Przyszli papieże irlandii

Jak bardzo mogą ukształtować nas oczekiwania naszych rodziców, czy najbliższych? Czy marzenia babci Doyle, by jej wnuk został pierwszym irlandzkim papieżem się ziszczą? Czy wystarczy pokropić łóżko wodą święconą, dziecku dać na imię Jan Paweł, a później już tylko wypatrywać cudów?

W rodzinie Doyle’ów pojawiamy się w 1979 roku w momencie gdy papież Jan Paweł II odwiedza Irlandię inspirując babcię Doyle. Jednak nie wszystko idzie zgodnie z założeniami. Matka pięcioletniej Peg umiera podczas porodu trojaczków, a ojciec popada w depresję pozostawiając dzieci pod opieką babki.

Przeskakujemy do roku 2007. Co wydarzyło się w rodzinie Doyle’ów przez te wszystkie lata? Czy któreś z wnucząt spełniło pokładane w nim nadzieje? Stopniowo dowiadujemy się jak potoczyło się życie każdego z rodzeństwa. Zaglądamy we wspomnienia, z których układamy obraz ich życia. W przebłyski z przeszłości historii irlandzkiej rodziny, która doświadczyła ich i ukształtowała.

Peg odcina się od rodziny wyjeżdżając do Nowego Jorku. Damien obawia się wyznać babce, że jest homoseksualistą. Rosie jest jednym wielkim protestem, angażując się społecznie. A parodii cudów odgrywanych przez Jana Pawła przygląda się cały Youtube.

Gumka, która od początku mocno trzyma ich razem, z czasem rozciąga się tak bardzo, że latami nie mają ze sobą kontaktu. Podjęte decyzje, wybory których dokonali, których za nich dokonano, to wszystko oddala ich od siebie. Czy uda im się ponownie zbliżyć, czy będą umieli się razem śmiać?

Tłem rodzinnych perypetii są zmiany społeczne w Irlandii, kształtowanie poglądów społeczeństwa na tematy kontrowersyjne związane z kościołem, antykoncepcją, aborcją. Humor i ironia czynią łatwiejszą konsumpcję tematów ciężkich gatunkowo, dających pole do rozmyślań i refleksji nad kierunkiem zmian społecznych nie tylko w Irlandii. Bardzo wartościowa i oryginalnie napisana książka, powinno być o niej głośno.

Czy można sobie wychować przyszłego Papieża?

Czy można żyć tak aby zaspokoić czyjeś ambicje i cele tylko po to aby ktoś mógł spełnić swoje życiowe plany w których wyznaczył nam pewien cel ?

Ocena : 8/10

Bridget Doyle to kobieta bardzo wierząca. Zainspirowana wizytą Jana Pawła II pragnie aby w jej rodzinie urodził się potomek który stanie na czele kościoła. Poświęcone łoże daje jej aż trójkę wnuczat w których kobieta pokłada nadzieję... Czy Irlandia będzie miała swojego Papieża?

W ostatnim czasie w moje ręce wpadają bardzo wartościowe książki. Książki które uczą, poprzez błędy innych, książki które wskazują pewien schemat działania a także otwierają mi umysł na przełamywanie i rozmawianie o tematach tabu.

Sięgając po Przyszli Papieże Irlandii nie wiedziałam czego mogę się spodziewać. Z jednej strony bałam się nadmiaru religijnej tematyki, zaś z drugiej strony byłam ogromnie ciekawa tej książki.

Muszę przyznać że zrobiła na mnie spore wrażenie.

Owa książka nie należy do łatwych lektur. Wymaga ogromnego skupienia i analizowania przedstawianych faktów.

Z jednej strony znalazłam się w ścisłym centrum dewiacji religijnej zaś z drugiej strony miałam doczynienia z wszystkimi aspektami które są nieakceptowalne bądź mało akceptowalne z religii chrześcijańskiej. Czytając czułam się tak jakbym zderzyła się z dwoma różnymi światami.

Autor porusza bardzo istotne tematy. Jednym z głównych jest homoseksualizm. Jeden z wnucząt boi się przyznać co do swojej orientacji seksualnej. Z czasem zauważyłam jak zmieniała się jego psychika a także sposób myślenia. Dla mnie było to ogromne zaskoczenie natomiast nie mogę zdradzić nic więcej na ten temat ! Kolejnymi ważnymi tematami poruszonymi w powieści są: aborcja a także chęć zaspokojenia potrzeb a nawet amibicji wiekowej członkini rodziny. Czytając powieść o takich tematach nie raz miałam ochotę ją zamknąć. Ale nie po to żeby przestać ją czytać ! Musiałam przez chwilę pomyśleć o tym co przeczytałam i odnieść się do tego patrząc na naszą codzienność . Choć powieść dotyczy wszelkich zmian jakie zachodziły w Irlandii po roku 1979 to wszelkie wydarzenia związane z tamtym czasem a nawet postępowanie bohaterów w jakimś stopniu Wpisuje się w lata teraźniejsze. Powieść nie raz mnie zaskoczyła. Bardzo irytowało mnie zachowanie chłopaka Jana Pawła III w którym babcia pokładała największe nadzieje. Większość dialogów z jego udziałem było dla mnie nie do przyjęcia. Bohater który nosił przydomek naszego Papieża, w ogromnym stopniu łamał wszelkie zasady moralne! Czytając wątki z jego udziałem, nie raz byłam bliska nabluzgania autorowi za to jak pokazał tą postać. Wiem że był to zamierzony cel natomiast osobiście bardzo to uderzyło w moją mentalność. Czy polubiłam bohaterów? Raczej nie. Nie jestem tutaj uprzedzona do nikogo natomiast nie potrafiłam nawiązać z nimi żadnej relacji, nie potrafiłam z żadnym z nich się utożsamić a także nie mogłam wręcz zrozumieć ich toku myślenia. Dlatego też odrobinę obniżyłam ocenę. W powieści lawirowałam pomiędzy różnymi okresami. Każde ważniejsze wydarzenie w Irlandii rozpoczynało nowy rozdział w życiu głównych bohaterów. Podobał mi się taki pomysł, natomiast niekiedy odczuwałam niedosyt związany z zbyt dużym przeskokiem czasowym przez co w pełni nie widziałam zmian zachodzących w postaciach. Mimo to książka bardzo mnie interesowała. Nigdy wcześniej nie kłębiło się w mojej głowie tyle myśli jak po przeczytaniu tej książki. Zdecydowanie nie jest to lektura przy której się odpoczywa. Tutaj trzeba myśleć, przyswajać informacje i analizować wnioski. Myślę że potrzebowałam takiej lektury która okazała się dla mnie nowym ciekawym wyzwaniem. Choć czasem było w niej wiele kontrowersji to myślę że otworzyła mi oczy na wiele aspektów. Polecam przeczytać ! Za egzemplarz dziękuję Wizardmedia

Miałam przyjemność po raz pierwszy recenzować książkę Wizard Media, niezależnego wydawnictwa polonijnego z siedzibą w Dublinie.

"Przyszli papieże Irlandii" Darragh Martin zaskoczyli mnie przede wszystkim ciekawą fabułą, humorem oraz mądrością. Ta książka porusza wiele kontrowersyjnych tematów, takich jak: wiara, homoseksualizm, aborcja, antykoncepcja. Pomimo tego, że książka jest literacką fikcją to opsuje również autentyczne wydarzenia, jakie miały miejsce w Irlandii na przestrzeni kilkudziesięciu lat.

Bridget Doyle, gorliwa katoliczka z Dublina, mocno pragnie, by w jej rodzinie narodził się pierwszy irlandzki papież, nowy Jan Paweł II. Natchniona jego wizytą w Pheonix Park wręcza synowej buteleczkę wody poświęconej przez Ojca Świętego. Kobieta skrapia nią małżeńskie łoże, a dziewięć miesięcy później na świat przychodzą trojaczki: Damien, Rosie i... Jan Paweł. Brzmi zabawnie, ale pod tą warstwą humoru kryje się wzruszająca, przejmująca i dająca mocno do myślenia historia.

Synowa umiera w czasie porodu, a opieka nad trojaczkami i starszą dziewczynką Peg przypada babci. Ta wychowuje dzieci twardą ręką, a największe nadzieję pokłada w Janie Pawle. Jednak nie wszystko ułoży się po jej myśli.

"Przyszli papieże Irlandii" opisują dramatyczną historię rodziny Doyle'ów. To książka o potrzenie bliskości, akceptacji i tolerancji. Autor nie boi się pokazać tematów tabu, które czyniły podziały wśród rodzin. A wszystko to na tle kulturowej przemiany Irlandii - od zamkniętej i zdominowanej przez Kościół do wyzwolonego i tolerancyjnego kraju.

Gorąco polecam Wam tę książkę - finalistę konkursu Irish Book Award 2018 w kategorii "powieść roku".

Nakładem Wydawnictwa Wizard Media ukazała się książka, którą zdecydowanie polecam Waszej uwadze. „Przyszli papieże Irlandii” autorstwa Darragha Martina znalazła się w ścisłej czołówce konkursu „Irish Book Award 2018” w kategorii powieść roku. I wcale nie dziwi mnie, że książka spotkała się z tak pozytywnym odbiorem. Teraz dzięki niezależnemu wydawnictwu polonijnemu w Dublinie, polski czytelnik może po nią sięgnąć. A powodów jest wiele.

Darragh Martin nie tylko stworzył ciekawą fabułę, lecz oparł ją na społecznych kwestiach tak bardzo kluczowych dla społeczeństwa irlandzkiego. Autor przybliża nam historię kraju, bardziej pod kątem nastrojów religijnych i społecznych. Rysuje jak kształtowały się tendencje, które na przestrzeni lat uległy znacznej transformacji. Uwypukla tematy tabu, które przez wiele lat, czyniły podziały wśród rodzin. Jednak na przestrzeni lat społeczeństwo zauważalnie zmieniło swoje podejście w tej dziedzinie. Autor ukazuje przemiany w kraju, do których doszło po 1979 roku.

Autor zaprasza nas do roku 1979, kiedy to Bridget Doyle podekscytowana wizytą Jana Pawła II w Phoenix Park, zapragnęła by w jej rodzinie narodził się pierwszy papież pochodzący z Irlandii. Kobieta była tak bardzo pochłonięta swym pragnieniem, że skropiła małżeńskie łoże synowej i syna, wodą poświęconą przez Papieża. Doyle na wieść o ciąży synowej nie posiadała się z radości, że jej plany zmierzają ku dobremu. Jednak radość kobiety nie trwała długo. Niestety podczas porodu synowa umiera, wydając na świat trójkę dzieci. Damien, Rosie i Jan Paweł wraz ze starszą siostrą Peg przechodzą w opiekę babci. Bridget Doyle wychowując dzieci twardą ręką będzie dążyła do tego, by jedno z nich wstąpiło na drogę papiestwa. Czy tak właśnie będzie? Czy „boski plan” babci Doyle zostanie zrealizowany?

Jak się okazuje, trzy dekady później los zechciał inaczej. Damien staje w obliczu potrzeby coming outu. Próbuje znaleźć w sobie siłę, by wyznać, że jest gejem. Z kolei Jan Paweł swoje aspiracje kieruje w stronę polityki. Jednak nadane mu imię nie zaszczepiło w nim miłości do kościoła. Natomiast Rosie to idealistka, walcząca z korporacjami zatruwającymi nasz glob. Cała trójka urwała kontakt ze starszą o pięć lat siostrą. Peg przeprowadziła się do Nowego Jorku. Jednak jak się okazało życie na nowo połączy ich drogi. Cała rodzina jest niejako „ofiarą” społeczno-obyczajowych zmian zachodzących w Irlandii. Ich historia jest doskonałym odzwierciedleniem panujących podziałów ideologicznych.

Historia, którą Darragh Martin rozpisał na kartach swej powieści niesie dla nas bardzo ważny przekaz. Osobiście utwierdziłem się w przekonaniu, że warto żyć własnym życiem, by realizować tylko swoje marzenia i pasje, a nie te narzucone nam z góry. Nikt inny oprócz nas nie przeżyje własnego życia i tylko my wiemy, co jest dla nas najważniejsze, nawet jeśli po drodze popełnimy wiele błędów. Nie możemy własnym życiem realizować ambicji drugiego człowieka. Bridget Doyle to dla mnie postać bardzo kontrowersyjna, wręcz irytująca. Jednak tacy bohaterowie również potrzebni są w literaturze, gdyż dzięki nim, możemy uświadomić sobie, wiele ważnych kwestii.

Darragh Martin napisał książkę, która jest także doskonałą lekturą dla socjologów. Nie tylko konstrukcja fabularna, pomysł na przedstawienie historii, lecz również, a może przede wszystkim poruszenie tematów społeczno-religijnych jest wielkim autem tej powieści. Książka skłania również do myślenia o naszych życiowych wyborach. Często zdarza się, że ludzie żyją marzeniami innych. Nie rzadko jest tak, że rodzice, czy też dziadkowie przelewają na swoje dzieci, wnuki własne nie spełnione marzenia i ambicje. Narzucają im życiową drogę, sądząc, że jest ona jedyna, właściwa, słuszna. Nic bardziej mylnego, każdy z nas powinien podążać własną ścieżką, nawet jeśli jest ona kręta i wyboista.

Za egzemplarz książki serdecznie dziękuję Wydawnictwu [Adres usunięty]

[Adres usunięty]