Przedmowa
Oddając do Państwa dyspozycji drugie wydanie Kompendium, oparte na wytycznych Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego z 2016 roku, chcieliśmy w sposób całościowy, a jednocześnie przejrzysty i pozbawiony zbędnych szczegółów, przedstawić podstawowe informacje dotyczące przewlekłej niewydolności serca. Dane epidemiologiczne ułatwią zrozumienie przyczyn i rozmiaru nadciągającej epidemii tego schorzenia. Rozdział o patofizjologii jest punktem wyjścia do przedstawionej w kolejnych rozdziałach diagnostyki i wielokierunkowej strategii leczenia. Sporo uwagi poświęciliśmy problematyce schorzeń towarzyszących, podkreślając odrębności występujące w poszczególnych przypadkach oraz potrzebę całościowego holistycznego podejścia do leczenia tych chorych. Przedstawiliśmy także zasady kompleksowej interdyscyplinarnej opieki ambulatoryjnej. To ostatnie zagadnienie jest szczególnie istotne wobec faktu, że znacznej części hospitalizacji z powodu zaostrzenia niewydolności serca można by uniknąć, zapewniając chorym prawidłowe monitorowanie ich stanu klinicznego oraz wczesną, zgodną z wytycznymi, optymalizację terapii w warunkach ambulatoryjnych.
Mamy nadzieję, że niniejsze opracowanie okaże się choć trochę pomocne w osiągnięciu tego celu. Zapraszamy do lektury.
W imieniu Autorów,
Jadwiga Nessler i Andrzej Gackowski
Oddając do Państwa dyspozycji drugie wydanie Kompendium, oparte na wytycznych Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego z 2016 roku, chcieliśmy w sposób całościowy, a jednocześnie przejrzysty i pozbawiony zbędnych szczegółów, przedstawić podstawowe informacje dotyczące przewlekłej niewydolności serca. Dane epidemiologiczne ułatwią zrozumienie przyczyn i rozmiaru nadciągającej epidemii tego schorzenia. Rozdział o patofizjologii jest punktem wyjścia do przedstawionej w kolejnych rozdziałach diagnostyki i wielokierunkowej strategii leczenia. Sporo uwagi poświęciliśmy problematyce schorzeń towarzyszących, podkreślając odrębności występujące w poszczególnych przypadkach oraz potrzebę całościowego holistycznego podejścia do leczenia tych chorych. Przedstawiliśmy także zasady kompleksowej interdyscyplinarnej opieki ambulatoryjnej. To ostatnie zagadnienie jest szczególnie istotne wobec faktu, że znacznej części hospitalizacji z powodu zaostrzenia niewydolności serca można by uniknąć, zapewniając chorym prawidłowe monitorowanie ich stanu klinicznego oraz wczesną, zgodną z wytycznymi, optymalizację terapii w warunkach ambulatoryjnych.
Mamy nadzieję, że niniejsze opracowanie okaże się choć trochę pomocne w osiągnięciu tego celu. Zapraszamy do lektury.
W imieniu Autorów,
Jadwiga Nessler i Andrzej Gackowski
