Ta dziewczyna

„Dziewczyna, chłopak oraz jego matka – układ, który wszyscy dobrze znamy. Ale…

Laura ma wszystko. Karierę producentki telewizyjnej, wieloletnie małżeństwo z zamożnym mężczyzną i dwudziestotrzyletniego syna Daniela, dobrze wychowanego, przystojnego i zdolnego. Daniel poznaje Cherry. Dziewczyna jest piękna, bystra i… marzy o statusie Laury. Cherry chciałaby, żeby nowa rodzina przyjęła ją z otwartymi ramionami, ale Laura podejrzewa, że dziewczyna coś ukrywa. Zazdrosna matka wymyśla więc okrutne kłamstwo, które odmienia życie wszystkich...”

„Ta dziewczyna” to debiutancka powieść Michelle Frances. Jak wiecie, z debiutami bywa różnie, czasami potrafią powalić na kolana, a innym razem potrafią zanudzić czytelnika na śmierć. Uważam, że w tym przypadku autorka spisała się dość dobrze, bo choć może do końca nie nazwałabym tej powieści thrillerem, a takim mianem jest określana, to jednak miło spędziłam przy niej czas.

Pierwsza połowa książki jest świetna. Za sprawą ogromnej aury tajemniczości oraz wielu niedopowiedzeń momentalnie wkręciłam się w fabułę. Nie przeszkadzały mi nawet długie i obszerne opisy, które jak wiemy, zawsze pojawiają się w tego rodzaju książkach. Czytałam je z przyjemnością, a uwierzcie mi, że czasami zbyt długie przemyślenia bohaterów potrafią mnie wynudzić do tego stopnia, że tracę zainteresowanie książką i dalsze czytanie staje się drogą przez mękę. Jeżeli chodzi o drugą połowę, to niestety miejscami miałam wrażenie, jakby napisał ją ktoś zupełnie inny. Nie było już też tajemniczości, pojawiła się przewidywalność, a autorka co chwilę wyskakiwała z kolejnymi brudami, które doprowadzały do spięć między Laurą i Cherry. Wszystko to złożyło się na to, że książka momentami mnie śmieszyła, była sztuczna i mało naturalna. Czasami minimalizm jest zdecydowanie lepszy niż tony dramatów i dziwnych sytuacji.

Mimo tego wszystkiego książkę oceniam dość dobrze i choć w moim odczuciu nie jest to na pewno stuprocentowy thriller psychologiczny, to i tak jest to książka, na którą można zwrócić uwagę. Czyta się ją naprawdę dobrze, mimo tych wpadek, które pojawiły się w drugiej połowie książki. Na pewno wywoła w Was sporo emocji, będziecie się wkurzyć, psioczyć na czym świat stoi i nie raz pojawi się irytacja. Jest to książka, która może nie powali Was na kolana, ale letnie popołudnie nada się idealnie.

Za możliwość przeczytania książki dziękuję Wydawnictwu Albatros.

Po przeczytaniu książki pt. "Ta dziewczyna" dopadło mnie najgorsze, co mogło dopaść czytelnika. Kac książkowy. Gdy tylko zamknęłam książkę, nie wiedziałam, co ze sobą zrobić, czy czytać jeszcze raz, czy cokolwiek innego. Skończyło się na bezwiednym leżeniu i patrzeniu w sufit; tak działa na odbiorcę ta książka.

"Ta dziewczyna" to świetnie napisany thriller, który trzyma w napięciu cały czas. Gdy skończysz jeden rozdział, będziesz pragnęła kolejnego, i znowu, i znowu, tak przez cały czas.

Książka opowiada o dziewczynie, która ma wielkie ambicje i jedno marzenie - żyć w luksusie, na który jak jej się wydaje, zasługuje. Spotyka ona w swoim życiu Daniela i wtedy już wie, że to jej szansa na godne życie. Jest ON dobrze zarabiającym lekarzem z bogatej rodziny, a w dodatku nieziemsko przystojnym, młodym i inteligentnym mężczyzną. Jest tylko jedno ''ale'' - jego matka.

Główna bohaterka chce pozbyć się przeszkody za wszelką cenę; wręcz popada w paranoję. Matka Daniela za to, chce mieć syna tylko dla siebie, chronić go przed potencjalną krzywdą, którą może wyrządzić mu jego nowa miłość. Kobiety walczą, mszczą się, podkładają sobie świnie, a co najgorsze, nie znają granic.

Czy ''Tej dziewczynie'' uda się pozostać przy swoim ukochanym, który podaruje jej lepsze życie? A może Daniel zadecyduje się jednak posłuchać matki; jej instynktu i zostanie z rodziną? Przekonajcie się same, bo naprawdę warto. Książka 'na jedną noc'.

"Jakież to niewłaściwe, jakie śmieszne: sądzić, że nie może być z kimś z innego środowiska, że inni są od ciebie lepsi, bo mają pieniądze".

Jakże uwielbiam takie książki!

Dwie kobiety. Jeden mężczyzna. I niebezpieczna rywalizacja, która nie może zakończyć się powodzeniem dla żadnej ze stron.

Laura pozornie ma to, o czym pomarzyć może niejedna kobieta. Piękny dom, willę w zagranicznym mieście, mnóstwo pieniędzy, obycie, szyk, styl i pracę w telewizji. I nieważne, że od lat żyje z mężem w dziwnej relacji, ni to separacji, ni to w związku, gdyż świat przysłania jej tylko jeden mężczyzna - syn. Laura jest zapatrzona w swoje dziecko - wchodzącego w dorosłe i dojrzałe życie Daniela, lekarza, z którym wiąże ona wielkie nadzieje. Dlatego, gdy przyprowadza ON do domu swoją dziewczynę Cherry, Laura naprawdę bardzo się stara, by nie wyjść na zdesperowaną kobietę, która musi się podzielić swoim największym szczęściem. Jednak nic nie jest do końca tym, czym się wydaje...

Cherry jest zupełnym przeciwieństwem Laury. Nie ma wykształcenia, mieszkania na własność, liczy każdy grosz, pracuje w znienawidzonej przez siebie agencji nieruchomości, licząc na magiczną poprawę swojej sytuacji. Unika i wstydzi się mamy, która jest kasjerką w supermarkecie, obwiniając ją o niepowodzenia w swoim życiu. Dlatego, gdy na swojej drodze spotyka Daniela - przystojnego, kulturalnego, zabawnego, i co najważniejsze, bogatego mężczyznę - Cherry wierzy, że to właśnie cudowne zrządzenie losu zapukało do jej drzwi. Dziewczyna zrobi WSZYSTKO, by nie wypuścić z rąk takiej szansy. Nie jest jednak jedyną kobietą, której zależy na Danielu, z całkiem innych powodów niż jej własne.

Gdy rozpoczęłam przygodę z tą lekturą, na pierwszych stronach powieści nic się nie działo. Owszem, Czytelnik zostaje wprowadzony w życie Laury, Cherry; poznaje całą otoczkę niebezpiecznego trójkąta, gdzie każde słowo, myśl, ruch i gest mają znaczenie. Z każdą kolejną chwilą jednak pojawia się dziwne uczucie klaustrofobii; atmosfera robi się gęsta, duszna, a pozornie niewinna "walka" o uczucie Daniela przybiera formę dziwnej rywalizacji, z której cało może wyjść tylko chyba sam Daniel. A cała prawdziwa akcja "Tej dziewczyny" zaczyna się od... Kłamstwa. Potwornego kłamstwa, siejącego zamęt i zniszczenie. Pojawia się słynny efekt domina, gdzie jedna półprawda pociąga za sobą kolejne; niedopowiedzenie goni niedopowiedzenie, sieć intryg się zacieśnia, tworząc swoistą pajęczynę oszustw. Do czego zdolna jest kobieta, by zaskarbić sobie uczucie mężczyzny, na którym jej zależy? Nie ma rzeczy, której nie byłaby w stanie zrobić, naprawdę. I mimo, iż Laurą, jak i Cherry kierują zupełnie inne pobudki, obie nie cofną się przed niczym, by postawić na swoim. Naprawdę trudno stwierdzić, czy jest się w stanie opowiedzieć po którejś ze stron. Na pewno autorka pięknie wykreowała psychologiczny portret Cherry - dziewczyny, która z nizin społecznych pragnie wspiąć się na sam szczyt, pali za sobą mosty, nie ma żadnych skrupułów i granic, przy czym posuwa się do niewiarygodnie szokujących czynów. Czytelnik może "wejść" w jej umysł, by choć na chwilę utożsamić się z bohaterką i spróbować zrozumieć jej motywy. W całej powieści nic nie jest do końca powiedziane; szereg sekretów i tajemnic oraz brak zahamowań potęgują zainteresowanie tym, co będzie dalej oraz samym kulminacyjnym finałem. A ten jest mocny. Jedni mogą uznać go za niesamowicie przewidywalny, jednak taki laik w dziedzinie thrillerów psychologicznych jak ja - do końca nie wie, co się wydarzy. Lubię książki, które szybko się czyta poprzez lekkość pióra autora; gdzie styl jest prosty i niewymuszony, a fabuła przemyślana. Michelle Frances dzielnie zmierzyła się z pozornie oklepanym tematem; nadopiekuńczej rodzicielki i żądnej luksusu potencjalnej synowej. Obie bohaterki wyraźnie udowadniają, do czego może prowadzić ludzka zazdrość i jak mocnym jest ona uczuciem. Mroczne emocje otulają Czytelnika, nie pozwalając mu odłożyć lektury nawet na chwilę. Będę bronić tej książki, mnie się podobała, to totalnie mój klimat, jeśli chodzi o thrillery psychologiczne, gdzie napięcie budowane jest powoli, jednak z efektem. Zmusza do refleksji. Wciąż się zastanawiam, gdzie jest granica, za którą należy powiedzieć zdecydowane STOP? Stop perfidii, wyrachowaniu, ranieniu, krzywdzeniu...?

"Ta dziewczyna" udowadnia, iż granica nie istnieje, jeśli w grę wchodzi nienawiść, zazdrość i walka, wywołana kobiecymi pobudkami.

Ja polecam!

[Adres usunięty]

To już kolejna dziewczyna w tytule książki, którą przeczytałam w tym roku. I znowu jest to thriller. Ciekawa byłam czy to kolejny hit, czy może jednak kit.

A Wy jak sądzicie?

Oczywiście, że hit. Kiedy zaczęłam czytać, wiedziałam, że nie będę mogła się oderwać. Super poprowadzona akacja, która rozwija się powoli, myślę jednak, że był to celowy zabieg, który miał na celu zainteresować i zaintrygować czytelnika.

Akcja książki to dwa równorzędne wątki, które toczą się w zasadzie wokół jednej osoby. Daniel, bo o niego właśnie chodzi, ma wokół siebie dwie kochające go kobiety, matkę i dziewczynę. Dwie bardzo silne kobiety, które będą walczyły w zasadzie do upadłego, żeby udowodnić swoje racje. Możemy tu zauważyć pewien paradoks, relacje, które powinny dążyć do wzajemnego zrozumienia, akceptacji, za sprawą błahostki i nieporozumienia zmieniają się w walkę i niezrozumienie. Gdy dodamy do tego mroczne tajemnice, sekrety, powstaje super książka.

Mamy tu świetnie przedstawioną sytuacje, jak różnie odbieramy niektóre rzeczy. Pozornie drobna sytuacja może być spirala, która nakręci machinę pomyłek, niedomówień.

Do czego może doprowadzić taka sytuacja? Czy Daniel będzie musiał wybierać? W zasadzie do końca nie wiemy, kto jest tym złym. Dlaczego to robi?

Dlaczego kobieta, która była uznaną producentka filmową, której niestety, niezbyt układa się w małżeństwie, jest zmuszona do walki o własnego syna. Czy była nadopiekuńcza? Może jednak jej miłość była zbyt zaborcza? Dlaczego Cherry młoda, piękna agentka nieruchomości, staje na drodze Laury? Jakie są jej zamiary wobec Daniela? Czy na pewno dziewczyna jest w nim zakochana?

Mam nadzieję, że to Wam wystarczy, żeby sięgnąć po książkę. W zasadzie mogłabym tu więcej napisać, tylko zastanawiam się po co. Jeszcze mogłabym niechcący coś

zdradzić, a tego przecież nie chcecie. Musicie się zatem zadowolić tym, krótkim opisem, który mam nadzieję i tak zaintrygował Was do tego stopnia, że sięgniecie po książkę i będzie wam się ona podobał równie mocno, jak mnie.

Laura to spełniona producentka telewizyjna, żona i matka. Cherry dopiero zaczyna zawodową karierę, wciąż pamiętając o nieszczęśliwej przeszłości. Dziewczyna wiele by dała, by zająć miejsce Laury. Czy pomoże jej w tym związek z synem producentki?

O dziewczynach pisze się w ostatnim czasie sporo. Najczęściej stają się one bohaterkami intrygujących thrillerów i mrocznych kryminałów. Tytułowe dziewczyny po prostu przykuwają uwagę, zapierają dech, wymagają skupienia. A jaka okazała się „Ta dziewczyna”?

Tym, co szczególnie spodobało mi się w tej powieści jest poprowadzenie akcji dwoma torami. Autorka kolejno ukazuje te same wydarzenia z punktu widzenia poszczególnych bohaterek tego dramatu. Ich podejścia, odczucia i refleksje zaskakująco się różnią, o czym możemy szybko się przekonać. Możliwość spojrzenia na wydarzenia z różnych perspektyw sprawia, że fabuła staje się głębsza, skłania do zajęcia stanowiska po jednej ze stron, śledzenia akcji z większą pasją. To dwa wymiary tych samych wydarzeń, na podwalinach których Laura i Cherry stworzyły własne tragedie.

Można by odnieść wrażenie, że Frances w większym stopniu skupia się na ukazaniu sylwetek bohaterek, niż na dramatach z ich udziałem. Niespiesznie zarysowuje charaktery, pokazuje łączące je podobieństwa i dzielące różnice, przybliża nam to, co w nich najgorsze. Na naszych oczach bohaterki się zmieniają, pozwalają, by na światło dziennie wypłynął czający się w nich mrok, ich determinacja przybiera najgorszą formę, a one nie przebierają w środkach. Napięcie w tej powieści zbudowane zostało w oparciu o ludzkie charaktery, ukazaniu podłości, złości, nienawiści i zazdrości. To te emocje stają się powodem koszmarów, to w tym kontekście budzi się zło.

Laura i Cherry są niczym dwa walczące ze sobą żywioły. Z takiego konfliktu nie może wyjść nic dobrego. Takie spięcie nikomu nie przyniesie korzyści. Za to czytelnikowi dostarcza kolejnych powodów, skłaniających do pochylenia się nad lekturą. Kolejne strony zostały wypełnione po brzegi niechęcią, wrogością i pragnieniem zemsty. To fascynująca mieszanka drobnych sekretów, większych kłamstewek, skrytych na dnie duszy tajemnic. A tym, co stanowi ukoronowanie dla całej historii, jest powracająca w najgorszym momencie przeszłość. Uwielbiam takie połączenia, przekorne powracanie starych wydarzeń, niezatarte wspomnienia, wciąż otwarte rany.

Biorąc udział w tym niepokojącym konflikcie ciężko jednoznacznie ocenić, kto rzeczywiście jest dobry, a kto zły. A może w tej historii zwyczajnie nie występują pozytywne postacie? Może bohaterzy dzielą się jedynie na złych i gorszych? Możemy spróbować ocenić, spekulować, wyciągać wnioski, zgadywać, co jeszcze się wydarzy, a jednak do końca nie możemy być pewni, czy autorka nie trzyma w rękawie jeszcze kilku asów, czy nie zaplanowała kolejnych intryg, zmian stanowiska.

„Ta dziewczyna” nie należy do grupy tych powieści, w których fabuła wciąż zaskakuje, akcja zmienia się z minuty na minutę, a powieściowych wydarzeń jest tyle, że ciężko się w nich odnaleźć. Nie. Jej autorka skupiła się na psychologii postaci, ukazaniu ludzkiego charakteru z wielu perspektyw, udokumentowaniu tych najgorszych decyzji, najtrudniejszych wyborów. To powieść, w której napięcie rośnie wraz z bliższym poznawaniem bohaterów i związanych z tym faktów.

Podoba mi się sposób, w jaki autorka pokierowała książkowymi wydarzeniami. Cieszę się, że zdecydowała się na takie psychologiczne podejście, że poświęciła więcej miejsca postaciom i ich motywom. Dla mnie takie przedstawienie historii okazało się w pełni satysfakcjonujące.