Opactwo Northanger

"Opactwo Northanger" sprawiło mi dużą niespodziankę. Mając w pamięci przeczytane wcześniej powieści Jane Austen ( z "Dumą i uprzedzeniem" na czele) nie spodziewałam się aż takiej dawki humoru. Książka (pierwszy raz wydana w 1817r już po śmierci autorki) rzeczywiście jest parodią. Jane pewnie dobrze się bawiła mogąc wreszcie bez ograniczeń skrytykować wszelkie wady, ograniczenia i sposób życia "angielskiej klasy wyższej". Nie można tej książki nie przeczytać, dla wielbicieli Jane Austen to pozycja obowiązkowa : ) Jedną gwiazdkę zabieram, bo jednak to nie to, co "Duma i uprzedzenie"...

Powrót po latach do doskonałej lektury. W takim przypadku zawsze jestem ciekawa, jak po x lat odbiorę daną książkę. Nie inaczej było w przypadku Opactwa Northanger.

Powieść Jane Austen nic nie straciła w moich oczach. To ponadczasowa powieść o życiu, o ludziach, ich marzeniach, czynach. To książka, która niezależnie do tego kto i kiedy ją czyta, podbija serca. Autorka i jej bohaterowie ponownie mnie zachwycili.

Książka jest genialną parodią popularnych pod koniec XVIII i na początku XIX wieku powieści gotyckich, ale nie tylko to. To także zupełnie inna książka niż np. Duma i uprzedzenie, choć równie doskonała, mistrzowsko napisana.

Tym, co zasługuje na największa uwagę są bohaterowie. W każdej książce Jane Austen postaci są najważniejsze, w każdej an zawsze zapadają w pamięć.

W Opactwie Northanger główną bohaterką jest młodziutka, trochę infantylna i bardzo naiwna Katarzyna. Autorka skonstruowała ją tak żeby byłą zaprzeczeniem wszystkiego, co wtedy ceniono, wręcz uwielbiano. Na kartach książki, w trakcie rozwoju wydarzeń bohaterka przechodzi ogromną przemianę. Wszystko zaczyna się w momencie, gdy bohaterka na zaproszenie zaprzyjaźnionego małżeństwa wyjeżdża do modnego i bardzo prestiżowego wówczas uzdrowiska Bath.

17-letnia panna z dobrego choć zubożałego domu w skutek zaskakujących wydarzeń przeobraża się w...a tego to nie zdradzę. Zachęcam za to do lektury tej naprawdę mistrzowsko napisanej książki.

Mimo, iż książka zdecydowanie różni się od pozostałych dzieł autorki, to jest równie doskonała. Miała ona na celu ukazanie pewnych cech charakteru współczesnych autorce rodaków i ośmieszenie ich, np. uwielbienie do gotyckich powieści, wszystkiego co przeraża, sztywność konwenansów i wiele innych. Swój cel Austen osiągnęła.

Książka kpi, wyśmiewa, bezlitośnie obnaża. Czyni to w sposób bezkompromisowy, a celność opisów świadczy o inteligencji i spostrzegawczym oku pisarki.

Opactwo Northanger to genialna, niezwykle inteligentna książka. Każda postać, nie tylko Katarzyna, jest świetnie nakreślona, żywa, pełna wad i odrobiny zalet. Każdy bohater wywołuje skrajne emocje, każdego na długo zapamiętamy. Nie ma bohaterów miałkich, nijakich. Nie ma też beznadziejnych czy przegadanych scen. Wszystkiego jest w sam raz. Polecam, bardzo polecam.

Nie wiem jak wy ale ja mogłabym mieszkać w tamtych czasach o których mowa w książce "Opactwo Northanger” a to za sprawą tych wszystkich sukien, konwenansów, zalotów, bujnej wyobraźni jaką miały młode dziewczyny które o mężczyznach wiedziały tylko co same przeczytały tzn. wyobrażały sobie że tacy kawalerowie naprawdę istnieją. Według mnie to jedna z najpiękniejszych powieści Jane Austen, która z pewnością przypadnie do gustu miłośnikom klasycznej literatury. Jane oferuje nam wciągającą historię o Catherine Morland, młodej dziewczynie, która trafia na wyjazd do Northanger, pięknego opactwa zamieszkałego przez bogatą arystokrację.

Będę szczera ta powieść zaskakuje swoją doskonałą konstrukcją, wciągającą narracją i wspaniałymi opisami, które pozwalają czytelnikowi przenieść się w świat zamożnej arystokracji z XVIII wieku. Jane Austen przedstawia w tej książce bardzo interesujące postaci, a przede wszystkim wspaniałą bohaterkę - Catherine, która wyróżnia się swoim dobrym sercem, inteligencją oraz poczuciem humoru. Momentami zbytnio naiwna co spowodowały małe zgrzyty, ale czy wyszła na tym dobrze to już zostawiam do własnego przeczytania.

"Opactwo Northanger" to nie tylko powieść o miłości, ale także o ludzkich relacjach, młodzieńczych marzeniach i odkrywaniu siebie samego. Jane Austen doskonale ukazuje w tej książce trudne sytuacje, z jakimi muszą zmagać się jej bohaterowie, jednocześnie pokazując, że dzięki miłości i wierze w siebie można pokonać każde przeciwności losu. Podczas czytania miałam wiele pozytywnych takich młodzieńczych emocji, ale także pobudza do refleksji nad własnym życiem. Polecam ją wszystkim, którzy cenią sobie klasyczne dzieła literackie, a także tym, którzy chcą odkryć piękno prozy Jane Austen.

"Opactwo Northanger" Jane Austen to urocza i dowcipna powieść, która jest uważana za jedno z najwcześniejszych dzieł autorki. Została po raz pierwszy opublikowana w 1818 roku, po śmierci Austen, i jest komentarzem do popularnych w tamtym czasie powieści gotyckich, a także krytyką społecznych oczekiwań wobec młodych kobiet pod koniec XVIII i na początku XIX wieku.

Historia podąża za główną bohaterką, Katarzyna Morland, młodą, naiwną dziewczyną, która zostaje zaproszona do Bath, aby odwiedzić przyjaciół rodziny. Tam poznaje i zaprzyjaźnia się z kilkoma młodymi ludźmi, w tym z czarującym i tajemniczym Henrym Tilneyem. Kiedy Henryk zaprasza Katarzynę do odwiedzenia jego rodzinnej posiadłości, Opactwa Northanger, dziewczyna daje się wciągnąć w intrygę tego miejsca, wyobrażając sobie wszystkie rodzaje mrocznych sekretów i niebezpiecznych spisków…

Jednym z najbardziej atrakcyjnych aspektów "Opactwa Northanger" jest taki…sprytny styl pisania Austen. Autorka stosuje ironię, sarkazm i humor, aby ośmieszyć gotyckie powieści, które były popularne w tym czasie, jak również satyryczne normy społeczne i oczekiwania młodych kobiet. Fantazyjne wyobrażenia Katarzyny i jej ostateczne odczucia służą jako komentarz do tendencji młodych ludzi do idealizowania romantycznych związków i niebezpieczeństw związanych z nadmiernym uwikłaniem się we własną wyobraźnię.

Postacie Austen są również dobrze narysowane i wiarygodne, z Katarzyną będącą szczególnie dobrze wykreowaną protagonistką. Czytelnik szybko stanie się zaangażowany w jej historię i kibicuje jej, gdy porusza się po wyzwaniach i pułapkach dorastania i zakochiwania się. Postacie drugoplanowe, takie jak Henryk Tilney i Izabela Thorpe, są równie dobrze rozwinięte i dodają głębi i złożoności tej historii.

Tempo książki jest dobrze nakreślone, z równą dawką humoru, romansu i komentarza społecznego. Zakończenie jest zarówno satysfakcjonujące i dopasowane, zamykając historię w pełnym kole i pozostawiając czytelnika z poczuciem satysfakcji.

Uwielbiam Jane Austen i po przeczytaniu tej książki wcale nie zamierzam zmieniać zdania! Książka jest napisana w bardzo lekki sposób i ma wartką akcję przez co szybko się ją czyta. Jak zwykle świetnie pokazany przekrój ówczesnego angielskiego społeczeństwa. Co mnie zaskoczyło to fakt, że książka jest niezwykle zabawna. Co prawda, autorka w swoich innych działach pokazywała, że ma poczucie humoru, ale przy tej pozycji nie raz wybuchałam śmiechem. To świetna pozycja, nie tylko dla fanek Jane Austen. No i trzeba też przyznać, że to wydanie ma piękną okładkę! 

Czy wyobraźnia może przysporzyć kłopotów? O tym najlepiej przekonała się bohaterka książki Catherine, której marzenia o przygodach z czytanych przez nią książek, doprowadzają do strasznego opactwa Northanger. Niesamowita podróż, miłość i nowa przyjaźń, tego wszystkiego doświadcza Catherine a wraz z nią zafascynowany czytelnik. Nie sposób oderwać się od kolejnych stron :) Już będąc dzieckiem uwielbiałam tego typu historie, wciągały mnie w swój świat jak magnes. Piękna książka, polecam serdecznie i życzę wspaniałych wrażeń! 

Książka, która jest ledwo zauważalna. Przemyka wśród reszty dzieł autorki. W porównaniu z popularnością do „Dumy i uprzedzenia” czy „Emmy”, nie wybija się niczym wybitnym, a przynajmniej tak można by sądzić.

Jednak historia niewinnej i powiedzmy sobie szczerze trochę głupiutkiej Katherine Morland jest tak urocza jak sama bohaterka.

Jak cała twórczość Austen, tak i ta książka ma do zaoferowania więcej niż czytelnik może się spodziewać. Część osób uważa tę powieść za prześmiewczą. Powieść, w której autorka parodiuje powieść gotycka i ją wyśmiewa. Jednak Ci co znają twórczość Jane Austen, ale znają naprawdę dobrze, wiedzą że te zabiegi, których dokonała autorka w „Opactwie Northanger”, były celowe i zamierzone. Austen niczego nie pozostawiała przypadkowi. Zasłynęła jak doskonała obserwatorka ludzkich charakterów i tu też jest to widoczne. Główna bohaterka nie jest na nasze, współczesne czasy, ale wprawne oko zauważy jak w trakcie powieści Katherine uczy się życia. Zmienia się z naiwnej dziewczyny w kobietę.

Oczywiście, „Opactwo” nie doścignie nigdy „Dumy i uprzedzenia” i geniuszu zawartego w niej. Jednak ta pozycja nie jest gorsza, jest po prostu inna. I zamiast porównywać ją z pozostałymi dziełami Austen i od razu twierdzić, że jest słabsza, może dobrze by było zatrzymać się na chwilę i pomyśleć o niej samej, bez porównań i negatywnego oceniania. Może wtedy okaże się, że ta powieść ma więcej do zaoferowania niż początkowo sądziliśmy.

A wydanie od wydawnictwa MG, aż się prosi żeby po nią sięgnąć.

Nie ma nic piękniejszego niż literatura klasyczna sięgająca po tajniki romansu. To przeszłe czasy reprezentują sobą wszystko co najlepsze w sercowych rozterkach a Jane Austen rewelacyjnie uchwyciła całą tego kwintesencję w swoich ponadczasowych powieściach.

Można byłoby pisać wiele i to w samych superlatywach, ale najlepiej będzie jeśli każdy sprawdzi na własnej skórze jak to jest z piórem autorki. Podobne opowieści na pewno trzeba lubić i nie uciekać od spokojnego, niemalże nostalgicznego klimatu, który skupia się na akcji nie spieszącej się w żadnym kierunku. A jednak historia przyciąga uwagę, skupia na losach bohaterów i nie pozostawia obojętnym na to co dzieje się dookoła, ponieważ czujemy bliski kontakt z postaciami a plastyczne opisy przenoszą nas w sam środek urokliwych miejsc.

Katarzyna Morland, której losy będziemy obserwować, wydaje się urocza, ale i trochę zbyt naiwna. Jedzie do Bath, modnego uzdrowiska, gdzie wraz z zaprzyjaźnioną rodziną ma nawiązywać nowe znajomości i czerpać uroki życia na wystawnych balach. Nie spodziewa się jednak, że pozna przyjaciół z różnych kręgów i przyjdzie im pogodzić swoją sympatię do wszystkich, chociaż nie każdy będzie pochwalał takie zachowanie.

Bohaterka jest przesympatyczna, ponieważ otwiera się na innych. Otoczona blichtrem oraz przepychem nie ulega pokusie a po prostu dostrzega człowieka w człowieku. Otwarta jest na przyjaźnie oraz nową miłość co tylko pozwala czerpać z niej wzór do naśladowania. Wszystko utrzymane w pogodnej atmosferze, klimacie zabawy oraz dobrego humoru nie umniejsza sprawy przytykom kierowanym w stronę klas wyższych i tym, którzy chcą otaczać się pozorami.

To powieść mądra, ponadczasowa i sięgająca po wartości, które znamy najlepiej. "Opactwo Northanger" czyta się szybko, z wielką przyjemnością oraz pogodą w sercu za sprawą uroczej głównej bohaterki. Może w samej fabule nie dzieje się wiele a jednak rozgrywane wydarzenia wciągają, zmuszają do myślenia oraz przyjęcia własnego stanowiska wobec poruszanych problemów.

Główną bohaterką powieści jest młodziutka Catherine – miłośniczka książek, która marzy o przygodzie rodem z kart powieści. Pewnego dnia wyrusza w daleką podróż podczas której przekonuje się, że jej wybujała wyobraźnia może doprowadzić ją do kłopotów. Splot wydarzeń klaruje jej też, że prawdziwe życie różni się od historii przedstawionych w książkach w których się zaczytuje.

Wydawnictwo zdecydowało się na wydanie serii klasycznych powieści Jane Austen w adaptacjach dla dzieci, dzięki którym młode czytelniczki będą miały możliwość zapoznania się z klasyką literatury. Piękna okładka, duża czcionka i rysunki to wspaniały sposób na to, aby zachęcić do poznania tych historii, a być może w przyszłości do sięgnięcia po lekturę oryginalnej wersji klasyki.

Przyznam się, że nie miałam jeszcze okazji przeczytać tej powieści w oryginale. Jestem bardzo mile zaskoczona skierowanym do młodego czytelnika przekazem, dzięki któremu poznają prawdziwe wartości i mogą dostrzec to, co w życiu jest najważniejsze.

Bardzo serdecznie polecam młodym czytelniczkom....

✨ Opactwo Northanger

✨ Młoda i przemiła, choć trochę naiwna panna Katarzyna Morland jest zafascynowana powieściami gotyckimi. Gdy poznaje nowych przyjaciół i zostaje przez nich zaproszona do starego opactwa Northanger, ma nadzieję, że uda jej się odkryć jakąś niewyjaśnioną od lat tajemnicę i przeżyć przygodę. Znajduje jednak coś zupełnie innego. Coś, o czym skrycie marzyła…

✨ Jane Austen w wersji dla dzieci po raz drugi! Z „Opactwem Northanger” spotkałam się po raz pierwszy, nie czytałam jeszcze tej powieści w oryginale. Poniekąd wydaje mi się, że to dobre rozwiązanie, bo zapoznałam się już z historią i, przy czytaniu normalnej wersji, będę mogła skupić się na wątkach, pobocznych i całej strukturze tekstu. Na zasadzie, gdy czytamy coś po raz drugi skupiamy się i wyłuskujemy rzeczy, których prędzej nie widzieliśmy.

✨ Wersja dla młodych dam moim zdaniem idealnie sprawdzi się na prezent, dla dziewczynki wchodzącej w wiek nastoletni. Pamietam jak sama byłam w takim okresie i zaczytywałam się w młodzieżowych romansidłach, z książkami Austen nie miałam wtedy najmniejszych szans, jednak wydaje mi się, że gdyby wtedy ktoś podłożył mi te powieści w przeróbkach dla dzieci, od razu bym się zakochała. Czekam na kolejne książki, w tym wydaniu!

Powieści Jane Austen to klasyka literatury angielskiej, którą pragnęłam poznać od dawna. Mój wybór okazał się ograniczony przez czasową niedostępność niektórych książek w bibliotece - te najbardziej znane są bardzo rozchwytywane, zatem na pewno będę musiała trochę odczekać. Kiedy tylko zabrałam do domu "Opactwo Northanger", "Perswazje" oraz "Mansfield Park", błyskawicznie zabrałam się za czytanie pierwszego tytułu, mając ogromną nadzieję, że Austen zauroczy mnie swoją twórczością...

17-letnia Katarzyna Morland pochodzi z wielodzietnej i niezbyt bogatej rodziny, mieszkającej na wsi. Ze względu na swoje pochodzenie, a także charakter, dziewczyna jest prostolinijna, niewymagająca, nieobyta, a do tego niekiedy nazbyt naiwna. Katarzyna jest wniebowzięta, kiedy dostaje od sąsiadów propozycję kilkutygodniowego wyjazdu do Bath - miasta, w którym życie tętni zdecydowanie bardziej niż na wsi. W owym miejscu główna bohaterka poznaje piękną, acz podstępną i chciwą Isabelle, a także jej brata Johna Torpe'a, który podejmuje nieudaczne próby zdobycia serca Katarzyny. Na szczęście na swojej drodze dziewczyna spotyka również wspaniałego Tilneya oraz jego uroczą siostrę Eleonorę, z którymi nawiązuje bliższe relacje.

Moje oczekiwania względem tej powieści były bardzo wysokie. Mając na uwadze świetność XIX-wiecznej literatury angielskiej, byłam wręcz przekonana, że "Opactwo Northanger" przypadnie mi do gustu. Niestety nawet wspaniały klimat owej epoki, jak również wyważony i wręcz poetycki język, nie spowodowały, abym zapałała miłością do twórczości Jane Austen (przynajmniej na razie, bo nie poddaję się i mam zamiar sięgnąć po kolejne powieści tej autorki, wierząc, że spodobają mi się bardziej). Książkę męczyłam nadzwyczajnie długo - pierwsza połowa wynudziła mnie przeokropnie, dopiero pod koniec akcja rozkręciła się. Niestety o kilkadziesiąt stron za późno...

"Opactwo Northanger" miało być finezyjną oraz przepełnioną humorem parodią popularnych powieści gotyckich, pojawiających się na przełomie XVIII i XIX wieku. Owszem, w niektórych scenach można było doszukać się owych właściwości, jednakże powieść nie wzbudziła we mnie niespotykanych emocji, nie licząc politowania dla atrybutów co poniektórych bohaterów, a także ironicznego uśmiechu, szczególnie w przypadku nieobycia Katarzyny oraz chytrości Isabelle. Na pewno owa lektura jest historią uniwersalną - po dziś dzień u wielu osób trwa kult pieniądza, a osoby biedniejsze spychane są na boczny tor.

[Adres usunięty]