Słońca bez końca. Biografia Kory

Boska... ogromnie polecam każdemu, kto chce poznać bliżej ta wspaniałą i niejednoznaczna artystkę.

Książka liczy ponad 400 stron, ma twarda i solidna oprawę. Przewodnia barwa to kolor żółty - myślę, ze to nawiązanie do Słońca, elementu wszechświata, natury, które Kora niezwykle szanowała. Tytuł to : "Słońca bez końca". Często żegnała się z kimś życząc dużo słońca, więc to piękne pożegnanie można odebrać jako gest w stronę czytelnika.

Spotkałam się z kilkoma negatywnymi ocenami, jakoby nie jest to książka, a zbiór wywiadów. Ja uważam, że to bardzo duży plus, bo świadczy o autentyczności. Rozmowy były przeprowadzane z jej rodziną, najbliższymi przyjaciółmi i osobami, które wiedziały jakim była człowiekiem. Wiele od siebie wymagała, automatycznie wymagając od innych - jak próbować coś zrobić to na 100%. Nie przebierała w słowach, potrafiła być bardzo surowa i krytyczna. Jednocześnie wyciągała serce na dłoni i emanowała nieprawdopodobnym ciepłem. Kochała malować Madonny, pielęgnować swój ogród, podziwiać wschody słońca, gotować. Wiele rzeczy mnie zachwyciło, wiele również wzruszyło...

Życzę pięknej podróży podczas czytania.

Wulkan, pasja, bezkompromisowość, szczerość, hipiska... - między innymi takimi słowami została określona Kora przez swoich bliskich, przyjaciół, fanów, zapytanych przez Beatę Biały, autorkę biografii "Słońca bez końca".

Jednak tych pięć słów to tylko wierzchołek góry lodowej. Żeby opisać jaka była Kora trzeba było napisać o niej książkę. Bardzo się cieszę, że autorka podjęła się tego trudnego zadania. Trudnego, bo Kora była jedną, wielką zagadką.

Beata Biały dociera do wielu osób związanych z piosenkarką. Rozmawia z nimi, a z tych rozmów powoli wyłania się nieoczywisty obraz polskiej artystki. Kobieta emocjonalna, ciepła i opiekuńcza, ale też szalona, agresywna furiatka.

"Żyła, jak chciała, kochała, jak chciała, ze wszystkimi tego konsekwencjami, również oceną moralną. Jedni ją oceniali, inni zazdrościli. Odwagi, bezkompromisowości i wolności".

Biografia Kory jest niesamowicie interesująca, ale pewna część jest również bardzo wstrząsająca. Dzieciństwo. Książka obnaża ten okres z sekretów. Widzę wszystko jak na dłoni. I dopiero teraz, po lekturze, mogę zrozumieć o czym tak naprawdę Kora śpiewała, o czym pisała. Mogę odnaleźć głębszy sens napisanych przez Nią słów.

Nie bez powodu mówi się, że życie pisze najciekawsze scenariusze. Ta biografia to potwierdza. Nie mogłam się oderwać od czytania.

Jeśli choć trochę interesuje Was postać Kory to czytajcie "Słońca bez końca" koniecznie! 💛🎶

Ja nigdy nie byłam wielką fanką Kory. Zawsze widziałam tę Jej "ciemniejszą" stronę. Dopiero od jakiegoś czasu zaczęła do mnie docierać muzyka Maanamu, teksty Kory i to, że Jej osoba ma w sobie coś bardzo intrygującego...

"Złapanie koniuszków Kory to niełatwe zadanie - jej osobowość jest niezwykle złożona".

Cudowna biografia Kory, po którą zdecydowanie warto jest sięgnąć. Książka jest pięknie wydana, a w jej środku znajdziemy wiele archiwalnych zdjęć, które jeszcze lepiej przybliżą nam postać piosenkarki. Ja dowiedziałam się z niej wiele nowych rzeczy, mimo tego, że wcześniej czytałam już inne biografie artystki. Mamy tutaj spojrzenie na nią z perspektywy jej przyjaciół. Książka jest też bardzo emocjonalna i momentami naprawdę potrafi mocno wzruszać. Świetnie zbudowany obraz artystki, a ta książka to prawdziwy pomnik dla niej! 

Ta lektura, to dla mnie ogromne zaskoczenie... Jeśli śledzicie wpisy na bieżąco, to wiecie, że czytałam niedawno biografię Bohdana Smolenia. Czekałam na nią bardzo, a jednak byłam zawiedziona... Treść mnie mocno zaskoczyła i to w niezbyt pozytywnym aspekcie. A tutaj było całkiem odwrotnie i nie byłam jej tak ciekawa, jak Smolenia. Czytało mi się dość dobrze, może niezbyt szybko, ale dobrze, nie czułam blokad i jakichkolwiek innych przeszkód.

Poznałam Korę w inny sposób. Poznałam jej młodość, poznałam trudne czasy, kiedy borykała się z problemami. Było mi jej tak po ludzku, po prostu szkoda, żal. Była człowiekiem, który zasługiwał na wiele, mimo tego, że potrafiła dosadnie wyrazić swoje zdanie i wielu osobom nadepnąć tym sposobem i dać pstryczka porządnego zresztą, w nos. Lubię takie konkretne osoby, które nie owijają w bawełnę. Sama jestem takim człowiekiem, powiem, co i kiedy trzeba jak myślę o czymś. Poznałam też jej hobby, którego kompletnie można by się po niej nie spodziewać. ;) Okres dorastania, dojrzewania nie był dla niej lekki i łaskawy i podejrzewam, że to właśnie te pierwsze lata życia ukształtowały ją na taką kobietę, jaką była.

Jeśli lubiliście Korę, przepadaliście za jej muzyką, muzyką Maanam'u, to szczerze polecam. Może nie przeczytacie jej w jeden wieczór, bo jest sporo informacji z jej życia, to kilka przyjemnych wieczorów z nią spędzicie. Jak pomyślę o niej, to od razu głowa mi podryguje do piosenki "Cykady na cykladach" - cóż poradzić, że to jedna z moich ulubionych piosenek, a w szczególności uwielbiam ją w szybkim tempie na... weselach. ;) Kolejne dwie z repertuaru Maanam'u, to "Oddech szczura", której kilka wersów mieliśmy za rozśpiewkę na chórze w szkole podstawowej. ;) To są takie naprawdę miłe wspomnienia z przeszłości. I jeszcze "Krakowski spleen" - też lubię. Kora umiała bawić się swoim głosem, barwą, czyniło ją to wyjątkową.

Jestem zadowolona z lektury, podczas czytania słuchałam piosenek, które śpiewała i to było świetne połączenie - oprócz oczywiście trzech powyżej wymienionych tytułów, bo głowa podrygiwała na boki i w głowie śpiewałam baaaardzo głośno. :D Polecam i cieszę się, że mogłam zapoznać się z tą właśnie biografią.

Kora ikona polskiej muzyki, kobieta która przełamała pewne konwenanse. Gdzieś tam wcześniej nie interesowałam się jej osobą, muzykę oczywiście znałam, trudno nie znać twórczości Manamu. Byłam bardzo ciekawa tej biografii, tym bardziej, że została napisana kilka lat po śmierci artystki.

Kora we wspomnieniach bliskich jej ludzi, rodziny, przyjaciół, jak i również tych z którymi pracowała. Rozmowy w formie wywiadów, o życiu, pracy, pasjach. Trudne dzieciństwo, przebywanie na łasce sióstr zakonnych, które miłościwe jakoś nie były, te wydarzenia ukształtowały życie Kory. Charyzma, upartość ale jednocześnie chęć niesienia pomocy były jej największą domeną.

Dużo możemy się dowiedzieć o Oldze Jackowskiej z tej książki. Jednak nie możemy zapomnieć że jest to zdanie innych ludzi i każdy miał na nią swoje spojrzenie. Mi zabrakło tylko tego, żeby te rozmowy były dłuższe, nie kończyły się w najbardziej kluczowych momentach. Zabrakło mi też takich prywatnych zdjęć, z dzieciństwo Kory czy z czasów nastoletnich. Sama książka mi się podobała jednak czegoś mi zabrakło. Chyba wolałabym mniej osób w rozmowach ale zdecydowanie dłuższe wywiady.

We współpracy z Domem Wydawniczym Rebis