Młyn do mumii

[Adres usunięty]

Noworoczna noc z roku 1865 na 1866. O północy ma dojść do wielkiej wagi wydarzenia - uruchomienia nieczynnego od dłuższego czasu zegara, który zdobi Ratusz Staromiejski. Jednak to nie koniec niespodzianek. Wraz z wybiciem północy przez praskiego Orloja, wśród chichotów, wiwatów i szaleńczej zabawy, odkryta zostaje bestialska zbrodnia. Komisarz Durman podejmuje się niełatwego zadania, którym jest odkrycie tajemnicy zbrodni i ujęcie bestialskiego mordercy. Okazuje się, że nie jest to takie proste jak przypuszczał. Sprawca za każdym razem wyprzedza policję o krok, a większość niekonwencjonalnych metod Durmana okazuje się bezużyteczna. Czy komisarzowi uda się ująć sprawcę i rozwikłać zagadkę brutalnego morderstwa? Czy mordercy uda się wymierzyć zasłużoną karę?

"Młyn do mumii" to kolejna czeska książka, którą udało mi się przeczytać i jednocześnie kolejna, która zrobiła na mnie duże wrażenie. Ekscentryczna, pełna humoru, ale i z nutą tajemniczości i szczyptą magii w tle. Czytelnik wraz z komisarzem Durmanem przemierza praskie uliczki w poszukiwaniu poszlak i choćby najmniejszych dowodów zbrodni, odwiedza XIX-wieczne gospody, knajpy i burdele, a wszystko to przy akompaniamencie czeskiego śmiechu, który pobrzmiewa nawet w najbardziej ponurych zakątkach Pragi. Jest świadkiem barbarzyńskich wyczynów, wyuzdanych aktów seksualnych, zostaje zasypany fachowym słownictwem, a lektura tej książki sprawia, że natychmiast odczuwa głód. Sztuka kulinarna odgrywa w tej książce ogromną rolę, wychodzi na pierwszy plan, a przez to akcja toczy się niezbyt szybko. Durman, jak przystało na komisarza z krwi i kości, zanim weźmie się do pracy musi nastroić się odpowiednio. Niejednokrotnie przewijają się sceny erotyczne, pijackie wybryki i awantury. Ale wszystko to tworzy niesamowity klimat XIX-wiecznej Pragi. Dzięki tej książce chociaż wyobraźnia może zabrać nas tam, gdzie nogi nigdy nie będą w stanie. Petr Stancik zadbał o to, by wędrówka ulicami Pragi, zarówno tej pięknej jak i mrocznej, była dla czytelnika nie lada przeżyciem. To najbardziej cenię w tej książce.

Książkę "Młyn do mumii" polecam w szczególności wymagającym czytelnikom, fanom thrillerów, dziwacznych i groteskowych książek, ale i wspaniałych podróży ulicami nastrojowych miast. Ta książka zapewni świetne przeżycia i być może rozbudzi niektóre zmysły. A wszystko to w otoczce rewelacyjnego humoru.

Izabela Nestioruk

Okładka, która wręcz odstrasza. Tytuł, który budzi niesmak. Gatunek, od którego ostatnio raczej stronię… No właśnie, zatem czemu sięgnęłam po tę książkę? Bo to mistyczny porno-gastro thriller, a w dodatku powieść czeskiego autora czyli coś, z czym jeszcze nigdy dotąd nie miałam do czynienia. A że lubię wyzwania, postanowiłam spróbować. Nie wiedząc czego się spodziewać, z bagażem niepewności i paletą obaw wkroczyłam w świat XIX-wiecznej Pragi. Cóż tu dużo mówić - „Młyn do mumii” to bez dwóch zdań jedna z najbardziej ekscentrycznych książek, z którymi przyszło mi się spotkać. Zapraszam na recenzję.

ZARYS FABUŁY

W sylwestrową noc, przy dźwięku praskiego Orloja, komisarz Durman musi zmierzyć się z kolejną sprawą. Znalezione zwłoki mężczyzny, który - jak wykazuje sekcja zwłok - został pogrzebany żywcem, stają się początkiem żmudnego śledztwa. Zaś tkwiący pod powieką denata heksaedr świadczy o tym, że nie chodzi tutaj o przypadkową ofiarę. Kim jest morderca i czy uda się natrafić na jego trop?

Mroki XIX-wiecznego miasta, pokryte kurzem lombardy, okadzone różnymi zapachami gospody i przepełnione finezyjnymi propozycjami burdele. Wielka podróż, seans spirytystyczny i tajemnicze Ordo Novi Ordinis. Tutaj może zdarzyć się wszystko.

GŁÓWNY BOHATER

Ekscentryczny, w oczach wielu - odważny, a jednak miewający swoje lęki. Taki właśnie jest komisarz Durman, główny bohater powieści. Nieżałujący sobie cielesnych uciech, inteligentny i działający w niesztampowy sposób, ma trudny orzech do zgryzienia. To właśnie u jego boku czytelnik przemierza te najpiękniejsze, ale i najbardziej niebezpieczne zakątki starej Pragi. Bez dwóch zdań oryginalna postać, wyjątkowa, chociaż wymagająca traktowania z przymrużeniem oka – jak i z resztą cała fabuła.

THRILLER

Morderstwo, pełne symboliki przedmioty, dręczące umysł upiory i wielobarwni, drugoplanowi bohaterowie. Jest śledztwo, które niespiesznym krokiem spaceruje sobie do przodu. Nie nazwałabym książki trzymającym w napięciu thrillerem, a raczej okraszoną dziwactwami sensacją. I nie mam tutaj na myśli tego, że jest to powieść słaba – a raczej złożona z wielu elementów, które urozmaicając akcję nie pozwalają jej podążać wyłącznie jednym, prostym torem.

PORNO? GASTRO?

Główny bohater lubi zatrzymać się to tu, to tam i choć chce rozwikłać zagadkę, wcale się tak nie spieszy. Zatem jest śmiesznie, absorbująco, niepewnie, wiarygodnie i niewiarygodnie. Komisarz Durman, w klimatycznych burdelach rozkoszuje się wdziękiem kobiecych ciał, próbując nowinek u boku różnych dziewczyn, nie pogardzając trójkątami. Seksu jest sporo, a braku wyobraźni autorowi z pewnością zarzucić nie można. Jeżeli jednak ktoś nastawia się na bardzo obrazowe, hardcorowe porno – może czuć niedosyt. „Te” sceny bowiem mają w sobie coś z humoru i nijak potrafią rozpalić wyobraźnię wygłodniałego namiętności czytelnika.

Dlaczego porno thriller, już wiecie. Dlaczego zatem gastro? Sama do końca się zastanawiam. Pojawia się cygańska goja, wypatroszony jeż czy wyskrobany z kości wołowych szpik… Osobliwe - jak z resztą cała książka - potrawy, raczej nie pobudzają pracy soków trawiennych, a mając dodatkowo na uwadze opisy zwłok – apetyt znika jak kamfora.

KLIMATYCZNE TŁO

Zdecydowanym plusem powieści okazuje się tło. Ezoteryka, mistycyzm i ta wyjątkowa Praga. Autor nie zapomniał o wpleceniu w treść wątków historycznych, przez co cofający się w czasie czytelnik ma okazję uczestniczyć w premierze Brandenburczyków w Czechach czy spotkać samego doktora Tyrsa w oficjalnym stroju sokolskim. W towarzystwie ekscentrycznego komisarza ugryzłam więc kawałek przeszłości naszych sąsiadów i dowiedziałam się co nieco o zachowaniu Czechów. Nie zawiodłam się, choć była to podróż pełna zdziwienia i szoku.

PODSUMOWANIE

Jeżeli szukacie mocnego thrillera z napiętą akcją i rychło następującymi, kolejnymi etapami – odradzam. Jeśli jednak macie ochotę na coś w klimatach słynnego Golema, na niezwykłą sensację, która potraktowana pół żartem pół serio daje sporo satysfakcji – nie pożałujecie. „Młyn do mumii” to mieszanka różnych elementów, która nie nudzi, choć do jej rytmu trzeba wpierw przywyknąć. Jak dla mnie – absolutna nowość, choć paradoksalnie ulokowana w odległej przeszłości. Teraz już wiem, że literatura czeska ma się naprawdę całkiem dobrze.

[Adres usunięty]