O problemach jednoczących się państw europejskich, a zwłaszcza o polskiej polityce integracyjnej po przystąpieniu do Unii Europejskiej, piszą w tej pracy wybitni specjaliści - politolodzy, ekonomiści i prawnicy. Pokazują oni, że Polska nie do końca wykorzystała możliwości, które dała i daje integracja. Jedną z przyczyn tego stanu rzeczy był - i jest nadal - brak koordynacji polskiej polityki zagranicznej oraz niedocenianie roli Unii Europejskiej jako ważnego podmiotu w stosunkach miedzynarodowych. W Polsce istnieją aż cztery instytucje kształtujące politykę zagraniczną, w tym także integracyjną, tj. prezydent, premier, Sejm i Ministerstwo Spraw Zagranicznych. Ponadto polityką integracyjną zajmują się Urząd Komitetu Integracji Europejskiej oraz Senat. Ponadto prawo do prowadzenia tej polityki zawłaszczają sobie rządzące partie polityczne, podporządkowując ją partykularnym interesom partyjnym lub wyborczym, a przecież polityka zagraniczna musi być ponadpartyjna, państwowa, spójna i adekwatna do polskiej racji stanu.
Książka ta jest efektem kilkuletnich badań prowadzonych przez pracowników naukowych Zakładu Europeistyki Instytutu Studiów Politycznych Polskiej Akademii Nauk oraz współpracujących z nim naukowców z całej Polski. Składa się z czterech, napisanych w układzie problemowym części, które pokazują polską politykę integracyjną po przystąpieniu do Unii Europejskiej - jej przesłanki, różne aspekty, mankamenty i sukcesy. Ukazane jest także stanowisko Polski wobec Unii Europejskiej oraz jej problemów i perspektyw.