Magdalena Fikus to w polskim świecie nauki postać nietuzinkowa. Jest profesorem Instytutu Biochemii i Biofizyki Polskiej Akademii Nauk oraz zapaloną popularyzatorką wiedzy i metod naukowych. Ma w swym dorobku kilkadziesiąt publikacji naukowych oraz dwie książki popularyzujące inżynierię genetyczną i biotechnologię. We współpracy z Maciejem Gellerem i Anną Lesyng, a z inspiracji Davida Shugara (promotora jej doktoratu i opiekuna habilitacji) powołała do życia w roku 1997 pierwszy w Polsce Festiwal Nauki. Razem z Zuzanną Toeplitz stworzyła i po dziś dzień prowadzi również pierwszą w naszym kraju Kawiarnię Naukową. Pełni funkcję przewodniczącej Rady Upowszechniania Nauki PAN. Wszystko to sprawiło, że Prezydent Rzeczypospolitej - Bronisław Komorowski - odznaczył ją Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski.
W książce niniejszej profesor Magdalena Fikus opowiada Irenie Cieślińskiej o swoim życiu i o tym, że aby być szczęśliwym, trzeba umieć się swym życiem cieszyć. A przyznać należy, że w biografii pani profesor zabrakło tylko jednego - mianowicie nudy. I prowadzi nas w swej opowieści od czasów dzieciństwa w warunkach okupacji i szkolnej działalności w ramach ZMP poprzez studia w Odessie i Moskwie, aż po chwilę obecną.
Wspomina swoją nieudaną magisterkę, walkę o rozwój nauki w realiach Polski Ludowej, gdzie chwilowe problemy z zaopatrzeniem i niedobory były stanem permanentnym. Podczas odbywania stażu w Stanach Zjednoczonych to nie dobrobyt zdumiał ją najbardziej, lecz wolność słowa i wyboru.
Na kartach tego poruszającego wywiadu znajdziemy mnóstwo ciepła i życiowej mądrości. Magdalena Fikus nie waha się mówić o błędach, których się nie żałuje i o tym, jak ważne i potrzebne jest zbieranie życiowych doświadczeń. Mówi o nauce, racjonalizmie, o mężczyznach swojego życia, sukcesach i porażkach. Znajdziemy tu również mnóstwo rozważań na temat etycznej strony jej profesji, a więc dotyczących inżynierii genetycznej. Znajdziemy wspomnienia dotyczące organizacji Festiwalu Nauki, który powstał, by popularyzować wiedzę wśród nas wszystkich. Wiedzę nieprzeznaczoną jedynie dla akademików, suchą i oderwaną od rzeczywistości, lecz tę, która obecna jest w naszym codziennym życiu, choć niekiedy nawet jej nie zauważamy.
W książce niniejszej profesor Magdalena Fikus opowiada Irenie Cieślińskiej o swoim życiu i o tym, że aby być szczęśliwym, trzeba umieć się swym życiem cieszyć. A przyznać należy, że w biografii pani profesor zabrakło tylko jednego - mianowicie nudy. I prowadzi nas w swej opowieści od czasów dzieciństwa w warunkach okupacji i szkolnej działalności w ramach ZMP poprzez studia w Odessie i Moskwie, aż po chwilę obecną.
Wspomina swoją nieudaną magisterkę, walkę o rozwój nauki w realiach Polski Ludowej, gdzie chwilowe problemy z zaopatrzeniem i niedobory były stanem permanentnym. Podczas odbywania stażu w Stanach Zjednoczonych to nie dobrobyt zdumiał ją najbardziej, lecz wolność słowa i wyboru.
Na kartach tego poruszającego wywiadu znajdziemy mnóstwo ciepła i życiowej mądrości. Magdalena Fikus nie waha się mówić o błędach, których się nie żałuje i o tym, jak ważne i potrzebne jest zbieranie życiowych doświadczeń. Mówi o nauce, racjonalizmie, o mężczyznach swojego życia, sukcesach i porażkach. Znajdziemy tu również mnóstwo rozważań na temat etycznej strony jej profesji, a więc dotyczących inżynierii genetycznej. Znajdziemy wspomnienia dotyczące organizacji Festiwalu Nauki, który powstał, by popularyzować wiedzę wśród nas wszystkich. Wiedzę nieprzeznaczoną jedynie dla akademików, suchą i oderwaną od rzeczywistości, lecz tę, która obecna jest w naszym codziennym życiu, choć niekiedy nawet jej nie zauważamy.