Mroczne umysły. Tom 1

Niedaleka przyszłość. Ameryka popada w ruinę, kiedy tajemnicza choroba stopniowo zabija najmłodsze pokolenie. Co gorsze, ci którym udaje się przeżyć nabywają niezwykłe umiejętności, a te nieokiełznane i zbyt niebezpieczne dla ludzkości, mogą zniszczyć wszystko. Rząd, chcąc pomóc zapanować dzieciom nad ich niechcianym darem, zaczyna tworzyć tak zwane "obozy rehabilitacyjne ", które według założenia mają je wyleczyć. Jednak rzeczywistość rysuje się inaczej niż zapowiadała propaganda. Dzieci zamiast zostać leczone, stają się więźniami poniżanymi przez dorosłych należących do Sił Specjalnych Psi, którzy sprawują kontrolę nad życiem w obozach.

Trafiająca do nich młodzież klasyfikowana jest według kolorów : Niebieski, Zielony, Żółty, Pomarańczowy i Czerwony. A im jaskrawszy kolor, tym bardziej niepokojące zdolności ...

Ruby Daly, w dniu swoich dziesiątych urodzin zostaje zabrana do obozu Thurmond. Jeszcze zanim udaje jej się dostać na jego teren, jest świadkiem pokazu umiejętności jednego z Pomarańczowych: chłopak sprawia, że strażniczka SSP popełnia samobójstwo. Następnie na jej oczach Pomarańczowy zostaje schwytany i zakuty w coś w rodzaju kagańca, a dziewczyna wie, że już nigdy go nie zobaczy. Ruby, przerażona świadomością co potrafią Pomarańczowi i jakie niebezpieczeństwo im grozi, podczas klasyfikacji wmawia lekarzowi, że należy do Zielonych, czym zapewnia sobie chwilowe bezpieczeństwo.

Mija sześć lat i Ruby nadal ukrywa się wśród Zielonych, posłusznie wykonując polecenia strażników i starając się nie rzucać się w oczy. Gdy jednak na młodzieży w Thurmond zostaje użyty Biały Szum ( przeraźliwe dźwięki słyszalne tylko dla pokolenia Psi ) uzupełniony o częstotliwości działające tylko na Żółtych, Pomarańczowych i Czerwonych, Ruby dowiaduje się, że została zdemaskowana. Cate, zaprzyjaźniona pielęgniarka, która opiekowała się nią w Infirmerii, ku zdziwieniu dziewczyny, pomaga jej zaaranżować ucieczkę.

Ruby wydostaje się z obozu, ale kiedy myśli już, że nareszcie jest wolna, okazuje się, że pomoc Cate nie była bezinteresowna. Kobieta to tak naprawdę agentka Ligi Dzieci - ugrupowania terrorystycznego, które podburza morale Rządu i wykorzystuje dzieci z obozów do własnych celów. Przy pierwszej nadarzającej się okazji Ruby wymyka się z ich rąk i trafia na grupkę innych uciekinierów: małą Zu, sklasyfikowaną jako Żółtą, Liama należącego do Niebieskich i Zielonego - Charlesa, zwanego również Pulpetem. Razem podążają do East River, tajemniczego miejsca, gdzie setki dzieciaków podobnych do nich żyje i doskonali swoje umiejętności pod wodzą nieznanego nikomu Uciekiniera. Ruby i jej przyjaciele w końcu tam docierają, ale nie wszystko jest takie, jakie się spodziewali ...

Na Mroczne Umysły natknęłam się niecałe dwa miesiące temu, przeglądając katalog zapowiedzi na stronie internetowej Empika. Czytając ich opis, większość myśli pewnie : "Oho! Kolejna książeczka w stylu Igrzysk Śmierci i Niezgodnej. ", ja jednak byłam zaintrygowana i jako wielbicielka wszelkiego rodzaju antyutopii, z niecierpliwością czekałam na premierę.

Może i zdolności nadprzyrodzone nie są nowym tematem w świecie literatury młodzieżowej, ale sposób w jaki opisała je pani Bracken stawia je w zupełnie innym świetle. Prosty język, wartka akcja i bohaterowie, którzy zdobywają nasze serca od pierwszej strony sprawiają, że ,,Mroczne Umysły" czyta się w błyskawicznym tempie i z żalem odkłada się je na bok. To jedna z tych książek, które zajmują ci głowę na każdym kroku i nie możesz przestać zastanawiać się co będzie dalej. Ogromnym plusem dla autorki jest także to, że wątek romantyczny nie przeważa nad akcją, a bohaterowie zakochują się w sobie powoli ( nie jest to typowe love story z wielką miłością od pierwszego wejrzenia, strzałami Amora itd. ). W trakcie czytania widzimy również jak zmienia się charakter głównej bohaterki: ze strachliwej dziewczynki Ruby staje się silną i zdolną do poświęceń młodą kobietą. Pani Alexandra, mimo, że jest młodą autorką pokazała, że potrafi bawić, zaskakiwać i wzruszać jak każda inna autorka. Bowiem ostatnie strony jej powieści czytałam zalewając się łzami i nie mogąc uwierzyć jak mogła zrobić to, co zrobiła.

Podsumowując: Bite 450 stron czystej przyjemności wciągającej do głębi. Mroczne Umysły to niesamowity debiut, który przerósł moje najśmielsze oczekiwania i z pewnością na długo zostanie w mojej pamięci. Nie mogę doczekać się następnej części tejże trylogii !

Amerykańskie dzieci padają ofiarą tajemniczej choroby. Część z nich umiera zaś część zdobywa nadprzyrodzone zdolności. Dzieciaki zostają zamknięte w obozach rehabilitacyjnych gdzie uczeni są panowania nad umiejętnościami, ale tylko teoretycznie. W praktyce są tam zastraszani i zmuszani do tłumienia swoich umiejętności. Ruby trafiła do takiego obozu i została zakwalifikowana jako zielona, ale okazuje się, że jest znacznie bardziej niebezpieczna... Jaką moc dostała w darze od wirusa nasza bohaterka i czy uda się ocalić przyszłość ludzkości? Sięgnijcie po powieść by poznać jaki los został przygotowany dla świata przedstawionego w powieści.

Powieść została zekranizowana w 2018 roku, a pierwszy raz wydana w Polsce w 2014. Mi osobiście bardzo spodobała się ta powieść. Uwielbiam opowieści o osobach z nadprzyrodzonymi umiejętnościami i tym jak radzą sobie w świecie pełnym zwykłych ludzi. Powieść ukazuje problem akceptacji innych od nas, oraz strach przed tym nad czym nie można zapanować. Dorośli zamiast próbować pomóc dzieciom zapanować nad ich mocami, zamykają je w obozach gdzie te są zmuszane do tłumienia ich, co im szkodzi i przyszłości ludzkości.

Bardzo polubiłam bohaterów powieści. Każdy wyjątkowy i skrywający w sobie nie tylko nadprzyrodzone zdolności, ale i ciekawy charakter. Są to nastolatkowie, którzy borykają się nie tylko z próbą opanowania umiejętności, które się u nich ujawniły. Uciekają z obozu i pragną wrócić do swoich bliskich, do rodzin i znajomych. Żyją i chcą żyć normalnie, jak każdy. Tragedia jaka dotknęła ludzkość nie tylko zainfekowała dzieci, ale i umysły dorosłych strachem i niepokojem.

Osobiście bardzo polecam Wam tą powieść i poznanie do czego może doprowadzić strach i nietolerancja.

Za egzemplarz książki do recenzji w ramach współpracy barterowej dziękuję bardzo wydawnictwu.

Kupiłam tą książkę, ponieważ moim czytelniczym marzeniem jest znaleźć książkę, która mnie po prostu powali. Wiecie, tak, że już nie wstanę.

Jednakże już na samym początku czytając opis na tyle książki zrzedła mi mina: ,,Najbardziej niepokojąca książka od czasu Igrzysk Śmierci." Bardzo nie lubię, gdy jakaś inna książka próbuje się wybić na innej, a szczerze powiedziawszy to Mroczne Umysły i IŚ poza czasem denerwującą bohaterką, nie mają ze sobą nic wspólnego.

Autorka miała całkiem ciekawy pomysł na książkę, no bo kto z nas nigdy nie marzył o tym, żeby mieć jakieś super moce. Jednakże ten ,,całkiem niezły pomysł" okazał się być również oklepanym.

Jest dziewczyna. Nie zna swoich zdolności. Jest wyjątkowa. Cała w niej nadzieja. Jej, bohaterka!

Nie brzmi Wam to znajomo?

Niezgodna- dziewczyna, która dzięki swojej odwadze i wyjątkowości staje się śmiertelnym wrogiem władz

Magnus Chase- chłopak nie wie nic o swoim pochodzeniu, nagle się dowiaduje szokującej prawdy przy czym znowu na jakiś sposób jest uznany za wybranego

...Magonia, Cinder i nawet Czerwona Królowa.

Ale z drugiej strony często taki motyw mają książki fantasy, więc przymknę na to oko.

W każdym razie książka była całkiem ciekawa, Bohaterowie, którzy się pojawiali byli ciekawi i łatwo było się z nimi utożsamić. W pewnym momencie tworzy się grupa przyjaciół, a ja takie wątki wręcz uwielbiam. Dużo bardziej wolę czytać jakąś książkę, która dotyczy przygód paczki jakiś przyjaciół, niżeli zagłębiać się w jakieś miłostki. Między innymi dlatego jestem fanką serii Percy'ego Jacksona, autorstwa Ricka Riordana.

Bardzo fajny był też wątek pierwszego więźnia, czy jak kto woli, pacjenta Thurmond. Ci co czytali, zapewne widzą o kogo mi chodzi i jak losy tej postaci się potoczą, ale Ci co są przed tą lekturą myślę, że to jest jeden z kluczowych wątków oraz mogę stwierdzić, że w sumie ta owa postać była moją ulubioną z tej serii. Nie będę zdradzać więcej szczegółów, ale ON pasuje do typu mojej idealnej postaci :D

Coś co mi się bardzo, ale to bardzo nie podobało ma ogromny wpływ na moją opinię. Zupełnie nie polubiłam Ruby. Podejmowałabym zupełnie inne decyzje niż ona i śmiem wątpić czy bym się z nią w ogóle dogadała. Ruby jest osobą, która jest świadoma swoich umiejętności i jak potężne one mogą być. Boi się przy tym, że kogoś zrani. I ciągle były sytuacje typu:

Ruby: Oh nie mogę się z Wami zadawać bo Was skrzywdzę!

Ktoś: No daj spokój, damy razem radę.

Ruby: Dobrze... Ale nie! Jednak nie mogę, zranię Was!

Takie sytuacje ciągle się zdarzały i bardzo mnie to irytowało. W takim momentach myślałam: ,,Zdecyduj się w końcu! Albo ich opuszczasz, albo z nimi zostajesz..."

Najogólniej mówiąc książka była dobra, niektóre wątki intrygujące i ciekawe. Jednakże nie był to jakiś fenomen na mojej książkowej liście. Raczej nie kupię też kontynuacji ponieważ niestety nie jest to książka, którą się zachwycam. Można powiedzieć, że teraz oczekuję od książek nieco innego niż tylko wątku, który dotyczy miłości oraz bohaterki, która jest sierotą. Jednakże myślę, że za jakiś czas wrócę do tej pozycji i bardziej się do niej przekonam.

Polecam tą książkę dla osób, które chcą poczuć ciut grozy, jakiegoś paranormal oraz romansu pomiędzy nastolatkami.

Jesteście w stanie wyobrazić sobie świat, gdzie to dzieci są zagrożeniem???

Taki świat stworzyła Alexandra Bracken w "Mrocznych umysłach". W takim świecie żyje Ruby. Tajemnicza choroba sprawiła, że większość dzieci zmarła, a ci, którzy przeżyli, dostali moce. Byli niebezpieczni, dlatego państwo postanowiło ich odseparować od reszty społeczeństwa. Tak powstały obozy, których założeniem było leczenie anomalii, a w rzeczywistości były jak więzienia. Jest to przerażająca wizja świata, gdzie to dzieci są zagrożeniem. Świat wykreowany przez autorkę jest, na swój sposób, brutalny i przerażający, a dzieci są nie tylko zagrożeniem, ale i ofiarą panującego systemu. Dorośli zamiast zrozumieć i leczyć, wolą separować i polować na nie. Społeczeństwo takie nie jest w stanie funkcjonować. Kryzys, goni kryzys. Ludzie widzą, że to się nie sprawdza, ale co poradzą na rządzących państwem. Ruby zostanie wciagnieta w walkę o lepsze jutro, tylko żeby do tego doszło, musi pogodzić się z tym, że ma moc, zaakceptować ją i nauczyć się nią posługiwać. Strach jest najgorszym doradcą, musi pogodzić się ze swoim przeznaczeniem. Co będzie niestety dla niej wielkim wyzwaniem. Zabrana z domu jako dziecko, od początku ukrywająca swoje prawdziwe moce, będzie musiała przezwyciężyć swoje leki i obawy. Pomogą jej w tym przyjaciele, których pozna w najmniej oczekiwanym momencie. To właśnie przyjaźń i uczucia do Liama, będzie pchało ją do przodu.

Trochę brakowało mi tutaj konkretów. Dzieci były podzielone na zielonych, niebieskich, żółtych, czerwonych i pomarańczowych ze względy na swoje moce. Niestety nie mieliśmy napisane jakie one są, tylko powoli dowiadywaliśmy się tego z tekstu, ale nie wszystko zostało ujawnione.

Tak mi się ta książka podobała, że z ciekawości musiałam obejrzeć film. Pamiętajcie najpierw książka, film to tylko taki miły dodatek.

Jeżeli lubicie dystopie, to jest ciekawa propozycja dla was. Polecam😁😁😁

Mroczne umysły po raz pierwszy przeczytałam jakieś sześć lat temu. Pamiętam, że pierwsze spotkanie z twórczością Alexandry Bracken szalenie przypadło mi do gustu i długo nie mogłam zapomnieć o historii Ruby. Kiedy dowiedziałam się, że seria ta zostaje wznowiona - oszalałam z radości. Nareszcie mogłam mieć swój egzemplarz i po latach przeczytać tę powieść raz jeszcze. Czy moje zdanie na jej temat uległo znacznej zmianie? O tym w tej recenzji.

Po Stanach Zjednoczonych grasuje niebezpieczna choroba, która brutalnie kończy życie nastolatków. Ruby aktualnie ma szesnaście lat i jeszcze żyje. Jeszcze. Kilka lat wcześniej trafiła do obozu przeznaczonego właśnie dla takich jak ona – niebezpiecznych i nieobliczalnych. Jednak co, jeśli trenowanie mocy, której tak bardzo obawiają się dorośli, jest jedyną szansą na to, by przetrwać? W końcu mroczne umysły mogą naprawdę wiele...

Powrót do tej historii i do tych bohaterów okazał się dla mnie powrotem do domu. Poznawałam tę książkę na samym początku swojej przygody z mediami książkowymi i tak mocno zapadła mi w pamięci, że ilekroć na myśl przychodzi mi historia Ruby – odczuwam ogromny sentyment. Dlatego też, kiedy zaczęłam czytać tę książkę, od razu poczułam się wciągnięta do tego świata i co więcej, nie za bardzo chciałam z niego wychodzić.

Główna bohaterka wzbudziła moją sympatię oraz podziw. Mimo wszystkich rzeczy, jakie Ruby przeszła w swoim dość młodym życiu, nastolatka ma w sobie ogromną wolę walki i chęć przetrwania w tym szalonym świecie. Często pokazuje swoją niepewność i strach przed tym, co nieznane – a już przede wszystkim przed tym, co sama potrafi, jednak podczas tego rereadu widziałam w niej iskrę buntu, która z powodzeniem mogłaby zostać rozpalona na dobre.

Alexandra Bracken ma naprawdę dobre pióro i ciekawie kreuje swoich bohaterów. Jasne, zawsze można było to w pewnych momentach dopracować, jednak patrząc na tę powieść z perspektywy lat, w których została wydana – jestem absolutnie pod wrażeniem jakości tej książki. Główna bohaterka została przedstawiona w bardzo ciekawy sposób, podobnie zasady panujące w jej aktualnym “świecie” - za wszelką cenę unikać dorosłych, nie ufać nikomu i trzymać swoje moce na wodzy. Nie będę ukrywać - czytanie Mrocznych umysłów dostarczyło mi mnóstwo radości i nie mogę się już doczekać momentu, gdy sięgnę po kontynuację.

Powieść ta jest dość przerażającą wizją świata, jednak pokazuje bardzo dużą siłę, którą mają w sobie młodzi ludzie – nie chcą podporządkować się dorosłym i rządzącym, ale nie w sposób zły. Oni po prostu chcą żyć normalnie i chyba to mnie tąpnęło najmocniej podczas czytania tej pozycji. Jestem teraz bardzo ciekawa tego, jak w moich oczach wypadnie tom drugi, którego nie jestem fanką - może teraz spodoba mi się on bardziej?

Jeśli szukacie powieści młodzieżowej, która bardzo oddaje klimat książek trendujących w 2016/17 roku, to zdecydowanie polecam Wam sięgnąć po ten tytuł.

Lubicie dystopijne powieści w mrocznym klimacie❓️🤔 Przepadacie za historiami, które niosą za sobą pesymistyczny obraz przyszłości❓️ Lubicie lektury pełne akcji i tajemnicy, od których nie sposób się oderwać❓️📚 Jeśli tak, to zapraszam na recenzję "Mrocznych umysłów" Alexandry Bracken.

Świat ogarnęła nieznana choroba, która zabija nastolatków. 😲 Dzieciaki, które przeżyły, muszą zmagać się z przerażającymi mocami, jakimi zostały obdarzone w wyniku kontaktu z wirusem. 🫣 Te umiejętności u każdego są różne - jedne mniej, inne bardziej, ale zawsze niebezpieczne dla otoczenia. Dzieci sobie z nimi radzą, tak jak i rząd nie radzi sobie z zaistniałą sytuacją. 🤷‍♀️ Aby chronić świat przed odmieńcami zamyka ich w brutalnych obozach rehabilitacyjnych. 😔 Do jednego z nich trafia szesnastoletnia Ruby, której moce są potężne i niezwykle niebezpiecznie. 😱 Pewnego dnia dziewczynie udaje się uciec z obozu i dołączyć do grupy odmieńców-uciekinierów. Czy to oznacza dla niej lepszą przyszłość? A może wręcz przeciwnie? 🤔

"Mroczne umysły" to intrygująca, wciągająca, klimatyczna i przepełniona akcją powieść. 🤩 Fabuła jest interesująca, a świat stworzony przez autorkę okrutny i brutalny, ale przez to niesamowicie realistyczny. 👍 Bohaterowie są oryginalni i prawdziwi, a ich kreacje nieoczywiste, wiele wnoszące do całej historii. To właśnie postacie są jednym z największych atutów tej książki. 💪 Dzieciaki mają swoje nastoletnie problemy, przeżywają pierwsze miłości, znajdują przyjaźnie na całe życie. Relacje między nimi, opisane w wiarygodny sposób, wzbudzają sporo emocji. 🙂

W tym opowiadaniu nic nie jest oczywiste. Autorka skrzętnie manipuluje niezwykle wartką akcją, co chwila zaskakując czytelnika. 😯 Ta książka nie pozwala na chociażby sekundę wytchnienia. Nie znajdziecie w niej również ani chwili na nudę. 😏 Jeśli więc jesteście fanami fantastyki młodzieżowej, a elementy ponurej dystopii to również Wasza bajka, gorąco polecam Wam "Mroczne umysły". 📚👍 Na pewno nie będziecie rozczarowani❗️😊

Z ciekawością śledziłam losy Ruby i choć na początku mamy dużo opisów, to są one niezbędne, bo w rzeczywistością wyjaśniają całą istotę. Polubiłam wszystkich bohaterów i nie ukrywam, że na końcu serce miałam złamane, kiedy dziewczyna podjęła taką, a nie inną decyzję (nie będę tu spojlerować). Nie mogę się doczekać, aż sięgnę po drugi tom!

„Mroczne umysły”, to typowa książka, w której jedynym ratunkiem dla świata są nastolatkowie. Więc na wstępie radzę zastanowić się, czy taki typ literatury jest dla was, czy raczej będziecie się irytować za każdym razem, kiedy wyrośnięty dzieciak okaże się być silniejszy od dorosłego.

Mnie taka narracja nie przeszkadza, więc bardzo dobrze się przy tej historii bawiłam. Co prawda momentami bohaterowie zachowywali się całkowicie bezmyślnie i nielogicznie, ale wtedy przypominałam sobie, że w tym wieku mało kto bywa tytanem intelektu. Dlatego też przemykałam oko i czytałam dalej.

Duża część tego tomu opiera się na podróży do miejsca, który docelowo ma być bezpieczną przystanią. Czy faktycznie nią będzie, to musicie przekonać się sami, ale w drodze zdecydowanie dużo się dzieje.

Bardzo zaciekawił mnie także wątek mocy i umiejętności bohaterów, który miał ścisłe powiązanie z kolorami. Dla fanów relacji romantycznych też coś się znajdzie, chociaż w moim odczuciu było to tylko poprawne.

Tak jak już wcześniej podkreśliłam, ja przy tej książce bawiłam się dobrze i myślę, że wielu z was też będzie.

Ma wady i zalety.

Zaletą z pewnością jest pomysł na fabułę. Ciekawy pomysł jednak kiepskie wykonanie. Ta książka była nudna. Tak niewiele się w niej działo. Wszystko było rozwleczone. Główna bohaterka nie przypadła mi do gustu. Standardowo jest pępkiem świata i tylko ona ma dany problem...

Zastanawiałam się jaką ocenę dać 5 czy 6 na 10? Jednak zdecydowałam się na 6 ponieważ na ostatnich 50 stronach wydarzyło się wiecej ciekawych rzeczy niż na początku. Nie czytało się źle, styl pisania był w porządku.

Mnóstwo akcji, zdarzeń, bohaterów, świetna historia, żeby oderwać się od codzienności i zapomnieć o wszystkim. Bardzo wciągnęła mnie opowieść, jej charakterystyczny, mroczny klimat i ogromna dawka emocji, którą mi on przyniósł. Zdecydowanie cała fabuła została ułożona z pomysłem i już od początku sprawia, że od książki ciężko jest się oderwać nawet na chwilę. Sam wątek dziwnej choroby, przez którą wysyła się dzieci do ośrodka, przyciągnął mnie i przekonał do lektury - to coś unikalnego, lecz budującego napięcie.

Historia jedyna w swoim rodzaju.

Choć wydana została 10lat temu to właśnie teraz przyszedł czas jej ,, chwały ".

Nietuzinkowa to słowo właśnie cechuje te historię.

Klimat dystopii,z którym spotykam się rzadko wywarł na mnie wrażenie i wciągnął w lekturę.

Świat dzieci , niezwykle zdolnych z nadzwyczajnymi zdolnościami, które społeczeństwo uznało za chore i zamknęło w obozach rehabilitacyjnych .

Nie wiem co mnie bardziej przeraziło wizja obozów ,czy to jaki mamy przykład zmanipulowana ludności przez państwo do tego stopnia,że rodzice sami oddają swoje dzieci .

Akcja od początku do końca jest dosyć dynamiczna i trzymająca w napięciu . Jednak mimo szoku wizji przekazanej przez autorke przez książkę sie płynie ,płynnie dochodząc do finału.

Który mnie osobiście rozczarował ale odebrałam to jako coś nieuniknionego

Książka ma też wiele pobocznych wątków, gdzie nasi bohaterowie jednak do końca pozostają nastolatkami i dziećmi mimo zachowanych pozorów do których zmusza ich sytuacja .

Bardzo mi się podobała,po prostu.

I z przyjemnością dowiem się jak potoczą się dalsze losy bohaterów..

Mam na imię Ruby.

Potrafię wedrzeć się do twojego umysłu, a nawet wymazać wspomnienia. Jako dziecko zostałam wysłana do obozu „rehabilitacyjnego” dla takich jak ja. Zieloni, Niebiescy, Żółci, Pomarańczowi, Czerwoni. Mroczne umysły. Zostałam przydzielona do Zielonych, ale w rzeczywistości jestem ostatnią z Pomarańczowych. Ukrywam to, żeby przetrwać…

***

Trylogię „Mroczne umysły” miałam okazję poznać kilka lat temu, gdy premierę miało jej pierwsze wydanie. Upływ czasu zdecydowanie wymazał z mojej pamięci szczegóły tej historii, jednak pamiętam, że byłam zachwycona tą historią. Podczas lektury wiele części układanki wskakiwało na swoje miejsce zdecydowanie szybciej, bowiem gdzieś w zakamarkach pamięci ta historia się zapisała. Nie odbierało mi to jednak przyjemności z czytania. Co więcej, mogę śmiało stwierdzić, że „Mroczne umysły” to rewelacyjny początek trylogii dystopijnej dla młodzieży.

Jestem pod wrażeniem pomysłu na tę historię: wykreowany świat, różnorodne postacie, wartka i trzymająca w napięciu akcja – to wszystko składa się na wciągającą opowieść o przyjaźni, walce o równość i lepsze jutro.

Ruby, Liam, Pulpet i Zu – dawno już tak nie zżyłam się z bohaterami książki, jak w tym przypadku. Każdy z nich jest zupełnie inny, ale razem tworzą niezwykle spójną całość. Zespół, który jest dla siebie jak rodzina. Losy każdego z nich podążyły w różnych kierunkach, dlatego tym bardziej chciałabym drugi tom na już.

Choć książka ta liczy sobie prawie pięćset stron, to przez całość dosłownie się przepływa. Jest to jedna z tych historii, które ciężko odłożyć – choćby na moment. Akcja jest bardzo wartka – nie ma czasu na głębszy oddech. Dominuje uczucie niepewności i niepokoju. Do samego końca tak naprawdę nie wiadomo komu zaufać, a kto jest prawdziwym wrogiem.

W 2018 roku premierę miała ekranizacja pierwszej części tej trylogii. Miałam w planach ją obejrzeć, jednak negatywne opinie znacznie przeważają nad pozytywnymi. Dlatego chyba pozostanę wierna wersji książkowej.

„Mroczne umysły” to idealna propozycja dla wielbicieli powieści dystopijnych. Choć jest to literatura młodzieżowa, to jednak może spodobać się również dojrzalszym czytelnikom. Ja osobiście jestem nią zachwycona!

Moja ocena: 8/10

„Ruby ma szesnaście lat. Jest niebezpieczna. I żyje. Na razie.”

„Mroczne umysły” to książka autorstwa Alexandry Bracken, wydana przez Wydawnictwo Jaguar. Jest to pierwszy tom trylogii.

Niezidentyfikowana choroba zabiła większość amerykańskich dzieci. Te, które przeżyły, zostały naznaczone mocami, których działania nie rozumieją. Nie wiedzą, co ich czeka. Nie wiedzą, dlaczego to właśnie oni, dlaczego tak, a nie inaczej.

Sytuacja jest napięta. Powstają specjalne obozy, do których przewożone są dzieciaki na rozpoznanie, jakimi mocami dysponują. To, jakim kolorem ich określą, zadecyduje o ich życiu. Niebieski, zielony, pomarańczowy, żółty, a może czerwony? Klasyfikacja zweryfikuje, jak bardzo jesteś niebezpieczny i czy będziesz dalej żyć.

Wątek dystopijny jest ciekawie poprowadzony, chociaż książka sama w sobie sprawia na początku wrażenie przewidywalnej. Mimo to, czytanie jej sprawiło mi ogromną przyjemność i po kilkunastu stronach już nie mogłam się oderwać. Poznajemy historię Ruby, która aż do teraz żyła „spokojnie” wmawiając wszystkim od początku, że jest Zielona. Spotykamy Pulpeta, Liama i Zu, którzy znaleźli się w świecie przepełnionym złem, niezrozumieniem i obawą. Wyobraźcie sobie sytuację, w której musicie oddać swoje dziecko do ośrodka rzekomo odpowiedniego dla „wyjątkowych” jednostek i w zasadzie nie wiecie, co w ogóle tam się dzieje. Z drugiej strony - wyobraźcie sobie, że to Wy znajdujecie się w takiej sytuacji. Dyscyplina, kary za najdrobniejsze przewinienia, albo nawet i bez nich, brak swobody, brak zrozumienia i lęk. Nie tylko o swoją teraźniejszość, ale również o przyszłość i… życie.

Każda z postaci skrywa tajemnice i mimo, że książka nie jest początkowo ogromnie zaskakująca, to na swój sposób trzyma w napięciu i jest wyłamaniem się z powielanych na szeroką skalę schematów. Największym plusem książki są jednak, według mnie, postaci, które można odkrywać w odpowiednim tempie, zbliżać się do nich, poznawać ich mocne i słabe strony, nie zapominając, że te dzieciaki nie są zwyczajne. Są niezwykłe, co sprawia, że w tym przypadku nie jest to wyróżnienie, a poniekąd przekleństwo.

Podobał mi się również lekki, angażujący i wciągający, a zarazem momentami bardzo dosadny język autorki, dzięki któremu kilka razy uśmiechnęłam się pod nosem. ("Nauczycielka próbowała nam wmówić, że lepiej nam będzie bez kolegów z klasy, którzy umarli, ponieważ będzie mniej chętnych do huśtawek na placu zabaw.") Pośród tych podziałów, niesprawiedliwości i brutalności wydarzeń, mamy też dobitnie wyrażone myśli, bez krążenia na oślep.

Wszystko to sprawia, że książka, która mogłaby być zwykłą fantastyką, w niewymuszony sposób zmienia się również w książkę problemową. Autorka nie boi się pokazywania konsekwencji działań, nie umniejsza problemom, nie stara się na siłę przypodobać czytelnikowi, który jest mniej lub bardziej empatyczny. Również nie kreuje bohaterów na takich heroicznych, nieustraszonych, niezwyciężonych. To dzieciaki, które zostały postawione przed faktem dokonanym, nie rozumiejąc istoty działania. Muszą radzić sobie w sytuacji, która je przerasta. Nie wpadają przeważnie na genialne pomysły, nie są niezwyciężone, ale uczą się na swoich błędach i z każdym dniem są silniejsze.

Bardzo podobało mi się zróżnicowanie, jeśli chodzi o kolory, moce i posługiwanie się nimi. To wszystko było intrygujące i niesamowite, ale też i do niewyobrażalnego stopnia przytłaczające. Ruby i w tym przypadku musiała odnaleźć siebie, chociaż cały proces okazał się trudniejszy, niż można byłoby się spodziewać. Mam wrażenie, że z książki można wyciągnąć o wiele, wiele więcej, gdy przełożymy sytuację głównej czwórki na personalne doświadczenia. Gdy postaramy się nie tylko czytać i przyswajać, a doświadczać i rozumieć. Jest to idealna książka na wczucie się i próbę przeanalizowania wszystkiego, co się w nas kłębi. („Byłam rozdarta pomiędzy tym, czego zawsze chciałam, a tym, kim miałam się odtąd stać”.) Swoją drogą, niektóre fragmenty książki trafiają do człowieka aż za bardzo. I autorka pod tym względem nie szczędziła nikogo.

Jeśli mielibyście ochotę na książkę, w której karty odkrywane są powoli, aczkolwiek w dobrym tempie, a bohaterowie skrywają niesamowite tajemnice, sięgnijcie po „Mroczne umysły”. Ja będę czekała na kolejne tomy.

Za egzemplarz do recenzji dziękuję Wydawnictwu Jaguar.

Autor: Alexandra Bracken

Tytuł: Mroczne umysły

Wydawnictwo: Jaguar

Zaczęła się ona bardzo specyficznie. Fabuła skojarzyła mi się z nazistowskimi obozami zagłady czy koncentracyjnymi. Przez to zaczęłam inaczej na nią patrzeć.

Nie byłam nią tak zaintrygowana jak wcześniej. Miałam nadzieje, że da mi ona dużo ekscytacji czy barwną historię.

Do połowy nie działo się w niej nic nowego, ciągle powtarzały się te same elementy. Zaczęła mnie nudzić, dlatego zastanawiałam się, czy ją odłożyć.

Niedługo później się to zmieniło. Było już dużo ciekawiej, lecz nadal nie wzbudziła we mnie ekscytacji. Z nadzieją czekałam na wielkie zaskoczenie, jednak się ono nie pojawiło.

Nie będę kontynuować tej serii, ponieważ nie przyciągnęła ona na tyle mojej uwagi.

Ocena ⭐⭐/5

„Najmroczniejsze umysły skrywają się za fasadą najzwyklejszych twarzy”, czyli wznowienie trylogii.

Mroczne umysły to dla mnie drugie spotkanie z Alexandrą Bracken. W tamtym roku miałam przyjemność zapoznać się z Lore, która spodobała mi się, dlatego nie wahałam się przed sięgnięciem po tę historię. Możecie kojarzyć inne jej wydanie – w 2014 roku pojawiła się na rynku nakładem Wydawnictwa Moondrive (Otwartego). W 2018 roku została zekranizowana, ale ja filmu zupełnie nie kojarzę.

Ruby ma szesnaście lat. Jest niebezpieczna. I żyje.

Na razie.

Tajemnicza choroba zabiła większość amerykańskich dzieci. Ruby przeżyła, ale podobnie jak reszta ocalałych, została z czymś gorszym niż wirus. Przerażające umiejętności, których nie może kontrolować, naznaczają jej codzienność. Rodzice Ruby, naciskani przez rząd, wysyłają córkę do Thurmond – brutalnego, stanowego obozu rehabilitacyjnego, gdzie dziewczyna nauczy się, co to strach oraz jak tłumić moce. Ale co, jeśli trenowanie unikalnych predyspozycji, które posiadają młodzi wybrańcy, jest jedyną szansą na przeżycie dla całej jej generacji?

Mroczne umysły to początek dystopijnej trylogii. Po samym opisie spodziewałam się trochę podobnej historii do Niezgodnej. Tutaj również mamy podzielone społeczeństwo, które szykuje się do rebelii. Jednak im dalej, tym mniej podobieństw. Nasi bohaterowie to nastolatkowie, którzy musieli bardzo szybko dorosnąć. Życie każdego z nich naznaczyło cierpieniem, niepewnością i walką. Wraz z rozwojem historii będziemy obserwować, jak te dzieciaki stają się dla siebie rodziną, którą będą starały się chronić. Jest to opowieść o przyjaźni, pierwszych miłościach, poszukiwaniu własnego miejsca na świecie, a także szukaniu poczucia bezpieczeństwa. Oprócz tego nie brak tutaj przeszywającej samotności, bezsilności i ogromnego cierpienia. Autorka dokładnie przedstawia to, co prowadzi do zbuntowania się społeczeństwa. Właściwie ten tom to jej początek.

Lubię książki dystopijne, dlatego Mroczne umysły wciągnęły mnie od początku. Opuszczone miasta, obozy i potwory to moje klimaty. Może i jest to powieść typowo młodzieżowa, ale myślę, że wielu dorosłym się także spodoba. Autorka ciekawie wykreowała świat i prawa, jakie w nim rządzą. Mam nadzieję, że w kolejnych tomach dowiemy się trochę więcej o kolorach mocy, jakie posiadają bohaterowie.

Mroczne umysły to wciągająca książka w nieco mrocznym klimacie. Bracken stworzyła oryginalnych bohaterów, którzy walczą z przeciwnościami losu. Całość jest dosyć realistyczna pomimo wątków fantastycznych. Jest to naprawdę dobra młodzieżówka, gdzie podczas czytania będziemy dobrze się bawić. Zakończenie pewnie nie jednemu czytelnikowi złamie serce. Ja już nie mogę się doczekać kolejnego tomu i mam nadzieję, że wkrótce go dostaniemy. Jeśli szukacie lekkiej, ale i wciągającej powieści młodzieżowej z ciekawą fabułą to Mroczne umysły sprawdzą się idealnie.

Lubicie wznowienia książek? “Mroczne umysły” Alexandry Bracken były wydane nakładem innego wydawnictwa, obecnie wydaje je wydawnictwo Jaguar z nową mroczną okładką, która mnie zachwyciła. Autorkę kojarzę z powieści “Lore”, która po premierze zbierała sporo dobrych recenzji, stoi u mnie na półce i czeka, aż znajdę chwilę na jej przeczytanie, lecz po lekturze “Mrocznych umysłów” jestem pewna, że nie będzie czekać długo, ponieważ bardzo spodobało mi się pióro autorki. Jestem również pewna, że niedługo włączę film, który został nakręcony na podstawie tej książki, ponieważ uwielbiam dystopijne światy, a ten bardzo przypadł mi do gustu. Świetnie wykreowany świat, z idealnie przedstawionymi bohaterami, którzy mają złożone charaktery a ich historie poruszają serce. Wciągnęłam się w książkę praktycznie od początku, miała momenty, w których fabuła zwolniła, ale mi to nie przeszkadzało, akcja była świetnie wyważona, dzięki czemu książki nie chciało się odłożyć.

“Najmroczniejsze umysły skrywają się za fasadą najzwyklejszych twarzy”

Szesnastoletnia Ruby żyje i jest niebezpieczna, tylko tyle może o sobie pomyśleć, ponieważ mówić jej nie wolno. Tajemnicza choroba zabija większość dzieci, Rząd USA zamiast szukać lekarstwa na tę chorobę, zaczyna się bać tych dzieci, które przeżyły. Ruby wie, że jej moce, które się w niej rozwijają są niebezpieczne, za wszelką cenę chce ukryć je przed ludźmi, którzy zamykają wszystkie dzieci w obozach. Ośrodek rehabilitacyjny, jak nazywa ten obóz rząd, nie jest niczym innym jak więzieniem, w którym dzieci nie mogą się odzywać, muszą pracować a te, które przejawiają jakąś większą moc, są zabierani i nigdy więcej nie wracają. Nowy świat bez dzieci wydaje się koszmarem, nie tylko dla tych dzieci, które przeżyły.

“Gdy dziewczyna płacze, nie ma na świecie nikogo bardziej bezużytecznego niż chłopak.”

Czytaliście jakieś książki o tematyce dystopijnej? Pewnie większość kojarzy “Igrzyska śmierci”, mimo że “Mroczne umysły” są porównywane z tą książką, to oprócz wątku dystopijnego, nie ma tam za dużo podobieństw. Podczas lektury czułam napięcie, akcja i emocje, których w tej książce nie zabrakło, spowodowały u mnie chęć niewypuszczania jej z rąk. Obecnie nie mam dostępu do kolejnych tomów, poczekam grzecznie aż Wydawnictwo Jaguar wyda kolejne tomy, lecz ubolewam bardzo, że muszę tyle czekać na nie.

Świat, który autorka przedstawiła nam jest dopracowany w każdym szczególe. Podzielenie mocy dzieci na różne kolory było ciekawym pokazaniem nam jak różnią się od siebie dzieci. Nie czułam się przytłoczona przedstawianiem nowego świata przez autorkę, gładko przeprowadziła nas przez wiele informacji, nie tylko o przeszłości samej Ruby, ale również przez to co działo się od chwili, gdy zmarło pierwsze dziecko. W bardzo prosty, lecz zarazem dokładny sposób ukazała nam bezradność dorosłych w tak trudnym czasie, jedyne co wiedzieli, że strach o życie ich dzieci zmienił się u większości w obawę, boją się mocy ich własnych dzieci. Autorka nie owijała w bawełnę, przedstawiła przypadki, gdzie rodzice sami oddawali władzom swoje pociechy, były oczywiście przypadki, gdzie rodzice stawali na wysokości zadania i uciekali z nimi, bądź je ukrywali.

Nastoletnia Ruby jest główną bohaterką, lecz przez 6 lat była zamknięta w jednym z obozów dla dzieci, które przeżyły. Jeśli szukacie silnej i niezależnej bohaterki, to tu jej nie znajdziecie. Jej edukacja zakończyła się na poziomie wczesnej podstawówki, do tego brak kontaktu z innymi oraz zakaz rozmów, spowodowały u niej wycofanie. Dopiero w chwili, w której lepiej poznała swoich towarzyszy podróży otworzyła się na tyle by nawiązać przyjaźń z nimi i nabrać odwagi, by walczyć o siebie i swoich przyjaciół.

Dziękuję bardzo za książkę wydawnictwu Jaguar w ramach współpracy barterowej.

“Nie można odbudować zniszczonego życia ani odzyskać straconego człowieka.”

„Istnieją tysiące sposobów, żeby stwierdzić, że ktoś kłamie. Wcale nie trzeba zaglądać mu do umysłu, żeby rozpoznać najmniejsze ślady niepewności i zakłopotania. Najczęściej trzeba po prostu na kogoś spojrzeć”.

„Mroczne umysły” miałam okazję czytać już kilka lat temu, ale jakże ciekawie było powrócić do lektury po tak długim czasie. Przypomniałam sobie, każdy szczegół, który umknął mi gdzieś po drodze. Odświeżając sobie tę historię, mam wrażenie, że odbieram ją jeszcze lepiej niż poprzednim razem. Wir wydarzeń i ciągła akcja pozwalały mi się wciągnąć w fabułę aż do ostatniego zdania. Bardzo podoba mi się, w jaki sposób Alexandra Bracken przedstawiła swoją wizję świata na kartkach tej powieści. Klasyfikacja dzieci na grupy i ich umiejętności oraz ich traktowanie było okrutne a jednocześnie pokazywało, ile są w stanie znieść. Ich wyjątkowość objawiała się za pomocą specyficznych umiejętności. Dystopijny klimat powieści dodatkowo nadawał aurę całości. Można było odczuć go w każdym opisie zawartym w poszczególnych rozdziałach. Ruby z jednej strony jest ukazana jako bohaterka niebezpieczna, a z drugiej wyjątkowa. Co więcej, ona sama myślała o sobie jako o istocie wybrakowanej i groźnej. A jednak okazuje się, że jej „talent” jest nadzwyczajny i w tej trudnej podróży, w której towarzyszą jej przyjaciele, okazuje się przydatny. Zapanowanie nad umiejętnościami Ruby okazuje się trudne a ciągłe manipulacje tylko utrudniają całą sprawę. Alexandra Bracken w tym tomie ukazała dopiero zalążek niebezpieczeństw z jakimi będą zmagać się bohaterowie tej trylogii. A ja już nie mogę doczekać się chwili, w którym dostanę więcej. Polecam!😊

Jest to dystopijna historia, w której bez problemu możemy odszukać elementy jakimi charakteryzuje się ten gatunek. W tym wypadku mamy tajemnicza chorobę, która zabiła większość amerykańskich dzieci. Bohaterów obdarzonych nadprzyrodzonymi zdolnościami, którzy zostają zamknięci w obozach.

W moim odczuciu te charakterystyczne elementy w trakcie tej lektury raz działały na jej korzyść, a niekiedy wręcz przeciwnie. Bo to trochę tak, jakbym już to gdzieś czytała lub widziała, jednak w innym wydaniu. I nie da się zaprzeczyć, że tak nie jest. Główny szablon takich historii zazwyczaj jest taki sam. I nie ma w tym nic złego. Ja po prostu musiałam się przestawić podczas czytania na to, że wiem jak mogą potoczyć się losy naszych bohaterów.

Sama po sobie zauważyłam, że śmiało można czerpać radość z takiej lektury. Podobało mi się to, że główna bohaterka wcale nie jest odważna i niezłomna. Jednak, gdy wymaga tego sytuacja potrafi w sobie odnaleźć te cechy.

Spodobał mi się tu wątek przyjaźni, a także tego w jaki sposób się ona tworzyła i rozwijała. Szczególnie w czasach, w których każdy radzi sobie z traumą jak tylko potrafi, a na zaufanie trzeba ciężko pracować.

Motyw mocy i obarczenia nimi dzieci uważam za ciekawy i fajnie rozwinięty, szczególnie, gdy mamy okazję podpatrzeć jak Ruby uczy się panować nad swoim darem.

Książka jest fajna lektura z gatunku historii dystopijnych. Zróżnicowani bohaterowie i wciągająca akcja dostarczą świetnych czytelniczych przeżyć. Z całą pewnością sięgnę po kontynuację, której z pewnością będę wyczekiwać. ❤️

Twórczość Alexandry Braxten poznałam dzięki powieści „Lore”, którą dla Was recenzowałam. Pamiętam, że powieść spodobała mi się na tyle, że zdecydowałam się na to, by zapoznać się niebo bliżej z twórczością autorki. Długo nie musiałam czekać na to, aby dostać propozycję zapoznania się z kolejną interesująca historią. Lubicie wątki dystopijne w powieści? Co byśmy zrobili, gdyby niebezpieczna choroba dotykała dzieci pozbawiając je życia? Nie potrafiłam sobie tego wyobrazić, jednak wiedziałam, że tutaj musi być drugie dno. W powieści musiało się pojawić coś więcej, zdecydowałam się poznać ten świat, zachłysnąć nim i zabrać Was ze sobą. Czy jesteście gotowi na „Mroczne umysły”?

Główną bohaterką książki „Mroczne umysły” autorstwa Alexandry Braxten jest Ruby, zaledwie szesnastoletnia dziewczyna, pewnie nie byłoby to niczym dziwnym, gdyby nie to, że świat, w którym żyła był tak inny od tego, w którym przyszło nam żyć. Pojawiła się mutacja psi, która odpowiadała za to, że dzieci, które przetrwały zaczęły posiadać różne zdolności. Człowiek jest taką istotą, że przeraża go coś nowego, coś czego nie zna, dlatego też powstały środki badawcze, które mają za zadanie przywrócić małych obywateli „do normalności”. Rehabilitacja, której zostaje poddana Ruby nie do końca wygląda tak, jak powinna. Brutalność, próby zapanowania i wytłumienia zdolności są tam na porządku dziennym. Co się kryje za ewolucją nastolatków? Czy powinno się z nią walczyć?

„Mroczne umysły” autorstwa Alexandry Braxten wciągnęły mnie niemalże od pierwszej strony. Autorka stworzyła niesamowite uniwersum, świat dystopijny, który momentami bywa przerażający, zwłaszcza, kiedy rząd namawia rodziców, aby oddawały swoje uzdolnione parapsychicznie dzieci do obozów, które mają na celu stłumienie dziwnych mocy, a nawet ich wyleczenie. Główna bohaterka nie wie zbyt wiele o tym, co potrafi, czuje się przytłoczona i odczuwa strach. Thurmond jest miejscem, do którego nikt z nas nie chciałby trafić, nic więc dziwnego, że przebywające w nim dzieci są przerażone. „Mroczne umysły” to jedna z lepszych książek młodzieżowych, które ostatnio czytałam, bardzo cieszył mnie fakt, że miałam okazję po nią sięgnąć. Autorka zadbała o to, aby zaskakiwać zwrotami akcji, które nie zawsze można przewidzieć, przyznam szczerze, że nawet się nie starałam. Pochłaniałam opowieść zaskakująco szybko, przypierała mnie chęć dowiedzenia się, jak najwięcej i poznania losów Ruby. W powieści Alexandry Braxten występuje ciekawa kategoryzacja ludzi ze względu na posiadane zdolności, zostali oni podzieleni kolorystycznie. Klimat historii jest mroczny, jest ciekawie, inaczej i mam nadzieję, że na kolejne tomu nie będziemy musieli zbyt długo czekać.

Minęło sporo czasu pomiędzy momentem, gdy po raz pierwszy wzięłam do ręki nowe wydanie Mrocznych umysłów, a chwilą, gdy zdecydowałam się otworzyć powieść i przeczytać pierwsze zdanie. Bo tak bardzo byłam podekscytowana i jednocześnie tak bardzo bałam się ponownego spotkania z tymi bohaterami.

W 2015 roku zakochałam się w historii Ruby, Pulpeta, Zu i Liama. Nie byłam pewna jednak, czy to nie było jedynie zauroczenie, które z biegiem lat zniknęło. Na szczęście okazało się, że i w tym przypadku przysłowie „stara miłość nie rdzewieje” sprawdziło się, a sam powrót do świata Mrocznych umysłów okazał się powrotem do fascynującej dystopijnej rzeczywistości, która teraz zrobiła na mnie jeszcze większe wrażenie niż w przeszłości.

„Pierwsza umarła Grace Somerfield”. A przynajmniej była pierwszą osobą, której śmierć widziała Ruby. Później rozpoczęła się lawina kolejnych śmierci. Wszystko za sprawą tajemniczej choroby – OMNI. Pozostałe dzieci zostały zamknięte w obozach, gdzie, podzielone na grupy, musiały po prostu przeżyć. Oficjalnie zrobiono to, by były bezpieczne. Rząd pragnął ich rehabilitacji. W rzeczywistości społeczeństwo po prostu bało się mocy, które ujawniły się u dzieci wraz z pojawieniem się tajemniczego wirusa.

Ruby była w jednej pierwszych dostaw dzieci, które pojawiły się w Thurmond. Po niej przyjechały jeszcze tysiące. Dziesięcioletnia dziewczynka nie była pewna, co się dzieje. Wiedziała jednak jedno – nie chce być Pomarańczową; jedną z tych osób, które na jej oczach zabijały, a później chodziły związane, z kagańcami na twarzy. Dlatego powiedziała, że jest Zielona. I uwierzyli jej. Przez wiele lat była poniżana, aczkolwiek bezpieczna w barakach zielonych. Aż do teraz.

To niezwykłe, jak brutalny i jednocześnie fascynujący świat udało się stworzyć autorce. Alexandra Bracken przedstawia czytelnikom rzeczywistość, w której dzieci zostały zarażone wirusem OMNI, w związku z czym zyskały supermoce. Rząd podzielił chorych na kilka kategorii, w zależności od tego, jakie umiejętności posiada dana osoba: Zielonych, Niebieskich, Żółtych, Czerwonych i Pomarańczowych. Sam podział ogromnie skojarzył mi się z ideą structogramu oraz tego, że każdy z nas posiada biologiczną tożsamość, wpływającą na nasze zachowanie, która określana jest konkretnym kolorem. Dlatego tym bardziej idea społeczeństwa podzielonego na kolory wydaje mi się intrygująca.

Bohaterowie intrygują i wzbudzają sympatię, sprawiając, że od tej historii nie da się odejść bez poznania zakończenia. Samo zakończenie zaś rozbija serca czytelników w drobne kawałeczki. Zazwyczaj autorzy decydują się na happy end. Bracken wyłamuje się ze schematów, nawet tych obowiązujących współcześnie, mimo że tyle lat minęło od pierwszego wydania powieści. Autorka wybiera nieoczywiste rozwiązania. Bawi się emocjami odbiorców. Sprawia, że jedyne, o czym myśli się po skończeniu pierwszego tomu to data wydania kolejnej części. Te uczucia się nie zmieniają nawet w sytuacji, zna się tę historię i ma się świadomość, jak się ona kończy.

Warto kilku słowach wspomnieć o bohaterach. Są oni bowiem kluczowym elementem historii. Ruby początkowo jest postacią zagubioną i bierną. Spędziła kilka lat w obozie, gdzie była poniżana przez strażników i ignorowana przez innych więźniów. Wydarzenia ostatniego roku sprawiły, że od kilku miesięcy do nikogo nie odezwała się ani słowem. Nagle zostaje wrzucona w wir wydarzeń, który wymusza na niej podejmowanie konkretnych decyzji. Pulpet to z pozoru nieprzystępny, arogancki chłopak, który unika nowych znajomości jak ognia. Okazuje się jednak, że pod tą powłoką skrywa się inteligentny nastolatek, pragnący zapewnić bezpieczeństwo bliskim osobom. Jest jeszcze Liam – typ bohatera, altruisty, który zawsze pakuje się w kłopoty przez swoją empatię. Jego charakter jednak pozwala mu znajdować promyki nadziei w tym mrocznym świcie. Nie można zapomnieć również o Zu, dziewczynce ogromnie skrzywdzonej przez życie, a jednocześnie najbardziej otwartej na otaczających ją ludzi. Razem, cała czwórka tworzy niezwykłą drużynę, która na długo pozostaje w sercach czytelników.

Jestem Niebieska. Jestem Czarna. Jestem częścią generacji OMNI. Nie zmieniło się to, mimo upływu czasu. Cieszę się, że po latach czytelnicy znów mogą powrócić do świata Mrocznych umysłów i pokochać go na nowo. Ci zaś, którzy nie mieli do tej pory okazji poznać dystopii autorstwa Alexandry Bracken mogą sięgnąć po nią i przekonać się, dlaczego jakiś czas temu książkowy świat oszalał na jej punkcie. A także po prostu ja pokochać. To mroczna i brutalna opowieść, która łamie serce, a jednak ma w sobie coś co sprawia, że zakorzenia się w naszym wnętrzu i nie pozwala o sobie zapomnieć.

Alexandrę Bracken po raz pierwszy poznałam dzięki "Lore", czyli fantasy dla młodzieży z motywami mitologii greckiej. Historia bardzo mi się podobała, zwłaszcza jej nietuzinkowy, specyficzny klimat, dlatego z ogromną ochotą sięgnęłam po "Mroczne umysły" - pierwszy tom trylogii o tej samej nazwie, w której królują paranormalne zdolności w dystopijnym świecie.

I wiecie co? Przepadłam.

Kiedy nieznana choroba zaczyna zabijać dzieci, Ameryka, jak i cały świat, wpadają w popłoch. Żaden lek nie istnieje, nikt nie zna przyczyn pojawienia się tej anomalii... A kiedy dziecko przeżyje, odkrywa w sobie paranormalne zdolności i razem z innymi zarażonymi zostaje zesłane do rządowego obozu. Choć propagandowo nazywane rehabilitacyjnymi, obozy w rzeczywistości są brutalne, tłamszą nowe moce, a dzieci wychowują się w strachu i krzywdzie.

Ruby, dzięki swoim zdolnościom, udaje się oszukać lekarzy i zamiast do grupy Pomarańczowej, czyli dzieciaków obdarzonych parapsychicznymi umiejętnościami wpływania w czyjeś myśli), trafia do Zielonych - najmniej uzdolnionych. Dzięki temu przeżywa. Do czasu. W wieku szesnastu lat jej kłamstwo wychodzi na jaw, ale dzięki pomocy pielęgniarki udaje jej się zbiec z obozu.

Od teraz dziewczyna musi radzić sobie na wolności, chociaż władze stanowe już wypuścili za nią ogon. Poznaje innych uciekinierów-odmieńców, nawiązuje znajomości aż wreszcie poznaje prawdę. A to wstrząsa nie tylko jej światem... Czy Ruby uda się zerwać rządowe okowy? Zaakceptuje siebie i swoje moce? Pogodzi się z traumatyczną przeszłością?

"Mroczne umysły" Alexandry Bracken opowiadają historię czasami mrożącą krew w żyłach, momentami smutną, a kiedy indziej zabawną i dającą nadzieję. Autorka idealnie wyważa dynamizm narracji, a w fabułę wplątuje coraz to nowsze niewiadome, dzięki czemu czytelnikowi trudno uciec z tego antyutopijnego, mrocznego świata.

Czytanie o dzieciach tłamszonych w obozach, gdzie traktowane są gorzej niż zwierzęta, rani serce. Sprawia, że człowiek ucieka w tony emocji, zżywając się z bohaterami, jednych dopingując w swych działaniach, a innych strofując i życząc najgorszego. Ruby to postać, która wraz z przeżytymi przygodami, nabiera doświadczenia oraz dojrzewa. Zmienia poglądy, myśli, a przede wszystkim wydaje się prawdziwa. Autorka stworzyła bohaterów z wadami, dzięki czemu można się z nimi utożsamiać.

Kreacja świata przedstawionego wymaga, moim zdaniem, lekkiego dopracowania. Brakowało mi szczegółów, dzięki którym stałby się bardziej realistyczny. Pojawiały się opisy aktualnej sytuacji gospodarczo-politycznej, ale zdecydowanie za mało. Pomysł stworzenia śmiertelnej choroby, która jednocześnie tworzy z wybrańców paranormalnych odmieńców, był strzałem w dziesiątkę. Dowiedziałabym się jednak o niej nieco więcej, bo na razie temat owiano tajemnicą. Oby w drugim tomie zostało wyjaśnione więcej.

W historii pojawiło się kilka przewidywalnych wątków, zwłaszcza pod koniec. Zakończenie również, choć emocjonalne, wywołało lekki zawód. Spodziewałam się niespodziewanego, a dostałam banalny chwyt marketingowy.

"Mroczne umysły" to świetna, wciągająca dystopijna powieść, którą serdecznie polecam. Historia wciąga od pierwszej strony, bohaterowie są ludźmi z krwi i kości, a zwroty akcji zachwycają i nie pozwalają odłożyć książki choćby na minutę. Mimo paru mankamentów "Mroczne umysły" są naprawdę warte poznania - idealna ucieczka od burej rzeczywistości za oknem, gwarantująca paranormalną rozrywkę!

"Mroczne umysły" to książka na pierwszy rzut oka niepozorna, która kryje w sobie wiele intrygujących motywów. Antyutopijny świat wita nas lękiem przed dziećmi z nadprzyrodzonymi zdolnościami, gdzie dorośli przegrywają z kretesem swoje wypracowane dumne postawy uciekając od zobowiązań i walki. Ich pożałowania godne postawy prowadzą nas jednak do kolejnego wątku, w którym za sprawą motywu drogi obserwujemy zmiany zachodzące w młodych bohaterach, ich odważne podejście do tematu czy poznanie nowych przyjaciół, sojuszników oraz wrogów. W tle jak zawsze przewijają się dramaty społeczne, miłosne uniesienia czy subtelne tajemnice, ale autorka rewelacyjnie poradziła sobie z własnym wyzwaniem serwując nam zróżnicowaną opowieść, w pełni dopracowaną oraz dojrzałą.

Ruby, Liam, Zu i Pulpet kradną całe show stając na pierwszym planie. Wielu pobocznych bohaterów zasługuje na uznanie, ale to ta czwórka najmocniej wyryła swoje historie w sercu czytelnika. Ich los ani przez moment nie był obojętny a toczone przez nich walki - te prawdziwe oraz wewnętrzne - przyprawiały mnie o zawrót głowy. Jednak wiarygodna sylwetka bohaterów to tylko początek pozytywnych stron tej powieści. Już od pierwszych stron zostajemy bowiem wrzuceni w sam środek intensywnych wydarzeń, zaskakujących zwrotów akcji czy skrajnych emocji, które wpływają na dynamikę akcji.

W powietrzu wisi tajemnica, początkowo trudno jednoznacznie ocenić w jaką stronę zmierzać będzie fabuła a nieustanne wyzwania czyhające na bohaterów często zmieniają bieg wydarzeń, ale trudno to odebrać inaczej niż pozytywnie, gdy czujemy się zaangażowani w to co dzieje się dookoła i na równi z bohaterami poznajemy nowy świat. Autorka zadbała o merytoryczną stronę przedstawienia nowej sytuacji, jednocześnie nie odkrywając w pierwszym tomie wszystkich kart, więc po zamknięciu ostatniej strony od razu rośnie apetyt na kontynuację losów bohaterów.

Świat oparty na działaniach nastolatków nie jest niczym nowym w literaturze, ale w dobrych rękach potrafi naprawdę zaimponować. "Mroczne umysły" znamy już z perspektywy całej trylogii wydanej kilka lat temu, ale wznowienie cyklu Alexandry Bracken to bardzo dobry czas na odświeżenie sobie lektury oraz przypomnienie twórczości najlepszej z najlepszych, bo gdyby tak nie były, nikt nie zdecydowałby się na powtórne wydanie serii. A warto dać jej szansę, warto podążać drogą Ruby i jej przyjaciół, ponieważ to przygoda pełna niespodzianek, wyzwań oraz piętrzących się niebezpieczeństw, które wpływają na naszą wyobraźnię, pobudzają zmysły i nie pozwalają o sobie zapomnieć na długo po zamknięciu ostatniej strony.

Mała Ruby pada ofiarą okrutnego wirusa OMNI ,który sprawia,że dzieci zaczynają władać dziwnymi umiejętnościami.Trafia do obozu dla chorych,w którym sortuje się ich na Zielonych(nadzwyczajny umysł),Niebieskich(przesuwanie przedmiotów siłą woli),Czerwonych(zaklinacze ognia),Żółtych(władają elektrycznością) oraz Pomarańczowych(władanie myślami i wspomnieniami innych).Ci ostatni zostali prawie doszczętnie zabici.Władze wykorzystują te mniej chore dzieci do prace,a te które są zagrożeniem dyskretnie likwidują.Ruby zostaje w osobliwych okolicznościach przydzielona do Zielonych.Spędza w obozie 6 lat,dopóki nie ratuje jej Cate,pielęgniarka należąca tak naprawdę do tajnej organizacji.Ruby w porę jednak poznaje intencje Cate i ucieka jej.Trafia na grupę uciekinierów takich jak ona i podróżuje z nimi.Ruby jednak chce znów uciec,nie chce krzywdzić ani zginąć.Ruby tak naprawdę jest jedną z ostatnich Pomaranczowych.

"Jesteśmy wyjątkowi nie ze względu na to, kim jesteśmy, ale ze względu na to, kogo mogą z nas zrobić."

Książkę "Mroczne umysły" poleciła mi przyjaciółka i z całego serca jej za to dziękuję.Od czasów mojego fenomenu Harry'ego Pottera nigdy nie przeczytałam równej książki-aż do teraz.Kłaniam się pani Bracken i w swoim kanonie usadzam ją na krześle obok pani J.K Rowling (Alexandra Bracken ma tylko 26 lat!).Czytając ostatnie strony wybuchłam płaczem i musiałam godzinę słuchać uspakajających piosenek,bo nie spodziewałam się tak wzruszających momentów.To powieść bez happy endu z idealnie wykreowanymi postaciami dobrymi jak i świetnym czarnym charakterem,który szczególnie przypadł mi do gustu.To niezwykła,wręcz magiczna książka,nie mogę się od niej uwolnić i ciągle myślę o tym kiedy przeczytam drugą część (to już niedługo).

"Najmroczniejsze umysły skrywają się za fasadą najzwyklejszych twarzy."

Tak jak wcześniej wspomniałam,czarny charakter wyjątkowo przypadł mi do gustu.Tak nieoczywisty,pozornie dobry bohater okazał się okropny.Ale jest to bardzo prawdziwie-nasi prawdziwi wrogowie to najczęściej najbliższe nam osoby.W 100% należy ufać tylko sobie i zachowywać swoje tajemnice dla siebie.Nie można też za szybko ufać-później będziemy tego żałować.Historia "Mrocznych umysłów" dość niepokojąco przypomina obozy koncentracyjne i II Wojnę Światową?Czyżby A.Bracken chciała nam przypomnieć tę okropną tragedię w nowoczesny sposób?Nie wiem czy taki był jej zamiar,ale jak tak to odebrałam.W dzieciach zniszczono wszelkie uczucia i poczucie rzeczywistości.Płakałam,płakałam i jeszcze raz płakałam.Historia Ruby jest tak ponura i okropna,że nawet największym twardzielom pocieknie łza.Oczywiście musiał się pokazać wątek miłosny.Jest ON jednak swego rodzaju...osobliwy.Dwoje ludzi uczy się kochać na nowo,smakuje pierwszej miłośni jednocześnie walcząc o własne życie.Ta miłość może się wydawać pokrzepiająca,ale tak naprawdę co to za miłość w świecie,w którym polują na was na każdym kroku?Jednak warto mieć kogoś,komu można powiedzieć te dwa niezwykłe słowa .Zawsze.

"Nie można odbudować zniszczonego życia ani odzyskać straconego człowieka."

Podsumowując "Mroczne umysły" to dość smutna i wzruszająca opowieść wprawiająca w dość dziwny nastrój.Przez chwilę jest wesoło,aby potem zaczął walić się świat.Ale czy tak nie jest na codzień?To książka,którą powinno się przeczytać.Uczy tak wiele,pokazuje czym jest odmienność,że czasami dobrze jest być innym,ale wiele razy mamy ochotę zapaść się pod ziemię.Zakochałam sie w tej książce,w jej postaciach,we wszystkim.Wciąż łezka kręci mi się w oku na wspomnienie zakończenia,ale nie będę nic zdradzać...sami przeczytajcie,a nie pożałujecie.

Nasze życie potrafi płynąć dość gładko i bezproblemowo, ciesząc nasze serca i uspokajając zmysły. Jednak zdarzają się pewne wydarzenia, które nagle zamykają pewien etap naszego życia - niezależnie od naszych pragnień, możliwości, oczekiwań czy aktualnego stanu ducha. Początkowo pojawia się bezbrzeżny smutek, rozczarowanie, złość i zwątpienie, które zdają się nigdy nie minąć. Jednakże ów stan nie trwa wiecznie, ponieważ człowiek to istota potrafiąca przyzwyczaić się do różnorodnych warunków, w jakich przychodzi jej żyć. Po dłuższym czasie można nawet dojść do wniosku, że tak po prostu musiało być, a gwałtowne opuszczenie dawnego życia okazało się kolejną furtką, być może nawet lepszą niż poprzednia...

Stany Zjednoczone są niezwykle zadłużone, gospodarka kraju upadła, a ludzie żyją w skrajnej biedzie. Ciężko zapanować nad panującym rozgardiaszem, a także wszechogarniającą paniką, która dochodzi do kulminacyjnego punktu, kiedy zaczynają umierać dzieci. Wszelkie symptomy wskazują na OMNI, czyli ostrą młodzieńczą neurodegenerację idiopatyczną. Rząd wymaga od rodziców, aby obserwowali swoje dzieci i jak najszybciej reagowali, widząc jakiekolwiek zmiany w zachowaniu pociech. Wielu z nich kierując się różnorodnymi obawami, mniej lub bardziej uzasadnionymi, oddaje własne dzieci do obozu, aby tam "naprawiono" je.

"Najmroczniejsze umysły skrywają się za fasadą najzwyklejszych twarzy." *

Do jednego z obozów trafia także dziesięcioletnia Ruby, której przyjdzie tam spędzić aż pięć lat. Wraz z innymi dziećmi zamieszkuje w szarym, ogromnym baraku, otoczonym elektrycznym ogrodzeniem, gdzie uzbrojeni żołnierze trzymają wartę przez całą dobę. Od samego początku istnieje podział na Zielonych i Niebieskich, którzy nie stwarzają większego zagrożenia, a także Żółtych, Pomarańczowych i Czerwonych, traktowanych jako niebezpiecznych i wymagających szczególnego nadzoru. Ruby podaje się za Zieloną, chociaż doskonale wie, iż powinna należeć do grupy Pomarańczowych, którzy odznaczają się nadzwyczajnymi mocami. Ruby również ma niecodzienną umiejętność - potrafi wtargnąć do czyjegoś umysłu, a poprzez dotyk udaje się jej poznać wspomnienia innego człowieka.

Pewnego dnia Ruby udaje się wydostać z obozu w Thurmond, jednak owa ucieczka niesie za sobą poważne konsekwencje, których nie można uniknąć. Okoliczności sprawiają, iż główna bohaterka poznaje Liama, Suzume oraz Charlesa, zwanego Pulpetem, i wyrusza z nimi na poszukiwanie Uciekiniera, który podobno pomaga takim jak oni. Jednak czy ten młody mężczyzna naprawdę pragnie wspierać innych, czy zależy mu jedynie na popularności, uwielbieniu i ziszczeniu własnych marzeń?

"Mówią do ciebie te okropne rzeczy, krzywdzą cię, a ty nigdy się nie bronisz. Ja wiem, Ruby... Wiem, że taka już jesteś, ale czasem zastanawiam się, czy ty się tym w ogóle przejmujesz. Dlaczego chociaż raz im się nie postawisz?" **

Ruby to bardzo empatyczna i miła dziewczyna, której szczęście innych wydaje się stać na wyższej półce niż jej własne. Główna bohaterka martwi się wszystkim dookoła, nierzadko zupełnie zapominając o sobie, a nie ma co ukrywać - trzeba dbać o własną osobę, ponieważ nikt tego za nas nie uczyni. Oczywiście cechy tej postaci szanuję i doceniam, jednak brakowało mi u Ruby tego CZEGOŚ, jakiejś iskierki, która sprawiłaby, iż już od pierwszej strony obdarzyłabym ją niesłabnącą sympatią. Inaczej było w przypadku jej przyjaciół, którzy od razu skradli moje serce.

Powieść dystopijna jest gatunkiem literackim, po który sięgam bardzo rzadko, przynajmniej w porównaniu z wieloma innymi bloger(k)ami. Jednak mam to szczęście, że jeżeli już sięgam po taką powieść, trafiam wręcz idealnie, czego przykładem są chociażby "Dobrani" Ally Condie, "Dotyk Julii" Tahereh Mafi czy trylogia "Igrzyska Śmierci" Suzanne Collins. Wobec "Mrocznych umysłów" miałam spore oczekiwania, tym bardziej kiedy z tyłu okładki ujrzałam dość duży napis głoszący, iż jest to 'najbardziej niepokojąca książka od czasu Igrzysk Śmierci'. Teraz, gdy jestem już po lekturze, mogę szczerze stwierdzić, że osoba, która dopuściła się tego twierdzenia, zagalopowała się zbyt mocno, przynajmniej z mojego punktu widzenia.

Powieść Alexandry Bracken nie wciągnęła mnie, tak jak tego oczekiwałam, a wręcz przeciwnie - czytało mi się ją opornie. "Mroczne umysły" nie porwały mnie, a napięcie, jakie miało trzymać mnie do ostatniej chwili, pojawiało się zdecydowanie zbyt rzadko. Dopiero pod koniec akcja nabrała odpowiedniego tempa do tego stopnia, że zakończenie zasmuciło mnie i wprawiło w melancholię. Jednak od takich książek oczekuję, aby nieustannie podtrzymywały moje emocje na właściwym poziomie, bo rozruszanie ich dopiero na sam koniec nie naprawi dość nijakiej reszty... Przez długi czas byłam przekonana, iż nie sięgnę po kontynuację, skoro już pierwsza część nie zachwyca, jednak teraz jestem skłonna przeczytać drugi tom, ale tylko ze względu na zakończenie "Mrocznych umysłów". Mam nadzieję, że tym razem autorka zaskoczy mnie w pozytywny sposób.

* cytat ze str. 420

** cytat ze str. 38

[Adres usunięty]

Alexandra Bracken pochodzi z Arizony, aktualnie mieszka w Nowym Jorku. Jest młodą, bo dwudziestokilkuletnią, autorką książek. Alexandra zajmuje się także wydawaniem książek dla dzieci. Swoją pierwszą powieść, "Brightly Woven", napisała w prezencie urodzinowym dla swojego przyjaciela.

Tajemnicza choroba trawi amerykańską populację, dziesiątkując najmłodsze pokolenie. Dzieci umierają i nikt nie potrafi tego powstrzymać, a w dodatku kraj jest na skraju upadku. Nieliczne dzieciaki, którym udało się przeżyć, obdarzone zostały przeróżnymi zdolnościami, co przeraża wiele osób. Zatem uznane za niebezpieczne, zamykane są w specjalnych obozach. Rząd utrzymuje wizje, iż są to wysokiej klasy miejsca, przeznaczone do "rehabilitacji", które pomogą dzieciom w powrocie do normalności i zapanowaniu nad swoimi darami. Jednak miejsca, w których przetrzymywane są dzieciaki przypominają bardziej obozy pracy...

"Nie, oni nie lękali się o dzieci, które mogły umrzeć.

Nie martwili się pustką, którą miały po sobie pozostawić.

Oni bali się nas – tych, którzy przeżyli."

Właśnie do takiego miejsca, jako jedna z pierwszych, trafia Ruby, dziesięcioletnia bohaterka "Mrocznych umysłów". Dziewczyna posiada niecodzienny dar - potrafi wejść do cudzego umysłu, a nawet wymazać wspomnienia. Umiejętności które posiada klasyfikują ją jako "pomarańczową", najbardziej niebezpieczną grupę odmieńców, z którą nikt sobie nie radzi, dlatego też jedynym wyjściem jest - eliminacja. Żeby przetrwać, Ruby ukrywa kim tak naprawdę jest.

W "Mrocznych umysłach" została przedstawiona kolejna, z pozoru całkiem oryginalna, dystopiczna wizja przyszłości. Z pozoru, ponieważ w trakcie tej lektury przez większość czasu kojarzyła mi się ona z "Dotykiem Julii" oraz z "Podzielonymi". Tak samo jak we wspomnianej twórczości Tahereh Mafi, główna bohaterka posiadała niebezpieczny dar, przez który unikała nawet najmniejszego kontaktu z ludźmi. Poza tym wątek miłosny również jest bardzo podobny - jeden przeuroczy i dobry chłopak, odpowiadający Adamowi, oraz drugi - ewidentny szaleniec i manipulant, z początku przywodzący na myśl Warnera. Natomiast jeśli chodzi o podobieństwo z książką "Podzieleni", to jest to ogólna koncepcja ukrywających się dzieci i tworzenie przez nich grup, obozowisk.

"Chciałabym wiedzieć, co zrobić, by móc przebywać z ludźmi, których kocham,

nie obawiając się, że wymażę im siebie z pamięci."

Ogólnie książka Alexandry Bracken wypadła dość ciekawie, jednak przyznam, że trochę ciężko mi się ją czytało, zwłaszcza na początku. Wiele sytuacji było tak opisanych, że właściwie nie do końca wiedziałam co się dzieje. Zabrakło mi również wyjaśnień, wprowadzenia w nowy świat. Na szczęście im dalej zagłębiałam się w lekturę, tym było to coraz rzadsze zjawisko. Akcja chwilami była naprawdę porywająca, ale niestety nie przez większość czasu. Mimo schematyczności, z pewnością nie jest to książka przewidywalna, bo pełna jest niespodziewanych zwrotów! Akcja przedstawiona jest z punktu widzenia Ruby, co jest bardzo dobrym rozwiązaniem w tego typu powieściach. Mamy wgląd w jej myśli, a także w głowy, do których dziewczyna się dostaje.

Elementem, który bardzo spodobał mi się w "Mrocznych umysłach" była relacja między bohaterami. Zwłaszcza to, jak ewoluowała - autorka świetnie to przedstawiła. Jeśli chodzi o same postacie, to w osobie głównej bohaterki - Ruby, widać dużą schematyczność. Dziewczyna jest wyjątkowa i taką również posiada moc, jest piękna, nawet, gdy wygląda tragicznie. Przez te wszystkie strony przechodzi przemianę - z nieśmiałej, wycofanej w odważną, zdolną do poświęceń bohaterkę. Nie mówię, że taka "schematyczność" jest jakaś bardzo zła, bo przecież taki właśnie jest model idealnego bohatera. Jednak czasami przydałaby się odrobina odstąpienia od tej reguły. Osobiście polubiłam Ruby, tak jak i polubiłam wcześniejsze bohaterki, do których jest ona podobna.

"Pochyliłam się i z całej siły wbiłam mu pięść w ramię.

-Au!-zawołał i odsunął się ode mnie zdziwiony.-A to za co?

-To wcale nie przypominało jazdy na rowerze, ty dupku!"

Nie jest to książka z tego typu, w której wszystko podane jest na tacy. Historia ta składa się z wielu elementów, które dopiero po złożeniu w całość przedstawiają pewien, dość zaskakujący, obraz. Zakończenie bardzo podniosło moją ocenę tej książki. Mimo iż przyznam, że trochę się tego spodziewałam, to nie byłam do końca pewna czy autorka się na to odważy. A jednak! Dodatkowo zdradzę, że po pewnym fragmencie skończyłam z szeroko otwartą buzią... Miazga.

"Mroczne umysły" będę dobrze wspominać. Po takim zakończeniu z przyjemnością sięgnę po kontynuację, której już niecierpliwie wypatruję!

Mroczne umysły mają świetny styl pisania, chociaż pierwsze 60 stron nie za bardzo wciągają, ale jak już dochodzimy dalej książką staje się coraz bardziej fascynująca. Bohaterowie książki są cudowni. Fabuła jest całkiem ciekawa i nie ma momentów nudy. Co chwila coś się dzieje. Sam koniec książki wzrusza do łez i aż ma się ochotę sięgnąć po kolejny tom. Myślę że mroczne umysły również was wciągną swoją fabuła i zauroczą swoimi bohaterami, których pokochacie.