Jeśli jesteś uczniem szkoły średniej, z Paskiem będziesz musiał się spotkać. Nie chodzi o pasek na świadectwie, chociaż o ten też z pewnością warto się starać, ale o Jana Chryzostoma Paska, barokowego szlachcica, który ze swadą i humorem opisał liczne przygody w swoich "Pamiętnikach".
Jeśli maturę masz już za sobą, a interesujesz się polską kulturą i obyczajowością, to teraz jest okazja do powrotu do źródeł. Pasek przecież mówi nam całą prawdę. O sobie. I o nas. Chociaż rozmiary książki na pierwszy rzut oka mogą przerażać, to nie ma się czego bać. Nie dość, że autor opowiada o XVII-wiecznych wydarzeniach żywo i ciekawie, to same jego losy tworzą niesamowicie barwną historię.
Udział w licznych starciach ze Szwedami i Duńczykami oraz towarzyszące wojnom pobyty w obcych krajach stawiają Paska w całkowicie nowych dla niego sytuacjach. Konfrontacja z inną kulturą staje się nieunikniona. Obyczaje i tradycje innych narodów Pasek obserwował wnikliwie i nieco krytycznie. Jego komentarze do dziś bawią do łez.
Sięgnij po książkę, by się przekonać, jak konserwatywny polski szlachcic reaguje na sypiające nago Dunki czy jedzenie kaszanki przez ludzi (skoro kaszę w Polsce jedzą tylko psy). Autor w swojej narracji odbija sarmacki światopogląd, pokazuje narastającą megalomanię polskiej szlachty, jej upodobanie do kłótni i swarów, a także przywiązanie do religijności. W tok opowieści wplata panegiryki na cześć króla, wygranych bitew, fragmenty piosenek i wierszy, a także momentami niesmaczne opowiastki o przedstawicielach innych nacji, np. Litwinach.
Pasek nie był wyjątkowo wykształcony, umiejętność pisania i znajomość łaciny posiadł w stopniu podstawowym. Wystarczyło to jednak do tego, by pod koniec życia spisać wspomnienia, które na kulturę polską wywarły ogromny wpływ. Nie bez powodu jedyne dzieło Paska nazywa się "epopeją szlachty polskiej".
Jeśli maturę masz już za sobą, a interesujesz się polską kulturą i obyczajowością, to teraz jest okazja do powrotu do źródeł. Pasek przecież mówi nam całą prawdę. O sobie. I o nas. Chociaż rozmiary książki na pierwszy rzut oka mogą przerażać, to nie ma się czego bać. Nie dość, że autor opowiada o XVII-wiecznych wydarzeniach żywo i ciekawie, to same jego losy tworzą niesamowicie barwną historię.
Udział w licznych starciach ze Szwedami i Duńczykami oraz towarzyszące wojnom pobyty w obcych krajach stawiają Paska w całkowicie nowych dla niego sytuacjach. Konfrontacja z inną kulturą staje się nieunikniona. Obyczaje i tradycje innych narodów Pasek obserwował wnikliwie i nieco krytycznie. Jego komentarze do dziś bawią do łez.
Sięgnij po książkę, by się przekonać, jak konserwatywny polski szlachcic reaguje na sypiające nago Dunki czy jedzenie kaszanki przez ludzi (skoro kaszę w Polsce jedzą tylko psy). Autor w swojej narracji odbija sarmacki światopogląd, pokazuje narastającą megalomanię polskiej szlachty, jej upodobanie do kłótni i swarów, a także przywiązanie do religijności. W tok opowieści wplata panegiryki na cześć króla, wygranych bitew, fragmenty piosenek i wierszy, a także momentami niesmaczne opowiastki o przedstawicielach innych nacji, np. Litwinach.
Pasek nie był wyjątkowo wykształcony, umiejętność pisania i znajomość łaciny posiadł w stopniu podstawowym. Wystarczyło to jednak do tego, by pod koniec życia spisać wspomnienia, które na kulturę polską wywarły ogromny wpływ. Nie bez powodu jedyne dzieło Paska nazywa się "epopeją szlachty polskiej".
