Szatan w naszym domu. Kulisy śledztwa w sprawie przemocy rytualnej

Rodzina Ingramów jest przykładem wśród społeczeństwa. Przynajmniej na pierwszy rzut oka. Są wzorem do naśladownictwa dla innych rodzin i sąsiadów. Ale co tak naprawdę kryje się pod podszewką idealnej rodziny? Jakie demony? Lawrence Wright ukazuje nam kulisy śledztwa jakie miało miejsce 30 lat temu w Ameryce. Znany wszytkim zastępca szeryfa i kochany ojciec został oskazony przez swoje, już dorosłe córki, o gwałty i molestowania w dzieciństwie. Z czasem zarzuty obejmują coraz krótszy okres i zachaczają o ostatnie miesiące... sam Ingram nic nie pamięta, ale też nie posądza dzieci o kłamstwo. Na jaw wychodzą coraz drastyczniejsze sceny.

Jestem z cięższych reportaży jakie czytałam. Sytuacje o jakich pisze autor nie mieszczą się w wyobraźni zdrowego człowieka. Choć sama publikacja jest niewiarygodnie druzgocąca, wręcz sadystycznie, to nie wiem do końca co było prawda a co wytworem wyobraźni Ingrama i jego rodziny. Trochę wyjaśnia w tym temacie posłowie. Nie da się jednoznacznie ocenić tego reportażu. Na pewno nie polecam czytelnikom o słabych nerwach, ja sama musiałam ronić przerwy, bo o takich okrucieństwach bardzo ciężko się czyta. Wiele jednak wciąż powstaje dla mnie niezrozumiałą zagadką. Między innymi jaką rolę odegrała w tym wszystkim matka?

Natomiast jeśli jesteście zainteresowani tematami sekt, rytuałów satanistycznych, psychologi to lektura jest jak najbardziej dla was.

Ta książka ma wiele by mi się nie podobać. Chociażby przez to, że traktuje o sprawach duchowo-psychologicznych, których raczej nie lubię, poza tym jest częścią serii amerykańskiej, której też nie lubię. A jednak to było ciekawe. Coś innego niż czytam zazwyczaj.

Zaczyna się od postawienia zarzutów wieloletniego wykorzystywania seksualnego swoich córek Paulowi Ingramowi, szanowanemu policjantowi z małego miasteczka na północy Stanów Zjednoczonych. Ten, chociaż nie pamięta tego, twierdzi, że skoro tak mówią jego dzieci, to tak było. Autor, korzystając z policyjnych dokumentów i rozmów z zaangażowanymi w sprawę krok po kroku relacjonuje przebieg śledztwa, a także objaśnia temat hipnozy, manipulacji, wyparcia czy utraty pamięci. Nie ocenia, to pozostawia czytelnikom.

Lawrence Wright napisał książkę w roku1997 dlatego też zbrakło mi tu współczesnego spojrzenia na sprawę, jakiegoś komentarza czy informacji co aktualnie dzieje się z rodziną Ingramów, ale to tylko moje czepialstwo. Bo książka jest dobra. Nawet bardzo dobra. Napisana tak, że o temacie, który świadomie ignoruję, czytałam z zainteresowaniem i byłam ciekawa zakończenia śledztwa. Choć dosadne opisy wykorzystywania seksualnego dzieci nie były dla mnie łatwe, to ostatecznie dobrze się stało, że po nią sięgnęłam.

Czytając tę książkę, co rusz łapałam się za głowę, nie dowierzając, czy to, co czytam, miało miejsce w realnym świecie, czy to jednak literacka fikcja. Książka opisuje wydarzenia autentyczne, prowadząc jednocześnie wątki psychologiczne i rozwija koncepcję odzyskanych wspomnień. Nie będę ukrywać - trzymała niesamowicie w napięciu, a sam tytuł jest adekwatny do treści w niej zawartych.

Moja ocena to 5/5 głównie za umiejętności autora w zebranie tego w całość, świetne zrekonstruowanie wydarzeń i opisanie tej makabry. Mocna, rzetelna książka. Polecam przeczytać, odrzucając logikę i otwierając umysł.

Śledztwo w sprawie zarzutów postawionych Paulowi Ingramowi i innym pracownikom biura szeryfa w Olimpii miało miejsce w 1988 roku. Sprawą tą żyła cała Ameryka, a rozwój wydarzeń i fakty kolejno wychodzące na światło dzienne szokują do dziś. Paul Ingram, szanowany obywatel, został oskarżony przez swoje córki o wykorzystanie seksualne. Z czasem jednak do zarzutów tych dodano przemoc rytualną i szatańskie praktyki.

Choć sprawa ta wydaje się intrygująca sama w sobie, a temat reportażu budzi wielkie emocje i stanowi dobre tło dla własnych przemyśleń, to przede wszystkim w historii tej zaskakuje podstawa oskarżeń. Wiele miejsca w książce zostało poświęcone terminom wspomnień odzyskanych i podatności na sugestie. Ingram i inne osoby oskarżone w śledztwie przyznały się do winy, choć każdy z nich twierdził, że nie pamięta niczego z zarzucanych mu czynów.

„Szatan w naszym domu” to historia szalenie interesująca i niezwykle absurdalna. Takie połączenie sprawiło, że nie mogłam się od niej oderwać. Nowe fakty i postępy w śledztwie pogłębiały moje zainteresowanie, ale wywoływały również zdumienie i oszołomienie. Nie mogłam uwierzyć, że to wszystko faktycznie wydarzyło się naprawdę. Mimo że sprawa wydawała się nieprawdopodobna również osobom w nią zaangażowanym i odpowiedzialnym za wyjaśnienie jej oraz ukaranie sprawców, a śladów i dowodów właściwie brakowało, postępowanie doprowadziło do skazania.

Wright przedstawia czytelnikom kulisy śledztwa, pokazuje jak rozwijały się wydarzenia, wskazuje zmianę stanowisk zajmowanych przez ofiary i oskarżonych. Na kartkach powieści mamy szansę obserwować dynamikę postępowania, zrozumieć uczucia zaangażowanych osób, a nawet poznać koszty, które zostały wygenerowane na skutek procesu. Autor przedstawił tę historię szczegółowo, włożył w nią dużo pracy i poświęcił sporo czasu na omówienie całego śledztwa.

Historia nie zaangażowałaby mnie tak mocno, gdyby nie została napisana w tak interesujący sposób. Reportażysta odnosi się do źródeł, przytacza wypowiedzi osób zaangażowanych w śledztwo, zahacza o naukowe wyjaśnienie dla całej sprawy. Pozwala nam ocenić opisywane wydarzenia samodzielnie, ON sam jedynie przytacza fakty, ale wstrzymuje się od wydawania osądów. Zostawia nas z pytaniami, na które musimy sobie odpowiedzieć po zakończonej lekturze.

„Szatan w naszym domu” to historia, w której czuje się napięcie, a emocje nie opadają. Byłam szalenie ciekawa, jak zakończy się ta dziwaczna opowieść. Do teraz nie mogę uwierzyć, że to wszystko naprawdę się wydarzyło. I to wcale nie tak dawno temu…

To była sprawa, która rozpaliła Amerykę do czerwoności!!!

Szanowany obywatel, wzorowy ojciec i zastępca szeryfa Paul Ingram został w 1988r oskarżony przez swoje, prawie dorosłe już córki, o wykorzystywanie seksualne.

Początkowo zarzuty te dotyczyły przemocy seksualnej, która odbywała się w dzieciństwie, ale z biegiem czasu zaczęły obejmować gwałty i tortury sprzed kilku tygodni.

Kobiety opowiadały również, że brały czynny udział w krwawych, satanistycznych rytuałach.

Z początku Paul twierdził, że niczego nie pamięta, ale ponieważ w tamtym okresie wyjątkowo mocno skupiano się na pojęciu ,,odzyskane wspomnienia", ON i jego żona podczas przesłuchań zaczynali ,,przypominać" sobie różne i coraz bardziej niewiarygodne wydarzenia.

Autor z reporterską precyzją rekonstruuje przebieg całego śledztwa, pozostawiając nam ocenę, czy faktycznie ojciec dopuścił się wobec córek zarzucanych mu czynów, czy też cały proces przesłuchań przypomina momentami ,,polowanie na czarownice".

Ja mam bardzo mieszane uczucia po tej lekturze.

Ta historia jest tak niesamowita, że czasami zakrawała mi na jeden wielki absurd, z którego chciało mi się śmiać.

Ale z drugiej strony.. odrzucając logikę i otwierając umysł..biorąc pod uwagę, że nieprawdopodobne staje się możliwe..to chciało mi się płakać nad cierpieniem tych dziewcząt.

Moim zdaniem jest to kawał dobrego reportażu i autor naprawdę postarał się, aby książka była rzetelna i interesująca.

Każdemu polecam ją przeczytać, bo jestem ogromnie ciekawa, co o tym wszystkim sądzicie.