Pan Lodowego Ogrodu. Tom 3

1. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 5/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Beata M. w dniu 2018-03-18

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   2 z 3 osób uznało recenzję za przydatną

   Wydanie serii Mistrzowie Polskiej Fantastyki skłoniło mnie do bliższego spotkania z polskim gatunkiem. Nie było łatwo, bo w żadnym wydaniu powieści fantasy nie są moją mocną stroną o czym często Wam piszę. Jednak dałam się namówić i nie żałuję - zaczęłam od powieści Jarosława Grzędowicza co z mojego punktu widzenia było dobrym posunięciem.
   
   Trzeci tom serii Pan Lodowego Ogrodu to kontynuacja przygód bohaterów rozpoczynająca się w momencie zakończenia drugiej części. To dobre posunięcie, ponieważ wydarzenia się na tyle intensywne i skomplikowane, że jakikolwiek ustęp w historii mógłby podziałać na niekorzyść jej odbioru. Równolegle prowadzone są dwie historie - na pozór zupełnie ze sobą niepołączone, co wprowadza podwójną liczbę wątków i bohaterów. Wymaga to niemałego skupienia ze strony czytelnika, ale jeśli ktoś lubi gdy w książce naprawdę sporo się dzieje: nie poczuje się rozczarowany.
   
   Autor ma talent do plastycznych scen, malowniczych opisów i głębokich kreacji bohaterów. W dodatku uroku powieści dodaje indywidualny i charakterystyczny klimat, który motywuje do kontynuowania lektury. W tym wszystkim po raz kolejny mamy możliwość śledzenia przygód dwójki bohaterów. Z jednej strony Vuko Drakkainen na lodowym statku zmierza do jednego z Ziemian, by rozwiązać problem zaistniały na planecie Midgaard. Z drugiej Filar zaprasza do poznania jego dalszych losów. Jak zatem nie dać się porwać akcji, która mocno wtapia się w tło typowej powieści fantasy?
   
   Nie jest łatwo odnaleźć się w rozgrywanych wydarzeniach i czytelnik, który sporadycznie sięga po ten gatunek będzie potrzebował chwili by zrozumieć co dzieje się dookoła. Ciężki klimat potęguje uczucie obcości na nieznanej planecie a śmiałe opisy akcji nie ułatwiają wkupienia się w łaski powieści. Jednak biorąc pod uwagę, że to już trzeci tom uważam, że nie mogło być inaczej - wszystko utrzymane na dokładnie takim samym poziomie jak pierwsza część jest dobrą kontynuacją, która dynamicznie porusza się na przód. Jednak nie tylko to znajdziecie wewnątrz: są tutaj bowiem inteligentne dialogi w których można doszukać się wysokiej klasy stylu autora, bogaty świat przedstawiony który zachwyca czy walki zapierające dech. To wszystko składa się na kompletny obraz bardzo charakterystycznego świata, który nie nudzi a z tomu na tom co raz bardziej intryguje.
   
   Dużo akcji i jeszcze więcej zaskoczeń składa się na trzeci tom serii Pan Lodowego Ogrodu. Dwie równolegle biegnące historie nie tylko ciekawią, ale i budzą chęć poznania ostatecznego rozwiązania, bo wiadome jest, że dwójka bohaterów w końcu musi się spotkać. Jak i kiedy? Tego autor nie zdradza i wciąż intrygująco odwleka nieuniknione. Innymi słowy: powieść to gratka pod względem fabuły i stylu, która ucieszy wszystkich fanów gatunku.

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
2. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 4/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Michał L. w dniu 2018-02-17

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   2 z 3 osób uznało recenzję za przydatną

   TRZECIA WIZYTA W LODOWYM OGRODZIE
   
   Pierwszy tom „Pana Lodowego ogrodu” był dla mnie kolejnym poprawnym przedstawicielem Science Fantasy, dobrze napisanym, ale nic poza tym. Seria kupiła mnie jednak po drugiej części, kiedy to przestałem doszukiwać się inspiracji autora i popkulturowych i literackich schematów odtworzonych w jego dziele, a dałem po prostu porwać lekturze. I tak samo było w przypadku trzeciego tomu, w którym swoją drogą Grzędowicz eliminuje, a przynajmniej mocno ogranicza, kilka słabszych elementów swojej twórczości. Zabawa jest więc znakomita, a całość zaczyna powoli zbliżać się do wielkiego finału i łączyć w sobie dotychczasowe wątki.
   
   Zagubiony w kosmosie, wśród smoków, zaklęć dzikich wojowników i lodowych drakkarów. Tak właśnie czuje się główny bohater Vuko Drakkainen, który na Midgaard, planetę podobną do naszej, choć o wiele mniej zaawansowaną technologicznie, trafił z misją ratunkową. Miał wyjaśnić co się stało z poprzednimi badaczami globu, globu, gdzie przestawała działać wszelka technika. Trafił w sam środek magicznej wojny, przekonał się, że wystarczyło kilku Ziemian, by z Midgaardu uczynić piekło, a teraz, przemierzając wody na lodowym drakkarze, chce zająć się tymi, którzy stali się równi bogom. Niestety, jego organizm wciąż płaci cenę za berserkreski szał, w jaki kazał się wprowadzić ledwie dwa dni temu…
   
   A wszystko to oczywiście osadzone w świecie, w którym głębokie średniowiecze łączy się z magią i stworzeniami słusznie określonymi mianem jakby żywcem wyjętych z obrazów Hieronima Boscha. Rozpisane na dwóch wiodących bohaterów, prowadzi nas powoli przez Midgaard, nieśpiesznie odkrywając jego cuda i przybliżając nas do rozwiązania. Ale akcja, jak to miało miejsce w poprzednich częściach, urywa się kolejną retardacją, zastawiając nas w niepewności, w oczekiwaniu na wielki finał. Dobrze więc, że czytelnicy, którzy obecnie dopiero zapoznają się z całą opowieścią, nie muszą czekać zbyt długo na ciąg dalszy. Szczególnie, że „Pan Lodowego Ogrodu” to jedna z najlepszych polskich serii Science Fantasy.
   
   Co jest w niej dobrego? Wiele rzeczy. Udana jest już sama fabuła, może nieprzesadnie skomplikowana, ale dostarczająca dobrej rozrywki w fantastycznych realiach. Grzędowicz z marzycielskim zacięciem rozwodzi się nad cudami swojego świata. Całkiem nieźle zresztą pomyślanego. Nieźli są też bohaterowie. Psychologicznie pogłębieni? Nie, ale też i nierażący prostotą i posiadający swoje indywidualne cechy. Najlepszy wciąż jednak pozostaje styl, szorstki i nie tak prosty, jak w olbrzymiej większości rodzimej fantastyki. Czasem bywa potoczny, ale w dobry i co więcej umotywowany sposób. W trzecim tomie „Pana Lodowego Ogrodu” Grzędowicz porzucił na szczęście część swojego humoru (ten nie zniknął jednak), a także często nadmiernie kwieciste porównania. Jego twórczość rozwija się w coraz lepszą stronę, a finał tej serii zapowiada się naprawdę intrygująco. Nie pozostaje mi więc nic innego, jak polecić Waszej uwadze „Pana Lodowego Ogrodu”. Miłośnicy fantastyki, wcale nie tylko rodzimej, na pewno nie zawiodą się tym cyklem.

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
3. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 3/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Black C. w dniu 2022-04-29

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną

   To pierwsza recenzja w roku 2022 (a przynajmniej moja), także mam nadzieję, że cały ten rok będzie dla każdego z Was lepszy niż poprzedni i że dotrwamy razem do jego końca 😊
   
   Trzecia i już przedostatnia część serii Pana Lodowego Ogrodu przyszła już wraz z tą ostatnią, przez co zastanawiałam się czy zrobić jedną recenzję, jednak doszłam do wniosku, że nie ma to sensu. Poprzednie części robiłam osobno, a po drugie czwarty tom jest tak gruby, że nie mam wątpliwości, że znajdzie się dużo materiału do tego, aby stworzyć kolejną. No, to lecimy!
   
   Powracamy do naszych dwóch bohaterów - Vuko Drakkainena, który przybył na dziwną planetę w poszukiwaniu swoich towarzyszy (jeśli ktoś już zapomniał jaki był pierwotny cel podróży międzyplanetarnych). Drugim natomiast jest książę, który do tej pory musiał uciekać i ukrywać swoją tożsamość, żeby przeżyć.
   
   Kontynuacja pozwala dostrzec nam rozwój postaci, a przynajmniej księcia, który zaczyna dojrzewać i tracić swoją naiwność z poprzednich tomów. Zaczyna przypominać bardziej władcę, którzy kierują swoim państwem, choć jest to trochę rozczarowujące, że nieopierzony nastolatek mógł zmienić się tak bardzo. Niekoniecznie mogę dostrzec jednak zmiany w Vuko, który w dalszym ciągu pozostaje równie sarkastyczny, co zawsze.
   
   Pod względem fabularnym odczułam lekkie rozczarowanie, chociaż spodziewałam się go, więc nie było ono aż tak dotkliwe. Była akcja i różne wydarzenia przez większość czasu, jednak nie prowadziły one do czegoś konkretniejszego. Rozumiem, że nie jest to tom ostateczny, więc akcje trzeba trochę przeciągnąć, ale czasami mam wrażenie, że się to wszystko ślimaczyło aż za bardzo. Już od pierwszego rozdziału mamy kilkanaście stron opisu czynności dziejących się na statku i nie jest to tak fascynujące jak opisy walk, czy nawet drogi odbywanej przez bohaterów. W połączeniu z długimi rozdziałami, miałam ochotę ominąć część historii, bo byłam po prostu znudzona.
   
   Tak jak dość dobrze wyszło autorowi zbudowanie Vuko i księcia, tak większość drugoplanowych postaci przypominało mi takie dwuwymiarowe i nijakie istoty. Zwykle mieli oni po jednej konkretnej cesze, która definiowała ich do końca powieści.
   
   Jeśli o zakończeniu już wspomniałam, to wywołało takie co tu się stało? Autor chyba lubi opisy i budowanie napięcia, akcje i inne zabiegi wydłużające fabułę, jednak w pewnym momencie dochodzi do jakiegoś kulminacyjnego momentu, a to wszystko dzieje się tak szybko, jest po prostu upchnięte, jakby pisarz zdał sobie sprawę, że ma limit słów i musi teraz to wszystko ukrócić, bo przecież się już rozpisał w poprzednich rozdziałach.
   
   Jak na razie uważam, że ten tom jest najsłabszy ze wszystkich, jednak wierzę, że ten czwarty uratuje honor cyklu - zwłaszcza, że jest gruby (co widać na zdjęciu), także wydarzyć się może wszystko lub nic jak w przypadku właśnie recenzowanej księgi trzeciej.

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
4. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 5/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Blogerski Ś. w dniu 2022-01-11

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną

   Vuko to niebanalna postać poruszająca się po zdecydowanie wyjątkowym świecie. Mnie prędko zauroczył zarówno swym humorem, jak i przygodami, którymi Jarosław Grzędowicz hojnie obdarował swojego bohatera. Nic więc dziwnego, że po trzeci tom cyklu o Lodowym Ogrodzie sięgnąłem z wielkimi oczekiwaniami i absolutnie zostały one zaspokojone. Otrzymałem wspaniałe dwa główne wątki, które do samego końca trzymały mnie w napięciu i przekonały do natychmiastowego sięgnięcia po kolejny tom. Wiem jednak, że długie opisy świata, które dla mnie – fana odkrywania tego skomplikowanego, pięknego uniwersum – są dobrą rozrywką, nie każdemu mogą przypaść do gustu. Nie jest to także tom, w którym dynamiczna akcja stanowi sedno – Grzędowicz skupił się bardziej na podróży dwojga bohaterów i na celach, które pragną zrealizować, tworząc z tomu trzeciego niejako pomost między poprzednim, a kolejną częścią cyklu. Moim zdaniem niczego to jednak tej książce nie ujmuje, a wręcz przeciwnie – dodaje jej uroku.

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz
5. 

   Recenzenckie Mistrzostwo Świata

   Ocena: 5/5

   Opinia użytkownika sklepu

   Dodana przez Ewelina W. w dniu 2022-01-04

   Recenzja dotyczy produktu typu: książka
   0 z 0 osób uznało recenzję za przydatną

   "Pan Lodowego Ogrodu" Jarosława Grzędowicza, choć już od premiery minęło kilkanaście ładnych lat, jest moim odkryciem 2021 roku. Fabryka Słów odświeżyła wydanie, co z kolei skutecznie przyśpieszyło podjęcie decyzji o sięgnięciu po cykl. I nim się obejrzałam, została mi do przeczytania już ostatnia część. Zanim jednak przejdę do finału, chciałabym opowiedzieć wam pokrótce o trzeciej księdze, bo myślę, że warto o niej usłyszeć.
   
   Wydarzenia zaczynają się dokładnie w miejscu, gdzie zakończyły w drugim tomie. Vuko wsiadł do lodowego drakkara i płynie wprost do owianego tajemnicą, tytułowego Lodowego Ogrodu. A raczej próbuje płynąć, ponieważ nijak nie ma pojęcia, jak kierować statkiem. Przez większość czasu więc wraz z najbliższymi towarzyszami dryfuje po morzach Midgaardu poniekąd na darmo, a z ogromną nadzieją na osiągnięcie celu i nagminnie cisnącym się na usta "perkele".
   
   Prawie na drugim krańcu świata tohimon Filar pod postacią Amitraja wiedzie życie wynędzniałego niewolnika. Na szczęście towarzyszy mu wierny Brus, bez którego ciężko byłoby się pozbierać... Zwłaszcza że w tej części Grzędowicz rzuca mu kłody pod nogi niemal co wątek.
   
   Czy Vuko uda się wykonać zadanie, z którym przybył z Ziemi? Pokona krajana mianującego siebie Królem Węży i niszczącego w sposób brutalny i obrzydliwy całą planetę? Co się stanie ze zniewolonym Filarem - prawowitym władcą królestwa?
   
   Księga trzecia "Pana Lodowego Ogrodu" nie zawodzi ani przez chwilę, mimo spokojnie płynącej fabuły (oczywiście, w porównaniu z poprzednimi częściami - zwłaszcza po stronie Vuko). Tutaj akcja dobitniej skupia się na Filarze, co moim zdaniem jest strzałem w dziesiątkę. Każdy rozdział widziany oczami tohimona czyta się z ogromnym zaangażowaniem, kibicując pomysłom i trzymając kciuki, żeby niknąca w oczach wola dalszego przeżycia całkowicie nie zniknęła.
   
   W tej części bohaterowie wskakują na wyższy poziom, a już szczególnie Drakkainen. Jego postawa, język myśli, sposób prowadzenia się czy zwyczajne prowadzenie rozmów z kompanami podróży (albo z Cyfral) skutecznie urozmaicają lekturę. Wzbudzają zachwyt, śmiech, na zawsze przypieczętowując więź mającą istotę bytu wyłącznie między czytelnikiem a postacią fikcyjną. Z Filarem jest podobnie. Z uwagą obserwuje się poczynania tego młodego, dobrze wyszkolonego młodzieńca, totalnie się z nim zżywając.
   
   Zakończenie trzeciego tomu "Pana Lodowego Ogrodu" wgniata w fotel. Dobrze, że w podorędziu miałam kontynuację, inaczej przez kilka następnych dni zastanawiałabym się: perkele, co dalej?!
   
   "Pana Lodowego Ogrodu", cały cykl jak i tą konkretną część, polecam bez wahania. Historia żyje własnym życiem, podobnie jak jej bohaterowie. Oryginalne wątki przeplatają się z dynamiczną akcją pełną zwrotów. Fabuła wzbudza tony emocji, powodując śmiech, wywołując strach albo niedowierzanie, a to wszystko w akompaniamencie magii, walki i gryfiego mleka.

   Czy ta recenzja była przydatna? tak | nie
   Napisz pierwszy komentarz

Pokaż pozostałe 3 recenzje

Komentarz

Twoja ocena:

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Jestem użytkownikiem produktu i opinia jest moim własnym zdaniem. Potwierdzam zapoznanie z zasadami dodawania i pisania recenzji

Dodaj recenzję