Morderców tropimy w czwartki

Czworo emerytowanych znajomych zamieszkujących ekskluzywne osiedle seniorów zakłada Czwartkowy Klub Zbrodni, w którym rozwiązują zagadki kryminalne. Próbują znaleźć sprawców morderstw, z którymi nie poradziła sobie policja. Wkrótce cała czwórka znajduje się w centrum śledztwa. W wiosce, w której mieszkają dochodzi do zabójstwa, którego ofiarą jest miejscowy deweloper. Czy staruszkowie będą mieli szansę, aby się wykazać? Kto pierwszy dotrze do sprawcy?

🗡️🗡️🗡️🗡️🗡️🗡️🗡️

Komedia kryminalna ma to do siebie, że oprócz zagadki kryminalnej tryska też humorem. W przypadku tej książki powinniśmy mieć do czynienia z ironicznym brytyjskim dowcipem. Ja tego nie zauważyłam. Znam wiele brytyjskich seriali komediowych z tego typu żartem i bardzo je lubię. Tutaj się nie odnalazłam. Nie śmiałam się i nie czekałam, co będzie dalej.

Książkę czytało mi się bardzo ciężko, wręcz się nudziłam. Do końca przeczytałam tylko dlatego, że nigdy nie zostawiam książek w połowie. Łudziłam się, że z każdą stroną będzie lepiej, ale niestety. Dla mnie rozkręciło się po przeczytaniu 400 stron. Sam wątek kryminalny bardzo mnie zainteresował, ale za dużo było dygresji i rozmyślań.

Autor nie trafił w mój gust czytelniczy. Czy to znaczy, że książka była zła? Nie, ponieważ każdy może odebrać ją inaczej. Dlatego przekonajcie się sami. Ja już swoje zdanie mam.

Książka ma okładkę przyciągającą wzrok i bardzo krótkie rozdziały.

Autor ukazuje życie seniorów, co robią z dala od rodziny, jakie mają stosunki między sobą oraz jak spędzają wolny czas.

*** ,,W starym wieku można robić prawie wszystko na co ma się ochotę." ***

W luksusowej wiosce seniorów czwórka pozornie niedobranych przyjaciół tworzy Czwartkowy Klub Zbrodni,gdzie co tydzień omawiają niewyjaśnione do tej pory przypadki morderstw z przeszłości.

Kiedy więc zostaje zabity miejscowy deweloper Joyce,Elizabeth,Ron i Ibrahim rozpoczynają własne śledztwo.

Czy uda im się schwytać zabójcę?

Odpowiedzi szukajcie w książce.

Jest wzruszająco,elektryzująco,czasem smutno i dowcipnie.

Autor bardzo fajnie przedstawił nam tutaj całą gamę postaci,z których każda jest inna i ma swoje problemy.

Dużym plusem była dla mnie ciekawa zagadka kryminalna i perypetie detektywów-amatorów podczas jej rozwiązywania.

Minusem- ten słynny ,,angielski humor",którego ja osobiście kompletnie nie kumam,ale który wielu z Was może się podobać.

Jeśli więc macie ochotę poczytać o ciekawskich seniorach i razem z nimi tropić mordercę,niekoniecznie w czwartek,to zapraszam do lektury.

Komedia kryminalna to gatunek, po który sięgam rzadko. Mam dość specyficzne poczucie humoru i ciężko jest mnie rozbawić. Zdecydowałam się na "Morderców tropimy w czwartki" i nie żałuję. Czytało mi się ją dobrze, choć nie ukrywam, że liczyłam na coś śmieszniejszego.

Coopers Chase to luksusowe osiedle dla seniorów. To właśnie tu czwórka mieszkańców organizuje cotygodniowe spotkania Czwartkowego Klubu Zbrodni. Omawiają oni przypadki morderstw,  które do dziś zostają przez policję nierozwiązane. Gdy dociera do nich wiadomość o śmierci dewelopera, klub detektywów amatorów postanawia przeprowadzić własne śledztwo. Uwaga! Elizabeth, Joyce, Ron i Ibrahim wkraczają do akcji!

"Morderców tropimy w czwartki" Richarda Osmana to książka, z którą dobrze spędziłam czas. Nie ukrywam, że początek mnie nie porwał i obawiałam się rozczarowania. Szybko jednak dałam się wciągnąć w opowiadaną przez autora historię i w ogólnym rozrachunku jestem z lektury zadowolona.

Na szczególną uwagę zasługują tu bohaterowie. Ta czwórka emerytów skradła moje czytelnicze serce! Każdy z nich jest inny, a razem tworzą mieszankę wybuchową. Chciałabym w ich wieku być tak pełna werwy i energii. Za kreację bohaterów należą się autorowi ogromne brawa. Są wyjątkowi i naprawdę nie sposób ich nie polubić.

Wątek kryminalny jest w tej książce na drugim planie, ale skonstruowany jest naprawdę dobrze. Intryga mnie wciągnęła, a zakończenie zaskoczyło. Tego się nie spodziewałam! Dużo się w tej książce dzieje, przez co czyta się ją naprawdę szybko. Całość napisana jest lekkim językiem, polubiłam styl autora.

Dla mnie "Morderców tropimy w czwartki" to była bardzo optymistyczna i ciepła lektura, idealnie nadająca się na jesienne wieczory.

Czy polecam? Oczywiście! Warto ją przeczytać.

Autor: Richard Osman Tytuł: Morderców tropimy w czwartki. W luksusowej wiosce dla seniorów czwórka pozornie niedobranych przyjaciół tworzy Czwartkowy Klub Zbrodni. Łączy ich zamiłowanie do rozwiązywania zagadek kryminalnych. Jego członkowie: Joyce, Ron, i Ibrahim co tydzień omawiają przypadki morderstw, których nie udało się w przeszłości wyjaśnić policji. Kiedy zostaje zabity miejscowy deweloper, detektywi amatorzy trafiają w sam środek śledztwa, które tym razem toczy się tu i też. Wreszcie mają szanse się wykazać. Czy ten niekonwencjonalny, lecz błyskotliwy zespół detektywów zdoła schwytać zabójce, nim będzie za późno? Bardzo przyjemnie mi się ją czytało. Zdziwiłam się fabułą, bo myślałam, że będzie to książk o czymś innym. Mnóstwo zagadek, że przysłowiowo nie wiadomo w co włożyć ręce. Czasem nawet się uśmiałam.

Spędziłam miły wieczór z lekturą. Zostanie ze mną na dłużej. Czytając czułam dużo emocji [Adres usunięty]. radość, ale też niepewność związaną z całą historią. Okładka jest śliczna, a zarazem inna co jest większą tajemniczością.

Ocena 9/10.

"Morderców tropimy w czwartki" Richarda Osmana,popularnego brytyjskiego gwiazdora telewizyjnego to komedia kryminalna.Nie jestem fanką tego gatunku literackiego i rzadko po niego sięgam.Ale tak mnie zaintrygował tytuł tej powieści,że postanowiłam ją przeczytać.Byłam ciekawa,dlaczego tropią morderców tylko w czwartki.Odpowiedź znalazłam w tej książce.W ekskluzywnym ośrodku dla seniorów Coopers Chase w każdy czwartek czwórka przyjaciół, fascynująca się kryminalistyką i lubiąca rozwiązywać zagadki kryminalne spotyka się i przy lampce wina i ciasteczkach omawia,analizuje sprawy z przeszłości.Sprawy kryminalne,których nie udało się wyjaśnić policji.Założyli nawet własny klub o nazwie Czwartkowy Klub Zbrodni.Członkami tego klubu są: Joyce, była pielęgniarka z zamiłowaniem do wypieków, Elisabeth, przebojowa staruszka w przeszłości pracująca dla wywiadu, Ibrahim, były psychiatra zgłębiający najciemniejsze zakamarki ludzkiego umysłu, oraz Ron, dawniej aktywista związkowy, ojciec znanego boksera.Tworzą oni zgrany,wspierający się wzajemnie doskonały zespół.Dla tej czwórki to świetna zabawa i jednocześnie ucieczka od nudy,od prozy dnia codziennego.Ich obecne życie idealnie określa tytuł piosenki Kabaretu Starszych Panów "Wesołe jest życie staruszka".Kiedy zostaje zamordowany deweloper,czwórka detektywów-amatorów z entuzjazmem przystępuje do działania.Rozpoczynają prywatne śledztwo,chcąc w ten sposób pomóc policji.Czytelnikowi od razu nasuwają się pytania.Co ci osiemdziesięcioletni staruszkowie mogą zrobić ? W jaki sposób mogą pomóc policji ? Otóż okazuje się,że mogą i to całkiem dużo.Uciekają się do różnych metod,aby uzyskać potrzebne informacje.Są bardzo inteligentni,błyskotliwi i zdeterminowani,aby wykryć mordercę.Czy naszym bohaterom się to uda ? Postacie Joyce,Elisabeth,Ibrahima i Rona są dużym atutem tej powieści.Wnoszą dużo ciepła,radości i pokazują,że nie liczy się wiek,jeżeli chcemy coś robić.I żeby nigdy nie lekceważyć staruszków.Plusem są krótkie rozdziały i narracja prowadzona w trzeciej osobie,co bardzo lubię w książkach oraz w pierwszej osobie przez piszącą dziennik,Joyce.Na minus jest zbyt rozwleczona,ciągnąca się akcja.Czasami nudziłam się.Mimo to książkę czytało się dobrze i z zaciekawieniem,co też jeszcze wymyślą dziarscy staruszkowie.

Za egzemplarz recenzencki serdecznie dziękuję Wydawnictwu Muza

„Morderców tropimy w czwartki” - sporo jej na #bookstagrampl ostatnio i z tego co zauważyłam, zbiera różne recenzje ;) Ja przy lekturze miło spędziłam czas, głowni bohaterzy, pełni charyzmy emeryci z osiedla spokojnej starości bardzo przypadli mi do gustu. Mamy tu tajemnicze śmierci, sporo ciekawych drugoplanowych postaci, brytyjski humor (choć nie do wszystkich trafia), sprawnie poprowadzoną narrację i czwórkę pełnych werwy detektywów-amatorów na emeryturze, którzy postanawiają sami zająć się sprawami tajemniczych śmierci związanych z ich ośrodkiem. Sami oceńcie, mi tytuł przypadł do gustu, w sam raz jako lekka lektura na wieczór ;)

"Morderców tropimy w czwartki" to debiut autorski brytyjskiego prezentera telewizyjnego, producenta, komika i reżysera Richard'a Osman'a. W luksusowym miasteczku dla seniorów Coopers Chase dochodzi do morderstwa. Czwórka nietuzinkowych emerytów w składzie: Elizabeth, Joyce, Ron i Ibrahim, bierze sprawy w swoje ręce, aby rozwiązać zagadkę zabójstwa. Jednak nie będzie to wcale takie proste, bo krąg podejrzanych będzie się skrupulatnie powiększał, a skrzętnie skrywane tajemnice, niektórych sędziwych mieszkańców będą wychodzi na jaw, jak grzyby po deszczu... "Morderców tropimy w czwartki" to nic innego jak dobry kryminał komediowy. Autorowi nie można nic zarzucić, bo cała historia jest bardzo dobrze dopracowana. Dużo ilość wątków i barwnych bohaterów z góry zapowiada, że przy tej historii nudzić się nie będziemy. Czytając szybko zwrócimy uwagę, że każda z postaci może być potencjalnym mordercą. Zwłaszcza, że sam autor wielokrotnie wpuszcza nas w maliny, podsuwając nam pod nos co rusz nowego podejrzanego. Duży plus za ciekawe cytaty i trafne życiowe spostrzeżenia, jak cyt.: "Przed laty wstawali wcześnie, bo czekało ich dużo pracy, a dzień miał tak mało godzin. Teraz zrywają się o świcie, bo tyle jest do zrobienia, a tak niewiele dni mi zostało". Świetny kryminał z dobrą dawką urokliwego dowcipu i przemiłym klimatem, od którego trudno się oderwać. Polecam💛

Mam dziś dla Was ciekawą propozycję książkową. 📖😍 Komedia kryminalna nie jest przeze mnie często czytanym gatunkiem literackim, chyba nawet po raz pierwszy się z nią zetknęłam. 🤔😄 Muszę jednak przyznać, że "Morderców tropimy w czwartki" to rewelacyjna książka. ❤

•

Historia czwórki przyjaciół zamieszkujących na luksusowym osiedlu seniorów. Ich wspólną pasją jest rozwiązywanie zawiłych zagadek kryminalnych. Powołują więc do życia Czwartkowy Klub Zbrodni, by móc spotykać się przy kawce (lub odrobinie czegoś mocniejszego 😉) i analizować niewyjaśnione w przeszłości sprawy morderstw. Nadarza się jednak okazja, by móc wykazać się i pomóc policji w aktualnie prowadzonym śledztwie. Krzepcy strauszkowie tylko na to czekali! 😅

Brytyjski humor i bardzo sympatycznie przedstawione przygody bohaterów, przypadły mi do gustu. Świetnie się przy niej bawiłam! 🤩 Może nie jest to lektura dla każdego, bo nasze poczucie humoru jest przeróżne, ale myślę, że większości ten uroczy kryminał powinien sprawić mnóstwo radości. 😀 A chyba o to by tu chodziło. ☺

Polecam na wieczorne czytanie pod kocykiem! 💖

Morderstwa, Czwartkowy Klub Zbrodni, zagadki kryminalne i dużo brytyjskiego humoru…

Tak w skrócie możemy opisać książkę pt. „Morderców tropimy we czwartki” Richarda Osmana. Jednak to zdecydowanie za mało, żeby przedstawić tą fenomenalną książkę.

Ta doskonała komedia kryminalna opisuje przygody dziejące się w tzw. „wiosce dla seniorów”, czyli Coopers Chase. To właśnie tutaj swoje spotkania ma Czwartkowy Klub Zbrodni do którego należą Joyce, Elizabeth, Ron i Ibrahim. Ci sympatyczni staruszkowie spotykają się w każdy czwartek i przyglądają się przypadkom morderstw, które nigdy nie zostały rozwikłane. Każdy z członków klubu posiada inną, kluczową cechę, która pomaga w wyjaśnieniu śledztwa. W pewnym momencie ich rutyna zostaje zaburzona przez morderstwo jednego z deweloperów, ale także mieszkańca Coopers Chase. Nasi główni bohaterowie postanawiają na własną rękę rozpocząć poszukiwanie mordercy…

Już na samym początku muszę dać ogromny plusik za pomysł na fabułę – nie jest to coś, co spotykamy w każdej komedii kryminalnej. Członkowie Czwartkowego Klubu Zbrodni są uroczymi staruszkami, w których możemy dostrzec pełnych wigoru i doświadczenia początkujących detektywów. Śledząc ich przygody nie raz zaśmiewałam się do łez, bo swoim zachowaniem pokazują, że nie są zwyczajnymi babciami i dziadkami, którzy siedzą przy telewizorze, karmiąc przy tym swoje wnuki przysmakami. Byłam zachwycona intrygą, którą autor, Richard Osman, stworzył, a także napięciem, jakie trzymało mnie do samego końca. Książka idealna szczególnie na te chłodne, listopadowe wieczory, które już za chwilę nas czekają – zapewni nam dużo ciepła i radości z czytania! Gorąco Ci polecam 😊

BINGO!! Mnie bawiła, można uznać, że uśmiech nie schodził mi z twarzy. Serio, humor angielski do mnie przemawia, śmieszy mnie, więc i cała historia w moje poczucie humoru się wpasowała.

Nie ma wątpliwości, że jest zbrodnia (żeby jedna!), jest więc i morderca (żeby jeden!) czyli powieść bardzo kryminalna. Ale jak to jest ciepło i sympatycznie napisane. Aż nie wypada, ludzi zabijają a tu tak czytelnik miło czas spędza 🙈 Ale potrafi być i wzruszająco, naprawdę. I niczym tu sobie nie zaprzeczam, po prostu tak jest!

Jest śledztwo poważnych acz nieudolnych policjantów. Jest też czworo krzepkich staruszków, którzy mają aspiracje w śledztwo się wkręcić. A wiadomo, że w przyjaźni i życiowej mądrości siła. I nie, nie, to nie pierwsi lepsi staruszkowie. Oni to dopiero mają swoje tajemnice 😉 Są prawdziwi przestępcy, złe charaktery i duża kasa. Ksiądz nawet ma tu swoje interesy. Jest i bardzo polski akcent. Bogdan, facet spod Krakowa, ma więcej niż przysłowiowe pięć minut na stronach książki. Każdy bohater jest wyjątkową osobowością i wątpliwości tu nie ma. Każdego z nich nie sposób nie polubić.

Powieść płynie wielowątkowo, opowiadana jest z perspektyw kilku osób. Jest akcja, jest wartko, dzieje się. Jest pogodnie, jest ciekawie. No i wiele życiowych mądrości przemyca nam autor. Ktoś powie, ale przecież to nieprawdopodobne, irracjonane co ten autor wypisuje. Może i tak, ale trzeba wziąć pod uwagę, że nie dość, że to komedia to jednak i życie potrafi nieźle nas zaskoczyć 😉

P.S. 1 Jeżeli znajdę taki dom starców, w którym po 12 już się otwiera drugą butelkę czerwonego wina, TO JA TAM CHCĘ!!!

P.S. 2 Ponoć trwają rozmowy w sprawie telewizyjnej adaptacji książki, to może być strzał w setkę 👌

„Zawsze wiemy, kiedy robimy coś po raz pierwszy, prawda? Ale bardzo rzadko zdajemy sobie sprawę, kiedy coś dzieje się po raz ostatni.”

Czwórka przyjaciół na co dzień zamieszkująca ekskluzywny ośrodek dla seniorów Coopers Chase wiedziała, że będąc w podeszłym wieku szkoda marnować czas na nic nie robienie lub robienie rzeczy mało ciekawych. Nie mający zbyt wielu obowiązków Joyce, Ron, Elizabeth i Ibrahim powołali do życia Czwartkowym Klubie Zbrodni, gdzie dając upust swojej fantazji i niewątpliwym talentom detektywistycznym z pasją oddawali się rozwiązywaniu zagadek niewyjaśnionych morderstw sprzed lat. Kiedy miejscowy deweloper zostaje zamordowany nasza dzielna czwórka z Coopers Chase wietrzy w tej zbrodni szansę dla siebie. Tym razem mogą zająć się prawdziwym morderstwem, trup jest jak najbardziej autentyczny, a morderca ...No cóż, jeśli uda się go wytropić, prawie na wyciągnięcie ręki. Osoby, które sądzą, że Czwartkowy Klubie Zbrodni mógłby przegapić taką okazję są w dużym błędzie. Chcąc wkręcić się w policyjne śledztwo pomagają młodej policjantce dostać się do policyjnej grupy prowadzącej tę sprawę i działają. Czy dzielnym staruszkom uda się wytropić przestępcę i rozwiązać swoją pierwszą sprawę kryminalną? O tym dowiecie się już z książki Richarda Osmana „Morderców tropimy w czwartki”. Dodam tylko, że smaczku tej komedii kryminalnej dodaje postać niejakiego Bogdana, polaka, który jak przystało na naszego rodaka żadnej pracy się nie boi.

„Morderców tropimy w czwartki” to niewątpliwa gratka dla wszystkich wielbicieli angielskiego humoru. Autor nie bawi czytelników żartami, które wywoływałby u nich salwy śmiechu. Richard Osman jest specjalistą od uśmiechu, który pozwala na odrobinę zadumy i refleksji podczas czytania. Zadaniem czwórki domorosłych detektywów z Coopers Chase nie jest dostarczenie czytelnikowi jedynie odpowiedniej dawki rozrywki. Joyce, Ron, Elizabeth i Ibrahim są również przewodnikami po różnych obliczach starości. W książce bowiem nie brakuje momentów w których nasi bohaterowie odnoszą się do realiów życia człowieka z niemalże osiemdziesięcioletnim bagażem przeróżnych doświadczeń życiowych.

Cóż więcej mogę dodać... Ja bardzo polubiłam czwórkę niezwykle przedsiębiorczych i sympatycznych staruszków–detektywów i mogę Wam polecić tę książkę na długie, jesienne wieczory.

Dawno się tak dobrze nie bawiłam. Zabawna, wciągająca, a do tego niesamowicie mądra i poruszająca. To historia, którą od razu kupiłam też przyjaciółkom i mamie, a na mojej półce ma honorowe miejsce. Zdecydowanie polecam

"Nigdy wiadomo kiedy umrzemy poprzez uderzenie tępym narzędziem w głowę."

Historia opowiada przygody staruszków mieszkających na osiedlu Coppers Chase. Spotykają się w czwartki i przeglądają stare akta policyjne i od czasu do czasu rozwiązują jakieś morderstwo.

Nowy deweloper postanawia powiększyć osiedle, ale przez co chce zniszczyć Ogród Wiecznego Odpoczynku sióstr zakonnych. Z czym nie zgadzają się mieszkańcy. W związku ze sprawą giną dwie osoby... Czy Czwartkowy Klub Zbrodni poradzi sobie z tymi mordercami?

Poznając tych staruszków Elizabeth, Joyce, Rona i Ibrahima modlicie się żeby mieć taką starość 😉 a jak ja już będę stara chce być jak Elizabeth ona jest niesamowitą babką!

Jednak... Przez 150 stron, moim zdaniem nic się nie wydarzyło. Mamy dużo opisów, poznawanie bohaterów. Dowiadywanie kto jest kim. I zbrodnie. Były momenty że naprawdę się zastanawiałam o co chodzi. Autor kończył rozdział jak reżyser ucina sceny w filmie. Mnie osobiście to męczyło. Krótkie (a nawet bardzo krótkie) rozdziały powodowały, że nie tylko się gubiłam w akcji ale zastanawiałam się... Po co jest ten rozdział? Naprawdę mnie ta książka wymęczyła.

Myślę, że ogólnie... Sprawcy zabójstw, rozwiązywanie tej zagadki itp. Było już później nawet ciekawe. Naprawdę nie było to takie złe. Chociaż... Miałam nadzieję na trochę lepsze rozwiązanie. Ale ok. Nie najgorzej. Tylko ten początek... ☹️

Skuszona intrygującym opisem, z zaciekawieniem sięgnęłam po komedię kryminalną – Morderców tropimy czwartki – Richarda Osmana. Nie ukrywam że spodziewałam się historii podobnej do „Kółko się pani urwało” Jacka Galińskiego, zwłaszcza że ON sam rekomendował powieść. Czy dostałam zabawną historię kryminalną? Przeczytajcie moją opinię.

W Coopers Chase, ekskluzywnym osiedlu dla emerytów mieszkają Elizabeth, Joyce Ibrahim i Ron. Aby nie doskwierała im nuda, rozwiązują niewyjaśnione zagadki kryminalne sprzed lat, zakładając w tym celu Czwartkowy Klub Zbrodni. Kiedy lokalną społecznością wstrząsa wiadomość o śmierci dewelopera, który chciał rozbudować ich osiedle, Klub ma możliwość rozwinąć skrzydła i zająć się współczesnym morderstwem.

„ – Wykopaliście… - zaczyna powoli – wykopaliście ciało?

- Cóż technicznie rzecz biorąc, nie zrobiliśmy tego osobiście – uściśla Ibrahim.

- Ale ciało zostało wykopane, tak?

Elizabeth i Joyce kiwają głowami. Elizabeth pociąga łyk sherry.

- W skrócie mówiąc: tak – przyznaje Joyce.

- A potem poddaliście kości badaniom kryminalistycznym?

- Powtarzam, nie zrobiliśmy tego osobiście. I zbadano tylko niektóre – tłumaczy Ibrahim.

- Tylko niektóre? Ach, to nie ma sprawy. – Chris podnosi głos i Donna uświadamia sobie, że słyszy to po raz pierwszy. – W takim razie życzę wszystkim miłego wieczoru. Nie mam tu nic do roboty.

- Wiedziałam, że urządzisz nam melodramat – wzdycha Elizabeth. – Moglibyśmy już zakończyć ten etap i przejść do rzeczy?”

Mam problem z tą książką i z góry zaznaczam, że to moja subiektywna opinia. Bardzo mi się ta komedia kryminalna dłużyła. Czytałam ją grubo ponad tydzień. Początkowo myślałam że książka się rozkręci, ale niestety tak się nie stało. Za dużo było wątków, informacji nt. funkcjonowania osiedla, historyjek, które miały być zabawne a nie były. Być może dlatego że nie przepadam za brytyjskim humorem, który jest dość specyficzny. Nie domyśliłam się kto był mordercą, ale to w dużej mierze była kwestia mojego zaangażowania się w tą lekturę. Pomysł świetny, ale książka wyszła dość nudna. Jednym słowem, nie porwała mnie ta historia. Ale może zbyt dużo sobie po niej obiecywałam?

Za egzemplarz recenzyjny dziękuję Wydawnictwu Muza. Zapraszam na stronę: [Adres usunięty]

Wydawnictwo Muza

Ilość stron: 446

Data premiery: 14 października 2020

Tłumaczenie: Anna Rajca-Salata

Z racji tego, że jest czwartek postanowiłam dziś przyjść do Was z recenzją książki Richarda Osmana „Morderców tropimy w czwartki” (w tłumaczeniu Anna Racja – Salata).

Czwórka emerytów: Joyce, Elizabeth, Ron i Ibrahim, mieszkających w Coopers Chase - ekskluzywnym ośrodku dla seniorów rozwiązuje niewyjaśnione kryminalne zagadki sprzed lat. Z racji ogromnej żyłki detektywistycznej zakładają Czwartkowy Klub Zbrodni. Gdy dochodzi do zabójstwa lokalnego przedsiębiorcy budowlanego – Tony’ego Currana, mają okazję przeprowadzić śledztwo tu i teraz oraz jak się później okazuje rozwiązać nie tylko jedną zagadkę kryminalną…

Mam ogromny problem z tą książką. Ma ona 446 stron, a ja czytałam ją dobry tydzień (jak na mnie to naprawdę długo). Pomimo świetnego pomysłu – czwórka emerytów na tropie mordercy, książka była trochę nudna… Bardzo przeszkadzał mi fakt namnożenia ilości rozdziałów, których było aż 115. Zanim jakaś sytuacja, scenka zdążyła się dobrze rozwinąć, nagle zostawałam od niej odciągnięta i rzucona w inną. Rozumiem, że autor w ten sposób mógł chcieć nadać pewnego rodzaju dynamizmu, ale mnie ten fakt akurat bardzo irytował.

Całkowicie nie mogłam wciągnąć się w całą historię. Nie zżyłam się z żadnym bohaterem. Troszkę nie pasowało mi, że czwórka staruszków miała tak dobre kontakty (skąd, jak?). Książka jest komedią kryminalną, a ja zaśmiałam się raz (chodzi mi o fragment z ciasteczkami nasączonymi wódką). Żadna publikacja nie ma tylko minusów, bo jest to niemożliwe. Także na plus to oczywiście zakończenie, którego się nie domyślałam, na pewno zaskakujące. Wydaje mi się, że jest to ten jeden przypadek na milion, że gdyby ukazała się ekranizacja powieści to byłaby ona znacznie lepsza od papierowego oryginału…

Książka w iście brytyjskim stylu! 👑 Starsi ludzie, którzy mieszkają w Coopers Chase, tworzą Czwartkowy Klub Zbrodni. Przypada im kolejna zagadka i zabierają się do wyjaśnienia sprawy... Od razu polubiłam bohaterów. Interakcje między nimi, wzajemny szacunek, kultura... Właśnie to uwielbiam w podeszłym wieku. I każdego z nas to czeka. Tylko czy w takim stylu? Haha, na pewno nie wszystkim będzie to dane! Czysta przyjemność czytać książkę tego typu. Jest napisana w sposób inteligentny, przyjemny, przemyślany, bez przekleństw... Dialogi czy dziennik Joyce - na to czekałam. Bardzo przypadły mi do gustu wymiany swoich spostrzeżeń między Joyce, Ronem, Elizabeth i Ibrahimem. I zawsze krok przed policją. Co znaczy, że nie ma co zadzierać ze staruszkami. Mają swoje sposoby, by dotrzeć do prawdy. W końcu przeżyli swoje lata. Nie spodziewałam się takiego rozwiązania sprawy. Ciężko było wytypować, kto stoi za morderstwami. Również zaskoczyła mnie sytuacja z przyjaciółką, Penny. Jestem pod wrażeniem. I oczywiście polski akcent w książce jak najbardziej na plus.... I wiecie co? Gdy przeczytałam, że chodzą pogłoski o ekranizacji, wyobrażałam sobie niektóre sceny podczas czytania. I naprawdę może być bardzo ciekawie. Co prawda nie wiem, kto zagra staruszków, ale mam swoich faworytów w gwiazdorskim gronie . Szczerze polecam, zwłaszcza, jeśli ktoś lubi angielskie kryminały z nutą komedii. I przyjemnych staruszków, którzy mają więcej wigoru, niż niejeden młodzieniaszek.

„Morderców tropimy w czwartki” Richard Osman

Osiedle seniorów. Czwórka bohaterów Joyce, Elizabeth, Ron, Ibrahim w każdy czwartek omawiają sprawy niewyjaśnionych morderstw, których w przeszłości nie dało się wyjaśnić. Gdy ginie miejscowy deweloper, widzą szansę dla siebie i rozpoczynają śledztwo. Czy ich niekonwencjonalne metody przyniosą efekty? Czy uda im się złapać mordercę nim będzie za późno?

Ubawiłam się z tą książką. Tej czwórki nie da się nie lubić. Każde z nich inne, dające tej powieści osobliwy klimat. Swoją starczą nieporadność umiejętnie wykorzystują w osiągnięciu swojego celu. Trzeba przyznać, że potrafią owinąć sobie każdego wokół palca. Inteligentni, zabawni, pełni wigoru. Autor nie pozwala nam się nudzić. Powieść posiada dwa tony narracji. Trzyosobowa przeplatana pamiętnikiem Joyce w jednoosobowej formie. Szczerość autorki pamiętnika rozwaliła mnie na łopatki. Wątek kryminalny genialnie przedstawiony. Przez całą powieść snułam domysły, a czwórka staruszków manipulowała moimi myślami. Po to, by na końcu ujrzeć zaskakujące zakończenie. Muszę również wspomnieć, że prócz wątku kryminalnego, genialnego poczucia humoru, znajdziemy tu również utratę bliskiej osoby, sentencję przemijania. Jeśli czytałeś /czytałaś przygody Zosi Wilkońskiej, to ta grupa staruszków również przypadnie Ci do gustu... Swoją drogą taki team z Zofią 😱 to by się dopiero działo 🙈. Polecam serdecznie. Nie zanudzisz się wręcz przeciwnie, poprawisz sobie humor, gdy dopadnie Cię jesienna chandra.

STARZY, ALE JARZY

Coopers Chase to spokojne i ciche osiedle dla seniorów, położone w nadmorskim miasteczku Fairhaven w Anglii. Położone na miejscu niegdysiejszego klasztoru, ekskluzywne i bardzo przyjazne.

W tych sielskich okolicznościach przyrody prężnie działa Czwartkowy Klub Zbrodni, w którym czwórka krzepkich emerytów – Elizabeth, Joyce, Ron i Ibrahim, grzebią w sprawach niewyjaśnionych morderstw sprzed lat. Swoją drogą do tych tajnych akt mają dostęp dzięki przyjaciółce Elizabeth, Penny, byłej komisarz, która niestety teraz zajmuje jedno z łóżek w smutnym i martwym domu opieki, Willows, znajdującym się na terenie osiedla.

„Przed laty wstawali wcześnie, bo czekało ich dużo pracy, a dzień miał tak mało godzin. Teraz zrywają się o świcie, bo tyle jest do zrobienia, a tak niewiele dni im zostało”.

Jednak nagle tym wścibskim, bystrym i inteligentnym staruszkom trafia się prawdziwe, teraźniejsze morderstwo! Czy można chcieć czegoś więcej od życia?

„Droga mija im bardzo miło. Słońce świeci, niebo jest niebieskie, a w powietrzu wisi morderstwo”.

Przy domowym cieście z kruszonką roboty Joyce, wspólnie z Chrisem i Donną – dwójką policjantów, zaczynają rozwiązywać zagadkę śmierci lokalnego przedsiębiorcy. Jak się szybko okazuje, na wierzch wypływają kolejne tajemnice z przeszłości, które sięgają dalej, niż którekolwiek z nich mogłoby przypuszczać.

Przy „Morderców tropimy w czwartki” bawiłam się wyśmienicie! I choć jest to komedia kryminalna, po moich policzkach popłynęło kilka łez wzruszenia. To nie tylko świetnie napisany, zabawny kryminał, ale też wielowątkowa powieść, naszpikowana sekretami, które tak, jak korzenie wiekowego drzewa, sięgają głęboko w ciemną i wilgotną ziemię.

Niektóre tajemnice po prostu trzeba odkopać szpadlem lub łopatą i więcej już nie zasypywać.

Polecam z czystym sumieniem!

[Adres usunięty]

Wielkie szczęścia dla nas, że policja ściga przestępców nie tylko w czwartki. Aż strach myśleć, co by się działo, gdyby tak jednak było. Natomiast autor Morderców tropimy w czwartki właśnie wpadł na taki pomysł. Ale chwila cierpliwości i trochę więcej wam ujawnię …

Grupka seniorów zamieszkująca ekskluzywne ośrodek dla seniorów Coopers Chase aktywnie działa w Czwartkowym Klubie Zbrodni. Na co dzień zajmują się rozwiązywaniem zagadek morderstw z przeszłości. Tak spędzają razem czas, wymieniają się poglądami i myślami, wzajemnie świetnie się uzupełniają. Gdy ma miejsce morderstwo miejscowego dewelopera pomagają oni młodej policjantce w rozwiązaniu zagadki przestępstwa. Joyce, Elizabeth, Ron i Ibrahim mają intuicję i pomysły, jakich brakuje stróżom prawa. Nie można im też zarzucić braku inteligencji i zapału do pracy. Czy ich wysiłki okażą się owocne i w jakikolwiek sposób przybliżą do schwytania mordercy? Nic więcej wam nie powiem, sami się przekonajcie, przed wami niezła zabawa …

Morderców tropimy w czwartki to lekka i przyjemna lektura, pełna inteligentnego i brytyjskiego humoru. Nietuzinkowi bohaterowie, pełni charyzmy i zaskakujących pomysłów, ciekawa atmosfera, nie do końca mroczna i tajemnicza, ale napawająca niepokojem. Tę powieść określiłabym mianem komediowego thrillera, z intrygującą fabułą i dynamicznymi zwrotami akcji. Jak to często bywa, rozwiązanie zagadki jest na wyciągnięcie ręki, wystarczy się tylko dokładnie rozejrzeć ...

Ta powieść wywołuje skrajne emocje, począwszy od strachu i przerażenia, poprzez radość i wesołość, aż po satysfakcję z działań członków Czwartkowego Klubu Zbrodni. Jest zdecydowanie inna niż pozostałe z tej kategorii, ale to dlatego, że dochodzenia nie prowadzi policja, tylko rządni przygód seniorzy.

Powieść czyta się w mgnieniu oka, krótkie rozdziały temu sprzyjają. Pojawia się dużo różnych bohaterów, uważam, że czasami niepotrzebnych, wprowadzają mały chaos i zamieszanie, można się w tym pogubić. To trochę komplikuje fabułę i chwilami traci się wątek. Ja przynajmniej tak miałam.

Czy mogę ją polecić? Ciepła i serdeczna, na pewno spędzicie miłe chwile pośród niezwykle miłych i pogodnych staruszków. Może nie była zbytnio w moim typie, ale wszystko zależy od gustu. Myślę, że warto po nią sięgnąć, coś innego trafi w wasze ręce. Sami oceńcie, może warto, aby ludzie wspomagali policję w jej działaniach? Ciekawy pomysł ...

[Adres usunięty]

Z komedią kryminalną po raz pierwszy miałam do czynienia w ubiegłym roku. Sięgnęłam wówczas po debiutancką powieść Aleksandry Rusin pt. „Zbrodnia po irlandzku”. Byłam tak zachwycona świeżo odkrytym gatunkiem, że gdy tylko nadarzała się okazja, sięgałam po inne tytuły, [Adres usunięty]. naszego rodzimego autora – Alka Rogozińskiego.

Tym razem w moje ręce trafiła zagraniczna komedia kryminalna, których głównymi bohaterami, tropiącymi złoczyńców jest… czwórka wspaniałych seniorów.

Coopers Chase to ekskluzywny ośrodek dla seniorów, zbudowany na terenie byłego klasztoru. Właśnie tutaj, co tydzień, odbywają się zebrania Czwartkowego Klubu Zbrodni. Jego członkowie omawiają przypadki morderstw, których w przeszłości nie udało się wyjaśnić policji.

Kiedy lokalną społecznością wstrząsa wiadomość o śmierci dewelopera, klub detektywów amatorów wreszcie ma szansę się wykazać. Czworo z pozoru zwykłych emerytów, których łączy zamiłowanie do rozwiązywania kryminalnych zagadek, z entuzjazmem rozpoczyna prywatne śledztwo.

Czy ten niekonwencjonalny, lecz błyskotliwy zespół detektywów zdoła schwytać zabójcę, nim będzie za późno?

Na samym początku zaznaczę, że jeśli macie jakiekolwiek wątpliwości, czy sięgnąć po tą książkę, to moja rada brzmi: nie zastanawiajcie się ani chwili dłużej! Dawno już tak dobrze się nie bawiłam, jak podczas lektury „Morderców tropimy w czwartki”.

Ogromnym atutem historii są zdecydowanie jej postacie. Główni bohaterowie, czyli Ibrahim, Ron, Elizabeth oraz Joyce tworzą wybuchową mieszankę różnorodnych charakterów, które momentami bawią, niekiedy uczą, skłaniają do przemyśleń itp. Również pozostali mieszkańcy Coopers Chase nie pozostaną Wam obojętni. Bo jak nie polubić staruszki, która zaciera ręce i skacze z radości na wieść o morderstwie dewelopera? Albo pewnej emerytki, która nie ma nic przeciwko włamywaczom, gdyż uwielbia gości? Ci niezwykli seniorzy potrafili okręcić sobie wokół palca nawet policję!

Historia została opowiedziana zarówno w narracji pierwszoosobowej (dziennik Joyce), jak i trzecioosobowej. Dzięki temu można poznać bliżej nie tylko czwórkę głównych bohaterów, ale i postacie poboczne, np. policjantów prowadzących śledztwo. Komedia ta, zbudowana jest z ponad stu, bardzo krótkich rozdziałów, przez co bardzo trudno oderwać się od lektury. Bywały momenty, gdy mówiłam sobie „jeszcze tylko jeden rozdział”, ale z racji tego, że rozdział ten miał dwie, bądź trzy strony, to jeden zamienił się w kilkanaście. I ani się obejrzałam, a byłam na ostatniej stronie.

Książka ta pozbawiona jest brutalności i krwawych opisów, nie mniej jednak nie stanowi to ujmy dla całości. Historia jest lekka, pełna humoru, sarkazmu i ironii, dzięki czemu lektura „Morderców tropimy w czwartki” to czysta przyjemność. Jak na debiut, uważam, że powieść ta wypadła świetnie.

Bardzo spodobało mi się to nieszablonowe zakończenie. Zazwyczaj kryminały w pewnym aspekcie kończą się dość podobnie, a w przypadku tej historii było nieco inaczej. Pomysł na fabułę jak dla mnie był bardzo ciekawy i oryginalny. Niektórych rzeczy się domyśliłam, a niektóre do samego końca stanowiły dla mnie zagadkę.

Mam ogromną nadzieję, że Richard Osman napisze kontynuację przygód Czwartkowego Klubu Zbrodni, bo połknęłam bakcyla, jaki ma w sobie ta komedia kryminalna i zdecydowanie chcę więcej. Gorąco polecam!

Moja ocena: 8/10

Richard Osman Morderców tropimy w czwartki, kiedy widzę zapowiedź kolejnej komedii kryminalnej, na twarzy natychmiast pojawia się uśmiech, a wewnętrzny głos podpowiada "przeczytaj ją". Nie inaczej było w przypadku Morderców tropimy w czwartki. Kusił opis oraz rekomendacja Jacka Galińskiego, którego barwnie napisana leciwa, ale nadal młoda duchem pani Zofia, z pewnością dogadałby się z bohaterami Morderców. Po przeczytaniu, jestem pewna, że stanęłaby nawet na czele założonego przez nich Czwartkowego Klubu Zbrodni, biorąc inicjatywę w swoje ręce.

Choć staruszkowie mieszkający w Coopers Chase, luksusowym osiedlu dedykowanym osobom starszym, są pełni werwy, mają dobrą pamięć i nieraz cięty język, to jednak ich dobre angielskie wychowanie i specyficzny, nieco ironiczny wyspiarski humor nie wzbudziły u mnie salw śmiechu, na które liczyłam. Nie znaczy to jednak wcale, że otrzymałam słabą historię.

Czwartkowy Klub Zbrodni spotyka się regularnie, żeby wspólnie omawiać prowadzone przed laty sprawy kryminalne, przeglądać nie całkiem legalnie posiadane akta, szukać nowych wątków, a przede wszystkim dobrze się przy tym bawić. Do czasu aż na terenie osiedla ginie wspólnik dewelopera, który je budował. Staruszkowie mają w końcu możliwość wykazania się w sprawie, która w pewien sposób dotyczy również ich. Zmieniają się w dociekliwych detektywów, a do współprowadzenia śledztwa wciągają lubianą w ich gronie młodą posterunkową. W międzyczasie okaże się, że ciał, kości, zmarłych będzie dużo więcej, a historia cofnie się również do przeszłości. Co z tego wyniknie? Kto okaże się winnym? To dziarscy staruszkowie z pomocą policji oczywiście ustalą.

Choć humor tej opowieści jest raczej stonowany, a może nie mój?, to czwórki wszędobylskich i nieco wścibskich emerytów nie sposób nie lubić. Bije od nich szczególne ciepło, tworzą znakomitą atmosferę, a sama historia jest tak skonstruowana, że nie rzuca podejrzeń na nikogo, żeby na koniec całkiem mocno zaskoczyć czytelnika. Nie wiem jak Wy, ale ja po jej przeczytaniu, w przyszłości chętnie zamieszkałabym w Coopers Chase .

„Wesołe jest życie staruszka” – śpiewał Wiesław Michnikowski, ale ta piosenka o zabawnym wydźwięku niestety nijak się ma do funkcjonowania większości emerytów. A już szczególne tych, którzy nie mają za dobrej sytuacji finansowej, a także dla tych, którzy nie mają też żadnej pasji. W polskiej rzeczywistości życie emeryta jest zwykle nudne, ograniczone do czterech ścian, czasami jeszcze ogródka działkowego. Jego rytm wyznaczają kolejne seriale telewizyjne, ewentualnie wizyty lekarskie, choć na te doczekać się jest trudno. Tematyka rozmów oscyluje zaś pomiędzy utyskiwaniem na rząd, swoje zdrowie, ewentualnie na dzieci, które takiego emeryta odwiedzają w jego mniemaniu zbyt rzadko.

Zupełnie inaczej wygląda emeryckie życie chociażby w Wielkiej Brytanii szczególnie, jeśli jest się emerytem, który osiągał dość znaczne dochody. Teraz można sobie za nie zapewnić spokojną starość i ekskluzywne mieszkanie na luksusowym osiedlu dla seniorów, Coopers Chase i w porze lunchu sączyć wino przy smacznym posiłku. Co więcej, by nie stracić wigoru, błyskotliwości, ćwiczyć szare komórki, zawsze można założyć klub specjalizujący się w rozwiązywaniu zagadek, i to nie byle jakich, bo tych detektywistycznych.

O tym wyjątkowym klubie, o staruszkach, którym do starości jest bardzo daleko, przeczytać możemy w uroczej książce pt. „Morderców tropimy w czwartki”, autorstwa Richarda Osman. Opublikowana nakładem Wydawnictwa MUZA książka nie tylko bawi, ale i pokazuje modele zachowań, do których warto dążyć, pokazuje nam, jak może wyglądać życie na emeryturze, ale przede wszystkim dowodzi, że starość to stan umysłu. Po książkę sięgnąć mogą nie tylko osoby na emeryturze czy też takie, które się do wieku emerytalnego zbliżaj i planują rezygnację z pracy. To także doskonała lektura dla tych młodszych, którzy – podobnie jak posterunkowa Donna DeFreitas zachwycić się mogą seniorami, ich ostrymi jak brzytwa umysłami i jeszcze ostrzejszym językiem. Szczególnie, że życiowe doświadczenie czyni z nich ludzi mogących rozwiązać niejedną tajemnicę.

Współzałożycielką niezwykłego klubu detektywistycznego była emerytowana policjantka, która oczywiści

Witajcie w Coopers Chase, na eksluzywnym osiedlu dla ludzi w jesieni życia. Znajdziecie tu ciszę, spokój, miłych, sympatycznych ludzi, doborowe towarzystwo, a także Czwartkowy Klub Zbrodni !

Elizabeth, Joyce, Ibrahim i Ron czwórka przesympatycznych seniorów, których fascynują nierozwiązane sprawy morderstw. Spotykają się co czwartek by przy dobrym cieście i łyczku czegoś mocniejszego dyskutować o zbrodniach z przeszłości i rozwiązywać sprawy niewyjaśnione przez policję.

Pewnego dnia gdy zostaje zabity miejscowy deweloper, Tony Curran, czwórka naszych detektywów wyczuwa okazję do przeprowadzenia prawdziwego dochodzenia i wykrycia sprawcy zabójstwa Currana.

Odtąd razem z dwójką detektywów, Donną De Freitas i Chrisem Hudsonem, z miejscowej policji będą "wspólnie" badać tropy, poszlaki, wymieniać się informacjami, w celu rozwiązania zagadki. Zagadki, która z dnia na dzień komplikuje się coraz bardziej. Na jaw wychodzą zaskakujące tajemnice i sekrety, a zakończenie powieści jest doprawdy niespodziewane.

"Morderców tropimy w czwartki" to bardzo dobry kryminał, taki w klimacie prozy Agathy Christie. Blurb na okładce głosi nam, że to komedia kryminalna. A ja nie zgodzę się z tym stwierdzeniem. Dla mnie osobiście jest to porządny kryminał z ciekawą zagadką, nietuzinkowymi bohaterami, z elementami dobrego brytyjskiego humoru. Ale komedią kryminalną bym tej książki nie nazwała. Dlaczego? A dlatego, że historie mieszkańców osiedla Coopers Chase wzruszają, poruszają, chwytają za serce, śledztwo prowadzone przez naszych klubowiczów ujawnia wiele spraw z przeszłości, nie zawsze jasnych. Życie seniorów tego renomowanego osiedla nieodłącznie spowite jest cieniem welonu czarnej pani, czającej się na każdym kroku. Mieszczący się tuż obok osiedla cmentarz zakonnic niegdyś tu mieszkających czy też Willows, prywatny dom opieki, przypominają o ostatnim etapie życia mieszkańców osiedla. Bardzo budujące jest przedstawienie podejścia seniorów do jesieni ich życia. To, że są pełni energii, zapału, pasji, że mają hobby, zainteresowania, że ciągle pobudzają swoje szare komórki do działania, że chcą przeżyć ten czas, który im pozostał, jak najpiękniej, i wykorzystać go do maksimum. Powieść ta skrywa zatem nie tylko intrygującą sprawę kryminalną, ale prezentuje blaski i cienie życia staruszków, porusza tak trudne tematy, jak śmierć, odejście, pożegnanie, żałobę, tęsknotę za ukochanymi osobami, godzenie się z chorobą, czy śmiercią właśnie. Ale wszystko to przedstawiane jest w tak ciepły, delikatny sposób, że autor porusza najczulsze struny w sercach i duszach czytelników.

"Ile jeszcze jesieni jej zostało? Przez ile lat będzie wkładać wygodne buty i spacerować po opadłych liściach? Pewnego roku przyjdzie wiosna, a jej już tu nie będzie. Nad jeziorkiem zawsze będą zakwitać żonkile, ale ona nie zawsze będzie na nie patrzeć. Tak to już jest, więc trzeba się nimi cieszyć, póki jeszcze można."

"Morderców tropimy w czwartki" to powieść wyjątkowa, łącząca w sobie kryminał, humor, ale także przypominająca o tym, co w życiu najważniejsze, rodzina, przyjaciele, miłość, a także radość z życia, docenianie tego co się ma. Bawi i wzrusza. Napisana dobrym stylem wciąga od początku i trzyma w zaciekawieniu i napięciu do ostatnich stron. Najbardziej przypadły mi do serca wpisy z dziennika Joyce, przeurocza i przesympatyczna seniorka. 😍

"Morderców tropimy w czwartki" to porządna porcja wspaniałej rozrywki, bohaterowie, których nie da się nie lubić, którzy nie są krystaliczni, idealni, ale ludzcy, pełni emocji i radości z życia, to powieść, która dostarcza całej palety przeróżnych emocji, skłania do zatrzymania się na chwilę, szczególnie teraz, w tak wyjątkowym miesiącu, jakim jest listopad, i chwily zadumy nad życiem i nad tym, co w nim jest najważniejsze. Polecam z całego serca, to coś więcej niż kryminał ! ❤

Za egzemplarz dziękuję @Wydawnictwo Muza @Muza Black.

Nietypowa, bardzo oryginalna książka z dużą dozą humoru. Przedstawia czterech seniorów, którzy interesują się rozwiązywaniem łamigłówek, którzy mają dostęp do starych niewyjaśnionych spraw. Na czwartkowych cotygodniowych spotkaniach typują podejrzanych, układają tezy i podstępy, analizują co by było gdyby, bądź polegają na swojej wiedzy np medycznej, zbierają dowody.

Gdy w ich ekskluzywnym ośrodku dla seniorów ginie człowiek, robią wszystko, by mieć wtyki w policji. Byłam pełna podziwu podstępu jaki użyli na zwierzchnikach z policji, byle tylko znajoma policjantka Donne dołączyła do śledztwa z morderstwem w tle. Jeszcze bardziej podziwiam za doborową akcję z porucznikiem, by dowiedzieć się jak najwięcej szczegółów ze śledztwa, a bogu winny policjant nawet nie zorientował się, że został zmanipulowany przez sprytnych staruszków. Oni zawsze byli w odpowiednim miejscu i czasie, dziwnym trafem mieli kolegów, a oni innych znajomych dzięki, którym otrzymywali drobiazgowe informacje i przez te szczegóły budowała się historia i motywacja mordercy.

Czy popadli w tarapaty...? TAK - i to nie jeden raz. Czy groziło im niebezpieczeństwo? TAK - ale przez swój wiek i liczne grono znajomych mogli czuć się bezpiecznie. Czytałam to z dużym z przymrużeniem oka. Lektura lekka i przyjemna, nie raz gościł uśmiech na mojej twarzy, co nie zmienia faktu, że pojawiła się zbrodnia, dużo rozlewu krwi, pościg i dociekanie prawdy.

Czy czwórka przyjaciół pomoże, czy utrudni śledztwo? Czy ich informatorzy są prawdziwi, albo fakty są naciągane? I najważniejsze czy wytropią morderców w czwartek?