Psiego najlepszego. Był sobie pies na święta

Wszystkie książki tego autora biorę w ciemno! Podczas czytania „Był sobie pies” płakałam i śmiałam się na zmianę. Książka była rewelacyjna. Po przeczytaniu fragmentu „Psiego najlepszego” już wiem, że ta książka jest równie świetna. Urocze pieski, świąteczna atmosfera, rodzące się uczucie między dwojgiem ludzi… Czego chcieć więcej! Czekam na włączenie przedsprzedaży :)

Książkę dostałam rok temu z okazji świąt i dopiero teraz po nią sięgnęłam. Szczerze mówiąc nie moja bajka, nie mój klimat. Zazwyczaj porywają mnie opowieści z elementami kryminału, romansu, fantastyki, ale z braku laku mówię cóż... sięgnę...

Ale zaskoczenie!!!

Jak mnie ta opowieść porwała od początku do końca nie jestem w stanie opisać! Josh zaskoczył mnie swoją miłością, opiekuńczością i oddaniem. Razem z nim nie byłam w stanie oddać szczeniaczków, razem z nim irytowałam się zachowaniem sąsiada, przeżywałam adopcje piesków i martwiłam losem Lucy.

Polecam z całego serca i na pewno przeczytam resztę książek z serii!

więta już za nami, jednak ja nie miałam wtedy czasu, by przeczytać tę wspaniałą historię. Zapewne wielu z Was zna „Był sobie pies” czy to z książki, czy to z ekranizacji. Autor postanowił napisać kolejną wspaniałą historię, tym razem jednak w klimacie świątecznym. Większość z nas kocha pieski, a małe pieski na święta? Oczywiście, że tak! Z chęcią więc sięgnęłam po tę książkę i nie zawiodłam się. Oczywiście znajdzie się kilka niedociągnięć, ale nie jest to wielki problem, zważywszy na to, że czytałam gorsze książki, a ta wypada naprawdę dobrze na tle innych.

Josh Micheales to główny bohater naszej opowieści. Mężczyzna, który swoje życie spędza właściwie sam. Jest typowym samotnikiem, pracuje jako informatyk, co także można było podejrzewać po jego stylu życia. Wszystko idzie według jego zaplanowanego życia. Wszystko komplikuje się, gdy sąsiad podrzuca mu suczkę, którą powinien się zaopiekować, niespodziewanie okazuje się, że Lucy jest ciężarna i spodziewa się małych szczeniąt. Trzeba jeszcze dodać, że nasz główny bohater właściwie nigdy nie miał zwierząt. Razem z nim przeżywamy narodziny małych, a także kilka smutnych sytuacji. Wydaje mi się, że do takiej książki jest to odpowiedni bohater. Nie potrzebujemy bohatera, który potrafi się zaopiekować tymi zwierzątkami, potrzebujemy kogoś, kto się tego dopiero uczy. Josh ma także swoje własne problemy w życiu, począwszy od ukochanej, która go porzuciła, a skończywszy na rodzinie z wieloma problemami. Poznajemy jednak wszystkie te aspekty jego życia i szczerze mu współczujemy, co więcej, kibicujemy mu, by wszystko, co robi udało mu się jak najlepiej.

Możemy w tej historii poznać Kerri, bardzo miłą panią wolontariusz, która pomaga bohaterowi poradzić sobie ze szczeniakami i samą Lucy. Jest to postać na tyle drugoplanowa, że pojawia się w życiu Josha, ale niezbyt wiele o niej wiemy w ciągu jej całego życia. Może pojawiają się tylko jakieś urywki. Rozumiem jednak sens, dlaczego została tutaj wprowadzona, bo szczerze mówiąc, bez niej mężczyzna by sobie raczej nie poradził. Wydaje mi się, że jest dla niego kimś, kto w końcu w jego życiu ma zdrowy rozum i próbuje mu to udowodnić. Świetnie się jej to udaje. Żałuje tylko tego, że jest jej tak mało i niezbyt dużo mamy o niej informacji.

Na pierwszym planie tego wszystkiego są jednak szczeniaczki i Lucy. Pieski są tutaj przedstawione w tak uroczy sposób, że nie można się oderwać od książki. Czytałam i czytałam, chcąc wiedzieć co wydarzy się dalej. Cameron ma już wprawę w pisaniu takich książek, więc dalej wychodzi mu to równie dobrze, jak za pierwszym razem. Widać, że świetnie się bawi, a język, który jest prosty tylko działa na jego korzyść. Każdy piesek jest unikatowo opisany i wiadomo, że każdy z nich jest wyjątkowy.

Jeśli wątek z psami jest bardzo interesujący, tak niektóre wątki, które działy się za szybko niezbyt przypadły mi do gustu. Rozumiem jednak, że w historii w czasie Bożego Narodzenia nie można nie dodać wątku romantycznego, ale jeśli ON byłby, chociaż lepiej nakreślony, całość wypadałaby zdecydowanie lepiej i nie można by się do niczego przyczepić. Spędziłam miło czas czytając tę książkę i wiem, że prawdopodobnie w każde święta będę do niej powracać, gdyż właśnie na taki okres to bardzo przyjemna książka do czytania. Dla osób, które mają wolny wieczór w te zimowe noce naprawdę gorąco polecam usiąść pod kocykiem, z herbatą i książką w ręce. Nie zajmie Wam czytanie jej wiele dni, dla wielu będzie to tylko kilkugodzinna przygoda, ale bardzo dobra.

Wciąż pozostaje pod urokiem tej książki. Jest ona wprost idealna na jesienno-zimowe wieczory. Otula serce ciepłem, niczym kocyk zmarznięte ciało. Czy może być coś słodszego od zgrai puchatych szczeniaczków, uroczej suczki i ich nieporadnego, przystojnego właściciela? Niech mnie ktoś przeniesie do jego domku w górach!

Jak to się zaczęło? Pewnego dnia sąsiad Josha podrzucił mu ciężarną Lucy. Mężczyzna początkowo jest nastawiony opornie, ale z czasem całkowicie poddaje się jej głębokiemu spojrzeniu. Postanawia zaopiekować się nią, najlepiej jak potrafi, choć nie jest to łatwe zadanie, nigdy wcześniej nie mając do czynienia z żadnym psem. Sprawa staje się jeszcze bardziej skomplikowana, gdy w domu pojawiają się szczeniaki. Zdezorientowany szuka pomocy w schronisku, w którym poznaje Kerri – kobietę, która zmieni jego życie o trzysta sześćdziesiąt stopni.

Uwielbiam powieści z Bożym Narodzeniem, śniegiem i górami w tle. W. Bruce Cameron sprawił czytelnikom piękny prezent w postaci tej książki. Po przeczytaniu bestselleru pod tytułem „Był sobie pies” wiedziałam, że kolejna jego książka będzie niesamowita. Bardzo podoba mi się sposób, w jaki autor prowadzi stworzone przez siebie historie. Zmusza czytelnika zarówno do uśmiechu, jak i do potoku łez. Czytając „Psiego najlepszego”, czułam się jakbym była w Evergreen oraz uczestniczyła wraz z bohaterami w tej wzruszającej przygodzie. Aż trudno się oderwać, gdy dochodzi się do ostatniej strony. Mam nadzieję, że pisarz zaskoczy nas niebawem kolejną psią historią.

Bohaterów nie idzie nie lubić. Poza pieskami, które znajdują się oczywiście na pierwszym miejscu, moje serce podbił Josh. Jest tak nieporadny, zagubiony, roztrzepany, że aż chce mu się pomóc. Z drugiej strony jest również uroczy, opiekuńczy, przemiły, można się w nim zakochać. Kerri natomiast jest normalną, twardo stąpającą po ziemi kobietą z zasadami. Uzupełniają się nawzajem, tylko czy dane im będzie być razem? Jak potoczy się życie piesków? Koniecznie musicie przeczytać książkę, by się dowiedzieć :)

„Psiego najlepszego”, to klimatyczna lektura, która rozczuli największego twardziela. Będzie idealnym prezentem pod choinkę dla bliskich nam czytelników. Poza niezliczonymi wzruszeniami dostarczy chwilę relaksu i pozwoli oderwać się od ziemi. Jeśli lubicie czworonogi, to jest to dla Was pozycja idealna. Polecam!

Ciepła i przezabawna historia idealna na święta. Kolejna książka Bruce'a Camerona nie zawiodła mnie w żadnym stopniu! Zdecydowanie polecam tym małym i tym większym czytelnikom. Psiego najlepszego z pewnością podbije serca, tak jak stało się to w przypadku Był sobie pies.

Bardzo lekka i przyjemna opowieść o uroczych pieskach i rodzącym się uczuciu . Polecam zarówno małym, jak i dużym czytelnikom . Idealna pozycja, by już teraz poczuć świąteczny klimat :)

Panie Cameron jakże dziękuję za tę piękną książkę. Miłość, przyjaźń, i lojalność - to główne cechy tej powieści. Zwłaszcza, że toczą się nie tylko ludzi ale i zwierząt. Pięknie napisana, poruszająca i magiczna. Ja jestem zachwycona. Polecam!!

Sięgający po książkę czytelnik mierzy się z postacią Josha, który o opiece nad zwierzętami wydaje się mieć raczej marne pojęcie. W efekcie dochodzi do nieco zabawnych sytuacji, ale tylko początkowo. Z czasem, jak można się domyślić, następuje jego wewnętrzna metamorfoza, a samotny dotąd, aczkolwiek sympatyczny, wrażliwy i opiekuńczy mężczyzna na brak wrażeń narzekać z pewnością nie może.

Nie wiedzieć czemu, być może na skutek doświadczenia wyniesionego z ostatniej książki Camerona, byłam przekonana, że ta historia zostanie ukazana z psiej perspektywy. W tym miejscu nastąpiło moje zaskoczenie, ponieważ autor zdecydował się na zwyczajną, trzecioosobową narrację. Lektura może nie jest więc tak oryginalna, ale na pewno czyta się ją całkiem przyjemnie.

Akcja powieści przebiega raczej spokojnie. Trudno mówić tutaj o wielkich punktach kulminacyjnych, bo to, co dla bohaterów okazuje się totalnym zaskoczeniem, dla czytelnika wydaje się być raczej dość przewidywalną fabułą. Choć pojawił się moment niepewności, któremu nawet udało się ukłuć mnie w serce. Być może w przypadku innych historii uznałabym to za fatalny mankament. Tutaj jednak sprawa wygląda nieco inaczej, bo to przecież ciepła, rozczulająca, psia, trochę filmowa i jak najbardziej świąteczna opowieść.

W. Bruce Cameron najwyraźniej mocno związał się z czworonożnym światem, fundując kolejną historię, w której dobro piesków stanowi priorytet. I dobrze, bo jego praca skutkuje lekką i przyjemną powieścią, u boku której mogą spędzić czas osoby w każdym wieku. Jak już wspomniałam, nie jest to wielce nieprzewidywalna fabuła i raczej trudno tutaj o elementy zaskoczenia. Miłośnicy zwierząt i ci, którzy chcieliby po prostu zrelaksować się u boku pełnej zimowego i pozytywnego klimatu książki, mogą odnaleźć na jej kartach coś w sam raz dla siebie.

[Adres usunięty]

Głównym bohaterem powieści jest Josh Michaels - wrażliwy samotnik starający się uporać z ostatnimi smutnymi wydarzeniami. Dom na odludziu, praca przez internet i dobrze znana codzienność, to życie Josha. Całe życie mężczyzny wywraca się do góry nogami, gdy pewnego dnia zostaje zmuszony do opieki nad Lucy – ciężarną suczkę oraz odnajduje tajemnicze pudełko. Jak to w życiu bywa problemy lubią się nawarstwiać, ale często odnajdujemy prawdziwe szczęście tam, gdzie w ogóle się go nie spodziewamy. Josh uczy się opieki nad psią gromadą odnajdując sens życia, a wszytko to w towarzystwie uroczej Kerri.

„Psiego najlepszego” nie jest kontynuacją poprzedniej powieści W. Bruce Cameron, jak mogłoby sugerować rozwinięcie tytułu – „czyli BYŁ SOBIE PIES na święta”. Jest to odrębna powieść, której akcja toczy się oczywiście wokół rozbrykanych czworonogów, ale tym razem autor narrację pozostawił człowiekowi. Skupił się na emocjach i zmianie jaką przechodzi główny bohater. Autor w prosty i przemawiający sposób pokazuje to, co dobrego może dać człowiekowi pies i odwrotnie. Nie mamy jednak możliwości poznania historii z punktu widzenia Lucy, czy rozbrykanych szczeniaków, a przecież tak bardzo wzruszał nas opowieści widziane oczyma psiaków w powieści "Był sobie pies". Brakowało mi choć krótkich psich przemyśleń. Z drugiej strony powieść, dzięki temu jest zdecydowanie lżejsza i lepiej pasuje do klimatu świątecznego.

"Psiego najlepszego” to lektura idealna na okres przedświąteczny, na długie jesienną wieczory, na prezent pod choinkę dla wszystkich miłośników czworonogów. Zapewniam jednak, że ta ciepła i rodzinna powieść przypadnie do gust i pozostałym czytelnikom. Można w niej odnaleźć odrobinę miłości, wzruszenia i radości życia, a wszystko w klimacie zbliżających się świąt Bożego Narodzenia.

Psiego najlepszego to moje drugie podejście do psiej prozy Camerona. Choć reklamowane jest jako Był sobie pies na święta, w przeciwieństwie do Misji na czterech łapach / Był sobie pies, tutaj nie spoglądamy na świat z perspektywy czworonoga, choć psia rodzina pełni w książce kluczową rolę. Mało tego, tak naprawdę nie jest to książka o psach, tylko... romans. Ale taki ciepły, przyjemny, że nie będąc fanką tego gatunku (mało powiedziane) i tak czerpałam niemałą przyjemność z lektury.

Główny bohater, Josh, przypadkiem zostaje właścicielem swojego pierwszego psa w życiu. I to w dramatycznych okolicznościach: jego sąsiad podrzuca mu ciężarną suczkę, Lucy. Wkrótce potem oboje zostają rodziną zastępczą dla porzuconego na mrozie miotu pięciu puchatych szczeniaków, a przerażony Josh zwraca się z prośbą o pomoc do miejscowego schroniska. Gdy odwiedza go Kerri, pracowniczka psiego przytułku, czytelnik już wie, że między tymi dwojgiem musi zaiskrzyć. I wie też, że nie będzie tak łatwo, bo Kerri to dziewczyna po przejściach, a Josh od pół roku nie potrafi ogarnąć się po poprzednim związku. Do tego szczeniaki rosną, a kanadyjskie prawo nie pozwala na trzymanie tylu psów w ramach jednego gospodarstwa domowego... a jak tu je oddać?

Podejście Josha do Lucy i maluchów jest... urocze. I słodkie: w końcu wizja potężnego, poważnego mężczyzny, śpiewającego szczeniakom własne wersje kolęd jako kołysanki, to coś absolutnie kosmicznego. Co ważne, psi element jest tu świetnie dopracowany, zachowania psów są wiarygodne i pozbawione niepotrzebnej antropomorfizacji, a autor postarał się dodatkowo, żeby każdy pies miał swój własny charakter - nie tylko Lucy, ale też każda z pięciu puchatych kuleczek. Widać, że psy nie były tu tylko pustym pretekstem dla połączenia dwójki głównych bohaterów.

Dużo mniej wiarygodni od Lucy i jej dzieci są niestety Josh i Kerri. Ja rozumiem miłość od pierwszego wejrzenia, ale nie wierzę, że widząc obcego gościa po raz drugi, jakakolwiek dziewczyna zacznie go wypytywać o to, jak zginęła jego była ukochana. Jeszcze mniej prawdopodobne jest to, że facet w odpowiedzi zacznie rozklejać się i zwierzać ze wszystkiego, o czym przez ostatnie pół roku nie poinformował nawet najbliższej rodziny. A tu bach, dzieje się i jedno i drugie, prawdopodobnie po to, by przyśpieszyć trochę akcję (wiadomo, że szczeniaki rosną szybko i nasi zakochani muszą zdążyć pokochać się na amen, zanim wyadoptują maluchy do nowych domów). Wątek romantyczny jest więc banalny i przewidywalny do bólu...

...ale z drugiej strony, ten banał, nagromadzenie szczęśliwych zbiegów okoliczności i wzruszająco-cukierkowe zakończenie jakoś wcale nie przeszkadzają, bo świetnie wpisują się w przedświąteczną atmosferę. Czegóż innego można się spodziewać po takiej bożonarodzeniowej bajce dla dorosłych, do tego z psiakiem na okładce? Sięgałam po tę książkę z góry godząc się na taką ewentualność i muszę przyznać, że wieczory, które spędziłam pod grubym kocem, z gorącą herbatą i przy Psiego najlepszego, zaliczam do bardzo udanych: lekka lektura, napisana sprawnie i z widocznym uczuciem, jak to u Camerona, faktycznie, okazała się idealną lekturą na święta.

I jeszcze jedno: autor ma u mnie dodatkowy plus za zwrócenie uwagi na temat żywienia psów. Znam masę "miłośników zwierząt", którzy karmią czworonogi supermarketowym pedigree czy innym whiskasem. Spędziłam znaczną część życia próbując im wytłumaczyć, czemu jest to wybitnie kiepski pomysł, ale rzadko z jakimkolwiek skutkiem. Cameron pisze otwarcie - to, że masz na przodzie opakowania ładny rysunek pieska, a z tyłu podane właściwe proporcje białka, tłuszczu i włókna, to jeszcze nic nie znaczy, bo jak zmielisz skórzane buty z garścią słomy, to procentowo wyjdzie Ci to samo. I choć zaraz potem następuje najbardziej perfidny product placement karmy dla psów w historii literatury, to jednak doceniam ten zabieg i trzymam kciuki, żeby otworzył ON oczy co niektórym właścicielom.

Psiego najlepszego to idealna książka na teraz - mroźny, zimowy klimat opisywanego górskiego miasteczka i ciepła, budząca uśmiech historia, przesycona miłością do psiej rodzinki po przejściach, powinny sprawdzić się dla każdego psiarza, który lubi takie obyczajowo-romansowe klimaty. A jeśli nie lubi, to cóż... Lucy i jej piątka dzieci z pewnością i tak sprawią, że lektura będzie bardzo przyjemna.

W ostatnim czasie w ramach Szkolnego Klubu Recenzenta przeczytałam książkę „Psiego Najlepszego. Był sobie pies” na Święta. Autorem jest W. Bruce Cameron. To twórca bestsellera zatytułowanego „Był sobie pies”. Inspiracją była jego ukochana suczka z dzieciństwa o imieniu Cammie. Wspomniany powyżej utwór stał się światowym fenomenem i został przeniesiony na ekrany kin. Czworonogi to bohaterowie wielu dzieł Camerona.

Utwór należy do epiki, a konkretniej jest powieścią.

Na początku poznajemy Josha, który po rozstaniu z Amandą – jego byłą dziewczyną – czuje się samotny. Los postanawia zrobić mu psikusa. Jego sąsiad podrzuca mu psa, a dokładniej ciężarną suczkę – Lucy. Mężczyzna zauroczony głębokim spojrzeniem brązowych oczu przygarnia ją pod swój dach. Obiecuje sobie, że zaopiekuje się Lucy i jej szczeniakami jak najlepiej. Zdaje sonie sprawę, że nie ma pojęcia jak to zrobić. Pomocy szuka w schronisku. Poznaje tam Kerri, która zajmuje się zwierzakami. Wspólnie przygotowują je do świątecznego programu adopcyjnego. Kiedy czas gdzieś umyka, Josh nagle zdaje sobie sprawę z tego, że jego życie wywróciło się do góry nogami.

Książka porusza problemy natury egzystencjalnej takie jak: samotność, miłość oraz rola psa jako towarzysza w życiu człowieka.

Powieść pisana jest prostym, zrozumiałym językiem. Wszystkie rozważania bohaterów przedstawione są w sposób przyjazny czytelnikowi. Można ją zaliczyć do tych, które łatwo się czyta.

Utwór sam w sobie jest intrygujący, Zauroczył mnie wszechobecnością miłości do zwierząt. Niesamowite wydaje się to, że człowiek, który nigdy nie chciał mieć psów, nagle odkrywa, że nie może bez nich żyć. Możemy spodziewać się w tej kwestii kilku niespodzianek.

Rozpoczynając czytanie, byłam lekko zdezorientowana. W dość szybkim tempie zostało wprowadzonych kilku bohaterów. Po kilkunastu stronach zaczęłam już kojarzyć wszystko. Powieść potrafi pochłonąć na kilka godzin. Skłania człowieka do rozważań o życiu. Można się istnie zatopić w świecie przedstawionym. Kilka razy zdarzyło mi się uronić kilka łez.

Krótko podsumowując, utwór polecam nie tylko miłośnikom psów i innych futrzaków, ale także osobom, które mają ochotę na coś wzruszającego i pełnego miłości. Nadaje się idealnie na jesienno-zimowe wieczory w wygodnym fotelu oraz w towarzystwie miłego koca, oraz kubka gorącego kakao.

M.B.

źródło: [Adres usunięty]

Dzisiaj przychodzę do was z recenzją niezwykle ciepłej i wzruszającej powieści, czyli "Psiego najlepszego". Spójrzcie tylko na tę okładkę. Prawda, że jest śliczna? Myślę, że absolutnie nikt jej się nie oprze. W. Bruce Cameron to autor, którego możecie kojarzyć z książki "Był sobie pies", która zdobyła dosyć dużą popularność wśród czytelników. Niestety ja jeszcze nie miałam okazji się z nią zapoznać, ale nie mogłam sobie odmówić lektury jego najnowszej powieści. Czy "Psiego najlepszego" skradło moje serce? Zapraszam do przeczytania dalszej części recenzji, z której z pewnością się tego dowiecie.

Życie Josha zmienia się o sto osiemdziesiąt stopni kiedy jego sąsiad podrzuca mu ciężarną suczkę Lucy. Choć z początku bohater nie chce zajmować się powierzonym mu zwierzakiem, Lucy szybko wzbudza w nim ogromną sympatię. Każdy kolejny dzień spędzony w towarzystwie nowej przyjaciółki sprawia, że Josh coraz bardziej się do niej przywiązuje. Z uwagi na to, że nigdy wcześniej nie opiekował się dorosłym psem, a tym bardziej gromadą szczeniaków, zaczyna szukać pomocy w schronisku, gdzie poznaje Kerri - piękną opiekunkę czworonogów. Razem przygotowują szczeniaki do świątecznego programu adopcyjnego. Z biegiem czasu Josh zdaje sobie sprawę, że nie wyobraża sobie już życia bez futrzanej rodzinki i Kerri.

Fabuła książki zachwyca swoją prostotą i niesamowitym świątecznym klimatem. "Psiego najlepszego" to historia, która sprawia, że na naszej twarzy pojawia się uśmiech, a święta, które nadchodzą wielkimi krokami wydają nam się jeszcze bardziej atrakcyjne. W. Bruce Cameron stworzył powieść dla każdego miłośnika psów, ale także dla tych, którzy za psami nie do końca przepadają - gwarantuję wam, że po skończeniu tej lektury pokochacie te urocze czworonogi i zapragniecie jakiegoś przygarnąć. Ja zaliczam się do tej pierwszej grupy. Kocham psy i nie wyobrażam sobie życia bez mojego pupila.

Bohaterowie są dosyć powierzchownie wykreowani, ale absolutnie mi to nie przeszkadzało. Zarówno Josh jak i Kerri okazali się bardzo sympatyczni i naprawdę mocno ich polubiłam. Ciężko było mi się z nimi rozstać, a jeszcze trudniej pożegnać pieski, które całkowicie podbiły moje serce. Chociaż nie zawsze zgadzałam się z decyzjami podejmowanymi przez Josha to nie potrafiłam się długo na niego wściekać i denerwować.

Język, którym posługuje się autor jest bardzo prosty i doskonale dla każdego zrozumiały, co sprawia, że powieść czyta się szybko i z wielką przyjemnością. W. Bruce Cameron pisze z ogromną lekkością, a do tego potrafi przekazać całą historię w niezwykle emocjonalny sposób. "Psiego najlepszego" to książka, od której ciężko się oderwać, a tym bardziej odłożyć ją na półkę. Każda kolejna strona dostarcza nam wiele radości i pozytywnych wrażeń.

Podsumowując - "Psiego najlepszego" to powieść, która zdecydowanie spełniła wszystkie moje oczekiwania. To historia skierowana do wszystkich - zarówno tych młodszych jak i starszych czytelników. Pozycja idealna na świąteczny prezent i doskonały umilacz wolnego czasu. Jeżeli tak jak ja kochacie psy, nie możecie przejść obok tej książki obojętnie. Polecam z całego serca i mam nadzieję, że dacie się skusić na tę cudowną przygodę.

Święta zbliżają się do nas wielkimi krokami a pierwszym ich zwiastunem są świąteczne powieści. Wydaje mi się, że nie mogłam lepiej trafić z pierwszą bożonarodzeniową lekturą, bo kto jak kto - ale W. Bruce Cameron potrafi wydobyć ze mnie wszystkie głęboko skrywane uczucia do jego psich bohaterów.

Jeśli pamiętacie, lub - jeszcze lepiej - czytaliście powieść "Był sobie pies" tego samego autora, możecie przypomnieć sobie ile zachwytów było kierowane w stronę historii napisanej z perspektywy psa. Tym razem niestety autor postawił na trzecioosobową narrację, nad czym trochę ubolewam, ale absolutnie nie jest to problemem. Wręcz przeciwnie - to kolejna dawka potężnych emocji, śmiechu i łez (jeśli chodzi o zwierzęta płaczę przy wszystkich książkach: dobrych i złych) oraz ciepła tak ujmującego, że niemal niemożliwego do zmieszczenia w jednym sercu.

Fabuła opowiada o historii Josha, który niespodziewanie adoptuje ciężarną suczkę Lucy. Sąsiad podrzuca mu psa właściwie nie pytając się o jego zgodę. Niestety trudno kwestionować piękne psie spojrzenie, szczególnie suczki przy nadziei, dlatego mężczyzna postanawia stworzyć dom dla nowego towarzystwa. To dla Josha wyzwanie - zrobi wszystko by Lucy i jej dzieci czuły się u niego jak najlepiej. Szybko okazuje się, że gromadka cudownych maluchów zmienia jego życie nieodwracalnie. W schronisku do którego udaje się po pomoc poznaje Kerri, która wraz z futrzanymi towarzyszami znajduje miejsce w jego sercu.

Akcja rozgrywa się na przestrzeni bożego narodzenia, kiedy śnieg dookoła a każdy zabsorbowany jest przygotowaniem do świąt. W tej typowej dla grudniowej pory atmosferze rodzą się uczucia: miłość do zwierzęcia, które tylko daje i niczego nie oczekuje w zamian i do kobiety, która szybko łapie wspólną nić porozumienia z bohaterem. Nie sposób nie cieszyć się z takiej historii: pełnej ciepłych chwil i radosnych uniesień, w której nie brakuje oczywiście nieoczekiwanych zwrotów akcji i nietypowych wydarzeń. W końcu tam, gdzie na pierwszym planie pojawia się cały koszyk kudłatych maluchów zawsze muszą pojawiać się kłopoty, prawda?

"Psiego najlepszego" to idealna lektura na święta. Ciepła, serdeczna, rozczulająca. Wystarczył jeden wieczór abym poznała historię Josha i jestem pewna, że szybko jej nie zapomnę. Wręcz przeciwnie! Zamierzam wracać do niej co roku w okolicach grudnia. Ta lektura jest idealnym przykładem na to, jak zwierzęta integrują się z człowiekiem i układają mu życie według emocji - nie rozumu. Nie bez powodu pies jest najlepszym przyjacielem człowieka o czym autor nie zawahał się nam przypomnieć. Polecam!

To nie jest kontynuacja książki Był sobie pies. To po prostu kolejna książka o psach, tego samego autora, ale w zupełnie innej otoczce, klimacie i w zupełnie innej historii.

Jedno jest pewne: jest to kolejna przeurocza książka W. Bruce Camerona. Kocham jego twórczość, kocham jego podejście do zwierzaków. Uwielbiam wyobraźnię i to, jak wspaniale rozumie psy. Swoją zdolność interpretacji psich zachowań czy spojrzeń umieszcza w otoczce ciekawej fabuły, od której oderwać się nie sposób i serwuje nam tym samym taki wachlarz emocji, o jakim trudno zapomnieć jeszcze na długo po lekturze książki. Jego miłość do zwierząt, a szczególnie psów, widać w każdej scenie, jaką komponuje, a tym samym wydaje mi się, że sympatię do tych uroczych czworonogów potrafiłby rozbudzić chyba w każdym, kto ma choć odrobinę bijącego serca w piersi. Cokolwiek jeszcze nie napisze, ja chcę to przeczytać 😀

Psiego najlepszego to cudownie ciepła, pełna miłości i wzruszeń podróż prosto w psie objęcia w czasie zbliżającego się szybkimi krokami Bożego Narodzenia. Choć mamy dopiero połowę listopada, klimat świąt już otulił mnie swym czarem.

Oprócz psich bohaterów mamy też mężczyznę, który boryka się z problemami ukrytymi tak głęboko gdzieś w jego wnętrzu, że póki nie pojawiają się pieski, ON nawet nie zdaje sobie sprawy z tego, co go tak naprawdę do tej pory w życiu bolało. I jak poradzić sobie z tym bólem, gdy za chwilę na horyzoncie pojawia się widmo nowych katastrof uczuciowych? Czasem jest takim zagubionym chłopcem, jednak zawsze z sercem na dłoni.

Czy płakałam? Cóż, nie tak jak w przypadku Był sobie pies, aczkolwiek przyznaję, że były momenty, gdy coś mnie za gardło ściskało. I to całkiem mocno. Jedna łezka poleciała, ale pewnie dlatego, że z powodu pracy zmuszona byłam odkładać tę powieść co kilka rozdziałów na bok i przez to nie mogłam wczuć się tak, jak powinnam. Dlatego wciąż uważam, że autor doskonale wie, jak wywołać łzy. Ale to takie łzy, które niekoniecznie muszą być gorzkie…

Wątek romantyczny był, choć nie zachwycił mnie jakoś specjalnie i to chyba najsłabszy punkt powieści. Nie było iskier, których szukam w takich wątkach, ale też mi ich nie brakowało. To nie ma być romantyczna historia na święta. Autor próbował coś tam sklecić i w sumie wyszło delikatne tło z serduszkiem w kącie, ale nie przyćmiewa głównej idei książki. Na całe szczęście.

Cieszę się ogromnie, że miałam przyjemność przeżyć tę przygodę. Spędzić święta (choć miesiąc przed świętami) z Joshem i jego wesołą psią gromadką, obserwować zmiany, jakie zachodzą w jego postrzeganiu świata oraz kreowaniu własnych uczuć, a także poznać psią naturę z zupełnie innej strony, o jakiej nie wiedziałam, bo nie wszystko jest takie oczywiste, jak się może wydawać. Cieszę się, że ktoś potrafił ubrać ten obrazek w takie słowa, które wyrażają tak wiele, choć wydają się być prostą historyjką o przygarnięciu bezpańskich zwierząt przez człowieka, który nie ma o psach zielonego, ani jakiegokolwiek innego pojęcia. Polecam!

[Adres usunięty]

Czasami nawet nie zdajemy sobie sprawy z tego, jak bardzo nasze życie jest ograniczone, jak mało z niego czerpiemy, a ono tymczasem zręcznie ucieka nam przez palce. Pewnego dnia starannie poukładane życie Josha, zamieszkującego górską chatę informatyka, zmienia się całkowicie, gdy jego sąsiad, Ryan, dzwoni do niego z prośbą o zaopiekowanie się przez pewien okres psem. Mężczyzna nie jest jeszcze wówczas świadomy tego, że pies ten okaże się suczką o imieniu Lucy, w dodatku będącą w zaawansowanej ciąży. Nie mając bladego pojęcia o opiece nad nowo przygarniętym zwierzakiem, Josh zaczyna szukać pomocy w pobliskim schronisku, gdzie poznaje Kerri, która stopniowo wprowadza go w świat czworonogów. Czy mężczyźnie uda się opanować sytuację i odpowiednio zadbać o Lucy?

"Dlaczego nikt nie powiedział mu, jak to jest mieć psa? Że dzięki temu każda chwila staję się ważniejsza, że w jakiś tajemniczy sposób można czerpać z każdego dnia to co najlepsze?”

Przyznam, że przeglądając świąteczne zapowiedzi od różnych wydawnictw, ta pozycja kupiła mnie najbardziej. Przepiękna okładka, ciekawa historia i uroczy futrzak jako motyw przewodni, czego chcieć więcej?

W książce tej prowadzona jest narracja trzecioosobowa, chociaż w różnego typu obyczajówkach skłaniam się raczej ku pierwszoosobowej, tak tutaj kompletnie mi ona nie przeszkadzała, a nawet przypadła mi do gustu. Niestety tego samego nie mogę powiedzieć o głównych bohaterach, a w szczególności o Joshu. Oczywiście jestem w stanie zrozumieć, że była to dla niego kompletnie nowa sytuacja, w której ciężko było mu się odnaleźć i mógł lekko panikować, tym bardziej, że Lucy była w zaawansowanej ciąży. Jednak jako dorosły mężczyzna powinien zachować choć odrobinę trzeźwości umysłu, a nie urządzać sceny i histerie. Miałam również wrażenie, że gdyby całkowicie odcięli mu internet, nie byłby w stanie normalnie funkcjonować. Generalnie Josh przedstawiony został jako lekka, momentami urocza niezdara o złamanym sercu, której czasami było mi wręcz żal. Natomiast Karri, pracownica ze schroniska, to całkowicie inna bajka. Stanowcza, pewna siebie, można by nawet pokusić się o stwierdzenie, że lekko wybuchowa. Świetnie ukazany został kontrast pomiędzy dwójką głównych bohaterów, jednak sama relacja między nimi niestety mnie nie porwała, a niektóre zachowania, czy też dialogi pomiędzy nimi, zdecydowanie bardziej pasowałyby do pary nastolatków, niż do dwójki dorosłych ludzi.

Na całe szczęście wszelkie niedociągnięcia dotyczące bohaterów wynagrodziła mi sama fabuła, która w głównej mierze skupiła się na Lucy i pięciorgu uroczych maluchów, które wychowywała. Piękne, przepełnione miłością i ciepłem sceny sprawiały, że uśmiechałam się sama do siebie, a pod koniec ogromnie wzruszyłam. Ponadto pozycja ta porusza bardzo ważną kwestię, a mianowicie psów podarowywanych jako prezenty na święta i przykrych sytuacji, jakie często mają później miejsce, gdy żywe, mające swoje uczucia stworzenia, traktowane są jak kolejna zabawka, o której z czasem się zapomina. I chociaż historia ukazana w pozycji tej zaczyna się dosyć wcześnie, bo już w październiku, to mimo to niemal od pierwszych stron czuć ten niepowtarzalny, świąteczny klimat. Autor za pomocą prostych słów i nieprzekombinowanych opisów, w niesamowity sposób ukazał wzajemną, prawdziwą relację między człowiekiem i psem. Mimo, iż to z początku Josh uratował Lucy, to tak naprawdę na koniec okazuje się, że to ona uratowała jego - a to w pozycji tej urzekło mnie najbardziej.

Jeżeli szukacie lekkiej, wzruszającej, ale przede wszystkim optymistycznej i pełnej domowego ciepła pozycji na zbliżające się, coraz to chłodniejsze wieczory, ta książka nada się do tego idealnie. Myślę, że szczególnie przypadnie do gustu młodszym czytelnikom, dlatego też świetnie sprawdzi się jako mikołajkowy prezent dla Waszych bliskich :)

Oh Gosh, co za Josh, czyli główny bohater książki i właściwie jedyny powód, dla którego nie mogę się o tej książce wypowiedzieć w 100% na tak. Co mam na myśli? Otóż Josh to w moich oczach właściwie kopia bohatera Sparksa z "We dwoje" - mimoza, mężczyzna wydawałoby się bez przysłowiowych... No właśnie. Czyli typ, który zupełnie mi nie odpowiada i szczerze powiedziawszy przez całą książkę niesamowicie mnie przez to irytował. W scenach z psiakami był niesamowicie dziecinny - ja rozumiem, że nigdy wcześniej nie miał czworonoga, ale zachowanie godne 5-latka było dla mnie niestety przegięciem. Nie mam tutaj na myśli momentów, kiedy wygłupiał się ze szczeniętami czy kiedy z nimi rozmawiał, bądź śpiewał kołysanki - to akurat rozumiem i uważam, że jest bardzo urocze i słodkie, ponieważ sama nagminnie zachowuje się w dokładnie ten sam sposób w stosunku do mojego ukochanego Psa. Mam tu na myśli bardziej jego wręcz histeryczne zachowanie, kiedy okazało się, że z dnia na dzień musi zająć się ciężarną sunią. To, jak zachowywał się u weterynarza, czy w schronisku zamiast wzbudzać moją sympatię, powodowało jedynie irytację i swego rodzaju zażenowanie. Ostatecznie opieka nad psem to naprawdę nie jest żadna filozofia. Krótko mówiąc jak dla mnie - Josh to po prostu taka życiowa fajtłapa. Co jest o tyle dziwne, że z jednej strony jest to inteligentny informatyk, bardzo szanowany i doceniany w swoim środowisku, a jednocześnie zupełnie nieprzystosowany do życia chłopiec - emocjonalne dziecko. Bardzo drażniły mnie momenty, kiedy na horyzoncie pojawiał się temat jego byłej - Amandy. Kompletnie nie rozumiem, dlaczego mimo, iż ta zdradziła go i porzuciła - ten wciąż trzymał w całym domu mnóstwo jej zdjęć i zachowywał się tak, jakby mimo wszystko ją gloryfikował. To samo dotyczy jego scen z Kerii - dorosły mężczyzna zachowujący się jak niedojrzały dzieciak. MA-SAK-RA. A właśnie a propos Kerii - generalnie ją polubiłam, jednak kiedy naciskała na Josha, żeby oddał szczeniaki, robiąc to w bardzo nachalny i drażniący sposób? Straciła w moich oczach just like that. Ja wszystko rozumiem, jednak widząc jak bardzo Josh przywiązał się do tej słodkiej 'dzieciarni' - mogła sobie podarować niektóre teksty i być zdecydowanie bardziej empatyczna. Nie mówiąc już o tym, że powinna go przede wszystkim wysłuchać - niestety momentami miałam wrażenie, że jedyne co ją interesowało? To to, żeby wszystko wyglądało dokładnie tak, jak ona tego chce i basta.

Jeśli szukacie książki na okres świąteczny? To dobrze trafiliście, mimo, że akcja nie toczy się stricte wyłącznie w okresie bożonarodzeniowym. Wszystko zaczyna się kilka tygodni wcześniej, jednak sama atmosfera tej powieści i jej klimat, świetnie wpasowują się w świąteczną gorączkę. Mnie niestety książka jakoś nie powaliła na kolana, ani nie chwyciła za serce. Owszem jest przyjemna i całkiem sympatyczna, nie da się ukryć. Narracja w trzeciej osobie sprawia, że czyta się ją szybko i bez większych perturbacji. Jednak w moim odczuciu zabrakło tutaj niestety 'efektu wow', książkowego 'tego czegoś', co sprawia, że serce zaczyna szybciej bić na samą myśl o danej pozycji. Książka mimo swojego uroku działała mi momentami na nerwy za sprawą głównych bohaterów - dorosłych ludzi, którzy w kwestii uczuć zachowywali się dosłownie jak dzieciaki z podstawówki - mnóstwo niedopowiedzeń, domyślania się, nieporozumień, wręcz fochów. Powieść zdecydowanie nie jest z gatunku Young Adult, a mimo wszystko miałam wrażenie, jakby głównymi bohaterami były nastolatki, przez co "Psiego najlepszego" dużo straciło w moich oczach. Na szczęście wszystkie sceny, w których występowały szczeniaki i Lucy? Kupiły mnie. Kiedy nadszedł ten moment, gdy Josh musiał pożegnać się z 'maluchami'? Niewiele brakowało, a popłakałabym się w miejscu publicznym, ponieważ tak, #czytamwszędzie :) Dodatkowo scena ta tylko utwierdziła mnie w mojej decyzji - żadnych 'dzieci Dannka' (dla niewtajemniczonych - mojego czekoladowego labka), ponieważ wiem, że nie byłabym w stanie się z nimi rozstać. Nigdy. A z drugiej strony z racji metrażu na jakim żyje? Nie miałabym nawet technicznej możliwości mieszkać z kilkoma labradorami. Swoją drogą ten problem akurat Josha nie dotyczy, ponieważ główny bohater ma duży dom i działkę, w książce dane jest jednak jasno do zrozumienia, że w stanie, w którym żyje, nie ma możliwości posiadania większej ilości psów niż trzy, co przyznam szczerze zaskoczyło mnie. Na szczęście zakończenie "Psiego najlepszego" w pewnym stopniu zrekompensowało mi niedosyt i rozczarowanie, które towarzyszyły mi podczas czytania. Jest dokładnie takie, na jakie z cichą nadzieją niecierpliwie czekałam. Uff! :) Jeśli lubicie sympatyczne powieści obyczajowe z niezbyt wymagającymi bohaterami, które swoim klimatem pozwalają się Wam przyjemnie zrelaksować? To jest to książka dla Was! :) Spokojnie możecie wziąć ją pod uwagę jako mikołajkowy prezent, bądź podarunek pod przysłowiową choinkę dla kogoś bliskiego, bądź samych siebie! :)

ZAPRASZAM NA SWÓJ BLOG - [Adres usunięty] :)

Pamiętacie książkę "Był sobie pies"? To urocza, zabawna i chwytająca za serce historia opowiedziana z perspektywy czworonoga. Tym razem W. Bruce Cameron powraca z nową powieścią, utrzymaną w świątecznym klimacie. Wprawdzie zrezygnował w niej z psiego narratora, ale za to... przedstawia nam całą zgraję malutkich, słodkich szczeniaczków - a kto się oprze takim puchatym maleństwom?

Josh mieszka sam w górskiej chacie. Jest informatykiem i pracuje zdalnie, więc niezbyt często gdzieś wychodzi. W dodatku wciąż przeżywa rozstanie z Amandą, która nagle postanowiła zostawić go dla innego. Po cichu jednak liczy na jej powrót, o czym dobitnie świadczą liczne zdjęcia byłej ukochanej porozstawiane po całym domu. Pewnego dnia niespodziewanie dzwoni do niego sąsiad, Ryan, prosząc o przysługę (a właściwie wymuszając ją, bo nie zostawia biedakowi wyboru). Zupełnie nie zważa na protesty Josha i podrzuca mu psa. Suczkę, do tego w zaawansowanej ciąży. Mężczyzna jest przerażony. Nigdy w życiu nie miał czworonoga i nie ma pojęcia, jak się nim zajmować, a świadomość, że w każdej chwili mogą się pojawić szczeniaki, mocno go stresuje. Szukając pomocy, trafia do schroniska, gdzie poznaje piękną Kerri.

Główny bohater to samotny, zagubiony facet o dobrym sercu. Bardzo wrażliwy, choć z trudem przychodzi mu mówienie o emocjach. Wiele w życiu przeszedł i nadal nie może się pogodzić z pewnymi wydarzeniami z przeszłości. Momentami lekko irytuje, na przykład gdy dziwi go sugestia, że fotografie swojej eks powinien spakować do jakiegoś pudła zamiast tworzyć z nich ołtarzyk. Potencjalna nowa dziewczyna czuje się niekomfortowo, bo gdzie nie spojrzy, tam spotyka wizerunek poprzedniczki. Dziwne, prawda? Jak to w ogóle mogłoby komuś przeszkadzać? No ale to w końcu facet, niedomyślność to jego drugie imię. Na szczęście ratują go sceny w towarzystwie psiaków - są po prostu r o z b r a j a j ą c e. Jeśli chodzi o Kerri - sprawia wrażenie całkiem sympatycznej, ale też o wiele bardziej pewnej siebie i przebojowej niż Josh. Tych dwoje ma jednak spore problemy z komunikacją. On praktycznie cały czas błądzi jak dziecko we mgle, nie mając zielonego pojęcia, czego się od niego oczekuje. Ona natomiast czasem mówi otwarcie, co myśli, a czasem po prostu przybiera formalny ton i szybko się wycofuje. Szczerze mówiąc, parę razy nawet ja miałam problem z odgadnięciem, o co jej tak właściwie chodziło.

Jeśli lubicie opowieści z psimi bohaterami i świątecznym klimatem w tle, będziecie zadowoleni, sięgając po tę książkę. To nie arcydzieło ani powieść z wyższej półki, ale zdecydowanie ma swój urok. Momentami rozbawi, momentami też wzruszy, a przede wszystkim ukaże piękno niezwykłej przyjaźni człowieka z psem. Takiej niosącej nadzieję, zmieniającej życie. Potrafiącej przegonić najczarniejsze myśli i zastąpić je żywiołową radością. To bardzo lekka, optymistyczna, ciepła opowieść na jeden wieczór. Czy równie dobra jak "Był sobie pies"? Moim zdaniem nie, ale i tak zachęcam, byście dali jej szansę. Może akurat dzięki niej któregoś mroźnego zimowego dnia zrobi Wam się cieplej na sercu.

Za egzemplarz recenzencki dziękuję Wydawnictwu Kobiecemu :)

[Adres usunięty]

Josh Michaels prowadzi dość samotne życie – kilka miesięcy temu zostawiła go dziewczyna, a z rodziną nie ma najlepszych relacji ze względu na wydarzenia z przeszłości. Pewnego dnia jego spokojne i pustelnicze życie zostaje wywrócone do góry nogami. Sąsiad prosi o zaopiekowanie się ciężarną suczką Lucy. Josh nigdy nie miał psa i nie ma pojęcia jak się nim opiekować, a tym bardziej całą gromadą. Mądre pełne uczucia spojrzenie oraz wieź jaką zawiązuje z Lucy sprawia, że postanawia najlepiej jak potrafi zaopiekować się zwierzakami, a po pomoc zgłasza się do pobliskiego schroniska, w którym poznaje Kerri.

Kocham książki o zwierzętach! Uwielbiam zwierzęta (nie tylko psy) – są niezwykle mądre, a to jaką więź można z nimi nawiązać oraz ich odwzajemniona miłość do człowieka to coś absolutnie bezcennego i każdy powinien tego doświadczyć! Bardzo byłam ciekawa tej książki i tego jak zostanie tu przedstawiona wspaniała relacja psa z człowiekiem.

Spodobało mi się to, że autor pokazał, ile radości wprowadzają do naszego życia zwierzęta oraz że kiedy się je pokocha to można poświęcić dla nich wiele jak nasz bohater Josh i traktuje się ich niemal jak członków rodziny. Bliskość oraz lojalność psów w życiu Josha przewartościowała jego priorytety – w obliczu awaryjnej i podbramkowej sytuacji praca przestała być tak ważna jak do tej pory, bo coś innego zwyczajnie okazało się bardziej istotne.

„Psiego najlepszego” porusza również bardzo istotne kwestie, jakie się wiążą z tym, kiedy zwierzęta znajdują się pod opieką kompletnie nieodpowiedzialnych ludzi. Z uwagi na to, że akcja książki dzieje się na niedługo przed Bożym Narodzeniem zostaje poruszony temat kupowania zwierząt i dawania ich jako prezent. A jeśli ten okaże się nietrafiony to zwierzęta są na drugi dzień zwracane niczym para źle dobranych butów lub podrzucane do już i tak przepełnionych schronisk.

Kiedy się prowadzi tak osamotnione życie jak Josh, bardzo szybko można się przyzwyczaić do obecności zwierząt. Jego rzeczywistość do tej pory była niepełna, a miłość do psów sprawiła, że jego życie nabrało kolorów i kiedy przyszedł czas, aby się z nimi rozstać mężczyzna miał niemały problem i nie mógł sobie z tym poradzić.

„Chcę chyba powiedzieć, że nie możesz ich zatrzymać, bo… no cóż, bo nie możesz. Nikt nie może, nie tak długo, jak byśmy tego chcieli. I musimy cieszyć się nimi, dopóki możemy, a potem trzeba iść dalej. Tego właśnie uczą nas psy, że trzeba żyć tu i teraz, a potem zacząć kolejną piękną przygodę.

”

Historia opisana w książce jest niezwykle wzruszająca i to nie przez wątek romantyczny, który jest drugoplanowy, co uważam za zaletę. Oprócz tego jest także bardzo zabawna i pozytywna – opisy zabaw i zachowań pięciu szczeniąt na pewno u wielu osób wywołają uśmiech.

Moim zdaniem ta książka jest idealna na teraz, tą przedświąteczną porę. Jest lekka, przyjemna i sprawi, że na sercu zrobi się ciepło.

Jako miłośniczka psów serdecznie polecam wzruszająca zabawna lekka przyjemna opowieść o relacji człowieka z psem

Przeczytajcie bo naprawdę WARTO

Mokry nosek wpychany z wielką radością pod ramię. Wesoło merdający ogon witający po ciężkim dniu. Niespożytkowana energia podnosząca człowieka z fotela i zachęcająca do wyjścia na dwór. Obecność, która potrafi przegonić wszelkie smutki. To tylko niektóre ze wspaniałych cech naszych psich najlepszych przyjaciół. Od dziecka wychowywałam się ze zwierzętami. To właśnie one nauczyły mnie wrażliwości i empatii, za co ciągle jestem im wdzięczna. Ich cicha obecność pomagała mi przetrwać najgorsze chwile. Wspierały mnie, rozbawiały oraz koiły rozkołatane serce. Moje kochane, słodkie psiaki mimo wszelkich trudności, stały się członkami mojej rodziny od pierwszego wejrzenia. Nie potrafię sobie nawet wyobrazić, jak puste stałoby się moje życie, gdybym wracając do domu, nie spotkała się z szaleńczym tańcem radości, wesołym piskiem i szczekaniem. Zwierzęta nie potrzebują wiele. Nigdy nie kłamią ani nie zawodzą. Potrafią ukoić i rozweselić. One pragną tylko tego jedynego człowieka - osoby, której będą mogły towarzyszyć do końca dni. To mali przyjaciele. Najcudowniejsi i najwierniejsi. Nie można ich zawieść. Kochają mimo wszystkich błędów, które ludzie ciągle popełniają. Ciągle przy nas trwają. Otwierając na nich serce, możemy zyskać prawdziwego przyjaciela oraz członka rodziny, który zawsze stanie po naszej stronie...

W. Bruce Cameron skradł moje serce, gdy moje ręce natrafiły na stworzoną przez niego historię Bailey'a - psiaka odradzającego się po śmierci w coraz to kolejne czworonożne postacie. Pamiętam chwilę, gdy kończąc książkę opowiadającego o jego losach, poczułam niesłychaną lekkość na duszy, a łzy postanowiły zagościć w moich oczach. Autor zabrał mnie w jedną z najpiękniejszych czytelniczych podróży moje życia, która dostarczyła mi wiele radości. Ostatnio miałam okazję przypomnieć sobie te odczucia, ponieważ zapoznałam się z najnowszą powieścią pana Camerona pt. ,,Psiego najlepszego", czyli historią osamotnionego Josha, któremu podrzucana zostaje ciężarna suczka. Piękna, chwytająca za serce, poruszająca książka, która rozgrzała moje serce, powinna trafić również w wasze ręce. Dlaczego? Dowiecie się tego, zapoznając z całością recenzji!

,,Dlaczego nikt nigdy mu o tym nie powiedział? Dlaczego nikt nie powiedział mu, jak to jest mieć psa? Że dzięki temu każda chwila staję się ważniejsza, że w jakiś tajemniczy sposób można czerpać z każdego dnia to co najlepsze?"

Josh Michaels z oburzeniem odkrywa, że sąsiad podrzucił mu pod drzwi ciężarną suczkę Lucy. Nie może jednak oprzeć się uroczemu spojrzeniu brązowych ślepi i chociaż nigdy nie miał zwierzęcia domowego, postanawia przygarnąć psiaka.

Kiedy na świat przychodzi pięć niesfornych szczeniaczków, Josh zgłasza się po pomoc do lokalnego schroniska. Tam poznaje uroczą i kochającą zwierzęta Kerri, która z zapałem uczy go, jak dbać o psią rodzinkę. Wspólnie przygotowują szczeniaki do adopcji w ramach świątecznego programu szukania nowych domów psiakom ze schroniska.

Wraz z upływem czasu Josh zaczyna darzyć dziewczynę coraz cieplejszym uczuciem. Im bardziej zakochuje się w Kerri, tym bardziej przywiązuje się do futrzaków, które wniosły w jego życie mnóstwo miłości.

Kiedy zbliżają się święta i nieuchronny termin oddania szczeniaków, Josh zastanawia się, czy będzie w stanie bez nich żyć.

,,A kiedy je tracimy, kiedy odchodzą, naprawdę wierzę, że ich ostatnim życzeniem jest, żebyśmy przygarnęli kolejnego psiaka."

Życie Josha nigdy nie było proste. Samotność, nieufność, cierpienie - mężczyzna nie potrafił odnaleźć samego siebie w tym często brutalnym świecie. Nic nie zapowiadało tego, iż jego istnienie wywróci się do góry nogami. Mieszkający w oddalonym od miasta górskim domu, Josh pragnął spokoju. Zraniony przez najbliższych, osamotniony mężczyzna nigdy nie pomyślałby, że jedna istota tak bardzo odmieni jego życie.

Pewnego dnia w drzwiach domu Josha zjawia się arogancki sąsiad, prosząc o zaopiekowanie się psem byłej dziewczyny, która go porzuciła. Wymawiając się podróżą do innego kraju w celu pomocy skazanemu bratu, mężczyzna zostawia zwierzę i odjeżdża.

Josh nie ma pojęcia, co tak naprawdę się stało. Nigdy nie wyraził zgody na opiekę, a jego sąsiad zmył się szybciej, niż przewiduje ustawa. Nie mając zbyt wielkiego wyboru, Josh zabiera psa do domu, gdzie okazuje się, że tak naprawdę jest to suczka w dodatku ciężarna.

Josh jest przerażony. Nigdy nie miał do czynienia z żadnymi zwierzętami, a teraz nagle ma zając się ciężarną psiną. Jakby te zdarzenie nie dość wywróciło jego życie do góry nogami, to nad miasteczkiem zaczyna szaleć śnieżyca. Josh nie ma pojęcia, co robić. Niepewny dalszego sposobu postępowania, postanawia zadzwonić do schroniska, gdzie poznaje Kerri. Opiekunka zwierząt postanawia pomóc Joshowi w najtrudniejszym etapie, a następnie deklaruje wsparcie w poszukiwaniu domu dla szczeniąt.

Przerażony mężczyzna z czasem zaczyna czuć coś więcej do zwierząt znajdujących się w jego domu. Uczą go, jak odnaleźć radość w najmniejszej rzeczy. Gdy nadchodzi czas szukania nowych rodzin dla szczeniąt, Josh zaczyna rozumieć, że nie wyobraża sobie życia bez swoich czworonożnych dzieciaków oraz Kerri, która zdobyła szturmem jego serce. Czy święta naprawdę okażą się okresem cudów?

,,Ale posłuchaj, naprawdę wierzę, że jedna z lekcji płynących z ich głębokiej miłości, gdy są przy nas, jest taka, żeby cieszyć się życiem, póki trwa, i że wszystko kiedyś się kończy, a my musimy wtedy rozpoczynać nowy rozdział. Ale póki tu jesteśmy, powinniśmy nie marnować ani chwili."

,,Psiego najlepszego" zaprezentuje wam niezwykle urokliwą, niesłychanie magiczną i romantyczną, niezrównanie wzruszającą historię mężczyzny, który popadł w życiową stagnację po odejściu bliskich osób oraz kilku radosnych, osamotnionych psiaków, które jakimś cudem trafiły do jego domu i pomogły odkryć mu piękno świata. W. Bruce Cameron kolejny raz kusi czytelników na całym świecie powieścią o naszych czworonożnych przyjaciołach oraz o tym, jak bardzo odmieniają życie człowieka. Nietuzinkowa, czarująca pozycja stanowiąca must have każdego wielbiciela literatury i zwierząt. Autor zabiera czytelnika w niesamowitą podróż ukazującą momenty mogące zmienić całe życie. Historia Josha to w pewnym sensie świadectwo człowieka zdradzonego, odizolowanego na własne życzenie od społeczeństwa, zagubionego w świecie, który odnajduje odpowiednią drogę, przygarniając do swego domu ciężarną suczkę oraz szczenięta, czyli czworonożnych przyjaciół uczących go innego patrzenia na świat, przynoszących radość merdającymi ogonkami, bezgranicznie wiernych i kojących poranione serce. ,,Psiego najlepszego" to romantyczna, poruszająca serce powieść pełna magii biorącej się z życzliwego serca, od której nie można się oderwać. Historia ta pomoże wam oderwać się od rzeczywistości, zapomnieć o problemach lub po prostu umilić wolny czas swoją wyjątkowością. Merdające wesoło ogonki tylko czekają, aż poznacie ich historię!

,,Tej nocy przyniósł sobie do łóżka pozostałe szczeniaki, na co Lucy patrzyła z surową dezaprobatą. Chciał się do nich poprzytulać, bu ukoić smutki, ale pieski były tak zachwycone okazją do zabawy w pościeli, że Josh zaczął się śmiać wbrew sobie i całej sytuacji. Oto kolejna rzecz, jaką psy robiły dla człowieka - swoimi dzikimi wybrykami potrafiły poprawić nawet najgorszy nastrój, bez względu na wszystko."

,,Psiego najlepszego" wprowadzi was w radosny nastrój spowodowany skradające serce historią wyalienowanego z życia mężczyzny, którego życie odmieniły porzucone psy. Wprowadziły w jego istnienie prawdziwe serce i miłość. Romantyczna, poruszająca powieść zabierająca czytelnika do górskiego domku, gdzie kilkanaście istnień nauczyło się, jak kochać. Autor bestsellerowej książki pt. ,,Był sobie pies" nie osiada na laurach, tylko wręcza w prezencie czytelnikom kolejną urokliwą historię, która zapada w pamięci. Czy macie ochotę poznać opowieść o tym, jak kilka czworonożnych istnień może odmienić życie człowieka? Pragniecie przeczytać niewymagającą, ale zachwycającą powieść mogącą wnieść do życia kilka kolejnych chwil szczęścia? Zapoznajcie się z najnowszą książką W. Bruce'a Camerona - autora, który swoją twórczością skradł serca milionom czytelników na całym świecie. Czy was również zachwyci? Polecam!

"Dlaczego nikt nigdy mu o tym nie powiedział? Dlaczego nikt nie powiedział mu, jak to jest mieć psa? Że dzięki temu każda chwila staje się ważniejsza, że w jakiś tajemniczy sposób można czerpać z każdego dnia to co najlepsze?"

Josh Michaels mieszka w górach i wciąż cierpi po rozstaniu z Amandą. Jego sąsiad Ryan musi lecieć do Europy i prosi go, aby zaopiekował się psem jego byłej dziewczyny, a dokładniej suczką ... ciężarną suczką Lucy. Josh jest przerażony, nigdy nie opiekował się psem. Niestety szczeniaki rodzą się martwe i w tym samym czasie ktoś podrzuca na pakę jego furgonetki pudło. W środku znajduje się pięć przemarzniętych szczeniąt, które ratuje Lucy. Josh zostaje bez pracy z szóstką psów. W tej sytuacji prosi o pomoc lokalne schronisko. Poznaje tam Kerri, która przygotuje psiaki do świątecznej adopcji. Ale czy Josh będzie potrafił oddać szczeniaki bez których nie wyobraża sobie życia? Zagubiony Josh coraz bardziej przywiązuje się do Kerri. Co z tego wyniknie?

"Tego właśnie uczą nas psy, że trzeba żyć tu i teraz a potem zacząć kolejną piękną przygodę."

"Psiego najlepszego" to ciepła i przytulna historia ze świątecznym tłem. Lekka, zabawna, mocno chwytająca za serce. Udowadnia, że czasami najlepsze są te niezapowiedziane zmiany, które nam się przytrafiają. Josh będzie miał nie mało roboty ze zgrają rozkosznych szczeniąt. Lucy zmienia jego pogląd na życie i sprawia, że przestaje czuć się samotny. Za jej sprawą mężczyzna poznaje Kerri, która zaczyna sklejać jego popękane serce. Jego świat szybko stanie na głowie.

Bardzo podobało mi się podejście autora do psich bohaterów. Nie zostały one wyrzucone na dalszy plan i na równi z innymi wątkami mogliśmy śledzić ich losy. Muszę przyznać, że sama przywiązałam się do uroczych szczeniaków. Lola, Oliver, Sophie i nierozłączni Cody i Rufus, każdy inny a wszystkie wspaniałe. Mi samej ciężko było się z nimi rozstać. Ta psia rodzina bawi ale i wzrusza. Trudno uwierzyć ile w ludzkim życiu może zmienić taka mała istotka na czterech łapkach. Jestem zachwycona tą historią.

"Psiego najlepszego" to przepiękna historia miłości do zwierząt. Historia przyjaźni miedzy człowiekiem a psem, opisująca co może człowiekowi dać pies i odwrotnie. To wzruszająca, klimatyczna, pełna ciepła, sympatyczna, przeurocza i zdecydowanie za krótka powieść. Już sama okładka zauracza a ja muszę przyznać, że to jedna z najlepszych książek jakie ostatnio przeczytałam. Historia idealna dla miłośników psów. Gorąco polecam!

„Psiego najlepszego” czyli Był sobie pies na święta to propozycja Wydawnictwa Kobiecego na poczucie magii i atmosfery Bożego Narodzenia.

Z amerykańskich filmów kojarzę obrazek wielkiej, pięknie ubranej choinki, a pod nią góra prezentów i … słodkie szczeniaczki z czerwonymi kokardkami na szyi! Czyż to nie słodki widok? I to jak słodki! I takie same słodkie widoki miałam w głowie czytając „Psiego najlepszego”. Więc i Was zachęcam do sięgnięcia po tą słodką i bardzo przyjemną książkę, która będzie idealnym przepisem na cudowny wieczór pod kocem z kubkiem herbaty.

Josh mieszka w górskim miasteczku, wiedzie samotne życie i udaje sam przed sobą, że jest mu z tym dobrze. Pracuje zdalnie więc większość czasu spędza w czterech ścianach, starając się zapomnieć o swojej byłej dziewczynie. Tak wygląda jego codzienność. Do czasu …

Pewnego dnia, jego spokojne życie wywraca się do góry nogami wraz z momentem kiedy próg jego domu przekracza ciężarna Lucy. A Lucy to … słodka suczka. Jej właściciel wrobił Josha w opiekę nad nią, a sam się ulotnił i stał się nieosiągalny.

Na początku Josh jest przerażony. Przecież nigdy nawet nie chciał mieć psa, a teraz został postawiony przed faktem dokonanym! I to nie chodzi tylko o jedną suczkę! Bo przecież Lucy zaraz urodzi szczeniaki. A On nie dość, że nie ma pojęcia jak się zając suczką, to wizja kilku szczeniaków po prostu go przeraża.

Ale widok pięknych brązowych oczu Lucy zmiękcza jego serce i nie potrafi nie podjąć się opieki nad nią, zwłaszcza, że za bardzo nie ma wyboru …

Przerażony i zdezorientowany Josh szuka pomocy u weterynarza oraz w schronisku. To właśnie przy telefonie do schroniska poznaje Kerri – piękną dziewczynę, która kocha czworonogi.

Kiedy sprawy nabierają tempa, a nie wszystko toczy się tak jak powinno, Joshowi bardzo pomaga Kerri.

Nagle pusty dom Josha zmienia się w dom pełen psów, a On sam zmienia się w odpowiedzialnego opiekuna. Do tego Lucy po ciężkich przeżyciach także staje się idealną mamą szczeniaków. Częste odwiedziny Kerri, która przyjeżdża pomóc Joshowi przy gromadce szczeniaków zbliżają ich do siebie i powodują, że mężczyzna powoli zapomina o przeszłości. Dodatkowo ma nadzieję, że dotąd nielubiane święta Bożego Narodzenia może w końcu będą miłe.

Sięgnijcie po książkę i sami przekonajcie się co wydarzy się w tej ciepłej opowieści.

Weźcie ze sobą paczkę chusteczek, bo przy tej lekturze łzy są nieuniknione.

[Adres usunięty]

Josh poznaje Kerrie dzięki Lucy i szczeniakom, którym szuka domu. Ale czy to na pewno tylko o to chodzi? Czy zagubiony mężczyzna odnajdzie swoją nową drogę?

"Psiego najlepszego" to moja pierwsza książka, której główny temat dotyczy psów. Myślałam, że będzie to nudna opowieść, jednak było całkiem inaczej. Jak dla mnie jest to historia pełna pasji, serdeczności, a nawet zagubionej miłości. Książka sama w sobie jest perfekcyjna i potrafi rozbudzić uczucia nawet w najzimniejszej osobie. Według mnie to ta opowieść złamie serce nawet bezuczuciowe osobie.

Jednak najbardziej urzekające jest to z jaką łatwością autor potrafił spleść że sobą kilka tematów, gdyż oprócz psów opisał zagubionego w świecie człowieka.

Książkę oczywiście gorąco polecam, gdyż jest warta swojej ceny.

Moja ocena: 8/10

Josh zostaje poproszony przez sąsiada o opiekę nad ciężarną suczką. Znajomy musi pilnie wyjechać, dlatego podrzuca psa do mężczyzny i zostawia go w trudnej sytuacji. Josh nigdy nie miał psa, a co dopiero takiego w ciąży. Radzi się jednak Kerri – pracownicy schroniska – szuka informacji w Internecie i u weterynarza i obiecuje Lucy, suczce, że zajmie się nią najlepiej, jak będzie umiał.

Psiego najlepszego W. Bruce’a Camerona to opowieść, w której głównym bohaterem jest Josh. W przeciwieństwie do Był sobie pies, gdzie to tytułowy pies był narratorem i głównym bohaterem, teraz otrzymujemy opowieść, w której trzecioosobowy narrator opisuje wszystkie wydarzenia. Akcja kręci się głównie wokół Josha, choć wątek czworonogów jest równie ważny i związany z mężczyzną od pierwszych stron powieści.

Josh to dobry człowiek. Mimo przerażenia, które wzbudza w nim początkowo opieka nad psem, nie poddaje się, szuka informacji i pomocy, by jak najlepiej zająć się suczką i jej potomstwem. Nie chce skrzywdzić Lucy, jest dla niej wyrozumiały. Chce, by pies czuł się u niego dobrze. Widać, że to człowiek, który jest bardzo ciepły, oddany i uczynny.

Główny wątek dotyczy opieki nad Lucy i szczeniakami. Josh jest zafascynowany psami i zauroczony Lucy. Czytelnik obserwuje, jak radzi sobie główny bohater oraz jak dorastają psiaki. Poznajemy ich charaktery i temperamenty, widzimy, jak się zmieniają. To fascynujące również ze względu na to, że dla Josha są to nowe zjawiska, którym przygląda się z dużym zainteresowanym i wyrozumiałością.

Obok toczy się wątek ludzki, a dokładniej uczuciowy. Josh rozstał się jakiś czas temu z dziewczyną, jednak nadal nie wyleczył się z uczucia do niej. W schronisku poznał jednak Kerri i poczuł do niej ogromną sympatię. Nie bardzo jednak wie, jak się zachować w jej obecności – czy dziewczyna jest dla niego miła tylko ze względu na to, że ma psy? A może też jej się podoba? Jego nieporadność w niektórych sytuacjach jest naprawdę urocza.

Mimo że książka została wydana w okresie przedświątecznym, można ją czytać niezależnie od pory roku. Co prawda kulminacyjny punkt akcji rozgrywa się w okolicach Bożego Narodzenia, jednak nie święta są tu najważniejsze i nie one tworzą klimat tej opowieści. Najważniejsze jest bowiem to, jak człowiek i pies zaczynają się do siebie przywiązywać. Wątki brania odpowiedzialności za inną istotę, zaufania psa do człowieka są pięknie opisane, ale w sposób nachalny i nagły, to procesy, które rodzą się powoli i docierają przez jakiś czas, dlatego wydają się czytelnikowi bardzo naturalne.

Psiego najlepszego to lekka, przyjemna lektura, po którą można sięgnąć nie tylko w okresie świątecznym. To ciepła, urocza opowieść z bardzo pozytywnym bohaterem. Autor zadbał o to, by pojawiły się w treści zarówno sceny zabawne, jak i wzruszające, a wszystko jest doskonale zbalansowane i ciekawie opisane. Jeśli spodobało wam się Był sobie pies, powinniście sięgnąć po Psiego najlepszego. Jeśli nie czytaliście poprzedniej powieści Camerona, nic straconego. Obie książki to odrębne, ciekawe historie, więc można sięgnąć po nie w dowolnej kolejności.

Jeśli ktoś mnie bliżej zna to doskonale wie, że na widok psa zachowuję się tak, jakbym nigdy takiego zwierzaka na oczy nie widziała i najchętniej zagłaskałabym go na amen. Tak, jestem psiarą. I to taką totalną psiarą. I wbrew wielu opiniom, które krążą na temat nowej książki Camerona powiem, że ta książka obłędnie mi się podobała.

Josh jest młodym chłopakiem, który kilka miesięcy temu rozstał się z dziewczyną. Nagle dostaje niespodziewany telefon od sąsiada, że ten za chwilę przyprowadzi mu psa, bo musi nagle wyjechać do Francji. Okazało się, że nie jest to pies, a suka i to w zaawansowanej ciąży. Jednak Ryan tak szybko wyjeżdża od Josha, że ten nie zdążył się nawet sprzeciwić opiece. Cały problem Josha polega na tym, że nie ma pojęcia o zajmowaniu się psami, bowiem nigdy ich nie posiadał. Jednak przyjaźń, która rodzi się między nim a suczką Lucy jest niesamowita. Nawet fakt, że Josh stracił przez nią pracę schodzi na plan dalszy.

Nie jest to wybitna literatura i zdaję sobie z tego sprawę. Jednak ta historia jest tak pięknie napisana, że nie sposób jest się od niej oderwać. Idealna propozycja na świąteczny wieczór, a myślę, że także na każdy inny wieczór dla wszystkich miłośników psów.

Jakiś czas temu prezentowałam zapowiedzi świąteczne Wydawnictwa Kobiecego. Jedną z nich była książka W. Bruce Camerona "Psiego najlepszego czyli Był sobie pies na święta". No cóż nie czytałam światowego hitu, na podstawie którego nawet nakręcono film. Zaczynam więc od świątecznej propozycji tego znanego autora i wielkiego miłośnika zwierząt. Zapraszam zatem na moje przemyślenia.

Josh wiedzie życie samotnego informatyka, samotnego ponieważ niedawno zostawiła go dziewczyna - Amanda. Pewnego dnia sąsiad, którego tak właściwie ledwo znał, podrzuca mu ciężarną suczkę Lucy, ponieważ wyjeżdża i nie ma kto się nią zaopiekować. Josh jest przerażony i nie chce brać na siebie odpowiedzialności za zwierzę. Jednak zostaje postawiony pod ścianą i się zgadza. Podchodzi do sprawy bardzo poważnie i zgłasza się do schroniska po pomoc. Tam poznaje Kerri, która jest opiekunką zwierząt.

Wydawać by się mogło, że zakończenie jest z góry wiadome. Niby tak, ale nie o to w całej opowieści chodzi.

Jest to lektura poruszająca temat przyjaźni do zwierząt, dbałości o nie i ukazaniu jak ważnymi mogą być dla człowieka. Autor jest z tej tematyki doskonale znany i tym razem również nie zawodzi swoich czytelników. Gdy na świecie pojawiają się szczeniaki, wprowadzają w życie Josha nowe uczucia i emocje. Jego życie osobiste, także nabiera troszkę rozpędu. Nadchodzi czas na podjęcie ważnych decyzji związanych z psami, ale również z miłością.

Losy ludzi przeplatają się z losami zwierząt. Świąteczny klimat nadaje całości, magii i tego, że wierzymy i chcemy doświadczać szczęśliwych zakończeń. Dobro zwycięża nad złem.

Czyta się bardzo lekko i szybko. Idealna lektura na popołudnie czy wieczór. Pozwoli zanurzyć się w świątecznej atmosferze i wywoła uśmiech na twarzy. A z okładki spogląda na nas przesłodki szczeniaczek.

[Adres usunięty]

To druga książka Bruce'a Camerona jaką miałam okazję czytać i jest równie dobra jak pierwsza. Polecam ją zarówno dorosłym czytelnikom jak i młodzieży, u której dopiero rozwija się wrażliwość a podejmowane decyzje często są bardzo trudne i bolesne. Książka opowiada o przyjaźni, miłości i to w kilku obliczach. No i przede wszystkim jest ciepła i miła dla serca oraz bardzo lekka w odbiorze.

Nie mogę napisać, że jest to książka tylko o psach chociaż stanowią one motyw przewodni. Jest tu też przyjaźń, miłość, zazdrość i trochę magii i czarów bo nie wiem jak nazwać inaczej pewne sploty akcji. W samym nawet psim świecie moje serce zachwycił najbardziej wątek Cody'ego i Rufusa.

Muszę przyznać, że od kilku lat mam problem z "wpadaniem" w świąteczny nastrój w Boże Narodzenie. Tą książkę dostałam w prezencie pod choinkę i zabrałam się od razu do czytania - to bardzo dobry tytuł by poczuć magię świąt.

Cudowna, przepełniona miłością i ciepłem powieść. Byłam zachwycona książką "Był sobie pies" i tym razem również się nie zawiodłam. Urocza okładka, świąteczny klimat, małe i większe cuda, które jeszcze bardziej możliwe są właśnie w czasie Bożego Narodzenia. Autor przedstawia nietypową historię. Sytuacja, w której znalazł się bohater nie zdarza się każdemu i nie występuje często. O ile jej pierwsza część jeszcze tak, o tyle druga zdecydowanie należy do rzadkości. Josh, główny ludzki bohater, pewnego dnia zostaje poproszony przez swojego sąsiada o zaopiekowanie się psem. Chociaż, tak naprawdę, z prośbą ma to niewiele wspólnego. Zwierzę zostaje mu po prostu podrzucone. Mężczyzna musi poradzić sobie w tej zupełnie nowej dla niego sytuacji bez żadnej pomocy, jednak nie na długo... Głównym psim bohaterem jest bez wątpienia Lucy - suczka podrzucona przez nieodpowiedzialnego sąsiada. To głównie ona dokonała pewnego cudu... Nauka opieki nad psem, którego Josh nigdy nie miał, powstawanie więzi łączącej człowieka i zwierzę, wspólne przeżycia, wzajemna pomoc, mnóstwo pozytywnych uczuć i emocji, choć nie brakuje również zwątpień, problemów, załamań i komplikacji - to wszystko jest obecne w tej przepięknej, magicznej powieści napisanej z poczuciem humoru. Nie jest ona od początku do końca cukierkowa, przedstawia także prawdziwe komplikacje, brak wiary, smutek. Świąteczna atmosfera sprawia jednak, że radość, nadzieja i miłość są dużo silniejsze. Pewnego dnia Josh zauważa na swoim samochodzie tajemnicze pudło... Jego zawartość zmienia wszystko... Pojawia się bowiem w trudnym momencie - przygnębienia zarówno ludzkiego, jak i psiego bohatera. A co takiego w nim było i dlaczego wprowadziło magię? Sięgnijcie po książkę, warto! :)

W. Bruce Cameron powraca z kolejną przezabawną powieścią "Psiego najlepszego". Uwielbiam książki autora, ponieważ są szczere i pełne miłości. Josh żyje samotnie z dala od sąsiadów. Przypadkowa znajomość z Ryanem poznanym w barze wywołuje lawinę niespodziewanych zdarzeń. Mężczyzna przywozi do Josha suczkę Lucy, którą ten musi się zająć pod nieobecność kolegi. Jakby tego było mało Lucy okazuje się ciężarna. Kiedy mężczyźnie sytuacja wymyka się spod kontroli, z pomocą przychodzi mu śliczna pracownica schroniska - Kerri. Między Joshem, psami i Kerri powstaje wyjątkowa więź. Historia wciągnęła mnie już od pierwszych stron. Nieporadność Josha niesamowicie śmieszy i wzbudza sympatię. Jest to historia krótka w sam raz na zimowy wieczór. Jeśli więc szukacie czegoś na prezent, chcecie lekką i ciepłą opowieść lub jesteście miłośnikami zwierząt, to nie wahajcie się i po prostu czytajcie.

Na bardziej szczegółową recenzję zapraszam na: [Adres usunięty]

Gdy Wydawnictwo Kobiece zaproponowało mi do recenzji najnowszą powieść W. Bruce Camerona „Psiego najlepszego czyli był sobie pies na święta” od razu wiedziałam, że to książka idealna dla mnie. Kupiła mnie okładka ze słodkim szczeniaczkiem, a opis dopełnił resztę. Jestem strasznym zwierzolubem i naprawdę kocham książki, w których zwierzęta są na głównym planie. Czy moja decyzja była słuszna? Zapraszam na recenzję.

Życie Josha wywróciło się do góry nogami, kiedy jego sąsiad podrzucił mu ciężarną suczkę Lucy. Mężczyzna nigdy wcześniej nie miał psa, więc nie był z tego zbytnio zadowolony. Jednak Lucy bardzo szybko udało się podbić serce mężczyzny. Jednak Josh nigdy wcześniej nie opiekował się ciężarnym psem, a tym bardziej małymi szczeniaczkami. Szukając pomocy, trafił do schroniska, w którym pracowała Kerri. Kobieta zaczęła pomagać mu w opiece nad zgrają psów i razem z nim przygotowywała szczeniaki do adopcji. Tylko, czy można było przewidzieć, że Josh pokocha całą gromadkę i Kerri?

„Bruce Cameron od dziecka był miłośnikiem psów. Jego ukochana suczka z dzieciństwa – Cammie – zainspirowała go do napisania książki Był sobie pies, która stała się światowym fenomenem przeniesionym na ekrany kin. Urocze czworonogi są bohaterami jego wielu powieści, które podbijają listy bestsellerów i cieszą się ogromnym zainteresowaniem czytelników.”

„Psiego najlepszego” to powieść idealna właśnie teraz, gdy wielkimi krokami zbliżają się święta Bożego Narodzenia. To książka niezwykle ciepła i niosąca nadzieję. Mnie aż żal było rozstać się ze śnieżnym Evergreen, z bohaterami no i oczywiście z niesamowicie słodkimi psiakami. Autor wie jak pisać, by bawić, ale także jak chwycić za serce, sama nie raz chichotałam pod nosem, by za chwilę wzruszyć się do łez. Jednak to nie tylko książka o kochanych zwierzakach, jakimi są psy, to powieść, która uświadamia nam jak czasami trudno podjąć właściwe decyzje, jak zostawić przeszłość za sobą oraz jak zacząć żyć na nowo u boku tej jednej jedynej ukochanej osoby.

W tej powieści podobało się mi naprawdę wszystko, fabuła, bohaterowie no i oczywiście zakończenie, które było takie, jak sobie wymarzyłam. Bardzo polubiłam Josha, który był mężczyzną bardzo zamkniętym w sobie, roztrzepanym i ogromnie uroczym. To taki mężczyzna, w którym bardzo łatwo można się zakochać. Postać Kerri też obdarzyłam sympatią, bo to kobieta, która twardo stąpała po ziemi i nie raz pomagała Joshowi w podejmowaniu trudnych decyzji. To tacy bohaterowie, którzy byli niczym dwie połówki pomarańczy i naprawdę idealnie się uzupełniali.

To powieść, którą mogę Wam polecić naprawdę z czystym sumieniem. Mnie ta historia porwała w głąb fabuły i czułam się tak, jakbym naprawdę uczestniczyła w życiu Josha, Lucy i jej słodkiej, uroczej gromadki. To idealna książka na święta i jestem przekonana, że zauroczy Was tak jak i mnie.

Za możliwość przeczytania książki dziękuję wydawnictwu Kobiecemu.

Pamiętacie książkę „Był sobie pies” W.Brucea Camerona, który od dziecka był miłośnikiem zwierząt?

Dziś Wydawnictwo Kobiece proponuje Wam równie uroczą i słodką książkę tego autora-”Psiego najlepszego, czyli był sobie pies na święta”.

Życie Josha się zawaliło, gdy zostawiła go Amanda-dziewczyna, z którą przez dłuższy czas mieszkał.

Niespodziewanie podrzucono mu suczkę-Lucy i to jeszcze w ciąży.

Chłopak nie miał pojęcia jak ma się tym zwierzakiem opiekować, ani co mu podawać jeść.

Ale oto-o zgrozo-Lucy poroniła.

To dla Josha jakby kamień z serca lecz wracając do domu, zobaczył, że pod drzwiami stoi pudło. Na dnie pudełka leżało pięć malutkich, wtulonych w siebie szczeniaczków.

Co teraz zrobić?

Na szczęście Lucy stanęła na wysokości zadania i postanowiła ich wykarmić-trzech chłopców i dwie dziewczynki:

1-Lola-przytulanka-najmniejsza z miotu

2-Oliver-odkrywca-zawsze oddzielał się od reszty

3-Sophie-sportsmenka-fascynuje się zabawkami

4-Cody-maminsynek-nie oddala się od mamy

5-Rufus-”kocham Codyego”-zawsze sypia z głową na Codym.

Z tych wszystkich szczeniaków tylko Cody był niewidomym od urodzenia.

Jaki czeka go los?

Czy ktoś zaadoptuje niewidomego psa?

Oprócz tych słodkich i zawsze szalonych szczeniaków Josh poznaje Kerry, opiekunkę ze schroniska, w której się zakochuje.

Jak zakończy się ta romantyczna historia?

Czy szczeniaki czeka jakaś nieprzyjemna sytuacja?

Jak zareaguje Josh, gdy zobaczy plakat iż suczka Lucy jest zaginionym psem i za pomoc w jej znalezieniu czeka nagroda?

I dlaczego ta nazwa w tytule „pies na święta?”

Koniecznie musicie przeczytać.

Praca w schronisku jest ciężka.

Gdy przygarniasz zwierzaka, musisz mieć świadomość, że kiedyś jego strata złamie Ci serce.

Psy to najlepsi przyjaciele, ale praca w schronisku to także sprawianie ludziom radości, bo są tam zwierzęta tak zagubione, a gdy podaruje się im nowy dom, to ich wdzięczność jest bezgraniczna.

Autor pisząc tę książkę chce także uzmysłowić rodzicom, że kupując dziecku psiaka pod choinkę, to wielka odpowiedzialność, bo gdy pies znudzi się dziecku, to wówczas ląduje w schronisku, co jest dla niego wielką traumą.

Ta książka to przepiękna historia i bardzo poruszająca serce, bo patrząc na swojego pieska śpiącego, nigdy w życiu nie zrobiłabym mu krzywdy, np. wyrzucając go.

Suczka Lucy była wspaniałą psią mamą.

Uratowała i wykarmiła szczeniaki i dzięki niej jadą teraz do dobrych domów.

Zaczytaj się w tej poruszającej historii, a zobaczysz, że wciągnie Cię bez reszty.

Podaruj na Święta jako prezent tę książkę, a na pewno będzie to trafiony prezent.

Jestem tego pewna, że się spodoba.

Josh nie był w stanie sobie tego wyjaśnić, że kobieta którą kochał w jakiś cudowny sposób zdołała nie tylko uratować dla niego Boże Narodzenie, ale także była jego wybawieniem.

Zachęcam do czytania i życzę wielu wrażeń.

Cała recenzja: [Adres usunięty]

Świąteczna powieść autora "Był sobie pies" jest zdecydowanie prostsza, nastawiona na jednego bohatera i gromadkę psów. Mężczyzna żyje samotnie, nigdy nie posiadał zwierzęcia, a dodatkowo jest dość nieśmiały i nieporadny w kontaktach z kobietami. Nowa znajoma ze schroniska może stać się mu bliższa, ale czy mężczyzna poradzi sobie z okazaniem uczuć? Całe szczęście psiaki pomogą, bo John potrzebuje pomocy w ich wychowaniu.

Psiego najlepszego to ciepła opowieść o więzi, jaka zawiązuje się między człowiekiem i psem. Początkowo niechętny nowym obowiązkom bohater, przerażony niewiedzą na temat zwierzęcia, z każdym kolejnym dniem coraz bardziej zbliża się do Lucy i do psiaków. W pewnym momencie stają się one nieodłączną częścią jego życia, a jednak nie wszystko okaże się takie łatwe i pewne wybory będą wiele Johna kosztowały.

Powieścią „Psiego najlepszego” jestem absolutnie zachwycona! Oczywiście staram się także patrzeć rozsądnie i dostrzegam pewne mankamenty tej historii. Czy jest nieco infantylna? Tak. Czy miejscami wylewa się z niej cukier? Owszem. To wszystko nie przeszkadza mi jednak w stwierdzeniu, że „Psiego najlepszego” to najbardziej urocza i wzruszająca powieść, jaką w tym roku przeczytałam (zakochałam się w niej mocniej niż w „Był sobie pies”). Przepiękna, przecudowna i idealna na święta. POLECAM GORĄCO!

Pełna recenzja dostępna na blogu Biały Notes:

[Adres usunięty]

Josh musi stanąć na wysokości zadania, kiedy jego kompletnie nieodpowiedzialny sąsiad prosi go („prosi” to bardzo łagodne słowo) o opiekę nad ciężarną suczką. Chłopak nie ma pojęcia, co począć. Niby jak ma się zająć psem, skoro wciąż nie uporał się z trudnym rozstaniem? Nigdy nie miał żadnego czworonoga, co musi zrobić, żeby mu niczego brakowało? I w ogóle jak się odbiera psi poród?

Czy może być coś bardziej uroczego, niż stadko rozbrykanych szczeniaków, biegających wokół choinki? „Psiego najlepszego” rewelacyjnie wprowadza w pełen ciepła i uśmiechu klimat, dzięki któremu poczułam chęć do zakupu prezentów i śpiewania kolęd (to drugie wprowadziłam zresztą w życie). W. Bruce Cameron stworzył kolejną po „Był sobie pies” przyjemną obyczajówkę, nie tylko umilającą czas wolny, ale także przypominającą istotną rzecz: zwierzaki mają uczucia i tak samo jak ludzie doświadczają bólu czy straty.

Oczywiście nie wszystko jest kolorowe. Największy problem tej książki to niestety... główny bohater. Josh to jedna z najbardziej infantylnych postaci, z jakimi miałam kiedykolwiek do czynienia. Jego nieporadność i naiwność sprawiały, że opadały mi ręce, a oczy same wznosiły się do nieba. Z czasem nieco się do niego przekonałam, doceniłam jego dobre serce, uczuciowość, a już zwłaszcza ujęła mnie ogromna troska, jaką obdarzył Lucy, opuszczoną przez właściciela suczkę. Niedługo trwało, zanim pies, zamiast problemem, stał się dla Josha podporą w trudnych chwilach. Spory udział miała w tym również Kerri, pracownica lokalnego schroniska dla zwierząt. Poszczególne wątki, piękne w swojej prostocie, subtelnie się ze sobą łączą i tworzą płynną całość, a bohaterowie – choć dość sztywno określeni – siłą rzeczy wkupili się w moje łaski. Z pewnymi wyjątkami, rzecz jasna.

Początek powieści wydał mi się bardzo dziecinny, jednak z czasem przypomniałam sobie, jak bardzo urzekł mnie styl autora podczas lektury jego wcześniejszej książki. W. Bruce Cameron nie bawi się w przesadnie rozbudowane opisy, nie stara się spowalniać akcji, byleby nawciskać więcej moralizatorskich gadek czy bezsensownych dialogów – zamiast tego konsekwentnie prowadzi naszpikowaną emocjami fabułę do końca. Choć opowieść jest niezmiernie prosta, niemalże banalna, bywały momenty, w których wierciłam się ze zdenerwowania, a raz musiałam powstrzymać łzy. Podejrzewam jednak, że przez większość czasu szczerzyłam zęby jak opętana; nie mogłam się oprzeć, kiedy Josh bawił się ze szczeniakami albo gdy przemawiał do Lucy. Jego zaborczość w związku z psami przemówiła do mnie na tyle, że zaczęłam mu nawet wybaczać potknięcia i sytuacje niezręczne tak bardzo, że aż wzdychałam z zażenowania.

Książka w żadnej mierze nie zaskakuje; W. Bruce Cameron starał się od czasu do czasu postawić jakieś przeszkody na drodze bohaterów, próbował też nieco „przyciemnić” ten jasny, błyszczący obrazek, który wyłaniał się z kolejnych rozdziałów. Niemniej z góry wiadomo, dokąd to wszystko prowadzi, a co najlepsze – zupełnie mi to nie przeszkadzało. Powieść miała za zadanie bawić, wywoływać uśmiech, pozostawić po sobie miłe wspomnienie i dokładnie tak było. „Psiego najlepszego” to świetna, futrzasta kombinacja humoru, miłości, rodzinnego i przyjacielskiego wsparcia oraz mądrych, psich oczu, które przekazują zdecydowanie więcej, niż słowa.

Czy pomysł na książkę jest oryginalny? Nie. Czy bohaterowie jakoś szczególnie się wyróżniają? Nie. Czy powieść wyprowadza z równowagi, szokuje, wstrząsa czy w jakikolwiek sposób odciska się w świadomości? Również nie. Czy wobec tego warto zawracać sobie nią głowę? TAK. Jeśli poszukujecie idealnej rozrywki na święta, czegoś, co będziecie mogli zabrać ze sobą do łóżka po obfitym, kolorowym bożonarodzeniowym dniu, to „Psiego najlepszego” okaże się najlepszym wyborem. Ta nieskomplikowana obyczajówka idealnie wpasuje się w świąteczną atmosferę. Jeśli po przeczytaniu się ze mną zgodzicie, koniecznie przybijcie łapę... to znaczy piątkę.

Josh nieoczekiwanie pewnego dnia na progu swojego domu znajduje porzuconą suczkę. Mężczyzna nie potrafi oprzeć się jej ufnemu spojrzeniu, dlatego postanawia ją przygarnąć i zaopiekować się najlepiej jak potrafi. Wkrótce jednak okazuje się, że suczka jest w zaawansowanej ciąży. Kiedy na świat przychodzi pięć niesfornych szczeniaczków przerażony Josh postanawia poszukać pomocy w okolicznym schronisku, gdzie poznaje uroczą Kerri.

„Dlaczego nikt nigdy mu o tym nie powiedział? Dlaczego nikt nie powiedział mu, jak to jest mieć psa? Że dzięki temu każda chwila staję się ważniejsza, że w jakiś tajemniczy sposób można czerpać z każdego dnia to co najlepsze?”

Jako dumna posiadaczka czworonogiego przyjaciela z ręką na sercu mogę przyznać, że „Psiego najlepszego” to jedna ze wspanialszych historii jakie miałam okazję przeczytać. Zauroczyła mnie już sama okłada, ale to dopiero zawartość sprawiła, że zakochałam się w tej historii bez pamięci. Ale czy mogło być inaczej? W końcu sposób w jaki Josh opiekował się swoją psią rodzinką był niezwykle uroczy. A to jak rozmawiał oraz bawił się ze szczeniaczkami rozczulało mnie niesamowicie.

Jeśli chodzi natomiast o samych bohaterów to nie wiem do końca czemu, ale nie polubiłam w ogóle Kerri. Co prawda ta dziewczyna zachowywała się przez większość czasu dojrzale i odpowiedzialnie, ale bywały momenty, że miała zagrania niczym mała dziewczynka. Nie spodobały mi się zwłaszcza niektóre jej zachowanie względem Josha, którego w przeciwieństwie to Kerri polubiłam od pierwszej strony. Ta jego nieporadność oraz roztrzepanie miały w sobie coś takiego, że człowiek od razu uśmiechał się na samą myśl o tym. A Lucy i szczeniaczki? Chyba nie muszę mówić jak cudowne były.

„W pudełku poruszyło się następne szczenię. I następne. Nie wahając się ani chwili, Josh włożył je sobie pod sweter, przyciskając do gołej skóry. Czuł, jakby dotykał małych śnieżynek.”

W. Bruce Cameron w tej książce we wspaniały sposób pokazuje jak wiele radości i miłości wprowadzają do naszego życia zwierzęta. Historia Josha, Lucy i szczeniaczków bawi, wzrusza oraz daje naprawdę wiele do myślenia. Tutaj każdy miłośnik zwierząt znajdzie coś dla siebie. Więc jeśli ciągle zastanawiacie się czy sięgnąć po „Psiego najlepszego…” to śmiało możecie przestać. Drugiej tak rozczulające historii, która nauczy Was miłości do zwierząt na pewno prędko nie znajdziecie. Ta książka to idealny prezent na święta, dlatego dziś gorąco ją Wam polecam, a sama biegnę pobawić się z moim psiakiem.

Aleksandra

Wszystkie cytaty pochodzą z książki „Psiego najlepszego…” autorstwa W.B. Cameron.

Szukaj mnie na:

[Adres usunięty]

[Adres usunięty]

"Psiego najlepszego, czyli Był sobie pies na święta." to niesamowicie klimatyczna powieść przedstawiająca losy kilkorga psiaków, oraz jego pana. Josh Michaels, nagle odkrywa, że podrzucona do niego "tylko na jakiś czas" suczka Lucy spodziewa się potomstwa. Josh oczywiście nie jest całą sytuacją zachwycony, szczególnie, że nigdy nie posiadał psa i tak naprawdę nie ma żadnego pojęcia na temat pielęgnacji i opieki nad tymi czworonogami. Wkrótce pod opieką mężczyzny znajduje się nie tylko Lucy, ale również pięć niesfornych szczeniaków. Opieka nad takim stadem nie jest łatwa. Josh zgłasza się do lokalnego schroniska po pomoc. Tam poznaje Kerri, która nie tylko uczy go opieki nad psiakami, ale również razem z psią rodziną wpływa na zmiany zachodzące w Joshem.

"Psiego najlepszego" to książka z niezwykle ciekawą i intrygującą fabułą, ale również z mądrym i potrzebnym przesłaniem dotyczącym obdarowywania na święta żywym zwierzęciem.

Poza tym, myślę że, ci czytelniczy, którzy mają już lekturę powieści "Był sobie pies" za sobą, nie muszą być dodatkowo namawiani do sięgnięcia po najnowszą książkę autorstwa W. Bruca Camerona. Tych, którzy jeszcze nie zdążyli po nią sięgnąć, zachęcam do lektury obydwóch. Obie bowiem są wspaniałe i pozostają na długo w pamięci.

A jeśli tak jak ja rozglądacie się wcześniej za podarkami bożonarodzeniowymi - obie pozycje moim zdaniem są idealne na taki prezent.Gorąco polecam.

[Adres usunięty]

Uwielbiam książki o psach. Kocham psy i wszelkie historie z ich udziałem od razu trafiają do mojego serca. Jak było w tym przypadku? Już po samej okładce można się domyślić, jednak szczegóły poniżej.

'W pudełku poruszyło się następne szczenię. I następne. Nie wahając się ani chwili, Josh włożył je sobie pod sweter, przyciskając do gołej skóry. Czuł, jakby dotykał małych śnieżynek.'

Josh jest samotnym mężczyzną, który próbuje dojść do siebie po zakończeniu długoletniego związku. Pewnego dnia odbiera telefon od sąsiada, a po chwili staje się właścicielem ciężarnej suczki - Lucy. Los chciał, że jej szczeniaki nie przeżyły, jednak w tym samym momencie na masce samochodu znajduje karton pełen nowonarodzonych szczeniąt. Tak też zaczyna się przygoda mężczyzny, który nigdy nie miał psa, a nagle stał się właścicielem niezłej gromadki.

Josh zgłasza się po pomoc do najbliższego schroniska, w którym poznaje Kerri. Kobieta pomaga mu wychować szczeniaki i przygotować je do adopcji. Jak rozwinie się cała historia? W tym celu musicie sięgnąć po książkę, która jest niesamowicie urocza!

'Dlaczego nikt nigdy mu o tym nie powiedział? Dlaczego nikt nie powiedział mu, jak to jest mieć psa? Że dzięki temu każda chwila staje się ważniejsza, że w jakiś tajemniczy sposób można czerpać z każdego dnia to, co najlepsze?'

Powtórzę to, co napisałam na samym początku: UWIELBIAM KSIĄŻKI O PSACH. Nie ukrywam, że płakałam. Historia jest niesamowicie pozytywna, więc sama nie wiem dlaczego, ale kilka łez się wylało. Książka jest krótka i lekka, więc właściwie można przeczytać ją w jeden wieczór. Nie oznacza to jednak, że jest nudna. Uważam, że jest wspaniała i nawet jeśli nie teraz, to na zimowy, przedświąteczny wieczór nada się idealnie. Ja szczerze polecam!

'Nigdy wcześniej o tym nie myślał, ale teraz musiał przyznać: psy kochają człowieka. Nawet przez myśl by im nie przeszło szukanie "nowego związku".'

Każdy z nas ma chyba swoje ulubione wspomnienie z ukochanym psem. Kiedy patrzę na ten słodki pyszczek z okładki „Psiego najlepszego”, myślami wracam do naszego małego kundelka Ramzika, który był ze mną i moimi braćmi przez całe nasze sielankowe dzieciństwo na wsi. Ta książka to pełna słodyczy i najcieplejszych uczuć do psiaków opowieść, która trafia prosto w serca ludzi kochających zwierzaki. Kosz pełen malutkich szczeniaczków plus bożonarodzeniowa atmosfera – ach, można się rozmarzyć i na nowo poczuć dzieckiem!

Jestem absolutnie zakochana w książce "Był sobie pies", więc tę również koniecznie muszę przeczytać. Psy, święta i miłość to przepis na dobrą, zimową powieść :)

Ciepła, świąteczna, rozszczekana, urocza i wzroszajaca powieść! Polecam każdemu kto ma lub chce mieć psa!

Zwierzak (nie tylko) na święta!

„Nigdy wcześniej o tym nie myślał, ale teraz musiał przyznać: psy kochają człowieka. Nawet przez myśl by im nie przeszło szukanie "nowego związku"- o tym, jak bardzo prawdziwe są te słowa wiedzą wszyscy posiadacze psów. Nie bez przyczyny mówi się bowiem, że pies jest najlepszym przyjacielem człowieka, że zawsze zrozumie i … wybaczy. Niestety nie wszyscy – z różnych powodów – mogą się o tym przekonać, żyją zatem nieświadomi tego, co tracą.

Właśnie takie życie wiódł Josh Michaels, zajmujący się programowaniem i wdrażaniem interfejsów samotnik, pogrążony w rozpamiętywaniu różnych wydarzeń z przeszłości. Po latach wrócił do rodzinnego domu, który odkupił od ojca i który stał się jego twierdzą, murem oddzielającym go od ludzi i od bólu. Takiego jak ten, po odejściu Amandy, którą bardzo kochał. Mimo iż dziewczyna porzuciła go dla innego, ON wciąż żyje wspomnieniami o niej, zaś dom wypełniony jej zdjęciami przypomina małe muzeum. Josh nie utrzymuje również kontaktów z rodziną, mając w pamięci traumatyczne wydarzenia, których był świadkiem – rozstanie rodziców, ucieczka matki z siostrą. Z każdym rokiem coraz mocniej wciąga go życie pustelnika, przynajmniej do chwili, kiedy w jego domu zjawia się Lucy, ciężarna suczka przywieziona przez sąsiada. Josh początkowo niechętnie zgadza się na przejęcie na kilka dni opieki nad psem, ale wkrótce sytuacja zmienia się diametralnie…

O miłości zwierząt do ludzi i ludzi do zwierząt, o przemijaniu i wykorzystywaniu okazji jest utrzymana w świątecznym duchu powieść „Psiego najlepszego, czyli był sobie pies na święta”. Opublikowana nakładem Wydawnictwa Kobiecego książka to dowód na to, że W.Bruce Cameron w swojej poprzedniej powieści dopiero zaczął rozwijać skrzydła, że nie porzuca ważnych dla niego tematów. Stworzył zatem książkę wyjątkową, ciepłą, wypełnioną miłością i celnymi uwagami, zarówno o zwierzętach, jak i o życiu. To pozycja idealna dla wszystkich miłośników czworonogów wszystkich tych, którzy o nich marzą, a także dla tych czytelników, którzy chcieliby doświadczyć miłości i spotkać swoją drugą połówkę. W.Bruce Cameron pozwala uwierzyć, że wszystko jest możliwe.

Początkowe zagubienie Josha szybko ustępuje, choć rodząca suka przerasta jego wytrzymałość. Kiedy jednak szczeniaczki rodzą się martwe, a jemu na pakę samochodu ktoś podrzuca całe pudło maleńkich czworonogów, nie ma wątpliwości co do działania – postanawia uczynić Lucy matką zastępczą. Kontaktuje się również ze schroniskiem, nieświadomy tego, że ten telefon może odmienić jego życie. Poznaje bowiem Kerri, zajmująca się zwierzętami dziewczynę, która zgadza się pomóc mu w opiece nad szczeniakami, ich socjalizacją i znalezieniem nowych domów. Josh jednak szybko dochodzi do wniosku, że nie chce się z nimi rozstawać – z Kerri zresztą też nie…

O tym, jak potoczą się dalsze losy Josha przekonamy się dzięki powieści Camerona, która pozwala nam zrozumieć, jak ważna jest obecność drugiej osoby i jak nieuchronne są zmiany, w tym rozstania. Lekka i przyjemna powieść kryje w sobie niezwykle głębokie przemyślenia, a sprawnie rozwijająca się akcja, dobrze rozpisane dialogi oraz sympatyczni bohaterowie uwikłani w problemy dnia codziennego sprawiają wrażenie starych znajomych. Po zakończonej lekturze nie pozostaje nam nic innego, jak tylko czekać na kolejną „psią” książkę autora i … adoptować zwierzaka.

Justyna Gul

Qultura słowa

Gdy Wydawnictwo Kobiece zaproponowało mi do recenzji najnowszą powieść W. Bruce Camerona „Psiego najlepszego czyli był sobie pies na święta” od razu wiedziałam, że to książka idealna dla mnie. Kupiła mnie okładka ze słodkim szczeniaczkiem, a opis dopełnił resztę. Jestem strasznym zwierzolubem i naprawdę kocham książki, w których zwierzęta są na głównym planie. Czy moja decyzja była słuszna? Zapraszam na recenzję.

Życie Josha wywróciło się do góry nogami, kiedy jego sąsiad podrzucił mu ciężarną suczkę Lucy. Mężczyzna nigdy wcześniej nie miał psa, więc nie był z tego zbytnio zadowolony. Jednak Lucy bardzo szybko udało się podbić serce mężczyzny. Jednak Josh nigdy wcześniej nie opiekował się ciężarnym psem, a tym bardziej małymi szczeniaczkami. Szukając pomocy, trafił do schroniska, w którym pracowała Kerri. Kobieta zaczęła pomagać mu w opiece nad zgrają psów i razem z nim przygotowywała szczeniaki do adopcji. Tylko, czy można było przewidzieć, że Josh pokocha całą gromadkę i Kerri?

„Bruce Cameron od dziecka był miłośnikiem psów. Jego ukochana suczka z dzieciństwa – Cammie – zainspirowała go do napisania książki Był sobie pies, która stała się światowym fenomenem przeniesionym na ekrany kin. Urocze czworonogi są bohaterami jego wielu powieści, które podbijają listy bestsellerów i cieszą się ogromnym zainteresowaniem czytelników.”

„Psiego najlepszego” to powieść idealna właśnie teraz, gdy wielkimi krokami zbliżają się święta Bożego Narodzenia. To książka niezwykle ciepła i niosąca nadzieję. Mnie aż żal było rozstać się ze śnieżnym Evergreen, z bohaterami no i oczywiście z niesamowicie słodkimi psiakami. Autor wie jak pisać, by bawić, ale także jak chwycić za serce, sama nie raz chichotałam pod nosem, by za chwilę wzruszyć się do łez. Jednak to nie tylko książka o kochanych zwierzakach, jakimi są psy, to powieść, która uświadamia nam jak czasami trudno podjąć właściwe decyzje, jak zostawić przeszłość za sobą oraz jak zacząć żyć na nowo u boku tej jednej jedynej ukochanej osoby.

W tej powieści podobało się mi naprawdę wszystko, fabuła, bohaterowie no i oczywiście zakończenie, które było takie, jak sobie wymarzyłam. Bardzo polubiłam Josha, który był mężczyzną bardzo zamkniętym w sobie, roztrzepanym i ogromnie uroczym. To taki mężczyzna, w którym bardzo łatwo można się zakochać. Postać Kerri też obdarzyłam sympatią, bo to kobieta, która twardo stąpała po ziemi i nie raz pomagała Joshowi w podejmowaniu trudnych decyzji. To tacy bohaterowie, którzy byli niczym dwie połówki pomarańczy i naprawdę idealnie się uzupełniali.

To powieść, którą mogę Wam polecić naprawdę z czystym sumieniem. Mnie ta historia porwała w głąb fabuły i czułam się tak, jakbym naprawdę uczestniczyła w życiu Josha, Lucy i jej słodkiej, uroczej gromadki. To idealna książka na święta i jestem przekonana, że zauroczy Was tak jak i mnie.

Za możliwość przeczytania książki dziękuję wydawnictwu Kobiecemu.

Książka ,,Psiego Najlepszego" jest to ksiażka napisana bardzo prostym językiem (zrozumiałym dla wszystkich). Jest ona przeznaczona do młodszych dzieci do 12lat, lecz nawet młodzież i dorośli nie mogą sie przy niej nudzić. Akcja rozgrywa się szybko i raczej nieprzewidywalnie. Opowieść ta jest bardzo dobrym pomysłem na zimowe wieczory w oczekiwaniu Na święta Bożego Narodzenia. Mówi ona nam o mężczyźnie, który został oszukany i w jego ręce trafia ciężarna suczka. Po pewnym czasie rodzi się 5 slicznych szczeniaczkow. Po tym wydarzeniu główny bohater zakochuje się w nich i decyduje się na zostawienie i opiekę nad nimi. W miedzyczasie poznaję dziewczynę, ktora pracuje w schronisku i pomaga mu podjąć wazna decyzje co do oddania do adopcji szczeniąt (oczywiście jest zachowany tu wątek miłosny).

Moja ocena tej książki to 4, lecz na pewno młodsi czytelnicy Polonia te ksiazke.

Polecam!

Książka Psiego najlepszego to przede wszystkim nieobciążająca, klimatyczna i wciągająca powieść o uczuciach - zarówno warunkujących ludzkie, jak i te zwierzęce relacje. W roli głównej występują psy, jednakże ich losy sprytnie przeplatają koleje życia ludzi.

Autor wprowadził na karty różne charaktery i osobowości bohaterów. Mamy zatem Josha - przechodzącego przemianę wewnętrzną. Przemianę polegająca na zerwaniu z bardzo trudną dla niego przeszłością. Jest również Kerri - dziewczyna ze schroniska, która bądź co bądź w tej przemianie bierze udział. Poza tym Ryan i Serena związani z pewną suczką, która wabi się Lucy - a może Luzak?, a której tożsamość właśnie chciał z pewnych powodów ukryć Ryan podrzucając, a raczej porzucając psinę do Josha. Jest wreszcie Amanda, pojawiająca się w najmniej odpowiednich momentach, a kim jest? - przeczytajcie.

Napisałam, że jest to powieść o psach - wszystko się zgadza:) Psi bohaterowie to wspomniana Lucy i kilkoro szczeniąt. To właśnie te zwierzaki uczą nas empatii i prawdziwej miłości. Czytając niniejszą książkę i przyglądając się codziennym zmaganiom psiej gromady wiele jesteśmy w stanie się nauczyć. Relacje, jakie zaistniały między psim rodzeństwem to niewątpliwie pewnego rodzaju wykład na temat najważniejszych wartości w życiu i bodziec do przeorganizowania swych uczuć, a otworzenia się na sprawy najistotniejsze. Sprawy stawiające na szali życia: "mieć" i "być". A u Was, które z tych dwóch jest cięższe?

Zachęcam do przeczytania - zwłaszcza teraz przed świętami. Jak już wspomniałam Psiego najlepszego to typowo zimowa i wkomponowana w atmosferę grudniową powieść. Jej przekaz jest bardzo czytelny i prosty. Treść zaś plastyczna i obrazowa. W związku z tym czyta się niezwykle szybko i długo pamięta. O to chyba chodzi:)

...a, jeszcze jedno, przy czytaniu miejcie w pobliżu chusteczki, gdyż możliwe jest pojawienie się po prostu łez...

Pewnego dnia do Josha wpada sąsiad z prośbą, by ten zaopiekował się jego ciężarną suczką Lucy. Mężczyzna nigdy nie miał psa, więc niechętnie zgadza się wyświadczyć przysługę. Szybko jednak ulega urokowi Lucy, a także piątce szczeniaków, którego później pojawiają się w jego domu. Pomimo początkowych trudności w opiece nad zwierzakami Josh coraz lepiej sobie radzi. Pomaga mu Kerri, pracownica schroniska, która zawsze służy dobrą radą. Po czasie Josh uświadamia sobie, że teraz nie wyobraża sobie życia bez swoich czworonożnych przyjaciół i bez Kerri, która staje się mu coraz bliższa.

W „Był sobie pies” zachwyciła mnie pierwszoosobowa narracja, która pozwoliła nam poznać świat oczami psa. Tym razem autor postawił na narrację trzecioosobową, jednak mimo to czytelnik nie powinien mieć problemu z wczuciem się w sytuację Josha. W ten sposób widzimy nie tylko przemianę bohatera, ale również emocje, które towarzyszą mu od początku pojawienia się w jego domu Lucy.

Tym, co jest istotą tej powieści to pokazanie więzi między psem, a człowiekiem. Poznajemy rozkoszne szczeniaki, ale także widzimy, jaki miały one wpływ na Josha. Równocześnie czytamy o tym, jak ważna jest prawidłowa opieka nad czworonożnym przyjacielem. Nie ulega więc wątpliwości, że książka będzie prawdziwym rarytasem dla miłośników psiaków.

Powieść opowiada również o Joshu. Wracamy do jego przeszłości i dowiadujemy się o jego problemach rodzinnych. Mężczyzna niechętnie powraca do wspomnień ze swojego dzieciństwa i trudno mu odnowić kontakt z rodziną. Nie potrafi także pogodzić się z utratą ukochanej Amandy. Nie brakuje tu zatem wątku miłosnego, gdzie śledzimy rozwijającą się relację z Kerri.

Fabuła nie jest skomplikowana, jednak nie można powiedzieć, że jest banalna. Jest to po prostu taka ciepła opowieść, która potrafi rozśmieszyć, ale także i wzruszyć. Mnie uleciało kilka łez podczas lektury, dlatego jeśli tak sami jak ja jesteście wrażliwi to książka zaserwuje wam sporą dawkę emocji. Widać tu także świąteczny klimat, ponieważ akcja rozgrywa się na krótko przed Bożym Narodzeniem. Książka jest na swój sposób prosta, ale przez to idealna na zimowe wieczory.

Nie ukrywam, że kolejny raz jestem zachwycona powieścią Camerona, stąd jeśli znacie jego poprzednia książkę i przypadła wam do gustu, to bez obaw możecie sięgnąć po ten tytuł. Na pewno sprawdzi się też jako prezent pod choinkę, zwłaszcza dla miłośników psów.

Josh jest bardzo samotny. Wciąż przeżywa rozstanie z kobietą. Niespodziewanie jego sąsiad wyjeżdża i zostawia pod opieką Lucy, suczkę. Szybko okazuje się, że Lucy jest ciężarna. Josh trochę panikuje. bo nigdy nie miał psa, a co dopiero ciężarnej suczki. Spanikowany wydzwania do weterynarza, zachowuje się trochę idiotycznie, ale nie można mu odmówić troski i dobroci. Mimo największych chęci Josha oraz weterynarza nie udaje się uratować szczeniąt. Lucy ma jednak okazję sprawdzić się jako psia mama, bo ktoś podrzuca Joshowi pudełko pełne szczeniąt. Bez suczki te malutkie słodziaki nie miałyby szans. Mężczyzna także stara zapewnić się im fachową opiekę. Poszukując pomocy poznaje Kerri. Z jej pomocą uczy się jak zadba o swoją nową psią rodzinę.Przyjedzie jednak czas, kiedy będzie musiał pożegnać się z psiakami. A to nie będzie łatwe...

Josh to niezwykle sympatyczna i ciepła osoba. Z jednej strony trochę mało zaradny, a wręcz nieporadny, ale z drugiej bardzo odpowiedzialny. Nie chciał mieć zwierzęcia w domu. A jednak zajął się Lucy, kiedy sąsiad, pomimo jego odmowy, wręcz wcisnął mu ją i czmychnął jak najprędzej. Najzabawniejsze były momenty, kiedy mężczyzna co chwilę dzwonił do weterynarza, bo coś wydawało mu się podejrzane, nawet kiedy suczka na chwilę odchodziła od zwierząt. Bardzo polubiłam Josha za jego wielkie serce. Nie każdy potrafiłby zająć się tak suczką i szczeniętami jak on. Gotów był stracić pracę, by tylko fachowo zająć się cierpiącym zwierzęciem. Był gotów położyć na szali tak wiele, by zachować się właściwie. Podziwiam go za to poświęcenie, a także z jaką troską i miłością zajmował się szczeniaczkami. Podziwiam go również za to jak poradził sobie z trudnymi decyzjami i wyborami. Nie każdy człowiek potrafiłby się tak zachować. Nie wiem czy ja sama byłabym gotowa rozstać się z tymi psiakami po tym ile z nimi przeżyłam i po tym jak stały się częścią mojej rodziny, częścią mnie samej. Josh nie jest przystojnym mięśniakiem, prawdziwym bad boyem ani bogatym biznesmenem. Jest za to wspaniałym mężczyzną z dobrym sercem, pełnym ciepła.

Psiego najlepszego to cudowna książka. Idealnie nadaje się na świąteczne, zimowe wieczory pod kocykiem przy kominku z filiżanką gorącej czekolady. Hmm już widzę ten zestaw. Ale się rozmarzyłam. Za rok z pewnością właśnie w ten sposób przeczytam tę książkę...

Jest to też cudowny pomysł na prezent. Ach jak chciałabym, żeby ktoś podarował mi taki prezent. Już sobie to wyobrażam. Wyławiam prostokątne zawiniątko spod choinki. Rozrywam papier... A moim oczom ukazuje się świąteczna książka z psiakiem na okładce... No i znowu się rozmarzyłam...

Chyba właśnie widzicie jak ta książka na mnie działa. Wyzwala moją świąteczną obsesję. Pewnie jeszcze nie wiecie, ale ja kocham święta. Choinka, światełka rzucające ten piękny blask, zapach pomarańczy, ogień w kominku, wino grzane... Właśnie ta książka przypomina mi o tym, sprawia, że chciałabym, żeby święta były już, teraz. To właśnie ona od teraz kojarzyć mi się będzie ze świętami i tymi wszystkimi przyjemnymi rzeczami, które są z nimi związane.

Psiego najlepszego, to bardzo klimatyczna powieść, która rozczuli każdego. Będzie tez idealnym prezentem pod choinkę dla bliskich. Poza niezliczonymi wzruszeniami dostarczy chwilę relaksu i pozwoli oderwać się od ziemi.

Trudno jest być samotnym, ale pozostać porzuconym, to jeszcze gorsze uczucie. Samoocena opada z dnia na dzień, kiedy nikt się do nas nie odzywa. Chyba, że coś chce. Ryan właśnie tak potraktował Josha. Podrzucił mu pod drzwi grubego psa. Jedynym tłumaczeniem był wyjazd do Francji. Jakże Josh się zdziwił, gdy już nigdy więcej nie ujrzał Ryana, a pies okazał się suczką w zaawansowanej ciąży. To nie koniec złych wiadomości. Otóż nowy właściciel nigdy nie chciał mieć psa. Jakiegokolwiek i kiedykolwiek. Co zrobi z futrzanym przybłędą?

Święta to idealnym czas, aby zaadoptować psa lub kota. Spakować, zawiązać kokardkę na szyi i podarować dziecku. A potem wyrzucić w lesie. Ta książka jest idealną lekturą dla młodzieży. Jest miłą i przyjemną lekcją o tym, jak dbać, jak kochać, jak być przy swoich zwierzętach. Kiedy cierpią, płaczą, umierają. Psiego najlepszego to powieść opowiadająca o miłości, przywiązaniu, wierności i lojalności. Jest też dobrym pomysłem na świąteczny prezent pod choinkę. Na pewno o wiele bezpieczniejszy, ale dający tyle samo radości, co mokry nosek pieska.

Więcej o książce na:

[Adres usunięty]

Zapraszam :)

Sąsiad Josha pewnego dnia podrzuca do niego psa. Mężczyzna ma się nim zaopiekować przez kilka dni, póki jego sąsiad nie wróci do domu. Jak się okazuje, tym psem jest, ciężarna suczka Lucy. Josh obiecuje, że zajmie się ciężarną suczką. Nie chce jej zostawić na pastwę losu. Kilka dni później Lucy zaczyna rodzić a zdezorientowany Josh, szuka pomocy w schronisku. Tam poznaje piękną opiekunkę czworonogów. Po kilku tygodniach Kerri pomaga przygotować szczeniaki do świątecznego programu adopcyjnego. Po spędzaniu dni z Kerri, Lucy i szczeniakami mężczyzna zdaje sobie sprawę, że nie wyobraża sobie już bez nich życia.

Josh Michaels po rozstaniu ze swoją dziewczyną nie może pogodzić się z osamotnieniem. Mężczyzna jest typem samotnika. Gdy jego sąsiad prosi o opiekę nad suczką, Josh zdecydowanie odmawia. Jednak gdy sąsiad odjeżdża, zostawiając Lucy na pastwę losu Josh nie może, pozwolić jej zginąć i przygarnia ją pod swój dach. Z dnia na dzień oboje coraz bardziej się zaprzyjaźniają. Lucy obdarza mężczyznę zaufaniem, a już kilka dni później psia rodzinka rozrasta się o pięć malutkich, słodkich szczeniaczków. Josh coraz bardziej zakochuje się w psiej rodzince i zaczyna obdarzać je uczuciami. Jednak czy oddanie szczeniaczków do adopcji będzie tak proste, jak mogłoby się

wydawać? Czy uczucia wezmą górę?

Przyznam szczerze, że książka dosłownie kupiła moje serce. Nie czytałam "Był sobie pies" ale w tej historii jestem całkowicie zakochana. W. Bruce Cameron podarował nam w tej książce cudowną ciepłą historię, która ma w sobie wiele takiego rodzinnego ciepła. Niesamowicie przyjemnie mi się ją czytało.

Książkę czytało się bardzo przyjemnie i szybko. Była wciągająca. Nie mogłam się od niej oderwać. Szczerze powiem, że nie byłam pewna tej książki i nawet zaczynając czytać, nie wiedziałam, czy podołam przeczytaniu jej w całości. Po prostu nie wiedziałam, że taka książka może być dla mnie. A tu proszę! Bardzo miłe zaskoczenie.

Uwielbiam psy, niestety sama nie mogę ich mieć. Czytając tę książkę, nie sądziłam, że tak szybko można obdarzyć psa miłością. Autor przedstawił to naprawdę bardzo fajnie. Przy okazji dowiedziałam się kilku rzeczy o psiakach. Podsumowując, książka była niesamowicie ciepłą, pełną miłości i uroku książką, którą czytało się bardzo szybko i była ona wciągająca. Normalnie kocham tę książkę i na pewno jeszcze kiedyś do niej wrócę.

Typowo świąteczna okładka pasuje idealnie ponieważ w środku znajdziemy wydarzenia dziejące się na przełomie listopada i grudnia aż do świąt. Będzie idealna właśnie na okres świąteczno zimowy. Pierwsza zimowa książka już za mną. Nie mogę się doczekać kolejnych!

Książka będzie naprawdę bardzo fajną lekturą na długie zimowe wieczory. Idealna do kubka herbaty. Jak już wspomniałam książkę, czyta się bardzo szybko i jest bardzo wciągająca. Teraz muszę jak najszybciej nadrobić "Był sobie pies".

Zaczytana Anielka

Josh Michaels to typowy samotnik. Cały swój czas spędza w domu. Pracuje na komputerze a ze współpracownikami komunikuje się przez telekonferencje. Pewnego dnia jego sąsiad podrzuca mu pod nogi ciężarną suczkę - Lucy. Wtedy wszystko się zaczyna. Mimo przerażenia przed opieką nad suczką i to w dodatku ciężarną, brązowe ślepia Lucy zapadają głęboko w jego sercu, przez co gotów jest zrobić dla niej wszystko.

Kiedy na świat przychodzi pięć brykających szczeniaków, Josh zgłasza się o pomoc do schroniska, gdzie poznaje Kerri. Dziewczyna z wielką przyjemnością uczy go opieki nad zwierzętami. Wspólnie przygotowują świąteczną akcję adopcji szczeniaczków.

Co jeżeli Josh jednak nie będzie chciał oddać szczeniaczków? Co jeżeli miłość do psiaków przeniesie się również na Kerri?

więcej na: [Adres usunięty]

Jak to mówią: święta, święta i po świętach. A jednak jakby człowiek sobie pozwolił na chwilę odpłynąć myślami to mógł by o tych świętach długo. Szczególnie jak są białe, puszyste, pachnące choinką i makowcem. A gdzieś pomiędzy naszymi nogami pląta się jakiś czworonóg. Dla mnie tak właśnie wygląda idealne Boże Narodzenie. Autor książki "Psiego najlepszego" również poszedł w ten kierunek, ale czy też wyszło idealnie jak w moich myślach?

Josh Michaels nigdy nie miał psa. Nie miał i nie planował mieć. Szczególnie ciężarnej suczki. A jednak sąsiad stawia go przed faktem dokonanym i podrzuca mu Lucy twierdząc, że pilnie musi wyjechać, a nie może jej wziąć ze sobą. Josh jest zdruzgotany i nie wie co robić. Nie ma pojęcia jak opiekować się szczenną suką. A jednak robi wszystko co w jego mocy by miała to co najlepsze. Dba o nią jak umie najlepiej. Jednak, gdy na świat przybywa jeszcze pięcioro czworonogów Josh zgłasza się do schroniska po pomoc. Jest przerażony, że maluchom bądź ich mamie może się coś stać, a sąsiad jak się nie odzywał tak nie odzywa się dalej. Jednak Michaels poznaje Kerri - uroczą miłośniczkę zwierząt, która krok po kroku uczy go jak dbać o liczną psią rodzinkę. Jako, że jest okres przedświąteczny decydują się przygotować szczeniaki do adopcji w ramach świątecznej akcji szukania nowych domów.

Josh jednak musi przyznać, że z upływem czasu co raz trudniej mu rozstać się z gromadą futrzastych przyjaciół. A jak by tego było mało Kerri też zaczyna znaczyć dla niego więcej niż tylko koleżanka, która miała pomóc. Im bliżej do terminu oddania szczeniaków tym Michaels jest bardziej przybity, a myśl o życiu bez nich go dobija. Z Kerri też zaczyna się psuć, a na dodatek okazuje się, że Lucy nie jest tak do końca psem sąsiada, który nadal się po nią nie zgłosił...

Zwierzęta to nasi przyjaciele mniejsi. Ale choć mniejsi to nie znaczy, że gorsi. Wręcz przeciwnie. Często potrafią nas uleczyć - szczególnie psychicznie. Dają wsparcie i miłość bezwarunkową. Kochają, bo to jest w ich naturze. Przywiązują się, bo to dla nich naturalne. Nie oceniają. Trwają przy nas. Wysłuchają, poliżą, dotrzymają towarzystwa. Nie odpowiedzą, ale niejednokrotnie nie muszą. Wystarczy ich wzrok. Autor w cudownie lekki choć momentami przejmujący sposób ukazał jak pies (tu wręcz gromadka) może pomóc człowiekowi stanąć na nogi, zauważyć co dla niego ważne. Że wystarczy wpuścić do swojego życia futrzaka by przewartościować pewne aspekty dotychczasowego życia, które dopiero w tedy zaczyna nabierać barw tęczy.

Nie wiem co jest tu wyjątkowego, bo czytałam już niejedną historię o sile jaką dają nam zwierzęta. Po prostu nigdy nie będę miała tego dość, bo z doświadczenia wiem, że to wszystko prawda. A Cameron robi to w niezwykle lekkim stylu. Tak, że chce się więcej, i więcej, i więcej...

Nie każda Gwiazdka zapowiadająca się cudownie taką będzie, a nie każda smutna się taką stanie...

Więcej na:

[Adres usunięty]

Wciąż nie mogę przekonać się do lektury książki ,Był sobie pies" tego autora, ale za to postanowiłam skusić się na jego drugą pozycję pt. ,,Psiego najlepszego, czyli był sobie pies na święta".

John nigdy nie miał swojego czworonoga ani za bardzo nie znał się na opiece nad psami. Pewnego dnia zupełnie niespodziewanie stał się nowym właścicielem nie tylko jednego psa, ale ciężarnej suczki! Niestety, Lucy urodziła martwe szczeniaki, ale w wyniku szczęśliwego zbiegu okoliczności mężczyźnie udało się uratować pięć innych szczeniąt. Czy poradzi sobie z opieką nad całą gromadką?

Muszę przyznać, że w prawdziwym życiu nieco obawiam się niektórych psów, jednak od zawsze uwielbiałam wszystkie filmy z tymi słodziakami w roli głównej. Gdy tylko zobaczyłam, że ma mieć premierę najnowsza pozycja Bruce'a W. Camerona wiedziałam, że wcześniej czy później będę chciała się z nią zapoznać. Idealnie wpasowuje się w świąteczny klimat.

Głównym tematem tej powieści jest oddanie psów na wychowanie zupełnie nie znającej się na tym osobie, pojawia się także wątek schroniska i ofiarowania zwierząt jako prezentów bożonarodzeniowych. Osobiście jestem zdania, że adopcja obojętnie jakiego stworzenia powinna być decyzją przemyślaną, gdyż wiążemy się na lata i musimy ponosić za to odpowiedzialność.

,,Psiego najlepszego, czyli był sobie pies na święta" to nieco nostalgiczna, ale niezwykle ciepła pozycja świąteczna z pieskami w roli głównej. Zakończenie związane ze szczeniakami jest niezwykle wzruszające. W publikacji pojawia się także nienachalny wątek miłosny, który daje nadzieję na szczęśliwe uczucie po przykrych przejściach.

Jestem kociarą. I to taką zawziętą. Nigdy nie miałam własnego psa, a niebezpieczne incydenty z udziałem psów tylko bardziej mnie zniechęciły: gdy byłam mała pewien nieduży zwierzak z tego gatunku ugryzł mnie w nogę. Tragiczne przeżycie dla kilkulatki.

Ale wiecie co? Suczka Lucy i jej szczeniaki mnie zauroczyły. Rozkochały w sobie bez granic. A przecież to tylko „bohaterowie” powieści.

W. Bruce Cameron jest znany w Polsce ze swojej książki „Był sobie pies”, która w styczniu bieżącego roku doczekała się ekranizacji. Tamta opowieść jest prowadzona z perspektywy zwierzęcia – psa, który po śmierci odradza się w nowym ciele. W każdym kolejnym wcieleniu szuka ON sensu swojego psiego życia. Osobiście tej książki nie przeczytałam, ale obejrzałam film i przede wszystkim mogę powiedzieć, że mocno łapie za serce.

Książki i filmy w których umiera wierny, czworonożny przyjaciel człowieka, są jednymi z najbardziej tragicznych. Z drugiej strony jednak „Był sobie pies” wprowadza czytelnika/widza w pozytywny nastrój, zwłaszcza po finałowej scenie. Mówi o szczęściu spowodowanym małymi rzeczami, miłości i oddaniu. Zdecydowanie jest to dzieło, które warto w jakiś sposób poznać.

Ale nie o tym dziele Bruce’a Camerona zamierzałam dzisiaj mówić, a o jego najnowszej książce – także dotyczącej psa. I to nie jednego! Dorosłej suni i całego pół tuzina szczeniaków!

„Psiego najlepszego” to powieść prowadzona w całkowicie innej narracji. Tym razem głównym bohaterem i narratorem historii jest człowiek – mężczyzna o imieniu Josh. Co musicie na początku o nim wiedzieć – mieszka sam, zostawiła go dziewczyna, a w dzieciństwie nie posiadał żadnego zwierzątka.

Na pierwszych stronach książki, naszego bohatera spotyka niecodzienne wydarzenie – sąsiad powierza mu swojego psa, bo sam wylatuje w pośpiechu do innego kraju. Joshowi nie udaje się odmówić znajomemu, a gdy ten znika z jego podwórka, chłopak uświadamia sobie, że suczka jest… w zaawansowanej ciąży.

Jak w takim przypadku ma postąpić osoba, która w życiu nie miała do czynienia z psem?

Pełna recenzja na: [Adres usunięty]

Codzienność samotnego Josha totalnie się zmienia w chwili, gdy pewnego razu sąsiad podrzuca mu, niby "tylko na chwilę", spodziewającą się szczeniaków suczkę Lucy. Słodkie, brązowe czy pozostawionego mu psa sprawiają, że Joshowi mięknie serce. Mężczyzna postanawia więc przygarnąć pod swój dach Lucy, chce zająć się nią oraz oczekującą przyjścia na świat gromadką szczeniąt. Pech chce, że potomstwo suczki nie przeżywa. Los jednak przyszykował Joshowi niespodziankę - ktoś zostawia pod jego drzwiami pudło z... nowonarodzonymi szczeniakami. Jako, że opieka nad dorosłą suką oraz małymi pieskami to nie taka prosta sprawa, mężczyzna udaje się po pomoc do schroniska. Tam poznaje jedną z opiekunek czworonożnych przyjaciół - Kerri. Razem przygotowują zwierzęta do świątecznego programu adopcyjnego. Mijają dni, a Josh zaczyna dostrzegać, że nie wyobraża już sobie życia ani bez słodkiej, futrzanej rodzinki, ani bez Kerri... Co zrobi, gdy w końcu dobiegnie termin oddania piesków?

"Psiego najlepszego, czyli Był sobie pies na święta" to wspaniała powieść, taki must have na jesień, zimę i koniecznie na okres Bożego Narodzenia. W. Bruce Cameron stworzył przeuroczą, przesłodką i przesympatyczną historię, która ma jeden minus - zdecydowanie jest zbyt krótka! Ta lektura urzekła mnie od samego początku, zżyłam się z bohaterami, pokochałam psiaki (tego pewnie się spodziewaliście :D), wzruszyłam się (a właściwie wzruszałam), śmiałam, no po prostu książka idealna! Akcja toczy się spokojnie, nie mamy tutaj do czynienia z zaskakującymi zwrotami.

Nowa powieść W. Bruce'a Camerona to nastrojowa i mądra historia obyczajowa, w której odnajdziemy wątki uczuciowe, romantyczne, a co najważniejsze - morał. Ta lekka w odbiorze książka bez wątpliwości chwyci niejednego czytelnika za serce. Zauroczy Was nie tylko okładka, ale i wnętrze. Zobaczycie, ile radości w życie człowieka mogą przynieść wierne i oddane czworonogi. Bez wahania stwierdzam, że cudownie byłoby móc zobaczyć tę historię na wielkim ekranie!

Powieść pełna psiaków, wzruszająca, chwytająca za serce, a do tego utrzymana w świątecznym klimacie? Ja to bez zastanowienia kupuję! Jeśli nie macie jeszcze pomysłu na gwiazdkowe prezenty dla bliskich, pomyślcie o tej książce, naprawdę warto.

Przy przygotowaniu zapowiedzi świątecznych od Wydawnictwa Kobiecego wpadło mi w oko „Psiego najlepszego”. Ta przesłodka okładka ze szczeniaczkiem kupiła mnie od razu myślę, że nie tylko mnie, prawda? Na fakt wybrania tej pozycji mogła wpłynąć moja wielka słabość do czworonogów i - nie ukrywam - do Wydawnictwa Kobiecego. Opis na okładce jeszcze bardziej zachęcił mnie do sięgnięcia po nią - miałam nadzieje, że ta świąteczna pozycja ogrzeje moje serducho i zaszczepi we mnie trochę bożonarodzeniowego ducha zwłaszcza, gdy pogoda jeszcze jest daleka od świątecznej. A czy jej się to udało, przekonacie się czytając dalszą część recenzji.

Autora Bruca Camerona znam dzięki książce „Był sobie pies”. Pamiętam ten duży „bum” zarówno na jego książkę, jak i na film na jej podstawie. Niestety, nie miałam okazji się jeszcze z nią zapoznać, choć już wtedy pisarz wzbudził moją ciekawość. Zaniedbaniu winne są inne zaległości czytelnicze, ale na pewno mam zamiar ją w niedalekiej przyszłości przeczytać.

Ale wracając do recenzji - cała historia rozpoczyna się od telefonu. Odbiera go główny bohater John, jeszcze nie wiedząc jak bardzo wpłynie ON na jego dalsze życie. Do mężczyzny dzwoni sąsiad Ryan. Z nim to pewnego wieczoru omawiali swoje rozterki życiowe dotyczące rozstań ze swoimi dziewczynami. Znajomy prosi Johna o popilnowanie psa swojej byłej dziewczyny, gdyż ON musi pilnie wyjechać. John bardzo niechętnie podchodzi do tej kwestii i próbuję odmówić, jednak nie udaje mu się i sąsiad stawiając na swoim przywozi psa. Jak się okazuję nie jest to pies… a suczka – Lucy! - która dodatkowo jest już bardzo zaawansowanej ciąży. John, postawiony w zupełnie nowej sytuacji, który nie ma bladego pojęcia jak się nim zachować. Dba o czworonoga jak potrafi najlepiej - rozmawiając z nią i zadając jej pytania. Zabawnie było czytać jak główny bohater próbuję rozmawiać z psem i przepytuje go, starając się czegoś dowiedzieć. W książce nie brakuje również innych zabawnych sytuacji, czy przemyśleń i tekstów bohatera. Oto jeden z nich, który mnie rozbawił:

„Wow, jesteś naprawdę duża. Ale nie gruba, nie to miałem na myśli. No, może trochę. Chociaż to głównie grubość ciążowa. Jesteś bardzo, bardzo ciężarna… Ale to już pewnie wiesz.”

Mimo braku wiedzy głównego bohatera na temat psów podchodzi ON do Lucy z wielką troskliwością, stara się zdobyć niezbędne informacje potrzebne do jej pielęgnacji. Można to szczególnie dojrzeć gdy Lucy zaczyna wkońcu rodzić. John bardzo to przeżywa i od razu zawozi ją do weterynarza, tam niestety dochodzi do przykrego zdarzenia. Ale jak to w życiu bywa po każdej burzy wychodzi słońce i gdy są już znów razem w domu rozpoczyna się cykl niespodziewanych zdarzeń, w wyniku których John zostaje opiekunem nie jednego psa a sześciu. Szukając pomocy w opiece nad nimi trafia na Kerri z oddziału ratowania zwierzaków. Dziewczyna przychodzi mu z pomocą w sprawie czworonogów, ale też wpada w oko Johnowi. Ten pod jej wpływem podejmuje decyzje, do których nie zawsze był przekonany. Książka w dalszej części ukazuję jak zmienia się życie Johna pod wpływem tej wesołej gromady. Każdego dnia ich wieź się pogłębia, a John przemienia się dzięki przyjaciołom. Mężczyzna zaczyna patrzeć na życie z zupełnie nowej perspektywy.

„Dlaczego nikt nigdy mu o tym nie powiedział? Dlaczego nikt nie powiedział mu, jak to jest mieć psa? Że dzięki temu każda chwila staję się ważniejsza, że w jakiś tajemniczy sposób można czerpać z każdego dnia to co najlepsze?”

Nie będę zdradzać dalszej części fabuły – dużo w niej ciekawej akcji, jak również pięknych momentów. One właśnie ukazują jaką wielką moc posiadają czworonogi – są nie tylko naszymi najlepszymi przyjaciółmi, ale możemy się od nich wiele nauczyć: cieszenia się każdym dniem, lojalności, bezwarunkowej miłości. Myślę, że to właśnie autor chciał nam przekazać. Niepozorne, małe stworzenia posiadają ogromną moc, potrafią rozpalić ogień w najbardziej skutym lodem sercu. Nie ma lepszych towarzyszy życia niż psiaki. Myślę, że każdy kto miał szczęście mieć w swoim życiu psiego przyjaciela z chęcią by się pod tym podpisal.

Podsumowując - jest to lekka lektura, napisana prostym językiem. Nieskomplikowana, na kilka godzin, idealna na chłodny jesienny (lub zimowy) wieczór. Historia nie jest bardzo rozbudowana, chociaż ma zaskakujące wątki. Posiada ogromny przekaz i myślę, że każdy znajdzie w niej coś dla siebie. Świąteczna atmosfera książki rozgrzeje niejedno serduszko - moje rozgrzało. Z lektury jestem bardzo zadowolona, miło było ją czytać i przypomnieć sobie, za co kocham najbardziej moje pieski. Mam nadzieję, że Wy również po nią sięgniecie i się w niej zakochacie.

Świetna, wzruszająca książka dla miłośników psów ale nie tylko! Historia wciąga już od pierwszych stron. Doskonała dla czytelnika w każdym wieku.