Ostatnia aria Mozarta

Nannerl - siostra Mozarta, prowadzi proste jak i spokojne życie w małym miasteczku, gdzie wychowuje swoje dzieci wraz z mężem z dala od marzeń o karierze muzycznej. Gdy pewnego dnia dostaje list od bratowej z wiadomością o śmierci brata postanawia wyruszyć do Wiednia, by dowiedzieć się o przyczynach jego śmierci. Otóż jeszcze za życia, Wolfgang wyznał żonie, iż został otruty mieszanką trucizn zwaną aquą tofaną.

Kobieta przyglądając się uważnie dokumentom, przypadkiem natrafia na trop masońskiego spisku.

Odkrywając sekrety swojego zmarłego brata, Nannerl zadaję sobie pytanie, w co wplątał się Wolfgang? Kto stał za plecami jego śmierci?

Nannerl Mozart jak wcześniej wspomniałam prowadzi spokojne życie w małej miejscowości gdzie tam zajmuje się rodziną. Jej relacje z bratem w tamtym okresie praktycznie nie istnieją. Zostały one zniszczone przez testament ojca, który cały spadek przeznaczył córce. Gdy kobieta dowiaduję się o śmierci Wolfganga jest zdruzgotana. Strata, którą doświadczyła Nannerl jest nieporównywalna, nie tylko nie miała możliwości pożegnania się z bratem, ale i pogodzenia się z nim. Dlatego, nie mogąc tego zaakceptować wyjeżdża do Wiednia, gdzie nie tylko odkrywa tajemnice Mozarta jak i jego śmierci, ale również przy tym godzi się z nim i odkrywa samą siebie. Powiem wam, że nawet polubiłam główną bohaterkę, jednak coś mi w niej zabrakło. Osobiście uważam, ż momentami wydała mi się za sztywna, zbyt oziębła dla otoczenia.

Przyznam, że dzięki tej powieści zaczęłam patrzeć bardziej ludzko na Mozarta, oraz jego bliskich. Nie będę ukrywać, że zawsze spostrzegałam go jako człowieka idealnego. Nadal jest dla mnie niesamowitą osobistością, jednak coś się zmieniło. Wydaję mi się teraz, że jest w nim coś bardziej ludzkiego. Do tego wyobrażenie sobie go, oraz jego siostrę jako małych dzieci wywołało u mnie poczucie wzruszenia, a może nawet i niejakiego zrozumienia.

Autor, pisząc książkę użył pewnego rodzaju zabieg językowy, który miał nam dać możliwość wczucia się w powieść. Może i był to dobry pomysł, jednak mi podczas czytania niezbyt sprzyjał. Styl wydał mi się ciężki, a to sprawiło, że wolniej tę książkę czytałam. Jakby tego było mało, ogromna ilość postaci nie ułatwiała mi lektury. Czytając musiałam się dobrze zastanowić kto jest kim, albo musiałam sprawdzić to w spisie treści postaci na samym początku książki.

Znacznym plusem tej książki jest brak przewidywalności. Ani przez stronę nie domyśliłam się jak ona mniej więcej się zakończy, pff nie domyśliłam się nawet co stanie się w kolejnym rozdziale! Dlatego jeśli szukacie coś z kryminalnym wątkiem rozłożonym na tle historycznym oraz brakiem przewidywalności to książka ta jest dla was :)

Podsumowując, Ostatnia aria Mozarta to książka, która według mnie wymaga czasu, poświęcenia jak i skupienia, inaczej pozycja ta może wam się nie spodobać. Czytając tę powieść możemy zauważyć, iż autor bardzo się starał ją pisząc, wyszukując różnych informacji jak i ciekawostek, dlatego warto to docenić :)

Nannerl - siostra Mozarta, prowadzi proste jak i spokojne życie w małym miasteczku, gdzie wychowuje swoje dzieci wraz z mężem z dala od marzeń o karierze muzycznej. Gdy pewnego dnia dostaje list od bratowej z wiadomością o śmierci brata postanawia wyruszyć do Wiednia, by dowiedzieć się o przyczynach jego śmierci. Otóż jeszcze za życia, Wolfgang wyznał żonie, iż został otruty mieszanką trucizn zwaną aquą tofaną.

Kobieta przyglądając się uważnie dokumentom, przypadkiem natrafia na trop masońskiego spisku.

Odkrywając sekrety swojego zmarłego brata, Nannerl zadaję sobie pytanie, w co wplątał się Wolfgang? Kto stał za plecami jego śmierci?

Nannerl Mozart jak wcześniej wspomniałam prowadzi spokojne życie w małej miejscowości gdzie tam zajmuje się rodziną. Jej relacje z bratem w tamtym okresie praktycznie nie istnieją. Zostały one zniszczone przez testament ojca, który cały spadek przeznaczył córce. Gdy kobieta dowiaduję się o śmierci Wolfganga jest zdruzgotana. Strata, którą doświadczyła Nannerl jest nieporównywalna, nie tylko nie miała możliwości pożegnania się z bratem, ale i pogodzenia się z nim. Dlatego, nie mogąc tego zaakceptować wyjeżdża do Wiednia, gdzie nie tylko odkrywa tajemnice Mozarta jak i jego śmierci, ale również przy tym godzi się z nim i odkrywa samą siebie. Powiem wam, że nawet polubiłam główną bohaterkę, jednak coś mi w niej zabrakło. Osobiście uważam, ż momentami wydała mi się za sztywna, zbyt oziębła dla otoczenia.

Przyznam, że dzięki tej powieści zaczęłam patrzeć bardziej ludzko na Mozarta, oraz jego bliskich. Nie będę ukrywać, że zawsze spostrzegałam go jako człowieka idealnego. Nadal jest dla mnie niesamowitą osobistością, jednak coś się zmieniło. Wydaję mi się teraz, że jest w nim coś bardziej ludzkiego. Do tego wyobrażenie sobie go, oraz jego siostrę jako małych dzieci wywołało u mnie poczucie wzruszenia, a może nawet i niejakiego zrozumienia.

Autor, pisząc książkę użył pewnego rodzaju zabieg językowy, który miał nam dać możliwość wczucia się w powieść. Może i był to dobry pomysł, jednak mi podczas czytania niezbyt sprzyjał. Styl wydał mi się ciężki, a to sprawiło, że wolniej tę książkę czytałam. Jakby tego było mało, ogromna ilość postaci nie ułatwiała mi lektury. Czytając musiałam się dobrze zastanowić kto jest kim, albo musiałam sprawdzić to w spisie treści postaci na samym początku książki.

Znacznym plusem tej książki jest brak przewidywalności. Ani przez stronę nie domyśliłam się jak ona mniej więcej się zakończy, pff nie domyśliłam się nawet co stanie się w kolejnym rozdziale! Dlatego jeśli szukacie coś z kryminalnym wątkiem rozłożonym na tle historycznym oraz brakiem przewidywalności to książka ta jest dla was :)

Podsumowując, Ostatnia aria Mozarta to książka, która według mnie wymaga czasu, poświęcenia jak i skupienia, inaczej pozycja ta może wam się nie spodobać. Czytając tę powieść możemy zauważyć, iż autor bardzo się starał ją pisząc, wyszukując różnych informacji jak i ciekawostek, dlatego warto to docenić :)

[Adres usunięty]

Nannerl, mimo że niemal tak samo utalentowana, nigdy nie zrobiła takiej kariery jak jej słynny brat – Wolfgang Amadeusz Mozart. Mijają trzy lata, odkąd rodzeństwo straciło kontakt, kiedy przychodzi list informujący o śmierci wirtuoza. Nannerl przyjeżdża do Wiednia, ściągnięta wyrzutami sumienia oraz niepokojącym przeczuciem. Istnieje możliwość, że jej brat nie zmarł na skutek choroby, tylko został otruty... o czym był przekonany nawet sam muzyk.

Zabierając się do lektury tej książki nie przypuszczałam, że po jej skończeniu będę miała taki problem z oceną. Lubię powieści inspirowane faktami i osadzone w historycznej rzeczywistości, nawet jeśli pisarz siłą rzeczy musi nagiąć pewne wydarzenia do własnych potrzeb. Byłam ciekawa, jak może rozwinąć się opowieść o siostrze słynnego kompozytora, która postanowiła na własną rękę odkryć przyczynę jego śmierci. Po przeczytaniu nie potrafiłam określić – i właściwie nadal nie mogę – czy książka mi się podobała, czy też może przyćmiły ją minusy, które zauważyłam.

Po kilkudziesięciu stronach z rozczarowaniem odkryłam, że... wieje nudą. Jak na powieść, w której wątkiem wiodącym jest amatorskie, ale jednak kryminalne śledztwo, akcja jest bardzo spokojna i powolna. Co najgorsze, główną bohaterką targały silne emocje, w końcu zmarł jej ukochany brat, na dodatek wszystko wskazywało na to, że ktoś go zabił, jednak jakoś nie potrafiłam odczuć związanego z tym napięcia. Co więcej, przez dłuższy czas nie mogłam także zagłębić się w realia XVIII wieku. Gdyby nie fakt, że wspominane są charakterystyczne elementy stroju czy też to, że bohaterowie poruszają się konnymi powozami, właściwie bym nie odczuła, że wydarzenia rozgrywają się ponad 200 lat temu.

Nie ulega wątpliwościom, że autor książki odrobił pracę domową, o czym zresztą wspomniał w notce końcowej. Przeczytał masę dzieł dotyczących życia Mozarta, sam interesował się muzyką, udało mu się nawet zwiedzić te wiedeńskie zakątki, które dla kompozytora stały się domem. Mimo tego... to wszystko wydawało mi się mało realne. Nawet dla takiej muzycznej ignorantki jak ja Mozart to postać charakterystyczna, niezwykła, tymczasem tutaj zupełnie tego nie odczuwałam. Może takie było zadanie: pokazać geniusza jako niepozornego człowieka, który również miał swoje lęki i problemy? Autor fajnie wykorzystał to, że śmierć muzyka wiązała się z licznymi spekulacjami, podoba mi się też sam pomysł wybrania na główną bohaterkę siostry Mozarta – ale nie mogę z ręką na sercu powiedzieć, by cały ten obrazek, złożony niewątpliwie misternie, przekonał mnie do siebie i wywołał chociażby pozorne wrażenie autentyczności.

Mniej więcej w połowie powieści zrobiło się naprawdę ciekawie. Wówczas się wciągnęłam i nareszcie zaczęłam śledzić akcję z należytą uwagą. Autor barwnie rozwinął wątek dotyczący masonów, a to są zdecydowanie moje klimaty. Zrobiło się bardzo dynamicznie, gdzieś po drodze udało mi się podłapać mroczną, niepokojącą atmosferę. Na jaw wychodziły nowe fakty, Nannerl stawała się coraz bardziej dociekliwa, a ja razem z nią, bo chciałam wiedzieć, kto otruł jej brata. I wiecie co? Rozwiązanie okazało się naprawdę niespodziewane. Dzięki temu książka zdecydowanie zapunktowała w moich oczach. Ponadto autor zastosował fajną klamrę kompozycyjną, co sprawiło, że całość wydała mi się skonstruowana w przemyślany, logiczny sposób.

Warto zwrócić uwagę na opisy muzyki, które naprawdę były przepiękne. Właściwie wspomniane utwory stały się odrębnymi bohaterami, zresztą sama opera „Czarodziejski flet” odegrała tutaj dużą rolę. Styl Matta Reesa jest prosty i przystępny, a chociaż zwykle wolę, kiedy książki z tłem historycznym pisane są współczesnym językiem, tutaj przydałby się od czasu do czasu jakiś archaizm (pomijając zwroty grzecznościowe), bo może to spowodowałoby, że klimat byłby bardziej wyczuwalny. Podobało mi się natomiast, że pisarz starał się wniknąć w psychikę swojej bohaterki i faktycznie dobrze sobie przemyślał, jaka powinna być Nannerl w jego wydaniu. No i wątek miłosny! Chociaż uważam, że pewne rzeczy wydarzyły się nieco zbyt szybko, to jednak nie da się odmówić chemii, która buchała ze stron już od pierwszego spotkania pewnej dwójki.

„Ostatnia aria Mozarta” ma świetny pomysł na fabułę, aczkolwiek odnoszę wrażenie, że jego potencjał nie został w pełni wykorzystany. Wątek dotyczący zabójstwa poprowadzono całkiem nieźle, co w połączeniu z urokliwym Wiedniem oraz przebiegłymi masonami dało fajną, ale miejscami nieprzekonującą mieszankę. I właśnie tu jest problem z moją oceną: książka jest całkiem niezła, jednak dużo rzeczy nie zagrało, a już na pewno zabrakło tego „czegoś”. Dam znać, kiedy się dowiem, czym to „coś” jest.

Przyznaję szczerze, że książka „Ostatnia aria Mozarta” była dla mnie pierwszą okazją do bliższego poznania dorobku twórczego Matta Rees'a, pisarza i dziennikarza pochodzącego z Walii. Biorąc ją do rąk, byłam wręcz przekonana, że mam do czynienia z debiutującym autorem, który postanowił spróbować sił z powieścią kryminalną. Jak się okazało, popełniłam błąd – Matt Rees jest autorem kilku książek, w tym bestsellerów, obejmujących zakresem tematycznym literaturę faktu i powieści kryminalne, tym razem jednak postawił na opowieść zdecydowanie odbiegającą charakterem od jego wcześniejszych dzieł.

Wybitny muzyk Wolfgang Amadeusz Mozart umiera. Jego siostra Nannerl, dawniej wierna przyjaciółka kompozytora i utalentowana pianistka, otrzymuje list od żony brata, przez który zaczyna wątpić w naturalną śmierć Wolfganga. Aby rozwiać wątpliwości decyduje się na podróż do Wiednia...

Czytaj dalej: [Adres usunięty]

Czy Mozarta i Wiedeń skojarzylibyście z powieścią detektywistyczną, w której rozwiązanie zagadki jest śmiertelnie niebezpieczne? A co jeśli dodam do tego, że głównym bohaterem, który jest na tropie zagadkowej śmierci kompozytora jest kobieta? Wisienką na torcie jest fakt, że cała akcja toczy się tuż po śmierci Mozarta, a na tropie rozwiązania zagadkowej śmierci jest jego siostra - Nannerl.

Za życia nie utrzymywała z bratem zbyt bliskich relacji. Wszystko z winy ojca, który nastawił ją negatywnie do brata, po tym jak ten zdecydował się na małżeństwo z biedniejszą kobietą. Sama Nannerl po ślubie wyjeżdża do Salzburga, jednak jej małżeństwo z rozsądku do najszczęśliwszych nie należy. Jej ogromnym problemem są dzieci z poprzedniego małżeństwa jej męża, z którymi nie potrafi znaleźć kontaktu. To właśnie w Salzburgu zastaje ją niespodziewana informacja o śmierci brata. Niespokojne sumienie nie pozwala dziewczynie powrócić do rzeczywistości. Ma bowiem obawy, że ktoś pomógł Mozartowi w wędrówce na tamten świat. Postanawia więc pojechać do Wiednia, gdzie okazuje się, że jej brat chciał otworzyć nową lożę wolnomularską. Nannerl postanawia rozwikłać zagadkę loży, która opisana jest w ostatniej arii Mozarta, jednak grozi jej śmiertelne niebezpieczeństwo.

Wiedeń zawsze był dla mnie miastem zagadką. Wspaniałe miasto ze wspaniałymi zabytkami, zapachem kawy i tortu Sachera, w którym zatrzymał się czas jest idealnym tłem dla mrożących krew w żyłach historiach. Sama Ostatnia aria Mozarta jest sympatyczną lekturą na jesienno-zimowe wieczory, którą Wam serdecznie polecam.

Zazwyczaj bardzo starannie dobieram książki w przypadku egzemplarzy recenzenckich. Oszczędza mi to zawodu i straty czasu na czytanie oraz późniejszą konieczność opisywania mojego rozżalenia. W przypadku Ostatniej arii Mozarta wybór nie był jednak oczywisty. Co prawda bardzo zaintrygował mnie wątek główny opisany na łamach zapowiedzi, jednak nie miałam do tej pory żadnej styczności z twórczością Matta Reesa i jakość jej treści była dla mnie ryzykowna niczym gra w ruletkę. Kusząca treść zawoalowana w porywających utworach jednego z najwybitniejszych kompozytorów pociągała mnie jednak na tyle, że postanowiłam po tytuł ten sięgnąć. Czy jednak okazał się być godnym odwzorowaniem dawnych czasów? I co najważniejsze, czy książka ta potrafi porwać czytelnika?

Nannerl Mozart na wieść o śmierci jej brata nie jest w stanie uwierzyć w pospolitość jego odejścia.

Wiedziona miłością oraz chęcią rozwikłania tajemniczych okoliczności działalności Wolfganga, postanawia na własną rękę rozpocząć śledztwo. Wiedeń to miasto wielu ukrytych prawd, a teoria goni teorię, rozsiewając potężną sieć plotek dotyczących ostatnich miesięcy jego życia. Ponoć i ON sam wierzył, że został podstępnie otruty, a wszystko to jest owocem uknutego przez wrogów spisku. Krok po kroku Nannerl odkrywa przerażające fakty, zaczynające sięgać znacznie głębiej, niż mogła sobie wyobrażać.

Pierwszą rzeczą, która ewidentnie się wyróżnia jest perfekcyjny sposób, w jaki książka ta została napisana. Klasyczna forma przedstawiania treści, tak dobrze dopasowująca się do wyznań z pamiętnika oraz nieskrywana fascynacja światem muzyki, chwyciła mnie za serce. Widać jak na dłoni, że miłość do dzieł Mozarta nie jest jedynie elementem profilu głównej bohaterki, ale i prywatnej sympatii autora, której nie sposób przeoczyć. Opisy wykonywania utworów i piękne, emocjonalne wrażenia z nimi związane sprawiają, że czytelnik odczuwa je tak, jakby sam stał i wsłuchiwał się w skomplikowane fortepianowe kompozycje. W sprawie kwestii formalnych również trudno jest coś zarzucić autorowi. Widać, że dokładnie odrobił pracę domową nie tylko w zakresie twórczości, ale i życia prywatnego kompozytora. Oczywiście kilka sytuacji oraz historii losów bohaterów zostało nieco zmodyfikowanych na potrzeby kreacji, jednak nie jest to nic karygodnie naruszającego porządek realnych wydarzeń. Do dziś bowiem śmierć Mozarta owiana jest nutką tajemnicy, a książka ta jest jedną z możliwych teorii wysnutych przez pisarza.

Tytuł ten prócz wspomnianych wcześniej historycznych naleciałości oraz wątku kryminalnego przesiąknięty jest na wskroś muzyką i to ona niejako dryguje losami ludzi, odkrywając kolejne tajemnice. Naszpikowana jest ogromem emocji, a zagłębianie się w nią i rzeczowe rozpatrywanie ukrytych znaczeń, pozwala na zapoznanie się z faktami od innej strony i rozwikłanie skomplikowanej symboliki z pozoru nieistotnych elementów utworów Wolfganga, które później okazują się być furtką do tajemnicy jego śmierci. Dosłownie każde zdanie ma swoje znaczenie. Nie uświadczymy niepotrzebnych wypychaczy, byleby tylko stworzyć kolejną stronę.Wszystko ewidentnie ma swój sens i znajdzie zastosowanie w późniejszych wydarzeniach. Wielką niesprawiedliwością byłoby jednak, gdybym nie wspomniała również o duszy tej historii - Nannerl Mozart. Niewiele do tej pory mogliśmy się dowiedzieć o tej jakże ciekawej kobiecie, tak niesprawiedliwie odsuniętej na bok przez własną rodzinę. W Ostatniej arii Mozarta zyskuje ona jednak drugie życie, zostając przedstawiona jako osoba o niezwykle mocnym charakterze i sile przebicia. W sposób zdecydowany stąpa po trudnym świecie mężczyzn i bezlitośnie, acz w dalszym ciągu nie tracąc wdzięku damy, rozbija uknutą sieć intryg. To jej osoba sprawia, że książkę tę czyta się z chęcią i to dla niej właśnie warto poświęcić te kilka godzin lektury.

Ostatnia aria Mozarta jest z pewnością tytułem, o którym zbyt mało się mówi. Niezwykłe połączenie faktów biograficznych i muzyki, wzbogacone o wątek kryminalny, osadzone jest tak dobrze, że aż z trudem jest uniknąć mi porównań do dzieł Dana Browna. Bowiem na pierwszy rzut oka niepozorna sprawa zaczyna rozrastać się do do czegoś niebywale dużego. Zwykła śmierć stała się owocem knowań, a one zaś utworzyły część planu będącego ucieleśnieniem chorych układów zamożnego światka. Wartym nadmienienia jest również fakt, że na końcu opowieści znajdziemy listę utworów, o jakich mowa podczas rozgrywających się wydarzeń. Próbowałam odsłuchać kilka z nich podczas czytania i muszę stwierdzić, że doznania płynące z brnięcia przez losy bohaterów były o niebo intensywniejsze i zabarwione dodatkowo nutką melancholii nad przykrym losem tak fantastycznego kompozytora.

Ogromnie polecam Wam zapoznać się z dziełem Matta Reesa, ponieważ jest one nie tylko prawdziwą perełką dla osób zafascynowanych muzyką, ale i naprawdę dobrą historią, przystępną dosłownie dla każdego, za sprawą pięknego języka wypowiedzi i chwytających opisów pozwalających zatopić się w świecie dawnych kompozytorów.

Urodzony w Salzburgu Wolfgang Amadeusz Mozart był siódmym dzieckiem Leopolda Mozarta i Anny Marii. Miał też o pięć lat starszą siostrę Marię Annę, zwaną Nannerl, która również posiadała uzdolnienia muzyczne. Od dziecka przejawiał niezwykły talent muzyczny. W wieku siedmiu lat miał występ solowy przed cesarzową Sisi. W ciągu jego dalszego życia jego talent i sława tylko wzrastały. Śmierć tego sławnego kompozytora owiana jest wieloma fantastycznymi legendami.

Wolfgang Amadeusz Mozart dwa miesiące przed śmiercią powiedział swej żonie, że został otruty. Przedwczesna śmierć artysty wstrząsnęła Wiedniem. Stolica wrzała od plotek o morderstwie. Siostra kompozytora, Nannerl, pragnąc dowiedzieć się jakie były prawdziwe przyczyny przedwczesnego zgonu brata, przybywa do Wiednia. Tam szuka prawdy i odkrywa sekrety Mozarta. Dokumenty, które pozostawił po sobie kompozytor, zawierają ślady masońskiego spisku sięgającego bogatych sal balowych wiedeńskich salonów, oraz biur tajnej służby pruskiej.

Jak już zapewne wiecie, mam ogromną słabość do książek poruszających wątki historyczne, a tym bardziej jeśli owiane są jakąś mroczną tajemnicą. Pomimo, że muzyka nie jest moją mocną stroną, to i tak interesuję się wiedeńskimi kompozytorami. Darzę Austrię, a szczególnie Wiedeń wielką miłością. Dlatego też Ostatnia Aria Mozarta, opowiadająca o ostatnich chwilach artysty i poszukiwaniu prawdziwej przyczyny jego zgonu, wzbudziła we mnie niezmierną ciekawość. Do tego, niedawno miałam okazję zainteresować się siostrą Mozarta. Ta książka dostarczyła mi na jej temat więcej informacji.

Bohaterka powieści jest niezwykłą postacią. Szalenie uparta, inteligenta i utalentowana kobieta. Nie zawahała się, by zawalczyć o prawdę, by dowiedzieć się co stało za śmiercią ukochanego brata. Już od pierwszych stron wzbudziła we mnie ogromny szacunek, z czasem, zaś, sympatię.

Autor zastosował cudowne opisy. Czytając, czułam, jakbym znalazła się w sercu Wiednia, w moim ulubionym miejscu na ziemi. A do tego towarzyszyła mi cudowna muzyka z epoki. Po raz kolejny wybrałam się w podróż w to kochane miejsce, tym razem literacką i po raz kolejny pozwoliłam się oczarować tą magią płynącą z muzyki.

Muszę przyznać, że bardzo lubię książki, które w jakiś sposób poruszają wątki historyczne. Tym bardziej kiedy akcja osadzona jest w zupełnie innych czasach niż teraźniejsze. Łatwo odnalazłam się w tej historii i nie żałuję, że po nią sięgnęłam.

Bohaterka, Nannerl jest dość upartą i inteligentną kobietą, która nie potrafi tak szybko odpuścić. Zawalczyła o prawdę, zresztą bardzo istotną prawdę. Od samego początku darzyłam ją szacunkiem i sympatią.

Opowieść rozpoczyna się, kiedy Nannerl leży na łożu śmierci i rozmawia ze swoim bratankiem, dając mu dziennik, w którym spisała wydarzenia oraz wspomnienia. I tak właśnie zaczyna się nasza przygoda w świecie intryg i tajemnic. Niezwykle pięknie opisana epoka Mozarta… Autor wprowadził nas w niesamowity świat opisów i arystokratycznych dialogów, a wszystko otaczała muzyka. Dzięki temu mogliśmy poznać tamtejsze obyczaje, zachowania, styl. Byłam urzeczona salonami z epoki baroku oraz historią „cudownego dziecka baroku”, czyli Mozarta, którego śmierć poruszyła każdego mieszkańca Wiednia.

Styl Reesa na myśl przywodził mi Zafona i mam wrażenie, że było w tym coś podobnego. Dlatego tak bardzo uwiodła mnie ta książka, ponieważ jestem fanką Zafona i czytuję jego książki na okrągło.

Po całej fabule czuję lekki niedosyt, myślałam, że autor zaskoczy nas czymś jeszcze i poprowadzi głębiej różne wątki, ale nie żałuję chwil spędzonych z tą książką. Jest to niewątpliwie mądra lektura, wciągająca i przyjemna. Dlatego chciałabym Was zachęcić do sięgnięcia po Ostatnią Arię Mozarta, bo nie będziecie tego żałować.

Za egzemplarz dziękuję wydawnictwu Kobiece.

Śmierć jednego z najwybitniejszych kompozytorów spowodowała nie lada wyzwanie dla najbliższych. Zwłaszcza Nannerl, siostra Mozarta, nie potrafiła poradzić sobie z jego utratą. Nie, kiedy milczała wiele miesięcy. Nie, kiedy miłość do niego zamknęła w szklanym naczyniu i schowała w najgłębszej czeluści zapomnienia. Lecz śmierć to również narodziny. Nowego bytu, nowej świadomości. Dlatego Nannerl postanawia odwiedzić brata po raz ostatni. Po co? Aby wśród salonowych intryg dowiedzieć się, dlaczego ktoś tak zdolny, a zarazem lekkomyślny jak Amadeusz musiał umrzeć. Czy był to zwykły przypadek? A może zaplanowane morderstwo? Przecież nie mógł odejść w spazmach choroby! Nie. Nannerl ma swoją własną teorię. Teorię spiskową.

Mozart to tajemnicza postać, jednakże jego dzieła są fascynujące i trudno się im oprzeć. Nie dziwi mnie więc rozmach autora, jego dywagacji i śmiałości. Muzyka wręcz przepływa przez wszystkie strony powieści, dodając animuszu podczas czytelniczej uczty. Jedyne, czego mi brakowało, to kolejnych stron pełnych pasji, miłości, pożądania, ciekawości i chęci zrozumienia. Tego co niepojęte. Tego co ukryte. Tego, co masoni ukrywają od dawien dawna. Chcesz wiedzieć, co to jest?

Więcej o książce na:

[Adres usunięty]

Zapraszam :)

Dorosły syn wybitnego kompozytora, Wolfganga Amadeusza Mozarta, odwiedza swoją umierającą ciotkę. Ta wręcza mu pamiętnik – własnoręcznie spisaną historię, w której opowiada o swoim śledztwie w sprawie śmierci brata. Chociaż od kilku już lat rodzeństwo nie utrzymywało ze sobą kontaktu, to jednak jest to dla niej wielka strata. Tym bardziej, że w swoim liście szwagierka sugeruje Nannerl, że śmierć Wolfganga wcale nie była naturalną konsekwencją choroby, na którą rzekomo zapadł. Tak więc pomimo licznych obowiązków wobec najbliższej rodziny madame de Mozart wyrusza w podróż mającą na celu odkrycie spisku wymierzonego w ukochanego brata.

To, co odkryje może zmienić losy wielu ludzi na najwyższych stanowiskach w państwie, a także wpłynąć na sytuację polityczną na arenie międzynarodowej. Nic dziwnego więc, że niektórym jej śledztwo jest bardzo nie na rękę i będą chcieli jak najszybciej je zakończyć, nie przebierając w środkach.

Całość recenzji dostępna pod adresem: [Adres usunięty]

Nie ma chyba człowieka, który nie słyszałby o mężczyźnie z nazwiskiem Mozart. Nieważne, czy to dziecko, czy dorosła osoba; zapytane o niego wie, iż Mozart powoduje natychmiastowe skojarzenie, punkt zapalny. No i gdzie każdy wie, z czym powiązać tę postać - oczywiście z muzyką! Z nazwiskiem tym kojarzy się również (przynajmniej mnie) swoista otoczka tajemnicy, bowiem "legenda głosi", iż artysta ten był niewiarygodnie utalentowany; iż komponował odkąd zaczął chodzić, a w wieku dosłownie kilku (bodajże 6!) lat napisał swój pierwszy poważny utwór, a zaraz później zaczął koncertować. Jak to możliwe? Co stoi za karierą aż tak cudownego dziecka?

Ja o Mozarcie słyszałam już kilka lat temu podczas nauki w szkole muzycznej. Klasa fortepianu (co brzmi dumnie), zatem i nazwiska sławnych pianistów nie były mi obce od najmłodszych lat. Między innymi pojawiali się w moim domu Chopin, Bach, Haydn, Lipski, Beethoven, no i Mozart. Utalentowani, czasem przeze mnie (a i pewnie przez innych przechodzących przez żmudne ćwiczenia na instrumencie) krytykowani, nierozumiani "szaleńcy" z milionem pomysłów na minutę, dający upust swoim emocjom mocnymi uderzeniami w fortepian. W utworach tych słychać MIŁOŚĆ, radość, spełnienie, ale i gorycz, żal, lament. Uczucia przelewane w melodię, pamiętniki spisane nutami, fragmenty życia podzielone na pięciolinię i dwa klucze: wiolinowy i basowy, duma mierzona wielkością zapełnionych sal koncertowych... Kto choć trochę czuje klimat klasyki muzycznej (jak ja :)), z niecierpliwością i wręcz koniecznością sięgnie po lekturę taką jak ta dziś tu opisywana. Chciałam dowiedzieć się więcej o Mozarcie, więcej niż to, co wiem do tej pory. Mianowicie: że jego talent przerastał wszelkie wyobrażenia, że był jednym z trzech najwybitniejszych klasyków wiedeńskich, że umarł młodo z niewyjaśnionych przyczyn oraz, że do jego najsławniejszych dzieł należy "Eine kleine Nachtmusik".

Autor nie ukrywa, iż w jego książce pojawia się fikcja literacka; jednak nie sposób odejść od mocnych filarów historycznych, na których oparł swoją fabułę. Zatem w "Ostatniej arii Mozarta" dzieje się wiele, co pomaga odkryć szereg informacji dotyczących austriackiego kompozytora. Główną bohaterką w powieści jest Nannerl - jak nazywa się zdrobniale Marię Annę Mozart - starszą siostrę Wolfganga Amadeusa (Amadeusza) Mozarta. Kobieta, podobnie jak brat jest uzdolniona muzycznie; rodzeństwo razem koncertuje po Europie, ciesząc się sławą klawiszowych wirtuozów. Do czasu, gdy Nannerl wychodzi za mąż i traci kontakt z bratem. O jego osiągnięciach dowiaduje się z gazet; a nowe utwory kupuje, by móc pod palcami na klawiszach poczuć choćby część jego bliskości. Do momentu, gdy... Mozart umiera. Nannerl dowiaduje się od jego żony o okolicznościach śmierci brata. Podobno złożony chorobą odszedł z świata żywych w wieku trzydziestu pięciu lat. Dlaczego podobno? Bo tak brzmi oficjalna wersja. Ta nieoficjalna jest jednak zupełnie inna. Kompozytor twierdził bowiem, że podano mu śmiertelną truciznę, co będzie powodem jego śmierci. Sześć tygodni później jest już martwy. Nannerl niezwłocznie udaje się do Wiednia, by wyjaśnić tajemnicę; jej wyprawa spotyka się z szeregiem niespodziewanych wypadków...

Czytelnik mocno wkracza w aurę XVIII Wiednia; poznaje klimat ówczesnego miasta, ludzi, którzy dzierżą w nim władzę, oszałamiający świat muzyki, w którym żyją główni bohaterowie. Geniusz Mozarta jest wciąż żywy; jego wirtuozeria i talent cieszą się ogromnym powodzeniem, można by rzec, że po śmierci nawet większym niż dotychczas. Nannerl poznaje osoby z najbliższego otoczenia brata; wraca w świat, z którego odeszła - muzyka ponownie staje się jej nieodzownie bliska, odkrywa karty, które na zawsze powinny zostać ukryte. Dlaczego jej brat miałby zostać otruty? Czym jest wiedeńska masoneria i dlaczego jej brat pragnął założyć tajemniczą Grotę? Kto miałby powód, by pozbywać się najbardziej utalentowanej austriackiej postaci? I czemu tak ważna jest ostatnia aria Mozarta "Czarodziejski flet"? W głowie pani Mozart rodzi się coraz więcej pytań, na coraz mniej pojawia się jednoznaczna odpowiedź. Nannerl wsiąka w świat intryg, podstępów, ukrytych zamiarów, ale i pasji, uczuć, emocji oraz... Nieoczekiwanego pożądania... Czy uda się jej ocalić dobre wspomnienia i wyjaśnić prawdziwe okoliczności śmierci brata? Czy przez chęć odkrycia prawdy, sama nie stanie się niewygodnym celem?

Książkę czyta się niesamowicie szybko; akcja rwie do przodu, nie pozwalając zwolnić tempa. Blichtr, przepych wiedeńskiego świata wyższych sfer oszałamia, ale i zmusza do refleksji. Nawet na najwybitniejszego kompozytora świata czekają zasadzki; nikt nigdy nie może czuć się w pełni bezpiecznie. Ciąg niedopowiedzeń; karty, które są powoli odkrywane, pozornie błahe przypadki, gdzie wiadomo, iż przypadków po prostu nie ma... Autor prostym językiem prowadzi Czytelnika w świat muzyki; i nie szkodzi, jeśli nie masz o niej pojęcia. Zaręczam Ci, że po tej lekturze, bez wahania wymienisz co najmniej dwie kompozycje Mozarta, będziesz wiedział, czym jest koncert a-moll, oraz jak bardzo czasem czytelne bywają nuty. Na uwagę zasługuje również fakt, iż pomimo, że jest to książka dotycząca Wolfganga Mozarta, to główną postacią jest jego siostra, tak często zapominana na kartach historii. Autor oddaje jej swojego rodzaju hołd; była ona bowiem równie utalentowana, ale i przebiegła, a jej determinacja w dążeniu do celu urzekła mnie niewyobrażalnie. Mocno wykreowana bohaterka, o której nie sposób zapomnieć. Zatem jeśli wraz z Nannerl chcesz dowiedzieć się prawdy...

Idź i przeczytaj książkę o niej. I o jej sławnym bracie.

[Adres usunięty]

Mozart chorował od dłuższego czasu, jednak tuż przed śmiercią majaczył, miewał halucynacje i wspominał żonie o otruciu aqua tofana, trucizną na bazie arszeniku. Siostra kompozytora, Maria Anna, poruszona wiadomością o śmierci Wolfganga, postanawia poznać jej prawdziwe przyczyny. Wbrew opinii męża wyrusza ze spokojnej wsi Sankt Gilgen do Wiednia. W kręgach wiedeńskiej socjety Maria stara się rozwikłać zagadkę śmierć ukochanego brata. Mimo, że przez ostatnie lata rodzeństwo nie utrzymywało kontaktu, to jednak ich wzajemna miłość i oddanie jest siłą napędową Marii. Kobieta wplątuje się w mroczną intrygę odkrywając sekrety Mozarta oraz potężne układy osiemnastowiecznej Europy.

"Ostatnia aria Mozarta" to powieść kryminalna oparta na kompozycji sonaty a-moll, z niepokojącym początkiem, pełną zadumy częścią drugą oraz finałowym końcem z odkryciem prawdy. Ten zabieg autora jest niezmiernie ciekawy i warto się z nim zapoznać przed nierozpoczęcie lektury w rozdziale Za kulisami powieści "Ostatnia aria Mozarta". Książka przybliża nie tylko życie samego Wolfganga, ale również trochę zapomnianą, a przecież równie utalentowaną Marię Annę Nannel Mozart. Książka jest pełna nut, arpeggio, allegro, koncertów C-dur i największych dzieł geniusza muzyki klasycznej. Z zapartych tchem czytałam o emocjach jakie targały Marię w czasie koncertów w Wiedniu. Opisana w książce teoria jest tak autentyczna, że trudno mi uwierzyć, że tak nie było. Okoliczności śmierci samego Wolfganga pozostają nadal tajemnicom, a historia z książki mogła się wydarzyć. Polecam dla wszystkich szukających klimatycznej powieści z wątkiem kryminalnym.

Przede wszystkim "Ostatnia aria Mozarta" to powieść biograficzna, obyczajowa z elementami sagi, ale i powieść z kryminalnym zapędem.

Na samym początku naszym oczom ukazuje się strona z wypisanymi bohaterami/ postaciami książki i ich rolą, jaką odgrywają w dziele. Wygląda to jakbyśmy mieli w ręku dzieło dramatyczne. Nic jednak takiego nie ma miejsca, ponieważ przechodząc dalej czytelnik wgłębia się w "normalnie" rozpisaną treść.

Matt Rees bardzo szczegółowo przedstawił tutaj całą wiedeńską rzeczywistość

i dekadentyzm Wiednia wieku XVIII. Wprowadził tym samym czytelnika w świat wolnomularstwa oświeceniowego, czyli w królewską sztukę jednoczenia różnych poglądów, religii, narodowości. W tym wszystkim, to oczywiste, umieścił słynnego kompozytora - W.A.Mozarta i jego najbliższe otoczenie.

Co iście ciekawe niniejsza książka to nie czysta biografia o życiu i twórczości Mozarta - jakich wiele. Jest to jego historia widziana i przeżywana oczami Nannert - jego siostry. Oczywiście tekst zawiera sporą dawkę faktów z życia muzyka, ale jest też drugie dno. To historia budowana stopniowo, dawkowana czytelnikowi z jednakowym odstępem czasu. Akcja traktuje głównie o okresie życia Mozarta, kiedy to lśnił na arenie kulturalnej - tuż przed swoją śmiercią. Kompozytor ujawnia żonie, że została mu podana trucizna.

I od tego momentu niejako pałeczkę głównej bohaterki zdaje się przejąć Nannert. To ona usilnie stara się dowiedzieć, kto stoi za śmiercią brata. Z niewyczerpaną gorliwością

i wielkim uporem dąży do wyjaśnienia okoliczności śmierci Mozarta. Staje się wręcz detektywem rozwiązującym zagadkę kryminalną.

Matt Rees opierając się na tajemniczej i wciąż stanowiącej dla historyków zagadkę śmierci Wolfganga Amadeusza Mozarta, stworzył nietypową fikcję literacką z nutką intrygi. Na główną bohaterkę tej powieści autor wybrał siostrę kompozytora, czyli Nannerl. Kobieta pomimo trzyletniej rozłąki z bratem nadal za nim tęskni, a kiedy dowiaduje się o jego śmierci, postanawia wyruszyć do Wiednia i odkryć przyczynę jego odejścia z tego świata. Tak właśnie rozpoczyna się historyczna przygoda z udziałem Masonów, muzyków, władców i ludzi, którzy są owiani mrokiem. Książka zdawałaby się – miód malina, ale już w trakcie czytania pierwszych stron Ostatniej Arii Mozarta zrozumiałam, że raczej nie będzie to typowa powieść historyczna, gdyż główny nurt akcji skupia się na przeżyciach Nannerl i opisie jej życia, zaś wątek kryminalny stanowi tylko mały dodatek do książki. Samych dziejów z epoki oświecenia nie ma również dużo, stały się one jedynie tłem dla tej historii. Do książki został ponadto wpleciony wątek miłosny, romantyczny i to ON właściwie zmienia charakter Ostatniej Arii Mozarta. Gdyby nie osadzenie akcji w XVIII wieku, można by uznać, że jest to kolejna historia kobiety, która pragnie wolności i miłości, gdyż tak naprawdę na tym głównie skupia się fabuła.

Ostatnia Aria Mozarta pomimo ciekawego opisu i tego, że dobrze się zapowiadała, trochę mnie rozczarowała. Mając tę książkę przed oczami, liczyłam raczej na dobrą powieść historyczną z dodatkiem sensacji. W zamian uzyskałam powieść trochę obyczajową, trochę romantyczną z namiastką z historii, ale z doświadczenia wiem, że niektóre osoby w takich książkach właśnie gustują, dlatego postanowiłam umieścić Ostatnią Arię Mozarta w tym zestawieniu.

[Adres usunięty]

Niniejsza książka jest oparta na wydarzeniach historycznych.

W październiku 1791roku, Wolfgang Amadeusz Mozart, największy geniusz muzyczny świata powiedział swojej żonie, że podano mu truciznę.

Sześć tygodni później w wieku 36-ciu lat już nie żył.

Czy przeczucie Mozarta sprawdziło się?

Wszak jego ryzykowny plan założenia nowej masońskiej loży i wyprawa do Berlina, do dzisiaj pozostają niewiadomą.

Prześladowania masonów przez tajną policję Pergena, samobójstwo Hofdemela i okaleczenie Magdaleny, to także fakty historyczne.

Konstancja - żona Mozarta, pisze list do siostry mistrza Nannerl, o rzekomej zdradzie małżeńskiej Wolfganga z Magdaleną lecz to tylko plotki, aby odwrócić uwagę od prawdziwej śmierci artysty.

Konstancja nie mogła przekonać męża, że jego śmierć jest już przesądzona.

Objawy wskazywały na ciężką gorączkę i mogły zmylić każdego, kto nie podejrzewał próby zabójstwa.

Czy więc Hofdemel mógł być mordercą?

Wolfgang często powtarzał, że wśród masonów nie ma nierówności: kupcy, szlachta, rzemieślnicy i muzycy, wszyscy uczęszczali na spotkania w loży ”nosząc ostrogi i szpadę, wzorem dżentelmenów”.

Siostra Mozarta przybyła do Wiednia, aby zbadać okoliczności śmierci swojego brata.

Jego nowa opera pt. „Czarodziejski flet” miała premierę niedługo przed jego śmiercią.

To był jego ogromny sukces.

Wolfgang należał z reguły do ludzi poważnych lecz śmiał się jak szaleniec i miał błyskotliwy intelekt.

Podziwiał nowych filozofów oświeceniowych i odrzucał hierarchiczny porządek społeczny.

Dlaczego więc stworzył lożę masonów?

Czy to przypadek, że Wolfgang zmarł osiemnaście dni po premierze „Czarodziejskiego fletu”?

Zmarł w 36 roku życia, a to podwójna osiemnastka, a co więcej stało się to w 1791roku, którego suma cyfr wynosi osiemnaście. Czy to przypadek?

Przepiękna powieść kryminalna, z nutą intrygi, która pobudza fantazję czytelnika.

Autor „Ostatnią arię Mozarta” oparł na kompozycji jednej z jego sonat fortepianowych.

W jaki więc sposób kompozycja tej sonaty oddaje strukturę powieści kryminalnej?

W „Ostatniej arii Mozarta” jego siostra dowiaduje się o śmierci Wolfganga.

Akt drugi tej powieści to jej główna część, w której Nannerl poznaje wiedeńskie życie Mozarta, a akt trzeci to scena, gdzie Nannerl odkrywa cała prawdę.

Dzieje się to w ostatnich rozdziałach książki.

Jeśli więc lubicie powieści kryminalne, a do tego muzykę Mozarta, jest to więc świetna okazja, aby poznać go bliżej i odkryć tajemnicę jego śmierci w tonacji a-moll.

Zachęcam do lektury.

Polecamy, zespół [Adres usunięty]