Pod tytułem Różowy guzik Jarosław Kroplewski zawarł zbiór dziewięciu współczesnych opowiadań.
„Kroplewski pozostaje wierny zasadzie niedopowiedzenia, tak istotnej dla dobrej prozy. «Święci, co przychodzą i odchodzą» – stara cerkiew, fresk ginący w promieniach słońca, a wokół ludzkie namiętności, jakże błahe i śmieszne wobec wszechobecnego sacrum. «Tutaj zostałeś spłodzony» – z konwencji kryminału autor sprowadza nas na płaszczyznę metafizycznych pytań. «Różowy guzik» – najbardziej ludzka opowieść o starym człowieku, tajemnica życia która kryje się w gromadzeniu zwykłych guzików i w różowym, pękniętym…”
Zbigniew Żakiewicz
W opowiadaniu «Gdy śliczna panna» Autor w bardzo umiejętny sposób opowiada historię pary bezdomnych; lumpów, którzy wyruszają być może w swoją ostatnią podróż w życiu. Jest to bardzo «krwiste» i «mięsiste» opisanie współczesnego świata. Mimo tego tematu unosi się nad opowiadaniem pewien liryzm...”
Mariusz Sieniewicz, „Gazeta Wyborcza”
„Kroplewski pozostaje wierny zasadzie niedopowiedzenia, tak istotnej dla dobrej prozy. «Święci, co przychodzą i odchodzą» – stara cerkiew, fresk ginący w promieniach słońca, a wokół ludzkie namiętności, jakże błahe i śmieszne wobec wszechobecnego sacrum. «Tutaj zostałeś spłodzony» – z konwencji kryminału autor sprowadza nas na płaszczyznę metafizycznych pytań. «Różowy guzik» – najbardziej ludzka opowieść o starym człowieku, tajemnica życia która kryje się w gromadzeniu zwykłych guzików i w różowym, pękniętym…”
Zbigniew Żakiewicz
W opowiadaniu «Gdy śliczna panna» Autor w bardzo umiejętny sposób opowiada historię pary bezdomnych; lumpów, którzy wyruszają być może w swoją ostatnią podróż w życiu. Jest to bardzo «krwiste» i «mięsiste» opisanie współczesnego świata. Mimo tego tematu unosi się nad opowiadaniem pewien liryzm...”
Mariusz Sieniewicz, „Gazeta Wyborcza”
