Na morfinie

"...kobieta z bagażem jest trudną partnerką. Nieufną, spłoszoną, wymagającą i przede wszystkim wiedzącą, czego już nie chce. Nawet jeśli nie do końca pewną, czego powinna, może i chce oczekiwać od mężczyzn i świata."

Książka będąca inspirującym źródłem refleksji na temat kształtowania się osobowości człowieka w dzisiejszych czasach, nowych wyzwań i trudnych zadań stojących przed kobietami i mężczyznami, rolami narzucanymi przez społeczeństwo, sposobami radzenia sobie z samotnością, alienacją, niezrozumieniem. W tym świecie nie ma miejsca na słabość i niezdecydowanie, liczy się nowoczesność, bezkompromisowość i egocentryzm, miłość jakby traciła na wartości, nie potrafiła wyjść cało z potyczki z nudną codziennością, ponurą rzeczywistością, wypełnioną przesadną pracą, zbyt intensywnym lub niedostatecznym wcielaniem się w przyporządkowane funkcje, często skrajne i niełatwe do pogodzenia. Dotyczy to zarówno życia zawodowego, bogatego w liczne pułapki, z których trudno się wyrwać, jak i prywatnego, w pewnym momencie okazującego się dalekim od wyczekiwanego i upragnionego obrazu. Piękno, zagadkowość, przebojowość, fascynacja, zmieszane z brzydotą, bezbarwnością, brakiem pewności siebie, odrzuceniem. Autorka pokazuje przemiany bohaterów lub zawieszenie w wygodnej dla nich przestrzeni myśli, przybliża ich liczne wewnętrzne rozterki i wątpliwości, dotyka głęboko skrywanych tajemnic i sekretów, które ciężko odkrywa się nawet przed samym sobą.

Z dużym wyczuciem, przenikliwie, emocjonalnie, przejmująco, boleśnie, ale też z dozą nadziei i wiary w możliwość uchwycenia prawdziwości życia. Różne typy osobowości, doświadczenia życiowe, postrzeganie świata i otwartość na ludzi. Kobieta, po rozwodzie, łapczywie poszukująca akceptacji i bliskości. Inna, kochająca szczerze, lecz nie spotykająca się ze wzajemnością. Mężczyzna, nie potrafiący do końca oddzielić się od matczynej opieki, wyrwać spod jej skrzydeł. Inny, aby móc sprawnie funkcjonować potrzebuje budować ideał, któremu nikt nie jest w stanie sprostać. Każda z postaci sporo przekazuje, zwraca uwagę na sprawy często umykające pod presją czasu, wygodnictwa, poczucia bezpieczeństwa, obaw przed zmianą. I choć nie polubiłam głównej bohaterki Oli, z ciekawością przyglądałam się jej historii, jako trzydziestolatce, a później czterdziestolatce, poszukującej istoty i esencji kobiecości, narkotycznie odurzającej się miłością, bez której życie nie mieni się barwami, a muzyka szczęścia brzmi nie do zniesienia fałszywie. Podoba mi się plastyczny styl, w jakim napisana została książka, mnogość poruszonych wątków, nakładających się spojrzeń, ciekawych perspektyw, zachęcających do przyjrzenia się własnemu otoczeniu i dokonaniu głębszych refleksji. Jednak, czy zbytnie analizowanie i rozkładanie na czynniki pierwsze tego, co się wokół nas dzieje, faktycznie pomaga w osiągnięciu wewnętrznej zgody i spełnienia? Może czasami warto pomilczeć, tylko z kolei jakim kosztem? Gdzie znaleźć w tym wszystkim złoty środek? Wiadomo wszakże, że zdecydowanie warto go poszukiwać.

[Adres usunięty]