Przygody Emila ze Smalandii

Kilka dni temu razem z moim synkiem mieliśmy okazję przeczytać książkę pt. "Przygody Emila ze Smalandii" i muszę przyznać, że dawno się tak nie ubawiliśmy. Tak, dobrze widzicie, ubawiliśmy, gdyż ta lektura przypadła do gustu nie tylko mojemu dziecku, ale także i mi. Dawno już nie widziałam lektury dla dzieci, która byłaby tak sympatyczna. Jest to pozycja książkowa, która nie tylko bawi, ale także i uczy. Co więcej, momentami było także bardzo wzruszająco. Jeśli więc lubicie czytać o przygodach małych, grzecznych, ale urwisowatych chłopakach, to jest to książka właśnie dla Was. Ze swojej strony bardzo polecam.

Bajki Pani Astrid Lingren zawsze należały do tej kategorii książek z mojego dzieciństwa, które od samego początku miałam zamiar przedstawić swoim pociechom. Dlatego gdy tylko wypatrzyłam wznowienie przygód Emila ze Smalandii bez wahania zamówiłam jeden egzemplarz i muszę się przyznać, że zanim pokazałam ją dzieciom, sama przeczytała połowę, sprawdzając ile pamiętam po tych trzydziestu latach. Odpowiem, że sporo, ale to nie jest tutaj najważniejsze, bo ku mojej radości także dzieciom spodobały się narracja ukuta przecież już ponad pół wieku temu. Jej dodatkowym plusem jest też ładne wydanie, proste, ale bardzo sugestywne ilustracje. Polecam.

Kupiłem tą sympatyczną książeczkę dla swojego synka po części również dlatego, że ma na imię Emil. On też wygląda jak aniołek, lecz w przeciwieństwie do bohatera ''Przygód Emila ze Smalandii'' jest bardzo grzeczny :) Ja książki nie czytałem, lecz mogę ocenić ją po tym, jak potraktował ją mój synek. Czytał ją całymi wieczorami i nie skończył na jednym razie! A gdy w końcu - po wielu dniach - nieco się już znudził, poprosił o podobne historie. To chyba najlepsza rekomendacja, jaką mogę dać pozytywnej historyjce. Myślę, że to będzie dla dziecka zdecydowanie lepszy prezent niż tablet czy smartfon. 10/10.

W młodości z chęcią oglądałam filmy o Emilu, którego za karę za psoty wysyłano do drewutni. Śmiałam się przy tym i dobrze bawiłam. Kiedy zobaczyłam, że pojawi się książka, w której zamieszczono wszystkie części przygód tego urwisa, to wiedziałam, że muszę ją mieć. Ciekawiło mnie też, jak po latach będę odbierał to, co fascynowało mnie w dzieciństwie. I przyznam, że podczas czytania na powrót stałam się dzieckiem. To świetna książka dla młodszych i starszych, ponieważ rozbawi każdego niezależnie od wieku. Jest ona również doskonałym pomysłem na prezent dla dziecka i można ją czytać wspólnie. Na pewno będzie dużo radości.

W tym fantastycznym zbiorze mali czytelnicy znajdą trzy części przygód poświęconych tytułowemu bohaterowi w dwunastu opowiadaniach: Emil ze Smalandii, Nowe przygody Emila ze Smalandii oraz Jeszcze żyje Emil ze Smalandii.

Wraz z Emilem dzieci przenoszą się na szwedzką farmę, do wsi z początku ubiegłego stulecia, gdzie autorka osadziła akcję swoich opowiadań. Emil mieszkający dokładniej w Lönnebergi jest z pozoru zwyczajnym chłopcem o anielskim wyrazie twarzy. Jak się jednak okazuje okoliczni mieszkańcy mają z nim same utrapienie. Chłopiec choć o szczerym sercu ma tendencję do pakowania się w tarapaty. Dzień bez figli i psot to dla Emilia dzień stracony. Rodzice bardzo go jednak kochają i za żadne pieniądze nie zgodzą się na to aby wyjechał gdzieś daleko do szkoły, bo i na taki pomysł wpadli ich sąsiedzi organizując zbiórkę na tenże właśnie cel.

W książce można znaleźć dwanaście historii obrazujących każdorazowo jeden wybrany dzień z życia Emila. Oczywiście mogłoby być ich znacznie więcej, bo Emil nie psocił tylko wtedy kiedy miał gorączkę, ale i tak po tych kilkunastu nietrudno odgadnąć, że z tego małego chłopca był niemały rozrabiaka. Dla przykładu pewnego razu wsadził głowę do wazy chcąc wyjeść pozostały w niej rosół. Niestety głowa utknęła Emilowi w niej na dobre i nie obyło się bez interwencji doktora. Innym razem Emil wybrał się zupełnie sam na festyn, gdzie przypadkiem pomógł w schwytaniu niebezpiecznego przestępcy napędzając stracha niczemu nieświadomym rodzicom. Jeszcze innym razem wciągnął na maszt zamiast flagi swoją młodszą siostrę Idę, żeby mogła zobaczyć z góry całą okolicę. Bardzo często chłopiec za karę trafiał do stolarni. Tam z nudów zaczął strugać drewniane figurki, których dość szybko uzbierał się niemały stos. Ot jak ktoś tak często psoci to i często ponosi tego konsekwencje. A Emil to już w ogóle był mistrzem w tej dziedzinie. Chłopiec jednak zawsze wyciągał wnioski ze swoich wybryków i nigdy nie popełniał tych samych psot po dwa razy. On po prostu uczył się na błędach, a że popełniał ich wiele trzeba wnioskować, że i wiele się nauczył...

Choć Emil nie oszczędzał swoich rodziców doprowadzając ich nierzadko do skrajności, czytelnikom dostarczył ogrom śmiechu i dobrej zabawy. Przy tej lekturze nie ma więc mowy choćby o odrobinie nudy czy rozczarowania. Dzieci będą też do niej z ochotą powracać i powtórnie przeżywać perypetie bohatera, którego wręcz nie sposób nie lubić.

Uroku publikacji dodają fantastyczne oryginalne czarno-białe ilustracje, których autorem jest Björn Berg. Doskonale wpasowują się one w charakter każdej opowieści, są równie zabawne i udane, dlatego też w połączeniu z tekstem tworzą cudowną opowieść, która pomimo upływu lat nadal bawi, uczy i po którą z ochotą sięgają kolejne pokolenia dzieci na całym świecie. Gorąco zachęcam do sięgnięcia po tę cudowną lekturę ;)

Przygody Emila ze Smalandii to książka napisana przez autorkę wielu świetnych książek dla dzieci. Dlatego Emil ze Smalandii jest książką fantastyczną. Chłopiec jest małym łobuzem, ma niesamowite przygody, przez co rozbawia do łez mojego synka. Książka jest zabawna, można się nieźle rozbawić, ale również wzrusza i poucza co bardzo ważne, kiedy czytają ją dzieci. Zrobiło się smutno, kiedy książka tak zwyczajnie się skończyła. Synek oczywiście zakomunikował mi, że zaczynamy czytać ją od nowa. Dla dzieci warta polecenia, świetna do czytania przed snem, pozwala się zrelaksować nie tylko dzieciom, ale i dorosłym przez dużą dawkę humoru.