Nie ufaj nikomu

Mieliście okazję zapoznać się z twórczością Kathryn Croft?

„Nie ufaj nikomu” to świetnie skonstruowany thriller psychologiczny. Autorka ma genialny styl pisania i lubi zaskakiwać czytelnika nieszablonowymi pomysłami i intrygami. Akcja książki toczy się na dwóch płaszczyznach - w teraźniejszości i przeszłości. Cofając się w przeszłość możemy lepiej poznać bohaterów i motywy ich zachowania w teraźniejszości. Prowadzenia akcji dwutorowo i przedstawiania jest z perspektywy dwóch postaci niesamowicie buduje napięcie i wciąga czytelnika. Autorka tak skonstruowała fabułę, że tytuł okazuje się być bardzo trafny. Tutaj nie można nikomu ufać. Gdy wydaje Ci się, że już wiesz co będzie dalej to nagle wszystkie Twoje wyobrażenia zaczynają się walić. Bohaterzy zostali wykreowani jako postacie niezwykle intrygujące, oryginale i nieprzywidywane. Razem z fabułą tworzy to połączenie wyśmienite. Nieprzewidywalne zakończenie mogę porównać do wisienki na torcie.

Zdecydowanie polecam Wam tę książkę.

Książka od pierwszych stron mnie wciągnęła, trudno było się od niej oderwać. Nieustające zwroty akcji i zupełnie niespodziewany finał. Zdecydowanie polecam.

Poznajmy trzy kobiety noszące blizny przeszłości - Mię, Josie i Alison.

Pięć lat wcześniej mąż Mii popełnił samobójstwo i zostawił ją samą z maleńką córeczką. Mia przeszła szkolenie terapeutyczne i prowadzi własną praktykę. Rozpoczyna nowy rozdział w życiu przy boku opiekuńczego Willa. Mia nie pogodziła się z przeszłością i wciąż dręczy ją wiele pytań. Jej mąż został oskarżony o zabójstwo młodej studentki Josie, swej kochanki. Nigdy nie ustalono co przytrafiło się Josie a jej ciała nie odnaleziono do dziś. Przez długi czas ludzie nie dawali Mii spokoju i obwiniali o wszystko co się stało. Kiedy wydaje się, że życie Mii biegnie nowym rytmem jej świat kolejny raz burzy się w ułamku sekundy. Trafia do niej nowa pacjentka Alison Cummings, która oskarża swojego partnera o przemoc fizyczną. Alison twierdzi również, że mąż Mii Zach nie popełnił samobójstwa. Mia nie wierzy czy usłyszała to co jej się wydaje tym bardziej, że kobieta wszystkiego się wypiera i wybiega z gabinetu. Czy Alison cierpi na urojenia? Minęło pięć lat od tragedii i nagłe pojawienie się kobiety znającej szczegóły dotyczące dnia śmierci Zacha wstrząsają młodą wdową. Mia nie skupi się na przyszłości dopóki nie pozna prawdy.

Akcja książki toczy się na dwóch płaszczyznach - teraźniejszości, w której skupiamy się na Mii oraz wydarzeniach rozgrywających się pięć lat wcześniej gdzie cała uwaga skupia się na Josie i Zachu. Mia nie wie czy wierzyć we wszystko co mówi nie do końca zrównoważona Alison. Kobieta jednak bardzo dobrze znała Josie i jej słowa wydają się być znaczące. Cofnięcie się do przeszłości pozwala nam z najdrobniejszymi szczegółami poznać bohaterki. Na pierwszy plan wysuwa się Josie, rzekoma kochanka. Przez długi czas torturowana psychicznie i skatowana niemal na śmierć przez partnera matki, dla której była największym życiowym błędem. Poznajemy jej codzienność oraz wgłębiamy się w relację z Zachem, jej wykładowcą. Takie dwutorowe poprowadzenie akcji niesamowicie stopniuje napięcie i wciąga w rozwój wydarzeń. Kto kłamie? Komu można ufać?

Tytuł okazał się odpowiednio idealny w odniesieniu do całości książki. Nie ufaj nikomu. W tej powieści naprawdę nikomu nie można ufać. W pewnym momencie przestałam ufać samej autorce, ponieważ miałam wrażenie, że coraz bardziej daję się wywieść w pole. Z thrillerami psychologicznymi mam ogromny problem i właśnie dlatego tak bardzo je uwielbiam. Kombinuję, myślę, podejrzeń wciąż przybywa, sekrety wychodzą na jaw, przybywa mylnych tropów, już wydaje mi się, że odkryłam zagadkę i okazuje się, że ... autorka skutecznie wodziła mnie za nos. Nic nie jest oczywiste w tej powieści i nie raz dałam się zaskoczyć.

"Nie ufaj nikomu" okazał się świetnie skonstruowanym thrillerem. Wyraziści, nieprzewidywalni bohaterowie, oryginalny i intrygujący pomysł na fabułę, nabierająca tempa akcja oraz klimat pełen tajemnic. Prawda miesza się z kłamstwem, autorka zaskakuje i wywraca wszystko do góry nogami. Książkę czyta się błyskawicznie, wciąga już od pierwszych stron. Ten thriller psychologiczny zaskakuje swoim zakończeniem mocno nieprzewidywalnym. Jeszcze nigdy nie miałam tylu scenariuszy rozwiązań ale i tak okazało się, że ani jeden się nie sprawdził. Autorka świetnie buduje napięcie i umiejętnie prowadzi akcję. Ta historia jest tajemnicza, intrygująca i nieprzewidywalna. Przeczytajcie ją koniecznie ale pamiętajcie o jednym - nie ufajcie nikomu!

[Adres usunięty]

Kathryn Croft napisała kilka powieści, jednak w Polsce dopiero ukazały się jej trzy tytuły. ,,Nie ufaj nikomu" to szósta książka w dorobku autorki.

Główna bohaterka przez lata musiała mierzyć się z tym, że jej mąż popełnił samobójstwo. Ten krok sam w sobie nie byłby może aż tak bulwersujący, gdyby nie to co rzekomo zrobił przed śmiercią. Kobieta po 5 latach od tej tragedii musi zmierzyć się z nią na nowo. Zgłasza się do niej znajoma, która twierdzi, że jej mąż wcale nie popełnił samobójstwa...

W ostatnim czasie mam ogromną ochotę na kryminały i thrillery psychologiczne, dlatego też z wielką przyjemnością zapoznałam się z ,,Nie ufaj nikomu" Kathryn Croft. Spodziewałam się zapowiadanego zaskakującego zakończenia, jednak muszę przyznać, że nie odczułam wielkiego szoku. Jednej części domyślałam się niemalże od początku, druga - nie była aż tak zaskakująca, jak się tego spodziewałam.

Kathryn Croft tworzy naprawdę bardzo ciekawe, przemyślane książki, w których nic nie jest takie, jak się początkowo wydaje. Jej najnowsza powieść, która ukazała się na polskim rynku, wcale nie jest w tym względzie wyjątkiem. Jest to jedna z tych pozycji, która zasługuje na uwagę.

,,Nie ufaj nikomu" to powieść, od której niemalże nie można się oderwać. Mimo tego, że zakończenie okazało się nie być dla mnie wielkim zaskoczeniem, i tak miło spędziłam czas z tą lekturą.

Fabuła tej książki toczy się na dwóch płaszczyznach czasowych- teraźniejszość przeplata się z przeszłością. Historię poznajemy z dwóch perspektyw. - Mii (teraźniejszość) oraz Josie- kochanki Zacha (pięć lat wcześniej). W tej pozycji mamy do czynienia z narracją pierwszoosobową, którą osobiście uwielbiam, bo dzięki niej zawsze jestem bliżej bohaterów i całej historii.

Książka wciąga już od pierwszej strony, a akcja tak naprawdę nie zwalnia tempa i praktycznie ciągle trzyma w napięciu. Każdy rozdział kończył tak, że miałam ochotę cisnąć książką o ścianę i wykrzyczeć autorce, że tak się nie robi! Tak nie kończy się rozdziału! No chyba, że chce aby jej czytelnicy zeszli na zawał. Absolutnie nie jest to minus tej pozycji. To oznacza, że autorka cały czas podsycała moją ciekawość i ciągle trzymała w napięciu. Dlatego też trudno było mi się od niej oderwać. Najlepsze jest to, że przy każdej końcówce rozdziału byłam wściekła, że muszę chwilę poczekać, by dowiedzieć się co było dalej, jednak jak zaczynałam nowy rozdział to od razu 'zapominałam' o poprzednim. Warto wspomnieć, że rozdziały przeplatają się naprzemiennie- teraźniejszość z przeszłością, przez co jednocześnie poznajemy dwie różne, ale łączące się historie. Autorka potrafi tak zaciekawić, że nie chciałam nawet na chwilę odkładać książki. A jak już odłożyć ją musiałam, to ciągle o niej myślałam i starałam się rozwiązać tę zagadkę.

Pomysł na fabułę i jej przedstawienie moim zdaniem jest fenomenalny. Autorka na każdym kroku myli i zawodzi. Podrzuca czytelnikowi mylne tropy, przez co podejrzenia spływają na każdego bohatera po kolei. Tak naprawdę z rozdziału na rozdział miałam inne typy, a i tak nie udało mi się odgadnąć kto za tym wszystkim stoi. Ubolewam tylko, że zakończenie nie jest bardziej emocjonujące. Autorka w ostatnich dwóch rozdziałach powoli odkrywa karty. Zakończenie, owszem, jest szokujące i zaskakujące, ale nie ekscytujące. Chodzi mi o to, że w niektórych książkach zakończenie to jedna, dwie strony, które spadają jak grom z jasnego nieba. Jeśli chodzi o Kathryn Croft to ona stawia raczej na dłuższe zakończenia. Taki już jest jej styl i trzeba się z tym pogodzić ☺️

Najważniejsze jest to, że autorka potrafi zaskoczyć, zszokować, trzymać czytelnika w ciągłym napięciu i zaplanować taką intrygę, że w pewnym momencie, aż głowa boli od krążących myśli i podejrzeń ☺️

POLECAM :)

Czasem kobieta potrzebuje dreszczyku grozy. Literatury, która zamiast rozgrzać… zmrozi jej krew w żyłach. Dlatego od czasu do czasu warto sięgnąć po thrillery. Dziś mam dla Was propozycję lektury, która wciąga i zaskakuję.

Książka Kathryn Croft "Nie ufaj nikomu" pojawiła się w mojej biblioteczce dzięki Wydawnictwu Burda Książki. Książka przykuła moją uwagę intrygującym, krótkim opisem. Zaczęłam lekturę i przepadłam w plątaninę niedomówień i podejrzeń. Kathryn Croft przedstawia nam historię opowiedzianą z punktu widzenia dwóch kobiet.

Mia straciła męża, Zacha. Podobno popełnił ON samobójstwo i zabił swoją kochankę. Po pięciu latach od tragedii, kiedy kobieta zaczyna nowe życie pojawia się niespodziewanie ktoś z przeszłości i wywraca jej poukładane życie do góry nogami.

Josie jest studentką Zacha i przynajmniej dwie osoby uważają, że również jego kochanką. Kobieta ma trudną przeszłość, jej obecne życie jest skomplikowane i wypełnione alkoholem a jedyną osobą, u której ma wsparcie jest… Zach.

Te dwie kobiety nigdy się nie spotkały. Nigdy nie rozmawiały. Ale ich losy zostały połączone w spirali kłamstw i nienawiści.

„Nie ufaj nikomu” czyta się bardzo szybko. Przyjemny język, krótkie rozdziały i różne punkty widzenia sprawiają, że lektura jest niezwykle wciągająca. Przez chwilę o śmierć Zacha podejrzewałam dosłownie wszystkich, ale zakończenie… rzeczywiście bardzo zaskakuję.

Lekturę serdecznie polecam i mam nadzieję, że sprawi Wam taką samą przyjemność jak mi.

Więcej recenzji na: [Adres usunięty]

Od jakiegoś czasu sięgam po thrillery ze względu na ich treść i sposób, w jaki są napisane. Lubię te zawiłe historie i nierozwiązane do ostatnich stron zagadki. Czy tak było również w tym przypadku?

'Na dobre i na złe. Właśnie to ma oznaczać małżeństwo, czyż nie, Zach? Ale nie dla nas. Nie teraz, gdy odszedłeś.'

Mia jest wdową, która 5 lat temu straciła męża. Zach postanowił zakończyć swoje życie, popełniając samobójstwo. Jego żona próbuje poukładać sobie życie na nowo, wychowując córkę i spotykając się z Willem. Pewnego dnia do jej gabinetu trafia Alison. Dziewczyna ma problemy ze sobą, jednak w pewnym momencie sesji terapeutycznej twierdzi, że Zach nie popełnił samobójstwa, a został zamordowany. Czy tak faktycznie się stało?

Mia jest kobietą, która w gruncie rzeczy nie poradziła sobie z tragiczną śmiercią męża. Nie potrafi w pełni zaufać swojemu obecnemu partnerowi, nie chce się w pełni zaangażować w nowy związek. Ponadto na własną rękę próbuje rozwiązać zagadkę, której początek dała Alison. Dziewczyna natomiast jest koleżanką Josie, która zaginęła po śmierci Zacha, będąc jednocześnie jego kochanką.

Historia jest pełna tajemnic. Poznajemy wydarzenia w czasie teraźniejszym opowiadane przez Mię oraz wydarzenia sprzed pięciu lat przedstawione z perspektywy Josie. Jak zakończy się historia? Czy Alison wie o czymś, do czego nie doszła policja? Odpowiedzi na te i wiele innych pytań znajdziemy na kartach historii.

'Ale życie nie jest takie proste, wiem to aż za dobrze. Wszyscy nosimy blizny z przeszłości, kimkolwiek jesteśmy. Nieusuwalne tatuaże wryte w skórę.'

Polecam wszystkim, którzy lubią tego typu opowieści Ja sama zakończenia kompletnie się nie spodziewałam i nie udało mi się przewidzieć jak całość się rozwiąże. Z samą autorką zetknęłam się po raz pierwszy i z pewnością nie ostatni.

'Doskonałość jest męcząca. Sprawia, że inni mają wrażenie, jakby nie byli wystarczająco dobrzy, jakby nie mogli sprostać twoim oczekiwaniom. Nie chcesz być idealna.'