Prawie siostry

Joshilyn Jackson jest amerykańską pisarką. Autorką kilku bestsellerowych powieści, wydanych również w Polsce, m.in. „Bogowie Alabamy”, „Inna niż wszystkie".

Książka „Prawie siostry” opowiada historię Lei, rysowniczki komiksów, prowadzącej jakby się wydawało zwyczajne życie. Dowiaduje się ona nagle, że po chwilowym zapomnieniu, będzie mieć dziecko z fanem swojej twórczości. Niestety nie pamięta jak się nazywał ani nawet jak dokładnie wyglądał... Spada na nią również wiadomość, że jej ukochana babcia Birchie zapada na zdrowiu. Musi, więc jechać setki kilometrów, by się nią zająć. Wraca w rodzinne strony, by nie tylko poinformować krewnych o swoim stanie, ale i podjąć decyzje w sprawie opieki nad Birchie, a tymczasem wychodzą na jaw mroczne tajemnice rodzinne...

Głównej bohaterki nie da się nie lubić. Losy Lei i jej rodziny śledzimy z jej punktu widzenia. Powieść czyta się bardzo przyjemnie, choć jest to słodko-gorzka historia. Porusza, wzrusza i... rozśmiesza, bo autorka przedstawia nam swoich bohaterów bardzo ludzko. Pomimo ich wad i błędów potrafimy ich postępowanie zrozumieć.

Moim zadaniem jest to bardzo dobra książka. Poruszane są tu ważne tematy takie jak rasizm, porzucenie, starzenie się i choroba, ale i miłość, więzy rodzinne, przyjaźń. Wszystko to przedstawione jest z dystansem i humorem. Polecam serdecznie!

MJ

źródło: [Adres usunięty]

Joshilyn Jackson wydała już osiem książek, jednak ja dopiero teraz miałam okazję poznać jej twórczość. Trochę mam do nadrobienia, ale wiem, że warto poświęcić czas na jej powieści, bo to autorka, która pisze pięknie, a co najważniejsze prawdziwie i wciągająco. Zapraszam na recenzję „Prawie siostry” książki niezwykle wzruszającej i przejmującej, która opowiada o kobietach, które połączyła tajemnica z przeszłości.

„Ile możesz zaryzykować, by chronić swoich bliskich?”

Trzydziestoośmioletnia Lei Birch Briggs jest ilustratorką bardzo znanego komiksu. Z tegoż właśnie powodu znalazła się na zlocie fanów komiksów, na którym dała się ponieść namiętność i spędziła noc z tajemniczym Batmanem, który rano ulotnił się niczym kamfora. Gdy kobieta zorientowała się, że jest w ciąży, nie mogła się z tym pogodzić, ale w końcu postanowiła poinformować o tym swoją rodzinę. Jednak, gdy odwiedziła siostrę, trafiła w sam środek konfliktu małżeńskiego. Nie lepiej było u babci, która jak się okazało, cierpi na demencję, a na dodatek na jej strychu została odkryta skrzynia z ludzkimi kośćmi. Prawda, że ciekawie?

Bardzo lubię poznawać twórczość autorów, których do tej pory nie znałam. Przeważnie są to spotkania bardzo przyjemne i jestem zachwycona treścią czytanych książek. Tak właśnie było z Joshilyn Jackson, której twórczości w ogóle nie znałam, ale cieszę się, że mój czytelniczy nos kolejny raz mnie nie zawiódł. Książka jest naprawdę dobra i z ogromną przyjemnością się ją czyta, chociaż nie wszystkie zawarte w niej tematy są przyjemne. Autorka naprawdę potrafi zaciekawić czytelnika i porwać w głąb fabuły. To jedna z takich historii, której stałam się niemym obserwatorem i naprawdę z zapartym tchem śledziłam losy bohaterów. Bardzo rzadko trafia się tytuł tak bardzo adekwatny do treści, a tutaj jest ON po prostu idealny, prawie wszystkie wydarzenia dotyczą kobiet. Komiks, który ilustruje Lei, jest o dwóch kobietach, jest Leia i jej siostra i jest także babcia i jej przyjaciółka. Można rzec, że fabuła książki opiera się na relacjach pomiędzy tymi kobietami, czyli „prawie siostrami”. Te relacje nie zawsze należą do łatwych, bo każda z kobiet ma swoje wady, problemy, niedoskonałości i tajemnice.

Główna bohaterka ma naprawdę wiele na głowie, ciąża, poszukiwania ojca dziecka, pomoc siostrze w ratowaniu małżeństwa, pomoc ukochanej babci i jej przyjaciółce. W jej życiu dzieje się naprawdę wiele i autorka opisała, to w bardzo wiarygodny sposób. Leia ma jeszcze jeden problem, który spędza jej sen z powiek i dotyczy ON jej nienarodzonego dziecka...

„Po raz pierwszy dotarło do mnie, że pod sercem noszę chłopca, który zawsze to będzie odczuwał. W tej akurat chwili ukryte we mnie, moje dziecko było chronione przez grubą warstwę białej skóry. Jeśli chciałam, mogłam oglądać tylko najlepszą wersję Południa. Ale kiedy mój syn przyjdzie na świat? Mój syn z brązową skórą? On nie będzie miał wyboru.”

Autorka porusza temat rasizmu i ukazuje go w prawdziwy i brutalny sposób. Czytając niektóre fragmenty, naprawdę cieszyłam się z tego, że mieszkam, gdzie mieszkam, moja skóra jest białego koloru, a problemy, z którymi się zmagam, dotyczą naprawdę bardzo przyziemnych spraw.

„Prawie siostry” to słodko – gorzka opowieść o rodzinnych tajemnicach, o małej społeczności, która wie wszystko o każdym, nie wybacza i nie zapomina. To także wzruszająca historia pełna skomplikowanych uczuć. Ja ją Wam gorąco polecam i jestem przekonana, że się nie zawiedziecie.

Za możliwość przeczytania książki dziękuję Wydawnictwu Burda Książki.