Światło w cichą noc. Willa pod Kasztanem. Tom 1

„Światło w cichą noc” Krystyny Mirek to już trzecia świąteczna pozycja, która w tym roku towarzyszy mi i ma za zadanie obudzić we mnie magię świąt. Wabi piękną okładką, która jest jeszcze dodatkowo ozdobiona błyszczącym padającym śniegiem. A ja, że jestem prawdziwą okładkową sroką zauroczyłam się tym w okamgnieniu.

Trwają przygotowania do świąt. Na osiedlu położonym na obrzeżach Krakowa lśnią tysiące świateł. Tylko dwa domy stoją ciemne. Przedwojenna willa i niewielki budynek obok niej.

Antek Milewski wraca do domu po latach. Zostawia za sobą porażkę życiową i chce zacząć wszystko od nowa. Kiedy przekracza próg starej willi, wracają dawne wspomnienia. Zaczyna rozumieć, że nie odnajdzie spokoju, dopóki nie rozwiąże tajemnicy z przeszłości. Dlaczego kochający ojciec nagle porzucił żonę i dziesięcioletniego syna? Czemu nigdy nie próbował naprawić błędu?

W małym jednorodzinnym domu nie obchodzi się świąt Bożego Narodzenia, bo kojarzą się z tragicznym wypadkiem. Magda Łaniewska i jej dwaj bracia zawsze wtedy wyjeżdżają do ciepłych krajów. Ale tym razem staną przed wielkim wyzwaniem. Będą musieli zorganizować prawdziwą Wigilię.

Nie wszystko pójdzie zgodnie z planem. Nie każdy człowiek okaże się wart pokładanego w nim zaufania. Jednak w magiczną noc światła zapalą się nie tylko w dwóch uśpionych domach, ale też w sercach ich mieszkańców.

Sięgnij po nową powieść mistrzyni lekkiego pióra.

To piękna i głęboka historia, która ogrzeje serca w zimowy wieczór.

„Światło w cichą noc” to powieść po brzegi wypełniona ciepłem i zapachem pierników, idealna na zimowe wieczory z gorącą herbatką czy słodką czekoladą.

Światełko niesie ze sobą cudowną atmosferę, która rozwija się z każdą stroną...to oczekiwanie na święta, przygotowania, sprzątanie, gotowanie, a nawet prozaiczne zakupy i galerie oferujące mnóstwo świątecznych „przydasi”, autorka wplotła umiejętnie w fabułę i stworzyła iście magiczną historię utkaną ze zwykłej codzienności.

Akcja powieści rozgrywa się w okresie około świątecznym, a więc uczestniczymy wraz z bohaterami w ich przygotowaniach do świąt, poznajemy ich skrywane żale i pragnienia, a także idziemy wraz z nimi na zasypany śniegiem chodnik i odgarniamy go zaciekle, by pozbyć się nagromadzonych złych emocji.

Antka, Michała, Magdę i Bartka, a także babcię Kalinę oraz Biankę – polubiłam od samego początku. Nie mogło być inaczej! Po prawdzie, z chęcią spotkałabym na swojej drodze jednego z tych uroczych mężczyzn...ale pani Krystyna ma co do nich inne plany :)

„Światło w cichą noc” ogrzało moje serce, tchnęło we mnie iskierkę światła i powiem szczerze, że za przykładem Bartka, zamierzam w tym roku upiec z synem pierniki, aby magia powróciła do mojego rodzinnego domu. W tym roku będzie nam to szczególnie potrzebne. I podobnie jak Magda, wierzę, że przyszedł czas, by odczarować Święta Bożego Narodzenia i myślę, że mój Anioł Stróż spojrzy na to wszystko z uśmiechem.

„Światło w cichą noc” to powieść, gdzie jak zwykle pióro Krystyny Mirek jest starannie dopracowane i językowo wyważone, do tego stopnia, że podczas czytania odnosiłam często wrażenie, jakby napawała mnie spokojem, spływał ON na mnie z każdej linijki tekstu.

Jednocześnie zawiera całe mnóstwo wskazówek i drogowskazów na przyszłość.

Autorka podkreśla w powieści bardzo istotną rolę jaką w życiu powinno odgrywać rodzeństwo: „Często brat czy siostra to najbliższa osoba, a zgrane rodzeństwo może być wielkim wsparciem, także kiedy się dorasta i opuszcza dom.” Miłość i bliskość rodzeństwa są bardzo ważne, choć często tak wiele osób o tym zapomina. Czasem w życiu pozostaje nam tylko rodzina. Warto o nią zadbać i podreperować zardzewiałe zawiasy rodzinnych relacji, zwłaszcza teraz kiedy zbliżają się w święta. Trzeba czasem schować dumę do kieszeni, póki jeszcze mamy na to czas. Póki jest na to szansa.

„Światło w cichą noc” to również delikatna przestroga dla tych, którzy rzucają się w wir miłości. Czasami zaślepieni uczuciem rzucamy się w związek całym sercem i całą duszą, a bywa że nie zawsze kończy się to dla nas szczęśliwie. Coś o tym wiem, dlatego mocno kibicowałam Magdzie i bardzo chciałam, żeby w końcu zdjęła z nosa różowe okulary, by nie wpadła jak śliwka w wigilijny kompot. Czy jej się to udało? No cóż...to już zostawię dla siebie, a Wy przekonacie się o tym, jak tylko sięgniecie po powieść.

Podobnie, jak niegdyś betlejemska gwiazda oświetlała drogę do stajenki, niosąc dobrą nowinę i dając ludziom nadzieję, tak „Światło w cichą noc” Krystyny Mirek niesie ze sobą spokój i wiarę. Wiarę w rodzinę, gdzie powinniśmy dbać o siebie nawzajem, wspierać się, a przede wszystkim kochać. Dzięki temu, choćby na zewnątrz świat się walił w półmroku i pokładał w nas kamieniami, w zaciszu domu znajdziemy wszystko to, czego ludzkie serce potrzebuje.

„Światło w cichą noc” to powieść, po którą warto sięgnąć, by sobie przypomnieć o tym co w życiu powinno być najważniejsze. Zwłaszcza teraz kiedy zbliżają się święta. Dlatego serdecznie polecam ją każdemu, bez wyjątku. Wpuśćcie światełko do swojego domu i niech Wam świeci, bardzo długo.

Recenzja na: [Adres usunięty]

Książka jest idealna na zimowe wieczory, kiedy to człowiek zastanawia się nad sensem życia. Na chwilę można się zatrzymać i zatopić w tej lekturze. Ksiązka mówi o przemijaniu i o tym że w pewnym wieku każdy musi rozliczyć się z przeszłością. Nie można się oszukiwać iż jest wszystko ok i uciekać od problemów gdyż kiedyś trzeba będzie przed nimi stanąć. Książka pokazuje także iż nie można wszystkim wierzyć i od razu zapraszać ich do swojego życia bo można się nieźle zawieźć. Czasem warto zauważyć osoby które mieszkają najbliżej.

Książka napisana jest lekkim językiem, jednocześnie ukazując problemy które każdego mogą dotyczyć.

Polecam bardzo serdecznie i już nie mogę się doczekać kolejnej części przygód Magdy i Antka która pojawi się już w lutym :)

Moja ocena: zdecydowanie 10/10

Uwielbiam pióro Krysi. Zawsze w jej powieściach odnajdę ukojenie, bardzo mądre słowa, które dają mentalnego kopa i nakazują pozytywne myślenie o życiu, ładują dobrą energią, wzbudzają wiele emocji, a także otulają człowieka niczym ciepła, puchową kołdrą, w której można się zaszyć przed całym światem i na spokojnie wyciszyć. Sięgając po jej najnowszą książkę ,,Światło w Cichą Noc'' pragnęłam znaleźć przyjemną świąteczną atmosferę, puszysty, biały śnieg, którego w tym roku szczególnie mi zabrakło na święta, pozytywne emocje pokrzepiające serce. Wszystko to otrzymałam, ale... No właśnie. Było jakieś ale, które sprawiło, że nie do końca zakochałam się w historii, a bardzo na to liczyłam.

Antek Milewski po wielu latach wraca do rodzinnego domu. Po gorzkich przeżyciach jakich doświadczył, chce zacząć wszystko od nowa. Niestety po przekroczeniu progu na nowo powracają do niego bolesne wspomnienia, o których chciałby raz na zawsze zapomnieć. Po drugiej stronie płotu stoi domek jednorodzinny, w którym nigdy nie spędza się Świąt Bożego Narodzenia. Tragiczne wydarzenia odebrały radość i szczęście z tego szczególnego dnia. Los jednak jest czasami przewrotny i zamiast uciekać kolejny raz rodzina stanie przed trudnym zadaniem zorganizowania prawdziwej Wigilii. Czy im się uda?

Książka niestety mnie nie urzekła jak na początku tego oczekiwałam. Opowieść nie była zła, ale przeczytałam ją bez większego zachwytu jak było w przypadkach wcześniejszych powieści autorki. Zabrakło mi tu magii, historii, która roztrzaska serducho na milion kawałeczków. Była miła, przyjemna, pozwoliła na chwilę zapomnieć o obowiązkach, uciekającym czasie, ale pragnęłam czegoś więcej. Lektura jest dość schematyczna i przewidywalna, nie trudno zgadnąć jak opowieść dobiegnie końca, była jednak idealną odskocznią od bardziej wymagających opowieści, którymi aktualnie się zajmuje.

Powieść czytało się bardzo szybko. Jest lekka, przyjemna, napisana prostym językiem. Zawiera w sobie wiele ciekawych morałów, które można później przekładać na swoje życie. Do tego pokazuje, że święta nie zawsze są piękne, kolorowe i wesołe. Zdarzają się sytuacje, zdarzenia, które odciskają piętno w sercach i pozostawiają ogromny ból, które odbierają radość z wyczekiwania na ten szczególny czas. Wtedy pragnie się być jak najdalej od smutku i łez, ucieka się od tego złego, by nie czuć ogromnej pustki. Pokazuje również siłę jaka drzemie w bohaterach mimo, że nie są do końca przekonani czy dadzą radę spełnić to, co sobie zaplanowali.

Co do samych bohaterów- mam mieszane uczucia. Z jednej strony bardzo ich polubiłam, z drugiej trochę mnie denerwowali, ale w ostatecznym rozrachunku są w porządku. Ciekawa jestem jak ich wspólne losy dalej się potoczą. Mam niewielki niedosyt i chciałabym więcej. Może moje odczucia zmienią się z kolejnym tomem. Bardziej mnie do siebie przekona. Historia była ciekawa, jednak zabrakło mi tu tego zapalnika, który sprawiłby bym się lekturą zachwycała.

Jeśli chodzi o tematykę świąt nie trzeba czytać opowieści w tym konkretnym czasie. Klimat jest o tyle dobry, że w każdej chwili będziemy marzyć o świętach, spędzaniu ich z bliskimi, prezentach i całej wrzawie, która się wiąże z przygotowaniami do tego szczególnego wydarzenia. Polecam waszej uwadze tą konkretną historię, na pewno zaskarbi wasze serca.

Przeczytałam już niemal wszystkie powieści Krystyny Mirek i gdy tylko kolejny tytuł pojawi się w zapowiedziach, już go wyczekuję i wypatruję… Dlaczego? Bo to książki, które grzeją, otulają, niosą wiarę, nadzieję i przekonanie, że może być lepiej. „Światło w Cichą Noc” miała dodatkowo wprowadzać w świąteczny klimat… Czy pierwszy tom serii Willa pod Kasztanem sprawił, że poczułam zapach pierników i choinki jeszcze przed Wigilią?

Na obrzeżach Krakowa stoją dwa smutne domy, w których z reguły podczas Bożego Narodzenia panuje cisza. Nie rozbrzmiewają głosy licznej rodziny, nie słychać kolęd ani śmiechu dzieci, okna ani balkony nie błyszczą od rozświetlających je lampek. Nikt nie biega po ostatnie sprawunki ani nie krząta się po kuchni przygotowując uroczyste dania dla bliskich… Dlaczego? Czy to opuszczone domostwa? Nie, ot każde skrywa swoją mroczną tajemnicę…

W przedwojennej willi mieszka Kalina, starsza pani, dla której święta to czas pomagania innym. Mąż i syn nie żyją a synowe i ich dzieci nie utrzymują z nią kontaktu. Co wydarzyło się w przeszłości? Jaka mroczna tajemnica zawisła nad tą rodziną? Dlaczego ojciec porzucił żonę i synka i zapomniał o nich na kolejne lata? Jednak pewnego dnia do drzwi Kaliny puka Antek Milewski – właśnie ten porzucony przed laty mały chłopiec. Stracił wszystko co w życiu cenne – pracę, dom, miłość… Został oszukany i teraz musi wyleczyć rany oraz odnaleźć nowy cel. Czy dom babci to dobre miejsce na analizę błędów i przygotowanie nowego planu na przyszłość? Czy Antkowi uda się odkryć dlaczego ojciec go zostawił?

Tuż ‘za płotem’ rozgrywa się jednak większa tragedia… Magda Łaniewska i jej starsi bracia – Michał i Bartek – nie spędzają świąt w swoim domu. Tutaj od lat nie ma choinki a rodzeństwo każde święta Bożego Narodzenia spędza a ciepłych krajach. To przeżyta w dzieciństwie trauma nie pozwala im celebrować tak smutnego – dla nich – czasu. Kiedy byli mali dokładnie w Wigilię stracili rodziców. Teraz jednak są dorośli i Magda jako pierwsza chce wyłamać się z tego schematu urządzając uroczystą kolację dla rodziny narzeczonego – Konstantego. Czy bracia Łaniewscy zgodzą się pomóc siostrze w tym trudnym przedsięwzięciu? Czy Mirscy zaakceptują ukochaną syna i plan na święta w ich domu? Czy cichy i ciemny dom przebudzi się z wieloletniego snu?

Z ogromnym dystansem obserwowałam również okres przedświąteczny w trzeciej rodzinie – u Mirskich, rodziców Konstantego. Z pozoru idealne, wieloletnie małżeństwo, z doskonale wyważonymi obowiązkami pod wpływem wizyty młodej dziewczyny zaczyna dostrzegać rysy. Dorota Mirska jest całkowicie poświęciła się rodzinie – prowadziła dom, pielęgnowała ogród a przede wszystkim dogadzała mężowi i dzieciom. Tylko co otrzymała w zamian? Dopiero teraz dostrzega jak bardzo skomplikowała sobie życie, nieszczęśliwe życie… Czy zrozumie gdzie popełniła błąd? Dlaczego wcześniej nie widziała braku miłości? Czy odnajdzie w sobie siłę do zmian?

„Większość rodzin ma jakąś dziurę w biografii, którą zasłania, jak może, i stara się o niej zapomnieć.” *

Krystyna Mirek z doskonałym wyczuciem smaku, lekkością i typowym dla siebie ciepłem opowiedziała historię trzech rodzin, w których przez wiele lat Boże Narodzenie obchodzone było według utartych schematów, niekoniecznie dających radość. Losy stworzonych postaci nieustannie się przeplatają, krzyżują i wywierają na siebie wpływ. Fabuła skupia się na niedopowiedzeniach i świętach, choć niewątpliwie pisarka nie postawiła tutaj ewidentnej kropki. Liczę, że „Światło o poranku” - czyli drugi tom serii - przyniesie więcej odpowiedzi niż pytań. Chętnie poznam wyjaśnienie - świadomie przez Krystynę Mirek - niedokończonych wątków.

Niezwykle go gustu przypadły mi sylwetki bohaterów, których autorka opisała tak, iż czuję jakbym znała ich osobiście – skryty i przepełniony żalem Antek, podporządkowany ojcu Konstanty, nieśmiała ale wojownicza Magda, pod maską przesadnej pewności siebie skrywający swój ból Bartek oraz odpowiedzialny za młodsze rodzeństwo Michał. A na dokładkę tajemnice przemiłej babci Kaliny i skonfliktowani Mirscy. Plejada gwiazd po prostu :) Tylko czy każdy jest szczery?

„Każdy potrzebuje wiedzieć, że są na świecie ludzie, których interesują i prawdziwie obchodzą jego sprawy. Nie dlatego, że szukają dziury w całym i czekają na pierwsze potknięcie, ale ponieważ im zależy.” **

Zobowiązania, deklaracje, optymizm i załamanie, przeszłość i przyszłość a także tajemnice i pozorne szczęście – to wszystko zostało zawarte na kartach powieści, która pokazała mi nie tylko różne oblicza postrzegania Bożego Narodzenia, ale przede wszystkim zapachniała herbatą z cynamonem, goździkami, imbirem i pomarańczami u babci Kaliny… A gdzieś pomiędzy kolejnymi łykami można sprawdzić, który z bohaterów mówi prawdę a jego odwaga nie jest udawana, kto komu zaplanuje karierę i życie a kto zacznie się buntować.

Podsumowując - „Światło w Cichą Noc” to odzwierciedlenie zwykłego życia: czasami przepełnionego żalem, innym razem szczęściem. To historia o niepewności porzuconego dziecka, uciekaniu przed problemami, samotności, samotnym macierzyństwie, nieodwracalnych zmianach i impulsie koniecznym do przebudzenia z odrętwienia i stagnacji. Posłuchajmy dobrego głosu, który przypomina, by walczyć o to, co dla nas cenne, nie zgubić szczęścia w pogoni za sukcesami a przede wszystkim nie ukrywać uczuć i emocji.

Jednozdaniowe przesłanie powieści? Zmierzajmy małymi kroczkami do celu, uporajmy się z traumą, naprawmy błędy i bądźmy szczęśliwi!

* K. Mirek, "Światło w Cichą Noc", Wyd. Edipresse, Warszawa 2017, s. 91

** Tamże, s. 227/228

"Światło w Cichą Noc" - powieść, której mieniąca się srebrzysto-złotymi drobinkami okładka skutecznie przyciągnęła moją uwagę. Przepiękna oprawa stanowiła zapowiedź świątecznej, przytulnej i ciepłej podróży czytelniczej, w którą zapragnęłam się zgłębić. Ponadto impulsami do sięgnięcia po ową opowieść była chęć poznania pióra Krystyny Mirek, ciekawość stylu opowiadanych przez autorkę historii, a także informacja jakoby najnowsza publikacja stanowiła pierwszy tom serii Willa pod kasztanem. Jakie wrażenie wywarła na mnie książka pisarki całkiem niedawno ukazana na rynku wydawniczym? Jak przebiegło moje pierwsze spotkanie z prozą znanej z tworzenia kobiecych powieści obyczajowych Krystyny Mirek? Jakie emocje towarzyszyły mi podczas smakowania owej lektury? Zapraszam na recenzję.

Krystyna Mirek jest autorką powieści obyczajowych, które czytelniczki kochają za wartką akcję, ciepły humor i życiowe obserwacje, pozwalające im utożsamiać się z bohaterami. Z wykształcenia jest polonistką. Wiele lat pracowała w szkole. Prywatnie żona i mama czwórki dzieci. Napisała już piętnaście powieści, które cieszą się niesłabnącym powodzeniem i zdobywają listy bestsellerów. Pisanie było jej pasją, a stało się zawodem i sposobem na realizację marzeń. (źródło: okładka książki)

Zbliża się jeden z ważniejszych grudniowych dni w roku, który skupia rodziny przy wspólnym wigilijnym stole, który przepełniony jest niezwykłą atmosferą, dobrem oraz mocą wybaczania. Jednak nie dla wszystkich ów dzień jest szczególny i radosny. Dla niektórych święta to czas traumatycznych wspomnień, smutków ujawniających się w postaci łez strumieniami spływających po policzkach, a nade wszystko czas odczuwalnej ogromnej pustki, żalu zajmującego serce i poczucia przejmującego osamotnienia. Dla Antka Milewskiego i Magdy Łaniewskiej najbliższe święta okażą się swego rodzaju sprawdzianem, ale też pewnym emocjonalnym odkryciem... On traci ukochaną, mieszkanie i pracę. Postanawia wyjechać z Warszawy i przenieść się do Krakowa. Na prośbę matki odwiedza po kilkunastu latach babcię zamieszkującą starą willę, która przywołuje bolesne obrazy... Ona - zakochana w koledze z pracy, decyduje się zorganizować wigilijną wieczerzę, tym bardziej, że jej narzeczony niejako się na nią wprosił. Przecież nie mogła odmówić, nie mogła wyznać mu prawdy, że od tragicznego wypadku sprzed lat rodzeństwo nie obchodziło świąt. Teraz tylko musi poinformować braci o tym, iż w tym roku nie lecą do ciepłych krajów i przekonać ich, że wspólne przygotowanie Wigilii jest dobrym pomysłem i być może momentem przełomowym w ich życiu...

Mały jednorodzinny domek, w którym to od lat prym wiedzie przejmująca cisza, stara willa skrywająca tkliwe historie i bolesne niesnaski rodzinne, posiadłość pełna bogactw materialnych, ale pozbawiona ducha naturalnego ogniska domowego - trzy domy, w których wzajemnie przenikają się cienkie nitki emocjonalne, począwszy od żalu, bólu, żałoby i samotności po nadzieję, ciepło, spokój i miłość. To miejsca tworzące nad wyraz niepowtarzalny klimat, niosące historie ludzkie o głębokim wyrazie i naznaczone niejednym istotnym przesłaniem. Fabuła, pomimo braku wartkiej akcji, ekspresowego tempa i ostrych zakrętów, porywa od pierwszej strony i wciąga w pojedyncze i jakże łagodne jej zakamarki. W fascynującym jej chłonięciu przeszkody nie stanowi również przewidywalność przebiegu poszczególnych zdarzeń. Zapewne powodem całkowitego wsiąknięcia w ujętą opowieść i niemożności jej przerwania jest nastrój, jakim jest w pełni przesiąknięta. Płatki śniegu spadające z nieba, układające się w miękki puch i stopniowo pokrywające chodniki i ulice miasta, wielobarwne lampki zdobiące choinki, tarasy i ogrody czy też smak pieczonych własnoręcznie pierników, których zapach wypełnia cały dom przywołują świąteczne fluidy, są powrotem do sentymentalnych osobistych wspomnień. Pasja bijąca z każdej kartki, odczuwalne ciepło w każdym fragmencie i gdzieniegdzie ukryte życiowe mądrości z pewnością wyróżniają ową powieść i sprawiają, że jej poznawanie jest po prostu czystą przyjemnością. Subtelne motywy miłosne, żywe wątki rodzinne i przewijające się melancholijne widoki z przeszłości wzajemnie się uzupełniają, ubogacają historię w cenne wartości i uświadamiają oczywiste, ale czasem zapominane prawdy. Iskra poruszenia w sercu, szklące się łzy w oczach będące oznaką wzruszenia, lekki uśmiech jawiący się na ustach i namiastka błogiego ukojenia towarzyszą podczas przewracania kolejnych stron owego woluminu.

Doskonała i barwna kreacja bohaterów stanowi niewątpliwie atut owej powieści. Idealny dobór wyrazistych postaci czyni ukazaną historię wyjątkową. Rozmaite osobowości zmagające się z niejedną plamą przeszłości, odnajdującą odzwierciedlenie w ich obecnym życiu, budzą sympatię, ale też współczucie i zrozumienie. Spokojna, owiana nutką tajemniczości oraz ciepłą i poruszającą aurą forma przedstawienia losów ludzkich absorbuje i skupia należytą uwagę. Ponadto skrupulatne skupienie się na poszczególnych jednostkach pozwala na stopniowe i dogłębne przenikanie do ich umysłów, dostrzeganie rozpaczliwego zalążka umiejscowionego i szczelnie zamkniętego na dnie serca każdego z nich, odnajdywanie skrawka nadziei w ich duszach i przyglądanie się przemianom emocjonalnym, jakie niewątpliwie zachodzą w nich samych. Wszyscy będą musieli zmierzyć się nie tylko z niepozbawioną dramatów przeszłością, ale również z tym, co wkrótce przyniesie los... Otwarta i serdeczna babcia Kalina nieustannie żyje w poczuciu winy i z przeogromną tęsknotą na duszy. Nieufny i pełen żalu Antek nie potrafi wybaczyć i zapomnieć. Wrażliwa i uczuciowa Magda pragnie normalności, miłości i poczucia bezpieczeństwa w męskich ramionach. Rozważny Michał czuje się na tyle odpowiedzialny za rodzeństwo, że zapomina o sobie. Bartek antidotum na smutki upatruje w luźnym podejściu do istotnych spraw. Konstanty toczy wewnętrzną walkę między posłuszeństwem a spontanicznością. A państwo Mirscy stwarzają pozory kochającego się i szczęśliwego małżeństwa. Trzy domy, trzy rodziny, jeden dzień zmieniający ich życie...

"Światło w Cichą Noc" to opowieść o intensywności przeżywania i przemijania. O zapomnieniu i rozliczeniu się z powracającą przeszłością. O próbach pozbycia się wyrzutów sumienia, które nękają każdego dnia i zabierają chęć oraz radość życia. O tłumieniu w sobie uczuć, zamknięciu się na otoczenie i wyraźnej samotności. O cierpieniu rozdzierającym serce, dramatycznych przeżyciach i uciekaniu przed wstrząsającymi wspomnieniami. O dokonywaniu wyborów, które krzywdzą najbliższych i zadają im odczuwalne już na zawsze rany. O przemożnej tęsknocie za beztroskim dzieciństwem i młodością. O utraconych latach, wzniecających gorycz i przygnębienie. O życiu w kłamstwie i złudzeniu. O nierzadkiej naiwności i ufności wynikających z pragnienia bycia kochanym. O miłości od pierwszego wejrzenia będącej światełkiem prowadzącym ku szczęściu. O odnawianiu wspaniałej przyjaźni i wzajemnym wsparciu. O godzeniu się z losem i podążaniu nową życiową drogą. O stanowczości, ocaleniu i nade wszystko wybaczaniu. O przywracaniu rodzinnych więzi i naprawianiu relacji międzyludzkich. O wychodzeniu z ukrycia, szczerości i odkrywaniu prawdziwych uczuć. O bliskości, zażyłości i trzymaniu się razem. Wreszcie o doświadczaniu niezwykłych chwil dających nadzieję i będących początkiem czegoś pięknego, delikatnego i spełnionego.

Nostalgiczna, sentymentalna, refleksyjna, otulająca ciepłem i nadzieją, niezwykle klimatyczna i skrywająca niejedno wartościowe przesłanie - taka jest najnowsza powieść Krystyny Mirek. Przyjemna proza umilająca zimowe wieczory przy kominku, pod kocem, z kubkiem gorącej herbaty i talerzem wyśmienitych pierniczków.

"Światło w Cichą Noc" to powieść, która roznieci ciepło w Twym sercu, utuli ciało i ukoi duszę. Serdecznie polecam!

Pomiędzy zwątpieniem i nadzieją jest cały ocean niespełnionych marzeń oraz zawiedzionych oczekiwań. Okres świąteczny sprzyja zapominaniu tego co złe, ale i rozpamiętywaniu bolesnych wspomnień. Czasem ktoś zaczyna pragnąć rozpocząć całkiem nowy rozdział w życiu, a święta mogą okazać się w tym bardzo pomocne …

Wszystko miało się potoczyć się inaczej, a wyszło z tego bagno, w którym została utopiona iluzja szczęśliwej przyszłości. Antek od dawna nie odwiedzał pięknej willi zbudowanej przy cichej uliczce w Krakowie, czas w niej spędzony okazał się preludium do bolesnej prawdy, nawet teraz – po latach ból wciąż jest odczuwalny, a jeżeli do tego dodać ostatnie wydarzenia to bilans wychodzi na ogromnym minusie. Boże Narodzenie w tym roku nie zapowiada się dla młodego mężczyzny zbyt radośnie. Tuż obok dostojnej willi stoi jeszcze jedno domostwo, mniej okazały, lecz również brak w nim świątecznego blasku. W przypadku Magdy, Michała i Bartka od dawna funkcjonuje dobrze wypracowany schemat, trójka rodzeństwa ma zamiar uciec od bożonarodzeniowego klimatu najdalej jak się da. Co roku skutecznie odgradzają się od Świąt, lecz tym razem „tradycji” nie stanie się zadość lub przynajmniej ktoś ma plany by zburzyć wieloletni plan ominięcia Wigilii. W dwóch sąsiadujących domach od bardzo dawna duch Świąt był traktowany po macoszemu, jednak tym razem ma być całkowicie odwrotnie. Czy da się nadrobić zaległości? A może wydarzy się coś co zmieni postrzeganie nie tylko Bożego Narodzenia, ale i pewnych wydarzeń z przeszłości? Antek nie zapatrywał się na powrót do Krakowa chętnie, pamięć przywoływała niechciane obrazy, czy były oprócz nich inne - zapomniane? Co z planami Magdy i jak na nie zareagują bracia? Ta czwórka ma więcej ze sobą wspólnego niż przypuszczają, łączy ich nie tylko niechęć do świątecznej pory …

Święta Bożego Narodzenia mają w sobie czar, który z roku na rok coraz bardziej doceniam, upływ czasu nie odbiera im uroku, ale uzmysławia to co mogą przynieść i co już, niestety, bezpowrotnie minęło. „Światło w Cichą Noc” doskonale wpisuje się w listopadowo-grudniowy okres, chociaż lektura podczas innych pór roku nie odbierze wspaniałej atmosfery oraz jej przekazu. Ciepła opowieść z wieloma celnymi obserwacjami dotyczącymi nie tylko tego co dzieje się z nami w okresie świątecznym, lecz przede wszystkim dotyczących więzi rodzinnych oraz ich znaczenia, tak często niedocenianego. Krystyna Mirek w swej książce porusza wiele problemów jakie aż nazbyt często w rzeczywistym świecie głęboko ranią. Pozostawione same sobie wcale nie odchodzą w zapomnienie, wprost przeciwnie wciąż przypominają o swym istnieniu i nie pozwalają pójść naprzód. Święta stały się nie tylko tłem, ale i motywem łączącym poszczególne wątki, nie one jednak są na pierwszym planie, to miejsce zajęli bohaterowie oraz ich przeszłość. Okazuje się, że właśnie w tym momencie roku nadchodzi kulminacja tego wszystkiego co uwierało, raniło, rozczarowało lub wydawało się nie do zniesienia i to nie od niedawna, lecz od lat. Autorka skierowała swoją historię w kierunku odczarowania złych wspomnień oraz doświadczeń, natomiast nie daje, poprzez stworzone przez siebie postacie, uniwersalnej recepty na wszystkie troski. Strona po stronie towarzyszymy Antkowi, Magdzie oraz jej braciom podczas chwil, okazujących się dla nich przełomowymi. Emocje im towarzyszące oddane zostały realnie, bez egzaltacji i przede wszystkim z sympatią, chociaż nie bez gorzkich spostrzeżeń. Pomiędzy rezygnacją i przyzwyczajeniem pojawia się nadzieja oraz pragnienie rozpoczęcia nowego rozdziału w życiu, trudno nie trzymać kciuków za bohaterów i nie kibicować im w potyczkach z losem. „Światło w Cichą Noc” jest klimatyczną lekturą, nie jedynie z powodu świąt, ale zwłaszcza dzięki bohaterom zwyczajnie-niezwyczajnym, niedoskonałych, ale pełnym ideałów.

"Czym było jego życie? Jak będzie wyglądało, jeśli dzieciaki faktycznie się usamodzielnią? Bartek znajdzie pracę i się wyprowadzi. A Magda zaręczy z Konstantym i też odejdzie z domu. Czy starszy brat też może mieć syndrom opuszczonego gniazda? "

Mamy teraz okres, w którym króluje sezon na ciepłe, klimatyczne książki. Zima to wspaniały czas na czytanie lektur związanych z jej okresem. Najulubieńszą tematyką są oczywiście Święta Bożego Narodzenia. Krystyna Mirek jest autorką, którą znam nie od dziś. W jej nowej powieści mamy do czynienia z klimatem iście świątecznym. Autorka wplata historię bohaterów w kilku tygodniową otoczkę Świąt Bożego Narodzenia. Pokazuje przekorny los, który potrafi namieszać.

W akcji poznajemy głównie rodzinę Marty oraz Antka. Dwoje obcych sobie ludzi łączy jedno - chęć zapomnienia o bólu z przeszłości. Bohaterowie zostali stworzeni na miłych i ciepłych ludzi. Z każdym z nich w jakiś sposób się wiążemy. Podoba mi się, że autorka oddała się całkowicie w klimat świąt, ponieważ przez całą powieść jest to bardzo odczuwalne. Jak tylko zaczęłam czytać tę opowieść, ani chwili nie zwalniałam. Bardzo szybko ją przeczytałam. Jak dla mnie, jest doskonałą lekturą zarówno na poprawę humoru jak i odnalezienie relaksu podczas zbliżających się świąt. Jest to na pewno lektura z przesłaniem.

Różne losy i zawirowania ujęła Pani Krystyna w swojej nowej lekturze. Mamy styczność z przynajmniej trzema różnymi rodzinami i ich ukrytymi problemami. Każdy problem jest pokrótce analizowany i rozwiązany, nie zawsze z dobrym finałem. Cierpliwie dążyłam do zakończenia powieści. Chciałam wiedzieć co mnie, jako czytelnika, jeszcze oczaruje. Przede wszystkim zwróciłam szczególną uwagę na różnorodność charakterów postaci. Niektórzy są bardzo poważni, inni wręcz przeciwnie. Taka mieszanka dodaje lekturze uroku.

"(...) czasem zdrada oznacza, że jakiś dom zmiecie nawałnica. "

Osobiście bardzo się cieszę, że mogłam poznać tę powieść. Jest to typowa obyczajówka, która pokazuje przewroty i upadki. Nie muszę dopowiadać, że ja już dawno jestem fanką autorki. Jej styl, pomysły oraz zapał do pisania jest nad wyraz widoczny w każdej jej opowieści. Myślę, że śmiało możecie zajrzeć do tej lektury. Mnie nie nudziła, ani blokowała. Przyjemnie się jej oddałam. Naprawdę warto.

Już sam tytuł tej książki podpowiada, że mamy do czynienia z historią ściśle związaną z tym najpiękniejszym i najbardziej magicznym czasem w roku – Świętami Bożego Narodzenia. Czy ciepły uśmiech słany czytelnikowi ze zdjęcia okładki odzwierciedla czuły wydźwięk treści? Czym tym razem poczęstowała nas znana ze spokojnej i poruszającej serca prozy Krystyna Mirek? Jeśli szukacie pełnej zimowego klimatu powieści na grudniowe dni, koniecznie rozważcie tę publikację. Ale najpierw przekonajcie się dlaczego.

ZARYS FABUŁY

Święta Bożego Narodzenia to czas niezwykłej magii i są o tym przekonani prawie wszyscy mieszkańcy pewnego osiedla Krakowa. Prawie wszyscy, ponieważ w dwóch domach czar grudniowych dni nijak chce zawitać.

Magda, Bartek i Marcin nie mają pojęcia, że w tym roku przyjdzie im urządzić Wigilię. To, co dla wielu bywa przyjemnością i tradycją, dla nich okazuje się trudnym wspomnieniem naznaczonym tragedią przeszłości. Stąd też od lat właśnie w grudniu, by zapomnieć, wyjeżdżają za granicę. Te święta będą jednak inne. Nie tylko dla nich.

Wielkie zmiany czekają także Antka, który po latach postanawia odwiedzić swoją babcię. Pragnąc rozpocząć nowy rozdział życia, będzie musiał rozprawić się z przeszłością i rozwiązać rodzinną, pełną dramatu tajemnicę.

RODZINA

Streszczenie sugerowane przez wydawcę podpowiada, że nie wszystkim bohaterom tej powieści warto będzie zaufać. Zgadzam się. Większość z nich to jednak ci, którzy swoim postępowaniem dają jakiś wartościowy przykład, przekonują prawdziwością i uderzają ciepłem. Nie w sposób nie kibicować komuś takiemu jak chociażby Magda, która owszem, miewa swoje momenty słabości, a jednak potrafi dzielić się szczęściem – także z czytelnikiem. Jej pomocni bracia, pewna niesamowita babcia czy poraniony wewnętrzne i szukający swojego miejsca Antek. Paleta różnorodnych charakterów niesie ze sobą cenną lekcję, która podkreśla potęgę rodzinnych więzi – będących w stanie podarować nadzieję na lepsze jutro.

JEST I MIŁOŚĆ

Autorka nakreśliła więc historię z rodziną na czele, w szeregi której wkradają się tajemnice, niedopowiedzenia, konflikty i tragedie. Jest i miejsce na miłość, tą piękną, ale i tą, po której pozostało jedynie puste miejsce. Są emocje, niezrozumienie, cierpienie, radość, ale i przede wszystkim jest wiara w człowieka. Podwójna, bo napędzana magią grudniowych świąt.

BOŻE NARODZENIE

Wdzięczne tło wybrała Krystyna Mirek dla swojej powieści i w pełni je wykorzystała. Pozwoliła Bożemu Narodzeniu przeniknąć przez fabułę na wskroś, jakby było ono jednym z bohaterów. Zapach pierników, przystrajana choinka i wir prac. Śnieżny puch okrywający ziemię i melodie śpiewanych kolęd. Czuć ten klimat i tę wyjątkową atmosferę nadającą zimowym, szaroburym dniom blasku.

DLA KOGO?

Jak najbardziej odpowiada mi styl autorki, zrównoważona ilość dialogów i opisów, bijące od słów ciepło i kojący spokój. „Światło w Cichą Noc” to piękna, grudniowa, niosąca nadzieję historia, która okazuje się jedną z lepszych książek ze świętami w tle, jaką miałam okazję przeczytać. Polecam zwłaszcza na zbliżające się dni, bądź właśnie jako bożonarodzeniowy prezent dla wielbicieli dobrej, polskiej powieści obyczajowej.

[Adres usunięty]

W tej historii, wyjątkową osobą była dla Babcia, która nigdy nie traciła nadziei na powrót wnuka oraz pomagała rodzeństwu, które przeżyło prawdziwą tragedię oraz wspieranie wnuka w najtrudniejszym momencie jego życia. Jest to ciepła, mądra i rozsądna starsza kobieta, która nikomu nie odmawia pomocy. Nie jedno rodzeństwo może pozazdrościć tej książkowej więzi między Magdą, a jej braćmi. Są ze sobą na dobre i na złe. Są w stanie zrobić wszystko aby uszczęśliwić siebie nawzajem.

Nie jest to typowa opowieść o miłości, a o rodzinnych sekretach głęboko skrywanych w głębi serca. To TE Święta mają okazać się, że nigdy nie jest za późno na zmiany i mimo przeciwnościom losu trzeba mieć nadzieję i wierzyć w lepsze jutro.

[Adres usunięty]

Cała recenzja na: [Adres usunięty]

Opowieści świąteczne powinny pokazywać radość, nadzieję i ciepło, które kojarzy się ze Świętami Bożego Narodzenia. To wszystko znaleźć można w najnowszej książce Krystyny Mirek. Autora pokazuje dwie rodziny, naznaczone przez życie, które radzą sobie z problemami jak potrafią. Rodzeństwo Łoniewskich od wczesnego dzieciństwa przeżywa traumę tragicznych wydarzeń, które na domiar złego wydarzyły się w tym właśnie okresie. Na co dzień każde żyje, jak potrafi, choć widać wyraźnie, że po latach przeszłość nadal ma na nich bardzo silny wpływ. Święta dodatkowo potęgują te uczucia, dlatego też od lat uciekają od wszystkiego, co się z tym okresem kojarzy. Ale co, kiedy któregoś roku jedno z nich stwierdzi, że pora z tym skończyć? Na pewno będzie to duże wyzwanie dla całej trójki.

Świąteczne powieści to książki dające nadzieję, radość, wzruszające, a jednocześnie pokazujące magię świąt. To wszystko znaleźć można w "Świetle w Cichą Noc". Oprócz pierwszoplanowych bohaterów pojawia się tu kilka innych osób, które również tłumią w sobie różne złe wspomnienia, żyją chwilą nie pozwalając sobie na analizy, ale w końcu wszystko powoli się zmienia. U Krystyny Mirek bardzo lubię świetny styl oraz bohaterów, którzy mimo różnych życiowych ran bardzo szybko stają się bliscy.

Być może opowieść snuta przez autorkę nie jest odkrywcza czy rozbijająca czytelnicze serce na kilkaset kawałków, ale na pewno warto dać jej szansę, szczególnie zimą, aby poczuć ten okołoświąteczny klimat. To taka przyjemna, schematyczna, niezbyt zobowiązująca historia, stanowiąca dobrą odskocznię od książek poruszających trudniejszą tematykę. Nie trudno jest domyślić się finału, aczkolwiek na pewno sięgnę po kolejne części, bo lubię momentami zasiąść na kanapie, zagłębiając się w ciepłej i uroczej lekturze.

"Światło w Cichą Noc" to druga książka z dorobku Krystyny Mirek, którą do tej pory przeczytałam. Ta historia jest bardzo mocno osadzona w świątecznym klimacie, co mnie bardzo cieszy. Niemniej sądzę, że można sięgnąć po nią niezależnie od czasu czy aury za oknem (wszak grudniowa pogoda przypomina bardziej wiosnę niż zimę), ponieważ przekazuje ona uniwersalne wartości i skłania do refleksji bez względu na wszystko.

Cała opinia tutaj: [Adres usunięty]