Ósmy i dziewiąty tom z serii "Kroniki", powstałej w ramach edycji krytycznej Pism wszystkich Bolesława Prusa, zawierają teksty powstałe w wyniku współpracy Bolesława Prusa z "Kurierem Warszawskim" i "Gazetą Rolniczą" w latach 1879 (t. VIII) i 1880 (t. IX).
Ze wstępu Tadeusza Budrewicza: "Przez niemal cztery dekady polscy, a szczególnie warszawscy czytelnicy prasy codziennej i tygodniowej konfrontowali swoje widzenie świata oraz najbliższego otoczenia z tym, które reprezentował Prus. Tych kilka dekad w rozwoju cywilizacji zaznaczyło się rewolucyjnymi zmianami: od świeczki łojowej przez oświetlenie gazowe po elektryczność; od powozu konnego po auta spalinowe i samoloty; od fotografii statycznej, gabinetowej po taśmę filmową; od wody czerpanej wiadrami ze studni po kanalizację; od warsztatu rzemieślniczego po fabryczne molochy, w których maszyny wciąż się zmieniały; od miednicy po nowoczesne udogodnienia w zakresie higieny... Tempo tych zmian było wystarczająco duże, aby ich twórcy i użytkownicy trwali w poczuciu psychicznej płynności wszystkiego, co ważne w życiu. Kroniki Prusa mają dziś walor unikatowego dokumentu, który zarejestrował stan ducha polskiego inteligenta wobec zmian świata w końcu XIX w. i który jest jego portretem wewnętrznym. Są też dokumentem stanu kultury materialnej organizmu miejskiego, dokumentem spraw, problemów i postaw Polaków, głównie mieszkańców Warszawy (...)".
Prus zajmował się felietonistyką przez całe swoje dziennikarskie życie. Zaczął je jako autor rubryki Na czasie w tygodniku humorystycznym "Kolce" w 1874 r. Początkowo podpisywał ją kryptonimem B.P., a od numeru 11 (z 14 marca) pod felietonami pojawił się podpis "Bolesław Prus". W tym samym 1874 r. na krótko objął felieton Bez tytułu w "Gazecie Polskiej" i zaczął publikować stałe felietony Z ustronia w "Niwie". Po raz ostatni jako felietonista wystąpił w 1911 r., publikując w "Tygodniku Ilustrowanym" (nr 11 z 18 marca) artykuł Szkoła i duch z podtytułem Zamiast kroniki. W ciągu tych 37 lat opublikował z górą tysiąc felietonów. Drukował je w następujących pismach:
"Mucha" - Szkice społeczne (20),
"Kolce" - Na czasie (30),
"Gazeta Polska" - Bez tytułu (2),
"Niwa" - Z ustronia (5), Na czasie (32),
"Kurier Warszawski" - Kronika tygodniowa (345),
"Ateneum" - Kronika miesięczna (21),
"Nowiny Niedzielne" - Felietony warszawskie (4),
"Gazeta Rolnicza" - W miejsce kroniki (4),
"Nowiny" - Kronika tygodniowa (21),
"Kraj" - Korespondencje z Warszawy (22),
"Kurier Codzienny" - Kronika tygodniowa (373),
"Goniec Poranny i Wieczorny" - Kronika tygodniowa (6),
"Tygodnik Ilustrowany" - Kronika tygodniowa (178).
Józef Bachórz obliczył, że Prus wydrukował ponad tysiąc kronik. Napisał ich więcej, lecz niektórych nie opublikowano (Aleksander Głowacki twierdził, iż redakcja "Kuriera Warszawskiego" "wyrzuciła" mu w sumie 23 felietony).
Ze wstępu Tadeusza Budrewicza: "Przez niemal cztery dekady polscy, a szczególnie warszawscy czytelnicy prasy codziennej i tygodniowej konfrontowali swoje widzenie świata oraz najbliższego otoczenia z tym, które reprezentował Prus. Tych kilka dekad w rozwoju cywilizacji zaznaczyło się rewolucyjnymi zmianami: od świeczki łojowej przez oświetlenie gazowe po elektryczność; od powozu konnego po auta spalinowe i samoloty; od fotografii statycznej, gabinetowej po taśmę filmową; od wody czerpanej wiadrami ze studni po kanalizację; od warsztatu rzemieślniczego po fabryczne molochy, w których maszyny wciąż się zmieniały; od miednicy po nowoczesne udogodnienia w zakresie higieny... Tempo tych zmian było wystarczająco duże, aby ich twórcy i użytkownicy trwali w poczuciu psychicznej płynności wszystkiego, co ważne w życiu. Kroniki Prusa mają dziś walor unikatowego dokumentu, który zarejestrował stan ducha polskiego inteligenta wobec zmian świata w końcu XIX w. i który jest jego portretem wewnętrznym. Są też dokumentem stanu kultury materialnej organizmu miejskiego, dokumentem spraw, problemów i postaw Polaków, głównie mieszkańców Warszawy (...)".
Prus zajmował się felietonistyką przez całe swoje dziennikarskie życie. Zaczął je jako autor rubryki Na czasie w tygodniku humorystycznym "Kolce" w 1874 r. Początkowo podpisywał ją kryptonimem B.P., a od numeru 11 (z 14 marca) pod felietonami pojawił się podpis "Bolesław Prus". W tym samym 1874 r. na krótko objął felieton Bez tytułu w "Gazecie Polskiej" i zaczął publikować stałe felietony Z ustronia w "Niwie". Po raz ostatni jako felietonista wystąpił w 1911 r., publikując w "Tygodniku Ilustrowanym" (nr 11 z 18 marca) artykuł Szkoła i duch z podtytułem Zamiast kroniki. W ciągu tych 37 lat opublikował z górą tysiąc felietonów. Drukował je w następujących pismach:
"Mucha" - Szkice społeczne (20),
"Kolce" - Na czasie (30),
"Gazeta Polska" - Bez tytułu (2),
"Niwa" - Z ustronia (5), Na czasie (32),
"Kurier Warszawski" - Kronika tygodniowa (345),
"Ateneum" - Kronika miesięczna (21),
"Nowiny Niedzielne" - Felietony warszawskie (4),
"Gazeta Rolnicza" - W miejsce kroniki (4),
"Nowiny" - Kronika tygodniowa (21),
"Kraj" - Korespondencje z Warszawy (22),
"Kurier Codzienny" - Kronika tygodniowa (373),
"Goniec Poranny i Wieczorny" - Kronika tygodniowa (6),
"Tygodnik Ilustrowany" - Kronika tygodniowa (178).
Józef Bachórz obliczył, że Prus wydrukował ponad tysiąc kronik. Napisał ich więcej, lecz niektórych nie opublikowano (Aleksander Głowacki twierdził, iż redakcja "Kuriera Warszawskiego" "wyrzuciła" mu w sumie 23 felietony).
