Pamiętnik księgarza

Zobaczyłam opis książki i tą przepiękną i kolorową okładkę z kotem w roli głównej i już wiedziałam, że tę książkę muszę przeczytać! Wszystko napisane w roli pamiętnika, a ja taki format książek uwielbiam i bardzo szybko mi się go czyta. Do tego są to zwierzenia właściciela antykwariatu w Szkocji! Prowadzi ON tam "The Bookshop" i to tam się przeniesiemy. Między regały starych i niosących ze sobą historię książek! Myślę, że każdego mola książkowego powinno to zainteresować, tak było też ze mną.

Książka okazała się monotonna i jednostajna. Jeśli jesteście fanami szybkich zwrotów akcji, to tutaj raczej ich nie znajdziecie. Mimo tego, że momentami była nużąca i nudna, to czytało mi się ją dobrze. Możemy zobaczyć i poznać, trochę inne życie od podszewki. Widzimy, z czym zmaga się właściciel antykwariatu i co w pracy denerwuje go najbardziej! Plusik za napisanie książki z humorem. Było w niej naprawdę sporo zabawnych i ciekawych wypowiedzi, przy których ciężko było się nie uśmiechnąć?

Książkę polecam. Nie jest to jakaś perełka i must have, ale mimo to czytało mi się ją naprawdę bardzo dobrze. Do tego fanom czytania i antykwariatów na pewno spodoba się jej klimat. Powinniście być z niej zadowoleni. Noi ta okładka! Od razu skradła moje serce!

Książkę odebrałam z serwisu Czytam Pierwszy! :)

Okładka to pierwsza rzecz która przyciąga nas do książki, dopiero potem czytamy opis i przeglądamy środek, dlatego tak ważna jest grafika i ciekawy pomysł zachęcający nas do przeczytania historii z wnętrza.

Shauna Bythella nie satysfakcjonuje żadna praca i pod wpływem impulsu odkupuje antykwariat w szkockim miasteczku Wigtown, pewnego dnia postanawia też dla siebie zapisywać historie ze swojej pracy. "Wrażenie, że data początkowa to coś dziwnie mało znaczącego, jest najzupełniej uzasadnione. Po prostu wpadłem na pomysł, żeby zacząć 5 lutego, a luźne notatki przekształciły się w pamiętnik". Po pewnym czasie szkot rozumie że praca księgarza jest trudna i mało opłacalna, jego pracownica przychodzi tylko dwa razy w tygodniu bo na więcej go nie stać a klienci zawsze chcą zapłacić mniej niż są winni. "Kiedy klienci, którym oferuje się zniżkę na produkty już i tak kosztujące ułamek swojej pierwotnej ceny, domagają się rabatu o kolejne 30 procent, bardzo nadweręża to moją wiarę w ludzką przyzwoitość". Przyznam że niesamowicie przyciągnęła mnie okładka, długo ją oglądałam i cieszyłam się że będę mogła tę książkę przeczytać, zaczyna się dość normalnie, autor pokazuje nam jak na prawdę wygląda praca księgarza i zdecydowanie nie jest to tak jak ludzie sobie wyobrażają. Im dalej brniemy tym bardziej historia staje się przygnębiająca i wydaje mi się że autor chce przybić coraz bardziej czytelnika tak żeby poczuł się tak samo jak ON podczas pracy. Szkoda że musiałam przez tą książkę przebrnąć a nie przeczytać z ciekawością o pracy księgarza, wydaje mi się że można było to napisać fajniej, w końcu wiele osób kocha książki i pracuje w księgarniach a jakoś smutnych pracowników nie widziałam.

Niestety ale jest to klasyczny przypadek kiedy piękna okładka nie skrywa dość ciekawego wnętrza, ale na pewno znajdzie swoich miłośników w końcu nie wszystkim podoba się to samo.

Zastanawialiście się jak wygląda praca antykwariusza? Ja tak! I teraz jak pozostali czytelnicy, mogę się o tym przekonać. Poznajemy Shauna Bythella, bibliofila i zagorzałego czytelnika, który nie wiedząc, co zrobić ze swoim życiem, wykupuje stary antykwariat. Szaleniec, nieprawdaż? Postanawia ON rozkręcić podupadający biznes i wejść w świat biznesu. Jak szybko okazuje się nie jest to łatwa bajka, a jego życie obraca się o 180 stopni! W swoim sarkastycznym i uroczym pamiętniku opisuje jak trudna jest praca antykwariusza, wchodząc w jej tajniki i pokazując nam, ile trudu trzeba włożyć w sprzedawanie książek.

Do Pamiętnika podeszłam z ogromnym entuzjazmem! Jak tylko zobaczyłam ja na portalu, to wiedziałam, że to jest to. Z miejsca wymieniłam punkty i czekałam na paczuszkę. Jak przyszła bardzo szybko zabrałam się za lekturę. Wtedy jeszcze byłam mocno podekscytowana i napalona na tę książkę. Początek, pierwsze sto stron, mocno ostudziło ten entuzjazm. Książka jest pamiętnikiem, jak sama nazwa wskazuje, i jest osobistymi zwierzeniami bohatera. Które niestety okazały się troszkę nudniejsze niż myślałam. Można je skrócić do właściwie dwóch zdań - bohater odkupuje książki i narzeka, że ciężko je sprzedać. Koniec...

Mam z tą książką spory problem. Jest słodka i urocza, ale zdecydowanie czegoś w niej brakuje. Czego? Fabuły. Całość polega na śledzeniu pracy antykwariusza dzień po dniu. Codziennie przez wiele miesięcy. Z tym, że tak naprawdę nic z tego nie wynika. Co prawda dowiadujemy się o ilości zarobionych pieniędzy czy zrealizowanych zamówień, jednak ostatecznie nic z tego nie wynika. Każdy dzień to nowe sytuacje i perypetie, sprowadzone do kilkunastu, czy tam kilkudziesięciu, zdań opisu. Nie mamy tu właściwie żadnej akcji, nic nie popycha tej historii do przodu. Owszem czas mina, ale nic poza tym. O braku punktu kulminacyjnego nie wspomnę, bo skoro nie ma fabuły to i jego nie ma.

Całość napisana jest bardzo przyjemnym językiem, prezentowane postacie są wielowymiarowe i instygujące, ale poza narzekaniem na kiepską sprzedaż nasz bohater nie robi nic innego. Liczyłam na coś w stylu Fangirl, książkę na nerdów, uroczą i słodką, z książkowymi nawiązaniami i problemami, a dostałam trochę nijaką powieść z całkiem ciekawymi bohaterami i dużym potencjałem, który został zaprzepaszczony. Nie mogę szczerze powiedzieć, że polecam, ale nie mogę też odradzać, bo podejrzewam, że masa osób polubi tę książkę, a nawet się nią zachwyci :)

Książka opisuje cały rok z życia młodego księgarza. Każdego dnia otrzymujemy informacje o klientach lub przebojach, które dotykają Shauna.

Czy książka jest porywająca? Moim zdaniem nie... Jest też średnio ciekawa.

Jednak jest to dobra pozycja, żeby cokolwiek przeczytać. I może faktycznie, dowiedzieć się jak wygląda prowadzenie księgarni. 😉

"Pamiętnik księgarza" to ni mniej ni więcej dość skrupulatny zapis roku, ukazujący blaski i cienie prowadzenia antykwariatu w szkockiej małomiasteczkowej rzeczywistości w dobie wszechobecnego Amazona, który nie tylko dyktuje zaniżone ceny, ale też wydaje się być bezkonkurencyjny na rynku sprzedaży. Shaun nie ukrywa ani stanu swoich finansów, ani też swojego specyficznego stosunku do większości klientów; autor jest bowiem człowiekiem, którego dość trudno polubić, ale przy tym może pochwalić się rozległą wiedzą na temat angielskiej literatury oraz tamtejszych wydawnictw. Życie upływa mu w dużej mierze na przeglądaniu księgozbiorów nieznajomych osób, jak i obsługiwaniu nielubianych klientów, a dwa razy do roku na przykładaniu cegiełki do lokalnego festiwalu książki. Całość zapisu codzienności Shauna jest dość monotonna, przy czym poczucie humoru autora nie każdemu przypadnie do gustu. Wisienką na torcie jest załączony epilog, z którego dowiadujemy się [Adres usunięty] o tym, że antykwariat wciąż działa, Kapitan nadal tyje, a na wskroś dziwaczna Nicky znalazła inną pracę. Z wielkim żalem jednak czytałam o chorobie pana Deacona. Było coś niezwykle rozczulającego w tym, jak chcąc zamówić daną książkę, przynosił ze sobą wycinek recenzji z gazety.

Od pierwszych stron spodobała mi się ta historia. Książka „Pamiętnik księgarza” Shauna Bythella to pamiętnik antykwariusza, który prowadzi małą księgarnię z używanymi książkami. Jak zawsze życie pokazuje że pracownik antykwariatu to nie pan w tweedowej marynarce, który kocha książki i codziennie czyta jedną przy kominku popijając herbatę i pykając fajeczkę. To życie jak w sklepie spożywczym – trzeba codziennie użerać się z pretensjonalnymi klientami, wyjeżdżać po książki, spotykać się z ludźmi pogrążonymi w żalu, siedzieć na telefonie, naprawiać komputer i tak dalej. Książka bardzo ciekawa, antykwariusz sarkastyczny, dowcipny, bystry, z urokiem… Bardzo zachęcam do sięgnięcia po “Pamiętnik księgarza”. Polecam 

"Pamiętnik księgarza" to dzienny zapis roku z życia właściciela antykwariatu The Book Shop, który znajduje się w Wigtown w Szkocji. Autor opisuje życie nie tylko samego sklepu, ale i swoje własne. Dostajemy wgląd w ciekawych klientów, poznajemy ekscentrycznych pracowników, śmiejemy się razem z Shaunem z idiotycznych pytań i intrygujących tytułów książek. Podróżujemy z nim po okolicy przeglądając i skupując książki z prywatnych zbiorów, ale też korzystamy z naturalnych uroków Szkocji. Poznajemy stałych klientów, jego przyjaciół i rodzinę. Wszystko to opatrzone jest jego dosyć ironicznym spojrzeniem na świat, czarnym humorem człowieka, który mimo wielu rozczarowań, dalej uparcie walczy z przeciwnościami nowoczesności jak czytniki czy Amazon. Wiele miejsca autor poświęca właśnie na rozmyślania nad zmianą w tym biznesie, jak wyglądało to jest kilkanaście lat temu, a jak wygląda teraz. Niemniej jednak cały czas jest nadzieja, że biznes nie zginie, a Shaun jest dosyć pomysłowy w promowaniu tego miejsca i w wymyślaniu różnych inicjatyw.

Ogólnie książka bardzo mi się podobała, była dobrym oderwaniem od cięższych tematów, pozwoliła i odetchnąć i trochę się pośmiać.

Szkot, Shaun Bythell kupuje podupadający antykwariat w miasteczku Wigtown. Może wydawać się interesujący fakt, że mężczyzna ten o prowadzeniu takiego biznesu nie ma bladego pojęcia. I tak zaczyna się przygoda młodego antykwariusza wśród książek i z książkami. Odtąd jego towarzyszami na co dzień będą regały, a każdy z nich ugina się pod ciężarem tysięcy książek. Dla mnie to miejsce byłoby rajem. Czy dla Shauna również takie się okaże? Czy uda mu się rozkręcić dobrze prosperujący interes?

Prawdę mówiąc w tym miejscu powinnam skończyć pisać, bo po prostu nie za bardzo jest o czym. Jak tylko brałam tę książkę w ręce, od razu zamykały mi się oczy. Znalazłam cudowne zastosowanie dla Pamiętnika księgarza. Książka ta działała na mnie lepiej niż tabletka na sen. Po przeczytaniu dwóch kartek byłam znużona i zobojętniała. A miało być tak pięknie.

Na okładce przeczytałam, że dziennik pełen jest szkockiego poczucia humoru. Niestety, nie zauważyłam takiego, a może po prostu nie czuję humoru Szkotów. Ów diariusz, wcale nie śmieszny, był prowadzony przez rok. I całe szczęście, bo dłuższego okresu bym już nie zdzierżyła. 388 stron pozbawionych żywszych reakcji opisów każdego dnia: liczby klientów, zarobionych pieniędzy i zamówień internetowych, przetykane od czasu do czasu kupnem lub sprzedażą, pojedynczych egzemplarzy po całe kolekcje książek.

Kiedy pracowałem w antykwariacie – co ludzie, którzy nigdy tego nie robili, wyobrażają sobie jako swoisty raj, gdzie szarmanccy starsi panowie spokojnie przeglądają oprawione w skórę woluminy – zaskakiwało mnie głównie to, jak niewielu klientów naprawdę kocha książki. (George Orwell, Bookshop Memories)

Każdy miesiąc otwiera cytat z Bookshop Memories George'a Orwella i prawdę mówiąc już nic więcej nie było mi potrzebne. Pamiętnik księgarza, który po prawdzie pamiętnikiem nie jest, to książka przygnębiająco nudna. Uwaga! Dla tych, którzy czytają blurby. Ani razu się nie zaśmiałam.

Nigdy nie pracowałam w bibliotece, księgarni czy antykwariacie (nie licząc pomocy w bibliotece szkolnej, ale kiedy to było), lecz nie wydaje mi się, żeby dzień takiego księgarza czy bibliotekarza był właśnie taki, jakim przedstawił go Shaun Bythell. Jestem pewna, że moje dni w otoczeniu książek byłyby całkowicie odmienne. W sumie w tym dzienniku bardzo mało jest o samych książkach, które w pewnym sensie powinny być bohaterkami zapisków antykwariusza. Ale co ja tam wiem.

Chciałabym mieć swoją własną księgarnię, albo antykwariat. I powiem wam, że jeśli życie osoby prowadzącej taki biznes jest w tak straszny sposób nieciekawe, to obiecuję, że nigdy nic o tym nie napiszę. Jak już napisałam, nie bawił mnie humor autora. Denerwowały mnie jego „spostrzeżenia” dotyczące klientów. Wpisy się powtarzają i to też nie wychodzi tej książce na plus. Dużo ciekawsza okazałaby się dla mnie rozmowa z pewnym księgarzem, prowadzącym maleńką księgarenkę blisko centrum w moim mieście lub z pracownikami filii biblioteki, z której zasobów korzystam, często wprowadzając ich w osłupienie, poszukując pisarza z Ekwadoru czy Estonii.

Myślę, że Pamiętnik księgarza znajdzie swoich odbiorców, na których być może zrobi ON wrażenie. Niestety, nie jestem jedną z tych osób. Nie będę książki polecać, bo uważam, że przeczytanie jej nic w naszym życiu nie zmieni ani nic do niego nie wnosi, a w końcu jest tyle innych publikacji zasługujących na uwagę.

Mieliśmy okazję zajrzeć za kulisy chyba wszystkich zawodów. Teraz przyszedł czas na zwierzenia księgarza - nie powiem, byłam bardzo zaintrygowana tą pozycją. Bo przecież praca z książkami, obok wypełnionych regałów, wśród innych książkoholików jawi się jako marzenie. Ale jak jest na prawdę?

I jak szybko mój zapał wzrósł po zobaczeniu zapowiedzi, tak szybko opadł po kilku stronach. Niestety, początek totalnie mnie zniechęcił, a potem nie było lepiej. "Pamiętnik księgarza" jest bardziej dziennikiem z suchymi faktami. Obiecywany humor i sarkazm, skończył się gdzieś w opisie. Książka na pewno nie porywa, nie wciąga, chociaż mogę ją określić jako wymagającą. Nie czyta się łatwo, jednak pod względem języka czy stylu nie mogę jej nic zarzucić. Brak mi tutaj drygu do snucia opowieści, dynamiczności, jakiejś akcji, tego czegoś co sprawia, że mam chęć wrócić do czytania. Tutaj to rozum wygrał z sercem, bo to drugie chciało porzucić czytanie.

Nie mogę jednoznacznie powiedzieć czy jest to powieść godna przeczytania. Jeśli jednak ciekawi Was ta praca, a nie przeraża jednostajność i nuda opisów, to czytajcie.

Książkę odebrałam za punkty z portalu Czytam Pierwszy.

„Pamiętnik księgarza” to zapiski Shauna Bythella, właściciela księgarni The Book Shop, który w 2001 pod wpływem impulsu kupił antykwariat, nie mając o tym biznesie zielonego pojęcia. Autor w swoim pamiętniku opisuje wszystko, z czym na do czynienia na co dzień – od nieznośnych klientów po wyprawy w poszukiwaniu zbiorów, które mają zasilić szeregi jego antykwariatu.

„Kolejny piękny dzień zepsuty wcześnie rano przez klienta w szortach i wełnianych skarpetkach do kolan, który strącił stos książek i zostawił je rozrzucone na podłodze".

Pamiętnik jest pisany przez rok, a każdy kolejny miesiąc zaczyna się od cytatu z książki George’a Orwella „Bookshop Memories” i odniesieniem się do niego autora. Bardzo mi się to podobało, ponieważ ciekawie było zobaczyć inne, współczesne spojrzenie na temat, które kwestie się zmieniły, a które pozostały niezmienne od lat. Autor posługuje się luźnym stylem, często przy tym dowcipkując, tylko że mnie jego poczucie humoru raczej nie porwało, kilka razy się uśmiechnęłam i tyle. Na początku książkę czytałam z dużym zaciekawieniem, natomiast później zaczęła mnie momentami nudzić. Miałam wrażenie, że ciągle pisze o tym samym – o dziwnych klientach i personelu, problemach z Amazonem itp. Wielki plus za pisanie przy każdym dniu ile było klientów, pieniędzy w kasie i zamówień internetowych – strasznie fajny pomysł!

"Nie cierpię książek z wyrwanymi kartkami. Przyprawiają mnie o gęsią skórkę".

Reasumując, książka nie należy do najlepszych, ale była dość ciekawa. Polecam wszystkim ciekawym, chcącym zobaczyć jak wygląda praca księgarza od podszewki.

Książkę odebrałam za punkty w portalu Czytam Pierwszy.

Jeśli macie nadzieję na lekturę, którą pochłaniać będziecie z zapartym tchem, niestety „Pamiętnik księgarza” takich wrażeń Wam nie zapewni – sięgając po tę książkę, musicie być tego całkowicie świadomi. Jak mówi już sam tytuł, jest to pamiętnik pisany od lutego dwa tysiące czternastego roku do lutego roku następnego. Na przestrzeni tego jednego roku bardzo wyraźnie zostaje zarysowana codzienność Shauna Bythella jako właściciela antykwariatu. Wzloty i upadki – nimi naznaczone jest życie każdego z nas – tytułowego księgarza również nie omijały, o czym możecie sami się przekonać!

Nie jest to skomplikowana książka, nie dostrzeżecie tutaj żadnych zaskakujących zwrotów akcji – ot, zwykła księgarska codzienność. Ale czasem to co zwykłe i ulotne może stać się ciekawe! Do takich można zaliczyć kwestię nastawienia autora do czytników i Amazona – warto poznać jego punkt widzenia jako stacjonarnego sprzedawcy książek. Zabawnymi momentami w tej księgarskiej rutynie mogła pochwalić się jedna z pracownic antykwariatu i zarazem postać, która wnosiła wiele swoich dziwactw i niekonwencjonalnych myśli – Nicky. To dzięki niej i jej nastawieniu do życia na ustach gościł mi uśmiech! Na swoje pięć minut zasługują klienci, ale nie wszyscy – szczególny ich rodzaj. Aroganccy, wkurzający, uważający się za królów całego przybytku. Kiedy autor opisywał poszczególne sytuacje, które mu się przydarzały w trakcie pracy, byłam zdumiona tym, jak ludzie potrafią się zachowywać! Staram się nie tracić wiary w ludzkość, ale czasem – spotykając się z takimi zachowaniami godnymi pożałowania – jest ciężko. Myślę, że to swego rodzaju przestroga, nie tylko żartobliwe podejście do tematu. Zastanówmy się, jakimi klientami – nieważne w jakim sklepie czy korzystając z jakichkolwiek usług – jesteśmy? Do jakiej grupy byśmy zaliczyli siebie samych? Pozwólmy sobie na chwilę refleksji.

„Zdaniem antropologów po wejściu do nieznanego miejsca instynktownie zatrzymujemy się i wypatrujemy potencjalnych zagrożeń, ale tajemnicą jest dla mnie, jakie niebezpieczeństwo może czyhać w antykwariacie – oczywiście z wyjątkiem właściciela, który ma nerwy jak postronki i może być agresywny, bo kolejny raz ktoś zablokował mu drogę”. str. 135

Podsumowując, „Pamiętnik księgarza” może nie być lekturą na jeden wieczór. Mi dotrzymywała towarzystwa dosyć długo, ale nie czułam się niczym zobowiązana – autor nie opisywał z dokładnością swojego życia osobistego, a skupił się na rzeczywistości księgarskiej, która nas otacza. Jeśli tylko jesteście zainteresowani takim światem, polecam!

W 2001 roku młody Szkot kupuje antykwariat i rozkręca interes, choć się na tym nie znał. Handel książkami ma swe okresy chude i tłuste, ma swe blaski i cienie. I o tym jest ta książka, o tajnikach pracy w antykwariacie, o bolączkach księgarskiego biznesu, ale i o satysfakcji z pracy, zmaganiu się z klientami, zdobywaniu nowych pozycji. Autor to narrator i bohater pamiętnika, nieco ekscentryczny i złośliwy, szufladkujący klientów. Czasem czuć jego pasję, podniecenie, radosne wyczekiwanie, ale i znużenie pracą, słabymi zarobkami, klientami. Praca to zarazem udręka, jak i ekstaza. Niby napisał pamiętnik, lecz zdecydowanie brakuje w nim refleksji, przemyśleń, emocji…

Bo tak naprawdę to nie pamiętnik, a dziennik. Świadczą o tym codzienne, suche zapiski z roku z pracy antykwariatu, życia księgarza z domieszką pomniejszych wydarzeń opatrz0one datą dzienną i dniem tygodnia. Przy każdym wpisie są informacje o codziennych zamówieniach, kwocie utargu i liczbie klientów oraz rozmowy, referencje, e-maile, posty na Fb, opinie.

Męczyłam się z tą książką, nie bawiły mnie wpisy. Akcji brak, powtarzalność i schematyczność po prostu mnie nudziły, pracownica Nicky denerwowała. Do tego nierówny styl, kilka literówek i jeden poważny błąd rzeczowy. Ciekawie prezentuje się paleta ekscentrycznych klientów ze szkocką przypadłością opisana z ironią oraz ciekawostki o pisarzach i książkach. Moim zdaniem Pamiętnik księgarza to przereklamowana pozycja ukryta pod piękną i klimatyczną okładką. Mimo że zawiodłam się na książce, to znajdzie ona swoich fanów, zainteresowanych tą tematyką.

Książkę odebrałam za punkty w portalu Czytam Pierwszy.

„Pamiętnik księgarza” wcale nie jest napisany w tak zabawny sposób, jak się tego spodziewałam. Poczucie humoru Shauna jest specyficzne i ja go po prostu nie kupuję. Może czasem się zaśmiałam, ale w większości czułam się zażenowana jego obserwacjami. Poza tym mam wrażenie jakby jego pamiętnik był bardziej dziennikiem. Mało jest w nim emocji i przemyśleń, to raczej zapis suchych faktów z rocznej pracy księgarza. Świadczą o tym chociażby wzmianki o ilości zamawianych i zrealizowanych internetowych zamówieniach, dzienny utarg oraz podanie ilości klientów odwiedzających antykwariat.

Książka nie jest długa, jednak ja się z nią trochę męczyłam. Choć zdania są krótkie, co powinno ułatwiać czytanie, klimat i postać samego księgarza, jakoś nie ciągnie do bliższego poznania tego specyficznego miejsca. A szkoda, bo ze zdjęć sklep prezentuje się pięknie i aż chciałoby się tam znaleźć. Sama książka wywołuje raczej odwrotny efekt.

„Pamiętnik księgarza” to książka z potencjałem, który w moim odczuciu raczej nie został wykorzystany. Autor skutecznie zraził mnie do swojego zawodu, niż zachęcił do szperania między półkami pełnymi starych książek. Jednak myślę, że warto sięgnąć po książkę i dowiedzieć się z jakimi klientami możemy się spotkać pracując w handlu, lub jak zachowywać się aby nie stać się obiektem żartów sprzedawców.

Książkę odebrałam za punkty z portalu Czytam Pierwszy.

Pamiętnik księgarza Shauna Bythella to zapis rocznej pracy autora w antykwariacie, która nie zawsze jest miła i przyjemna. Czasami wymaga ogromnych pokładów cierpliwości — względem klientów i pracowników. Różni ludzie przekraczają próg tego miejsca. Nie zawsze są to osoby, które kupią kilka książek. Zdarzają się klienci sądzący, że Dracula jest autorem dzieła lub że po wyglądzie okładki księgarz bezbłędnie odnajdzie lekturę, jakiej szukają.

Sami pracownicy również są ciekawi. Choćby Nicky, która wciąż gra na nerwach Shauna i przynosi jedzenie ze śmietników. Ale na uwagę zasługuje również odwiedzający antykwariat poganin przynoszący drewniane laski na sprzedaż.

Tak samo, jak autor uważam, że zapiski na marginesach książek to możliwość spotkania i zajrzenia w myśli innych czytelników. Czasami możemy w nich znaleźć wyjaśnienie niezrozumiałego fragmentu lub coś, co nas rozbawi.

Chociaż książka Pamiętnik księgarza to głównie opis powtarzających wydarzeń, to zdarzają się w niej ciekawsze fragmenty, jak np. strzelanie do czytnika e-booków. Poza tym Shaun ma dosyć specyficzny humor, który nie każdemu może się spodobać. Sądzę, że książkę warto przeczytać, ale dobrze rozłożyć sobie tę lekturę na dłuższy czas.

Zapraszam Was do prawdziwego świata obrotu książkami , pełnego zapachu starych, ale i nowych tytułów. Shaun Bythell w swoim pamiętniku obnaża prawdę o księgarzach, księgarniach i odwiedzających je klientach.

"Pamiętnik księgarza" to autobiograficzna powieść, w której poznajemy samego autora Shauna Bythella, młodego mężczyznę, który ponad wszystko kochał książki. Pochodzi z małego szkockiego miasteczka Wigtown, gdzie rozpoczyna się i kończy książka. Tytuł ten to typowy pamiętnik, mamy okazję przeczytać osobiste zapiski autora, które spisywał przez rok swojego życia. Chyba każdy miłośnik literatury i książek myślał o tym, aby posiadać własną księgarnię, antykwariat lub kawiarnię z książkami. Cudownie byłoby obsługiwać ludzi, którzy podzielają naszą pasję i dzielić się coraz to nowszymi pozycjami wydawniczymi. Podobnie myślał Shaun Bythell, kiedy jako młodzieniec pod wpływem impulsu zakupił stary antykwariat chylący się ku upadkowi. Świetna myśl, piękna idea, jednak kiedy szara rzeczywistość zaczyna przytłaczać i atakuje ze zdwojoną siłą życie staje się nieustającym pasmem kłopotów i trudności. W tej książce, która, jak sama nazwa wskazuje, jest osobistym pamiętnikiem właściciela antykwariatu znajdziemy całe mnóstwo przemyśleń o prowadzeniu biznesu, pracy z ludźmi i problemami z pracownikami. Poznajemy myśli autora, prostą codzienność, drobne problemy, z którymi zmuszony jest walczyć. Pojawia nam się również obraz ludzi, z którymi pracuje, ale i tych, których obsługuje. Wszystko byłoby pięknie gdyby nie to, że oprócz pięknej otoczki i realizacji tytułu, tu się nic nie dzieje, ot zwyczajne życie. Zgadzam się, mamy obraz czytelników, którzy nie wiedzą czego chcą, ale to jak w każdej pracy z ludźmi, trafiają się takie jednostki, które skutecznie uprzykrzą życie nawet najtwardszego człowieka na świecie. Jeszcze początek jest interesujący, całe to wprowadzenie w świat tego antykwariatu, problemy i zderzenie własnych oczekiwań z rzeczywistością sprawiały, że przeczytanych stron przybywało, ale im głębiej, tym stabilniej. Nie porwały mnie wydarzenia, ani sposób prowadzenia narracji. Zwyczajny pamiętnik, w którym ktoś zapisywał swoje myśli, rozterki i rozmyślania o własnych decyzjach. Brakowało mi tu wspomnianego poczucia humoru i zabawnych sytuacji, a może po prostu nie bawi mnie szkocki humor. Nie mnie oceniać czyjeś życie i decyzje, cieszę się, że pomimo początkowych problemów Shaun Bythell nie poddał się i teraz prowadzi jeden z największych antykwariatów. Książka ma tyle samo wad co zalet, przeczytałam z ciekawości i Wy pewnie też tak postąpicie. Nie zmieniła mojego światopoglądu ani nie wniosła niczego konkretnego do mojego czytelniczego życia. Myślę, że osoby lubiące autobiografie i tym podobne tytuły będą zachwycone. Ja wolę jednak bardziej fabularne tytuły.

"Pamiętnik księgarza" to książka pełna pasji, z którą o czytelnictwie opowiada Shaun Buthell i opowieści z jego księgarskiego życia. Myślę, że niektórzy z Was polubią się z tym tytułem. Dla mnie nie był ON aż tak dobry, by za nim tęsknić.

Książka spodobała mi się z opisu i dlatego po nią sięgnęłam. Niestety trochę mnie rozczarowała.

"Kolejny piękny dzień zepsuty wcześnie rano przez klienta w szortach i wełnianych skarpetkach do kolan, który strącił stos książek i zostawił je rozrzucone na podłodze."

Shaun Bythell postanawia kupić antykwariat i zmierzyć się z jego prowadzeniem. W książce opisuje życie w antykwariacie dzień po dniu. Pokazuje jak zdobywa cenne egzemplarze do sprzedaży oraz jak ludzie próbują mu wcisnąć cokolwiek. W antykwariacie pracują również różni ekscentryczni ludzie co trochę ubarwia opisy. Możemy się dowiedzieć jacy niektórzy klienci są wredni a inny cudowni. Dzięki książce poznajemy tajniki prowadzenia antykwariatu oraz sprzedaży internetowej, dzięki której właściciel sprzedaje co ciekawsze egzemplarze. Możemy poznać również zmagania się z konkurencją, którą jest Amazon.

"W sklepie przez cały dzień panował duży ruch - ostatnie podrygi przed długą, zimową posuchą."

Po książce spodziewałam się o wiele więcej, więc trochę się na niej zawiodłam. Jednakże nie uważam żebym straciła z nią czas. Myślę, że z każdej książki można coś wynieść, czegoś nowego się dowiedzieć. Książka jest trochę nie równa bo są momenty które porywają oraz takie przez które ma się chęć odłożyć książkę na półkę.

Książkę zakupiłam dzięki punktom na portalu Czytam pierwszy.