Próba życia. Tom 3

Próba życia od K.A. Figaro to trzecia część cyklu Rozchwiani.

Mam w zwyczaju kończenie zaczętych serii, nawet mimo iż pierwsze książki nie były zbyt porywające. Sama historii Łucji i Dymitra mnie intryguje, ale nie zniechęcam się sposobem pisania autorki. Po trzeciej części, właśnie o której mowa, mam wrażenie że im więcej pisze, tym lepiej jej to wychodzi.

W części pod tytułem „Próba życia”, Łucja i Dymitr nie są już razem, nie mają okazji się zobaczyć i rozmawiać. Dziewczyna powoli układa sobie życie z dala od rodzinnego kraju, zaś jej niereformowalny były facet powoli stacza się na dno.

W tej części jest więcej emocji, mniej bezsensownego seksu. Autorka lepiej konstruuje dialogi, a sama fabuła jest coraz ciekawsza.

Przeczytam czwartą część, która być może będzie jeszcze lepsza, bo jestem bardzo ciekawa jak się rozwinie sytuacja pomiędzy tym dwojgiem. Natomiast, nie jest to literatura wysokich lotów, nie każdemu przypadnie do gustu.

Łucja i Dymitr powracają do nas w kolejnej książce K. A. Figaro.

Łucja stara się uporządkować swoje życie z dala od toksycznej miłości. Jako samotnej matce nie jest jej łatwo, ale wie, że może liczyć na wsparcie bliskich i usiłuje wrócić do normalności ze względu na córkę. Sytuację utrudnia jej nowy przełożony, który nie dość, że jest przystojnym mężczyzną to w dodatku wydaje się bardzo zainteresowany Łucją. Czy kobieta przełamie się i da szansę rozkwitnąć nowemu uczuciu?

Dymitr za wszelką cenę stara się odnaleźć Łucję, aby uprzykrzyć jej życie. Nie potrafi zostawić przeszłości za sobą, przez co stacza się coraz bardziej. Czy uda mu się odnaleźć kobietę, którą uważa za niegodną swojego uczucia?

***

Początkowo rozwój sytuacja opisywanych w książce zaczął mnie wciągać i wydawał się bardzo interesujący. Liczyłam na naprawdę ciekawy rozwój sytuacji. Niestety z czasem zaczęło się przynudzanie. W pewnej chwili miałam już dosyć staczającego się Dymitra i zaczęłam odnosić wrażenie, że w tej części książki dzieje się niewiele poza ciągłą nienawiścią Dymitra do Łucji i jego staczaniem się oraz brakiem zaufania Łucji w stosunku do mężczyzn.

Liczyłam na znacznie ciekawszy rozwój wypadków i bardziej wciągającą fabułę, ale mam wrażenie, że ta część trylogii jest jeszcze bardziej nudna niż pozostałe. W zasadzie niewiele się tam działo i nic nie wzbudziło we mnie jakichś głębszych emocji. Odnoszę wrażenie, że ta książka stanowi pisaną na siłę kontynuację poprzednich dwóch części i autorka nie za bardzo miała na nią pomysł, a przynajmniej mnie nie przypadł ON do gustu. Strata czasu.

Pamiętam, kiedy rozpoczęłam przygodę z debiutującą książką „Prosty układ” K. A. Figaro. Wtedy uważałam tę historię za gorszą od innej książki, gdzie kobieta zostaje porwana przez mafijnego bossa. Dałam szansę drugiemu tomowi, dałam także szansę „Próbie życia”, która jest trzecią odsłoną przygód Dymitra i Łucji.

W trzecim tomie nie ma już Łucji i Dymitra, teraz każde z nich żyje osobno i czytelnik może śledzić jak potoczyły się losy tej dwójki, kiedy są daleko od siebie. Łucja układa sobie życie za granicą, jest spokojniejsza, ma powód by żyć. Dymitr z kolei zatraca się w alkoholu, stacza się coraz niżej i niżej i nie potrafi spędzić jednego dnia na myśleniu o czymś innym niż osoba Łucji. Dwa totalne przeciwieństwa jak może potoczyć się życie.

Widać, że autorka pisze lepiej. Tak bym to ujęła. Wiadome jest, że pierwsze książki nie są idealne i wprawiony czytelnik znajdzie masę błędów. Fabuła nadal nie jest perfekcyjna, nie ma w niej zbyt głębokich przemyśleń ani czasu by takowe wysnuć, ale jest w tej historii coś, co zaciekawia, co nie pozwala od siebie odejść ani o sobie zapomnieć. Byłam naprawdę zaskoczona, kiedy przewróciłam stronę a tam ostatnie zdanie, w ciągu kilku godzin. Mam też takie wrażenie, że Dymitr jest pełen gniewu, złości i żalu za przeszłość, której był głównym bohaterem i nie do końca potrafi sobie z nią poradzić.

Ten tom czyta się naprawdę przyjemnie, póki co jest chyba najlepszym z do tej pory wydanych, ale czekam na ostatni, czwarty, a być może dojdzie do przetasowania.

Książkę odebrałam za punkty w portalu CzytamPierwszy.

Autorka najprawdopodobniej wyciągnęła wnioski z poprzednich części i można przyznać, że "Próba życia" okazała się wśród nich najlepsza, jest bardziej dopracowana, lepiej przemyślana z nieco nieprzewidywalnym zakończeniem. Aby w pełni zrozumieć motywy postępowania bohaterów należy koniecznie sięgnąć po dwie pierwsze części, bez ich znajomości lektura będzie dla nas nieco kłopotliwa i niezrozumiała. Jest to romans o lekkim zabarwieniu erotycznym, aczkolwiek pikantnych scen łóżkowych szukać tu na próżno, istotna jest szalona gra emocji. Książkę czyta się w ekspresowym tempie, a zakończenie pozostawia nas z wieloma pytaniami i oczekiwaniem na rychłą kontynuację.

Ahh, ta część jest zupełnie o niebo lepsza od poprzednich, mimo że już druga część bardzo mi sie podobała, to ta pokazała że Autorka naprawdę piszę coraz lepiej.

Łucja została pokazana jako dojrzała już matka i mocno jej kibicowałam że sobie w końcu ułoży życie choć szczerze miałam nadzieje że spotkają się z Dymitrem po upływie czasu i mimo że nie będą żywić do siebie uczuć wyjaśnią sobie wszystko na spokojnie. Jednak zakończenie książki było zupełnie nieprzywidywalne i pozytywnie mnie zaskoczyło oraz wycisnęło parę łez. Dymitr zrobił się jeszcze bardziej egoistycznym dupkiem niż był i popadł w nałóg obwiniając tym nałogiem Łucje, mimo że zaprzeczał sam sobie widać było że jednak kocha Łucje.

Książkę samą w sobie czytało się dość szybko. Wciągała od pierwszych stron. Nie było w niej już tak dużo scen erotycznych i sam styl pisania autorki się o wiele bardziej poprawił. Ode mnie leci mocna 9 i uważam że książka na prawdę na nią zasługuje .

Trzecia część serii o losach Dymitra i Łucji. Już nie mogłam się doczekać aż ją przeczytam, ale niestety czuje niedosyt...

W tej części książki Łucja znika by żyć z dala od swego ukochanego, który bardzo ja skrzywdził. Dymitr zostaje sam i choć na skutek błędnie odczytanych intryg czuje do Łucji nienawiść, czuję też wielka tęsknotę. Oboje są bardzo ciężko doświadczeni przez los, innych ludzi ze swego otoczenia i wzajemne relacje. Dymitr pogrąża się w hazardzie, alkoholu i przypadkowych kobietach. Łucja z wielkim trudem staje na nogach, wychowuje córkę i poznaje Alexa, który jest dla niej mężczyzna prawie idealnym. Prawie, ponieważ nie jest jej miłością życia i ojcem jej dziecka-Dymitrem.

Książkę czytało się szybko i przyjemnie. Przeczytałam ją w jeden dzień 😀 Po poprzednich dwóch częściach, kiedy czułam zawroty głowy od szybkiej i napiętej akcji-ta część jest spokojniejsza. Pokazuje życie, uczucia i przemyślenia obojga głównych bohaterów, którzy żyją osobno, z dala od siebie. Jest również pełna fragmentów wspomnień Dymitra z dzieciństwa, które pozwalają nam zrozumieć jego życie i postępowanie.

Zdecydowanie polecam osobom, które czytały poprzednie części. Ja już czekam z niecierpliwością na kolejną książkę z serii "Rozchwiani"-losów Łucji, Dymitra i Alexa 💜💜💜.

,, Życie porządnie dało w kość głównym bohaterom. Czy idealny podstęp wyjdzie obojgu na dobre? Zranione serce kobiety, która się boi, lecz pragnie miłości, trafia na oazę spokoju i bezpieczeństwa. A Dymitr, który wydaje się być osoba Zimna jak lód i pozbawiona uczuć, wpada w obsesję. Tworzy własny świat, by się bronić, pogrąża się jednak z dnia na dzień, słabnie, nie chce przyjąć pomocy.

Czy Łucja i Dymitr odnajda do siebie drogę? Otrzymają od życia wskazówki, lecz czy będą potrafili je odpowiednio odczytać?, ❤️❤️❤️

Czekałam na zakończenie historii Dymitra i Łucji. Autorka nie zawiodła. Pokazała, że mimo iż los nie oszczędzał bohaterów, wyszli z tego obronną ręką.

Polecam!

Trzeci tom to czas kiedy chcielibyśmy żeby wszystko zaczęło się układać i historia dobiegała końca, lecz życie jest przewrotne i nie zawsze jest tak jakbyśmy chcieli.

Łucja mieszka w Hiszpanii ze swoją siostrą Lily, tam rodzi śliczną córeczkę Anię która staje się dla niej całym światem. Pomimo tego że często myśli o Dymitrze stara się żyć normalnie, wychowuje córkę a po urlopie macierzyńskim wraca do pracy, często odwiedza ją Sebastian który jest idealnym dziadkiem, Łucji jedynie doskwiera brak kontaktu z rodzicami. Dymitr za to stacza się na dno, gra na pieniądze, pije i zalicza panienki jedna po drugiej, kłóci się z ojcem a z domu robi melinę, uważa że wszystkie jest winna Łucja.

Jeżeli liczyliście na szczęśliwe zakończenie to jeszcze nie teraz, chociaż szczerze po tej części chyba wolałabym żeby to już był koniec. Dymitr przez cały czas ani raz nie pomyślał o Łucji ciepło, wyzywa ją od najgorszych aż czasami trudno to czytać, wystarczyłoby raz napisać że jej nienawidzi i czytelnik na pewno by zrozumiał a nie pisać w każdym rozdziale tak okrutne słowa. Nie wyobrażam sobie teraz że po tym jak Dymitr zaliczył panienki z połowy miasta a do tego upokorzył i zwyzywał Łucje przy rodzinie i znajomych ona do niego wróci i będą razem.

Oczekiwałem czegoś więcej od tej z części i niestety się rozczarowałam, akcja toczy się w ciągu długiego okresu od roku do półtora i nie dzieje się tu nic spektakularnego, Łucja prowadzi życie jako samotna matka a Dymitr powraca do starego trybu życia. Ja nazwałbym ten tom taką książką poboczną towarzyszącą perypetiom miłosnym głównych bohaterów, do ich potyczek nie wniosła prawie nic, to wszystko można by streścić w dwóch rozdziałach i zacząć dopiero od tego jak na drodze Łucji staje nowy, przystojny mężczyzna.

Lubię jak od razu jasno napisane jest ile będzie części, tutaj nie wiemy czy kolejna będzie ostatnią czy może autorka wymyśli jeszcze kilka pobocznych historii które dadzą jej materiału na jeszcze kilka części, niestety wielu czytelników może to znudzić i porzucą czytanie nie poznając końca.

Cała ta seria nie powala czytelnika, jednak moja ciekawość zwyciężyła i musiałam sięgnąć po trzeci tom "Prostego układu". Ta część okazała się najnormalniejszą ze wszystkich ale za dużo tutaj się nie działo. Mało wątków akcji, powiedziałabym, że nawet nie ma żadnych.

Łucja wyjechała, zmieniła nazwisko, porzuciła za sobą swoją przeszłość i rozpoczęła życie na nowo w Hiszpanii. Dymitr za wszelką cenę chcę dowiedzieć się gdzie jest Łucja, jednak wychodzi mu to z marnym skutkiem. Coraz bardziej zaczynam nienawidzić tego faceta. Boi się przyznać do swoich uczuć, mimo, że chce odnaleźć dziewczynę to wyzywa ją od najgorszych. Mimo, że nie lubiłam Łucji w poprzednich częściach i uważałam ją naprawdę głupią dziewczynę, to w tej części jest mi jej po prostu szkoda. Przez jednego faceta musiała zostawić swoje poprzednie życie.

Ta część jest zupełnie inna od poprzednich. I mimo, że wieje tutaj nudą i nic praktycznie się nie dzieje to i tak jest najlepsza ze wszystkich. "Próba życia" pokazuje jak łatwo można zranić drugą osobę. Pięknie pokazana matczyna miłość Łucji do swojego dziecka chwyciła mnie za serce.

Koniec okazał się wielką niewiadomą. Pozostawia wiele pytań bez odpowiedzi. Dlatego trzeba koniecznie sięgnąć po kolejną część serii.

Trzeci tom to czas kiedy chcielibyśmy żeby wszystko zaczęło się układać i historia dobiegała końca, lecz życie jest przewrotne i nie zawsze jest tak jakbyśmy chcieli.

Łucja mieszka w Hiszpanii ze swoją siostrą Lily, tam rodzi śliczną córeczkę Anię która staje się dla niej całym światem. Pomimo tego że często myśli o Dymitrze stara się żyć normalnie, wychowuje córkę a po urlopie macierzyńskim wraca do pracy, często odwiedza ją Sebastian który jest idealnym dziadkiem, Łucji jedynie doskwiera brak kontaktu z rodzicami. Dymitr za to stacza się na dno, gra na pieniądze, pije i zalicza panienki jedna po drugiej, kłóci się z ojcem a z domu robi melinę, uważa że wszystkie jest winna Łucja.

Jeżeli liczyliście na szczęśliwe zakończenie to jeszcze nie teraz, chociaż szczerze po tej części chyba wolałabym żeby to już był koniec. Dymitr przez cały czas ani raz nie pomyślał o Łucji ciepło, wyzywa ją od najgorszych aż czasami trudno to czytać, wystarczyłoby raz napisać że jej nienawidzi i czytelnik na pewno by zrozumiał a nie pisać w każdym rozdziale tak okrutne słowa. Nie wyobrażam sobie teraz że po tym jak Dymitr zaliczył panienki z połowy miasta a do tego upokorzył i zwyzywał Łucje przy rodzinie i znajomych ona do niego wróci i będą razem.

Oczekiwałem czegoś więcej od tej z części i niestety się rozczarowałam, akcja toczy się w ciągu długiego okresu od roku do półtora i nie dzieje się tu nic spektakularnego, Łucja prowadzi życie jako samotna matka a Dymitr powraca do starego trybu życia. Ja nazwałbym ten tom taką książką poboczną towarzyszącą perypetiom miłosnym głównych bohaterów, do ich potyczek nie wniosła prawie nic, to wszystko można by streścić w dwóch rozdziałach i zacząć dopiero od tego jak na drodze Łucji staje nowy, przystojny mężczyzna.

Lubię jak od razu jasno napisane jest ile będzie części, tutaj nie wiemy czy kolejna będzie ostatnią czy może autorka wymyśli jeszcze kilka pobocznych historii które dadzą jej materiału na jeszcze kilka części, niestety wielu czytelników może to znudzić i porzucą czytanie nie poznając końca.

Niektórych błędów nie da się naprawić, zdobyć zaufanie oraz miłość zranionego serca, jest bardzo trudno, czy bohaterom książki "Próba Życia" będzie to pisane?

Nowy etap w życiu Łucji, bez Dymitra bez przeszłości, ale z największym cudem z dzieckiem, które pokochała, mimo iż przypominało jej codziennie o nieszczęśliwej miłości, o tym, jak mężczyzna wyparł się jej i ich wspólnego dziecka.

Zraniona kobieta podjęła najtrudniejszą decyzję w życiu, postanowiła wychować dziecko sama, z nową tożsamością, osobami, które ją w tym wspierali byli jej rodzice, kuzynka i zaskoczenie dla wszystkich, Sebastian ojciec Dymitra oraz Dziadek dla Ani.

Jak u Łucji zaczęło powoli się układać, tak mężczyzna, który je odtrącił, zaczął się staczać, porzucił dotychczasowe życie, nie chce wsparcia od ojca, obrał za cel odnaleźć kobietę, która go zdradziła, wmawiała mu miłość i dziecko, chce ją odnaleźć tylko po to, aby jej ubliżyć, tylko czy aby na pewno to nim kieruje?

Mężczyzna nie chce słuchać, że mógłby być ojcem, nie docierają do niego słowa innych osób, oraz znaki, że ktoś specjalnie wprowadził go w błąd.

Czy Łucja znajdzie szczęście u boku Alexa, mężczyzny po przejściach tak jak ona?

Czy w życiu kobiety będzie jeszcze miejsce dla Dymitra i czy ON będzie chciał je zająć?

Kochani w tej części, widzimy osobno Łucję oraz Dymitra, nie mają ze sobą kontaktu, dziewczyna stara się jak może, zapewnić córce wszystko, jednak obawia się pytań o ojca, jak ma przekazać córce, że ojciec jej się wyrzekł, nie dziwię się jej decyzji, pokazała, że jest silna i potrafi poradzić sobie w najgorszych momentach.

Dymitr ma swój świat, swoje uzależnienia i chore układy, w żaden sposób nie mogę wytłumaczyć jego sposobu bycia oraz zachowania, może gdyby faktycznie ojciec odciął go od pieniędzy, coś by zmieniło. Czytając trzecią część, czekałam na spotkanie tych dwojga, czekałam na krok z czyjejś strony, o dziwo nie dostałam go, ale dalej mi się podoba, nawet jeszcze bardziej, teraz jest jedna wielka niewiadoma, nie da się przewidzieć, co będzie dalej, zakończenie mnie zaskoczyło i narobiło smaku na więcej, ja tylko proszę, niech Alex nie okaże się drugim Igorem (czarnym charakterem w tej książce), nie chciałabym, aby Łucja go zraniła, naprawdę polubiłam faceta.

Dymitr ma w zasadzie to, na co zasłużył, czy mi go szkoda? Może troszeczkę, ale w obecnej chwili nie wiem, czy widzę go u boku Łucji, chyba że wydorośleje, potrzeba mu zmiany, i mam nadzieję, że autorka da mu porządną nauczkę.Ja jestem bardzo, bardzo zadowolona z tej serii i już wyczekuję wieści o kolejnej części.

Dzień dobry❤ Rozpoczynamy nowy tydzień, z wielką radością chciałabym ogłosić wam mój kolejny patronat 😘❤ Jak widzicie już na załączonym zdjęciu, mam przyjemność patronować kolejnej części - Prostego układu.

Jeśli obserwujecie mnie od dłuższego czasu, zapewne wiecie iż seria autorstwa @ifaro, naprawdę przypadła mi do gustu i dałam się ponieść całkowicie historii Łucji odraz Dymitra.

„Próba życia” to trzecia cześć niełatwej relacji która połączyła tych dwoje bohaterów. Wielu miłośników serii, zgodzi się z moją opinią iż w takich romansach, historiach obyczajowych zawsze kieruje nami ciekawość jak dalej potoczy się życie bohaterów. Jak właśnie toczy się ich nowa - próba życia. Dlatego to, co zaprezentowała tam tym razem @fiagaro zrobiło na mnie duże wrażenie. Jeśli czytaliście poprzednią cześć, zapewne wiecie iż układ który łączył tych dwoje okazał się prawdziwą katastrofom a jego konsekwencją było ich całkowite odseparowanie. Łucja, tym razem pokazała ogrom sił które drzemią w sercach kobiet, kiedy swoją miłość kierują w stronę najcenniejszego daru - dziecka. Kiedy potrafią kierować się ich dobrem i przyszłością , jednocześnie zmieniając swoją priorytety. Z drugiej strony los postanowił, podarować jej ten promyczek nadziei na normalne życie, ale niech to zostanie mała tajemnicą o której sami powiecie się podczas lektury.

Zachęcam was serdecznie do zapoznania się z cała serią, mam nadzieje że wielu z was również odnajdzie w niej małe lekcje życia, które w sposób nie tak oczywisty a jednak dobitny prezentuje nam autorka. Zastanówcie się chodź chwile, czy sami nie byliście świadkiem nielojalności przyjaciół, niewierności partnerów, czy manipulacji ? ....

Łucje i Dymitra połączył niezobowiązujący układ. Jednak wiadomo, że kiedy zaczynają wkradać się uczucia wszystko zaczyna się komplikować. Łucja pragnęła stabilizacji, bliskości i miłości od mężczyzny, który ją od siebie uzależnił. Dymitr natomiast nie dorósł do tego, aby związać się tylko z jedną kobietą, której miałby być wierny. Oboje pragnęli czegoś innego, czego nie mogli otrzymać od drugiej osoby. Ich życie się skomplikowało i sprawiło, że już nic nie będzie takie jak wcześniej. Łucja wyjeżdża, gdyż wie, że musi stanąć na nogi z dala od mężczyzny, który wyrządził jej tak wiele krzywdy. Dymitr mimo zapewnień, że wszystko u niego w porządku i wiary w to, że nie potrzebuje tej jednej, wyjątkowej kobiety, coraz bardziej się stacza. Oboje próbują odnaleźć się w nowej rzeczywistości bez drugiej osoby. Czy osobne życie, które teraz wiodą da im szczęście?

"Próba życia" to trzecia część przygód Łucji i Dymitra. Pierwsza część mnie zawiodła, druga była już znacznie lepsza i ta również jest dobra. Historia, w której bohaterowie muszą zmierzyć się z konsekwencjami niezobowiązującego układu, który ich połączył. Łucja wyjeżdża i wie, że musi stanąć na nogi, gdyż ma dla kogo walczyć i być dzielną. Kobieta próbuje zacząć na nowo żyć, cieszyć się drobnymi przyjemnościami i zapomnieć o krzywdzie jaka ją spotkała. Dymitr natomiast rzuca się w wir imprez, picia, seksu. Mężczyzna doskonale sam przed sobą udaje, że zniknięcie Łucji wogóle na niego nie wpłynęło, chodź z każdym dniem jest z nim coraz gorzej. Ta część to dwie zupełnie inne perspektywy, dwójki bohaterów, którzy próbują zapomnieć i ruszyć dalej, mimo, że przeszłość wciąż daje o sobie znać. Książka, która pokazuje jak wiele czasu potrzeba, aby zacząć normalnie funkcjonować, bez ciągłego przygnębienia i smutku. Mimo, że bohaterowie wciąż podświadomie myślą o drugiej osobie, starają się to wyprzeć i żyć dalej. Lektura, którą dobrze się czytało i która wywołuje mnóstwo skrajnych emocji. Kolejny raz zakończenie pozostawia wiele pytań, także nie pozostaje nic innego jak oczekiwać kontynuacji. Dobra książka, z którą miło spędziłam czas.