Nieperfekcyjna mama

Rok wydania 2016... żałuję niezmiernie, że dopiero rok po narodzinach mojego pierworodnego Synka światło dzienne ujrzało DZIEŁO. Tak, nie poradnik, jakieś dyrdymały... DZIEŁO, które każda młoda - świeżo upieczona, jak i doświadczona mama powinna mieć w swoich rękach choć przez chwilę... To DZIEŁO niejedną bombardowaną przez grono "życzliwych" mamusię, uchroniłoby przed autodestrukcją psychiczną. Nie oszukujmy się, że każda z nas - mam - ma milion dylematów, sprzecznych myśli, niejasnych sytuacji o których albo nie ma z kim porozmawiać albo nie chce, unikając tym samym ewentualnej krytyki ze strony Tych naj pod każdym względem, bądź tych mające naj pod każdym względem dzieci.... a moje akurat mimo., że za chwilę skończy 2 lata nadal jest "pieluchowe", przespane w pełni nocki mogę zliczyć na palcach jednej ręki. Moje dziecko ma także wyrodną matkę - pracującą, a ono nieszczęśliwie w mniemaniu niektórych życzliwych chodzi do żłobko-przedszkola... tatuś też pracujący intensywnie (żeby nie było)...a jednak pani Ania mnie rozumie... i niejednokrotnie utwierdza w przekonaniu, że SZCZĘŚLIWA MAMA TO JESZCZE SZCZĘŚLIWSZE DZIECKO...

Podsumowując w jednym albo dwóch słowach... GORĄCO POLECAM

Książka napisana w zabawny sposób. Pokazuje, że nie każda mama musi być perfekcyjna we wszystkim. W tym zagonionym świecie pokazuje, że można odetchnąć, cieszyć się macierzyństwem i nie trzeba być przy tym idealną. Zdecydowanie polecam wszystkim świeżo upieczonym mamom, które straciły wiarę w siebie. Ta książa pomoże Wam ją odzyskać. Książkę pochłonęłam w jeden wieczór, bo poprostu nie można się od niej oderwać.

Dziś zapraszam na recenzję kolejnego poradnika (ostatnio dużo ich u mnie... ). Tym razem dotyczy rodzicielstwa.

Od kobiet oczekuje się perfekcji we wszystkim co robią, w każdej sferze życia. Nie zwraca się uwagi, jak wiele obowiązków mają. Ciągle jeszcze panuje przekonanie, że są zajęcia babskie i męskie. Oczywiście prowadzenie domu, opieka nad dzieckiem to domena, obowiązek pań. Bardzo się cieszę, że to powoli się zmienia, a mężczyźni zaczynają się włączać w obowiązki domowe. Jest coraz lepiej. Muszę się Wam przyznać, że nie mogę już patrzeć na panów i władców czy czytać i słuchać o nich. Dlaczego? Ich jedynym zajęciem domowym jest siedzenie przed telewizorem, obiad (koniecznie mięsny i tłusty!) ma być podany przed nos, a wychowanie dzieci ogranicza się do dania klapsa za karę, za złe oceny lub zachowanie.

Autorka zwraca się bezpośrednio do nas, czytelników, opowiada o swoich przejściach z ciążą i wychowaniem dzieci. Anna Dydzik bez upiększania pisze jak wyglądało jej życie po urodzeniu pierwszej córki, potem po przyjściu na świat bliźniaczek (a więc miała dzieci z małą różnicą wieku). Zapewnia, że z czasem będzie coraz lepiej, a dom czy inne sprawy nie zawalą się jeśli czasem pozwolimy sobie przez chwilę być nieperfekcyjnymi.

Bardzo polecam tę książkę. Pokusiłabym się o stwierdzenie, że jest to obowiązkowa pozycja do przeczytania dla przyszłych rodziców (obojga!), element wyprawki.

Autorka na podstawie własnego doświadczenia z trójką swoich dzieci, podejmuje tematy dylematów z jakimi spotykają się kobiety we wczesnym macierzyństwie, choćby takich jak karmienie. Jednak nie znajdziemy tutaj porad co robić i czego nie robić, a raczej jak podjeść do tematu z dystansem, jak kierować się własną intuicją i przede wszystkim dobrem dziecka, a nie odgórnie narzuconymi zasadami, które przeczytamy na forach, czy innych stronach internetowych.

Książka dedykowana jest każdej mamie i przyszłej mamie, może być inspiracją i motywacją do walki o siebie i szczęście swojej rodziny, ale także pocieszeniem i usprawiedliwieniem dla naszych słabości.

Poradnik daje przyzwolenie na bycie nieidealną, na popełnianie błędów, posiadanie chwil zwątpienia, a nawet złości.

Uczy, że nie trzeba podążać za aktualną modą, przejmować się opiniami innych i zamykać się w ramkach, narzuconych schematach.

Polecam wszystkim młodym mamom i przyszłym mamom :)

[Adres usunięty]

Nie jest klasyczny poradnik dla rodziców, a raczej zbiór przemyśleń oraz wspomnień. Jeżeli już pojawiają się tam rady, to są nienachalne, tylko w postaci sugestii do osobistych działań. W książce nie znajdziecie jednej wyznaczonej, idealnej drogi wychowania dzieci, bo po prostu jej nie ma. Mając trójkę dzieci, mogę to śmiało potwierdzić. Każde z nich jest wyjątkowe i inaczej muszę z nimi postępować oraz wychowywać. Autorka ukazuje najistotniejsze problemy, z którymi styka się większość mam - problemy z karmieniem, baby blues, czy rolę taty w wychowaniu dzieci. Pokazuje, że wszystkie zmagamy się z podobnymi problemami, mamy takie same wątpliwości i często popełniamy takie same błędy.

Komu polecam tę książkę?

Kobietą planującym założenie rodziny, dla których wiele rzeczy będzie jeszcze bardzo abstrakcyjnych, ale z pewnością później wygrzebią jej treści z pamięci we właściwym momencie. Polecam gorąca wszystkim mamą na początku swojej kariery rodzicielskiej, gdy łzy cisną na powieki, gdy sielanka wydaje się koszmarem i macie wrażenie, że za każdymi drzwiami są tylko perfekcyjne mamy, żony i kobiety. Ta książka pozwoli Wam dostrzec normalne i radosne aspekty macierzyństwa bez spinania się i okłamywania rzeczywistości. Macierzyństwo, to naprawdę ciężki kawałek chleba i warto nabrać dystansu do wielu aspektów życia. I oczywiście warto, aby przeczytały ją matki z bagażem rodzinnym, niezależnie czy mają jedno, dwójki, czy więcej potomstwa. Ostrzegam, mi polały się łzy smutku, radości i wróciły wspomnień również te głęboko ukryte w podświadomości. Miałam momentami wrażenie, że ktoś opisał moje małe zmagania matczyne.