Słoń który wysiedział jajko

Książkę zamówiłam w ciemno. Przyszła i pierwsze co pomyślałam po przeczytaniu kilku pierwszych wersów to ups ;( No cóż, nie wszystkie książki są hitami. Jakoś nie przepadam za książkami pisanymi wierszem i dziwnym rymem, dlatego swój wieczorek zapoznawczy ze "Słoniem, który wysiedział jajko" zakończyłam zaraz po przeczytaniu pierwszego akapitu. Schowałam ją głęboko w czeluściach swej szafy i na jakiś czas zapomniałam o niej. Leżała tak sobie i leżała do czasu, aż postanowiłam dać jej drugą szansę (a może raczej sobie ?)

Nawet nie wiecie jak szybko zmieniłam o niej zdanie. Jako że Maciek bardzo entuzjastycznie podchodzi do każdej propozycji książkowej, również w tym przypadku nie mogło być inaczej. Mogę powiedzieć, że zaraził mnie swym entuzjazmem do niej. Czytałam ją i oboje śmialiśmy się do samego jej końca. I choć książka nie zmieniła mojego podejścia do książek pisanych wierszem i rymem, to tę zdecydowanie POLECAM.

Ok. A teraz kilka słów o samej książce. Opowiada ona historię pewnego dobrodusznego słonia o imieniu Konstanty, który słynie z tego, że nikomu niczego nie potrafi odmówić. Fakt ten, wykorzystuje ptak Podpuszczajka, który znudzony wysiadywaniem swego jajka, "przekonuje" słonia do przejęcia opieki nad jajkiem. A co z Podpuszczajką? W końcu zwolniona od odpowiedzialności za swe jajko wyrusza na, jej zdaniem, zasłużony urlop.

Książka w całej swej okazałości i rozciągłości jest świetna, fenomenalna i w ogóle WOW.

Piękne w swej prostocie. Nie znajdziecie tu wszystkich kolorów tęczy a jedynie czerń, biel i dwa, ciut bardzie wyraziste kolory, a mianowicie zieleń i czerwień.

Morał??? Jest i morał. Książka porusza temat odpowiedzialności za swoje czyny. Pokazuje, że dobro, które komuś uczyniliśmy, z reguły wyśmiewane i wykpiwane, wcześniej czy później wróci do nas. Temat odpowiedzialności tyczy się również danego słowa. Mimo mało sprzyjających warunków nasz bohater Konstanty do samego końca pozostał wierny swoim postanowieniom i danemu słowu.

Na koniec mała ciekawostka …..... mówi Wam coś „Horton słyszy Ktosia” ? To zdecydowanie jednej z najbardziej rozpoznawalnych opowieści dr. Seussa autora prezentowanej książki. Wszystko za sprawą udanego filmu o tym samym tytule, który trafił na ekrany naszych kin dawno, dawno temu. Jednakże sympatyczny bohater w twórczości autora pojawił się już wcześniej bo …………właśnie w prezentowanej przeze mnie książeczce „Słoń, który wysiedział jajko”

Dr. Seuss swoimi uroczymi rymowankami zjednał sobie serca dzieci na całym świecie. Jego dzieła nie tylko uczą ale i bawią, jednocześnie przekazują wartości. Od jego debiutu minęło 80 lat, mimo tego jego rymowanki do dzisiaj nie straciły na popularności.

"Słoń, który wysiedział jajko" to kolejna pozycja w dorobku pisarza.

Opowiada ona o słoniu Konstantym, który słynie z tego, że nie potrafi odmówić pomocy. Ten fakt wykorzystuje ptak Podpuszczajka, który znudzony wysiadywaniem jajka, a jednocześnie pragnący wakacji, zmusza słonia do zaopiekowania się jajkiem. I tak biedny Konstanty trwa na stanowisku, chociaż wszystko wkoło poprzysięga się przeciw niemu. Ale jako że obietnica to rzecz święta, słoń robi wszystko aby wysiedzieć jajko. Na koniec czeka go wielka niespodzianka.

Przeurocza opowieść którą sam przeczytałem z uśmiechem na twarzy. Dzieci także powinny mieć dużo radości zagłębiając się w lekturę tej książeczki. Tekst znakomicie przełożony przez Stanisława Barańczaka. Na końcu dodano tekst w języku angielskim, a dużym plusem są także świetne ilustracje. Polecam.

HORTON WYSIADUJE JAJKO

„Horton słyszy Ktosia” to zdecydowanie jedna z najbardziej rozpoznawalnych opowieści dr. Seussa. Wszystko za sprawą udanego filmu o tym samym tytule, który trafił do kin w 2008 roku. Jednakże sympatyczny bohater w twórczości autora pojawił się już wcześniej, właśnie w książeczce „Słoń, który wysiedział jajko” – uroczej publikacji dla młodych ciałem i duchem.

Ptak Grzebielucha, zwana też Podpuszczajką, wysiaduje swoje jajko, ale pewnego dnia dochodzi do wniosku, że już nie może znieść tej nudy. Dlatego też postanawia wziąć urlop od swoich obowiązków, a widząc przechodzącego obok słonia Konstantego (w oryginale Hortona), postanawia poprosić go o pomoc. Słoń nie jest chętny zastąpić Grzebieluchę w wysiadywaniu potomstwa, jednak w końcu ulega namowom jest przecież dobrym, uprzejmym i naiwnym zwierzęciem – i wchodzi na drzewo, żeby usiąść na gnieździe. Wcześniej przygotowuje odpowiednie podpórki, by nie zagrozić maleństwu, a potem czeka już na niego tylko jedna wielka przygoda. Najpierw zajęcie go nuży i męczy, pogoda bowiem nie dopisuje, nadciąga zima, wreszcie przychodzi wiosna, a Grzebieluchy jak nie było, tak nie ma. Konstanty nie wie, że ptak zdecydował się nie wracać, a ponieważ dał słowo wysiedzenia jajka, nie zamierza zrezygnować, chociaż zwierzęta z lasu wyśmiewają go, a wkrótce pojawiają się także myśliwi. Co więcej słoń zostaje wywieziony (wraz z drzewem i jajkiem) do cyrku, a jego sytuacja z każdą chwilą staje się coraz trudniejsza. Czy uda mu się wrócić do domu? Co jeszcze go czeka? I czy jego krzywdy zostaną wynagrodzone?

„Słoń, który wysiedział jajko” to kolejna w dorobku dr. Seussa bajka, która porusza temat odpowiedzialności za swoje czyny i pokazuje, że uczynione komuś dobro, nawet jeśli inni z niego kpią, zawsze do nas wraca. Musimy tylko wytrwać w tym, co robimy i twardo trzymać się tego, jacy sami jesteśmy. Wszystko to ujęte zostało w ramy uroczej historii przygodowej, pełnej zdarzeń, choć przecież krótkiej. Historii, która została przy okazji bardzo, bardzo sympatycznie zilustrowana. Cartoonowa kreska i charakterystyczne dla dr. Seussa rysy postaci, które dobrze oddano choćby w filmowym „Hortonie…” czy też „Grinchu” (gdzie swoją drogą pojawiają się Ktosie znane z ekranizacji drugiego tomu przygód sympatycznego słonia), z miejsca wpadają w oko.

Omawiając te książeczki nie można jednak zapomnieć także o jej przekładzie. Ten w wykonaniu Stanisława Barańczaka jest znakomity, ale jednocześnie bardzo swobodnie traktujący tekst oryginału, który możemy przeczytać na końcu tomu. Warto poznać obie wersje i przekonać się, która bardziej nam odpowiada, ale przede wszystkim warto jest poznać tak „Słonia…”, jak i pozostałe utwory dr. Seussa. Polecam gorąco.