Siewca Wiatru. Zastępy Anielskie. Tom 2

1. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 5/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Kosz Z Książkami K. w dniu 2017-01-08

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   2 z 3 osób uznało recenzję za przydatną

   Siewca wiatru – Anielskie zastępy w obliczu Armagedonu
   
   Najlepsze polskie Angel Fantasy powraca w drugim tomie zatytułowanym Siewca wiatru. Tym razem czytelnika czeka dużo bardziej rozbudowana historia, od której trudno się będzie oderwać. W końcu Koniec Świata, to nie jest coś co zdarza się zbyt często. Zapraszam do lektury i przekonania się jak w obliczu Armagedonu zachowają się siły Nieba i Piekła.
   
   Siewca wiatru wita czytelnika znanym już z poprzedniego tomu prologiem, na który składa się ostatnie opowiadanie Żaren niebios – Beznogi tancerz. Autorka ponownie zaprasza czytelnika do świata, który opuścił Stwórca. Grupa najwyższych Archaniołów stara się ze wszelkich sił ukryć ten fakt, by nie doprowadzić do rozpadu Królestwa. By bronić obecnego porządku nawiązany zostaje sojusz z Głębią i samym Lucyferem. Jednak nawet zawarta koalicja wydaje się być bezsilna w obliczu zbliżającego się Armagedonu. Zaginięcie Księgi powierzonej Razjelowi – Panu Tajemnic przez Boga, to dopiero początek kłopotów. Pojawiające się w Królestwie Bestie z Stref Poza Czasem wieszczące nadchodzący koniec, a także coraz liczniejsze znaki zwiastujące powrót tytułowego Siewcy wiatru – Antykreatora jedynie potwierdzają fakt, którego nikt nie chce dopuścić do zrozumienia. Czy siły Nieba i Piekła mają szansę w obliczu Końca Świata? O tym zachęcam byście przekonali się już sami.
   
   Nie takie do końca grzeczne anioły i nie znowu tacy źli jak ich malują mieszkańcy Piekieł powracają w drugim tomie Zastępów Anielskich by knuć, kochać się, starać się przetrwać każdy kolejny dzień – po prostu żyć. Odejście od tradycyjnego, biblijnego wyobrażenia mieszkańców Zaświatów, jak wspominałam w recenzji Żaren niebios to niewątpliwa zaleta cyklu. W drugim tomie przyjdzie nam postać jeszcze większą liczbę intrygujących i ciekawie skonstruowanych bohaterów i z pewnością każdy czytelnik znajdzie przynajmniej jednego ulubieńca po każdej ze stron.
   
   Spośród wszystkich bohaterów na pierwszy plan wyraźnie wysuwa się Daimon Frey – niegdyś jeden z najlepszych wojowników Królestwa Anioł Miecza – obecnie zwany Abaddonem, Tańczącym na Zgliszczach, Aniołem Zagłady. Okaże się ON jedyną osobą zdolną mierzyć się z nadchodzącym Antykreatorem. Jest to postać, którą mimo licznych wad nie sposób nie polubić. Przede wszystkim jest to dumny anioł stawiający na pierwszym miejscu dobro swoich przyjaciół i Królestwa. Mimo swojego oddania jest jednak odtrącony przez większość anielskiego społeczeństwa, którą przeraża pełniona przez niego funkcja i moc, którą posiada z woli Pana. Daimon jest bohaterem, który na długo zapadnie w pamięci każdego czytelnika.
   
   Największą zaletą Siewcy wiatru są dla mnie świetne opisy i bogactwo wykreowanego przez autorkę świata. Niebo i Piekło choć odbiegają od tradycyjnych wyobrażeń, równie mocno co jego mieszkańcy, nie przestają zachwycać. Kossakowska z ogromnym kunsztem przedstawia zarówno świat, obyczaje jego mieszkańców jak i prowadzi czytelnika przez sceny walk, które czyta się z wypiekami na twarzy. Zaświaty jeszcze nigdy nie były w żadnej książce tak interesującym miejscem. Osobiście zachwyciły mnie wspomniane Strefy Poza Czasem, choć odwiedzone tylko na chwile, to jednak nakreślona wizja olbrzymiego mechanizmu napędzającego stworzonego przez Pana świata, mocno odcisnęła się w moim umyśle.
   
   Opisy choć są ważną częścią powieści i zajmują sporą objętość książki, w żaden sposób nie przyczyniają się do zwolnienia akcji ani nie stanowią „zapchaj dziury” między kolejnymi ważnymi dla fabuły wydarzeniami. Stanowią świetne uzupełnienie dla wartkiej akcji i pełnej zwrotów akcji.
   
   Mimo swojej znacznej objętości (około sześciuset pięćdziesięciu stron) miękkie wydanie dobrze się sprawdza, a książka się nie niszczy, nie ma także problemu z załamującym się grzbietem – co często mimowolnie się zdarza przy grubszych tomach. Wewnątrz książki znaleźć można ilustracje znanego z Żaren niebios Grzegorza Krysińskiego, a także Dominika Brońka. Przy czym osobiście zdecydowanie bardziej pasują mi do całości ilustracje autorstwa pana Grzegorza. Na końcu książki można także znaleźć spis najważniejszych pojęć i postaci.
   
   Siewca wiatru to bardzo dobra kontynuacja, która zachwyca i zapada w pamięć równie mocno co Żarna niebios. Zarówno historia Daimona Freya jak i tamtejsze opowiadania na długo pozostaną w mojej pamięci jako wyjątkowe i unikatowe. Po Siewcę wiatru zdecydowanie warto sięgnąć i przekonać się, co tym razem czeka mieszkańców Niebios i Piekła.
   
   Ocena: 10/10
   
   Sara Glanc

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
2. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 4/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Beata C. w dniu 2022-10-22

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną

   Lubicie książki fantasy?❤️
   
   Po prawie 4 latach od dnia, kiedy przyjaciółka pożyczyła mi SIEWCĘ WIATRU w końcu go przeczytałam 🤣 To tak gdyby ktoś pytał czy mam dużo książek do czytania - no cóż, trochę by ich się znalazło 😅
   
   Najgorsze jest to, że... nie potrafię zebrać myśli co do tej książki 🙈 Spodziewałam się czegoś kompletnie innego i jestem nią bardzo zaskoczona. Bardzo jednak spodobała mi się forma, którą obrała autorka. To coś całkowicie nowego, łamiącego stereotypy, które przecież wymyśliliśmy sobie sami. Bo przecież skąd mamy wiedzieć, czy anioły faktycznie są tak święte i idealne jak to sobie wyobrażamy? Może klną, piją i potrafią być równie okrutni, co niejeden człowiek? Może świat, który jest dla nas niedostępny wcale nie emanuje dobrocią, ładem i spokojem?🤔
   
   Po lekturze SIEWCY mogę stwierdzić, że uwielbiam Daimona. Kibicowałam mu ze wszystkich sił, bałam się o niego i chciałam, by ostatecznie zaznał chociaż odrobiny spokoju i szczęścia, na które bardzo zasłużył. Autorka wymyśliła naprawdę ciekawe, zaskakujące intrygi i zwroty akcji, które nieraz przyprawiły mnie o szybsze bicie serca😳
   
   Zdecydowanie mam w planach sięgnięcie po drugi tom serii - może nie od razu, żeby znów książka nie leżała u mnie przez 4 lata, ale kiedyś na pewno będę chciała się z nią zapoznać. Bardzo chcę poznać dalsze losy Daimona, Dżibrila, Hiji, Drago i reszty ekipy. W końcu już trochę się z nimi zżyłam😅

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
3. 

   Początkujący Recenzent

   Ocena: 4/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Samanta N. w dniu 2021-02-27

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną

   Książkę oceniam jako bardzo dobrą, gdyż mimo wspaniałego pomysłu na fabułę, dobrze wykreowanego świata, to ma swoje wady. Przeczytanie całości zajęło mi jakiś tydzień (studiom także trzeba poświęcać czas), a pewnie połknęłabym ją szybciej.
   
   Zaczynając od wad, to boli mnie potraktowanie niektórych postaci, trochę tak jakby autorka bała się nadać im jakiejś większej głębi lub unikalnego charakteru. Rafał, Lucyfer (Lampka), trochę Gabriel oraz paru innych bohaterów wydają się niezapisaną kartką, co czasami potrafi znudzić. Język jest prosty, przystępny, używa się tu bardziej potocznego języka (Każda postać bez względu ma kastę, poziom jaki sprawuje w niebie - posiada te same prztyczki słowne oraz lubi sobie rzucić dupą lub inną cholerą). Wydaje mi się, że fabuła mknie tu jak szalona, często pomijając ciekawe opisy (nie chce zdradzić nad brakiem jakiej sceny najbardziej ubolewam) i streszczając je w paru akapitach.
   
   Z dobrych stron, to na pewno postać Freya, która autorce wyszła świetnie. Jego decyzje i to co dzieję się z nim w trakcie fabuły jest przemyślane i interesujące, więc wątki z nim wciągają na całego. Świat przedstawiony także jest fenomenalny, czuć że żyje. Każdy z napotkanych bohaterów ma tam swoje miejsce i zadania, a opisy owych zajęć tylko polepszają fabułę. Właśnie opisy, to jeden wielki plus dla książki

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
4. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 5/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Olga P. w dniu 2020-04-20

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną

   Czasami słyszę opowieści od ludzi, że urodzili się z powołaniem do czegoś. Powołanie to takie piękne słowo, które precyzyjnie określa drogę życia i nie pozwala zgubić się we własnych marzeniach i pragnieniach. Zawsze zazdrościłam ludziom, że wiedzą po co tu są i są gotowi dążyć do celu, a gdy już go osiągną czerpać czyste szczęście z tego. Przyznam też, że nie jestem przekonana, czy coś takiego naprawdę istnieje. Właśnie, to są opowieści innych ludzi, a nie moje własne doświadczenie, czy przeżycia. Odkąd pamiętam, błądziłam we własnych myślach i pragnieniach. Za każdym razem łapałam marzenie, będąc szczerze przekonana, że to już te. Szybko je traciłam i zostawałam znów zagubiona. Pewnie dlatego tak bardzo zazdrościłam ludziom powołania. Jednak czy powołanie jest na pewno szczęściem? A może przekleństwem, które zabiera nam wolną wolę?
   
   Daimon był wyrzutkiem – ponurym aniołem o krwawym powołaniu, choć ON by to pewnie nazwał bardziej smutnym przeznaczeniem. Mimo to gdy nadszedł dzień zagłady, to ON poświęcił się, łamiąc wszelkie zasady, by uratować Królestwo Boże. To był przełom, który wyniósł go do rangi Anioła Zagłady, Tańczącego na Zgliszczach. Pozwolił archaniołom stać się kimś więcej niż tylko podrzędnymi aniołkami. Jednak od tej pory minęły lata, a Jasność odeszła, pozostawiając swoje sługi bez żadnych wskazówek. Co zrobić, gdy najwspanialsza istota na świecie po prostu opuściła swoje niezwykłe Królestwo?
   
   "Zastępy Anielskie" stanowczo weszły do kanonu najbardziej cenionych przeze mnie opowieści. Pewnie część z Was zacznie się zastanawiać, czemu po pierwszej części tak szybko oceniłam cykl. Cóż, czasami zdarza mi się czytać serie od końca. W tym przypadku zaczęłam od "Bram Światłości", które zaczarowały mnie swoimi barwnymi opisami, niezwykłą kreacją bohaterów oraz przesłaniem tak bardzo ludzkim, że aż uderzającym w naszej podstawy. Tyle wystarczyło, by się pokusić o przeczytanie pierwszego tomu. Z perspektywy czasu nie mam wątpliwości, że kolejne tomy są o wiele lepsze niż "Siewca Wiatru", ale to świadczy tylko i wyłącznie o fakcie, że pisarka na przestrzeni lat zrobiła postęp w pisaniu. Jestem przekonana, że gdybym zaczęła czytać cykl tak jak należy, to byłabym oczarowana pierwszym tomem, by za każdym razem pisać, że kolejny jest jeszcze lepszy.
   
   Przy pierwszym tomie warto byłoby wspomnieć o całokształcie jako idei. "Siewca Wiatru" może początkowo budzić pewien opór, ponieważ historii o aniołach jest niesamowicie dużo. W końcu to motyw, który od tysięcy lat jest wykorzystywany we wszelkiej sztuce. Dla mnie nie jest to problem, gdyż uwielbiam anioły i lubię poznawać ich najróżniejsze koncepcje, jeśli nawet czasami są powtarzalne. Ta książka nie jest wyjątkiem, choć wśród literatury, którą czytałam, chyba jako pierwsza obrała koncepcję bardzo ludzkich aniołów, gdzie etykiety dobry i zły nie mają najmniejszego znaczenia. Zostałam zachwycona tym ujęciem i nie mam wątpliwości, że jest to najlepsze przedstawienie tych skrzydlatych istot, z jakim miałam dotychczas do czynienie.
   
   Styl pisarki jest dla mnie niepowtarzalny. Czytałam już kilka jej książek i wszędzie odnajduję tę samą lekkość pióra, która delikatnie mnie otula i wprowadza w odpowiedni nastrój, by przenieść się z otwartym umysłem do innego świata. Autorka za pomocą skrupulatności tworzy pajęczynę zdarzeń, uczuć i bohaterów, którzy prowadzą nas ku koniecznemu, ale zarazem nieznanemu. W pewnym momencie nie jest to już droga literackich bohaterów tylko nasza własna, a my odnajdujemy przyjaciół, którzy nas poprowadzą, dając z siebie to, co najlepsze.
   
   Cała fabuła opiera się na konwencjonalnym zamyśle, gdzie główną rolę odgrywa walka między dobrem i złem. Nie pochwalam czegoś takiego, jednak specjalnie dla "Siewcy Wiatru" robię wyjątek. Możecie się zapytać, czemu akurat teraz? Odpowiedź jest prosta – dobro i zło ma swoje poziomy, tworząc konstrukcję barw o najróżniejszych odcieniach szarości. Kolorami tak dobrze nam znanymi zostaje stworzony świat pełen trudnych decyzji, zapomnianych marzeń i codziennych scen. Moja wyobraźnia została pobudzona, a ja rzuciłam się w wir wielu wątków, znajdując swój ulubiony i dając pole do popisu dla innych.
   
   Jednak gdybym z tych wszystkich niesamowitych zalet miała wybrać jedną, najważniejszą, wybrałabym bohaterów. Jest ich wielu i każdy z nich jest wielowarstwową postacią. Jeszcze nie jest to poziom "Bram Światłości", gdzie to są prawie żywe istoty, ale już w tej chwili zapałałam sympatią do wielu z nich. Chyba już zawsze będę podziwiać kreację Daimona, który jest najbardziej ludzką postacią w całej powieści. Daimon jest aniołem, który wielokrotnie ulega swoim emocjom, często nad sobą nie panuje i przez to irytuje czytelnika, ale zarazem wykazuje się naturalnością i prawdziwą, trudną miłością. Olbrzymi szacunek mam też do Razjela – stanowczo mój ulubiony archanioł. Potrafi połączyć w sobie lojalność, dobroć, ale również spryt i upór. Dzięki temu jego umysł jest otwarty i nieograniczony przez innych.
   
   Cieszę się bardzo, że postanowiłam poznać cały cykl, a nie ograniczyłam się do ostatnich tomów. Bez wątpienia, kiedy tylko będę miała możliwość, wypełnię braki w tej historii i doczytam pozostałe tomy. Dostałam bardzo mocne potwierdzenie, że twórczość Kossakowskiej od samego początku była dobra i nic się pod tym względem nie zmieniło.

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
5. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 5/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Katrina S. w dniu 2016-04-11

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   2 z 4 osób uznało recenzję za przydatną

   Pan odszedł. W Królestwie nastały niepewne czasy, a jakby tego było mało, ktoś kradnie Księgę Tajemnic Razjela. Zaczyna się bunt, zaczyna się rewolucja... W tym samym czasie Daimon Frey, Anioł Zagłady wpada na Jagnię, istotę mającą obwieścić Koniec Świata.
   
   Wszystko wskazuje na to, że już wkrótce nadejdzie Antykreator, który już wkrótce pochłonie każde żywe i nieżywe stworzenie.
   
   Opis brzmi nieźle. I nic dziwnego, fabuła też jest na prawdę dobra. Mamy dużo Daimona Freya, całkiem sporo bohaterów z opowiadań, Archaniołów, masę akcji i kilka niekoniecznie poważnych scenek, wprowadzających do całości fajny klimat. Czego chcieć więcej od dobrej rozrywkowej historii?
   
   Styl Kossakowskiej jest godny pozazdroszczenia. Prosty, mroczny, ale jednocześnie niepozbawiony kobiecej ręki i kobiecego spoglądania na mężczyzn, co paniom powinno przypaść do gustu. Ale, ale! Nie jest to literatura kobieca, w żadnym wypadku. Panom ta historia powinna spodobać się zdecydowanie bardziej. W końcu mamy wojnę, szlachetne i mniej szlachetne wybory. Męskie przyjaźnie. Dużo męskich przyjaźni. Mimo to, ta kobiecość w tym tomie zdecydowanie gdzieś tam się przebija. W Siewcy mamy przynajmniej trzy dość istotne postacie kobiece, które mają wpływ na dwóch z bohaterów i myślę, że obserwowanie ich będzie dla pań czymś jak najbardziej przyjemnym.
   
   O ile w tomie pierwszym i trzecim Ziemia jako taka odgrywa główną rolę, tak w tym akcja toczy się głównie w Królestwie oraz jako okolicach, zaś na naszej planecie miejsce ma ledwie kilka scenek. Nie skupiamy się wcale na różnicach życia ludzi, a aniołów, co przy tak wielkim wydarzeniu, jakim jest pojawienie się Antykreatora i jego owocu, Siewcy Wiatru, jest zabiegiem dobrym i jak najbardziej zrozumiałym.
   
   Zarówno postacie Skrzydlatych, jak i Głębian są na prawdę ludzkie. Początkowo na to narzekałam - tak, wiem - jednak teraz nie wyobrażam sobie świata wykreowanego przez Kossakowską z aniołami i demonami, które miałyby w sobie więcej boskości, niż sam Bóg. Są potężni, owszem. Mają przewagę nad ludźmi, bo wiedzą, że Pan istnieje. Nie muszą w niego wierzyć. Ale poza tym cechami charakteru nie różnią się od nas, dzięki czemu bez problemu możemy wczuć się w ich wybory.
   
   Co ciekawe, po zakończeniu czytania przeżyłam bardzo przyjemne zaskoczenie. Mianowicie, autorka po epilogu umieściła wyjaśnienie skąd wzięła się jaka postać i nazwa, wyjaśniając, z jakich wierzeń pochodzi i co dodała sama od siebie. To na prawdę ciekawa lekcja, dzięki której można łatwo zapamiętać kilka ciekawostek. Nie miałabym nic przeciwko, gdyby taka notka pojawiała się przy wszystkich powieściach czerpiących mocno z mitologii, czy jakiś wierzeń.
   
   Siewca Wiatru to bardzo dobry akcyjniak z fajnymi bohaterami i kreatywnymi wyjściami z sytuacji. Warto się z nim zapoznać, wcześniej oczywiście sięgając po tom pierwszy ;)

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz

Pokaż pozostałe 1 recenzje

Komentarz

Twoja ocena:

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Jestem użytkownikiem produktu i opinia jest moim własnym zdaniem. Potwierdzam zapoznanie z zasadami dodawania i pisania recenzji

Dodaj recenzję