Naznaczeni śmiercią. Tom 1

Dwa narody funkcjonujące według odmiennych zasad, posługujące się innymi językami, dzielące tę samą planetę.

Przepowiednia, scalająca losy politycznych i religijnych wrogów.

Walka o przywrócenie porządku we Wszechświecie.

Miłość, dla której warto dopuścić się zdrady.

Tożsamość, będąca wyborem serca, nie zaś pochodzenia i wpojonych zasad.

Chociaż świat postaci, wykreowanych przez Veronikę Roth, jest mi jedynie znany z ekranizacji losów Tris Prior, nie odczuwam wstydu z powodu tego, że dopiero Naznaczeni śmiercią zapoczątkowali przygodę z papierową wersją twórczości wspomnianej autorki.

Intrygująca okładka stanowi preludium historii, która w pełni zasługuje na rozgłos w mediach, towarzyszący premierze książki. Lektura powieści przynosi odpowiedź na dręczące pytanie, związane z pochodzeniem charakterystycznych nacięć, z których wypływa złota ciecz.

Najmocniejszym atutem Naznaczonych jest fabuła. Bezsprzeczna logika następujących po sobie zdarzeń, konsekwencje dokonanych wyborów, postaci, pojawiające się w danym celu, mające za zadanie odegranie konkretnej roli, opisy wybranych miejsc, czynności, ubioru, sprawiają, że w tej książce nie znajdziecie przypadkowych elementów, zbędnych składników przemyślanej całości. Czytelnik zostaje wyposażony w niezbędną dawkę informacji do tego, by potrafił się wczuć w daną sytuację, nawet jeśli niektóre kwestie otulone zostały woalką tajemnicy i jedynie odrobinę odkryte, by zwiększyć apetyt na kolejną część opowieści, by zburzyć filary zbyt łatwo zdobytej wiedzy.

Akcja rozgrywa się w różnych miejscach Wszechświata, przez co utwór nabywa cech powieści podróżniczo-fantastycznej. Roth pokusiła się o wymyślenie fauny i flory (Pancerni, szakwiaty), dla których stworzyła idealne warunki bytu na opisanych planetach. Te zaś, zostały wyposażone w charakterystyczne dla siebie właściwości (temperatura, ukształtowanie terenu), zamieszkane przez ludy, odznaczające się atrakcyjnymi umiejętnościami i godnymi uwagi tradycjami (żer narodu Shotet, uhonorowanie śmierci). Uwagę czytelnika zwracają Wyrocznie, przepowiadające losy wybrańców oraz próby ingerowania w przyszłość.

Relacja, jaka nawiązuje się pomiędzy odwiecznymi wrogami, nie została pozbawiona napięcia. Pomiędzy Cyrą a Akosem niespiesznie rodzi się uczucie. Z jednej strony tych dwoje jest na siebie skazanych. To przecież z inicjatywy obecnego władcy ludu Shotet, najmłodsze dziecko Noaveków wyposażone zostało w kompana, jeńca, chłopca, obdarzonego umiejętnością okiełznania niewyobrażalnego cierpienia. Niemalże nieustanne przebywanie we własnej obecności, prowokuje spodziewane skutki. Z czasem uprowadzony nastolatek zaczyna widzieć w siostrze tyrana przyjaciółkę, partnerkę w zbrodni, jak również obiekt pierwszej, jeszcze niewinnej, aczkolwiek nieplatonicznej miłości. Urok tej historii tkwi w pragnieniu wzajemnego poznawania się, w odwadze, dającej siłę do tego, by odsunąć na bok własne pragnienia, by pomóc ukochanej osobie. Nie liczcie jednak na frywolne sceny. Tych dwoje ledwie przekroczy pierwszą bazę, wystawiając Waszą cierpliwość na próbę.

Nie potrafię sprawić, by pierwszoplanowe postaci pojawiły się w mojej wyobraźni, wiernie oddając koncepcję Veroniki Roth. Szczątkowe opisy ich aparycji (w powyższym zakresie) podcięły mi skrzydła. Mogę jedynie stworzyć własne wyobrażenie o Cyrze, Akosie, Ryzeku, bazując na nielicznych podpowiedziach autorki. Nie mam jednak o to pretensji, gdyż w tej sytuacji widzę ogromny potencjał, traktuję ją jak umysłowy wysiłek, jeszcze silniej wiążący mnie z bohaterami powieści.

Tę historię warto poznać dla samego faktu zaobserwowania przeobrażenia ofiary w kata. Syn, względem którego ojciec ma ogromne wymagania, pragnie sprostać oczekiwaniom i bezwzględnością, okrucieństwem udowadnia swą wartość. Uczeń stara się przerosnąć mistrza, zasłużyć na miano jego następcy. Jednak cena, jaką Ryzek musi zapłacić za swą postawę, za podjęte decyzje jest bardzo wysoka. Cyra zaś z marionetki przeistacza się w wojowniczkę, walczącą z wyrzutami sumienia, zmagającą się z niechcianym darem, przyczyniającą się do zgonu przeciwników swego brata, jak i niewinnych osób. Ów dar jest tym, co bohaterów powieści odróżnia od przeciętnych homo sapiens. Prócz wyimaginowanego miejsca we Wszechświecie, w jakim egzystują, postaci noszą pamiątkę po Nurcie- umiejętność czyniącą z nich wyjątkowe istoty. Niektórzy potrafią łagodzić strach, przechwycić i wymienić wspomnienia, nie odczuwają bólu, lub wręcz przeciwnie, muszą z nim funkcjonować, i chcąc zaznać ulgę, obdarzać nim swe ofiary.

Czy tak naprawdę ważne są motywy, które kierują działaniem człowieka, jeżeli jednym ze skutków jego czynów jest wyzwolenie narodu spod jarzma ciemiężyciela? Cyra wspierała buntowników, mających na celu zgładzenie Ryzeka. Pragnęła się od niego uwolnić, od wpływu, jaki wywierał na jej nurt, od cierpienia, które zadawał z przyjemnością, od roli narzędzia, służącego do torturowania i zadawania śmierci. Zdrada spowodowana była marzeniem o wolności, wymierzeniem kary, zemstą, zadośćuczynieniem, a także miłością do wroga.

Należy również pochylić się nad Akosem Keresethem, członkiem narodu Thuvhe. Jak możecie podejrzewać, jego prawdziwe pochodzenie nie jest tak do końca pewne, podobnie jak w przypadku Cyry. Autorka kilkukrotnie podsuwa informacje, każące czytelnikowi podważać tożsamość obu postaci, przez co powieść staje się jeszcze bardziej intrygująca. Najmłodsze dziecko Wyroczni i rolnika, wybraniec, którego los skazuje na odegranie roli zdrajcy, musi stanąć po właściwej stronie barykad. Jednakże, która z opcji jest tą dobrą, odpowiednią, najważniejszą? Wszakże każdy z bohaterów broni racji, słusznych, wedle własnego poglądu, staje przed koniecznością przyspieszonego dojrzewania, dokonywania niezwykle trudnych i bolesnych wyborów, wielokrotnego przeprowadzenia rozrachunku z sumieniem. Czy jednak walka z przeznaczeniem ma jakikolwiek sens? Czy można zmienić z góry określony los?

Śmierć w Naznaczonych odgrywa specyficzną rolę. Jest na tyle istotna, zwłaszcza, gdy dochodzi do niej na skutek morderstwa, że należy ją upamiętnić, do czego służy ludzkie ciało. Symbol, informujący o odebraniu komuś życia, potwierdza siłę, ma również za zadanie odstraszyć potencjalnych wrogów. To jednocześnie pancerz i odznaka, informacja o braku skrupułów oraz hołd złożony ofierze.

Czytając opisywaną powieść, żałowałam, że ta historia ma nieco ponad 500 stron, a dotarcie do ostatniej z nich będzie równoznaczne z pożegnaniem z Cyrą, Akosem, członkami ich rodzin, przyjaciółmi i wrogami. Ku mej radości okazało się jednak, iż niedokończone wątki znajdą swą kontynuację w następnej odsłonie Naznaczonych. Świadomość kolejnego spotkania z bohaterami napawa mnie optymizmem, ale również wywołuje tęsknotę i obawy. Tak naprawdę wystarczyłoby wyjaśnić pewne kwestie, by postawić kropkę, wieńczącą końcowe zdanie. Początek serii poruszył tak wiele tematów, dotknął tylu spraw. Czy dalsza część nie zawiedzie oczekiwań czytelników, nie będzie stworzona na siłę?

Powyższa opinia ukazała się również na moim blogu Świat według Lilii: [Adres usunięty]

Wiecie co jestem baaaardzo zawiedziona tą książką. Pani Roth należy do grona moich ulubionych autorów. Po trylogii Niezgodnej byłam pewna, że inne powieści tej autorki będą równie świetne. To co stworzyła w Niezgodnej to dla mnie sztos. "Spętani przeznaczeniem" to istna klapa. Prawie przez całą książkę myślałam o tym, czy by, nie rzucić jej w kąt..... Nie tak wyobrażałam sobie ponowne spotkanie z twórczością autorki. I mimo całej sympatii do Pani Roth nie jestem w stanie powiedzieć nic dobrego o tej pozycji. Przez praktycznie całą książkę "akcja" była tak słaba, że szok. Dopiero jakieś 70 stron przed końcem książka mnie w miarę zaciekawiła. I szczerze nie sądzę, że sięgnę po kolejną część. Nie chce sobie zmienić opinii o autorce, a będzie tak na pewno jeśli druga część okazała by się tak samo denna.

Także ja nie polecam...

Bardzo mi przykro pisać złą opinię o książce Pani Roth, ale niestety nie mam wyjścia. :(

Nie będę się rozpisywać nad tym świetnym dziełem literackim, w które zaangażowałam się od początku do końca. Akcja od samego początku na pełnych obrotach, bohaterowie, których nie da się nie lubić i w całą wojnę pomiędzy dwoma rodzinami, wplątany wątek miłosny. Bez zastanowienia mogę powiedzieć, że jest to współczesny odpowiednik "Romea i Julii", choć w ciekawszym i bardziej intrygującym wydaniu.

Charaktery postaci są tak zróżnicowane, że po pierwszym spotkaniu z danym bohaterem, nie da się go pomylić z innym. Mistrzowsko opisane czarne charaktery, które aż się proszą, żeby ich nie lubić. Wyjątkowo nie miałam żadnych przeciwwskazań, żeby trzymać kciuki za Cyrę i Akosa. Do tego został w niej wprowadzony ciekawy zabieg, mający na celu lepsze poznanie obydwu bohaterów, ich przeszłości i podejścia do pewnych spraw.

Książkę polecam w stu procentach!

Cyra potrafi zabijać samym dotykiem. Jej dar sprawia, że dziewczynie nieustająco towarzyszy wszechobecny ból, który może przekazać wrogowi, sprawiając, aby cierpiał. Ze względu na swoje umiejętności Cyra stanowi doskonałą broń w rękach swojego brata tyrana, który rządzi ludem Shotet. Wykorzystuje ON moc siostry, aby pozbyć się swoich przeciwników. Nie spodziewa się jednak, że Cyra, która stała się szybką i silną wojowniczką, jest również ON niego mądrzejsza i swoją przebiegłością zamierza raz na zawsze uwolnić się od jego rządów.

Akos pochodzi z miłującego pokój narodu Thuvhe. Na jego rodzinę od zawsze zwrócone są oczy mieszkańców planety, ponieważ jego matka jest obecną wyrocznią – posiada moc przewidywania przyszłości. Kiedy Akos i jego starszy brat zostają porwani przez żołnierzy Shotet, stają się więźniami panującego władcy, Ryzeka, który pragnie wykorzystać ich dar do swoich celów. Początkowo przepaść pomiędzy Akosem i Cyrą, wrogość ich ludów, stanowią nieprzekraczalną barierę. Jednak wkrótce nabierają oni do siebie zaufania i postanawiają walczyć przeciwko wspólnemu wrogowi.

Kiedy Naznaczeni śmiercią pojawili się na rynku półtora roku temu z jakiegoś powodu w ogóle nie przyszło mi do głowy, aby sięgnąć po tę książkę. O Veronice Roth miałam bardzo dobre zdanie, Niezgodna naprawdę mi się podobała (no, może z wyjątkiem drugiego tomu, który był koszmarnie nudny), a jednak jakoś nie doszła mnie chęć czytania nowej powieści tej autorki. Zdecydowałam się sięgnąć po nią dopiero teraz, ponieważ premiera drugiej części przypomniała mi o Naznaczonych śmiercią i… żałuję, że zrobiłam to tak późno.

Trafiamy do fikcyjnego świata, w którym istnieje dziewięć planet zamieszkiwanych przez odmienne plemiona. Podróże pomiędzy poszczególnymi planetami nie są niczym niezwykłym – zamożniejsze grupy społeczeństwa mogą pozwolić sobie na odwiedzenie sąsiednich ludów raz do roku. Naród Shotet, żyjący na planecie Thuvhe i uchodzący za najbrutalniejszy z narodów, odłączył się od ludzi Thuvhe i uważa się za niepodległe plemię walczące o władzę. Ludzie Shotet mają zwyczaj upamiętniać każdą zadaną śmierć nacięciem na ramieniu – noszą rany jak trofea, szczycąc się nimi. Choć Thuvhe i Shotet zamieszkują tą samą planetę, od relacje między nimi są pełne napięcia. Dlatego właśnie, kiedy Akos i jego brat Eijeh zostają porwani przez żołnierzy Shotet, nienawiść pomiędzy ludami sięga szczytowego punktu. Eijeh staje się zabawką w rękach okrutnego Ryzeka, a Akosowi przypada rola służącego młodszej siostry władcy – Cyry.

Pierwsze, co przychodzi mi na myśl o Naznaczonych śmiercią, to fakt, że Veronica Roth poczyniła ogromny progres od czasów Niezgodnej. Chociaż historię Tris zawsze będę wspominać z sentymentem, ponieważ była jedną z książek, od których zaczęłam czytać więcej, i chociaż uważam, że jest ona naprawdę dobra, to… Naznaczeni śmiercią stoją na zupełnie innym poziomie. Przysięgam, że gdybym nie widziała nazwiska autorki na okładce, sama nie domyśliłabym się, że sprawczynią obu tych historii jest jedna i ta sama osoba. Gołym okiem widać, że przez te kilka lat Veronica Roth nie próżnowała, a jej styl zmienił się na lepsze. Zresztą cała powieść Naznaczonych śmiercią plasuje się w moim osobistym rankingu odrobinę wyżej od Niezgodnej.

Uwielbiam książki, których akcja ma miejsce w kosmosie i to wiadomo nie od dziś. Jednym z powodów, dla których Naznaczeni śmiercią tak bardzo mnie oczarowali, jest więc fakt, że autorka zdecydowała się opisać wydarzenia rozgrywające się w przestrzeni kosmicznej – wprawdzie fikcyjnej, ale zawsze. Dodatkowo udało jej się stworzyć unikalną rzeczywistość, w której każdy z ludzi otrzymuje swój własny dar nurtu, czyli niepowtarzalną umiejętność, która może nieść zniszczenie – jak w przypadku Cyry – lub przynosić ukojenie i pokój. Każdemu przypisana jest również przepowiednia, która dotyczy jego przyszłego życia i sposobu śmierci.

Co tu dużo mówić? Naznaczeni śmiercią to książka w każdym calu fascynująca. Mimo pokaźnej objętości czyta się ją z zapartym tchem, nigdy nie mając dosyć. Znajdziemy tu wiele motywów, które sprawiają, że powieść nabiera wyjątkowego charakteru – bezwzględny dyktator, walka o przeżycie, szpiegostwo i rewolta oraz… miłość. Tak, również ona musiała się tutaj pojawić, w końcu mamy do czynienia z młodzieżówką. Ale zanim przewrócicie zniechęceni oczami, musicie wiedzieć, że Veronica Roth stanęła na wysokości zadania i rozwinęła wątek romantyczny w takim kierunku, że nie stanowi ON tylko elementu obowiązkowego w książce, który trzeba wykonać po łebkach i odhaczyć, aby przypodobać się czytelnikom. Miłość w Naznaczonych śmiercią jest tylko wątkiem pobocznym, który towarzyszy akcji głównej, nadaje wydarzeniom większego sensu i napędza motywację bohaterów.

Autorka zakończyła książkę w takim momencie, że byłabym gotowa ją udusić, gdyby nie to, że tak bardzo chcę wiedzieć, co będzie dalej z Cyrą i Akosem - a nikt nie jest w stanie spisać historii tych dwojga lepiej, niż Veronica Roth. Teraz, kiedy drugi tom serii pojawił się już w księgarniach, muszę czym prędzej się w niego zaopatrzyć, ponieważ Naznaczeni śmiercią byli tak dobrzy, że nie chcę na długo odrywać się od tej historii.

Jeśli po przeczytaniu Niezgodnej zwątpiliście w Veronikę Roth, teraz jest czas, abyście przekonali się do tej autorki, sięgając po Naznaczonych śmiercią. Była to książka o niebo lepsza, niż się spodziewałam – zaskoczyła mnie nieziemskim klimatem, intrygującymi motywami, porywającą fabułą i bohaterami, którym po prostu chce się towarzyszyć. Gorąco polecam wszystkim – szczególnie fanom młodzieżowej dystopii, ale nie tylko. Jeśli macie ochotę na kawał dobrej, wciągającej historii nie z tego świata, Naznaczeni śmiercią są idealną książką dla Was.

[Adres usunięty]

Co czyni nas takimi, jacy jesteśmy? Pochodzenie, więzy krwi, kraj, w którym przyszło nam żyć? Do jakiego stopnia możemy kontrolować nasz los, kształtować swoją przyszłość? Czy w ogóle mamy jakiś wpływ na to, w jaki sposób potoczy się nasza historia, a może o wszystkim decyduje przeznaczenie lub przypadek?

Niełatwo odnaleźć się w świecie, gdzie każdy człowiek ma jakąś przyszłość, ale los posiadają jedynie wybrańcy. Ujawnione w wizjach wyroczni mogą zwiastować wielki sukces lub... narażać na śmiertelne niebezpieczeństwo. Gdy Zgromadzenie niespodziewanie podaje je do publicznej wiadomości, prowokuje ciąg brutalnych, krwawych wydarzeń - władca ludu Shotet nie cofnie się przed niczym, by uchronić się przed zapowiedzianym upadkiem. Zleca porwanie braci Keresethów - Akosa i Eijeha - pochodzących ze znienawidzonego ludu Thuvhe. Liczy na to, że z pomocą wyroczni zmieni przypisany mu los i wkrótce podporządkuje sobie całą planetę. Nie waha się wykorzystywać własnej siostry, Cyry, która samym dotykiem potrafi sprawić niewyobrażalny ból, choć sama również bezustannie go odczuwa. W jego oczach czyni to z niej idealne narzędzie tortur i... kata. Przydziela jej na służącego Akosa - ze względu na swój specyficzny dar jest ON jedyną osobą zdolną ulżyć jej w cierpieniu. Nie zdaje sobie jednak sprawy, jak wiele będzie go kosztować ta decyzja.

Ciekawe fantastyczne krainy tworzone przez autorów od podstaw niezmiennie mnie intrygują i przyciągają. Ogromnie się więc ucieszyłam, widząc, że w tym przypadku będę miała szansę poznać cały wszechświat wykreowany przez Veronikę Roth. Dziewięć planet oplecionych tajemniczą wstęgą nurtu, każda z nich inna, zaludniona przez odrębny naród o charakterystycznych cechach, a do tego Zgromadzenie czuwające nad nimi wszystkimi... i ingerujące w ich sprawy. Zapowiadało się naprawdę dobrze. Trochę rozczarowuje fakt, że w zasadzie poznajemy bliżej tylko dwie z tych planet, ale mam wielką nadzieję, że w drugim tomie znajdą się i te pozostałe. Bohaterowie również zrobili na mnie całkiem dobre wrażenie, szczególnie Cyra, która wciąż odkrywa siebie i z każdym krokiem zmienia się na lepsze. No i zaintrygował mnie cały szereg postaci drugoplanowych - od Teki, Isae, Joreka, aż po Sifę i Ymę - liczę na to, że jeszcze niejednego się o nich dowiem, czytając kontynuację tej historii.

Chociaż jednak pomysły autorki na fabułę i kreację świata przedstawionego przypadły mi do gustu, a bohaterowie zaciekawili, całość nie zrobiła na mnie jakiegoś oszałamiającego wrażenia. Owszem, czytało się to całkiem dobrze, ale biorąc pod uwagę objętość powieści, nie działo się w niej zbyt wiele. Czytałam kolejne rozdziały z nieprzyjemnym wrażeniem, że akcja niemal stoi w miejscu. Czasem zdarzało jej się przyspieszyć, ale zadowalające tempo zyskała dopiero na koniec, pozostawiając mnie z głębokim poczuciem niedosytu.

Pierwsze spotkanie z twórczością Veroniki Roth zdecydowanie nie powaliło mnie na kolana, ale też nie zdołało mnie zbyt mocno znudzić. Akcja rozwijała się powoli, zbyt wiele razy grzęznąc po drodze w mało istotnych opisach. Kolejne wydarzenia powinny czytelnika porywać, ciągnąc go dalej za sobą, a nie kazać mu na siebie niecierpliwie czekać. Żałuję, że tak się stało, bo w moim odczuciu ten świat i ta historia miały naprawdę dobry potencjał. Autorka zdołała mnie nimi autentycznie zainteresować i wciąż liczę na to, że drugi tom zrobi na mnie lepsze wrażenie, gdyż ten był po prostu... niezły. Jeśli nie przeszkadza Wam brak porywającej akcji i przewijające się co jakiś czas brutalne sceny, możecie dać mu szansę.

Za egzemplarz książki serdecznie dziękuję Wydawnictwu Jaguar!

[Adres usunięty]

Po sukcesie „Igrzysk śmierci” widzowie byli spragnieni kolejnych antyutopijnych wizji świata. Ekranizacja "Niezgodnej" pojawiła się w idealnym czasie i miejscu, co sprawiło, że Veronica Roth oraz jej twórczość stały się rozpoznawalne. Swoją przygodę z autorką rozpoczęłam od filmu. To właśnie ekranizacja "Niezgodnej" sprawiła, że sięgnęłam po książki. Niestety w moim przypadku historia Tris zapisana na papierze mnie rozczarowała. Ekranizacje (I i II tomu) przyniosły mi więcej emocji niż książki. Jednak Veronica Roth nie zaprzestała tworzyć i w zeszłym roku nakładem wydawnictwa Jaguar w Polsce ukazała się książka zapowiadająca nowy cykl.

Przeznaczenie

Veronica Roth już od pierwszych stron „Naznaczonych” zaskoczyła mnie wykreowanym światem, z którym w literaturze nie spotkałam się jeszcze nigdy wcześniej. Wszechświat stworzony przez autorkę składa się z dziewięciu planet a nad ich funkcjonowaniem stoi Zgromadzenie, które reguluje handel i zasady podróżowania. Przez każdą planetę przepływa nurt, determinujący ruchy świata, a wybrani otrzymują los. Los sprawia, że życie Wybrańców jest z góry określone i nie mają wpływu na swoją przyszłość. Czy potrafisz sobie wyobrazić, że każdy twój czyn, dobry czy nie, i tak zaprowadzi cię do określonego miejsca? Akos, Eijeh i Cisi – wszyscy troje mieli swój los, jednak los niektórych z nich był związany z rodem Noaveków – ich odwiecznych wrogów, których ciała zdobią nacięcia symbolizujące odebrane życia. Kiedy losy Akosa i Cyry Noavek krzyżują się, początkowo okazuje się, że tych dwoje łączy jedynie długoletnia nienawiść pomiędzy ich krajami. Z czasem zaczynają nabierać do siebie zaufania i podejmą próbę przeciwstawieniu się własnemu przeznaczeniu. Czy im się to uda?

Cyra i Akos

Akosa i Cyrę poznajemy jako dzieci, którym przyszło dorastać w dwóch różnych światach. Wraz z upływem czasu zmieniają się także bohaterowie. Akosowi przyjdzie nauczyć się odbierać życie a Cyrze zaakceptować swój dar nurtu. Mimo oryginalnej kreacji głównych bohaterów spodziewałam się po nich czegoś więcej, większej głębi oraz emocji, z którymi toczyliby wewnętrzną walkę.

Fabuła skupia się na relacji pomiędzy Cyrą a Akosem, która z czasem przeradza się w coś więcej. Bohaterowie pochodzą z dwóch zwaśnionych krajów i potrzebują czasu, aby przełamać dzielącą ich nienawiść, obdarzyć się zaufanie oraz pomóc sobie nawzajem. Bohaterowie powieści Roth to tacy Romeo i Julia osadzeni w kosmicznym uniwersum. Jednak muszę zaznaczyć, że wątek miłosny nie zdominował historii, gdyż nie brakuje w niej opisów bezwzględnych rządów brata Cyry.

Historia (nie) idealna?

W literaturze uwielbiam bohaterów dysponujących niespotykanymi zdolnościami, czego nie zabrakło mi w „Naznaczonych śmiercią”. Przewidywanie przyszłości, wpływanie na wspomnienia lub emocje i nieustanne odczuwanie bólu, to najciekawsze zdolności bohaterów powieści. W historii znalazło się także kilka drobnych zwrotów akcji, które nadawały tempo historii, lecz trzeba było na nie trochę poczekać. Najpierw historia bardzo mnie wciągnęła, potem stała się lekko monotonna, aby na sam koniec mnie zaskoczyć.

Niewątpliwie zaletą książki jest rozbudowany świat, który rządzi się własnymi, oryginalnymi nazwami. Niestety wiele z nich nie byłam w stanie zapamiętać bądź nawet wymówić. Uważam, że autorka niektóre elementy świata przedstawionego mogłaby rozwinąć bardziej, aby stały się dla czytelnika jaśniejsze. Veronica Roth w nowej serii eksperymentowała z narracją, ukazując wydarzenia z perspektywy Akosa (narracja trzecioosobowa) oraz Cyry (narracja pierwszoosobowa). Takie połączenie początkowo mnie męczyło, aby w końcu się przyzwyczaiłam.

Podsumowanie

"Naznaczeni śmiercią" to książka, która dzieli czytelników. Jedni ją uwielbiają, a inni żałują, że po nią sięgnęli. Osobiście książka mi się podobała. Idealnie trafiła w mój gust czytelniczy- fantastyka i młodzieżówka w jednym. Z książką spędziłam kilka udanych godzin, mimo iż historia nie jest perfekcyjna, niektóre wątki nie zostały rozwiązane, a eksperymentalna narracja początkowo mnie zaskoczyła. Za to świat przedstawiony pozytywnie mnie zaskoczył i jest niewątpliwie ogromną zaletą nowej powieści Veronicy Roth.

[Adres usunięty]

Po wielkim sukcesie Niezgodnej, która doczekała się kinowej ekranizacji, nazwisko autorki na pewno podskoczyło wysoko w rankingu. Debiut Roth nie wywołał we mnie takiego zachwytu jak w tysiącach innych czytelników; powielanie utartych schematów i dość kiepski styl uplasowały Niezgodną między innymi średniakami. Jednak pisarka nie spoczywa na laurach i przychodzi z nową serią, która - miałam nadzieje - ukaże progres autorki. Niewątpliwie Naznaczeni śmiercią wypadają lepiej niż poprzedni cykl Roth, aczkolwiek nie udało się jej do końca, wyzbyć tych samych mankamentów.

W odległej galaktyce na jednej z planet żyją Akos i Cyra. Przyszło im znaleźć się w dwóch wrogich narodach, które nie pałają do siebie sympatią. Chłopak wychował się wśród spokojnego ludu Thuvhe, natomiast Cyra jest córką władcy plemienia Shotet kierującego się przemocą i chęcią zemsty. Mieszkańcy tejże planety zostali obdarowani przez wszechświat wyjątkowymi darami, które u każdej osoby objawiają się w inny sposób. Dar Cyry jest dla niej przekleństwem. Jej dotyk sprawia ból, a nawet może zabić, przez co dziewczyna jest wykorzystywana przez swojego brata do zadawania tortur. Gdy Akos wraz z bratem zostają porwani przez wojowników Shotet, chłopak będzie musiał zrobić co w jego mocy, aby przetrwać we wrogim obozie i uwolnić brata. Czy mu się uda? I jaką rolę odegra w tym Cyra, z którą los go niebezpiecznie blisko związał?

Naznaczeni śmiercią są pierwszym tomem młodzieżowej dylogii w której zostajemy zabrani w nieznane zakątki kosmosu. Ciężko tu mówić jakoby dzieło Roth należało do gatunku Sci-Fi, bo nie zostają przedstawione żadne techniczne czy naukowe aspekty występujące w tutejszej rzeczywistości, a sama kreacja świata - mimo że ciekawa i pomysłowo - ukazana w dosyć powierzchowny sposób. Również styl autorki pozostaje lekki, prosty, typowo młodzieżowy. Na pewno nie taki, jaki uświadczymy w fantastyce naukowej. Więc, jeśli ktoś poszukuje tytułu z tego gatunku to niestety nie tutaj.

Wielu zarzucało Roth brak oryginalności i uznawało Niezgodną za gorszą kopię Igrzysk śmierci. Można by więc pomyśleć, że autorka weźmie sobie to do serca, jednak czytając Naznaczonych śmiercią odnosi się wrażenie, że niczego się nie nauczyła. Dziewczyna z zabójczym dotykiem i chłopak na niego odporny, czy czegoś to nie przypomina? Tak, dokładnie to Dotyk Julii Tahereh Mafi. Pisarka z Julii zrobiła Cyrę, wysłała ją w kosmos, aby tam, tak jak bohaterka Mafi, zawalczyła z rządzącym tyranem. Przez te ogromne powielanie schematów trudno doszukać się tutaj czegoś zaskakującego. Większość wydarzeń można dość precyzyjnie przewidzieć, a zwrotów fabularnych jest jak na lekarstwo. Akcja rozkręca się dopiero po dobrych 300 stronach i jeśli ktoś wcześniej wytrzyma i nie zaśnie kilkanaście razy w ciągu godziny to dotrwa do części, która sprawia, że książka nie jest całkowitym zerem i może dostarczyć trochę frajdy. Oczywiście osoby, które nie czytają wielu powieści tego gatunku, a tym bardziej obcy jest im Dotyk Julii mogą być zachwycone dziełem Roth.

Dwójka głównych bohaterów została w pewnym stopniu ukazana na wzór Romea i Julii. Mimo że pochodzą ze znienawidzonych narodów i toczą ze sobą wojnę to z czasem nawiązuje się między nimi nić sympatii, która przeradza się w głębsze uczucie. Raczej trudno doszukać się tutaj 'kiełkującego uczucia' o którym mówi okładka, bo autorce słabo wyszło przedstawienie ewolucji przyjaźni do etapu zakochania. Miłość spadła im nagle z nieba, bez jakichkolwiek wcześniejszych napomknięć, że na cokolwiek się zapowiada. I, mimo że Naznaczeni śmiercią cechują się pierwszoosobową narracją oczami Cyry to nie doświadczamy tylu emocji i uczuć, ilu by się oczekiwało po głównej bohaterce. Sprawiło to również, że ciężko było mi zżyć się z którymkolwiek z bohaterów, bo zabrakło jakiejś głębi w tym wszystkim.

Chciałoby się rzec, że Naznaczeni śmiercią to świetna powieść fantastyczna, która zabierze nas w niesamowitą przygodę do najodleglejszych zakątków wszechświata, jednak tak nie jest. Autorka nie wyzbyła się starych nawyków i dalej twardo podąża oklepanymi schematami. Pomysł na świat, jak i bohaterowie, może i intrygują, lecz wykonanie pozostawia sporo do życzenia. Naznaczeni śmiercią prezentują się lepiej niż cykl Niezgodnej, ale dla zagorzałych czytelników młodzieżowej fantastyki może to być za mało. Jeśli jednak czujesz się zainteresowany to nie zabraknie tutaj krwawych starć, intryg, pojedynków, bólu i cierpienia, walki o wolność oraz poświęcenia. Mnie książka nie porwała (może jestem już za stara?), ale młodsi czytelnicy powinni ją bardziej docenić.

Każdy jeśli nie czytał to z pewnością słyszał o serii 'Niezgodna'. Autorka postanowiła pójść o krok dalej i napisała kolejną serię, której drugi tom niedawno miał swoją premierą. W związku z tym był to idealny impuls do tego, abym sięgnęła po pierwszy tom. Czy historia wciągnęła mnie równie bardzo jak pierwsza seria autorki?

'Nurt przepływa przez każdą z planet galaktyki, dając nam światło, przypominające o jego mocy.'

Akos jest mieszkańcem Thuvhe i synem wyroczni. Jest najmłodszy z trójki rodzeństwa. Siostra Cisi, brat Eijeh i chłopak należą do elity. Są częścią rodziny panującej ze względu na dar ich matki.

Cyra jest mieszkanką Shotet. Jest młodszą siostrą Ryzeka, który po śmierci rodziców obejmie władzę nad swoim rodem. Jak nietrudno się domyślić, obie rodziny są do siebie wrogo nastawione. Najchętniej nawzajem wytoczyliby wojnę, aby planetą panował wyłącznie jeden ród.

'Było takie powiedzenie wśród mieszkańców Shotet: Dobry żołnierz nigdy nie siada z przyjaciółmi do stołu nieuzbrojony. A ja byłam jego bronią.'

Autorka dała nam sporą dawkę fantastyki. Mamy świat, składający się z różnych planet. Wokół nich płynie wstęga nurtu. Czym jest? Każdy z mieszkańców posiada dar, wywodzący się właśnie z nurtu. Cyra potrafi zabijać samym dotykiem, Akos natomiast jest odporny na działanie wszelkich umiejętności. Ponadto, każdemu przypisany jest los, na który nie ma wpływu. W pewnym momencie życia poznaje jego treść i wie już, jak będzie wyglądało jego życie.

'Jakby mnie znał, jakby wiedział, co jest dla mnie najważniejsze. Najbardziej na świecie pragnęłam nie ulgi od bólu, lecz niezależności. A ON ofiarował mi ją w szklanej fiolce, w miksturze z szakwiatu.'

Losy Akosa i Cyry łączą się. Z początku nie jest to znajomość na stopie przyjacielskiej, chłopak staje się niewolnikiem siostry Ryzeka. Cyra jest bronią w rękach brata, wymierza sprawiedliwość swoim dotykiem. I nie sprzeciwia się tej tyranii. Do czasu...

Bohaterowie z czasem odkrywają, że nie są sobie obojętni. Zaczynają rozmyślać nad swoim przeznaczeniem, nad swoimi wyborami. Cyra uświadamia sobie z czasem, że bycie postrachem wcale nie musi być jej celem w życiu, może się od tego uwolnić. Jakie będą skutki decyzji podejmowanych przez Akosa i Cyrę? Czy uda im się zakończyć despotyczną władzę Ryzeka i uratować Eijeha? Część odpowiedzi otrzymamy w pierwszym tomie.

'Nie wybierałam krwi, która płynie w moich żyłach - odparłam. Tak jak ty nie wybierałeś swojego losu. Ty i ja jesteśmy tym, czym nas uczyniono.'

Bez dwóch zdań, polecam tę pozycję. Historia i cały świat stworzony przez autorkę bardzo mnie wciągnęły. Jeśli jak ja lubicie dawkę dobrej fantastyki to w tej książce zdecydowanie ją znajdziecie! Sięgam od razu po drugi tom, nie mogę doczekać się zakończenia.

'(...) a kiedy budzi się w ludziach strach, ma się nad nimi szczególną władzę. Coś o tym wiedziałam.'

Niektóre osoby piszą, że przez nowe nazewnictwo trudno im było się wciągnąć w treść książki, ale to w moim przypadku się nie wydarzyło. Książka ciekawymi opisami, rozbudowaną fabułą oraz dobrze wykreowanymi postaciami sprawiła, że trudno było przestać ją czytać. Mimo że już przeczytałam tą książkę nadal czuje atmosferę świata stworzonego przez autorkę Veronicę Roth. Serdecznie polecam

Weronika

Jak napisać recenzję książki, która jest bardzo ciężka, ma wiele skomplikowanych nazw, ale wszyscy ją chwalą?

Potrzebuję czasu. Muszę sobie to wszystko poukładać. Sama historia jest bardzo wciągająca, ale pierwsze dwieście stron ciężko jest przeczytać, bez bólu głowy i połamanego języka...

...

Takie, były moje pierwsze przemyślenia na temat nowej książki Veronici Roth opublikowane na portalu lubimyczytać[Adres usunięty], ale teraz ... zresztą sami przeczytajcie ;)

Autorkę znają już chyba wszyscy, więc nie będę się o niej rozpisywała. Moja recenzja na temat Niezgodnej tutaj.

Książka Naznaczeni śmiercią miała premierę w styczniu tego roku. Ja przychodzę dopiero dziś z moją recenzją, gdyż:

-po pierwsze bardzo długo czekałam na egzemplarz recenzencki,

-po drugie, gdy dostałam książkę w prezencie walentynkowym miałam już jedną kupioną,

-w ostatecznym rozrachunku miałam trzy książki, a ich grubość mnie przerażała,

-po czwarte i ostatnie, gdy przeczytałam nazwy własne oraz imiona bohaterów nie potrafiłam sobie ich poukładać.

Dla swojego i Waszego ułatwienia czytania, w końcu dotarłam do filmu, który Wam podsyłam, a który wiele ułatwia, gdyż nazwy i imiona są już przystępne i nie psują nam głowy. Jeśli znacie angielski perfekcyjnie, pewnie domyślicie się sami jak je wymawiać, ale ja miałam z tym ogromny problem.

[Adres usunięty]

Ale o czym jest sama książka?...

Jak widać na zdjęciu po lewej znajdujemy się w odległej galaktyce. Zupełnie nowe planety, gwiazdy i konstelacje. Świat zupełnie inny niż nasz.

Zwaśnione rody - historia znana, ale ta wersja jest inna, ciekawsza, wciągająca. Powiadają gdzie dwóch się bije tam trzeci korzysta.

Rozdziały są zatytułowane imionami bohaterów, co pozwala odróżnić w którym królestwie się znajdujemy i z czyjej perspektywy otrzymujemy informacje. Rozdział pierwszy AKOS, w którym dostajemy informacje o rodzinie Akos'a, o środkach transportu, o wydarzeniu jakie właśnie ma miejsce na planecie Thuvhe jest swoistego rodzaju wprowadzenie w całość historii. Przemykając po kolejnych stronach bardzo szybko napotykamy na pierwszą znaczącą akcję w książce. Akos zostaje porwany przez brata Cyry, który obecnie rządzi. Cyra jest obdarzona nurtem, czyli po naszemu darem bardzo specyficznym. Wielu bohaterów uważa, że jest ona chodzącą bronią, gdyż przez ból jaki odczuwa może zabić. Nurt, o którym już wspomniałam to siła która przepływa przez każde nawet najmniejszą żywą istotę. Jedni nurt mają znaczący i bardzo silny inni zaś prawie go nie zauważają. Okazuje się, że jedyną osobą, która może powstrzymać dar Cyry jest Akos. Z czasem ich losy się splatają przez posłuszeństwo oraz naukę walki, ale i przez rodzące się między nimi uczucie przyjaźni i nie tylko...

Veronica Roth młoda i ambitna pisarka po raz kolejny udowadnia sobie i innym, że potrafi pisać książki dla młodzieży, które chętnie czytają dorośli. Jej lekkie - no może nie do końca dla polaka - pióro ukazuje kunszt twórczy. Seria Niezgodna skradła moje serce, ale Naznaczeni śmiercią to kolejna seria, która będzie gościła u mnie na wieki. Mimo, że ja się starzeję, a bohaterowie książki są młodzi to nie ma to wpływy na odbiór samej lektury. Wręcz moje zadowolenie wzrastało z każdą kolejną przeczytana stroną książki. Nie wiem czy to umiejętności i wyobraźnia autorki, czy zdolności tłumaczki, ale nazwy własne są cudowne. Nie chodzi tu nawet o imiona, czy nazwy rodów, planet, galaktyki, ale o bardziej przyziemne rzeczy, takie jak na przykład zwierzęta, rośliny czy pojazdy. Przyroda jest oczywiście wyjątkowa, a sza kwiaty od których rozpoczyna się sama treść są wyjątkowe, co sprawia, że czytelnik od pierwszych stron czuje ciekawość.

Dodatkowym atutem jak przystało na książkę dla młodzieży jest podkreślanie wartości rodzinnych. Kształtowanie człowieka i jego przyszłości już w domu rodzinnym oraz znaczące cechy przenoszone z pokolenia na pokolenie. Należy również zauważyć i docenić, że romans kwitnący między bohaterami jest przemyślany. Nie ma tu miłości od pierwszego wejrzenia. Jest to spokojna, nabierający mocy relacja dwojga ludzi.

Książkę czytało się - no właśnie... Lekko, łatwo, trudno, w ciągłym skupieniu. Ciężko to ocenić jednym słowem. Każdy odbiera poziom trudności tej lektury inaczej. Jednym się podoba innym nie. Książka jest bardzo wciągająca, ale fakt, trzeba się skupić nad jej treścią. Początkowo należy skupić się na tym co istotne. Nie ukrywam miałam ściągę. Notatki, znaczniki oraz profanacja książki - jest popisana, ale na szczęście ołówkiem B2, więc nie będzie problemu z usunięciem notatek, bo po co rodzinie psuć zabawę z czytania?

Niedokończone wątki zdradzają, że będzie kontynuacja, ale i potwierdziła to już na wstępie sama Veronica Roth. Cieszę się niezmiernie, gdyż z ogromną chęcią wrócę do tego magicznego świata raz jeszcze. Bo czy naznaczenie nie oznacza jakiejś klątwy?

Blog: [Adres usunięty]

Jest to moje pierwsze spotkanie z autorką i nie wyszłam z tego bez uszczerbku na psychice. Doskonale zdaję sobie sprawę, że sukces "Niezgodnej" i pozostałych części będzie miał wpływ na czytelników. Ja podeszłam do tej powieści z czystą kartą, którą zapisałam moimi własnymi komentarzami, niestety niezbyt pozytywnymi. Książka ma tyle wad, ile luk w fabule, a ciągnie się jak

toffi, niestety nie jest tak słodka.

Akos wraz z bratem zostają porwani przez wojowników Shotet- buntowników nie uznawanych przez Galaktyczne Zgromadzenie. Trafiają na dwór Ryzeka, gdzie od tej pory mają pełnić służbę. Jeden z braci, którego los został już odkryty i przekazany w galaktycznych Wiadomościach jest wyrocznią, osobą która przepowiada losy świata. Władcy Shotetów, który boi się niepowodzenia i śmierci, jest ON potrzebny do wskazania drogi, którą ma się kierować by osiągnąć pełnię władzy i nie zostać pokonanym. Ryzek boi się przyszłości bo również zna swoje przeznaczenie i wierzy, że mając wyrocznię po swojej stronie będzie w stanie zaplanować każdy swój krok i zapobiec nieszczęściu.

Przez Galaktykę przepływa nurt, magiczny strumień, który odpowiedzialny jest za "dary", którymi naznaczeni się ludzie. Dary te są nieprzewidywalne, i objawiają się w najmłodszych latach życia. Nikt nie jest w stanie przewidzieć co komu się trafi. Ryzek trafił niezwykle dobrze, oprócz swojego daru wykradania wspomnień, ma również siostrę która jest jego "biczem".Przez Cyrę przepływa mroczny strumień daru, który powoduje, że dziewczyna jest w stanie ciągłej agonii. Jak ktoś jej dotknie to jej ból przechodzi na niego, paraliżuje i rani.

Cyra poznaje Akosa, który chociaż z innego plemienia Thuvhe, jest remedium na jej cierpienie. Jego darem jest tłumienie daru innych. Akos zostaje jej służącym, jednak szybko się okazuje, że łączy ich dużo więcej.

Oh jak ciężko było napisać tę krótką notkę, choć i tak myślę, że dałam z siebie więcej niż wydawca. Na dobrą sprawę inaczej się tej książki streścić nie da gdyż pozbawiona jest ona jakiejkolwiek fabuły. Czytelnik od samego początku się domyśla, że naszymi głównym bohaterami będą brutalna wojowniczka z rodu Sothetów i pokojowo nastawiony chłopak- syn wyroczni. Od razu możemy się też domyślać, że połączy ich coś więcej niż przyjaźń, i w sumie nie mamy czemu tu się dziwić. Jak bym była w ciągłym bólu, to trzymałabym się go jak pies kości.

Ale zacznijmy od początku. Fabuła naszej powieści osadzona jest w kosmosie, w nieznanej nam Galaktyce, gdzie ludzie podróżują pomiędzy planetami wielkimi statkami kosmicznymi. Przeczytałam w swoim życiu wiele książek sf i mniej więcej wiem jak wygląda schemat i jak budowane są inne światy. Nasza autorka chociaż umiejscowiła swoich bohaterów w kosmosie, nie podzieliła się z nami jego atrybutami. Jej świat jest prosty, brakuje tutaj objaśnień, opisów, czegokolwiek co przybliżyłoby nam realia, w których funkcjonują nasi bohaterowie. Często zadawałam sobie pytanie : po co osadzać fabułę w kosmosie, skoro nie korzysta się z jego przymiotów? Jeśli tę powieść napisałaby Ursula Le Guin dostałabym wielkich rozmiarów tomiszcze z wszelkimi możliwymi szczegółami. A tutaj dostałam zaledwie szkic. Choć kto wie? Może w następnym tomie okaże się, że to wszystko wymysł chorego umysłu, i tak naprawdę nasi bohaterowie znajdują się na Brooklynie , a wszystkie te wizje były konsekwencją brania kwasa? Never say never.

Więc póki co mamy kosmos, którego zupełnie nie czujemy, za to czujemy dość dosadnie elementy typowe dla literatury fantasy. A jak wiecie połączenie fantasy z sf to coś czego osobiście nie znoszę, jak na przykład cykl "Millenium" uwielbianej przeze mnie Trudi Canavan. Zresztą myślę, że właśnie ta autorka była inspiracją dla Veronici Roth.

Wyobraźcie sobie, że żyjecie w świecie hologramów, ledowych wyświetlaczy, statków kosmicznych. Jak ten świat według was wygląda? Czy nie kojarzy się z nowoczesnością? Metalem i betonem? Bronią laserową i biologiczną? Skafandrami bioaktywnymi i jedzeniem w pigułkach? Tego się spodziewałam. A co dostałam? Drewniane domy, z których wystają gwoździe, ludzi walczących kijami i mieczami, i doskonale rozbudowaną alchemię ( ten wątek kwiatowy był akurat niezwykle interesujący). Jeśli, jak pisałam wyżej, nasza autorka nie chciała skorzystać z atutów kosmosu i przestrzeni galaktycznej to czemu nie osadziła powieści w realiach fantasy? Powieść by na sto procent na tym zyskała, a mało trzeba by zmieniać.

Kolejną rzeczą, która mnie osobiście uwiera jest akcja powieści. Toczy się tak wolno jak nurt samego daru przesiąkającego naszych bohaterów. Pierwsze dwadzieścia stron coś się dzieje, a potem długo długo nic. Czytelnik na setnej stronie zaczyna się zastanawiać : co jest grane? A nasza autorka jak by wyczuwa, że za chwilkę ciśniemy książkę w kąt, to nam na zachętę rzuci jakiś ochłap akcji. Wszystko to było nudne jak flaki z olejem. Rozumiem, że celem było pokazanie rozwijającej się relacji pomiędzy dwójką ludzi, jednak czy to musiało być aż tak monotonne? Na kilkaset stron książki może kilkadziesiąt jest wartych przeczytania, reszta to tylko mało wnoszące do fabuły dialogi.

Na sam koniec zostawiłam sobie naszych kochanych bohaterów. Darem Cyry jest wieczne odczuwanie bólu świata. Czyżby fizyczny Weltschmertz? Przypuszczam, że autorka nie zdaje sobie sprawy co tak naprawdę znaczy chroniczny ból. Nasza bohaterka pomimo tego, że cierpi, uczy się, walczy, czyta, bierze udział w przedstawieniach i zabawach. Nie, nie, i jeszcze raz nie. Ktoś kto żyje w cierpieniu, nie wychodzi z pokoju, wariuje w samotności i w końcu ten ból doprowadza go do szaleństwa. Wyobraźcie sobie, że was boli ząb, czy bylibyście w stanie wytrzymać z tym całe życie?

A na dodatek jak matka zabiera ją do szpitala, to dziewczyna dowiaduje się, że to jej wina, gdyż to ona sama chce ten ból świata brać na siebie. Że co?

Do tego gwałci ją okrutny brat, bo jakże inaczej nazwać, władowanie w nieświadomą niczego dziewczynę swoich okropnych wspomnień, w zamian za jej - czyste i niewinne? A ona jeszcze mu służy jak "Bicz Ryzeka?" tego było już dla mnie za wiele.

I Akos, postać jednocześnie silna i nijaka. Niby widać tutaj potencjał a jednak nie został ON wykorzystany.

Książka jest napchana stereotypami. Tutaj nie mam miejsca by się nad tym wszystkim rozwodzić, jednak uważniejszy czytelnik zauważy, że świat Roth jest odwzorowaniem naszej planety i panujących na niej stosunków. Biali są dobzi a czarni źli. Szczerze to po to sięgam po książki tego gatunku by się od tego odciąć. Chciałabym poznać nowe światy a nie zawoalowaną kalkę naszego.

Niestety nie była lektura dla mnie. Jak zwykle spodziewałam się więcej a dostałam powiastkę dla młodzieży o średniej fabule. Mogłam poczekać na ekranizację-straciłabym mniej czasu.

Veronica Roth stała się rozpoznawalna za sprawą swojej postapokaliptycznej trylogii „Niezgodna”. Dzięki książkom i ich ekranizacjom zyskała spore grono fanów. Nic więc dziwnego, iż oczekiwania wielu z nich wobec jej najnowszej powieści były naprawdę wysokie. Akcja „Naznaczonych śmiercią” rozgrywa się w przestrzeni kosmicznej. Jak autorka odnalazła się w tak odmiennej od poprzedniej serii tematyce?

Na planecie Thuvhe żyją dwa wrogo nastawione do siebie ludy. Życie każdego z ich członków wyznaczają ich dary i losy. Każdy z nich jest obdarzony jakąś wyjątkową zdolnością, każdy ma także pisany mu los, który znają zmieniające się co jakiś czas wyrocznie i którego nie da się zmienić.

Względny tymczasowy spokój między ludami zostaje zmącony, kiedy członkowie ludu Shotet napadają na lud Thuvhe, mordują męża obecnej wyroczni i porywają dwóch jej synów, Akosa i Eijeha. Ryzek, znany ze swego okrucieństwa przywódca Shotet, wie o tym, że Eijeh ma zostać przyszłą wyrocznią. Wykorzystując swój dar, chce zmusić go do poddaństwa i przy jego pomocy odmienić pisany mu los. Młodszy z braci, Akos, ma zaś stać się służącym Cyry, siostry Ryzeka, o której krążą straszliwe opowieści. Dziewczyna jest jego bronią, bowiem potrafi zadawać ból i uśmiercać samym dotykiem, co jednak przypłaca własnym cierpieniem. Cyra i Akos zostają skazani na własne towarzystwo, ponieważ jego dar oraz umiejętności jako jedyne są w stanie przynieść jej ulgę w bólu. Chcąc nie chcąc, z czasem lepiej się poznają. Ona ma dość roli, jaką wyznaczył jej Ryzek, ona zaś przyrzekł Eijehowi, iż razem uciekną. Co z tego wyniknie?

Do lektury „Naznaczonych śmiercią” podeszłam bez żadnego nastawienia – nie zakładałam, że ta seria będzie gorsza od „Niezgodnej”, nie oczekiwałam także, że pobije ją na głowę. To zupełnie dwie różne historie, dlatego nie patrzyłam na nową powieść Roth poprzez pryzmat jej poprzedniej serii. Początek był nieco oporny. Pierwszy rozdział był jak skok na głęboką wodę – nowy świat, pełno dziwnych nazw i imion, nowe określenia na najprostsze pojęcia. Dość szybko jednak udało mi się odnaleźć się w tym świecie i, co mnie naprawdę zaskoczyło, z prawdziwą przyjemnością zaczęłam go poznawać i śledzić losy bohaterów.

Ogromnie spodobała mi się koncepcja darów i losów. Dawno już nie czytałam młodzieżówki, której bohaterowie obdarzeni są jakimiś mocami czy niezwykłymi zdolnościami, a że bardzo lubię takie motywy, dlatego też tak bardzo przypadło mi to tutaj do gustu. Każda nowa postać dzięki temu była dla mnie w jakiś sposób interesująca – ciekawiło mnie to, jaką zdolnością dysponuje i co jest jej pisane. Równie mocno spodobała mi się koncepcja tajemniczego nurtu, który napędza wszystko. Nie mogłam oprzeć się wrażeniu, że Veronica Roth, tworząc ją, w pewnym stopniu inspirowała się koncepcją mocy z „Gwiezdnych wojen”.

Pochwalić autorkę muszę za kreację świata przedstawionego. Niezwykłe planety z ich wyjątkowym klimatem, przeróżne ludy je zamieszkujące z ich polityką, językami, świętami i wierzeniami, różnorodność przedziwnych roślin, osobliwe zwierzęta, fantazyjne budynki, latające statki – to wszystko stanowiło ciekawe i niezwykle barwne tło całej opowieści.

Większość powieści obraca się wokół postaci Cyry, z perspektywy której obserwujemy rozgrywające się wydarzenia. Część rozdziałów skupia się także na Akosie, ale są już one napisane w narracji trzecioosobowej. W chwili, gdy autorka splotła losy tej dwójki bohaterów, wiedziałam już, że coś między nimi musi się wydarzyć. Oklepany motyw? Owszem, ale nie przeszkadzało mi to w najmniejszym stopniu, bo powstająca między nimi zażyłość rodziła interesujące dylematy, a bohaterowie zaczynali popadać w wewnętrzny konflikt. Polubiłam tę dwójkę i z ogromną ciekawością poznawałam ich i obserwowałam, jaki mają na siebie wpływ.

Choć nie mogę powiedzieć, że książkę połknęłam w ekspresowym tempie, to nie mogę zaprzeczyć temu, że jej lektura była naprawdę przyjemna. Tempo akcji w większości powieści jest raczej spokojne, ale wynagradzają je zaskakujące jej zwroty i intrygi, których w książce nie brakuje. Naznaczeni śmiercią okazało się być całkiem dobrą powieścią młodzieżową. Niezależnie od tego, czy czytaliście „Niezgodną”, czy też nie, jeśli lubicie kosmiczne klimaty i motyw zakazanych związków, sięgnijcie po tę książkę. Sądzę, że warto dać jej szansę, może a nuż czeka Was miłe zaskoczenie?

Niezgodna to trylogia, która podbiła moje serce już dawno. Nic więc dziwnego, że gdy dostrzegłam wśród tłumu innych książek kolejną powieść Veronici Roth, natychmiast zapragnęłam ją przeczytać. Początkowo bałam się, że autorka wprowadzi nas w świat, który do złudzenia będzie przypominał ten wykreowany w Niezgodnej. Na szczęście moje obawy nie miały odzwierciedlenia w rzeczywistości, z czego niezmiernie się cieszę. Mimo że polubiłam wcześniejszą trylogię Roth, mocno zawiodłabym się, gdybym dostała to samo w nieco zmienionej wersji.

Tym razem, biorąc do ręki książkę Veronici, wyruszamy w odległą galaktykę, gdzie na jednej z wielu planet mieszkają dwa narody, walczące o dominację. Przedstawicielem jednego z nich jest Akos, drugiego zaś Cyra. Ich losy splatają się nieoczekiwanie i to w dość nieprzyjemny sposób. Wkrótce jednak oboje przekonają się, że mogą dużo zyskać na swojej znajomości. Tworzy się między nimi więź, zdolna jednocześnie ich ocalić jak i zgubić.

Po raz kolejny jestem pełna podziwu dla wyobraźni Roth. Po raz drugi stworzyła niesamowity i bardzo rozbudowany świat, uwzględniając drobne detale. Rozbudowana przestrzeń jest dla mnie ogromnym plusem w każdej książce, a tutaj mamy ją podaną jak na tacy. Wykreowanie kilku planet o zupełnie różnej kulturze oraz obdarowanie każdego bohatera innym darem niewątpliwie dowodzi ogromnego talentu pisarki. Dodatkowo każda z planet wydaje się być jednakowo interesująca i godna uwagi. Nie wkradła się w to żadna schematyczność.

Kolejną rzeczą, którą kocham w książkach jest dwojakość perspektywy. W Naznaczonych śmiercią mamy dwóch bohaterów i poznajemy świat powieści zarówno oczami Cyry jak i Akosa. Dzięki temu mamy dużo szerszy jego obraz. Możemy też poznać uczucia każdej z postaci, dzięki czemu więcej się o nich dowiadujemy oraz lepiej rozumiemy motywy ich działania.

Co więcej w książce nie ma szufladkowania. Nic nie jest do końca dobre i do końca złe. Nie ma czarnych i białych charakterów. Wszystko utrzymane jest w odcieniach szarości i bynajmniej nie czyni to z historii nijakiej czy nudnej. Nic nie dzieję się bez przyczyny. Jeżeli człowiek wybiera złą drogę, to musi mieć ku temu powód. Czytając książkę, warto znać przeszłość bohaterów i ich determinanty życiowe, które miały wpływ na kształtowanie ich osobowości. Poza tym ludzie nie zmieniają się na lepsze pod wpływem chwili. I to wszystko miała na uwadze Roth, pisząc Naznaczonych śmiercią, dzięki czemu stworzyła niezwykle realną opowieść. Uwzględniając aspekty psychiczne, wzbogaciła ją i uczyniła dużo ciekawszą.

W powieści poruszony został też dość powszechny motyw daru-przekleństwa. Każdy mieszkaniec planety posiada bowiem specyficzną dla siebie moc. Jak dowiadujemy się chociażby na przykładzie Cyry – nie zawsze pragnąłby ją jednak mieć. Poza tym przy niektórych darach można odkryć drugie dno, bo chociaż z pozoru wydają się dobre i przydatne, czasami okazują się męczące. Tak jak w przypadku Akosa.

Każda książka, nieważne jak dobra, ma też wady. Tutaj dopatrzyłam się dwóch, które są jednak tak małe i praktyczne nieistotne, że śmiało można by je zignorować. Mianowicie dziwne, skomplikowane i trudne do wymówienia nazwy planet, imiona i tego typu rzeczy często sprawiały mi trudność. Niekiedy nawet musiałam zastanowić się, o czym w danym momencie była mowa. Ta niedogodność przeszkadzała jednak jedynie na początku książki. Kiedy już weszło się w jej świat, poznało bohaterów, żadne nazwy nie miały znaczenia i wszystko nabierało sensu. Drugim niedociągnięciem według mnie był przełom w relacji dwojga bohaterów. Trochę brakowało mi w nim wyrazistości. Prawdę mówiąc, przegapiłam go.

Co do okładki jestem sceptycznie nastawiona. Z całą pewnością świetnie oddaje charakter i tematykę książki, z drugiej jednak jest trochę przesadzona. Chodzi mi tu głównie o tytuł. Czcionka, jaką został napisany, według mnie jest zbyt ordynarna. Ale to tylko moje odczucie estetyczne i wiem, że dużej liczbie osób okładka bardzo się podobała.

Czy warto przeczytać Naznaczonych śmiercią? Według mnie jak najbardziej. Nawet jeżeli jesteście uprzedzeni do twórczości Roth i patrzycie na nią przez pryzmat Niezgodnej, to i tak myślę, że Wam się spodoba. Autorka niewątpliwie rozwinęła skrzydła i jej książka jest dużo lepsza niż poprzednie.

Losy każdego człowieka są wyznaczone od dawna. Jakie one są, nie wie nikt poza wyroczniami. Jednak pewnego dnia losy zostają ogłoszone publicznie i to zmienia wszystko. Akos i jego brat są porwani przez lud Shotet. Jeden z nich ma zostać wyrocznią, drugi ma umrzeć, służąc rodzinie władcy znienawidzonego ludu. Akos przydzielony zostaje jako służący Cyry – dziewczyny, która obdarzona została przez nurt darem, który jest raczej przekleństwem. Ktokolwiek jej dotknie, zostaje porażony silnym bólem. Dziewczyna też go odczuwa, utrudnia jej ON funkcjonowanie. Okazuje się jednak, że darem Akosa jest nieodczuwanie skutków innych darów i bez problemu może ON łagodzić ból Cyry. Czy ta dwójka będzie potrafiła się dogadać, mimo że pochodzą z wrogich ludów?

Naznaczeni śmiercią Veroniki Roth to nowa seria młodzieżowa tej autorki. Tym razem przenosimy się do świata, w którym losy ludzi wyznaczone są od dawna, a każdy otrzymuje dar, który będzie pomocny – bądź nie – w dalszym życiu. Głównymi bohaterami książki są Cyra i Akos. Ich rozdziały są pisane naprzemiennie, ale nieregularnie. Warto zwrócić uwagę, że części, w których główną postacią jest dziewczyna, pisane są w pierwszej osobie, a gdy zaczynamy śledzić Akosa, towarzyszy nam trzecioosobowy narrator.

Tematów poruszanych w powieści jest kilka. Po pierwsze poznajemy całkiem nowy świat i zasady w nim panujące. Uczy się ich także Akos, który wcześniej wiedzę o wrogim ludzie czerpał jedynie z plotek. Teraz będzie ON musiał zweryfikować informacje, które posiada. Po drugie bardzo wyraźny jest wątek próby porzucenia przypisanej bohaterom roli. Szczególnie Cyra próbuje uwolnić się od łatki bezwzględnej i okrutnej „broni”. Dziewczyna nie znosi zadawać innym bólu, jednak nie ma wyboru, jej brat i władca skrywa jej największą tajemnicę, która mogłaby przynieść Cyrze wiele kłopotów. Dodatkowo ciekawym tematem jest motyw buntu – rządy Ryzeka są brutalne i niesprawiedliwe, dlatego nie dziwi fakt, że pojawiły się jednostki, które chciały zakończyć tę tyranię. Całość uzupełnia wątek miłości i wszystkich rzeczy z nią związanych – lojalności, oddania, zaufania.

Mocną stroną książki jest stworzony przez autorkę świat – rozbudowany, ciekawie przedstawiony, pomysłowy. Sama historia również jest dobra, choć na początku nie mogłam się w nią wciągnąć. Poczułam się nieco zagubiona tak wieloma nowościami, które nie od razu były wyjaśnione, lecz z czasem wszystko nabrało sensu i wypadło pozytywnie. W książce nie brakuje zaskakujących momentów i zwrotów akcji, poprzeplatanych wątkami romantycznymi. Czytelnik często czuje bezsilną złość, czytając o tym, co muszą znosić bohaterowie, co można uznać za plus tej książki, skoro potrafi tak silnie oddziaływać na emocje czytającego.

Naznaczeni śmiercią to niezła lektura młodzieżowa, którą czyta się dość szybko. Stworzony przez autorkę świat jest godny uwagi, a jego szczegółowość zachwyca. To przemyślana lektura, która mogłaby być nieco krótsza bądź podzielona na dwie części – dzieje się tu naprawdę dużo, momentami nawet za dużo. Jednak jeśli szukacie książki młodzieżowej z ciekawą i oryginalną fabułą i pomysłowo stworzonym światem przedstawionym, możecie śmiało sięgnąć po Naznaczonych śmiercią.

Odwaga, władza i ból.

Gdy Zgromadzenie odkrywa losy wybrańców, życie tych osób diametralnie się zmienia. Akos ma zginąć w służbie potężnej rodziny Noavek, władców ludu Shotet, którzy cechują się ogromną brutalnością. W młodym wieku trafia w ich ręce wraz ze swoim starszym bratem Elijahem, który jest wschodzącą wyrocznią - chłopak potrafi przewidzieć wszystkie możliwe perspektywy przyszłości. Na jego wizjach zależy Ryzekowi Noavekowi, który pragnie znaleźć rozwiązanie dla swojego tragicznego losu. Cyra chce natomiast wyzwolić się od bólu. Nie jest jej to jednakże dane. Dziewczyna budzi postrach jako bicz Ryzeka, który niesie wyłącznie rozpacz i zagładę. Gdy jednak losy Akosa i Cyry splatają się ze sobą, wszystko zaczyna się powoli spełniać...

Naznaczeni śmiercią to najnowsza powieść Veronici Roth, autorki bestsellerowej trylogii Niezgodna. Nie jestem ogromną fanką twórczości tej autorki, lecz zaintrygowana opisem i zachęcona pozytywnymi recenzjami, postanowiłam sięgnąć po jej utwór. Czy historia Cyry oraz Akosa jest warta uwagi?

Naznaczeni śmiercią to walka o władzę, życie, miłość i możliwość zadecydowania o własnym losie. Historia Cyry oraz Akosa pochłania i nie pozwala o sobie zapomnieć. Veronica Roth opowiedziała ciekawą historię, stworzyła niezwykły świat i intrygujących bohaterów. Utwór przypadnie do gustu fanom spokojnych, lecz wciągających powieści sci-fi oraz wielbicielom trylogii Niezgodna tej autorki. Ja jestem ze swojej przygody zadowolona i z niecierpliwością oczekuję kontynuacji Naznaczonych śmiercią. Bestsellery warto czytać!

Pełna recenzja znajduje się na stronie: [Adres usunięty]

Sławę przyniósł jej pierwszy tom bestsellerowej serii "Niezgodna"; dwa kolejne - zetknęły z falą ostrej krytyki. Ponoć za bardzo inspirowała się swoimi koleżankami po fachu, a stworzona przez nią bohaterka z tomu na tom coraz bardziej głupieje.

Dziś, po kilku latach od debiutu, Veronica Roth (bo o niej mowa) powraca z nową powieścią. Znacznie dojrzalszą, znów dystopijną i jeszcze bardziej kontrowersyjną.

Czy można oszukać przeznaczenie?

Ona jest bronią w rękach swego brata. Ma sprawiać ból, zabijać i o nic nie pytać. On, wedle słów Wyroczni, zginie w obronie jej rodziny.

Codziennością Cyry jest cierpienie.

Akos gotów jest poświęcić niemal wszystko, by odzyskać zniewolonego brata.

Ona i ON są wrogami... A przynajmniej powinni nimi być. Gdzieś pośród okrutnej rzeczywistości, między walkami, nienawiścią i powinnością, rodzi się delikatne jak trzepot motylich skrzydeł uczucie.

Tylko czy można odmienić zapisany w gwiazdach los?

W przeciwieństwie do całej masy blogerów (czy też lepiej "czytelników"), nie byłam uprzedzona do twórczości Roth - być może dlatego, że czytałam jedynie pierwszą, zdaniem wielu jeszcze znośną, część "Niezgodnej". Chętnie sięgnęłam po "Naznaczonych śmiercią", tym chętniej, że okoliczności związane z premierą dziwnie mocno przypominały te towarzyszące ukazaniu się każdego kolejnego Pottera. I chociaż Roth nijak ma się do tego, co stworzyła Rowling, to i tak jestem zdania, że warto sięgnąć po jej nową powieść.

Rozdziały podzielono na poświęcone Akosowi (z narratorem trzecioosobowym, ale niekoniecznie wszechwiedzącym) oraz na te, w których do głosu dochodziła Cyra. Zdecydowanie bardziej podobały mi się rozdziały Cyry, przypuszczam, że głównie za sprawą narracji. Daje ona możliwość lepszego poznania bohaterki; dostrzeżenia, że "potwór" też ma uczucia; ukazała drugą stronę medalu i udowodniła, że niemal każdy ma w sobie dobro. Akos z kolei został potraktowany nieco po macoszemu. Oczywiście dostajemy garść informacji o jego rodzinie i troszkę o nim samym, ale... Ale w zasadzie są to suche fakty. Wiemy o nim po prostu mało, a raczej - za mało.

Fabuła mogłaby się wydawać banalna - jest ona, jest on, oboje obdarzeni są dosyć niecodziennymi umiejętnościami, wokół nich toczy się wojna, a ich dziwnym trafem zaczyna łączyć coś na kształt miłości. Wariacji na temat historii Romea i Julii było naprawdę wiele, a mimo to Roth udało stworzyć się coś, co absolutnie nie jest nudne i nie mdli od nadmiaru przesadnie wielkiego uczucia. Akos i Cyra nie są ogłupieni miłością (jak to często przedstawiane jest w większości młodzieżowych powieści), nie zapominają o swoich priorytetach i o tym, jak naprawdę wygląda rzeczywistość.

Roth ukazuje także dwa modele rodziny - pierwszy, w której jej członkowie są w stanie zrobić dla siebie wszystko, nawet poświęcić własne życie oraz drugi, gdzie liczy się jedynie prestiż, władza i pozory. Skupia się nie tylko na bohaterach pierwszoplanowych - w gruncie rzeczy każda ukazana postać czymś się wyróżnia i jest starannie zbudowana. Sięga też (kolejny już raz) po temat buntu i rebelii, i mam wrażenie, że tym razem wznieca go staranniej i po prostu lepiej. Nic nie dzieje się na tzw. "hurra!", a poszczególne wątki ładnie się ze sobą splatają.

Początkowo dużą trudność sprawiało mi przyzwyczajenie się do świata, który stworzyła (w zasadzie od podstaw) Veronica Roth i zapamiętanie nazw własnych (czyli mniej więcej "kto jest kim?"); oswojenie się z Nurtem i zrozumienie, czym tak właściwie są jego Dary, ale kiedy poukładałam sobie to już w głowie, okazało się, że to wszystko, cały ten świat i cała ta historia, są naprawdę w porządku. I choć oczywiście widać, że Roth ponownie inspiruje się innymi (walka na arenie i dotyk, który zabija wydały mi się dziwnie znajome ;) ), to cała opowieść jest po prostu smacznie skonstruowana i jestem pewna, że spodoba się każdej fance - czy też fanowi - dystopii.

Często zdarza się, że szeroko i głośno reklamowana powieść okazuje się zwykłym bublem, na który nie warto nawet tracić czasu. Całe szczęście, że są książki, które - jak się okazuje - zasługują na dobrą promocję. Tak też było w przypadku "Naznaczonych śmiercią". Nie jest to co prawda najlepsza na świecie powieść, ba, nawet nie zbliża się do tego tytułu, ale wiecie co? Nie trzeba być najlepszym, żeby być dobrym ;) Dajcie szansę Veronice Roth, a być może Was zaskoczy.

Naznaczeni śmiercią to najnowsza powieść Veronici Roth, autorki bestsellerowej serii Niezgodna, która mimo tego, że była dobra, nie wybiła się tak bardzo, jak słynne Igrzyska Śmierci. Powoli wychodzimy z okresu królowania dystopii na książkowym rynku wydawniczym, wchodzimy w okres władzy powieści, których akcja rozgrywa się w przestrzeni kosmicznej. Oczywiście pewne elementy w obu gatunkach mogą pozostać wspólne, chociażby sam fakt, że mamy do czynienia z zupełnie innym społeczeństwem niż to, które znamy na co dzień, choć powoli science-fiction i podróże międzygwiezdne przestają być dla człowieka czymś tak odległym, jak kiedyś.

Akcja powieści rozgrywa się w fikcyjnym świecie, podzielonym na kilka zasadniczych państw, choć w dużej mierze poznajemy tylko dwa z nich. Brutalne Shotet i delikatne Thuvhe. Ich mieszkańcy różnią się nie tylko tym, że używają innego języka, ale także kulturą, stylem życia i przekonaniami. Cyra jest córką władcy Shotet, bronią i narzędziem w rękach swojego brata, który przejął władzę po zmarłym ojcu. Akos pochodzi z rodu Thuvhe, tych, którzy miłują pokój, a jego oddanie względem rodziny jest nieocenione. Niestety, los z niego zadrwił i wraz ze swoim starszym bratem został porwany przez wyjątkowo brutalnych i nieprzyjemnych żołnierzy Shotet. Wydaje się, że los Cyry i Akosa został przypieczętowany. Zostali naznaczeni. Czy uda im się oszukać przeznaczenie?

Veronica Roth po raz kolejny bardzo dobrze poradziła sobie z wykreowaniem książkowego świata, choć nie raz odczuwałam wrażenie, że trzyma się pewnych schematów, które stosowała w Niezgodnej. W moim odczuciu było to najlepiej widoczne w przypadku motywu rodziny. Musi mieć ona dla niej ogromne znaczenie, bowiem niejednokrotnie podkreślała związek Cyry z matką, ojcem czy bratem, który powinien ją wspierać, a po prostu nikczemnie ją wykorzystywał do własnych celów. Również ze strony Akosa widzimy bardzo silną więź z rodzicami i rodzeństwem. Jest to dosyć istotny motyw w całej powieści, bowiem siłą napędową Akosa jest chęć uratowania brata, a z kolei Cyrę napędza chęć wyrwania się spod tyranii i despotyzmu brata.

Bardzo ważnym elementem jest wątek nurtów. Nurt to indywidualna cecha, właściwie zdolność ludzi żyjących w tym świecie. Nie objawia się u każdego, ale potrafi być albo darem, albo przekleństwem. Można nie czuć bólu, można kraść wspomnienia, można być bólem i zadawać go innym… Dołączają do nich przepowiednie i wizje, każdy z bohaterów ma przypisany sobie los. Niestety, nie wszyscy są w stanie go poznać, ale Ci najbardziej porywczy próbują zrobić wszystko, aby go zmienić. Zwłaszcza wtedy, kiedy okazuje się, że los innych może być przeszkodą, a wręcz zagrożeniem dla ich planów. Brat Cyry, Ryzek, jest naprawdę bezwzględną istotą. Potrafi napawać się cierpieniem innych, narzucać swoją wolę, nie stroni od brutalności i okrucieństwa. A Cyra jest jego bronią doskonałą. Dziewczyna za pomocą dotyku może zadać każdemu niewyobrażalny ból, prowadzący nawet do śmierci. Czy Ryzek mógł sobie wyobrazić coś piękniejszego?

Głównym motywem są losy Thuvhe i Shotet. Ryzek chciałby zniszczyć wszystkich, którzy zagrażają jego pozycji. Ale przeznaczenia nie da się oszukać… Mimo wszystko podejmuje usilne próby. Każdy z bohaterów ma jasno określone cele, które stara się realizować. Podoba mi się ich wytrwałość i zaangażowanie. Roth w dobry sposób kreuje swoich bohaterów, bardzo dobrze radzi sobie zwłaszcza z antagonistami. Przyznaję, że stworzona przez nią historia jest spójna i logiczna, chwilami wciągająca, ale mimo wszystko czegoś tutaj zabrakło. Polotu i dynamiki? Być może. Choć nie można narzekać na brak akcji, to ja czuję pewien niedosyt. Akcja toczy się umiarkowanym tempem, a my stopniowo poznajemy świat Cyry i Akosa z różnych perspektyw, ale momentami pragnie się większej dawki energii. Kilkukrotnie zdarzyło mi się stracić zapał, bowiem mamy tutaj do czynienia z bardzo obszerną pozycją, dlatego należałoby mieć coś, co będzie czytelnika stale pobudzać.

Naznaczeni śmiercią to książka dobra, ale nie na tyle, aby mnie całkowicie urzekła. Przyznaję, że Veronica Roth ma dobre pomysły i dobrze radzi sobie z ich realizacją, ale podobnie jak w przypadku Niezgodnej, czegoś mi zabrakło. Fabuła jest na swój sposób oryginalna, bohaterowie odpowiednio wykreowani, pojawia się tutaj wiele istotnych wątków, ale ciągle gdzieś tam w głowie krąży myśl, że coś tutaj jest nie tak. Brakujące ogniwo? Coś w tym stylu. Nie da się jednak ukryć, że jest to historia pełna odwagi, honoru, chęci przetrwania. Książka potrafi poruszyć wyobraźnię i przenieść nas do swojego świata w roli biernego obserwatora, ale czy zostaje z nami na dłużej? To już kwestia indywidualna. Nie żałuję, że po nią sięgnęłam, bowiem lubię tego typu klimaty, ale nie ukrywam też, że nie odnalazłam się w niej tak mocno, jakbym chciała.

[Adres usunięty]

Lud Shotet uchodzi za gwałtowny, a nawet brutalny. Lud ten ma zwyczaj zaznaczać nacięciem na ramieniu każdą zadaną przez siebie śmierć. Ćwiczą też swoje dzieci w sztuce wojennej, by nie były nauczone litości dla przeciwnika.Przemoc infekuje każde kolejne pokolenie... Na tej samej planecie żyje naród Thuvhe. Ci zaś, cenią sobie pokój i starają się zapobiegać przemocy.

"-Pochodzisz z rodziny Noaveków - odparł stanowczym tonem, krzyżując ramiona. - Masz brutalność we krwi.

- Nie wybierałam krwi, która płynie w moich żyłach - odparłam. Tak jak ty nie wybierałeś swego losu. Ty i ja jesteśmy tym, czym nas uczyniono."

Cyra jest córką władcy. Narzędziem tortur w rękach brata - okrutnego tyrana rządzącego ludem Shotet. Sama ciągle odczuwa ból, a poprzez dotyk może przenieść go na inną osobę. Ból jest tak niewyobrażalny, że może doprowadzić do śmierci. Cyra nie jest jednak tylko i wyłącznie narzędziem. To młoda kobieta, która czuje, widzi wyraźną granicę między dobrem a złem. To zwinna, szybka i mądra wojowniczka. Dużo odważniejsza i sprytniejsza, niż wydaje się jej bratu.

Akos pochodzi z rodu miłującego pokój. Jest synem wyroczni z Thuvhe. Również posiada dar, nie tak porażający, ale równie przydatny. Chłopak ma umiejętność przerywania działania nurtu. Rodzina jest dla niego najważniejsza, więc gdy ON i jego brat zostają porwani przez wrogich żołnierzy Shotet, Akos jest w stanie posunąć się do wszystkiego, by uratować brata i wrócić do domu.

Gdy losy Cyry i Akosa splatają się, okazuje się, że tych dwoje łączy coś więcej. Wrogość pomiędzy krajami i rodzinami okazuje się do pokonania, gdy w grę wchodzi uczucie. Czy zdołają uwolnić się od narzuconych im ról, czy poddadzą się przeznaczeniu? Czy miłość przezwycięży wszystkie niedogodności? Czy uczucie Akosa i Cyry z góry skazane jest na klęskę?

"Naznaczeni śmiercią" to książka, która zachwyca misternie skonstruowaną fabułą i bohaterami, którzy według mnie powinni otrzymać miano Romea i Julii z przyszłości.Muszę też wspomnieć, że niektóre elementy fabuły delikatnie kojarzyły mi się z "Dotykiem Julii" i filmami o X-menach, więc jeśli ktoś lubi takie klimaty - książkę jak najbardziej polecam.

Historia jest nieco zawiła. Pełno tu intryg politycznych, podróży, spisków, walk. Początkowo męczyły mnie też te skomplikowane nazwy - brzmiące niesamowicie obco. Jednak im dalej w powieść, tym mniej mąciły one w głowie i byłam w stanie bez problemu połapać się kto jest kim. Skoro zahaczyłam o bohaterów to nie mogę nie zachwycić się kreacją. Bohaterowie operują niezwykłym wachlarzem uczuć. Są pełnokrwiści, a to duży atut.

Veronica Roth pozwoliła czytelnikowi na poznanie tej historii z dwóch perspektyw - Akosa i Cyry, co w tym wypadku bardzo mi się podobało i jest udanym zabiegiem. Równolegle poznajemy ich punkty widzenia, wchodzimy w ich umysł, w którym aż kłębi się od natłoku przeróżnych myśli.

"Naznaczeni śmiercią" to ponad 500 stron świetnej lektury dla młodzieży. To książka o granicach między dobrem i złem, o ich konkurowaniu ze sobą, ale przede wszystkim o oddaniu, miłości i przeznaczeniu. Wspaniała pozycja dla fanów lekkiej fantastyki i osób uwielbiających niebanalne historie miłosne. Dzięki tej książce oderwałam się od rzeczywistości na porządnych kilka godzin. Każda przymusowa ucieczka od świata Veronici Roth sprawiała ból książkomaniakowego serca.

Po obejrzeniu filmu "Niezgodna" zniechęciłam się do twórczości Veronici Roth. Nie wiem dlaczego na to pozwoliłam. Jak film mógł tak mnie odstraszyć? Po "Naznaczonych śmiercią" wiem, że po trylogię "Niezgodna" sięgnę na pewno, a kontynuacji losów Akosa i Cyry już nie mogę się doczekać!

Gdzieś w odległej galaktyce, na jednej ze skolonizowanych planet, w bliżej nieokreślonej przyszłości żyje Akos - jeden z trójki dzieci wyroczni pokojowo nastawionego ludu Thuvhe. Jego przeznaczeniem jest służyć znienawidzonemu, żądnemu krwi i podbojów ludowi Shotet, którego członkowie prowadzą swoisty rejestr zabójstw, zaznaczając każdą swoją ofiarę nacięciem na przedramieniu.

Bardzo szybko los rzuca Akosa w sam środek bezpardonowej walki o dominację nad wszystkimi narodami, zamieszkującymi galaktykę, prowadzonej przez autorytarnego przywódcę Shotet – Ryzeka. Na łasce i niełasce tyrana znajduje się nawet jego siostra, Cyra, obdarzona niebezpiecznym dla otoczenia darem sprawiania bólu, a nawet zadawania śmierci samym tylko dotykiem, co z pełną premedytacją wykorzystuje Ryzek. Jedyną osobą, która jest w stanie zbliżyć się do Cyry i wyciszyć tę będącą dla niej przekleństwem umiejętność, jest właśnie Akos. Cyra zaczyna dostrzegać w nim nie tylko swojego służącego czy adepta sztuki walki, ale także powiernika i przyjaciela. Ramię w ramię stają do boju o najważniejsze wartości jakimi są: zaufanie, szacunek czy oddanie rodzinie, orientując się, że pragnienie zemsty przynosi ukojenie tylko na krótki moment oraz jest domeną ludzi słabych i zakompleksionych.

Veronica Roth, młoda amerykańska pisarka, której sławę przyniosła seria z gatunku new adult pt. "Niezgodna", w "Naznaczonych śmiercią" serwuje nam kolejną historię z nastoletnimi bohaterami w rolach głównych, którzy zostają uwikłani w interesy dorosłych, a jednocześnie starają się zachować własną tożsamość.

Wydawać się może, że Veronica podążyła utartym już schematem, tworząc następną opowieść z mocną kobiecą postacią, jednak moim zdaniem taka formuła nadal jest potrzebna, zwłaszcza jeśli książka skierowana jest do młodzieży.

Na uznanie zasługuje dynamiczna fabuła oraz dopracowany język, pełen neologizmów oddających klimat science fiction. Słowa aprobaty należą się tłumaczce, której kreatywność i chęć oddania oryginału odzwierciedlają nazwy roślin: szakwiaty, piórzyca, jednostki czasu: tyki i pory, czy kosmiczne pojazdy: steroloty.

Całość czytało mi się bardzo dobrze i nie będę ukrywać, że kilka niedokończonych wątków daje mi nadzieję na równie interesującą kontynuację, ponieważ „Naznaczeni śmiercią” stanowią pierwszą część dwutomowej serii.

W przypadku tej pozycji bardzo się wahałam. Z jednej strony poczytna autorka, której trylogia niezbyt mi się podobała, ale z drugiej piękna okładka i całkowicie inna historia ujęła mnie za czytelnicze serce i postanowiłam dać jej drugą szansę. Okazało się, że był to dobry wybór.

Wręcz nie mogę wspomnieć o okładce, która przyciągała mój wzrok od wielu miesięcy, każdy z nas jest sroką okładkową i nie ma chyba możliwości, by ta obwoluta nie należała do tych najbardziej charakterystycznych. Prosta, nieskomplikowana, ale gdzieś ta głębia kolorów do mnie przemówiła. Po przeczytanej lekturze muszę przyznać, historia jest naprawdę świetna. Może nie jest to wybitna lektura, która odmieniła moje życie czytelnicze, ale jednak umiliła mi kilka wieczorów i wcale nie uważam, że to był czas stracony.

Literatura dla młodzieży jest dość ciężkim orzechem do zgryzienia, ponieważ na przestrzeni ostatnich lat bardzo się zmieniła, a przede wszystkim zmieniły się gusta czytelników. Trzeba mieć dar, by czymś nowym zaskoczyć i tutaj zdecydowanie mogę zaliczyć klimat science fiction. To jest jedna z moich smykałek i uwielbiam takie scenerie. Autorka poradziła sobie całkiem dobrze w stworzeniu świata, w którym rządzą różne prawa i polityka, a do tego fantastyczna otoczka i moce, które posiadają bohaterzy zdecydowanie należy zaliczyć do plusów. Jest to coś zgoła odmiennego od serii Niezgodnej, chociaż budowane jest na niektórych tych samych zamysłach.

Mamy silną i zdecydowaną główną bohaterkę, romans który zaczyna iskrzyć już w początkowej fazie książki, i walka między zgrupowaniami. Jednak pomimo zamysłu, jest to coś poniekąd nowatorskiego i budzi mój podziw. Początkowo, czytelnik musi się dość mocno skupić na samej treści, ale tak to już jest, gdy poznajemy świat od podstaw, które nie mają za wiele odniesienia do rzeczy, które my znamy. Możecie poczuć się skołowani, ale gdy tylko odpowiednie segmenty zaczną wam się układać, to potem wręcz płynie się z treścią i ciężko się od niej oderwać. Może mój zachwyt jest spowodowany też tym, że już odzwyczaiłam się od książek skierowanych do młodzieży i dlatego wydaje mi się to takim wabikiem na mnie. Jednak na pewno każdy nastolatek będzie zadowolony po przeczytaniu Naznaczonych śmiercią, ale nie tylko młody czytelnik poczuję się usatysfakcjonowany, bo jak wiadomo, trochę lat na karku mam, a powieść wydaje mi się świetnym rozwiązaniem na leniwe, szarawe popołudnia.

Motyw niezwykłych mocy ujął mnie najbardziej za serce i chociaż w głowie przebija się myśl: ale to już było, nie powoduje, że odbieram je w złym aspekcie. Veronica Roth stworzyła coś naturalnie dobrego i sądzę, że może ona zasługiwać na miarę autorki bestsellerów, bo nie wątpię, że książka okaże się strzałem w dziesiątkę. Fani Red Rising Pierce Browna, czy W ramionach gwiazd Amie Kaufman oraz Meagan Spooner będą zadowoleni, sięgając po Naznaczonych śmiercią, a ja z niecierpliwością czekam na kolejny tom.

Przeznaczenie zapisane od chwili naszych narodzin - czy coś takiego istnieje, możemy wpływać na swój los? A może jest ON z góry ustalony i cokolwiek zrobimy spełni się ON według przepowiedni?

Veronica Roth pozytywnie zaskoczyła mnie "Niezgodną", którą miałam okazję czytać kilka lat temu, dlatego w ciemno zdecydowałam się na nową książkę autorki, którą wydaje wydawnictwo Jaguar. Jak ją odebrałam, czy była wciągająca?

Thuvhe i Shotet - dwa ludy żyjące na tej samej planecie. Jeden waleczny i niezwykle zaprawiony w bojach marzy o podboju tego drugiego, który jest łagodny, słuchający wyroczni. Wśród nich dwoje młodych ludzi, których przeznaczenie jest trudne do pogodzenia.

Cyra bardzo młodo odkryła swój dar, który zaczął ją niszczyć od samego początku. Młoda kobieta została naznaczona ciągłym bólem, co zrobiło z niej narzędzie tortur w rękach brata władającego ludem Shotet. Akos żyje wśród miłującego pokój narodu Thuvhe, zostaje jednak brutalnie porwany wraz z bratem, poprzysięga że wydostanie oboje z rąk oprawców. Bohaterowie zostają połączeni przez los. Jeśli sobie zaufają mają szansę przetrwać w tym brutalnym świecie.

Nowa seria kreuje nowy świat, całą galaktykę kierującą się swoimi zasadami, posiadającą planety tak różne od nam znanej. Autorka nie zdradza od razu wszystkich miejsc, zaczyna od jednego - planety, którą zamieszkują dwa zupełnie różne społeczeństwa. Przedstawia prawa, które nimi rządzą, zasady życia, a to wszystko sprawia, że początek zmusza do wysiłku. Nie wszystko jest jasne, żeby zrozumieć ten świat trzeba dotrzeć dalej. Początkowe sto stron było dla mnie trochę chaotyczne. Autora wrzuciła mnie w środek wydarzeń, w nowe miejsce i czas, przedstawiając bohaterów i ich życie. Bałam się, że dalej również nie będę mogła się odnaleźć.

Całe szczęście moje obawy okazały się płonne. Dość szybko wciągnęłam się, a lektura stała się samą przyjemnością. Świat, w którym przyszło żyć bohaterom stał mi się znajomy, a ich losy bliskie.

Cyrze i Akosowi przyszło żyć w świecie brutalnym i pozbawionym nadziei. Dziewczyna od dzieciństwa czuje się samotna i wyobcowana, ze swoim bólem, który może oddać, jest postrachem dla innych. Brat, który zrobi wszystko, żeby zmienić swój Los zmusza ją do tortur, szantażując ujawnieniem pewnych sekretów. Akos powinien żyć szczęśliwy i bez większych zmartwień, jednak porwanie, morderstwo i niewola u wrogów robi z niego człowieka zgorzkniałego. Spotkanie bohaterów zmienia ich oboje.

To co mnie urzekło w tej książce to nie występujące nachalne uczucia między bohaterami. Relacje, jakie się między nimi rodzą, są powolne, widać ich przemianę, miłość jest gdzieś z boku, ma swoją rolę, ale pozostaje w tle wydarzeń.

Oprócz uczuć sama kreacja bohaterów zasługuje na uznanie. Szczególnie Cyra, z jej przekleństwem, sposobem bycia, wszystkimi uczuciami, które skrywa w sobie, odseparowaniem od ludzi, obwinianiem się o wszystko. Postać niezwykle dramatyczna, a jednocześnie osoba, którą chciałoby się poznać.

Dwie osoby nie zdołałyby stworzyć świata i wydarzeń wartych uwagi - postaci, które występują na drugim i kolejnych planach wraz z rozwojem akcji jest coraz więcej, sporo pokazuje swoją oryginalność, przez co zapadają w pamięć.

Pierwszy tom pozwala poznać bohaterów, odkryć kawałek ich świata, a wydarzenia dopiero się rozpoczynają. Jestem niezwykle ciekawa tego, co wydarzy się dalej, czy moje podejrzenia się sprawdzą i czy ten trudny świat pozwala na szczęśliwe życie.

Poprzednia trylogia autorki była ciekawa i wciągająca, jednak "Naznaczeni śmiercią" zdecydowanie bardziej zasługują na uwagę. W wydarzenia wplecionych jest wiele zagadnień bliskich każdemu z nas: życiowe wybory, ucieczka przed przeznaczeniem, radzenie sobie z przeciwnościami losu, solidarność, rodzina, samotność, wyobcowanie, dylematy moralne... Takich kwestii można znaleźć znacznie więcej, a wszystko to opakowane w ciekawą, choć trudną historię, barwny świat i interesujących bohaterów. Mnie autorka zdecydowanie przekonała, z pewnością poznać kolejne tomy. Teraz pora na Was!

Veronica Roth zasłynęła swoim cyklem ,,Niezgodna", którego przeczytałam jeden tom. Zachęcona pozytywnym szumem wokół jej nowej książki ,,Naznaczeni śmiercią", postanowiłam dać autorce drugą szansę.

Zauważyłam, że w ostatnim czasie ocraz więcej fabuł toczy się w obcej galaktyce. Uważam, że to dość nowatorski pomysł. Veronica Roth także postanowiła go wykorzystać w pierwszym tomie swojego dwuczęściowego cyklu. Cyra i Akos nigdy by się nie spotkali, gdyby nie pewne zdarzenia, na pewno nie losowe. W wyniku porwania Akos stracił ojca, jego brat jest w niebezpieczeństwie, jedynie siostra została uratowana. Cyra nie ma łatwego życia od dnia straty rodziców. Brat wie o niej coś, za co cały lud mógłby ją znienawidzić. Dziewczyna chce uwolnić się spod władzy brata, chłopak pragnie wrócić z bratem do rodzinnego domu. Czy są nawzajem w stanie sobie pomóc?

Przed przystąpieniem do lektury nieco obawiałam się jej objętości. Nie dość, że książka ma prawie 540 stron to jeszcze została wydana w większym formacie. Czcionka jest jednak dość duża, a fabuła naprawdę bardzo wciągająca, więc czyta się szybko. Sporą zasługą tego, że całość przeczytałam w sumie w dobę jest to, że nie mam innych zajęć i całkowicie mogłam oddać się lekturze.

Początkowo w tekście pojawia się dość niezrozumiałe, typowo fantastyczne, galaktyczne słownictwo, w którego terminologii dość trudno się zorientować. Po kilkudziesięciu stronach jednak już wszystko staje się oczywiste, a powieść czyta się z ogromnym zainteresowaniem. Veronica Roth nie szczędzi zwrotów akcji, bohaterowie ciągle mają jakieś problemy, ale też małe zwycięstwa. Autorka na koniec zostawiła jednak kilk prawdziwych fabularnych niespodzianek, które burzą wszystko to, o czym czytaliśmy przez poprzednie 530 stron.

Fantastykę bardzo lubię i choć twórcy tworzą różne fantastyczne światy to i tak zazwyczaj jestem zadowolona z tego typu lektur. Ostatnią serią, która w pełni mnie zachwyciła jest ,,Porwana pieśniarka" Danielle L. Jensen. ,,Naznaczeni śmiercią" Veronici Roth to publikacja, która także bardzo mi się spodobała. Jestem bardzo ciekawa jej kontynuacji, a zarazem końca serii.

,,Naznaczeni śmiercią" to najlepsza pozycja o galaktycznym świecie, którą czytałam (ale nie zapoznałam się ze zbyt wielką liczbą pozycji o podobnej tematyce). Już nie mogę doczekać się jej kontynuacji, tym bardziej, że zaskoczenie jest bardzo zaskakujące.

Veronica Roth zdobyła serce czytelników swoją trylogią Niezgodna, która również na mnie zrobiła naprawdę duże wrażenie. Byłam bardzo ciekawa jej nowej powieści, ale równocześnie obawiałam się trochę rozczarowania – w końcu Niezgodna bardzo wysoko postawiła poprzeczkę. Okazało się, że Naznaczeni śmiercią to znakomita powieść, którą pochłonęłam błyskawicznie czuję niedosyt….

Naznaczeni śmiercią to historia Akosa i Cyry, dwojga młodych ludzi, którzy znaleźli się w dwóch wrogich i walczących z sobą obozach. Shotet to naród walki, hołubiący śmierć i zwycięstwo, co znajduje odzwierciedlenie w ranach i bliznach, którymi dokumentują każde zabójstwo na swoim ramieniu. Thuvhe natomiast nie jest narodem agresywny, to ludzie słuchający wyroczni i żyjący zgodnie z własnymi wytycznymi. Te dwa narody dzieli pas piórzycy, a tak naprawdę mentalnie dzielą ich oceany.

Cyra jest córką władców plemienia Shotet, ma brata Ryzeka, jest inteligentna i świetnie walczy. Bardzo szybko ujawnia się jej dar, który dla niej jest przekleństwem, a dla jej brata staje się środkiem do realizacji własnych celów. Cyra zmaga się z bólem, który trawi jej ciało, bez przerwy, ból staje się jej życiem i codziennością – może dzielić się nim z innymi. Nikt jej nie dotyka, wszyscy się jej boją – wykorzystuje to Ryzek i robi z siostry osobistego kata. Dziewczyna wykonuje jego polecenia niechętnie, jednak nie ma wyjścia – brat szantażuje ją zdradzeniem największej tajemnicy.

Akos jest synem wyroczni z Thuvhe, ma kochającego ojca, matkę, która nauczyła go wiele pożytecznych rzeczy oraz rodzeństwo brata i siostrę. Żyją w zimnym państwie, jednak ich serca są gorące. Akos ma dar przerywania działania nurtu, ale jego los został przepowiedziany i wcale go nie zachwyca – nie chce być zdrajcą….

Pewnego dnia na dom rodziny Akosa napadają wojownicy Shotet – zabijają ich ojca, porywają Akosa i Ejiaha na swoje terytorium. Ryzek chce odmienić swoje przeznaczenie, a do tego celu potrzebny mu jest Eijas. Akos zostaje sługą Cyr, jego dar uwalnia ją od bólu pod wpływem jego dotyku. Te chwile wytchnienia są dla Cyry darem. Zbliża to tych dwoje młodych ludzi i w dłuższym czasie odmienia zupełnie życie Cyry, która z kata swego brata staje się buntowniczką i walczy w władzą Shotet.

Naznaczeni śmiercią to znakomita powieść skierowana nie tylko do młodzieży, ale również do dorosłego czytelnika. Autorka stworzyła specyficzny świat składający się z wielu zupełnie innych plemion, które żyją według swoich praw. Shotet korzysta z ich technologii, nawiedza ich terytoria i grabi – wszystko pod przykrywką tradycji. W powieści znajdziecie niesamowitą przyjaźń, która połączyła osoby z dwóch różnych światów i zmieniła się w miłość. Dobro Akosa nieodwracalnie odmieniło zgorzkniałą i zbolałą Cyrę – zdołała odnaleźć się w innej rzeczywistości i zmienić. Plejada oryginalnych postaci sprawia, że powieść jest niezwykle barwna. Akcja mknie jak burza i porywa czytelnika. Myślę, że Veronice Roth udało się napisać kolejny bestseller, który zdobędzie serca czytelników – polecam!

[Adres usunięty]