Pluto. Tom 4

Profesor Ochanomizu z Ministerstwa Nauki jako jeden z niewielu ocalałych naukowców znajduje się pod bacznym okiem policji. Zagrożenie jego życia jest jednak ogromne, bo sprawca krwawych morderstw niespajanie wydaje się przejmować stróżami prawa. Cała ta sytuacja z ludźmi nauki i niszczeniem najpotężniejszych robotów świata, jest mocno powiązana z wydarzeniami w Królestwie Perskim, o których wiele osób i robotów chce zapomnieć. Nie będzie to jednak takie proste, szczególnie że przeszłość zaczyna wypływać na światło dzienne, stając się „grzechem”, z którym wielu będzie musiało się zmierzyć.

Fabuła czwartej części pełna jest zaskakujących zwrotów akcji, które potrafią wcisnąć czytelnika głęboko w fotel. Dzieje się tutaj naprawdę bardzo dużo, jednak wszystko jest rozpisane w taki sposób, aby miłośnik serii powoli układał w swojej głowie odpowiedzi na niektóre nurtujące go pytania. Na pewno nie ma co liczyć na to, że nagle manga odkryje przed nami wszystkie swoje sekrety. Wszystko to następuje w odpowiedniej dla siebie kolejności, ale i tak już sporo można wywnioskować samemu. Obok całej widowiskowej akcji nie brakuje tutaj typowych dla serii głębszych treści, które mają prowokować odbiorcę do myślenia i refleksji. Twórca w rewelacyjny sposób potrafi wpleść w fabułę społeczne problemy, które epatują sporą dawką emocjonalności. Podczas czytania komiksu nieustannie zadajemy sobie pytanie „co sprawia, że człowiek jest tak naprawdę człowiekiem?”. Czy maszyny mogą mieć uczucia? Tego typu treści automatycznie nasuwają skojarzenia z powieścią „Czy androidy śnią o elektrycznych owcach?” lub bardziej znanym filmowym odpowiednikiem „Łowca androidów”. Twórca wielokrotnie tutaj nawiązuje to tego tytułu, łącząc go z epokowym dziełem Osamo Tezuki (Atom Żelasnoręki), dzięki czemu ostatecznie otrzymujemy mangę, która była, jest i będzie jednym z najwspanialszych dzieł współczesnej japońskiej popkultury.

Nic nie zmienia się, jeśli chodzi o warstwę graficzną mangi. Nadal prezentuje się ona olśniewająco, doskonale uzupełniając scenariusz. Urasawa potrafi kreślić niebywale realistyczne kadry, które oczarowują odbiorcę do tego stopnia, że spędzić przy nich kilka dłuższych chwil w celu podziwiania kunsztu tego mangaki. Zauważalnej zmianie w tej części uległa mimika pojawiających się bohaterów. Do tej pory twórca był dość oszczędny w pokazywaniu uczuć na twarzach postaci, tutaj jednak pozwala sobie na znacznie więcej. Strach, złość, nienawiść, smutek, miłość – wszystko to znajduje tutaj swoje miejsce.

Na temat Pluto #4 zresztą ta, jak i wcześniejszych tomów można pisać w samych superlatywach. Najlepszych określeniem dla tej serii będzie słowo „perfekcja”. Doskonałość przejawiająca się każdym możliwym calu, dzięki której każdy, kto sięgnie po ten tytuł, otrzyma pokaźną dawkę rozrywki i relaksu. Jeśli więc ktoś jeszcze jakimś cudem nie miał do czynienia z tym dziełem, to czym prędzej powinien nadrobić zaległości.

NADCIĄGA TORNADO

„Pluto” to bez dwóch zdań jedna z najlepszych mang, jakie w życiu czytałem. I to nie tylko jeśli chodzi o tytuły reprezentujące fantastykę. Siłą tej opowieści jest… właściwie wszystko, co znalazło się na stronach poszczególnych tomów. Zaczynając od emocjonującego, wciągającego scenariusza, na rewelacyjnej szacie graficznie skończywszy, remake „Astro Boya”, klasycznego dzieła Osamu Tezuki, po prostu zachwyca, a każda kolejna część tylko podtrzymuje te uczucia.

Profesor Ochanomizu z Ministerstwa Nauki w wyniku ostatnich zdarzeń został objęty całodobową ochroną policji. Pod jego domem stoi automat, na każdym kroku towarzyszy mu robot, ale czy może być bezpieczny w obliczu mordercy? Zagrożenie czai się na każdym kroku, o czym profesor przekonuje się, kiedy postanawia zaopiekować się znalezionym robotopsem. Jego właściciel okazuje się być Goji, genialny naukowiec z Królestwa Perskiego. Fakt, że sam jest robotem, nie przeszkadza mu mścić się za wojnę. Czego chce? By Ochanomizu wezwał Atoma do walki, ale nie tutaj, tylko w miejsce, w którym pojawiło się tajemnicze tornado. Miejsce, gdzie obecnie znajduje się wnuk profesora! Atom przybywa jednak na pomoc Ochanomizu, ale mimo interwencji jego i policji, Goji ucieka. Uran tymczasem zmierz w stronę tornada, jednak czy dziewczynka może mieć najmniejsze szanse w starciu z czymś, co zabijało najpotężniejsze roboty bojowe?

Osamu Tezuka nie przypadkiem nazywany jest ojcem mangi, to w końcu ON był prekursorem całego japońskiego komiksu, a przy okazji uczynił go sztuką. Zabieranie się za stworzenie nowej wersji przygód jednego z niego najważniejszych dzieł wydaje się graniczyć z szaleństwem. Chyba każdy czytelnik, nauczony doświadczeniem, wie, że podobne projekty rzadko kiedy kończą się sukcesem, dlatego też powstaje ich tak niewiele (mainstreamowe komiksy amerykańskie to oddzielny przypadek, zasługujący na samodzielny tekst). Tymczasem Naoki Urasawa zaprezentował wyjątek od tej reguły. „Pluto” to znakomita seria, która nie musi mieć kompleksów wobec pierwowzoru, a to duża sztuka. Zmierzyć się z gigantem i wyjść z tego starcia zwycięsko potrafią tylko najlepsi. I do najlepszych należy też ten tytuł.

Scenariusz „Pluto” to kawał dobrej, gatunkowej roboty. Znajdziecie tu wszystko to, co do zaoferowania ma najlepsze SF, zaczynając od ciekawej i spójnej wizji świata przyszłości, przez dylematy moralne, po ostrzeżenie do czego sami możemy kiedyś doprowadzić. Jest też widowiskowa akcja, dużo olschoolu, skłaniające do myślenia wątki i mnóstwo emocji. Do tego dochodzi znakomity klimat, konsekwentnie rozwijana zagadka i przekonujące postacie. A wszystko to wspaniale zilustrowane, realistycznie i w bardzo emocjonalny sposób – lepiej nie da się tego ubrać w słowa, to po prostu trzeba zobaczyć samemu.

Dlatego też jeśli szukacie naprawdę dobrej, rewelacyjnej wręcz, mangi, która nie pozostawi Was obojętnymi, poruszy Wasze serca i umysły i wciągnie na całego, sięgnijcie koniecznie po „Pluto”. Polecam gorąco. Od tego komiksu nie da się oderwać!