Rozmerdane święta (pocket)

Mamy grudzień! Myślę, że wszyscy bez wątpienia się z tym zgodzimy i doskonale wiemy, co oznacza grudzień. W końcu jest to w Polsce miesiąc najwspanialszych świąt, jakie ma religia chrześcijańska. Czujecie już ten klimat? Może za oknem nie ma jeszcze śniegu, może mamy dużo obowiązków związanych z pracą, szkołą czy po prostu samymi świętami. Ale już niedługo większość z nas usiądzie przy wigilijnym stole, spojrzy na pięknie przystrojoną choinkę, podzieli się opłatkiem z bliskimi i będzie po prostu szczęśliwy. Mam głęboką nadzieję, że tego dnia tak właśnie się czujecie.

Pięć osób – każdy ma swoją własną historię, swoje własne problemy, marzenia i traumatyczne przeżycia. Żyją swoim własnym życiem, ale ich ścieżki prawie codziennie się przeplatają. Niektórzy wiedzą o sobie nawzajem bardzo dużo, inni nie wiedzą nawet o swoim istnieniu. Jednak idą święta, a w raz z nimi olbrzymia magia, która postanowi połączyć tę niesamowitą piątkę ludzi i jednego chorego psa. Co tym razem przyniesie Boże Narodzenie? Czego może dokonać mały szczeniaczek? Czy da się wygrać z własnymi uprzedzeniami?

Myślę, że już po wstępie domyśliliście się, że po prostu uwielbiam Boże Narodzenie! Naprawdę czuję, że okres przedświąteczny i same święta są pełne magii, miłości i spełnionych marzeń. Jestem urzeczona, gdy patrzę na wystawy sklepowe. Nie przeszkadza mi, że zazwyczaj są uważane za kiczowate lub przesadzone. Może i takie są, ale na tym polega ten klimat. Dlatego by już teraz poczuć tę niesamowitą atmosferę, kupiłam mandarynki, włączyłam kolędy i zaczęłam czytać najnowszy bestseller – "Rozmerdane święta". Czy książka przypadła mi do gustu?

Autorka napisała powieść przyjemnym i prostym językiem, dlatego czyta się ją w zawrotnym tempie. Ciekawa kompozycja losów głównych bohaterów sprawia, że książka jest płynna i pełna zaskakujących faktów. Jest trochę zaburzona chronologia, ale tutaj nie ma wątpliwości, że pisarka zdecydowała się na ten zabieg całkowicie świadomie. Dzięki temu z pełnym zrozumieniem i czasami wręcz zachwytem możemy spojrzeć na sytuacje z perspektywy różnych osób czy nawet samego szczeniaczka. Już dawno nie spotkałam się w opowieści z takim ustawieniem czasowym, więc przypadło mi to do gustu i pozwoliło przenieść do życia bohaterów.

Nie będę udawać – fabuła wydaje mi się wybitnie naiwna i jeśli czytacie moje recenzje, to dobrze wiecie, że zazwyczaj mocno bym to skrytykowała. Jednakże gdy brałam "Rozmerdane święta" do ręki, to właśnie tego oczekiwałam. Nie chciałam wejść w do bólu realistyczny świat, gdzie Boże Narodzenie nie dla każdego oznacza spełnienie marzeń. Chciałam radości i miłości, więc pod tym względem moje oczekiwania zostały spełnione stuprocentowo. Ta historia jest naprawdę przeurocza. Choć... Momentami zbyt... Dostałam to, czego pragnęłam, ale w za dużej dawce.

Pisarka przedstawia opowieść z perspektywy pięciu osób i psa. Można się domyślić, że z tego powodu postacie są pobieżnie omówione, ale wystarczająco by je zrozumieć i przywiązać się do nich. Najważniejszy jest Ziyo! To tak bardzo kochana mała psinka, że od razu łapie za serca. W dodatku możemy zobaczyć świat jego oczami i w tym momencie... Nasz świat staje się lepszy, o wiele lepszy. Jest to małe dziecko, które nie rozumie jeszcze otoczenia przez swój młody wiek, a ludzi nie rozumie, bo jest psem, a my w końcu jesteśmy dziwnymi istotami. Jego panem jest Oluś, który też urzekł mnie swoją dobrocią i prostodusznością. Na każdym kroku wykazywał się całkowitym zaangażowaniem i dlatego tak bardzo go polubiłam. Nieważne czy akurat uczył dzieci w szkole, czy pomagał swojej przyjaciółce, czy zajmował się psem. Dawał zawsze z siebie wszystko i zachowywał przy tym pogodę ducha. Takich ludzi uwielbiam również w realu. Natomiast dla kontrastu jego matka – Krystyna – okazała się niemożliwie irytująca. Dosłownie doprowadzała mnie do szału. Zaskakiwała, ale w bardzo negatywny sposób.

"Rozmerdane święta" są idealnym wyborem przed Bożym Narodzeniem, ponieważ wprowadzają w klimat i urzekają serca. Jeśli poszukujecie czegoś lekkiego, pełnego atmosfery świątecznej i magicznych cudów, to zapewniam Was, że znajdziecie w niej właśnie to.

Wprawdzie w tytule tej powieści występuje słowo 'święta', które dawno za nami, ale tak naprawdę bohaterowie dopiero na samym końcu historii siadają do wigilijnego stołu. Z tego właśnie powodu uważam, że nie trzeba sobie odmawiać przeczytania tej książki w lutym, maju czy też sierpniu. Odbiór przesłań jest dokładnie ten sam.

Olgierd Zawada jest trzydziestoletnim nauczycielem języka polskiego w szkole podstawowej, któremu udało się wreszcie wyrwać spod skrzydeł nadopiekuńczej matki-kwoki i zamieszkać oddzielnie. W skrytości ducha marzy o Sarze, nauczycielce WF-u, jednak po jej opowieściach o bogatym i żonatym dojrzałym biznesmenie, z którym spotyka się w weekendy, coraz mniej podoba mu się taka kobieta. Zwłaszcza, gdy w jej głowie zabrzmi złowrogi alarm.

Wyrzucając śmieci, Olgierd usłyszał niecodzienny pisk, który okazał się być szczeniakiem z poważnymi problemami zdrowotnymi. Bardzo wychudzony zwierzak ledwie stojący na łapkach, zwracał bowiem każdy posiłek. Diagnoza jest okrutna, ale nauczyciel zamierza walczyć. Może sprawiła to magia psiaka, ale wokół samotnego dotąd Olgierda pojawiają się wciąż nowe, sympatyczne osoby. Podobnie jak życie jego matki Krystyny, od dawna wdowy, staje się jaśniejsze. Okazuje się, że jesień życia może być równie piękna jak lata młodości, gdy ma się z kim spędzać czas.

W powieści poznajemy też historię Małgosi, która jest samotną matką. Jej mąż nie poradził sobie z tym, co czekało na niego po porodzie. Wytrzymał rok. Serce i upór Małgorzaty sprawiło jednak, że niepełnosprawność dziecka, nie jest bardzo widoczna, chwilami przewyższa nawet inne dzieci.

Z kolei życie Stanisława straciło blask w momencie, gdy odeszła od niego żona. I to nie jakaś młódka, tylko kobieta tuż przed sześćdziesiątką. Staszek dopiero teraz zauważa, ile Bożena robiła w ich domu. Po początkowym załamaniu, przychodzi otrzeźwienie! Przecież to nie koniec życia, trzeba wziąć się za siebie i dostrzegać te piękne chwile, które mu jeszcze zostały.

Historie życia sześciu bohaterów poznajemy naprzemiennie, każdy opowiada swoją, dzięki czemu jest ona bardziej wiarygodna i prawdziwa. Każdy z nich zmaga się z innymi problemami, ma swoje lęki, fobie, traumy oraz marzenia. Początkowo poznajemy opowieści o totalnie odrębnych osobach, dopiero z czasem ich wątki zaczynają się łączyć i zazębiać. Wyjdzie z tego wiele ciekawych sytuacji, pełnych strachu, grozy, ale i śmiechu czy wzruszenia. Będziemy obserwować iskrzenie między bohaterami, nieporozumienia, nadzieje a w finale jedna osoba otrzyma aż nadto niespodzianek. Jak potoczą się losy naszej szóstki? Co stanie się z psiakiem?

Powieść Agnieszki Olejnik nie jest typową książką świąteczną. Tak jak pisałam we wstępie, właściwie sama końcówka jest typowym momentem z choinką, barszczem i prezentami. Dlatego jej treść jest uniwersalna przez cały rok. Przy minimalnym czasie poświęconym na przygotowania, bohaterowie mają miesiąc na zajęcie się innymi problemami - związki, samotność, niepełnosprawność, utrata bliskiej osoby czy odkrycie brutalnej prawdy. I w sam środek wkracza mały kundelek, który początkowo budzi wstręt, niepokój i strach, ale z czasem kradnie serca wszystkich.

Podsumowując - "Rozmerdane święta" to wzruszająca opowieść o trudach codzienności, o życiowej mądrości i głupocie, sercu dla zwierząt, poświęceniu, przereklamowanej miłości damsko-męskiej oraz bezinteresownej i bezwarunkowej miłości w relacji babcia-wnuki. Wspaniała historia o pragnieniu życia na własny rachunek, zadaniach ponad siły, odwadze, podziwie, życiowych sztormach i rozbieżnych pragnieniach. Książka o zwyczajnych ludziach ze zwyczajnymi rozterkami, doprawiona lękiem o czworonoga i humorem, który ON wnosi w życie ludzi. Polecam!

Olgierd oddaje się pracy polonisty.

Krystyna ubolewa nad kawalerskim życiem swojego syna.

Świat Sary kompletnie się zawalił.

Stanisława opuściła żona, a Małgorzata odczuwa trudy samotnego macierzyństwa.

Pewne zbiegi okoliczności całkowicie odmienią losy tych pozornie przypadkowych osób i sprawią, że nadchodzący czas nabierze prawdziwie świątecznego blasku. Szczególnie gdy na horyzoncie pojawi się wychudzona, schorowana znajda – kundelek Ziyo, który całkowicie odmieni los… nie tylko swojego właściciela.

"Niestety kiedy się obudziłem, przekonałem, że mnie porzucił. Nie miałem pojęcia, gdzie może być - obszukałem całe mieszkanie, zajrzałem w każdy kąt. Niektóre miejsca pachniały nim bardziej niż inne, więc wywąchiwałem się w nie, bo wtedy trochę mniej się bałem."

Jestem bardzo zadowolona z narracji, jaką zastosowała autorka. Wszystkie wydarzenia i sytuacje możemy bowiem poznać z perspektywy pięciu bohaterów. A nawet i psiaka. Co okazało się dla mnie niezwykle interesującym doświadczeniem. Zadziwiające jest to, jak jedna rzecz, sytuacja, wydarzenie może być w zupełnie odmienny sposób postrzegana przez różne osoby.

Pani Agnieszka prezentuje nam ludzi samotnych, zdradzonych, pragnących miłości, ale i tych bojących się uwierzyć w uczucie, w to, że jeszcze może spotkać ich coś dobrego. Piesek Ziyo jest tym, który łączy losy poszczególnych osób. Bohaterowie, jakich wykreowała autorka są wyraziści, różni, posiadający swoje troski i problemy, jednak mający ze sobą wiele wspólnego.

"(...) czy mogę z tak głupich powodów zrezygnować z pięknego uczucia, które właśnie zaczynało się wykluwać w moim samotnym sercu? Nawet gdyby miało być nieodwzajemnione, gdyby miało przynieść mi jedynie tęsknotę i ból, to czyż właśnie miłość nie jest jedyną rzeczą, która naprawdę nadaje sens naszemu życiu?"

Agnieszce Olejnik udało się stworzyć klimat świąt, jednak nie było go tak dużo jakbym się tego spodziewała. Powieściopisarka jednocześnie przypomina, co tak naprawdę najbardziej liczy się w tym okresie. Historia ta pokazuje, że życie w samotności na dłuższą metę do niczego dobrego nie prowadzi. To wyniszcza człowieka od środka, chodź na zewnątrz często tego nie widać. Najważniejsza jest druga osoba, miłość i rodzina.

Fabuła obfituje w szereg zbiegów okoliczności. A może to przeznaczenie sprawiło, że nasi bohaterowie musieli się spotkać? Wierzycie w takie rzeczy?

Autorka umieszczając w swojej książce psa uświadamia nas, że posiadanie zwierzęcia to nie tylko radość i przyjemność, ale i duża odpowiedzialność. To istota, która także odczuwa i cierpi.

"(…) nikt, kto potrafi odczuwać cierpienie - ani zwierzę, ani człowiek nie zasługuje na to, aby potraktować go jak rzecz."

"Rozmerdane święta" to pełna uroku, ciepła, wzruszająca, ale i zabawna powieść, która rozmerda niejedno serce. To książka o samotności, bezinteresownej pomocy, miłości, przyjaźni, wierze w drugiego człowieka, dawaniu szansy. Polecam nie tylko od święta!

Po raz kolejny przekonuję się, że książki przychodzą do mnie zgodnie z prawem serii. Bo jak wytłumaczyć to, że zaraz po "Był sobie pies 2" w moje ręce wpadły "Rozmerdane Święta"? Tak samo radosny pyszczek zerkał na mnie z okładki, takie samo ciepło biło z wiernych psich oczu. Tylko na "Rozmerdanych..." widnieją skrzące się gwiazdki, co - wraz z tytułem - sugeruje, że akcja toczyć się będzie gdzieś w okolicy Świąt Bożego Narodzenia. Dobry czas na taką powieść :-)

Początkowo akcja toczy się wielowątkowo, a właściwie, to "wieloosobowo". Olgierd to samotny trzydziestoletni nauczyciel. Jego samodzielność jest trudna, bo okupiona ciągłą walką z nadopiekuńczą mamą. Stara się żyć na własny rachunek, ale jest to dość trudne. Małgorzata samotnie wychowuje niepełnosprawnego synka. Pracuje w sklepie obuwniczym, nic więc dziwnego, że nie starcza jej czasu na zwykłe życie. Krystyna jest samotną, starszą Panią, dla której sensem życia są dzieci. Nie może odnaleźć się po tym, jak potomstwo wyfrunęło z gniazda, tym bardziej, że jest wdową. Stanisław prowadzi sieć sklepów obuwniczych, ale robi to bardziej dla żony, niż dla siebie. Kiedy żona zostawia go dla młodszego mężczyzny, Stanisławowi zawala się świat. Jak połączyć te wszystkie osoby? I co doprowadzi do świątecznego happy end'u? Otóż wszystkiemu winien jest pies. Mały szczeniak, którego Olgierd znalazł w śmietniku. Piesek był na skraju wycieńczenia ze względu na chorobę, która uniemożliwiała przedostanie się pokarmu do żołądka. Psiak był potwornie zaniedbany, a do tego wszystkiego jeszcze niszczył i gryzł wszystko, co wpadło mu w ostre, szczenięce ząbki.

Fabuła jest taka, jaka powinna być w ten magiczny czas. Lekka, bez grama nudy i bardzo, bardzo ciepła. Poszczególne rozdziały odpowiadają perypetiom kolejnych bohaterów, dzięki czemu możemy poznawać przebieg zdarzeń z różnych punktów widzenia. Mnóstwo śmiesznych sytuacji i nieporozumień powoduje, że powieść czyta się szybko i gładko. Jest wesoła i pogodna, a jednocześnie porusza kilka ważnych tematów. Przede wszystkim pokazuje jak ważna jest odpowiedzialność za losy psiego przyjaciela. Dotyka też kwestii konieczności szczepień psa. Ale poza tym edukacyjnymi walorami, jest to po prostu bardzo dobrze napisana powieść z nutką świątecznej magii.

I ponownie moje ulubione rozdziały, to te pisane z perspektywy psiego noska. To niesamowite uczucie próbować czuć jak pies i rozumować jak pies. Wiem, że to fikcja i bajka, ale mimo wszystko. Trudno zrozumieć pewne zachowania z perspektywy człowieka, ale oglądane z poziomu czworonoga wyglądają zupełnie inaczej.

Polecam „Rozmerdane święta” i to nie tylko w świąteczny czas. To powieść, która zachwyci również w upalne letnie dni. Bo przecież każdy z nas lubi powieści, które niosą ze sobą przesłanie miłości i wiarę w dobro drzemiące w każdym z nas.

Kocham powieści W. Bruce'a Camerona ("Był sobie pies") - to właśnie ich lektura sprawiła, że sięgam po większość książek bazujących na psiej fabule. Jeśli jeszcze dorzucimy do tego święta - sukces murowany 😁

Tutaj historia zaczyna się od bolesnego doświadczenia dla szczeniaka - Ziyo - i niespodziewanego zwrotu akcji dla Olgierda - mężczyzna znajduje psiaka w śmietniku i zabiera go do siebie. Kiedy po wizycie u weterynarza okazuje się, że Ziyo jest nieuleczalnie chory i może nie przeżyć tygodnia, Olgierd jest zrozpaczony. Nigdy nie chciał mieć psa, ale poczuł odpowiedzialność za to drobne ciałko. Boli go cierpienie psiaka, dlatego chłopak postanawia za wszelką cenę zawalczyć o jego życie, zmieniając tym samym swoje własne o 180 stopni.

Olgierdowi w życiu towarzyszy ukochana mama, przyjaciółka z pracy, przyjaciel na emigracji, a już wkrótce także nowa osoba, która niespodziewanie wzbudza w nim ciepłe emocje.

Każdy z bohaterów w tej powieści stawia na miłość - tę prawdziwą, dojrzałą, ale też platoniczną i bolesną. Bohaterowie są pełni emocji, otwarci, pomocni i wiedzą, co znaczy przyjaźń.

Tę powieść czyta się bardzo lekko, jest idealna na przedświąteczne wieczory. Między wierszami odnajdziemy w niej również przygotowania do Bożego Narodzenia, co urozmaica tę historię i otwiera nasze serca ❤

Nic nie wprowadzi nas tak pięknie w klimat i atmosferę Świąt Bożego Narodzenia, aniżeli literacka powieść o tym magicznym czasie, traktująca. I dlatego dziś z wielką przyjemnością opowiem wam o takowej pozycji, a mianowicie o niezwykle ciepłej i poruszającej książce Agnieszki Olejnik pt. "Rozmerdane święta", która ukazała się nakładem Wydawnictwa Kobiece. I jak nietrudno się domyślić po tytule tej pozycji, stanowi ona sobą idealną propozycją zarówno dla miłośników obyczajowych historii, jak i zwierząt!

Fabuła powieści przenosi nas w czas przedświątecznych przygotowań, które to jednak dla bohaterów tej książki, nie zapowiadają się pięknie i szczęśliwie. Oto poznajemy samotnego polonistę - Olgierda, który wciąż nie potrafi odnaleźć swojego miejsca w życiu; kolejno Krystynę, która czuje się nikomu niepotrzebną starszą kobietą; dalej Sarę - młodą kobietę i zarazem obiekt westchnień Olgierda, która staje przed najważniejszym wyborem w życiu; następnie zmagającą się z samotnym macierzyństwem i zmęczona życiem, Małgorzatę; jak i wreszcie Stanisława, która nie może odnaleźć się po tym, jak opuściła go żona. To właśnie tych kilkoro ludzi spotka niezwykła niespodzianka od losu, która sprawi, że nadchodzące Święta będą lepszymi, aniżeli mogliby przypuszczać. A dużą rolę w tym względzie odegra pewien mały, schorowany szczeniak o imieniu Ziyo...

Autorka tej książki dokonała tu wspaniałej rzeczy, jaką to jest połączenie pięknej i poruszającej opowieści obyczajowej, z niezwykle wzruszającą, ale też i zabawną historią o życiu małego pieska, któremu dano tu niejako "ludzki głos", by także i ON mógł przedstawić swoją wersję zawartych tu wydarzeń. I tak, ten aspekt przypomina jako żywo słynne dzieła W. Bruce'a Camerona, tyle tylko, że tym razem w połączeniu z tradycyjną, "ludzką" relacją. I tak też powstała wspaniała opowieść o miłości, ludzkim dobru, magicznym czasie Świąt, jak i też przewrotności losu, który - co prawda nie często, ale potrafi też i zaskakiwać nas czymś naprawdę dobrym i pięknym...

Fabułę powieści tworzy naprzemienna relacja poszczególnych bohaterów, którym to "oddano" całe rozdziały, nie pomijając w tym także i psiaka Ziyo. To właśnie Olgierd, Sara, Krystyna, Małgorzata, Stanisław i mały pies, opowiadają nam o swoim życiu, przedświątecznym czasie i zaskakujących zdarzeniach, jakie ich spotykają. I choć początkowo może się wydawać, że każdy z tych wątków stanowi osobną historię, to z czasem zaczynają łączyć się one w spójną i naprawdę niezwykłą całość. Całość, której przewodnim motywem jest miłość, przyjaźń, pokonywanie samotności i dobre słowo, jakie to czasami wystarczy, by uczynić życie drugiej osoby lepszym. Jest zabawnie, nierzadko wzruszająco, ale zawsze też i pasjonująco, aż do spektakularnego finału.

O ludziach - jak i kochanym piesku, jest to opowieść... Dlatego też i postacie tej książki budzą nas największy zachwyt. Zachwyt z tego względu, że są one tak bardzo prawdziwe, realistyczne i zwyczajne, jak każdy z nas. Zwyczajne z tego względu, że dotyka ich proza życia, w której to samotność, opuszczenie, brak odwagi przed podjęciem ryzyka w walce o szczęście i zagubienie, dotykają ich z tak samą siłą, jak nas wszystkich. Za to lubimy tych bohaterów, rozumiemy ich, dzielimy z nimi ich troski i małe radości, traktując jako kogoś naprawdę nam bliskiego. Oczywiście, na osobne słowa uznania zasługuje tu piesek Ziyo, który to swoim niezwykłym, psim sposobem postrzegania świata i ludzi, budzi nas zachwyt, uśmiech i niezwykłe pokłady dobrych emocji...

Święta Bożego Narodzenia..., ten czas wypełnia sobą strony tej książki - najpierw nieśmiało i delikatnie, a z biegiem stron w coraz większym stopniu. I jest to naprawdę pięknie uchwycony czas, gdyż skupiający się nie tyle na prezentach, smacznych potrawach i ładnie przystrojonym mieszkaniu, ile na ludziach, którzy w te dni mogą poczuć się kochani, potrzebni, ważni. Myślę, że dzięki temu też autorce udało się uchwycić tutaj to, co w tym świątecznym czasie jest i powinno być najważniejsze - ludzkie dobro, nadzieję i siłę dobrego uczynku. Oczywiście, poczujemy tu także klimat i charakter tego świątecznego czasu, który w mej ocenie został odzwierciedlony tu w najlepszym z możliwych sposobów...

Lektura powieści "Rozmerdane święta", gwarantuje nam sobą wielkie emocje, liczne wzruszenia, jak i też wspaniałą, czytelniczą rozrywkę, która rozchmurzy nawet największego ponuraka. To historia o pięknie miłości i sile ludzkiego dobra, które właśnie w ten niezwykły, grudniowy czas, jest najbardziej potrzebne i oczekiwane przez każdego z nas. O tym opowiada ta magiczna relacja, wobec której to nie sposób przejść obojętnym. I choć poznałam już wiele książek spod znaku "świątecznych opowieści", to chyba żadna nie wywarła na mnie tak wielkiego wrażenia, jak właśnie niniejsze dzieło Agnieszki Olejnik.

Reasumując- niniejsza powieść stanowi sobą idealny wybór - tak na przedświąteczny oraz świąteczny czas, jak i na każdą inną porę roku. Tak naprawdę bowiem zawsze warto poznać piękną, mądrą i wzruszającą historię o życiu, która napawa nas olbrzymią porcją optymizmu i dobrej energii. Ta książką takową właśnie jest, dlatego też z jak największym przekonaniem zachęcam was do sięgnięcia po "Rozmerdane święta"!

Agnieszka Olejnik napisała w zeszłym roku powieść świąteczną. Postanowiłam się z nią zapoznać w jeden z dni stycznia.

Olgierd mieszkał sam w mieszkaniu po siostrze. Matka cały czas miała poczucie, że jej 30-letni syn jest samotny, bo nie ma żadnej partnerki. Pewnego dnia Olgierd znalazł na śmietniku pieska, który mógł umrzeć, gdyż miał problemy z jedzeniem. Czy udało się go uratować?

Nie miałam względem tej książki wielkich oczekiwań, ale nie ukrywam, że się zawiodłam. Powieść nie jest specjalnie wciągająca, ani ciekawa. Jedynym ważnym przesłaniem, które niesie jest to, że należy pomóc bardziej potrzebującym od nas.

,,Rozmerdane święta" Agnieszki Olejnik promowane jest jako świąteczna powieść, ale oprócz pobieżnie opisanej wieczerzy niewiele jest tutaj atmosfery Bożego Narodzenia.

Twórczość Agnieszki Olejnik nie jest mi obca i zazwyczaj, gdy sięgam po książkę autorki, kończy się to moim ogromnym wzruszeniem. Pisarka potrafi wywoływać emocje i bardzo chciałam się przekonać, czy tak samo będzie, gdy zacznę czytać najnowszą utrzymaną w świątecznym klimacie książkę „Rozmerdane święta”. Już na samym wstępie mogę Wam zdradzić, że miałam dosyć wysokie oczekiwania do tego dzieła, a lektura okazała się zaskakująca, bo oprócz tego, że książka jest urocza, to jest także boleśnie prawdziwa.

W „Rozmerdanych świętach” poznamy historię pięciu osób, które mają własne problemy, za sobą traumatyczne przeżycia, lecz także nie boją się marzyć. Poznamy trzydziestoparoletniego polonistę Olgierda, który jest pełny pasji, choć wyprowadził się od matki, to nadal pozostaje pod jej opiekuńczym nadzorem. Oluś od kilku jest także beznadziejnie zakochany w pięknej Sarze, która pracuje z nim w szkole i jest jego przyjaciółką. Sara nie zdaje sobie sprawy z tego, jakim uczuciem darzy ją najlepszy przyjaciel, wkrótce ona sama znajdzie się na życiowym zakręcie, może wtedy Olgierd zdecyduje się, by wkroczyć do akcji? Jest tutaj także Krystyna – matka Olusia, która bardzo marzy o tym, by być babcią Krysią. Posiadanie wnuków jest jej największym marzeniem. Poznamy także Stanisława, pracodawcę Krystyny, który właśnie został porzucony przez małżonkę. O zgrozo – odeszła z młodszym kochankiem! Ostatnią bohaterką, której przygody będziemy śledzić, jest Małgorzata, sprzedawczyni obuwia, samotna matka jednego z uczniów Olgierda. Pewne zbiegi okoliczności na zawsze odmienią życie tych bohaterów i sprawią, że nadchodzący czas nabierze świątecznego blasku. Wszystko za sprawą niepozornego małego kundelka Ziyo, porzuconej na śmietniku znajdy.

Spodziewałam się po „Rozmerdanych świętach”, że swoim nastrojem wprowadzą mnie w świąteczny nastrój i tak się stało. Choć święta tutaj nie stanowią pierwszego planu, to jednak poczynanie przez bohaterów przygotowania do świętowania zupełnie mi wystarczyło, bo skradła mi serce mała niepozorna znajda, najważniejszy bohater tej książki. To ON jest głównym modus operandi, ciekawe jest też to, że historię poznajemy z perspektywy każdego bohaterów również i znajdą tu się fragmenty opowiadane przez Ziyo i to one były dla mnie najważniejsze. Na samym początku napisałam, że książka jest boleśnie prawdziwa i widać to tu choćby na przykładzie szczeniaka. Chciałabym, by autorka porzucenie Ziyo sobie tylko wymyśliła, niestety tak nie jest. Nie raz mogłam przeczytać o powieszonym w lesie psu, przywiązanym do drzewa, kiedy już się znudził, topieniu w worku. Za każdym razem ściska mi się serce i płyną łzy, tak było też i tutaj, gdy czytałam o tym, co spotkało tę małą istotkę. Ziyo miał jednak szczęście, bo znalazł bardzo dobrego opiekuna (sprawdźcie sami, kto nim został), lecz to nie koniec jest kłopotów. Autorka poruszyła tutaj także temat choroby, która atakuje także i psy. Bolesne to były fragmenty, oj bolesne.

Nie zabrakło w tej książce fragmentów wyciskających łzy wzruszenia, ale były też i takie fragmenty, przy których śmiałam się w głos. Zazwyczaj było tak przy opisach szkód wyrządzanych przez małego ciekawskiego szczeniaka, ale śmiałam się także i na fragmentach o Krystynie. Bardzo lubię takie książki, w których sobie mogę popłakać i ze wzruszenia i ze śmiechu i ta książka spełnia te warunki. Mało tego wiem, że jeszcze kiedyś do niej wrócę, bo wykreowana historia niesie optymistyczne przesłanie. Ta ciepła książka pokazuje, że choć jest wiele zła na świecie, choć są problemy, to jednak zawsze znajdzie się ktoś, kto wyciągnie pomocną dłoń. Warto być otwartym na zmiany, bo mogą one przynieść wiele dobrego. Może nawet przyjść i miłość i nieważne czy dopadnie trzydziestolatka, czy kobietę po pięćdziesiątce, jest ona możliwa i może przyjść w każdym momencie. Polecam gorąco!

Olgierd, Krystyna, Sara, Stanisław, Małgorzata i Ziyo – to właśnie bohaterowie najnowszej książki Pani Agnieszki Olejnik – „Rozmerdane święta”. Nie będę w tej recenzji obiektywna. Już sama okładka nastraja mnie świątecznie i muszę to napisać - uwielbiam książki Pani Agnieszki. Czai się w nich dobro i nadzieja. Zobaczmy co tym razem będzie się działo w Rozmerdanych świętach.

Olgierd to polonista z pasją, trzydziestoparoletni kawaler, żyjący pod nadzorem swojej mamy Krystyny, której sensem życia jest opieka nad swoimi dziećmi. Stanisław to pracodawca Krystyny, który właśnie został porzucony przez swoją żonę. Sara - wuefistka, pracująca w tej samej szkole co Olo. Nie wie, że mężczyzna kocha się w niej od dłuższego czasu. Małgorzata natomiast, jest samotną matką jednego z uczniów Olgierda, przytłoczoną samotnym macierzyństwem. A Ziyo to szczeniak, któremu życie ratuje całkowity przypadek.

„Niestety kiedy się obudziłem, przekonałem się, że mnie porzucił. Nie miałam pojęcia, gdzie może być – obszukałem całe mieszkanie, zajrzałem w każdy kąt. Niektóre miejsca pachniały nim bardziej niż inne, więc wwąchiwałem się w nie, bo wtedy trochę mniej się bałem. Zacząłem piszczeć i poszczekiwać, ale się nie zjawił. Wreszcie znalazłem kapeć, który miał wyrazisty zapach jego nóg, i chociaż doskonale wiedziałem, że nie jest do jedzenia, nie mogłem się powstrzymać i zacząłem go gryźć. Kiedy gryzłem, zapominałem o strachu, że już zawsze będę sam. Uporawszy się z jednym kapciem, znalazłem drugi, taki sam, i także go pogryzłem. Zajęło mi to sporo czasu. Następnie nasikałem na podłogę w miejscu, gdzie leżało coś miękkiego – tam było fajniej, bo łapy mi się tak nie rozjeżdżały. Na koniec z trudem wdrapałem się na kanapę i wyszukałem miejsce, na którym wcześniej musiał leżeć Oluś, bo wyczułem tam bardzo wyraźnie jego zapach… Poskomlałem trochę, bo było mi okropnie smutno, że mnie porzucił a potem zacząłem skubać zębami tkaninę, która tak wyraźnie pachniała moim panem. Spod spodu wylazło coś miękkiego, więc to też poskubałem. Wreszcie zmęczyłem się i zasnąłem z pyskiem w strzępach tego miękkiego czegoś.”

Bardzo ciekawym zabiegiem było opowiedzenie części historii, oczyma jednego z głównych bohaterów – szczeniaczka Ziyo. Ja wiem, że zwierzęta, a zwłaszcza psy rozumieją, czują i są naszymi najlepszymi przyjaciółmi. Mówię to ja - osoba, która przez prawie czterdzieści lat panicznie bała się psów. A Ziyo to właśnie piesek do kochania. Ani piękny, ani rasowy, z problemami zdrowotnymi. Do kochania.

Jeżeli szukacie pięknej, pełnej ciepła i miłości opowieści w klimacie świątecznym – to Rozmerdane święta spełnią Wasze oczekiwania. Zdecydowanie polecam.

Niezwykle wzruszająca, pełna głębokich przemyśleń opowieść o trudach codziennego życia i poszukiwaniu szczęścia. Stanisław, który został opuszczony przez żonę. Krystyna, której syn jest wiecznym kawalerem. Olgierd w pełni poświęcony pracy. Małgorzata samotnie wychowująca potomstwo i Sara, która zupełnie straciła panowanie nad swoim życiem. Piątka bohaterów, która próbuje odnaleźć szczęście i utraconą radość z życia. Każdy na swój własny sposób. Wydarzenia wbiegają na zupełnie inne tory, kiedy ponad trzydziestoletni Oluś, prawdziwy nauczyciel z powołania, znajduje na śmietniku Ziyo - chorego, porzuconego psa.

Poruszające i ściskające serce opisy historii i przemyśleń występujących postaci oraz historia szczeniaka, do którego los postanowił się uśmiechnąć. Pełne nieprawdopodobnych, a jednak tak życiowych zdarzeń i decyzji, jakie ludzie podejmują, by uciec przed otaczającą ich, codzienną szarością rzeczywistości. Kolejna książka Pani Agnieszki Olejnik, która otwiera oczy czytelnika i rzuca nowe światło na nasz świat.

"Rozmerdane święta" dają nadzieję i motywują do działania. Zawsze warto jest walczyć o swoje i nigdy się nie poddawać, nie popaść w monotonię. Wyraźnie są też przedstawione problemy zwierząt, z których często można nie zdawać sobie sprawy, jak chociażby rzadko spotykana choroba nieszczęsnego psa. Książka jest przepełniona ciepłem i doskonale się ją czyta w długie, zimowe wieczory. Wzrusza, zmusza do przemyśleń i refleksji, uczy, a przede wszystkim - daje nadzieję na lepsze jutro.