powieść. Z pewnością jednak posiada dużą wartość, szczególnie dla osób, które wcześniej nie zetknęły się z historiami dotyczącymi życia codziennego więźniów Auschwitz.

Ktokolwiek jedno życie ratuje...... czytając Tatuazyste z Auschwitz całkowicie przenoszę się w tamte czasy bólu, śmierci, strachu ale również miłości, radości ...przekonajcie się sami -czytając ta ksiazke. Przeżycie razem z bohaterami przygody które ich dotknęły..

„Tatuażysta z Auschwitz” to książka non stop przewijająca się na Instagramie. Z racji tego, że pojawiła się na portalu CzytamP[Adres usunięty] sama postanowiłam po nią sięgnąć i sprawdzić historię w niej zawartą.

Do obozu koncentracyjnego Auchwitz w 1942 roku trafia, pochodzący ze Słowacji Lale Sokołow. Po pierwszych ciężkich dniach, w których cudem uszedł z życiem, zostaje pomocnikiem tatuażysty, a później głównym tatuażystą w obozie. Zajmuje się tatuowaniem numerów więźniom, ciągle przybywającym do obozu. Początkowo są to sami mężczyźni, z czasem jednak do Auschwitz zaczynają przyjeżdżać transporty z kobietami, ludźmi starszymi oraz dziećmi. Pewnego dnia w kolejce do tatuażysty staje młoda kobieta, w której Lale zakochuje się od pierwszego wejrzenia i postanawia przeżyć oraz wyciągnąć ukochaną z piekła, w którym oboje się znaleźli.

„Tatuażysta z Auschwitz” jest bardzo smutną, a przy okazji bardzo piękną historią miłości, która rodzi się wśród bólu, cierpienia, strachu, wśród wojny, wrogów, ciągłej walki o życie. Początkowo jednak nie czytało mi się dobrze tej książki, nie do końca mogłam się wgryźć w losy bohaterów. Końcówka bardzo mnie wzruszyła, bo kto by pomyślał, że tej parze uda się przeżyć piekło i ostatecznie wyzwolić się i spędzić resztę życia razem.

Patrząc na całą historię nie rozumiem do końca tak wielkiego fenomenu tej powieści. Myślę, że historia Lalego i Gity nie pozostanie we mnie zbyt długo. Dużo bardziej wryła się we mnie powieść „Matki i córki” Ałbeny Grabowskiej, w której jedna z bohaterek również przebywała w obozie koncentracyjnym i to jej losy wstrząsnęły mną głęboko, choć prawdopodobnie jest to fikcyjna historia.

Nie jest to jednak powieść niewarta poznania. Zdecydowanie warto po nią sięgnąć i zapoznać się z losami ludzi żyjących prawie 100 lat temu, przeżywających katusze, broniących własnego życia i potrafiących kochać!

Strasznie smutna książka, pozwala przemyśleć własne zachowanie i docenić to, co się ma. Moim zdaniem jest tu podejrzanie dużo szczęśliwych zbiegów okoliczności, ale przymykam oko, ponieważ jest to powieść oparta na faktach, a nie książka naukowa i nie wszystkie wydarzenia traktuję jako bezwzględną prawdę. Choć nie jestem fanką romansów, to bardzo podobała mi się historia miłości Lalego i Gity – prawdziwa i niespłycona do fizyczności jak ma to miejsce w większości współczesnych książkach, które miałam okazję przeczytać. Jak najbardziej polecam, warto znać. Książkę odebrałam za punkty z portalu Czytam Pierwszy.

"Tatuażysta z Auschwitz "- Heather Morris jest kolejną z lektur dotyczących losów Żydów, którzy w czasie II wojny światowej trafili do obozu koncentracyjnego i zbiegiem okoliczności trafiła im się funkcja, dzięki której mogli przeżyć. Nie musieli pracować przy ciężkich pracach fizycznych. Czasami nie wiadomo, czy pracując fizycznie i nie patrzeć na cierpienia nie było lepsze niż wykonywanie lżejszej pracy, ale ciężkiej dla psychiki. Główny bohater został tatuażystą numerów przybyłym do obozu, nie było wyboru, tatuował numery nawet na małych wychudzonych dziecięcych rączkach. Jeden tatuaż zapamiętał na całe życie, numer dziewczyny, którą praktycznie pokochał od pierwszego spojrzenia. Szukał jej w obozie, chciał jej pomóc, żeby przetrwała. W obozie tak jak i wszędzie liczyły się możliwości, znajomości nie tylko ze współwięźniami. Tatuaż zrobiony na ręce drobnej dziewczyny zaowocował wielką miłością, która mimo bardzo trudnych warunków obozu i później po wojnie przetrwała. Odnalazł nasz bohater miłość swojego życia. Nigdy później nie wspominał, co robił. Było to dla niego starszym przeżyciem, które pozostało na całe życie, nie przyznał się nawet własnym dzieciom. Czytałam wiele książek na temat pobytu ludności różnych narodowości w obozach koncentracyjnych, są one bardzo do siebie podobne, opisują okrucieństwo Niemców nad więźniami, jednak tutaj opisane są losy ofiary, która była zmuszona do pracy zresztą jak wszyscy, ale ta praca polegała na okaleczaniu, numerowaniu współwięźniów. Tylko dzięki wzajemnej potajemnej "współpracy" konspiracyjnej udawało się uratować lub pozwolić na "lepsze" obozowe życie. Lubię czytać tego rodzaju historie, dają mi większy obraz poznania tamtych czasów. Mam to szczęście, że nikt z mojej najbliższej rodziny nie przechodził męki obozowej i nie miał traumy, ale to, co czytam, jest okrutne. Mam nadzieję, że nigdy więcej nie dojdzie do takiej sytuacji, gdzie ludzie ludziom zgotowali tak okrutny los.

Książkę odebrałam za punkty w portalu Czytam Pierwszy.

Przeczytałam jednym tchem. Książka wywołała we mnie wiele emocji, złość, smutek, podziw dla prawdziwej miłości. Polecam, warta przeczytania

ta książka nie powinna nigdy powstać. przekłamana, lekka jak na miejsce które opisuje. mam nadzieję, że autorka doigra się w sądzie za pomówienia

Książka roku 2018. Nagradzana, kupowana i czytana przez wszystkich. Opowieść o człowieku, który przeżył koszmar Auschwitz. Tematyka trudna, bolesna i prawdziwa. Szkoda, że według mnie, autentyczność przejawia się tylko w posłowiu. Nie wiem gdzie leży wina, czy po stronie autorki czy bohatera, ale to nie wyszło. Obóz pracy, miejsce zagłady pokazane jest jak jakaś "zielona szkoła", wszystko jest ugładzone, wybielone. Nie widzę w tej powieści nic prawdziwego, nie ma emocji, jakiegoś głębszego przekazu. Nawet miłość głównych bohaterów wydaje się być płytka. Książkę czyta się szybko, wręcz bezrefleksyjnie, a moim zdaniem taka lektura powinna wywoływać dyskomfort, zmuszać nas do myślenia i pochylenia się nad losem ludzi zabitych przez nazistów.

Książkę wymieniłam za punkty na portalu Czytam Pierwszy.

„Tatuażysta z Auschwitz” autorstwa Heather Morris, to wciągająca historia miłosna w niemieckim obozie koncentracyjnym Auschwitz-Birkenau. Poznajemy losy Lale Eisenberga (Sokołowa) 26-letniego słowackiego Żyda, pełniącego w obozie funkcję tatuażysty. Do obozu trafił w 1942 roku. Odpowiedzialny był ON za numerowanie kolejnych więźniów. Jego jedynym celem było, za wszelką cenę przetrwać za murami obozu. Pewnego dnia poznał Gitę Furman, w której zakochał się. Jego zachowanie wobec kobiety zdecydowanie różniło się od tego, jak postępował z innymi więźniami. Miłość obudziła w nim ludzkie odruchy. Dla niej właśnie ryzykuje swoje życie, by zapewnić jej potrzebne lekarstwa, jedzenie oraz stworzyć w miarę bezpieczniejsze warunki. Po dłuższej znajomości, razem postanowili zaplanować ucieczkę, by zapewnić sobie szczęśliwe życie z dala od obozowych murów. Co prawda książka podejmuje smutny i ciężki temat obozowej rzeczywistości, lecz Heather Morris przedstawia ją nad wyraz humorystycznie. Pytanie, czy wypada w taki sposób przedstawiać taką historię? Czy tylko i wyłącznie smutne przekazy odzwierciedlają prawdę tych wydarzeń? Czy niedopuszczalne jest przedstawianie jej w sposób jaki uczyniła to autorka? Wielu czytelników może czuć zniesmaczenie, lecz pisarka miała do tego prawo. A co więcej sposób przekazu spowodował, iż historia ta pozwala nieco inaczej spojrzeć na historię miłości, która okupiona cierpieniem jest powodem wielu radosnych chwil. To, co nie dawało mi spokoju, to myśl, o tym, że Lale nie zważając na niebezpieczeństwa, skupiony był na majątku. Ciągła chęć wzbogacenia się brała górę nad poczuciem bezpieczeństwa, zachowaniem życia. Nie ukrywam, że jego zachowanie irytowało mnie, lecz jeśli tak było naprawdę, to warto poznać również i takie zachowania ludzi, którzy próbowali odnaleźć się za murami obozu. A prawdą jest, iż fabuła tej powieści oparta jest na prawdziwych wydarzeniach. Zapewne trzyletni pobyt w Auschwitz był dla Lalego przepełniony strachem, lecz uczucie miłości jakie zrodziło się między nim a Gitą napełniało go większą mobilizacją i chęcią do wyrwania się z więzienia. Książka pokazuje nam jak bardzo potęga miłości, potrafi wykrzesać w nas siłę, tak potrzebną do dokonania działań, których często nie wykonalibyśmy bez uczucia wobec drugiej osoby. Lale jawi mi się jako człowiek, sprytny, przebiegły, który niesiony wewnętrzną determinacją, zdolny jest dokonać niemożliwego. Historia ta może dodać nam sił w działaniach, które wydawać mogłyby się niemożliwe do zrealizowania. Jednak niezmożona mobilizacja do osiągnięcia celu dodaje wiatru w żagle. Bez wątpienia książka ta różni się od wielu innych podejmujących tematykę obozową, lecz warto po nią sięgnąć i poznać tę historię napisaną w ciekawym stylu. „Tatuażysta z Auschwitz” to dokument, który polecam Waszej uwadze. A już 15 stycznia nakładem Wydawnictwa Marginesy pojawi się „Podróż Cilki” będąca kontynuacją zawiłych losów Gity Furman.

[Adres usunięty]

Piękna i prawdziwa.

*

*

Każda żydowska rodzina musi wysłać do pracy pełnoletnie dziecko.Maks starszy brat Lalego zgłosił się do wyjazdu lecz Lale mu na to nie pozwolił bo miał rodzinę więc był potrzeby w domu. Dlatego Lale postanowił zgłosić się sam. Zostaje wywieziony do Auschwitz.

Lale zna biegle język niemiecki więc pomaga w tłumaczeniach. Przez nieoczekiwany zbieg okoliczności zaczyna pomagać tatuować ludzi przyjeżdżających do obozu. Po jakimś czasie sam staje się Tätowierer.

Nie jest już taki jak inni. Ma więcej przywilejów. Essesmani nie pilnują go tak jak zwykłych robotników.

Dochodzi do tego, że pierwszy raz w życiu zakochuje się w dziewczynie i obiecuję sobie,że bez względu na wszystko uratuje ją. Jako Tätowierer dostaje więcej jedzenia które chowa i dzieli się nim z innymi. Mimo sytuacji w której się znajduje zawsze pomaga innym. Zdobywa jedzenie i lekarstwa. Jego miłość rozkwita. Pewnego dnia przekonuje się o tym, że dobro powraca. Niemcy przyłapali go na trzymaniu diamentów i pieniędzy. Wysyłają go na tortury aby przyznał się od kogo to dostaje. Spotyka tam swego przyjaciela któremu wcześniej pomógł więc jakoś udaje mu się wyjść z tego żywym. Przez wtyki koleżanki swojej dziewczyny znów zostaje przywrócony do swojego stanowiska lecz nie na długo. Gita zostaje wywieziona. Jakimś cudem podczas wędrówki udaje jej się uciec i wraca do swojego domu. Lale nie daje za wygrana,za wszelką cenę chce znaleźć ukochaną. Ucieka, pewien czas pracuje jako "Alfons" i szuka dziewczyn do zabawy. Dłużej tak nie może, znów ucieka. Udaje mu odszukać ukochaną. W końcu mogli wziąć ślub i spędzić swoje życie razem.

**

Bardzo mnie wciągnęła. Jest to piękna i prawdziwa opowieść. Pokazuje nam, że nie ma znaczenia jak jest bo prawdziwa miłość potrafi przetrwać wszystko, mimo przeciwności losu.

Chwilami nie miałam siły czytać pewnych fragmentów... Nie licząc przedstawionej w książce historii można z niej wyciągnąć wiele ponadczasowych morałów. Polecam nawet osobom, które nie są fanami tej tematyki

,,Dziewczęta z Auschwitz" Sylwii Winnik poruszały również tematykę obozu koncentracyjnego. Postanowiłam dać szansę także ,,Tatuażyście z Auschwitz", o którym czytałam w zapowiedziach u Miłośniczki Książek.

Lale trafił do obozu jako ochotnik. Wyszedł specjalny nakaz, oświadczający, że jedna dorosła osoba z każdej żydowskiej rodziny musi stawić się w określonym miejscu. Początkowo chciał iść jego brat, ale Lale nie potrafił się na to zgodzić. Przecież ON miał rodzinę. Na miejscu okazuje się, że trafiają do Auschwitz. Chłopak dzięki swojej uprzejmości szybko zdobywa sympatię współwięźniów. Zostaje tym, który tatuuje numery nowo przybyłym. Z racji wykonywanej pracy ma nieco większe porcje żywieniowe, którymi chętnie się dzieli z ,,kolegami" z bloku 7. Nieoczekiwanie na jego drodze pojawia się ona, Gina. Obiecuje, że zdradzi więcej o sobie, gdy opuszczą obóz. Czy Lale i Gina spędzili wspólne szczęśliwe życie?

Muszę przyznać, że od czasu do czasu lubię zapoznać się z kolejną powieścią, ukazującą tło wojenne i okrucieństwo obozów koncentracyjnych. Wiele kosztuje mnie ich lektura, jednak nie potrafię sobie odmówić. ,,Tatuażysta z Auschwitz" to autentyczna historia Lale Sokołowa, jego życia, potomków, przeszłości, tego, jak spędził kilka lat w obozie, niejednokrotnie narażając swoje życie dla dobra innych. Historia została spisana po śmierci ukochanej żony, a Heather Morris jak najwierniej oddała tę opowieść.

Są takie historie, które wywierają na nas ogromny wpływ. ,,Tatuażysta z Auschwitz" jest jedną z takich nowości. Nie da się oceniać czyjegoś życia, wyborów. Mam jednak wrażenie, że o ile fabuła napisana przez samo życie jest naprawdę wzruszająca, o tyle w samym przekazie zabrakło wzniosłości, elementu łez, choć na koniec nie potrafiłam ukryć wzruszenia. To historia człowieka, który do końca pozostał wierny swoim ideałom, którym ponad dobro swoje, stawiał innych, który niejednemu uratował życie. ,,Tatuażysta z Auschwitz" to kolejny dowód na to, że mimo tak drastycznych warunków, więźniom udawało się uchronić to, co najważniejsze. Swoje człowieczeństwo.

Generalnie polecam tę książkę. Daje inne spojrzenie na Auschwitz. Jestem pokoleniem wychowany na "Medalionach" i innych tego typu powieściach i opowiadaniach. Tu mamy relacje świadka wydarzeń. Jest to opowieść o woli przetrwania nawet za cenę niejakiej współpracy z wrogiem. Jedyne co jakoś mi nie pasuje to opis wojsk sowieckich wyzwalajacych tereny zajęte przez III Rzeszę. W pamięci rodzinnej to raczej mamy obraz wojsk pozostawiających zgliszcza i śmierć a nie dobrych "wujków". Taki obraz jak obecnie widzimy w Buczy i innych miejscach na Ukrainie.

Ta książka zdecydowanie na długo zapadnie mi w pamięć. Porusza przerażającą i przejmującą do głębi tematykę obozów koncentracyjnych, w szczególności tytułowego - Auschwitz. Autor nie oszczędza w niej czytelnika: z brutalną szczerością opisuje, jak wyglądała codzienność głównego bohatera, Lale, który jako młody mężczyzna trafił do obozu z poleceniem tatuowania numerów więźniom i pośród tego całego piekła, w jakim się znalazł, spotkał miłość swojego życia. Czytałem ją z ogromnym zaciekawieniem, ale i z niepokojem - lektura wzbudziła we mnie silne uczucia, bo przecież opisuje historię prawdziwych ludzi, z ich obawami, smutkami, troskami i radościami. Nie sądziłem, że opowieść o miłości, porwie mnie tak bardzo. Polecam z całą pewnością! 

''Tatuażysta z Auschwitz'' autorstwa Heather Morris to książka, która od samego początku zapoznawania się z losami głównego bohatera Lale Sokołow wywołuje emocje.

Walka o życie, miłość, dostrzeganie człowieczeństwa u każdego spotkanego człowieka to jest to, co odkrywamy, gdy zaprzyjaźniamy się z Lale.

Właściwie to całościowym przeczytaniu tej książki możemy zadać sobie pytanie:

Kim był tak naprawdę Lale Sokołow?

Tatuażysta, któremu nie był obojętny los więźniów, dzieci, kobiet.

Więźniowie, którzy tam trafiali nieznający swojego losu, posiadali jedynie wytatuowany numerek, byli bez imienia, ale za to mieli swoją godność, uczucia, mówili mało z obawy utraty życia. Obojętność wobec nich była na porządku dziennym. Jedynie ratowała ich z obozu ucieczka, ale należało być bardzo czujnym i sprytnym, aby nie zauważył ich strażnik.

Szczególnie spodobało mi się zachowanie Lale, który to potrafił szanować każdą kobietę, umiał okazać jej wdzięczność oraz nauczył swoją miłość dać możliwości do odkrywania smaku czekolady.

Pojawiały się również dramatyczne chwile, kiedy to Lale był świadkiem wielu niepotrzebnych śmierci wśród niemowląt, młodych mężczyzn, starszych ludzi. On sam nie krył przed sobą chwil słabości, gdyż miał dreszcze, w obawie, że on też zakończy swojego życia.

Do końca swojego życia Lale zachował swoje zasady, którymi się kierował.

Kochał, szanował, pracował. Nie zapominał o nikim.

Dzięki okazywanej przez mamę nauczył się być wytrwałym w dążeniu do upragnionego celu, jakim było poznać smak prawdziwej i poszukiwanej przez niego miłości.

Każdy z opisanych przez autorkę 28 rozdziałów przedstawiających historię, która wydarzyła się naprawdę, mającą swoje odzwierciedlenie w późniejszym życiu bohaterów, ale dzięki temu ujawnionej tajemnicy możemy przyjrzeć się, co wydarzyło się w Auschwitz i poza nim.

Polecam przeczytać tę książkę.

Piękna opowieść, chadzająca pomiędzy tragedia, miłością ludzi, którzy odnaleźli sie i przeżyli niezwykle ciężkie czasy. Polecam choć może nie jako pierwsza książkę o Auschwitz.

Polecam !

Bestsellerowa powieść napisana z perspektywy tytułowego bohatera - tatuażysty w obozie zagłady. Oparta na faktach historia miłości i próby przetrwania za wszelką cenę. Okrucieństwo oraz chwilowa bezsilność, a jednocześnie uczucie, które łączy aż do śmierci.

Lale Sokołów, to 26 latek pochodzący z Bratysławy. W 1942 roku zostaje zabrany do Auschwitz. Po ciężkiej podróży w nieludzkich warunkach, wita go brama obozu, na której widnieje napis „Tylko praca uczyni was wolnymi”. Myślał sobie, że to kpina. Jest głodny, spragniony a szans na posiłek i odpoczynek żadnych. Wraz z innymi mężczyznami zostaje naznaczony , odarty z ubrań i ogolony. Po paru tygodniach ciężkiej pracy choruje na tyfus i dzięki innym więźniom udaje mu się pokonać chorobę. Po pewnym czasie zostaje mu przydzielona lżejsza praca. Zostaje tatuażystą. Teraz to ona naznacza numerami ramiona nowo przybyłym więźniom. Wśród nich przybywa młoda Gita. Przerażona stoi wraz z innymi w kolejce. Lale od razu zakochał się w jej oczach i szukał sposobów na to, by z nią zamienić parę słów. Czy miłość w takich warunkach w ogóle była możliwa i czy przetrwała?

Książka bardzo mi się podobała. Chociaż porusza ciężki temat i ciężkie czasy w obozie, to poruszyła mnie tym, że pomimo wszystko człowiek potrafił odnaleźć tam miłość, która pozwoliła mu przetrwać te bestialskie czasy. Lale to mężczyzna, który oprócz Gity, kochał bardzo swoją matkę. To ona pokazała mu jak uwodzić kobiety, co im się podoba. Był pojętnym uczniem i nawet w ciężkich warunkach potrafił zdobyć serce swojej wybranki. Świetnie również radził sobie z chorobą, z Niemcami, z obowiązkami. Można powiedzieć, że z każdych kłopotów potrafił spaść na cztery łapy.

Unikalna historia. Dająca dużo do myślenia książka. Oparta w niej historia uczy nas jak człowiek radzi sobie w trudnych warunkach. Gdy jest postawiony pod ścianą. Historia głównego bohatera jest ujmująca, chwyta za serce i uwrażliwia nas na świat.

Przejmująca książka o strasznych wydarzeniach. Dobrze napisana, wciągająca, trudno się oderwać. Poruszająca lektura, ciężko ją przeczytać z suchymi oczami.

Tatuażysta z Auschwitz to piękna opowieść oparta na faktach. Mowa tu o narodzinach cudownej miłości w jakże trudnych warunkach. Cała akcja zaczyna się od pierwszej strony. W tej książce nie ma tzw. wstępu czyli opisu życia głównego bohatera przed transportem. Oczywiście w książce są poprzeplatane wspomnienia Lalego przed pobytem w obozie lecz jest ich stosunkowo mało. Czuję niedosyt... Książki w tej tematyce zawsze wzbudzały we mnie emocje - łzy. W tej brak mi szczegółów, brak mi dokładniejszych opisów. Wszystko jest bardzo ogólnikowo napisane. Jest tak jakby zaznaczona sytuacja ale nie rozwinięta. Książka napisana jest prostym językiem, przez co chłonie się ją w jeden wieczór ale jest czuje się niedosyt.

Moja ocena to pół/pół ale zachęcam do przeczytania.

Są takie książki, po które trzeba sięgać w odpowiednim czasie. Książki, do których trzeba dorosnąć, żeby je odpowiednio zrozumieć. Żeby wydobyć z nich sens, żeby poczuć naprawdę to, co chcą nam przekazać. Tatuażysta z Auschwitz to właśnie jedna z takich pozycji. Szybko zyskała status bestsellera na miarę Listy Schindlera czy Chłopca w pasiastej piżamie. I choć nie czytałam jeszcze tych dwóch książek, to jestem w stanie śmiało stwierdzić, że dzieło Heather Morris jest naprawdę poruszające.

Głównym bohaterem, a zarazem tytułowym tatuażystą, jest Lale Sokołow. Dwudziestosześciolatek, który trafił w 1942 roku do obozu w Auschwitz (Oświęcimiu) i przypadło mu zadanie naznaczania pozostałych więźniów. Niemal codziennie nadawał odpowiednie numery więźniom, co nie było ani przyjemne, ani nie dawało nadziei na lepsze jutro. A może jednak? W końcu Ci, którzy nie dostali numeru od razu szli na stracenie… Któregoś dnia stanęła przed nim przerażona, młoda dziewczyna o imieniu Gita. I choć Lale wiedział, że i jej musi zadać ból igłą, to obiecał sobie, że pomoże jej przetrwać, że ją uratuje. Ale żeby tego dokonać, sam musi najpierw pozostać przy życiu.

Trzeba przyznać, że Lale w taki czy inny sposób wyrobił sobie w Auschwitz pewną pozycję. Był traktowany nieco lepiej niż inni więźniowie w związki z pełnionym przez niego stanowiskiem. Wykorzystał to, aby pomóc innym. Przemycał jedzenie, dzielił się dodatkowymi racjami żywnościowymi. I zakochał się. Bo czy ludziom mogli odebrać nadzieję, prawo do miłości czy przyjaźni? Nie. To akurat była jedna z nielicznych rzeczy, która im pozostała. Powieść ta jest oparta na faktach, Lale Sokołow postanowił podzielić się swoją historią chwilę po tym, gdy zmarła Gita. Bo widzicie… Faktycznie udało mu się przetrwać w obozie, uratować Gitę, a potem ją odnaleźć i poślubić. I chociaż ta powieść łamie serce, to mimo wszystko jest historią pełną nadziei, dodającej otuchy w mrocznych czasach, historią niesamowitej miłości.

Ta książka jest w pewien sposób na pewno bolesna. Dosadnie opowiada o tym, jak wyglądało życie więźniów w obozie. Ukazuje, jaką postawę wobec nich mieli ci, którzy tam rządzili. Skłania do refleksji i zastanowienia się nad tym, jakim trzeba być człowiekiem, aby z taką znieczulicą i tak zimną krwią móc posyłać ludzi na śmierć do krematorium. Albo po prostu bez mrugnięcia okiem wystrzelać słabszych na oczach całej reszty. Choć zdarzali się bardziej ludzcy strażnicy, to nie zmienia to faktu, że byli i tacy, którzy swoim okrucieństwem naprawdę przechodzili wszelkie granice. Traktowali ludzi gorzej niż psy, choć wydawałoby się, że wszyscy jesteśmy równi, prawda? Cóż, nie w Auschwitz. Tam równość nie miała miejsca.

Twórczość Heather Morris sprawia również, że zaczynamy się zastanawiać nad tą drugą perspektywą – nad tym, co czuli sami więźniowie. Stopniowo ich świadomość wzrastała i zaczęli się orientować w sytuacji, w której się znaleźli. Doskonale wiedzieli, co oznacza dym unoszący się w oddali. Doskonale wiedzieli, że jak ktoś zostanie zabrany, to już nie wróci. I nie było tutaj żadnej reguły – czy pracowałeś czy też nie, w każdej chwili ktoś inny mógł zadecydować o twoim życiu bądź śmierci. Ot tak, w ułamku sekundy. Wieczny strach, brak pożywienia, brud… To nie jest życie, na jakie zasługuje jakikolwiek człowiek. Smutne, łamiące serce, poruszające. Heather Morris naprawdę dobrze to wszystko opisała. Idealnie oddała realia, przygnębiającą atmosferę, relacje między bohaterami. Doskonała robota.

Czy Tatuażysta z Auschwitz to książka, która zasługuje na uwagę? Zdecydowanie. Choć nie powinniśmy rozpamiętywać przeszłości, bo co było to było i nic już się na to nie poradzi, to wydaje mi się, że warto po nią sięgnąć. To raczej ponadczasowa tematyka, która zawsze będzie trafiać do ludzkich serc.