Rudy

7/10 - Dobra. Dobra ,a nie bardzo dobra dlatego ,że w porównaniu z resztą pozycji tego autora, owa książka jest pozycją bardzo delikatną, niemalże oderwaną od reszty jego twórczości. Polecałabym ją szczególnie czytelnikom ,którzy dopiero co chcą rozpocząć swoją przygodę z Jackiem Ketchumem, nieco słyszeli, trochę się boją i nie są pewni czy ten autor przypadnie im do gustu. Wspaniała pozycja dzięki ,której czytelnik wdroży się w styl pisarza.

Owe wydanie książki składa się z głównej powieści - Rudy, oraz z minipowieści - Prawo do życia. I teraz nieco o tych dwóch składnikach tejże pozycji. Trzeba tutaj je rozgraniczyć dlatego ,że w żaden sposób nie stanowią one spójnej całości jeżeli chodzi o "ciężar tematu".

Rudy to opowieść o starszym człowieku ,który traci swojego starego dobrego przyjaciela ,którym jest pies. Pupil zostaje zastrzelony przez jednego z grupy małoletnich chuliganów. Wydarzenie to staje się paliwem napędowym do poruszenia machiny ,która ma na celu wymierzyć sprawiedliwość. W Rudym nie znajdziemy tkliwej historii z romantyzmem i uczuciami w tle. Nie będzie to też historia o przemocy wobec zwierząt. Akt zabójstwa psa jest tu tak naprawdę jedynie tłem dla ukazania chęci wymierzenia sprawiedliwości. Pokazaniem jak ciężko w dzisiejszych czasach jest doprowadzić pewne sprawy do samego końca i usłyszeć chociażby zwykłe "Przepraszam". Powieść daje do myślenia i na długo pozostaje w głowie czytelnika.

Następnie przechodzimy do znacznie krótszego od Rudego - Prawa do życia. I tutaj już możemy zmierzyć się z typową dla pisarza brutalnością oraz dosadnością. Historia ta porusza kontrowersyjny dziś temat aborcji. Jest bardzo krwawa, brutalna i wbijająca czytelnika w fotel. Opowiada historię kobiety ,która zostaje porwana sprzed kliniki aborcyjnej ,a następnie w bestialski sposób więziona i torturowana przez długie miesiące. Styl typowy dla Ketchuma chociaż jeszcze nie tak drastyczny jak np. w Dziewczynie z sąsiedztwa. Pozycja idealna dla zaprawionego w bojach czytelnika Ketchumowych pisadeł ,ale niestety może być zbyt mocna dla początkującego. Warto ,aby nowy czytelnik podchodził do tego tytułu z dużą dozą dystansu oraz czytał tą króciutką powieść małymi kroczkami. Ketchum słynie bowiem z bardzo ostrej literatury.

Obie powieści zawarte w książce jak dla mnie są rewelacyjne i z czystym sercem polecam. I tym nowym i tym starym czytelnikom Jacka Ketchuma. Warto!

Jack Ketchum - Rudy

•Wdowiec Avery Allan Ludlow  w swym życiu przeszedł bardzo wiele.

Najpierw tragiczna śmierć żony i syna, później tragiczna śmierć najwierniejszego przyjaciela.

To była jedna chwila a odmieniła znów jego życie. Pojechał tylko na ryby, chciał odpocząć i zrelaksować się ze swoim psem.

Trzech chłopaków, podeszło do niego i po krótkiej rozmowie z pozoru przyjacielskiej, zapragnęło jego pieniędzy. Av nie miał dużo pieniędzy, gdy zobaczył broń w rękach jednego z nich sam chciał oddać kluczyki aby zabrali jego grosze z auta.

To jednak nie wystarczyło, jeden z synów bogatego biznesmena strzelił w psa. Zabił go z zimną krwią po czym odwrócił się i poszedł.

Świat wdowca znów legl w gruzach. Co zrobi aby sprawy wyszły na jaw.. Av nie chce zemsty, chce jedynie sprawiedliwości. Chce aby sprawca dostal karę za to co zrobił. Jednak będzie bardzo trudno to uczynić. Słowo przeciwko słowu, biznesmen z kontaktami w całym mieście. Av musi wziąć wszystko w swoje ręce. Czy mu się uda? Co zrobi aby sprawca został ukarany, a może sam wymierzy mu sprawiedliwość?

× Książka inna niż z pozoru pisze Ketchum, pokazuje nam,że nie wszędzie zwierzęta mają swoje prawa i ludzie mogą robić z nimi co im się podoba.

W książce tej znajdziemy również miniopowieść "Prawo do zycia".

Ja osobiście polecam ;)

Miałem w planach przeczytać „Rudego/Prawo do życia” dopiero za jakiś czas. Śmierć Ketchuma sprawiła jednak, że postanowiłem zapoznać się z tą książką wcześniej, żeby w ten sposób oddać hołd autorowi, który zrobił na mnie w ubiegłym roku piorunujące wrażenie.

Jack Ketchum (właściwie Dallas William Mayr) urodził się 10 listopada 1946 roku w Livingston. Był znanym amerykańskim pisarzem, specjalizującym się w powieściach grozy. Swoje książki wydawał również pod pseudonimem Jerzy Livingston. Zanim pod koniec lat 70-tych ubiegłego wieku chwycił za pióro, podejmował się różnych zajęć. Był m.in. aktorem, piosenkarzem, sprzedawcą, agentem literackim i nauczycielem. Napisał kilkanaście powieści, z których kilka zostało przeniesionych na taśmę filmową. Kilkukrotnie zdobywał nagrodę Brama Stokera, najbardziej prestiżową nagrodę dla utworów grozy. Był także autorem wielu opowiadań. Prywatnie pisarz mieszkał w Nowym Jorku, gdzie zmarł 24.01.2018 roku.

Książka zawiera dwa opowiadania. Pierwszym z nich jest ,,Rudy”.

Awery Ludlow to człowiek, którego życie boleśnie doświadczyło w przeszłości. Jego pies Rudy był jego wiernym towarzyszem przez lata. Kiedy trzech nastolatków dla zabawy zabija Rudego, Avery szuka sprawiedliwości. Ale kiedy zdaje sobie sprawę, że sprawiedliwość może przegrać z bezdusznością paragrafów, postanawia wziąć sprawy w swoje ręce.

Jest to zupełnie inne opowiadanie, w porównaniu z dotychczas przeczytanymi przeze mnie książkami Ketchuma. Nie ma w nim żadnych nadprzyrodzonych zjawisk i zbytniego epatowania przemocą. Mamy za to historię starszego pana, który widząc bezsilność jednostki wobec prawa i siły pieniądza, sam postanawia dokonać zemsty na mordercach swojego czworonożnego przyjaciela.

Jako wielki miłośnik psów, z całej siły kibicowałem głównemu bohaterowi w walce o sprawiedliwość. Nie jeden raz w swoim życiu przekonałem się, że psiak jest najwierniejszym przyjacielem, który nigdy nie opuści człowieka w potrzebie. Dlatego czytając „Rudego” w pełni rozumiałem postępowanie Avery’ego i sam się mocno zastanawiałem, co ja bym zrobił na jego miejscu.

Drugą nowelą znajdującą się w książce jest „Prawo do życia”.

Kiedy Sara Foster zostaje uprowadzona sprzed kliniki aborcyjnej, jest w trzecim miesiącu ciąży. Jej porywacze zdają się to wiedzieć. Wiedzą też gdzie mieszka, gdzie uczy, wiedzą kim jest ojciec dziecka. Opowiadają jej o Organizacji, która sprawuje nad wszystkim kontrolę. Ale przede wszystkim to oni chcą sprawować kontrolę nad nią. W ich szalonym planie Sara jest tylko narzędziem, dzięki któremu chcą osiągnąć swój okrutny cel…

O ile ,,Rudy” był opowiadaniem dla każdego, tak tutaj mamy Ketchuma takiego, jakiego chyba najbardziej cenimy, czyli nie dla wrażliwych czytelników. Inspirowane prawdziwymi wydarzeniami „Prawo do życia”, jest bardzo podobne do historii zawartej w najbardziej znanej książce prawdopodobnie najbardziej przerażającego faceta w Ameryce – „Dziewczyny z sąsiedztwa”. W obu przypadkach mamy atrakcyjną dziewczynę, która jest przetrzymywana w piwnicy i poddawana coraz bardziej wymyślnym torturom, zarówno fizycznym jak i psychicznym.

Nie jest to łatwa lektura. W czasie czytania nie raz pojawiało mi się pytanie, do jakich okropności może być zdolny człowiek. I gdy wydaje się, że granica okrucieństwa została osiągnięta, to następuje kolejna tortura, która przesuwa ten margines jeszcze dalej. Autor miejscami bardzo sprytnie unika brutalnych opisów pozostawiając miejsce dla naszej wyobraźni. Dzięki temu im bardziej mamy mroczniejszą fantazję, tym bardziej opowiadanie jest dla nas straszniejsze.

„Rudy/Prawo do życia” to książka, którą czyta się bardzo szybko. Nie jest to na pewno najwybitniejsze dzieło nieodżałowanego Jacka, ale mimo wszystko zdecydowanie warto tę książkę przeczytać. Zadowoli ona zarówno czytelników, którzy oczekują krwawych historii, jak i tych, którzy są bardziej wrażliwi. „Rudy” pokazuje, do jakich poświęceń jest gotowy człowiek, żeby pomścić swojego najbliższego przyjaciela, natomiast „Prawo do życia”, to jedna z tych historii, po których bardzo trudno się pozbierać.

Opinia pochodzi z mojego bloga: [Adres usunięty]