Świąteczna kafejka

Pięćdziesięciotrzyletnia Bea jest wdową. Dawno już utraciła nadzieję na to, że w jej życiu pojawi się ktoś jeszcze… Chcąc oderwać się od szarej codzienności, poświeciła się całkowicie prowadzeniu własnej kawiarni, która w krótkim czasie zyskuje popularność i miano miejsca w Sydney, w którym można zjeść najlepsze ciasto marchewkowe.

Pewnego dnia kobieta otrzymuje list od właścicielki kawiarni z Edynburga. Nowa znajoma zaprasza ją do stolicy Szkocji. Zbieg wydarzeń powoduje, że Bea wraz z wnuczką Florą udaje się w tę podróż, nie mając świadomości, jak wiele zmieni ona w jej życiu…

W czasie świat ma się ochotę przeczytać coś lekkiego, coś, co w przyjemny sposób pozwoli poczuć tę magię, która otuli niczym ciepła kołdra. Świąteczna kafejka, choć tak całkiem cukierkowa nie jest, przenosi czytelnika do wspomnień pięknych, białych świąt, które miały to, czego brakuje im współcześnie.

Przyznam, że spodziewałam się totalnie przesłodzonej historii, a autorka już od pierwszych stron zaskakuje nieco smutnym prologiem… Jednak, gdy coś kiepsko się rozpoczyna, z dużym prawdopodobieństwem będzie miało pozytywne zakończenie. I to ma miejsce w Świątecznej kafejce… Strona po stronie poznajemy historię życia Bei, jej relacje rodzinne i usposobienie do życia – optymizm, którym zaraża.

Amanda Prowse niezwykle lekkim i przyjemnym stylem prowadzi czytelnika przez perypetie głównej bohaterki. Ów historię czyta się niezmiernie szybko, a ta część, która dzieje się w zaśnieżonym Edynburgu… marzenie… o takich widokach w Boże Narodzenie można teraz tylko pomarzyć…

Bohaterowie w powieści Amandy Prowse są „normalni”. To bardzo duży plus dla całości. Nie są przejaskrawieni ani za źli ni za dobrzy… Ludzcy… a o takich normalnych bohaterach literackich czyta się dużo przyjemniej niż o postaciach wpadających ze skrajności w skrajność.

Dużym zaskoczeniem, ale pozytywnym, był delikatnie zarysowany wątek homoseksualizmu. Zasadniczo niewiele wniósł ON do fabuły, niemniej autorka poruszyła problem, który istniał i chyba istnieć będzie po wsze czasy – mianowicie problem akceptacji osób homoseksualnych w rodzinie.

Podsumowując: Świąteczna kafejka to niezwykle urokliwa i ciepła opowieść, która idealnie wpasowuje się w świąteczny klimat. Piękna historia miłości i wielu jej odcieni, która wielu czytelnikom sprawi frajdę i pozwoli przenieść się do wspomnień pełnych śniegowych zasp i śliskich ulic, jakie były nieodłącznym elementem Świąt Bożego Narodzenia…

Gorąco polecam!

Kiedy jest najlepszy czas na czytanie urokliwych miłosnych opowiastek ze świątecznym klimatem, jak nie w grudniu, kiedy zaczyna lekko prószyć śnieg, a wielkie porządki i przygotowania nastrajają już do tego wyjątkowego okresu w roku? Ja osobiście uwielbiam wtedy sięgać po takie utwory i wprowadzać więcej bożonarodzeniowej atmosfery do swojej, jeszcze niestety szarej i szkolnej, rzeczywistości. W tym roku miałam już okazję sięgnąć po świeżutką premierę Wydawnictwa Kobiecego, a mianowicie „Świąteczną kafejkę” Amandy Prowse.

Powieść opowiada o Bei, która jest już po pięćdziesiątce i właśnie doświadczyła straty męża. Kobieta bardzo go kochała i świeżo po tej tragedii czuje się niesamowicie samotna. Rzuca się więc w wir pracy, od rana do wieczora zajmuje się swoją kawiarnią i stara się o niczym innym nie myśleć. Jej lokal szybko zyskuje duże uznanie i coraz większą liczbę gości. Pewnego dnia Bea otrzymuje maila od niejakiej Alex McKay, właścicielki kafejki w Edynburgu, z którą rozpoczyna internetową znajomość. Szybko nawiązują nić porozumienia i wymieniają coraz więcej wiadomości. W końcu pod wpływem chwili i za lekką namową swojej wnuczki Flory, kobieta postanawia wybrać się na przedświąteczną wycieczkę do Szkocji i odwiedzić Alex. Nie wie jeszcze, że ta podróż odmieni jej dotychczasowe życie, a dawno skrywane sekrety będą musiały wyjść na jaw...

Święta Bożego Narodzenia to taki czas w roku, który kojarzy się przede wszystkim z rodziną, z ciepłem, przebaczeniem, radością i miłością. To czas, w którym maleńkie uczynki, takie jak pomoc mamie w przygotowaniu wigilijnej kolacji, wspólne ubieranie choinki, podarowanie najbliższym ręcznie wykonanych prezentów, czy rodzinny wieczór na kanapie spędzony na oglądaniu po raz milionowy Kevina samego w domu, liczą się po stokroć bardziej i umacniają więzi między domownikami i krewnymi. To również czas mniejszych i większych cudów, które bez względu na swój rozmiar i zasięg są ogromnie wartościowe. Właśnie jednego z takich cudów doświadcza Bea, kobieta, która wiele w swoim życiu wycierpiała, wiele straciła i wiele poświęciła. To także kobieta, która od zawsze marzyła o wielkiej rodzinie, z którą mogłaby spędzać wspaniałe chwile w święta i nie tylko, pragnęła gwaru rozmów i tłoku przy domowym stole. Jej życie jednak potoczyło się tak, a nie inaczej i przez jego większość nie mogła tego zrealizować. Dopiero w jesieni jej życia przytrafia jej się coś niesamowitego, najprawdziwszy cud, do którego doprowadziła ją okrutna tęsknota i miłość. Amanda Prowse pokazuje, że każdemu z nas może przydarzyć się coś niezwykłego i zawsze warto mieć nadzieję, mimo że psotny los nieraz daje nam powody do zwątpienia.

„Świąteczna kafejka” to powieść dosyć melancholijna, sentymentalna, ukazująca te najskrytsze pragnienia i tęsknoty kobiecego serca. Bea jest kobietą już dojrzałą, która dużo przeszła, wiele doświadczyła, a więc wszystko, co jej się przydarza traktuje z niesamowitym spokojem i wydaje się, że nie ma już dla niej sytuacji, w której mogłaby to opanowanie stracić. A jednak kiedy do głosu dochodzą silne uczucia, te pierwsze, nieskażone jeszcze pewną świadomością świata, nawet taka kobieta jak Bea traci ogładę. Naprawdę piękne jest to, jak ludzkie zachowanie zmienia się pod wpływem emocji, jak w ich obliczu wiek przestaje odgrywać rolę! Historia Bei jest wspaniałym przykładem tego, że nigdy nie jest za późno, by spełniać swoje marzenia i realizować się w pełni jako kobieta.

Polecam serdecznie tę powieść wszystkim kobietom - tym młodszym i tym starszym, bo z pewnością każda odnajdzie coś wartościowego w tej historii. Może nie jest to literatura najwyższych lotów, ale niezwykle przyjemna lektura na świąteczny czas i nie tylko, która oprócz świetnej rozrywki i relaksu dostarczy czytelnikom również mnóstwa refleksji i wniosków na między innymi kwestie rodzinne, tak istotne w tym bożonarodzeniowym okresie!

Bea to kobieta tuż po pięćdziesiątce. Zbyt wcześnie owdowiała i straciła swojego najlepszego przyjaciela. Marzy się jej więcej, choć nie do końca wierzy w to, że jej czas jeszcze nadejdzie. Wykorzystując nadarzającą się okazję wybiera się wraz z wnuczką do odległej Szkocji, by tam spędzić Boże Narodzenie. Czy czas świąt otworzy ich serca? Czy wspólna wyprawa pozwoli im spojrzeć inaczej na własne życie?

Nieco się tej książki obawiałam. Nieczęsto bowiem zagłębiam się w historie oparte na przygodach dojrzałych kobiet. Te, będące w moim wieku, są mi zdecydowanie bliższe, ze względu na towarzyszące im emocje i życiowe doświadczenia. Tym razem przyszło mi zmierzyć się z kobietą po przejściach, na zakręcie losu. Zranioną przez życie i bliskich, ogołoconą z tego, co było jej najbliższe, ale także przepełnioną ciepłem i pogodą ducha, które udzielają nam się w trakcie czytania.

Zbliżając się do Bożego Narodzenia możemy się spodziewać historii osadzonych w tym wyjątkowym dla nas wszystkich klimacie. Rodzinnych, refleksyjnych, nieco magicznych, okraszonych małymi cudami. Ten okres, jak żaden inny, sprzyja wspomnieniom, otula delikatną melancholią, popycha nas w kierunku zmian, zabiera w sentymentalne podróże. Te wszystkie elementy odnalazłam w tej powieści. Dzięki autorce poczułam magię świąt, pozwoliłam zalać się lawinie wspomnień, zatęskniłam za cudami. Nawet nie zdawałam sobie sprawy, jak przyjemnie jest sięgnąć w tym czasie po taką powieść i dać się ponieść emocjom. Świąteczne książki nigdy mnie szczególnie nie interesowały, a tymczasem zrozumiałam, że to naprawdę świetna rozrywka, która kryje w sobie więcej- wzruszeń, tęsknot, dnia codziennego.

Prowse bardzo sprawnie zarysowała postacie, zarówno te starsze, jak i te dopiero poznające smak dorosłości. Pięknie zestawiła ze sobą młodość i dojrzałość, mądrze oddając uczucia towarzyszące wszystkim bohaterkom. Mimo że jestem w zupełnie innym wieku, szczerą sympatią zapałałam do Bei. To w jaki sposób przedstawiła ją autorka sprawiło, że łatwo było mi odnaleźć z nią wiele wspólnego. Czy każdy z nas czasem nie tęskni? Nie czuje się samotny, nierozumiany, przytłoczony? Bea straciła męża, ma problemy w relacjach z synową. Towarzysząca jej melancholia i refleksyjność są jak najbardziej zrozumiałe. Co jednak najbardziej doceniłam w powieści, autorka nie przypisała bohaterce cech typowych dla dojrzałej kobiety. Nie, absolutnie.

Bea to kobieta to przejściach, która czerpie ze swojej dojrzałości. W przyszłości widzi swoją szansę na miłość, przygody, rozwój. Łatwo jest ją lubić, budzi także nasz podziw i szacunek. Prowse oddaje hołd takim powrotom namiętności. Daje nam do zrozumienia, że zawsze możemy marzyć i sięgać po więcej, niezależnie od wieku. Nalega, byśmy sięgnęli wyżej, motywuje nas do działania, stawiając nam za przykład swoją bohaterkę. Okres świąteczny jak najbardziej temu sprzyja. Przecież to czas magii, cudów, pokładania nadziei. Do dzieła zatem!

Autorka pisze lekko, posługuje się prostym językiem. Nie zmienia to jednak faktu, że potrafi czarować słowem, bardzo dobrze oddając uczucia bohaterów i sprawiając, że mamy chęć wraz z nimi udać się w podróż łączącą przeszłość, teraźniejszość i przyszłość. Razem z nią lawirujemy między poszczególnymi emocjami, naprzemiennie odczuwając radości, smutki, wzruszenia. Czytamy, czujemy się dobrze, pozwalamy sobie na relaks. Jesteśmy sobą.

Święta to czas, gdy chcemy być z bliskimi. Szukamy komfortu, rodzinnego zamieszania, chwili dla siebie, ciepła i relaksu. Żyjemy w czasach, które sprawiają, że okres świąteczny zaczyna się w chwili, w której zmieniają się bloki reklamowe. Pojawiają się niepokojący Mikołajowie, dziwne dialogi, nieśmieszne świąteczne żarty i liczne magiczne sklepowe przeceny.

Dobrze wtedy znaleźć chwilę dla siebie. Wytłumić harmider i otworzyć książkę. Zerknąć na okładkę, przeczytać pierwsze zdanie. Pozwolić, by złapała nas chwila. Rozejrzycie się dookoła (tak jak ja), skryjecie się pod kocem (w kolorowe paski) i skradniecie dla siebie godzinkę (albo dwie), bo każdy potrzebuje ucieczki.

KAFEJKA

Całkiem wyjątkową prowadzi główna bohaterka książki - Bea. To dojrzała kobieta, po przejściach, owdowiała i ciesząca się każdą chwilą. Umiarkowana hippiska z dorosłym, zdystansowanym synem, nieprzyjazną synową i ukochaną wnuczką.

Bea jest postacią, z którymi spotykam się niezwykle rzadko. Ma w dłoni wachlarz doświadczeń, na nosie okulary wieku, ale postawiona jest w sytuacji zgoła nietypowej, albowiem poszukuje utraconej miłości.

Razem z wnuczką - Florą - stanowią fundament opowieści. Na ich wspólnej przygodzie, podróży i spędzonym czasie opierają się główne założenia, które chciała zrealizować Prowse.

RODZAJE MIŁOŚCI

"Świąteczna kafejka" to książka obyczajowa z silnym wątkiem miłosnym, który zdominował fabułę. Jednocześnie nie budźcie w sobie fałszywych uprzedzeń. Akcja toczy się statecznym rytmem, ma w sobie pewna naiwność, ale trzeba oddać autorce, że utrzymała świąteczny, ciepły klimat.

Nie ma tu romansu. Znajdziemy za to najróżniejsze rodzaje miłości - od tej rodzinnej, przez młodzieńczą, do dojrzałej i ognistej.

Autorka budując postacie - jak na przykład Flory- z wyczuciem analizowała każdy rodzaj miłości, którą w sobie nosimy.

Podróż wnuczki i babci jest odkrywaniem i definiowaniem. Stąpaniem nie tylko w kierunku dojrzałości, ale, co ważniejsze ze względu na Beę, szczęścia i realizacji marzeń.

KĄSAJĄCY CYNIZM

Uderzyła mnie naiwność, choć może jest to zbyt mocne słowo. Może happy end i słodka atmosfera napotkały mój kąsający cynizm. Czasami uśmiechałam się z dystansem, ale jednocześnie cieszyłam się historią. Oderwałam się od "tu i teraz". Wypełniłam umysł pozytywnymi emocjami.

"Świąteczna kafejka" okazała się łagodnym balsamem, który możemy zaaplikować w chwili, gdy przytłacza nas rzeczywistość. Smutna, ponura pogoda, zimny, porywisty wiatr i plaskające pod nogami błoto - wszystko to możemy odegnać zwracając się w kierunku książki pióra Amandy Prowse.

Święta kojarzą mi się zawsze ze śniegiem, sankami, zapachem jodły. Gdy wzięłam do rąk „Świąteczną kafejkę” pomyślałam – w Australii, bez mrozu i lepienia bałwana?? Na dodatek okazuje się, że przedświąteczny czas dla głównej bohaterki nie jest radosny. Umiera jej największy przyjaciel – mąż Peter. To ON był dla niej towarzyszem codzienności, niby ich wspólnej, a jednak takiej, gdzie każde z nich miało kącik na swoją prywatność. Bea w wieku pięćdziesięciu trzech lat zostaje wdową, na szczęście ma ukochane miejsce, swoją kawiarenkę, pełną bibelotów zbieranych latami, które razem z pracownikami tworzą zakątek, do którego ma ochotę się wracać. I właśnie jego właścicielka dostaje niespodziewany list z dalekiej Szkocji, który nie tylko staje się przyczyną natłoku przytłaczających wspomnień lecz również motywacją na bliską przyszłość. Jaką tajemnicę ukrywa Bea, dlaczego odczuwa poczucie winy po śmierci męża? Dlaczego wspomnienia dzieciństwa syna, oprócz niesamowitej tęsknoty, powodują ból ?

Tu nic nie dzieje się szybko. Świat głównej bohaterki z pozoru tak uporządkowany, naprawdę stoi na wulkanie jej ukrytych emocji. Co prawda stara się jak może aby zapomnieć o przeszłości, nie dopuszcza do siebie cały czas wspomnienia o swoim wielkim uczuciu, uważając, że tak powinno być, że to co kiedyś było, powinno zostać przykryte rzeczywistością. Po śmierci męża, najlepiej czuje się w towarzystwie wnuczki Flory, co prawda przeżywającej ogromne dylematy dorastania, lecz jakże otwartej na świat. I to z nią wyrusza do zasypanego śniegiem Endyburga, który kusi swoim magicznym, świątecznym wyglądem. Czy dla obu z nich będzie to podróż życia?

„Świąteczna kafejka” to zarówno powieść o tęsknotach, które latami chowane domagają się uwolnienia jak i o skomplikowanych rodzinnych związkach, pełnych niedomówień i tajemnic. Świąteczny klimat spełnia tu podwójną rolę ponieważ ma zarówno tworzyć atmosferę, która pozwoli na usprawiedliwioną lawinę wspomnień, jak i motywować do działań, na jakie w innej sytuacji bohaterka mogłaby się nie zdobyć.

Święta z reguły są przyczyną naszej lekkiej melancholii, chwilami, gdy na pewne sprawy patrzymy przez pryzmat wzruszeń. I taka właśnie jest ta powieść, niby z pozoru statyczna i spokojna, a równocześnie dostarczająca mnóstwa pozytywnych emocji. Zdecydowanie warto wyruszyć wraz z bohaterką w podróż by poznać i tę drugą stronę świątecznych chwil. Serdecznie zapraszam.

przyjemnie sie ja czytało !!! polecam na zimowe wieczory ;]

Bea ostatnie dni i noce spędza przy szpitalnym łóżku, w którym odchodzi jej mąż. Każdy dzień przeplata się smutkiem i wspomnieniami. Wspólnie z mężem założyli małą kawiarenkę, która staje się dla 53-letniej wdowy miejscem ucieczki od samotności. Bea bardzo przeżywa stratę ukochanego Petera, ale równie mocno brak porozumienia z synem oraz synową. Jej najbliższe osoby, to pracownicy i klienci kawiarenki oraz ukochana wnuczka Flora. Bea całkowicie poświęca się pracy, aż do dnia gdy otrzymuje tajemniczy list od właścicielki kafejki z Edynburga oraz niespodziewanej wizyty wnuczki. Nastolatka ma poważne problemy w szkole, a kilkudniowy pobyt u babci ma poprawić jej relacje z rodzicami. Bea doskonale dogaduje się z wnuczką, która pomaga jej w napisaniu pierwszej wiadomości e-mailowej do Alex ze Świątecznej Kafejki w Szkocji. Tak, zaczyna się znajomość e-przyjaciółek.

Świąteczna kafejka, to książka pełna ciepła, uroku i nieskazitelnej wiary w prawdziwą miłość, która wzrusza i zaskakuje czytelnika. Historia może wydawać się niektórym naiwna i błaha, jednak autora sprawiła, że tak miło się nią czyta i przeżywa emocje z bohaterami. Lektura wprawiła mnie w dobry humor i pozwoliła mi się oderwać od codzienności. Historia Bei jest wspaniałym przykładem tego, że życie nie zawsze usłane jest delikatnymi różami, jednak nigdy nie warto się rezygnować z swoich marzeń.

Choinka, kolorowe bombki, błyszczące lampki, zapach pieczonych ciasteczek, śpiew kolęd... Wszystko to kojarzy nam się ze świętami. Święta to cudowny czas. Za oknami biały puch, a my grzejemy się przy cieplutkim kominku z ukochaną osobą... Jednak nie każdy może liczy na takie święta. Z pewnością takie święta nie czekały Bei...

Bea właśnie straciła męża. Każdy dzień przynosi jej fale smutku. Ciężko jest jej żyć bez Pitera. Jednak to nie ON był największą miłością jej życia. W młodości kochała mężczyznę, którego kochać nie mogła. Kiedy odszedł zorientowała się, że jest w ciąży. Rodzina wysłała ją do Australii. Po urodzeniu spotkała Petera. Peter był dobrym mężczyzną. Zaopiekował się nią i dzieckiem. Wiedział, że Bea nigdy nie pokocha go tak jak tamtego mężczyznę, ale potrafił się z tym pogodzić. Teraz... Teraz kobieta nosi w sercu żal... Żal, że nie potrafiła pokochać swojego męża tak jak powinna...

W trudnych chwilach, kobieta postanawia poświęcić się prowadzeniu swej kafejki oraz rodzinie. A właściwie wnuczce, która wpada w coraz to większe kłopoty. Bea uwielbia Florę i chce jej pomóc. Wie, że jest za późno, żeby naprawić relacje z synem lub chociażby ocieplić relacje z synową. Wie również, że teraz ma niepowtarzalną szanse, by poznać swoją ukochaną wnuczkę, a przy tym wypełnić pustkę, która pojawiła się wraz ze śmiercią Petera.

Niespodziewanie Bea dostaje list z Edynburga od właścicielki Świątecznej Kafejki. Po kilkukrotnej wymianie korespondencji, kobieta dostaje zaproszenie na święta. Bea wraz z wnuczką postanawia z niego skorzystać i wybrać się w niezwykłą podróż...

Książka porusza wiele wątków, tych poważnych i tych troszkę mniej. Najważniejszym jednak jest miłość. Ta utracona... Również ważnym wątkiem są tajemnice. Chyba każdy przyzna, że nie prowadzą one do niczego dobrego. Do tego dochodzą jeszcze dawne żale mocno zakorzenione w sercu, niespełnione marzenia, brak akceptacji i zrozumienia...

Ale przecież mamy święta... Czy ten czas pomoże wszystkim bohaterom rozwiązać swoje problemy i szczęśliwie spędzić święta w gronie najbliższych? Czy jest jeszcze szansa na odnalezienie miłości i spełnienie marzeń? Przecież to święta... Magiczny czas... Czas wypowiadania życzeń i spełniania marzeń...

Świąteczne cuda

Święta Bożego Narodzenia kryją w sobie coś magicznego i nawet, jeśli nie jesteśmy osobami wierzącymi, to i tak trudno nam oprzeć się wyjątkowości tego czasu. To bowiem pełne magii i wewnętrznego piękna dni, nie tylko z uwagi na komercyjne opakowanie – mieniące się lampki, wielkie choinki oraz prezenty, ale na atmosferę wybaczenia, serdeczności i współpracy. To również czas, w którym marzenia wydają się być na wyciągniecie ręki, w którym zdarzają się świąteczne cuda, zaś los ofiaruje nam drugą szansę.

Taką okazję na zbudowanie pomostu pomiędzy przeszłością a przyszłością otrzymuje Bea, właścicielka lubianej przez klientów lokalnej kawiarenki w Sydney. Pięćdziesiąt trzy lata to zbyt mało, by zamknąć się w czterech ścianach domu i restauracji nawet wówczas, kiedy odchodzi ukochany człowiek. Trzydzieści lat małżeństwa z Peterem było pasmem szczęścia, byli bowiem nie tylko mężem i żoną, kochankami, ale i pełnoprawnymi partnerami oraz przyjaciółmi. Dlatego tak naprawdę gorsze niż jego śmierć są wyrzuty sumienia, że Bea nie kochała go tak, jak mogła. Pomimo upływu lat najwięcej miejsca w jej sercu wciąż zajmuje przystojny doktor z Edynburga, a zarazem … ojciec jej syna. O tym, jaką niespodziankę szykuje dla pięknej wdowy los i jak zakończy się ta pełna ciepła i bożonarodzeniowego czaru opowieść przekonamy się dzięki książce „Świąteczna kafejka” Amandy Prowse. Porównywana do Jojo Moyes autorka tak naprawdę na swój niepowtarzalny styl, a jej opublikowana nakładem Wydawnictwa Kobiecego książka jest najlepszym dowodem, jak pięknie można pisać o emocjach, jedzeniu i … świętach.

Kiedy Bea otrzymuje zaproszenie od niejakiej Alex McKay dotyczące dołączenia do forum dla właścicieli kafejek, herbaciarni oraz cukierni nie spodziewa się nawet, jak daleko idące konsekwencje może mieć ta znajomość. Alex również prowadzi gastronomiczny biznes – klimatyczną „Świąteczną Kawiarenkę”, zaś z każdym wymienianym mailem pojawia się pomiędzy nimi coraz więcej tematów do rozmowy. Kiedy tylko nadarza się okazja, Bea postanawia wykorzystać świąteczny czas i wyruszyć do Edynburga, przy okazji odwiedzając swoją e-przyjaciółkę. Tak naprawdę nie są to tylko odwiedziny, ale właściwie powrót w rodzinne strony. Wiele lat temu opuszczała ona kraj, by wraz z ojcem, który objął plebanię w Australii, rozpocząć nowe życie.

W tej podróży śladami przeszłości Bea nie jest sama – towarzyszy jej nastoletnia wnuczka Flora, zbuntowana dziewczynka, której problemy są tak naprawdę odzwierciedleniem nierozwiązanych od lat kłopotów w domu. To właśnie dziewczynka jako pierwsza poznaje historię wielkiej miłości babci do przystojnego lekarza, a także drastyczne okoliczności towarzyszące wychowaniu owocu tego romansu w postaci syna. To, że Bea otworzyła się przed wnuczką to tylko początek niespodzianek i zaskoczeń, które przyniesie jej los.

Jak zakończy się ta wspaniała opowieść? Czy Alex okaże się tak wspaniała, jak w trakcie rozmów? Czy to możliwe, żeby Edynburg dał kobiecie szansę, by znów pokochać, a właściwie… by nigdy nie przestać kochać? Przekonamy się o tym dzięki lekturze pięknej i wzruszającej powieści Amandy Prowse, która udowadnia, że o uczuciach można pisać bez egzaltacji, ale i nie ocierając się o banał, która swoim umiłowaniem szczegółów buduje niezwykły świąteczny klimat, zaś czytelnikom pozwala uwierzyć, że zawsze jest szansa na miłość. Lektura napełnia nas lekkością, wprawia w dobry humor i przywiązuje do autorki, której kolejnych powieści z pewnością warto wypatrywać.

Justyna Gul

Qulturasłowa

Amanda Prowse po 10 latach pracy w korporacji odkrywa, że woli pisać, niż być konsultantką. Rzuciła więc wszystko i poszła po sukces. Jednak jej pierwsza książka nie spotkała aprobaty wśród okolicznych wydawców, więc... Amanda wydała ją sama. Dziś ma już na koncie mnóstwo pozycji i jest porównywalna przez CLOSER do Jojo Moyes. Ogromnie żałuję, że na dzień dzisiejszy tylko dwie z jej lektur zostały przetłumaczone na język polski, bo pragnę więcej.

Świąteczna Kafejka to opowieść o utraconej miłości, o szansie i o łataniu więzi w rodzinie. Dodatkowo akcja osadzona jest w czasie Świąt Bożego Narodzenia, przez co klimat jest wprost magiczny. W sam raz na cuda. Bea jest pięćdziesięciotrzyletnią wdową, która prowadzi Kuchnię, małą, miejscową kawiarnię. Pracownicy oraz kliencie mają ogromny szacunek do właścicielki. Jednak w jej życiu czegoś brakuje i nie chodzi tu tylko o zmarłego męża, który był jej najlepszym przyjacielem, powiernikiem sekretów i życia. Chodzi o prawdziwą, jedyną i niepowtarzalną miłość, która prowadzi człowieka na skraj szaleństwa. Czy coś się zmieni, jeśli pozna swojego e-przyjaciela i przyjmie zaproszenie do Szkocji? Wyruszy w podróż z wnuczką, która będzie jej opoką, bo chce zarazem pomóc jej w oswojeniu się z problemami szkolnym, chce mocniej zacisnąć więź między nimi. Czy szczęśliwe wrócą do domu? Jaki bagaż zabiorą ze sobą?

Na początku bardzo się bałam, ponieważ akcja rozpoczyna się w Australii. Nie potrafiłam sobie wyobrazić tego świątecznego klimatu na tle oceanu, gdzie temperatura nie spada poniżej dwudziestu stopni. Jednak autorka zaskoczyła nas, ponieważ na chwilę możemy się przenieść do Szkocji, gdzie mamy mróz i śnieg! To te opisywane dekoracje najbardziej działały mi na wyobraźnię i zmysły.

Święta Bożego Narodzenia to czas zadumy, refleksji, budowania więzi rodzinnych, ale jest to czas przede wszystkim wybaczania. Dla Bei jest to czas wspomnień, tęsknoty i poczucia samotności. Pani Amanda doskonale oddała uczucia związane z tym wydarzeniem dla osoby, która rok wcześniej straciła męża, a obecnie ma problemy z synem i jego żoną, przez co czuje się odrzucona i sama.

Bohaterowie powieści są wyraziści, autentyczni, swoim charakterem idealnie wpasowują się w klimatyczną opowieść. Styl jest lekki, przez co czytelnik nie męcz się przy lekturze, lecz wręcz przeciwnie- odpoczywa, rozluźniając mięśnie. Główna bohaterka to kobieta mądra, pełna pasji i złych doświadczeń. Nie jest to częsty model w książce, tym razem nie mamy do czynienia z nastolatką, ale osobą starszą, niosącą na ramionach ogromny bagaż doświadczeń, a mimo to emanująca pozytywnymi emocjami, ciepłem oraz pełną wigoru.

Najbardziej podobały mi się opisy, maile Bei z Alex oraz... usposobienie Flory! Czternastoletnia wnuczka naszej bohaterki, pełna energii, mimo rozpoczynających się problemów z dojrzewaniem. Tchnęła w książkę swój dziecięcy urok i humor, rozbrajając czytelnika i powodując u niego wielki uśmiech.

Jest to historia dla ludzi, którzy w swoim życiu zmagają się z ciężkimi chwilami. Nadchodzi czas cudów, więc jest to szansa na zmianę. Amanda Prowse pokazuje, że nieważne jak jest szaro, buro i ponuro, zawsze może wyjrzeć słońce i się do nas uśmiechnąć, bowiem do szczęścia nie trzeba aż tak wiele.

Podsumowując, jest to książka pełna ciepła, uczuć, realistyczna i dająca nadzieję, ukazująca prawdziwą wartość. Wzrusza, bawi i uczy, a dodatkowo roznieca w człowieku świąteczny nastrój! Otwórzmy serca na cuda.

Recenzja znajduje się również na [Adres usunięty]

Grudzień już zadomowił się na dobre. Śnieg otula korony drzew, skrzy się w słońcu leżąc na zimnej ziemi. W powietrzu i w mediach czuć nadchodzące święta Bożego Narodzenia. Markety również nie pozwalają zapomnieć o Gwiazdce... Na ten wyjątkowy czas, dla pewnej grupy ludzkości (przecież nie wszyscy uwielbiają święta), również Wydawnictwa wypuszczają na rynek publikacje, których fabuła obsadzona jest w zimowej, śnieżnej, mroźnej scenerii. Mają one za zadanie wprowadzić nas w magię tego czasu, lub umilić długie jeszcze kalendarzowo jesienne wieczory. Jeżeli więc pośród świątecznej bieganiny znajdziemy chwilę na odpoczynek, warto wziąć do ręki książkę i poobserwować grudniowe zamieszanie bohaterów. Jedną z najlepszych świątecznych powieści, jaka w tym roku widnieje na półkach księgarń, jest „Świąteczna kafejka”, którą w dłonie czytelników oddało Wydawnictwo Kobiece, autorstwa Amandy Prowse. Pozycja wyjątkowa, niezwykle wciągająca. Kartki książki odwracamy coraz szybciej. Akcja, chociaż nie toczy się szybko, jest niebywale ciekawa, mądra i... zaskakująca!

Bea właśnie pożegnała męża. Pożegnała na zawsze. Teraz musi żyć mimo bólu i pustki, jaką Peter pozostawił. Na szczęście nie jest samotna. Kobieta jest matką dorosłego już Wyatta , teściową dla Sarah i babcią mądrej i inteligentnej choć zagubionej nastoletniej Flory. Ponadto zarządza restauracją, którą do niedawna prowadziła z mężem. Przyjaźni współpracownicy także są z nią związani nie tylko na stopie zawodowej. Niespodziewanie spada na nią opieka nad zbuntowaną, ukochaną wnuczką, co okazuje się dobre i dla Bei. Starsza kobieta za sprawą nowej współlokatorki rozpoczyna całkiem inne życie. Komputer już nie ma przed nią tajemnic, a dzięki temu bez przeszkód nawiązuje znajomość z mieszkającą w Edynburgu Alex, która również prowadzi restaurację...

Kiedy okazuje się, że rodzice Flory planują wyjazd na święta, dziewczynka natychmiast oznajmia, iż pragnie zostać z babcią. Kobiety, pod wpływem chwili, podejmują decyzję. One również opuszczą miasto i Boże Narodzenie spędzą w Edynburgu. Jest to wyjątkowo sentymentalna podróż dla Bei. Gdy była młodą dziewczyną swoje serce oddała mężczyźnie, który niestety nie był wolny i nie mógł opuścić rodziny, by pójść za wewnętrznym głosem. Wszystko to miało miejsce właśnie w tym mieście. Pogodzona z losem kobieta ułożyła swoje życie na nowo, jednak nigdy nie przestała kochać Wyatta...

Natomiast teraz, kiedy odczuwa tak wielką pustkę w sercu, za namową wnuczki, postanawia przełamać się i sprawdzić, czy za zakrętem spotka ją jeszcze coś dobrego.

„Świąteczna kafejka” jest książką, o której trudno zapomnieć. Przyjazny styl, jakim została napisana, pozwala czytelnikowi na popłynięcie z nurtem fabuły bez zakłóceń. Wystarczy, niestety, tylko na jeden, góra dwa wieczory. Szkoda. Można czytać ją bez końca. Główna bohaterka już po kilku zdaniach zdobywa serca czytelników i rozgrzewa je do czerwoności. Piękna historia o cudownej miłości, której nie zdołały uciszyć lub wygasić lata rozłąki. Doskonała opowieść o więziach rodzinnych, o które zawsze warto dbać. Wreszcie otulająca pozycja pełna wzruszeń i zaskakujących zwrotów. To pyszna świąteczna mieszanka uczuć i emocji zamknięta na kilkudziesięciu stronach „Świątecznej kafejki”. Opowieść o tym, że życie może być niczym najpiękniejszą baśń. Należy tylko nie obawiać się wykonać kroku w stronę marzenia. Nawet, jeżeli po raz ostatni to pragnienie widziało się kilka, kilkanaście... lat temu i nie mamy pewności, czy ono nadal stąpa po tym świecie. Przejmująca lektura, przy której zapominamy o otaczającym świecie. Na prawdę! :)