O psie, który jeździł koleją

Książka bardzo dobrze napisana marginesy zaznaczają najważniejsze momenty i objaśnienia w książce. Opracowanie pełne i skrócone jest bardzo przydatne, [Adres usunięty]i które mają kłopoty [Adres usunięty]ietyeaniem i mogą w ten sposób sobie choć troszkę odświeżyć .

Książka kojarzy mi się z dzieciństwem, a dziś czytam ją synowi :) Piękna i zarazem wzruszająca opowieść.

Wzruszająca i chwytająca za serce. Polecam wszystkim miłośnikom psów (pomimo zakończenia)!

Lektura dla mojej córeczki. książki w naszym domu odgrywają bardzo dużą rolę, dzięki nim możemy wiele się dowiedzieć, przenieść w różne miejsca i kształtować naszą wyobraźnię. Tak tez było z książką " O psie, który jeździł koleją". Nie dość, że sama fabuła książki jest bardzo interesująca, to sposób w jaki są zaznaczone ważne informację pomógł jej szybko i sprawnie przeczytać i zrozumieć książkę. Opracowanie lektury jest bardzo proste i wyraziste, po przeczytaniu lektury można sobie przypomnieć wątki czytając streszczenie czy opisy. Bardzo fajne i przyjemne opracowanie.

"O psie, który jeździł koleją", to jedna z tych książek, które zostają w pamięci przez wiele lat. Ta książka jest naprawdę wyjątkowa, a po jej lekturze chyba każde dziecko marzy o takim wyjątkowym psie jak Lampo. W tej książce znajdziemy całą gamę emocji, od wielkiej radości po łzy smutku. Myślę, że, pomimo tego, że ta książka ma już kilka dekad to nic nie straciła ze swojego uroku.  Osobiście wspominam  ją z ogromnym sentymentem. I wróciłam do niej razem z moimi dziećmi. Daję książce zasłużoną 5.

Książka "O psie, który jeździł koleją" to ponadczasowa lektura, która uwrażliwia i pobudza empatię w czytającym. Niezwykłe przygody psa, które zostały opisane w książce były inspirowane prawdziwą historią co jeszcze bardziej zachęca do przeczytania tej lektury. To niezwykła historia przyjaźni między psem i człowiekiem, która napisana jest w niezwykły sposób, który trafi do serc tych młodszych i tych starszych czytelników. W moim sercu pozostała na długo.

Tę książkę czytałam po raz pierwszy w czasach, kiedy chodziłam do szkoły podstawowej, czyli dobre 20 lat temu. Od tego momentu bardzo chętnie do niej wracam i cały czas wywołuje we mnie takie same emocje - od niezgody z rzeczywistością przedstawioną w lekturze, po wzruszenie i dumę. Kto z nas nie chciałby spotkać na swojej drodze takiego Lampo? Według mnie to lektura obowiązkowa nie tylko dla uczniów, ale dla każdego człowieka, bo to piękna i wzruszająca opowieść. Niesamowicie chwyta za serce, nie tylko miłośników psów, ale wszystkich wrażliwców.

Piękna i wzruszająca. Lubię do niej wracać. Pamiętam, że już jako mały chłopiec doceniłem przyjaźń ze zwierzęciem dzięki tej powieści.

Jedna z moich ukochanych lektur szkolnych. Wróciłem do niej po latach i ponownie wzrusza!

Książka opowiadająca o psie i o ludziach, a także o niezwykłej więzi jaka się stworzyła pomiędzy właśnie człowiekiem a zwierzęciem. Jest to historia oddania, tęsknoty, wierności, przywiązania, można śmiało rzec miłości. Książka ta to nie jest bajka, to nie jest wyssana z palca historyjka, to prawdziwa życiowa opowieść, prawdziwy bohater. piękne i kompletne wydanie lektur. Wzbogacone jest ono dodatkowo o opracowanie i streszczenie z myślą o wszystkich uczniach. Ta część pomoże im w pracy nad tekstem i utrwaleniu treści. POLECAM posiadanie obu egzemplarzy tego bez opracowania i tego z opracowaniem :)

„O psie, który jeździł koleją” autorstwa Romana Pisarskiego, to jedna z najsmutniejszych książek, jakie miałem okazję czytać w dzieciństwie. Po ponad dwudziestu latach, ponownie sięgnąłem po to opowiadanie.

Roman Pisarski urodził się 23 marca 1912 roku w Stanisławowie, na Ukrainie. Ukończył polonistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim. Pracował w kilku szkołach, m.in. w liceach ogólnokształcących, umiejscowionych w Gliwicach, Zabrzu i Poznaniu. Stanowisko nauczyciela porzucił w latach 50., kiedy to poświęcił się całkowicie pisarstwu. Debiut literacki pisarza miał miejsce jednak znacznie wcześniej, bo w 1939 roku, kiedy na łamach „Kuriera Literacko-Naukowego” opublikowany został utwór „Granica”. Po porzuceniu profesji nauczyciela języka polskiego pisarz rozpoczął pracę nad podręcznikami. Efektami pracy autora były dwie uznane publikacje: „Rzekła rzepa rzepakowi” i „Kolorowa gramatyka”. Pisarski zmarł 10 lipca 1969 roku w Warszawie.

Zawiadowca z Marittimy znajduje na stacji kolejowej wesołego kundelka, który jest mieszańcem owczarka i szpica. Postanawia go przygarnąć i nazwać imieniem Lampo, co po włosku znaczy błyskawica. Tak zaczyna się historia wielkiej przyjaźni, jaka może zrodzić się wyłącznie pomiędzy psem a człowiekiem.

Książka Pisarskiego, to króciutkie opowiadanie, którego przeczytanie zajęło mi kilkanaście minut. Nowela jest napisana bardzo prostym językiem i jest bardzo mocno monotematyczna. I chociaż jako osoba dorosła traktuję to jako duży minus, to wiem, że jest to lektura skierowana przede wszystkim do najmłodszych moli książkowych, dla których będzie to niewątpliwie duże ułatwienie w czytaniu. Najmocniejszą stroną tej książki, jest jej zakończenie. Jako że jestem wielkim miłośnikiem psów, to nie ukrywam, że końcówka spowodowała, że gdzieś w sercu bardzo mocno mnie ścisnęło. Myślę, że niejeden wrażliwy czytelnik uroni łezkę czytając ostatnie strony „O psie, który jeździł koleją”. Natomiast za największy minus tej noweli uważam to, że nie zostało w żaden sposób wyjaśnione, dlaczego Lampo jeździł pociągami i w jaki sposób poznał tak doskonale rozkłady jazdy kolei.

„O psie, który jeździł koleją”, to opowiadanie o prawdziwej przyjaźni pomiędzy człowiekiem i zwierzęciem. W doskonały, chociaż też w niełatwy sposób pokazuje młodym czytelnikom, do jakich poświęceń zdolny jest pies, któremu ofiaruje się miłość. Warto zapoznać się z tą lekturą, tym bardziej, że jest ona oparta na prawdziwej historii, jaka wydarzyła się we Włoszech w pięćdziesiątych latach ubiegłego wieku.

Opinia pochodzi z mojego bloga: [Adres usunięty]

Super książka! Wzruszająca! Ten piesek poświęcił swoje życie dla Adeli...

Wśród lektur, które czytałam w szkole podstawowej jest kilka perełek, które pamiętam do dziś. Jedną z nich jest prawdziwe arcydzieło literatury dziecięcej, tj. książka "O psie, który jeździł koleją". Jej autorem jest Roman Pisarski (1912 - 1969) mający w swym dorobku również wierszowane opowiadania, audycje radiowe oraz teksty piosenek dziecięcych. Książkę napisał w 1967 roku.

Tytułowy bohater książki to kundelek zwany Lampo, wyjątkowo mądra i rezolutna psina posiadająca niesamowite umiejętności. Ów psiak kochał podróże koleją i tak oto pewnego razu dotarł do niewielkiej stacji Marittima we Włoszech, która stała się jego domem. Pies podbił serca wszystkich pracowników kolei ale szczególną sympatią i oddaniem darzył zawiadowcę stacji. Lampo szybko zadomowił się w nowym miejscu i zachowywał tak jakby sam był jednym z pracowników kolei pomagając w pełnieniu obowiązków miejscowym kolejarzom. Zawiadowca zabierał psa do domu, do rodziny ale ten tuż po kolacji wracał pociągiem na stację do Marittimy. Stąd też często udawał się w bliższe lub dalsze podróże pociągiem zawsze jednak wracając. O psie zrobiło się głośno i znali go już nie tylko lokalni kolejarze co jak się później okazało nikomu nie wyszło na dobre...

Historia opisana na kartach książki, choć trudno uwierzyć, wydarzyła się naprawdę we Włoszech w latach 50 ubiegłego wieku. Jest niezwykła a przy tym niebywale emocjonująca. Czytelnicy przeczytają w niej o tym jak Lampo tęskni za zwiadowcą i jego rodziną podczas rozłąki, jak przeżywa poważny wypadek a na końcu ginie tragicznie ratując malutką córeczkę zawiadowcy. Gdy pomyślę, o rezolutnym Lampo łza sama kręci się w oku. Pies tak pokochał zawiadowcę i jego dzieci, że zawsze potrafił do nich wrócić nawet będąc w podróży setki kilometrów od Marittimy. Jego oddanie, miłość i poświęcenie poruszają kolejne pokolenia młodych czytelników. Bardzo cieszy więc fakt, iż w kanonie lektur szkolnych jest właśnie ta książka. Jej treść zmusza maluchy do refleksji ucząc przy tym empatii i pokazując jak wielka więź może łączyć psa i człowieka.

Publikacja wzbogacona jest o piękne kolorowe ilustracje Katarzyny Bilskiej, które uprzyjemniają jej lekturę. Dzięki pięknemu wydaniu przygoda z tą właśnie książką staje się jeszcze bardziej przyjemna pozostając na długo w pamięci czytelnika. Opowieści takie jak ta chwytają za serce i nie sposób przejść obok nich obojętnie. Oczywiście polecam ją wszystkim dzieciom.