Pustynny świat

Po zatopieniu Londynu przez Corteza, Kara i Joe zbierają pieniądze, by wyjechać z Wrakowiska i zamieszkać w Kanadzie. Podczas jednego z połowów Joego, Kara zauważa grupę Wodniaków, którzy zmierzają do miejsca, gdzie został uwięziony były kapitan Neptuna. Dzieciaki od razu ruszają w pogoń za intruzami i w ten sposób wplątują się w sam środek armii Piątki. Tam na pustyni czeka ich nie lada przygoda. Dlaczego? Ponieważ armia Piątki zjednoczyła wszystkie dawne stany Ameryki i postanowiła najechać Wodniackie państwo za to, że ci nie okazali im pomocy.

Od razu powiem, że ta część bardziej mi przypadła do gustu niż poprzednia. Jak dla mnie ma ona więcej sensu i posiada jasny i logiczny sens. Ludzie są wściekli, bo technologiczna potęga – czyli Wodniacy – nie pomaga im, a traktuje jak śmieci. W takim wypadku ludziom ciężko stanąć na nogi i dlatego są wściekli. Bo gdyby uzyskali pomoc, to potem mogliby się usamodzielnić… no i wiecie co dalej. Wszystko powoli wróciłoby do normy. A tak? No cóż… mamy takie sytuacje jak ta teraz.

No ale, nie chcę za bardzo rozgadywać się o fabule. Bo ta była dobra, prosta, logiczna i dobrze skonstruowana. Nic bym z niej nie wyrzuciła, ani nie dodała, więc to chyba dobrze. Chociaż czekajcie… wiecie, co mnie denerwowało? Zachowanie Nate. Mam wrażenie, że myśleć zaczął dopiero pod koniec książki. Właściwie, to gdyby posłuchał się w pewnych chwilach Kary, to cała sprawa mogłaby się zakończyć sukcesem, a tak… eh. No dzieciak i tyle. Ale za to dla równowagi mamy wspaniałą Piątkę. Pięć identycznych facetów, którzy praktycznie myślą tak samo, mówią tak samo i chyba nawet się tak samo poruszają. To jak przedstawił ich autor, zwłaszcza ich drobne różnice w charakterze, było naprawdę dobre i to najbardziej podobało mi się w tej książce i dlatego też nie mogę się doczekać następnego tomu. A i byłbym zapomniała o Ryś! Osobie niebinarnej, która jak dla mnie została nieco za mało opisana… ale była w porządku. Rozumiałam motywację tej postaci i mam nadzieję, że w kolejnym tomie będzie jej więcej.

Za myślącą Karę i Pięciu daję ,,Pustynnemu Światu” 4/5.

Prawdziwa powieść science fiction dla młodzieży. Dedykowana dzieciom 9-12 lat, ale mój recenzencki nos podpowiada, że na tę książkę zdecydowanie za wcześnie. 12+ natomiast jak najbardziej. Przed Wami tom drugi cyklu „Zatopiony świat”, którego głównymi bohaterami są szesnastoletnia Kara i jedenastoletni Joe. Żyją w strasznych czasach. Postapokaliptyczne klimaty, częściowa zagłada świata, nieuchronna katastrofa klimatyczna, pościgi przez pustynię i oczywiście odwieczna walka dobra ze złem, w której już, już szala zwycięstwa przechyla się ku złu. Taki właśnie jest Londyn przyszłości, częściowo zatopiony przez rozległy ocean. Nasi bohaterowie mieszkają w uboższej jego części nazywanej wrakowiskiem i pracują dla kolekcjonerów cennych rzeczy wydobywając zatopione przedmioty. Podobnie jak w części pierwszej, także i tutaj akcja opleciona jest wokół propagandowej działalności Corteza, przywódcy Wodniaków. John Cortez przebywa w więzieniu, a powieść rozpoczyna się od chwili, kiedy Kara i Joe przypadkiem odkrywają, że ich wróg ma z tego więzienia zostać wykradziony. Dostają się na Neptuna – ogromny statek będący miejscem zamieszkania wielu tysięcy Wodniaków, jednak podczas napadu piratów wypadają za burtę. Razem ze swoim przyjacielem, wodniakiem Natem dzięki kamizelkom ratunkowym dostają się do Magicznego Królestwa, a następnie Ryś (binarna, bardzo charakterystyczna postać, łowczymi nagród i członkini ugrupowania Dzikie Koty!) zabiera ich przed oblicze swoich przełożonych, których celem jest wywołanie wojny z Wodniakami i obalenie dotychczasowego porządku. Pięciu braci – klonów rządzi twardą ręką i nie cofnie się przed niczym, wobec czego przed naszymi bohaterami nie lada wyzwanie. Muszą ostrzec Wodniaków o planowanym zamachu, zapobiec wojnie, a także…cóż. Ocalić własne życie. Będzie tajemniczo, strasznie, nieprzyjemnie, niebezpiecznie, a nawet groźnie. Cała armia przemierza bezkresną pustynię dawnej Ameryki Północnej, a Kara i Joe muszą pokonać cały kontynent, by na czas zapobiec wojnie, która zniszczyłaby całą cywilizację. Uda im się ocalić siebie i ludzkość? Zyskają sprzymierzeńców, czy będą napotykać na wrogów? Mogą zaufać sobie? Zachowają ludzkie uczucia i zdolność empatii, czy staną się żądni zwycięstwa? No i czy szalony John Cortez podda się tak łatwo? Odpowiedzi na te i inne pytania znajdziecie oczywiście w lekturze, ale wiedzcie, że przed dziećmi prawdziwa misja!

„Pustynny świat” wydawnictwa Wilga jest konkretnej grubości. Nie należy do książek czytanych za jednym podejściem; najlepiej stopniowo dawkować treść i strona za stroną poznawać realia świata, w którym przyszło żyć Karze i Joemu. Na zewnątrz miękka, błyszcząca okładka w kolorach żółci i złota, bardzo poręczna i praktyczna, gdyż można ją wcisnąć w czeluści plecaka i zabrać ze sobą. W środku mnóstwo tekstu podzielonego na trzy części, z których każda posiada własne, zatytułowane rozdziały. Standardowej wielkości czcionka. Koniecznie trzeba przeczytać część pierwszą; wtedy „Pustynny świat” staje się zrozumiały. Polecamy młodzieży 12+.