Sabriel

Garth Nix to australijski pisarz literatury fantasy skupiający się głównie na powieściach skierowanych do młodzieży. Jest autorem serii Siódma Wieża oraz Klucze do Królestwa, jednak największą sławę przyniosła mu trylogia Stare Królestwo. Otwiera ją powieść zatytułowana "Sabriel", po raz pierwszy wydana w 1995 roku. Choć minęło dwadzieścia lat odkąd po raz pierwszy trafiła ona w ręce czytelników, nie straciła na swej wartości. Nadal zachwyca kolejnych miłośników fantastyki, którzy dzięki niej mają możliwość wkroczenia do tajemniczego, pełnego magii i śmiertelnie niebezpiecznego świata Starego Królestwa, po którego ścieżkach przechadzają się Zmarli...

Przed osiemnastu laty, dwa lata po upadku ostatniego Regenta, w Starym Królestwie na świat przyszła dziewczynka, której nadano imię Sabriel. Jej ojciec, a zarazem Abhorsen, chcąc uchronić ją przed niebezpieczeństwami grożącymi jej ze strony Zmarłych oraz tworów Wolnej Magii, wysłał ją za Mur do Ancelstierre, gdzie króluje wiedza i technologia, i umieścił w Wyverley College, szkole dla młodych dam z wyższych sfer, w której jako jedynej po tej stronie Muru uczono jeszcze Magii Kodeksu. Lata mijały, a Sabriel z małej dziewczynki wyrosła na młodą kobietę. Z ojcem, ze względu na ciążące na nim obowiązki związane z funkcją Abhorsena, widywała się w ściśle określonych przez niego terminach. Jednakże ostatnim razem się nie pojawia. Zamiast niego przybywa do szkoły jego Posłaniec przynosząc miecz oraz przybory jej ojca, narzędzia nekromanty. Wszystko wskazuje na to, że coś złego spotkało Abhorsena.

Sabriel, nie zdając sobie sprawy, jakie niebezpieczeństwa mogą czyhać na nią po drodze, postanawia wyruszyć do Starego Królestwa, by tam odnaleźć ciało ojca. Podejrzewa, że został ON uwięziony za którąś z Bram w Królestwie Zmarłych, a odnajdując jego ciało będzie mogła uwolnić go ze Śmierci i przywrócić do Życia. Tylko czy nie jest już za późno na ratunek? I czy zdoła go odnaleźć? Co takiego mogło go zatrzymać i uwięzić w Śmierci? Z czym bądź kim będzie musiała zmierzyć się po drodze? I czy ktokolwiek wyciągnie do niej pomocną dłoń?

Świat wykreowany przez Gartha Nixa jest doprawdy niesamowity. Mroczny i niebezpieczny. Pełen żywych, wysublimowanych opisów i niepowtarzalnego klimatu. Przypomina mi nieco ten stworzony przez George Martina w jego cyklu Pieśń Lodu i Ognia, w którym również pojawia się Mur oddzielający dwa światy - zwyczajny od tego tajemniczego, magicznego, w którym żyją istoty o niebywałej mocy mogące zagrozić bezpieczeństwu ludności żyjącej po drugiej stronie Muru. W trylogii Nixa Mur oddziela świat nauki, bliższy naszej współczesności od magicznej krainy, w której jeszcze przed dwustu laty na tronie zasiadał Król ze swą małżonką, a gdzie obecnie panoszą się Zmarli i twory Wolnej Magii (np Margrue, Stilkeny, krwawe wrony czy Mordikanty). A wszystko przez to, że zniszczeniu uległy Wielkie Kamienie Kodeksu, dotąd chroniące Stare Królestwo przed przenikaniem do niego istot pochodzących z drugiej strony, ze Śmierci. Odpowiedzialną za to istotą jest jeden z Wielkich Zmarłych, Wtajemniczony, a zarazem największy wróg ojca Sabriel, Kerrigor. Czyżby to ON stał za jego uwięzieniem?

"Kiedy zostaje się Abhorsenem, wiele się traci. Brzemię odpowiedzialności za tylu ludzi bezlitośnie niszczy nasze prywatne więzi, przeciwności i wrogowie zabijają w nas czułość, nasze horyzonty się zawężają."

Rola Abhorsena nie jest łatwa. Ignoranci mogli by uznać, że osoby nimi będące są po prostu nekromantami. Jednakże nic bardziej mylnego. Nekromanta wskrzesza umarłych, przywraca dusze do Życia zakłócając tym samym równowagę w świecie. Tymczasem zadaniem Abhorsena jest sprawienie, by Zmarli ponownie udali się na spoczynek. Na tych, którzy nie chcą poddać się ich woli, nakładane są więzy i siłą odprawiani są do Śmierci, Królestwa Zmarłych. Abhorseni czynią to za pomocą przytroczonych do pasa dzwonków o różnej wielkości i barwie dźwięku. Posługiwanie się nimi wymaga jednak ogromnej wiedzy oraz wprawy. Niewłaściwe ich użycie może doprowadzić nawet do śmierci...

"Jeśli teraz ona była Abhorsenem, kim był jej ojciec? Czy i ON miał niegdyś imię, które utracił przyjmując na siebie obowiązki Abhorsena? Wszystko, co jeszcze parę dni temu zdawało się stałe i pewne w jej życiu, rozpadało się na kawałki. Nie wiedziała nawet, kim naprawdę jest ona sama, a zewsząd zjawiały się same kłopoty (...)."

Wychowywana za Murem Sabriel dorastała z dala od niebezpieczeństw i prawdy o Starym Królestwie. Teraz, wkraczając do tego niby znanego (wszak się tu urodziła), a jednak zupełnie obcego jej świata czuje się totalnie zagubiona. I nic w tym dziwnego. Co prawda odebrała podstawowe nauki dotyczące magii w szkole, do której uczęszczała, jednakże w zderzeniu z rzeczywistością Starego Królestwa szybko dociera do niej, jak wielką jest ignorantką i jak niewiele wie na temat tego, co znajduje się za Murem. Nie dość, że zmuszona jest stawić czoła nieznanemu, to na dodatek musi się szybko uczyć prawideł rządzących tym światem. Porażka oznacza jedno - śmierć. W trakcie lektury jesteśmy świadkami stopniowej metamorfozy głównej bohaterki. Kolejne wyzwania, którym jest poddawana, sprawiają, że na naszych oczach dorasta i powoli, krok po kroku, przeobraża się w tę, której rolę przyszło jej teraz odgrywać, w Abhorsena.

"Czy to idący wybiera drogę, czy droga idącego?"

Dobre pytanie. Ja wybieram drogę Starego Królestwa. Po przeczytaniu "Sabriel" mam ogromną ochotę na powrót do tego świata, dlatego też liczę na to, że szybko w me ręce trafi kontynuacja - Lirael. Wam tymczasem polecam gorąco pierwszy tom trylogii Stare Królestwo. Jeśli jesteście miłośnikami fantastyki, światów pełnych magii i tajemnic, wartkiej akcji, treści pełnych emocji, ale też humoru, zombie (bo tak przecież nazwać można Zmarłych kroczących wśród żywych), niebagatelnych pełnokrwistych bohaterów, albo po prostu świetnie opowiedzianych historii, koniecznie sięgnijcie po "Sabriel".

Moja ocena: 5/6

Pierwsza część trylogii o Starym Królestwie autorstwa mistrza z gatunku fantastyki - Gartha Nixa. Powieść po raz pierwszy wydana w 1995 roku. Wow, prawie 20 lat temu, a pomimo to wciąż jest czytana oraz lubiana. Czasami zdarza mi się przeczytać jakąś powieść z tego gatunku jednak nie nazwałabym siebie fanką fantastyki. Czy "Sabriel" przekonało mnie do tego gatunku literackiego, a może wręcz przeciwnie?

Przyznam, że na początku byłam oczarowana okładką, która jest taka piękna, że nie mogłam oderwać od niej oczu. Naprawdę to jedna z ładniejszych okładek na rynku. A w porównaniu do tych które ukazały się chyba w 2004 to już w ogóle mistrzostwo. Także wrażenie bardzo dobre, okładka jeśli śliczna i przyciąga wzrok.

Autor od razu na wejście, od pierwszej strony serwuje nam prawdziwą fantastykę, w najbardziej dosłownym znaczeniu. Nie mamy tutaj takiego przejścia z realnego świata do fabuły książki. Nierzadko zdarza się, że główny bohater żyje sobie powiedzmy w dzisiejszym Nowym Yorku i nagle dowiaduje się, że jego ojciec, matka czy wujek są czarodziejami, wróżkami czy czymś podobnym. W powieści Nixa czegoś takiego nie ma, mamy tutaj od początku silną bohaterkę, która wszystko wie o swoim pochodzeniu. Sabriel wie kim jest jej ojciec i gdzie jest jej ojczyzna czyli Stare Królestwo.

Silna bohaterka, jasno określony cel i żadnych zbędnych wątków.

Główna bohaterka to osiemnastoletnia Sabriel, uczennica w Wywerley College gdzie uczy się magii. Dziewczyna dowiaduje o zaginięciu swojego ojca - Abhorsena i postanawia przeprawić się przez Mur i go odnaleźć. Wyprawa ta nie będzie dla niej łatwa i przyjemna, gdyż dziewczyna musi nie tylko rozwikłać zagadkę zaginięcia Ojca, ale także stawić czoła Wielkiemu Zmarłemu.

Sabriel to bardzo silna i pewna siebie dziewczyna. Jest skupiona na swoim celu, nie rozmyśla zbytnio na tematy niezwiązane bezpośrednio z misją. Myślę, że po tym można poznać, że książkę tą napisał mężczyzna, gdyż kobiety zbyt często rozwodzą się nad uczuciami swoich bohaterów i wprowadzają zbyt wiele wątków.

Choć cała powieść jest raczej na 'tak' to jednak trudno się wkręcić w fabułę książki. Główna bohaterka zna historię swojego pochodzenia, wie o różnych rzeczach związanych ze Starym Królestwem, ale też nie do końca o wszystkim a czytelnik dopiero je poznaje. Na początku, przez kilka pierwszych rozdziałów książka mi się nie podobała. Było dużo nowych nazw, rzeczy, stworzeń i ogólnie wiele innych informacji o ojczyźnie Sabriel. Nie zbyt za tym wszystkim nadążałam i przez to książkę czytało mi się bardzo mozolnie i dość ciężko. Autor na dzień dobry wysyła nas w bardzo niebezpieczną podróż wraz z bohaterką. W pierwszych rozdziałach mamy bardzo dużo opisów i niestety deficyt dialogów, co też nie wpływa dobrze na szybkość czytania. Garth Nix przedstawia czytelnikowi historię Sabriel, jej ojca, topografię Starego Królestwa oraz różnego rodzaju zjawy i inne stworzenia będące wytworami Wolnej Magii lub Kodeksu. A wszystko to za pomocą długich opisów. Naprawdę, jeśli ktoś rzadko obcuje z tego typu literaturą to będzie mu bardzo ciężko wkręcić się w fabułę. Na szczęście po jakimś czasie fabuła się rozkręca i powieść czyta się o wiele lepiej.

Przyznaję się, że na początku książka nie zrobiła na mnie takiego wrażenia jakbym chciała. Być może było to spowodowane tym, że miałam bardzo duże oczekiwania jeśli chodzi o "Sabriel". Miała to być fajna książka z gatunku fantasy a jej początek wcale się tak nie zapowiadał. Ale jak to mówią, każdy zasługuje na drugą szansę i dlatego postanowiłam, że przeczytam powieść do końca. Nie żałuję tego, myślę, że była to dobra decyzja bo książka okazała się całkiem fajną lekturą. Pomimo trudnych początków okazało się, że "Sabriel" bardzo mnie wciągnęła i dałam się porwać wyobraźni Gartha Nixa. Dużym plusem dla autora jest to, że wymyślił i stworzył zupełnie nowy świat, który podzielony jest na Życie i Śmierć. W "Sabriel " zgon, który my znamy wcale nie oznacza definitywnego odejścia..

Podsumowując, książka ciężka na początku, ale warto dać jej szansę bo może się okazać jedną z Waszych ulubionych powieść. Uważam, że "Sabriel" to dobry początek dla jeszcze lepszej trylogii. Polecam !

Nekromanta to człowiek, który za pomocą magii (zwanej nekromancją) przyzywa cienie zmarłych, aby wyjaśnić jakieś niedokończone sprawy, lub do własnych potrzeb — jako sługi. W literaturze fantastycznej są to najczęściej postacie ożywiający zwłoki lub ludzkie szczątki. Jednak Garth Nix postanowił odejść od tego schematu i powołał nekromantę – Abhorsena, który stoi na straży Życia. Jego zadaniem jest odesłanie wszystkich demonów, dusz zmarłych i wytworów Wolnej Magii za ostatnią bramę śmierci, skąd nie będą mieli możliwości powrócić. Jak? Po co? I… Dlaczego? Aby tego się dowiedzieć, trzeba zajrzeć do pierwszego tomu – Sabriel, serii Stare Królestwo.

Sabriel prowadzi życie, jak przystało na nastolatkę. Uczęszcza do szkoły dla dobrze urodzonych panien i mieszka w tamtejszym internacie. To jednak tylko pozorny spokój, ponieważ dziewczyna jest córką Abhorsena – legendarnego wielkiego maga i nekromanty Starego Królestwa. Właśnie tam dziewczyna musi się udać, kiedy dostaje niespodziewaną wiadomość od ojca, który znajduje się w poważnym niebezpieczeństwie. Dlatego Sabriel musi przejąć jego obowiązki nekromanty i jednocześnie ruszyć mu na pomoc. Nim jednak postanowi jak tego dokonać, musi odnaleźć rodzinny dom, w którym była zaledwie parę razy, a do tego miała wtedy zaledwie kilka lat. Tam znajdzie pierwszego pozornego sprzymierzeńca w swojej krucjacie: gadającego kota Moggeta. Jednak nie jest ON tym, na co wygląda.

Oboje wyruszają w niebezpieczną podróż na krańce Starego Królestwa. Będą musieli pokonać mnóstwo niebezpieczeństw i ze wszystkich sił starać się uciec przed pogonią… Być może pomoże im w tym kolejny kompan, który niespodziewanie do nich dołączy – królewski gwardzista Touchstone. Czy im się powiedzie? Z kim będą musieli się zmierzyć?

Garth Nix to australijski pisarz fantasy, który tworzy przede wszystkim dla młodzieży. Międzynarodowy rozgłos zyskał dopiero dzięki serii Stare Królestwo. Nim jednak zajął się pisaniem na dobre, pracował na wielu różnych stanowiskach: od księgarza, przez redaktora, przedstawiciela handlowego, konsultanta marketingowego, aż do żołnierza zawodowego w niepełnym wymiarze czasu.

Jeżeli chodzi o fabułę Sabriel, pisarz doskonale wiedział, co robi. Została ona dokładnie rozplanowana i przemyślana, a plan został wykonany praktycznie w stu procentach (z jednym małym minusikiem, ale o tym później). Ale po kolei…

Pierwsze co najbardziej rzuca się w oczy to kreacja całego świata. Garth Nix stworzył go całkowicie od podstaw. Jego ukształtowanie, prawa nim rządzące, legendy i wiele innych elementów, to wszystko wytwór wyobraźni jednego człowieka, a przemawia do tak wielu.

Od samego początku czytelnik zostaje wciągnięty do świata wykreowanego przez Nixa, do tego stopnia, że chwilami można utracić kontakt z rzeczywistością. No! Może z tym początkiem troszkę przesadziłam, bo autor z początku troszkę namieszał, przez co ciężko było się w tym wszystkim rozeznać. Wszystko z powodu zestawienia ze sobą czystej i pierwotnej magii z cudami ówczesnej techniki (np. samochody, elektryczność). Może byłoby to jeszcze znośne, gdyby zostało dokładnie wyjaśnione i rozpisane co i jak. Tymczasem na początek dostajemy miejsce akcji rodem ze średniowiecza, gdzie magia jest na porządku dziennym, aby po przekręceniu strony wpaść do świata na pozór podobnego do naszego. Na szczęście wszystko w końcu się klaruje i już do samego końca można cieszyć się intrygującą i pasjonującą lekturą.

Tempo akcji jest dość spokojne, ale za to niepozbawione wielu niespodzianego i zaskakujących zwrotów. Za ich pomocą Nix tworzy, już od prologu, dość mroczny oraz tajemniczy klimat wywołujący u czytelnika ciarki na całym ciele. Drugą stroną takich zabiegów jest to, że praktycznie tak samo często na twarzy może zagościć szeroki uśmiech (zwłaszcza za sprawą sarkastycznych i ironicznych wypowiedzi Moggeta).

Co mi więc nie pasowało? Ano… wątek romantyczny, który pojawił się ni z tego, ni z owego, na samym końcu. Pisarz nawet na chwilę nie zająknął się na jego temat. Chociaż jak teraz o tym myślę, to w sumie można dopatrzyć się kilku delikatnych aluzji, ale nie są na tyle wyraźne, aby zbudować na nich jakąś relację. Być może właśnie dlatego ten motyw wygląda, jak wygląda: jest kulawy i toporny. Na szczęście nie psuje całokształtu fabuły.

Szczerze mówiąc, do tej pory ciężko się zastanawiam, dlaczego wcześniej nie trafiłam na tę powieść?! Przecież to powieść z gatunku, który uwielbiam! Fantastyka w najczystszym wydaniu! Dlatego gorąco polecam, bo to pozycja obowiązkowa dla każdego miłośnika tegoż gatunku… i nie tylko.

Sięgnęłam po tą książkę, ponieważ bardzo popularna recenzja Sabriel Garth Nix umieszczona na [Adres usunięty], głosiła, że w tej książce pojawił się romans bardziej namiętny niż ten w Mrocznym szaleństwie. Wiem, że to nieco płytkie, ale każdy szuka w książkach czegoś innego. Nie żebym nie lubiła fantasy, ale fantasy z pikantnym romansem to zdecydowanie coś, co może mnie zachęcić do sięgnięcia po dany tytuł. Namiętnego romansu tu nie znalazłam, ale Sabriel “kupiła mnie” czymś zupełnie innym.

Sabriel to powieść, od której wszystko się zaczęło. Garth Nix wyznaczył ścieżkę dla tysięcy autorów fantasy, którzy później tworzyli swoje bestsellerowe powieści. Mamy tutaj więc młodą dziewczynę, która właśnie skończyła szkołę. Nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie to, że jednym z zajęć, na które uczęszcza jest nauka magii i że dziewczyna jest jedyną córką niezwykle potężnego maga-nekromanty. Po ojcu odziedziczyła nie tylko nazwisko ale także niezwykłe umiejętności, które wiążą się zarówno z ogromnym prestiżem jak i równie wielką odpowiedzialnością. Zadaniem ojca Sabriel, a później także i jej jest oczyszczanie świata żywych z istot, które wymknęły się ze świata umarłych i sieją grozę i spustoszenie. Oboje mogą przekraczać granicę życia i śmierci i jeżeli zechcą lub uważają to za słuszne, przywracać życie tym, którzy już je stracili.

Pewnego dnia ojciec Sabriel nie przychodzi na umówione spotkanie, zamiast niego pojawia się stwór ze świata umarłych, który ma jej przekazać miecz i dzwonki ojca, atrybuty nekromanty. Sabriel już wie, co to oznacza i co teraz musi zrobić. Udaje się w podróż, która zdecydowanie przekroczyłaby możliwości każdej innej, osiemnastoletniej dziewczyny. Jednak Sabriel nie waha się ani przez chwilę i trzyma się tylko jednej myśli - że jej ukochany ojciec żyje.

Recenzja Sabriel Garth Nix oczami fanki romansów

W książce pojawia się romans, a i owszem, chociaż powiem szczerze, że nie powalił mnie z nóg. Jednak cała historia, droga, którą przechodzi Sabriel, zmagania, z którymi musi się zmierzyć są niezwykle ekscytujące. Autor zabrał mnie do mroźnego świata Starego Królestwa, gdzie przemierzałam wraz z Sabriel zimowe, leśne rejony, żeby znaleźć dom jej zaginionego ojca i powiem szczerze, że czasami czułam ciarki na plecach. Krwiożercze potwory, które podążały za dziewczyną, trupy na które trafiała sprawiały, że czasami miałach ochotę skakać po stronach, żeby dowiedzieć się, czy na pewno wybrnęła z tych tarapatów cało.

Świat, który stworzył Garth Nix onieśmiela i zadziwia, a my czujemy się pochłonięci niesamotnymi zdarzeniami, które rozgrywają się na naszych oczach. Nic nie jest pewne, ani to, czy kot o imieniu Mogget to na pewno sojusznik, któremu można zaufać ani czy tajemniczy chłopak, którego uratuje dziewczyna to na pewno tylko gwardzista Królowej. Pewne jest natomiast to, że wpadamy w tą historię jak Sabriel do tajemniczej jaskini i dopóki nie zabrniemy na ostatnią, stronę nie zobaczymy światła dnia. Zdecydowanie polecam Wam tą książkę, mimo iż to klasyka, która liczy sobie już prawie 16 lat. Jednak nie bez powodu ta książka to pierwowzór wszystkiego, co wiemy o fantasy i inspiracja dla kolejnych mistrzów gatunku. Aż trudno uwierzyć, że w poszukiwaniu literackiego romansu zabrnęłam na półkę z fantastyką dla młodzieży i pochłonęłam ostatnią, zapisaną stronę. Zdecydowanie było warto:)