To był prawdziwy przewrót literacki: tak się nie pisze sonetów i nie na takie tematy! A jednak cykl 18 utworów poetyckich napisany przez Adama Mickiewicza na podstawie notatek z podróży na Krym, którą odbył w 1825 r., zdobył niezwykłą popularność. Mimo niemal dwustu lat od pierwszego wydania jego fragmenty są powszechne znane i cytowane, a sonety nie znikają z listy lektur.
Po procesie filomatów młody student zostaje skazany na przymusowy pobyt w Petersburgu, a następnie wraz z dwojgiem towarzyszy zesłany do Odessy. Tam ma wykonywać obowiązki nauczyciela, ale odwiedza też salony arystokratów i wraz z nimi odbywa podróże po egzotycznych krainach. Owocem kilku wypraw na Krym są właśnie malownicze "Sonety krymskie". Jednak zamiast podjąć klasyczną dla tego gatunku tematykę miłosną, Mickiewicz wybiera dwa tematy: fascynacji orientem i tęsknoty za ojczyzną. Czytelnik wraz z poetą zdobywa górskie szczyty, jak Czatyrdah i Kikineis, wypływa na "suchego przestwór oceanu", przeżywa burzę na morzu, zwiedza miasto Bakczysaraj i Ałusztę, dokonuje refleksji nad przemijaniem i kruchą kondycją człowieka.
"Sonety krymskie", wydane w Moskwie w 1826 r., doczekały się przekładów na języki angielski, francuski, niemiecki, rosyjski i ukraiński. Pojedyncze utwory zostały przełożone na 21 języków, w tym na perski oraz krymskotatarski. Do sonetów Mickiewicza tylko w epoce romantyzmu nawiązywali tacy poeci, jak Stefan Garczyński, Tomasz August Olizarowski czy Władysław Syrokomla, a w Młodej Polsce m.in. Jan Kasprowicz. Utwory te inspirowały również muzyków. Stanisław Moniuszko w 1867 r. skomponował kantatę "Sonety krymskie", zaś Jan Tomasz Wydżga, a później Romuald Twardowski ułożyli muzykę do sonetu "Cisza morska".
Adam Mickiewicz (1798-1855) jest jednym z najwybitniejszych polskich poetów, autorem licznych cykli poetyckich (jak "Ballady i romanse", "Sonety krymskie", "Sonety odeskie" czy nieogłoszone za jego życia "Liryki lozańskie"), dramatów ("Dziady", "Konfederaci barscy"), powieści poetyckiej "Konrad Wallenrod" oraz polskiej epopei narodowej "Pan Tadeusz".
Po procesie filomatów młody student zostaje skazany na przymusowy pobyt w Petersburgu, a następnie wraz z dwojgiem towarzyszy zesłany do Odessy. Tam ma wykonywać obowiązki nauczyciela, ale odwiedza też salony arystokratów i wraz z nimi odbywa podróże po egzotycznych krainach. Owocem kilku wypraw na Krym są właśnie malownicze "Sonety krymskie". Jednak zamiast podjąć klasyczną dla tego gatunku tematykę miłosną, Mickiewicz wybiera dwa tematy: fascynacji orientem i tęsknoty za ojczyzną. Czytelnik wraz z poetą zdobywa górskie szczyty, jak Czatyrdah i Kikineis, wypływa na "suchego przestwór oceanu", przeżywa burzę na morzu, zwiedza miasto Bakczysaraj i Ałusztę, dokonuje refleksji nad przemijaniem i kruchą kondycją człowieka.
"Sonety krymskie", wydane w Moskwie w 1826 r., doczekały się przekładów na języki angielski, francuski, niemiecki, rosyjski i ukraiński. Pojedyncze utwory zostały przełożone na 21 języków, w tym na perski oraz krymskotatarski. Do sonetów Mickiewicza tylko w epoce romantyzmu nawiązywali tacy poeci, jak Stefan Garczyński, Tomasz August Olizarowski czy Władysław Syrokomla, a w Młodej Polsce m.in. Jan Kasprowicz. Utwory te inspirowały również muzyków. Stanisław Moniuszko w 1867 r. skomponował kantatę "Sonety krymskie", zaś Jan Tomasz Wydżga, a później Romuald Twardowski ułożyli muzykę do sonetu "Cisza morska".
Adam Mickiewicz (1798-1855) jest jednym z najwybitniejszych polskich poetów, autorem licznych cykli poetyckich (jak "Ballady i romanse", "Sonety krymskie", "Sonety odeskie" czy nieogłoszone za jego życia "Liryki lozańskie"), dramatów ("Dziady", "Konfederaci barscy"), powieści poetyckiej "Konrad Wallenrod" oraz polskiej epopei narodowej "Pan Tadeusz".
