Po prostu Kasia

"Po prostu Kasia" Marty Namruf to opowieść o Kasi, jej młodszej siostrze Gabrysi i jej rodzicach oraz o relacjach między nimi. Kasia ma bardzo dobry kontakt z tatą, jest też przekonana, że mama, która nie ulega wszystkim pomysłom i zachcianką dziewczynki, po prostu jej nie rozumie. Młodsza siostra natomiast ze swoją energią i pomysłowością irytuje. Zdawałoby się, że książka jest zwyczajną opowieścią o rodzinie 2 + 2. Nic bardziej mylnego. Za sprawą obrażonej na mamę i swoją siostrę Kasi, oraz pewnego pluszowego misia, spełniaka z Krainy Zła, obie, mama i Gabrysia, znikają. Kasia musi zrobić teraz wszystko, żeby je odnaleźć i uratować.

W tym celu przenosi się do krainy złego Markosa i tu rozpoczyna się wielka wędrówka Kasi w towarzystwie nowo poznanych przyjaciół. Nie są to jednak tacy zwykli przyjaciele. W drużynie Kasi są dwa krasnale Amade i i Maks, chochlik Niezrobię i przesympatyczny końkot Hapi (nie należy mylić z kotkoniem, bo uznawane jest to jako zniewaga). Autorka tej przepięknej historii, Marta Namruf, zadbała o to, żeby każda z postaci miała swój niepowtarzalny urok i wdzięk. Czytelnikowi trudno jest określić, którą postać lubi najbardziej, bo absolutnie każda podbija serce młodego czytelnika. Podczas czytania i fascynującej wyprawy do Krainy Zła docieramy wraz z naszymi bohaterami do wielu magicznych miejsc: Góry Przeżyć z Przełęczą Wesołosmutku lub Smutkowesołu (nazwa uzależniona od rodzaju energii jaka w danej chwili znajduje się nad górami) czy Morza Łez Smutku i Zatoki Łez Szczęścia. Miejsca te pokazują małemu odbiorcy, jak wiele zależy od jego nastroju, jak jego dobry lub zły humor może wpłynąć na otoczenie. Zły humor, rozpacz, złość, smutek, płacz powodują, że świat wokół ciebie też się zmienia i nie można oczekiwać słonecznej pogody jeśli w twoim sercu zagościł smutek, żal i złość. Jak ważne są pozytywne emocje dowiaduje się Kasia w ostatecznej rozgrywce z Markosem. Udaje jej się wygrać z Królem Zła dzięki wierze w swoją rodzinę i miłości do niej.

"Po prostu Kasia" Marty Namruf jest to jedna z piękniejszych współczesnych baśni dla dzieci. Dzięki wielkiej wyobraźni autorki jest pełna niesamowitych postaci, nieoczekiwanych zwrotów akcji i do końca trzyma czytelnika w napięciu.

Pozycja obowiązkowa do przeczytania!

„Po prostu Kasia” to cudowne dzieło napisane przez Martę Namruf. Książkę miałam przyjemność przeczytać, już jakiś czas temu. Niestety małe życiowe zawirowania sprawiły, że ciężko było mi się zabrać do napisania kilku słów na jej temat. Jednak z racji tego, że utkwiła mi w pamięci, łatwo jest mi napisać tych kilka słów teraz. Przyznaję, że do książek tego wydawnictwa mam nieco specyficzne podejście. Kilka razy natrafiłam na słabą książkę i zwyczajnie podchodzę do nich z małym dystansem. W tym przypadku ogromnie się zaskoczyłam. Mimo że książka skierowana jest głównie dla młodszych czytelników, to byłam nią bardzo pozytywnie zaskoczona. Zafascynowała mnie praktycznie od samego początku. Uważam, że pani Marta miała świetny pomysł na tę baśniową opowieść i w cudowny sposób nam go przekazała. Czyta się ją szybciutko i z zainteresowaniem. Muszę również dodać, że książka jest super wydana. Jest lekka i poręczna, więc dziecko nie zmęczy się trzymaniem jej, a kolorowa okładka przyciąga oko. Świetne jest również to, że milusińscy mogą wyciągnąć z niej wnioski. Na koniec dodam, że mimo że książka skierowana jest dla młodych, to ja świetnie się przy niej bawiłam, więc zachęcam was do lektury. Jeśli mam się do czegoś doczepić, to tylko lekko przeszkadzały mi imiona niektórych bohaterów. Moja ocena to 4+/5.

[Adres usunięty]

Kasia nie chce być zwyczajną Kasią, tylko Kate. Nie rozumie, czemu mama tak się uparła na tę Kasię, skoro tata od razu zaakceptował jej prośbę o to, by jej tak nie nazywać. Tylko że taty z nią nie ma, ponieważ od pół roku przebywa na placówce za granicą. Na tatę działały niewinne minki, na mamę nie. Młodsza siostra Gabrysia wpadała do jej pokoju bez pytania, za nic mając prywatność Kate. Mama rozumiała jej potrzebę azylu, ale słysząc w ustach Kasi słowa ''gówniara" czy "gęba" kazała natychmiast przeprosić siostrę. Ta z kolei, pokazała Kasi język, doprowadzając ją do wściekłości.

Czy kiedyś zdarzyło Wam się powiedzieć coś w złości? Idź i nie wracaj, nienawidzę cię albo wolałbym nie mieć siostry? Nie? Brawo! Ja czasem gryzę się w język, bo w bezsilnej złości różne myśli przychodzą do głowy. Powiedziałeś? Tym łatwiej będzie Ci zrozumieć bohaterkę powieści Marty Namruf. Kasia ściskając, pluszowego misia powiedziała "Tak bardzo chciałabym zostać teraz sama, bez mamy i Gabrysi. (...) Niech je ktoś zabierze daleko, nie są mi do niczego potrzebne." Nie wiedząc, że przytula do siebie spełniaka. Spełniaka, który wcale nie jest kochanym przytulakiem, któremu można powierzyć wszystkie zmartwienia. Kate natychmiast pożałowała swych nieprzemyślanych słów, ale tych nie dało się cofnąć. Teraz musi odnaleźć swoją rodzinę.

W tym nieszczęściu nie jest sama. Krasnoludek Amadeusz nie od razu zacznie darzyć ją sympatią, ale stanie się jej przewodnikiem do magicznej krainy. Jeszcze nie wie, że zyska kilku nowych przyjaciół, którzy towarzysząc jej w podróży, będą się zmagać z własnymi słabościami. Czy spełni się tajemnicza przepowiednia?

To pięknie napisana książka, po przeczytaniu której nie chce się wchodzić w świat kolejnej powieści. Najpierw trzeba jeszcze pobyć z jej bohaterami, ich specyficznymi powiedzonkami i poczuciem humoru. "Kurtka na wacie" zagościła na naszych językach i jeszcze nie wiem, kiedy się z nich wyprowadzi. W trakcie lektury było dużo śmiechu, trochę łez, refleksji nad istotą rodziny, przyjaźni, lojalności, lęków, dobra, zła i kilku innych ważnych także dla dzieci spraw. Brak ilustracji w ogóle nam nie przeszkadzał, wręcz przeciwnie.

Gorąco polecam!