Prawo ojca. Krwią naznaczone

1. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 5/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Gosia N. w dniu 2023-03-25

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną

   Zuzanna Flis jest architektem i samotną matką. Ojciec dziecka na wieść o ciąży zwinął manatki i tyle go widzieli. Zuzanna robi wszystko, aby zapewnić swojemu dziecku utrzymanie. W tym celu jedzie do podkrakowskiej wioski, gdzie ma się ubiegać o kontrakt na prace architektoniczne w starej szkole. Kiedy już ma wychodzić z domu, zostawiając synka Maksymiliana pod opieką opiekunki, ta informuje, że jest chora i nie będzie mogła zająć się dzieckiem. W tej sytuacji Zuzanna nie ma innego wyjścia, jak zabrać dziecko ze sobą. W starej szkole odbywa się spotkanie mężczyzn, którzy dalecy są od podziwiania architektonicznych projektów. Ich przywódca Igor Kolosov jest zdziwiony pojawieniem się kobiety z dzieckiem. Żadna z „zaproszonych” kobiet miała nie mieć dziecka, zamiary w stosunku do nich były zgoła inne. Igor czuje się zafascynowany Zuzanną „z jednej strony unosząca głowę kobieta, a z drugiej wystraszona matka.” Igor przedstawia Zuzannie propozycję nie do odrzucenia: w świadectwie urodzenia Maksymiliana to on będzie widniał jako jego ojciec, a Zuzanna będzie mogła nadal wychowywać swojego syna, u boku Igora. Zadziorna kobieta początkowo odrzuca pomysł mężczyzny, ale pod wpływem szantażu ulega mu. Czy młodej i niewinnej kobiecie uda się przetrwać w świecie Igora i uchronić dziecko?
   
   „Prawo ojca”, tom otwierający nową serię „Krwią naznaczone” nie jest grzeczną powieścią z mafią w tle. Igor i jego prawa ręka Dimitrij nie bawią się w subtelności, zwłaszcza Dimitrij.
   
   W tej powieści znajdziemy lojalną matkę na łasce i niełasce bezwzględnego mafiosa, który nie ugnie się przed niczym, aby dostać to, czego chce, ale przy tym kieruje się swoistym kodeksem.
   
   Historia opowiedziana z punktu widzenia Zuzanny i Igora pozwala poznać ich myśli i uczucia. Zuzanna kobieta o niewyparzonym języku nie daje sobie w kaszę dmuchać, dla dobra dziecka gotowa na wszystko, nawet na układ z samym diabłem. Moim zdaniem ta powieść powinna nosić tytuł „Matka-lwica”, bo tak zachowuje się Zuzanna. Igor jest skomplikowanym mężczyzną, ze skomplikowaną sytuacją rodzinną, który zrobi wszystko, aby zyskać upragnionego dziedzica.
   
   Ta powieść to nie typowy romans mafijny, gdzie bohaterka szybko zmienia się w uległą kobietkę, charakterna kobieta nie raz wystawi cierpliwość gangstera na próbę.
   
   W powieści nie brakuje brutalnych scen bardzo obrazowo przedstawionych przez autorkę, jak również gorących „momentów”. Z tego względu jest to pozycja przeznaczona dla zdecydowanie pełnoletnich czytelników.
   
   Szybka akcja, lekkie pióro autorki, wyraziści bohaterowie i dopracowane (a czasami nawet dowcipne) dialogi sprawiają, że powieść czyta się szybko. Zakończenie przyprawia o ścisk serca i zmusza do mniej lub bardziej cierpliwego oczekiwania na kontynuację, kontynuację, której już nie mogę się doczekać.
   
   Z mojej strony, serdecznie polecam.

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
2. 

   Super Recenzent

   Ocena: 4/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Karolina G. w dniu 2023-03-25

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną

   Dzień dobry kochani. Jejku dawno nie wrzucałam postu miałam problem z Instagramem, ale cieszę się że już mogę wrócić do was i podzielić się moimi wrażeniami po historii autorstwa P.K.Farion "Prawo Ojca " . Czytałam już tą książkę na wattpadzie. To nie jest słodka historyjka tylko mocna książka , która od samego początku trzyma czytelnika w napięciu aż do ostatniej strony.
   
   Twórczość autorki jest mi już dobrze znana. Autorka znów podbiła swoją nową historią moje serce. Jestem tą książką oczarowana. Tutaj w tej powieści można zauważyć, że warsztat autorki jest z książki na książkę co raz lepszy. Moim zdaniem jest to najlepsza książka autorki, która została wydana. Odrazu was uprzedzam, że jak zaczniecie czytać nie będziecie się mogli od niej oderwać tak jak jak . Z każdym jednym rozdziałem będziecie chcieli więcej i jeszcze więcej. Będziecie ciekawi jak to się wszystko potoczy między Zuzanną a Igorem. Akcja tutaj toczy się w zawrotnym tempie. Autorka wszystko doskonale opisała. Dialogi świetnie poprowadzone bez zbędnych opisów. Historia jest napisana z perspektywy dwóch bohaterów. Mogłam doskonale poczuć ich emocje oraz myśli. Boże a zakończenie co tu się zadziało autorko jak mogłaś. Muszę koniecznie przeczytac drugi tom bo nie wytrzymam tej niewiedzy. Polecam wam śmiało tą historie.

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
3. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 5/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Agnieszka P. w dniu 2023-03-17

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną

   „Człowiekowi wydaje się, że może dużo. Ludzie dzierżący władzę uważają się za panów świata i myślą, że nikt nie jest w stanie nic im zrobić. W swojej otoczce poczucia bezbłędności czują się jak ryba w wodzie.”
   
   „Prawo ojca” to najnowsza powieść P.K. Farion. Autorka znowu to zrobiła. Napisała książkę, która podbiła moje serce.
   
   Ale zacznijmy od początku.
   
   Zuzanna Flis, młoda kobieta, pracująca i samotnie wychowująca dziecko. Maksiu. Ups, Zuzanna nie lubi jak się zdrabnia imię jej synka.
   
   Maksymilian jest kilkumiesięcznym aniołkiem. Tak, tak mówi o synu Zuzanna. I muszę przyznać jej rację.
   
   Ale idźmy dalej.
   
   Sytuacja zmusza kobietę do zabrania synka do pracy. I można by powiedzieć - Cóż zdarza się. Ale nie w tym przypadku. Zuzanna znalazła się w miejscu, do którego nigdy świadomie nie zabrałaby dziecka. Ba, nawet ona sama by tam nie pojechała. To właśnie w tamtym miejscu pierwszy raz spotyka Igora Kolosova. Rosjanina, gangstera przez duże G, który trzęsie całym Krakowem.
   
   Od tego, jakby nie patrzeć dziwnego spotkania wszystko się zaczęło. Ale tego jak się skończyło Wam nie zdradzę.
   
   Z twórczością autorki miałam przyjemność zetknąć się już kilka razy. Z każdą kolejną książką jestem coraz bardziej oczarowana warsztatem pisarskim P.K. Farion. Książki „Prawo ojca” nie można stawiać na równi napszykł z debiutancką serią autorki. Ta książka to majstersztyk i stwierdzam to z pełną świadomością. Jest to najlepsza książka autorki, co nie znaczy, że poprzednie były złe. Nic z tych rzeczy.
   
   Ale wracając do Prawa ojca, to nie jest jakiś ckliwy romans, w którym bohaterowie spijają sobie z dzióbków, chodzą po parku trzymając się za ręce, a nad nimi lata jednorożec rozsypując brokat. Co to nie.
   
   „Prawo ojca” to trzymająca w napięciu historia dwojga ludzi o twardych charakterach. Których determinacja w dążeniu do celu, którym jest dobro dziecka powala na kolana. Książka jest napisana w sposób bardzo przejrzysty, dzięki czemu czytelnik nie musi snuć domysłów typy „kto z kim i dlaczego”.
   
   Akcja trzyma w napięciu od początku do końca, przez co ciężko zrobić przerwę w czytaniu. Ale żeby nie było, że się rozpływam z zachwytu, to zdradzę Wam, że książka ma jeden minus. Bardzo duży minus. Zbyt szybko się kończy. I to kończy się w takim momencie, że ze złości aż się we mnie gotowało.
   
   Jeżeli chcecie wiedzieć, czy polecam książkę „Prawo ojca”, to tak, jak najbardziej polecam.
   
   Wy sięgajcie po tę książkę, a ja czekam na drugą część.

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
4. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 5/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Grażyna A Czyta P. w dniu 2023-03-17

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną

   Zuzanna, to młoda samotna matka. W dniu ważnego spotkania służbowego, zostaje zmuszona do zabrania na nie ze sobą swojego małego synka, Maksymiliana. Okazuje się, że znalazła się w nieodpowiednim miejscu i nieodpowiednim czasie, a zwykłe spotkanie służbowe może skończyć się dla niej niezwykle nieprzyjemne. Wciągnięta do mafijnego świata, z którego nie ma wyjścia, musi stanąć u boku groźnego Rosjanina. Igor, upatrzył sobie kobietę i jej dziecko. Bez możliwości na spłodzenia własnego potomka pragnie wykorzystać oboje do własnego celu- stworzenia wymaganej w jego świecie rodziny. Oboje waleczni, nieugięci. Choć dzieli ich wiele, łączy z pewnością jedno: dobro Maksymiliana. Jednak oprócz walki ze sobą będą musieli stanąć do walki z wspólnym wrogiem. Czy połączą siły?
   
   Nie braknie tu brutalności, krwawych scen, które bez wątpienia działają na wyobraźnię. Relacja głównych bohaterów jest daleka od ideałów. Wymuszona na Zuzannie uległość, jej obecność wraz z synkiem przy Igorze, wymaga od kobiety nie tylko cierpliwości, ale i poddania, co nie jest łatwe z jej charakterem. Kobieta inaczej zaplanowała życie dla siebie oraz dziecka, aniżeli wprowadzenie go w krwawy mafijny świat. Obok mruku znajdziecie tu również kilka gorętszych scen, które częściowo osładzają atmosferę i adrenalinę spowodowaną rozkręcając się z każdym rozdziałem akcją.
   
   Na uwagę zasługuje świetna kreacja bohaterów. To silne osobowości, które niełatwo podporządkować. Igor to bezwzględny, nie zważający na nic i na nikogo mężczyzna. Jednak serce zdaje się mu szybciej bić przy małym Maksymilianie. Choć i osoba Zuzy zaczyna wywierać na nim wrażenie, Nic nie odwiedzie go od raz podjętej decyzji. Zuzanna niestety znajduje się na straconej pozycji i w potyczkach z Igorem nie ma szans – gdyż to ona ma zbyt dużo do stracenia – swojego synka. Walczy o niego jak lwica i łatwo nie daje się pokonać przeciwnościom. Jest fantastyczną matką.
   
   Świetna książka, która zapewni Wam sporo rozrywki a czas przy niej spędzony minie wam w mgnieniu oka. Zakończenie wbiło mnie w fotel oraz pełne napięcia oczekiwanie na dalsze losy bohaterów. Zachęcam Was do sięgnięcia po nią. Dziękuję wydawnictwu oraz autorce za możliwość przeczytania i zrecenzowania tej pozycji.

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
5. 

   Super Recenzent

   Ocena: 5/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Katarzyna J. w dniu 2023-03-13

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną

   RECENZJA
   
   PRAWO OJCA - P. K. FARION
   
   "Rozkudłane włosy, rozmazany makijaż, zarzygana bluzka i brudne kolana - to widok, który mam przed sobą. Ale widzę coś jeszcze - determinację i bezgraniczną miłość, a przede wszystkim siłę."
   
   "Pa­mię­taj, co ci po­wie­dzia­łem – przy­po­mi­na. – Masz być bro­nią, nie ofia­rą."
   
   Nie ma to jak wejść prosto w paszczę lwa. To wszystko już od początku wydawało mi się takie jakieś mega dziwne, a zarazem intrygujące. Zuza, samotna matka i dzień,który zdecydowanie zaczął się dla niej fatalnie. Rozmowa w sprawie projektu i chora niania do kompletu. Skutek? Spotkanie z pięciomiesięcznym dzieckiem w pakiecie. Może być gorzej? Owszem, pechowy zbieg okoliczności, postawienie potrzeb dziecka na pierwszym planie i nagle trafiasz do pokoju pełnego obcych mężczyzn, którzy swoją drogą wykazują tobą nie małe zainteresowanie. Wśród nich on, twardy, niedostępny mężczyzna Igor Kolosov, którego zachowanie Zuzy mocno zaintrygowało. A później było już tylko lepiej.
   
   Pierwsze zdziwienie miałam już na początku i też takie zaintrygowanie. Bo po co do diabła, żeby dostać projekt trzeba być bezdzietną panną. Co ma piernik do wiatraka zapytacie? No najwidoczniej o wiele więcej niż mogłoby się zdawać pośredniemu czytelnikowi. I oto pierwsza zagadka, których jeszcze wiele przed wami.
   
   Zuzanna miała w sobie wszystko co podoba mi się w bohaterkach, czyli upartość, twardość, cięty język, a także to, że nie wahała się mówić otwarcie co myśli, nawet jeśli nie zdawała sobie sprawy z kim miała do czynienia. Co prawda bywało to niekiedy zgubne i mogło narobić sporo problemów, ale to tylko sprawiało, że akcja stawała się ciekawsza. A jeśli zestawimy to jeszcze z równie bezwzględnym i upartym bohaterem to już w ogóle moje serce zostaje skradzione. Co tu dużo mówić ich rozmowy były iście interesujące, taki wet za wet, ona do niego ze złośliwością, a on w odwecie. Kolejne zaskoczenie to pierwsze spotkanie Igora z Zuzanną. No i wtedy pojawił się też u mnie pierwszy dylemat, bo nie wiedziałam czy bardziej mam być zaskoczona jego zachowaniem, czy podejrzliwa. Możliwe jest żeby rosyjski mafiozo był taki bezinteresowny, czy kryje się za tym coś jeszcze? Ale było coś co ich łączyło i było równie zaskakujące jak dla mnie. A mianowicie miłość i troska o dziecko. "On jest najważniejszy" powiedział któregoś razu Igor. I tutaj Zuzannie się nawet nie dziwię, bo matka dla dziecka zrobi wszystko, ale Igor przecież był zupełnie obcym człowiekiem, więc o o chodzi. Zaintrygowała mnie też dwojakość postawy Zuzy, z wierzchu pyskata i uparta, ale w głębi strachliwa kobieta martwiąca się o swoje dziecko. Taka prawdziwa lwica,broniąca swoich małych. A przez ten świetny plan i samo zachowanie Igora, oczy zrobiły mi się okrągłe że zdziwienia do tego stopnia, że zastanawiało mnie czy ten gościu żył w jakiejś odrealnionej rzeczywistości, czy coś zdecydowanie popalał na boku. To wszystko wyglądało jak taki cyrk na kółkach. Ich dwóch Igor i Dmitrij w swoim żywiole i to mnie nawet bawiło chyba bardziej z uwagi na szaleństwo i nieprawdopodobność sytuacji , a w środku tego wszystkiego Zuzanna, odrobinę zagubiona,ale gotowa na wszystko kiedy na szali jest dobro jej dziecka. Perfect Familly jak się patrzy. No ale Dmitrija to nie można nie polubić fajny z niego chłopak, morderczy ale jaki przyjacielski, szczególnie kiedy chodzi o Zuzę. Chyba jako jedyny był jej takim jakimś mentalnym wsparciem bardzo potrzebnym do sytuacji w jakiej się znalazła.
   
   No i kolejna rzecz którą bardzo lubię to walka między bohaterami, kobieca złość i nienawiść kontra męskie zimno i wyrachowanie. On poddawający ją próbie i ona która nie wacha się mu przeciwstawić. I zdecydowanie coś czego nie lubię to mężczyźni, którzy myślą, że rządzą i mają władzę nad kobietami. Ja mówię ty się podporządkowujesz. Typowy samiec alfa to tak, ale nie kiedy próbuje zdominować kobietę uznając ją za słabszy sort. Jak tak patrzyłam na Igora to jakoś zaleciało mi hipokryzją, niby kobiety w rodzinie Kolosov mają szacunek, dobrze się je traktuje i w ogóle. To co on właściwie robił i jak odnosił się do Zuzanny? Motywował do diabła? Czasami to po prostu aż mi się nóż w kieszeni otwierał i przecierałam oczy że zdumienia. Choćby z uwagi na podwójną osobowość Igora. Nigdy nie można było być pewnym kim jest w danym momencie bezlitosnym mafiozo czy tatą. To było jednocześnie zaskakujące, patrzeć na zupełnie odmienionego człowieka, po prostu jak nie on, a z drugiej frustrujące i wkurzające, bo nigdy nie wiesz z kim masz w tej chwili do czynienia, nastroje to mu się zmieniały jak pogoda, a ja zdecydowanie nie polubiłam tej jego pozy pana i władcy. Ale muszę przyznać, że może nie spodziewałam się po nim niektórych rzeczy, to miał w sobie to coś, co potrafiło niesamowicie zadziwiać czytelnika. Jednak w większości po prostu nie potrafiłam go zrozumieć. Jaki on miał problem? O co mu właściwie chodziło? Miałam wrażenie jakby to była taka sytuacja w stylu "Mam wymarzonego cukierka, a i tak wciąż coś mi nie pasuje i nie omieszkam poszukać innego." Jeszcze to, że nic nie mówił, jakby uważał, że Zuza nie jest godna żeby go poznać, zrozumieć to wszystko. To tylko potęgowało moją dezorientację i frustrację nic więcej. Ale powiem szczerze, że jak poznałam ojca Igora, to byłam zdeczko sceptycznie nastawiona do niego i tej całej rodziny, ale później prawdziwie mnie zaskoczył swoimi słowami. Matko, nie wyobrażam sobie jakie trzeba mieć stalowe nerwy by wykazać się taką odwagą i hardością jak Zuza i bardzo ją za to podziwiałam. Patrzę i patrzę i wciąż nie dowierzam.
   
   Myślałam, że skoro bliżej końca to już nic mnie bardziej nie zaskoczy? Oj jak ja się myliłam i to bardzo. Okazuje się, że autorka zostawiła parę gorących smaczków na później i w tym momencie szczerze mówiąc zgłupiałam jeszcze bardziej. O co tam do diabła chodziło? Czyżby krystaliczny obrazek rosyjskiej rodziny nie był wcale tak czysty i niewinny? Oj coś czułam, że to dopiero początek i jeszcze sporo rzeczy mnie zaskoczy. A z każdą kolejną stroną robiło się jeszcze lepiej. Za to końcówka sprawiła, że prawie spadły mi kapcie z nóg. Z ręką na sercu mogę teraz przyznać, że autorka nic a nic nie straciła w sposobie pisania, a miałam do czego porównywać. Mam wrażenie jakby ta historia była jeszcze lepsza niż poprzednia. Mafia w innym wydaniu, niebezpieczeństwo czające się na każdym kroku i niesamowita moc poświęcenia się w imię dziecka. Możecie być pewni, że takich emocji naprawdę nie da się udawać, a podczas lektury towarzyszyło mi ich wiele, tych skrajnych przede wszystkim. Szykujcie więc kieliszki z winem, bo zabawa dopiero się zaczyna, a mam wrażenie, że autorka zaskoczy nas jeszcze bardziej. Gdybym nie wiedziała, że to nie koniec, to chyba bym się poważnie obraziła. Powiem Ci tylko droga autorko, że potrafisz trzymać w napięciu, aż do ostatniej strony i zdążyłam się już o tym dobrze przekonać, więc czemu jestem taka zdziwiona teraz to ja nie wiem.

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz

Pokaż pozostałe 2 recenzje

Komentarz

Twoja ocena:

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Jestem użytkownikiem produktu i opinia jest moim własnym zdaniem. Potwierdzam zapoznanie z zasadami dodawania i pisania recenzji

Dodaj recenzję