Mitologia nordycka

Czyta się lekko i przyjemnie, zakupiona książka zachwyca treścią i wykonaniem, polecam każdemu i książkę i ksiegarnie. 10/10

♥️

Od tej książki zaczęła się moja przygoda z twórczością Neil'a Gaiman'a. Kupiona "od tak" książka okazała się strzałem w przysłowiową dziesiątkę.

"Mitologia Nordycka", jak sama nazwa głosi, opowiada o przygodach nordyckich bogów Odynie, Lokim, Thorze i Frei. Jest to zbiór historii, które są odrębne, ale finalnie łącza się w całość, prezentując nam zagmatwany świat bogów, ich rozterek życiowych, intryg, słabości i grzechów.

Książkę czyta się szybko, wręcz ekspresowo. Ciężko oderwać się od tak ciekawych historii i magicznego świata, który prezentuje nam pieczołowicie autor. Neil Gaiman czerpie garściami z mitologii nordyckiej. Do tego wisienką na torcie jest piękna oprawa. Warto sięgnąć po tę książkę. Polecam.

Kto jest ciekawy przygód Odyna, Thora i Lokiego?

Świat pokazany w "Mitologi nordyckiej" pełny bogów, olbrzymów, elfów i krasnoludów pochłania nas i sprawia, że książkę Gaimana czyta się przyjemnie i lekko. Polecam!!

Nie da się ukryć, że wiele książek, jak również filmów, czerpie pełnymi garściami z mitów nordyckich, które na stałe przeniknęły do współczesnej popkultury. Dlatego warto znaleźć chwilkę czasu i sięgnąć do źródeł, by lepiej je poznać i zrozumieć. Jeśli jednak niekoniecznie zaraz chcemy czytać opracowania naukowe, to z pomocą może przyjść niedawno wydana Mitologia nordycka Neila Gaimana. Choć nie jest ona do końca tylko transkrypcją mitów, to podaje je w sposób bardzo przystępny, który zachwyci zwłaszcza początkujących czytelników w tym temacie.

Autor swoje opracowanie oparł na Edzie prozaicznej oraz Edzie poetyckiej, czyli dwóch najstarszych utworach dotyczących mitologii nordyckiej. Opowieść rozpoczyna się od zarania dziejów i powstania świata, a kończy na Ragnaroku, czyli zmierzchu bogów. Głównymi bohaterami jest trójka bogów - Odyn, Thor i Loki, którzy zostali dodatkowo szerzej opisani na samym początku książki. Zwłaszcza ostatniego z bogów, będziemy mieć okazję bardzo dobrze poznać, ponieważ w miarę czytania kolejnych historii, staje się ON postacią wokół której dzieją się prawie wszystkie opisane przygody i który cały czas odgrywa w nich znaczącą rolę. Loki jest mojej zdaniem najciekawszą postacią z całej mitologii, który zawsze ma własne plany i który ciągle sprawia dużo problemów innym bogom, ale również wielokrotnie ich z nich ratuje. Thor, w odróżnieniu do tego znanego z filmów, to tępy i okrutny osiłek, który uwielbia używać swojego młota Mjollnira, zaś Odyn jest w stanie zrobić bardzo wiele by zdobyć moc i poznać sekrety runów. Oprócz tego, w trakcie całej książki poznamy wielu innych bogów - ich historie, atrybuty, czy charaktery, a także olbrzymy i inne istoty. W zdecydowanej większości będą to jedynie krótkie wzmianki, co jednak wcale nie odczuwa się jako wady.

Czytając opowieść Gaimana odnosi się wręcz wrażenie, jakbyśmy czytali o prawdziwych istotach i ich fascynujących przygodach, a nie tylko o postaciach z mitów i legend. Wpływa na to z pewnością bardzo dobra znajomość mitów przez autora, jak również bardzo lekki i przyjemny język powieści. Te nieco ponad 200 stron, czyta się wyjątkowo szybko i wręcz chciałoby się przeczytać jeszcze drugie tyle. Jednakże, w mojej ocenie Mitologia nordycka nie przypadnie każdemu do gustu, czy raczej, nie każdy będzie czerpał z niej taką samą przyjemność podczas czytania. Wiąże się to z faktem, iż Gaiman rzadko wykracza poza znane mity, niewiele dopowiada na temat niewiadomych, stara się za to przekazać oryginalne mity w przystępnej formie. Dla jednych zatem będzie to wada, dla innych zaleta. Choć większość z opisanych historii już znałem, to podczas lektury bawiłem się świetnie, ale jak już wspomniałem, była po prostu za krótka książka.

Mitologia nordycka stanowi przystępne opracowanie mitów północy, niektóre przytoczone w niezmienionej formie, inne odrobinę unowocześnione. W interpretacji Gaimana bogowie i olbrzymi ożywają, a o ich przygodach czyta się z niemałym skupieniem. Dołączony na końcu obszerny Glosariusz, powoduje, że aż chce się usiąść do innych opracowań i jeszcze bardziej zgłębić temat. Polecam!

Za możliwość przeczytania książki serdecznie dziękuję Wydawnictwu Mag!

[Adres usunięty]

Poznajcie Mitologię nordycką!

Poznajcie mity nordyckie - pełne magii, radości, szczęścia czy okrucieństwa! Historie o Odynie, Thorze, Lokim, Frei, Balderze czy Hel przybliżą Wam skandynawskie wierzenia i umilą czas. Jesteście gotowi na podróż do dziewięciu światów?

Mitologia nordycka to zbiór krótkich mitów autorstwa Neila Gaimana, który postanowił podrasować znane niektórym historie o bogach nordyckich. Pięknie wydana książka przyciągnęła mnie do siebie i od razu zaczęłam czytać. Czy treść jest równie cudowna?

Mitologia nordycka to ciekawy zbiór mitów, lecz myślę, że bardziej przypadłby do gustu młodszym czytelnikom. Ja całość oceniam bardzo przeciętnie - Neil Gaiman miał swoje wzloty i upadki. Mam nadzieję, że kolejne utwory tego autora zaskoczą mnie bardziej. Czytelnicy, którzy chcą zapoznać się ze skandynawskimi wierzeniami mogą sięgnąć po ten zbiór i potraktować go jako krótkie wprowadzenie do wielkiego świata magicznych opowieści.

Pełna recenzja znajduje się na stronie: [Adres usunięty]

Mitologie są interesujące. Motywy wierzeń Germanów, Słowian lub właśnie Skandynawów, wprowadzone do dzisiejszej kinematografii, literatury oraz sztuki – zyskują w ostatnim czasie na popularności. Neil Gaiman w „Mitologii Nordyckiej” opowiada na nowo znane nam historie nordyckich bogów w bardzo interesujący sposób.

Chcąc opowiedzieć wam historie poszczególnych bogów, wraz ze wszystkimi istotnymi szczegółami, które znajdziecie w książce, do tego próbując wam tego nie „zaspojlerować” musiałabym to napisać w bardzo obszerny sposób – tak więc w recenzji skupię się na odczuciach, stylu autora i moich wrażeniach z czytania powieści. „Milczał zatem: ci, którzy milczą, rzadko się mylą.” Zacznę od tego, iż jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością Neila Gaimana. Nie miałam wcześniej okazji się z nią zapoznać, gdyż nie przepadam za powieściami z gatunku fantasy. Książka trafiła do moich rąk właściwie przypadkiem, gdyż do księgarni pojechałam po zupełnie inną powieść, lecz nie było jej na stanie. Skorzystałam więc z okazji i kupiłam dwie inne książki w promocji. „Dzięki Lokiemu świat jest ciekawszy, ale mniej bezpieczny.” Nordyckie mity opowiedziane w tym utworze są przede wszystkim czytelne. Nie ukrywam, że pojąć o co tak właściwie chodzi w tej mitologii, jest ciężko. Obejmuje ona szeroką gamę stworzeń, bogów i indywidualnych historii, w których nazewnictwo – dosyć skomplikowane nawet dla osoby uczącej się języków skandynawskich – pełni poniekąd bardzo ważną rolę. Autor stara się jak najwierniej odtworzyć przebieg wydarzeń, opierając się mitach oraz na innych książkach opowiadających o wyczynach Odyna, Thora oraz Lokiego, który wyraźnie odznacza się na tle innych bóstw. Czytelnik poznaje losy świata, zostaje wciągnięty w wir niewiarygodnych i poniekąd dziwnych wydarzeń. Myślę, że czytając tę książkę, nikt nie będzie miał problemu z zapamiętaniem tego, czym jest Yggdrasil, tego w jaki sposób Odyn stracił oko, lub skąd Thor otrzymał swój Mjölnir. Lektura jest łatwa i przyjemna, choć nie twierdzę, że czyta się ją z zapartym tchem. Jest to po prostu ciekawa książka o mitach krajów skandynawskich. Powieść jest zbeletryzowana, zawiera dialogi, a nie tylko i wyłącznie suche informacje. Na pewno się przy niej nie wynudziłam, jak i nie czytałam jej z ogromnym zafascynowaniem. „Mitologia nordycka” Neila Gaimana, to książka pełna niezwykłych historii. Na pewno przybliży ona niejednemu czytelnikowi niezaznajomionemu z kulturą ludzi krajów skandynawskich – ich tradycję i fascynujące opowieści o bogach silnych, potężnych, sprawiedliwych, lecz czasem złych, budzących trwogę i strach. Podsumowując, myślę, że książka spodoba się najbardziej na pewno fanom fantasy, jak i fanom mitologii skandynawskiej, lecz polecam tą książkę również czytelnikom innych gatunków, by zapoznali się z tą pozycją, gdyż jest ona na pewno ciekawsza niż większość zbiorów zawierających suche informacje.

Neil Gaiman – angielski pisarz, scenarzysta i redaktor, autor licznych powieści, opowiadań i komiksów fantasy, science fiction i grozy. W „Dictionary of Literary Biography” jest wymieniony jako jeden z najwybitniejszych żyjących pisarzy fantasy, urban fantasy i s-f. W Polsce uważany za postmodernistę, mimo jego wielokrotnych oświadczeń, że nie czuje się powiązany z tym nurtem.*

To było moje pierwsze spotkanie z mitologią nordycką i na pewno nie ostatnie.

Zbiór ten opowiada wiele ciekawych historii, które dotyczą nordyckich bogów. Szczególnie dużo jest mowy o Odynie, Lokim, Thorze i Frei.

Autor posługuje się lekkim, prostym i zrozumiałym językiem. Niekiedy można dostrzec archaizację, dzięki której zostaje nadany odpowiedni klimat. Utwór czyta się bardzo szybko. Tak naprawdę to książka na jeden dzień. Neil Gaiman na nowo opowiada mity i historie, starając się trzymać jakiejś prawdy, lecz pozwalając sobie czasem na chwilę pofantazjowania. Z historii wyłania się obraz bogów oraz świata, który jest barwny i bardzo różny. Są one ułożone w kolejności chrobologicznej.

Najbardziej spodobało mi się przedostatnie opowiadanie, gdyż bardzo mnie zaskoczyło. Dzieje się w nim dużo ciekawych rzeczy. Nie spodziewałem się takiego obrotu spraw.

Thor to bóg gromu, który jest najsilniejszy spośród wszystkich. Jego ojciec, Odyn, jest najwyższym, najstarszym i najmądrzejszym bogiem, który wszystkimi rządzi. Natomiast Loki to najmniej poważna postać tej książki. Uwielbia robić innym psikusy, jest bardzo sprytny i przebiegły. Potrafi z każdej opresji wyjść cało. Freja jest bardzo piękną kobietą.

„– Domaga się ręki Frei.

– Chce tylko jej ręki? – rzucił z nadzieją Thor.

Ostatecznie miała dwie, może zdoła ją przekonać, by bez specjalnych sprzeciwów zrezygnowała z jednej.”

Przez cały czas towarzyszył mi humor. Często musiałem tłumić w sobie napady śmiechu, coby ludzie w komunikacji miejskiej nie zadzwonili po odpowiednie służby. Jest komizm i sytuacyjny, i postaci, i słowny.

Przedstawiony świat bogów jest bardzo różny. Z jednej strony można mówić o jego spokoju oraz pięknie, zaś momentami odniosłem wrażenie, że jest ON bardzo niebezpieczny, mroczny i tajemniczy. Zamieszkuje go wiele różnych stworów (np. olbrzymy).

„Mitologia nordycka” dość mocno odcisnęła się w popkulturze. To właśnie na niej wzorował się Tolkien, Alan Garner czy Rosemary Sutcliff. W komiksach Marvela i w „Grze o Tron” również można dostrzec jej ślady. Dziwi mnie, że w szkole się jej nie uczy.

Nie chcę za bardzo rozwodzić się na temat każdej opowiastki, bo tym samym odebrałbym wam frajdę, która towarzyszy podczas ich odkrywania i poznawania. Jeśli chcesz przeżyć ciekawą przygodę, poznać bogów i zadomowić się w ich świecie, przeczytaj „Mitologię nordycką”.

Za przekazanie egzemplarza do recenzji dziękuję Wydawnictwu MAG.

Tytuł: „Mitologia nordycka”

Tytuł oryginału: „Norse Mythology”

Autor: Neil Gaiman

Wydawnictwo: MAG

Przełożyła: Paulina Braiter

Korekta: Urszula Okrzeja

Opracowanie graficzne okładki: Piotr Chyliński

Wydanie: I

Oprawa: twarda (z wbudowaną zakładką)

Liczba stron: 217

Data wydania: 02.03.2017

ISBN: 978-83-7480-728-9

* Źródło – Lubimy Czytać.

Przystępny i dobrze zredagowany wstęp do poznania mitologi ludów skandynawskich. Książka napisana przystępnym językiem i zawiera najciekawsze i najważniejsze mity nordyckie. Polecam.

Zawiodłam się. Czytając czułam, że autor ma mnie za idiotke. Opisuje przemiane Boga w inna postać, a kiedy ten się wypowiada autor ciągle przypomina nam słowami "będący w rzeczywistości...". Bardzo to męczy. Poza tym spodziewałam się więcej mitologii jak sam tytuł wskazuje. Jednak jeśli chce ktoś książki, łatwej i przyjemnej to książka dla niego. Nadaje się na prezent dla nastolatków. Mimo to chętnie przeczytam jeszcze jakąś książkę tego autora, bo może moje oczekiwania przesłoniły mi przekaz.

Wcześniejsza książka była z domieszką mitologii greckiej, teraz kolej przyszła na nordycką.

Do tej pory miałam niewielką wiedzę na ten temat, a mianowicie opierała się na tym co dowiedziałam się z ekranizacji Marvela. Wiedziałam więc kim jest Thor, Odyn czy Loki, ale bez żadnych głębszych szczegółów. Kiedy dowiedziałam się o tej pozycji wiedziałam, że może mnie zainteresować.

„-Loki-rzucił. -Loki to zrobił.

- Czemu tak myślisz? (...)

- Ponieważ- odparł Thor- kiedy coś idzie nie tak, najpierw zawsze myślę, że to wina Lokiego. Oszczędza mi to mnóstwo czasu.”

Trochę dziwi mnie fakt, że te historie nie są tak powszechne jak choćby mitologia grecka, bo powiem wam są naprawdę niczemu sobie. Całość podzielona jest na krótkie opowiadania. Autor wyjaśnia nam między innymi historie stworzenia świata i ludzi, a także wyjaśnia skąd wzięli się tamtejsi wielcy bogowie. Teraz już nawet wiem skąd Thor ma swój młot. Co tu dużo mówić, ja i tak najbardziej uwielbiam Lokiego. Szczególnie za jego pomysły, przebiegłość i za to, że zawsze potrafi wyjść z opresji. Wiedziałam, że kiedy się już pojawiał to będzie się działo.

„Dzięki Lokiemu świat jest ciekawszy, ale mniej bezpieczny.”

Jest to moja pierwsza książka tego autora, choć nazwisko gdzieś już mi się obiło o uszy. Jestem jednak pewna, że to nie ostatnia moja przygoda z jego twórczością. Spodobał mi się przede wszystkim sposób opowiadania tej opowieści przez autora. Kiedy już się zacznie czytać to ciężko się oderwać, bo wiemy, że na kolejnych stronach zastanie nas kolejna fantastyczna przygoda. Tylko szkoda, że to wszystko było takie krótkie, bo jednak rzadko sięgam po książki, które mają mniej niż trzysta stron. Do zalet lektury można również zaliczyć okładkę, które świetnie wpasowuję się w klimat i zdecydowanie będzie wyróżniać się na półce spośród innych książek.

Po tej książce mam aż ochotę po raz enty obejrzeć filmy Marvela. Jestem pewna, że teraz będę inaczej patrzyła na niektóre sceny. Co więcej dzięki tej książce czuję się mądrzejsza, bo w sumie nauczyłam się nieco o innej mitologii.

Myślę, że naprawdę warto przeczytać „Mitologię nordycką”. To właśnie historię zawarte na tych stronach ukształtowało wielu autorów i były bazą do powstania tak cudownych arcydzieł, które znamy teraz. To nie tylko Marverl, ale i „Gra o Tron”, „Wikingowie”, Tolkien. Myślę, że warto wiedzieć skąd to wszystko się wzięło.

Neil Gaiman, należy do moich ulubionych pisarzy, od czasu gdy sięgnąłem po jego książkę, napisaną w duecie z Terrym Pratchettem, czyli "Dobry Omen". O d tego czasu każda wydana u nas jego powieść, czy też zbiór opowiadań podobały mi się. Niektóre bardziej, inne mniej, jednak wszystkie mają w sobie to coś. Także z niecierpliwością pewną czekam na kolejne jego dzieła.

"Mitologia nordycka", to jak wyjaśnia pisarz we wstępie efekt fascynacji tymi przypowieściami, nowością jest to, jak zostały opisane.

Skupił się tutaj-na bodajże najsłynniejszych postaciach z tego uniwersum. Czyli najwięcej dowiemy się o Odynie, Thorze i Lokim.

Autor nie skupia się oczywiście tylko na nich. Na szesnaście mitów, zawartych w tej publikacji, część opisuje powstanie świata, część Ragnarök, czyli zmierzch wszechrzeczy. Całość czyta się niezwykle szybko, z pewną dozą przyjemności. Zachęcam do lektury.

Słowem podsumowania i ta pozycja Gaimana warta jest poświęconego na nią czasu. Autor pisze ciekawie, nie ma żadnych dłużyzn. Dodatkowo historie tutaj opisane przybliżają nam mitologię, która jest jedną z najbardziej fascynujących jakie powstały. Polecam.

"Mitologia nordycka" to nowa wersja, lekko podkoloryzowana na potrzeby książki mitów nordyckich. Neil Gaiman zrobił z nich dobrą historię od początku do końca. Mitologia jak mitologia - trudne sprawy. Kto chce się zapoznać z inną mitologią niż grecka to bardzo polecam. 7/10

Aloha!

Neil Gaiman to mistrz pióra fantastyki!

Mity nordyckie opowiadają przygody Bogów Nordyckich Thora, Odyna, Lokiego, Freji i zaprasza do świata olbrzymów, karłów i wielu innych świetnych fantastycznych bohaterów. Sa to krótkie opowiadania o wyprawach Bogów i perypetiach z tym związanych. Książka po brzegi wypełniona metaforami. Czytając ją czułam się jakbym oglądała serial! Bardzo polecam wszystkim wszech bogom!

Skandynawskie mity.

Odyn, Thor, Loki, Freja, Fenrir, wąż Midgardu, Ragnarok, Walhalla - wszystkie te imiona i nazwy (tak bardzo dziś zakorzenione w popkulturze) pochodzą z mitologii, która jest jedną z najbardziej wdzięcznych w poznawaniu, a także jedną z najpiękniejszych i najprzyjemniejszych w czytaniu. Mowa o "Mitologii nordyckiej", o której spisanie pokusił się Neil Gaiman. Dzięki najnowszemu wznowieniu tych genialnych historii mamy okazję raz jeszcze zagłębić się w świat skandynawskich wierzeń i mitów.

Mity, legendy, podania... To wszystko głęboko zakorzenione w ludzkiej świadomości elementy kultury, które bardzo często znajdują swój współczesny - literacki - wyraz w książkach spod znaku Fantastyki. Geneza takiego zaszeregowania właśnie tego rodzaju opowieści może być przedmiotem dyskusji, jednak przyznać trzeba jedno: pojmowane jako fantastyka, są one zaiste fantastyką najwyższych lotów!

Mitologia nordycka fascynowała mnie od dłuższego czasu. W trakcie studiów miałem okazję troszeczkę się z nią zapoznać, lecz było to stanowczo za mało. Z przykrością muszę powiedzieć, że później zawsze brakowało mi czasu żeby wrócić do tego tematu... Ale na szczęście jest Neil Gaiman i "Mitologia nordycka"! Ta książka to znakomita okazja zarówno do odświeżenia sobie tych pięknych legend, a także do ich odkrycia po raz pierwszy (jeśli ktoś ich jeszcze nie zna). Gaiman bowiem - jak mało kto - potrafi o tym wszystkim opowiadać.

Książka to świetne mitologiczne opracowanie. Ciężko wśród nowszych książek znaleźć pozycję bardziej przystępną i napisaną tak prostym, a przy tym ciekawym językiem. Dla kogoś, kto dopiero poznaje nordycką mitologię i sagi z dalekiej Północy, ta książka jest po prostu idealna. W połączeniu z plastycznością narracji i niewątpliwym darem autora do snucia opowieści jest to niewątpliwy plus tej pozycji.

Na uwagę i pochwałę zasługuje też pomysł autora na samą konstrukcję książki. Składa się ona z piętnastu najbardziej znanych opowieści wprost z mitologii nordyckiej, które poprzedzone są kosmologią całego mitologicznego świata oraz zakończone glosariuszem i słowniczkiem pojęć oraz skorowidzem osób biorących udział w opisanych tu wydarzeniach. Dzięki takiemu układowi treści bardzo łatwo jest odnaleźć się wśród bogactwa nowych informacji. Do tego czytelnik nie męczy się lekturą, a autor przez cały czas ma jego pełną uwagę i zainteresowanie. A więc kolejny plus dla książki.

Najbardziej wartościowa część lektury to bez wątpienia mity i sagi. Są pięknie opisane, wyjaśnione i opowiedziane. Świat nordyckich bogów, wojowników, trollów, karłów i walkirii bez wątpienia trzeba umieć zrozumieć, i nie jest to wcale łatwe, ale gdy już się to uda, to nie sposób go nie pokochać. Ten świat jest fascynujący i naprawdę warto dać mu szansę. Często zapominamy, że piękne opowieści o bogach i herosach pochodzą nie tylko ze starożytnej Grecji i ze starożytnego Rzymu. Warto zwrócić oczy także na północ i poznać opowieści pochodzące ze Skandynawii. Każda część świata ma bowiem swoją historię i coś ciekawego do opowiedzenia - o czym przekonać się możemy po lekturze niniejszej książki.

Gorąco polecam!

Zapraszam raz jeszcze do działu Fantastyka Księgarni [Adres usunięty]

Książka zrecenzowana dzięki uprzejmości Księgarni [Adres usunięty]

#mitologianordycka #neilgaiman #bloggujezTJ #taniaksiążka #NorseMythology #cosnapolce #mity #legendy #podania #sagi #skandynawia #walhalla #odyn #thor #loki #ragnarok #bookstagram #bookreview #czytamksiazki

[Adres usunięty]

Świetna książka, mity wciągają od samego początku. Polecam szczególnie fanom serii Marvela, ponieważ wiele postaci jest inspirowane właśnie tą mitologią!

"Mitologia nordycka" Neil'a Gaiman'a jest kolejną, po słynnych "Amerykańskich Bogach" wycieczką w stronę skandynawskich wierzeń.

Może dlatego, że nie pochodzę z Norwegii i inaczej to odbieram, ale za każdym razem, gdy sięgam po książki tego Pana, w których

mamy postaci z panteonu nordyckich wierzeń, mam wrażenie, że ON dużo lepiej pisze i fantazjuje na ich temat, niż sami Norwegowie

czy Skandynawowie razem wzięci. Brytyjski humor, w tej książce, naprawdę śmieszy, a historia wciąga po uszy. Dodatkowo, jego

historie w dużej mierze opierają się na faktycznych mitach, zawartych w nordyckiej Edzie poetyckiej i prozaicznej.

Książka tak wciągająca i napisana takim językiem, że można ją przeczytać w ciągu trzech godzin. Polecam wszystkim, których fascynuje świąt wikingów.

Wspaniała pozycja! Gaiman czaruje swoich czytelników mitami o Thorze, Lokim i Odynie. Nie mam słów, aby opisać to co czytałam. Książka wciąga od pierwszych stron i ekscytacja nią nie maleje, ani na chwilę. Wszystko jest takie jakie powinno być, a czytelnika porywa wir niezwykłych wydarzeń opisanych przez Gaimana. "Mitologia Nordycka" jest napełniona świetnym humorem, barwnymi postaciami i opisami, które wizualizują całość w sposób idealny, a mimo wszystko nie nudzą i nie zamęczają swoją obfitością. Fani tego autora nie będą zawiedzeni, a osoby, które pierwszy raz spotkają się z nim mam nadzieję, że poczują magię jaką ja czułam. ig - unirosbooks

Mitologia jest jak studnia bez dna jeśli chodzi o zakres literackiej inspiracji. Wytrwały czytelnik, a takim bez wątpienia jest Neil Gaiman, potrafił nie tylko wyciągnąć z niej najciekawsze smaczki, ale też przedstawić je innym w zupełnie nowy, fascynujący sposób. Zatem jeśli macie ochotę na jedno, ewentualnie dwa wieczory w towarzystwie bogów – nie wahajcie się ani chwili i sięgnijcie po Mitologię nordycką.

Przyznam szczerze, że początek lektury nie był najprzyjemniejszy. Wstęp, mający na celu wyjaśnienie motywacji autora do stworzenia tego typu książki, sugerował, że będzie to nowe ujęcie mitów, być może dość nużące i drobiazgowe. Nic bardziej mylnego, okazało się, że w każdą kolejną stroną opowieść autora coraz mocniej wgryza się w podświadomość i przenosi czytelnika do innego, fantastycznego świata, a mity stają się kanwą doskonałej rozrywki. Z każdą kolejną stroną coraz bardziej przekonywał mnie styl autora: przyjemny, plastyczny, niekiedy humorystyczny i pełen specyficznej magii, a jednocześnie łatwy w odbiorze, co nie znaczy, że przygody bohaterów należą do niewinnych.

W przeciwieństwie do Koraliny, Mitologia nordycka nie jest książką dla dzieci. Bogowie w ujęciu Gaimana zaskakują brutalnością, sprytem i siłą, ale też są bardzo ludzcy w swoich poczynaniach. Autor pokazuje świat pozbawiony lukru i tandetnej bajkowości, w którym Thor, Odyn i Loki walczą, kłamią, rządzą i knują intrygi, by osiągnąć własne, egoistyczne cele. Zabijają bez mrugnięcia okiem, łamią kości, grożą sobie, ale stać ich także na zaskakujące akty dobroci. W świecie przedstawionym nie brak magicznych istot, wspaniałych miejsc i materialnych cudów (jak choćby statek składany jak chusteczka do nosa, świecący dzik, czy niezniszczalny młot tworzący pioruny).

To wszystko sprawia, że zafascynowany czytelnik marzy tylko o tym, by opowieść nigdy się nie skończyła (niestety książka zawiera zaledwie szesnaście opowieści na niespełna dwustu stronach). Lektura będzie iście epickim doświadczeniem zwłaszcza dla kogoś, kto ma ledwie blade pojęcie o nordyckich opowieściach, a pragnie zgłębić motywy znane dotąd tylko z wielkiego ekranu. Dla mnie było to arcyciekawe doświadczenie i myślę, że za jakiś czas powrócę do lektury.

[Adres usunięty]

MITY JAKO HITY

Mitologia nordycka, jak każda inna, kiedy przestała już pełnić rolę opowieści religijnych, znalazła swoje miejsce w kulturze masowej. Za przykład niech posłużą komiksy Marvela, które już na samym początku kariery wydawnictwa, czyli jeszcze w latach 60. XX wieku, wykorzystały postacie Thora, Odyna i Lokiego (a z czasem także kolejne oraz legendy, jak choćby Ragnarök) jako superbohaterów (lub superłotrów), w ostatnich latach z sukcesem przenosząc ich na kinowe ekrany. Czy nastąpił już moment, w którym te interpretacje przyćmiły popularnością swoje pierwowzory? Tak, dlatego tym bardziej warto sięgnąć do korzeni i poznać je, nomen omen, na nowo. A czy może być bardziej atrakcyjna do tego forma, niż napisana współcześnie przez kultowego fantastę książka?

Neil Gaiman niniejszą propozycją zabiera nas do Asgardu na spotkanie z Odynem Wszechojcem, Thorem i resztą bóstw, w które wierzyły ludy północy. Poznajemy piękną Sif, stajemy oko w oko z olbrzymami i trollami, wybieramy się na wyprawę do Jotunheimu, przyglądamy się zdradom, spiskom i bitwom, na koniec zaś czeka nas Ragnarök, Zmierzch Bogów, wielka wojna z olbrzymami, koniec wszystkiego – a zarazem nowy początek.

Streszczać mitów zawartych w tym zbiorze nie ma sensu. To niniejsza pozycja ma Was z nimi zapoznać, a nie ja. Choć jednocześnie trudno nazwać ją tak do końca zbiorem, podobnie bowiem jak we wszystkich mitologiach, tych prawdziwych, jak i również fikcyjnych (tu na myśli mam choćby „Silmarilion” Tolkiena), wszystko składa się w jedną wielką opowieść posiadającą początek, rozwinięcie i zakończenie. Opowieść fantasy godną najlepszych mistrzów pióra. Czy coś takiego wymagało uwspółcześnienia? Nie, ale to, co zrobił tutaj Neil Gaiman okazuje się czymś więcej, niż tylko opowiedzeniem na nowo tych samych mitów. To bardziej hołd mający na celu przypomnienie miejsc, postaci i wydarzeń ze skandynawskich wierzeń w nowej, płynnej, spójnej i lekkiej formie, a zarazem zachęcenie by sięgnąć do źródeł.

Stylistycznie „Mitologia Nordycka” jest przyjemna i łatwa w odbiorze, dostosowana do współczesnego odbiorcy. Co ciekawe treść można rzec jest bardzo komiksowa. Po części odpowiedzialny jest za to fakt, że to, o czym czytamy, od lat eksploruje Marvel i nawet jeśli bohaterowie są nieco inni (choć każdy, kto zna świat opowieści graficznych wie, że ich charakter zależy od twórcy i zmienia się na przestrzeni lat), trudno nie odnieść wrażenie jakby te opowieści stanowiły spin-off obrazkowych serii bądź też ich alternatywną wersję (kto wie czy tak nie jest, skoro wszechświat tego wydawnictwa opiera się na takich alternatywnych rzeczywistościach istniejących obok siebie). Po drugie Gaiman doskonale znany jest także ze swego komiksowego dorobku, w szczególności przełomowej serii „Sandman” i dobrze czuje podobną materię.

Jak widać po powyższym, „Mitologia Nordycka” to propozycja nie tylko dla miłośników tego typu opowieści i fantasy, ale też i wszystkich tych, którzy dali się uwieść komiksom i filmom Marvela. A tego typu osób jest przecież całe mnóstwo. Poza tym fani Tolkiena, „Gry o tron” i wielu, wielu innych światowych fenomenów literackich z pewnością będą znakomicie bawić się przy lekturze. A abstrahując od całego bagażu historycznego i kulturowego, dzieło Gaimana to po prostu ciekawa, znakomicie napisana i bardzo ładnie wydana książka. Polecam zatem gorąco, wśród około fantastycznych nowości ten tytuł szczególnie wart jest uwagi.

Kiedyś na świecie byli bogowie. Każdy z nich miał własną, niezwykłą umiejętność. Thor był bardzo silny, Odyn mądry, natomiast Loki sprytny. To przede wszystkim o nich jest ta opowieść. Przez lata, zanim nasza rzeczywistość się zmieniła, rządzili ludami i kreowali świat. Mieszkali w Asgardzie, gdzie toczyli swoje własne utarczki i bitwy. W tej chwili śpią i czekają na ostateczną wojnę, gdzie siły zła powstaną i będę pragnęły zniszczyć wszystko wokół. Wtedy zagrzmi róg i bogowie powstaną w dzień Ragnorok.

Od dziecka mitologia mnie pasjonowała. Pamiętam, że w biblioteczce mojej mamy była mitologia Parandowskiego. Mama czytała mi niektóre fragmenty, a jeszcze inne opowiadała. Podejrzewam, że chciała pominąć drastyczne sceny, które mogłyby przestraszyć małe dziecko. Tak o to poznałam przede wszystkim grecką mitologię. Wróciłam do niej po latach w postaci cyklu o Percym Jacksonie. Wtedy moja fascynacja odrodziła się i zaczęłam poszukiwać dalej. Następnie poznałam "Wiedźmina", który udowodnił mi, że nasze rodzime słowiańskie wierzenia mogą być równie ciekawe jak te greckie czy rzymskie. Teraz nadszedł czas na mitologię nordycką.

Mitologię rzadko czyta się dla rozrywki. Najczęściej byliśmy zmuszani do zapoznawania się z nią w szkołach na lekcjach polskiego czy historii. Dlatego wiele ludzie nienawidzi jej. W końcu musieli się kuć tych wszystkich bogów i ich symboliki. Jednak z perspektywy ucznia zauważyłam, że mitologię najczęściej albo się lubi, albo nienawidzi. Nie ma czegoś pomiędzy. Nie oszukujmy się... To są trochę takie nierealne i często obrzydliwe bajeczki, które w niektórych momentach zahaczają o kiepską fantastykę. Aczkolwiek nie można zapomnieć, że są to opowieści, które tworzyły najróżniejsze kultury. Kilkaset czy tysięcy lat temu ludzie wierzyli w nie i dla nich był to sens życia. Znalazłam opinię historyka, który twierdził, że mity pozwalały ludziom znaleźć sens w narodzinach i śmierci oraz poradzić sobie z nieuchronnym przemijaniem. Wydaje mi się, że do dzisiaj religia pełni podobną funkcję.

O Neilu Gaimanie słyszałam wiele pozytywnych opinii. Tak naprawdę już od dawna miłośnicy fantastyki cenili jego dzieła. Jeszcze teraz kiedy nastąpiło wznowienie jego książek w przepięknych wydaniach, które od razu rzucają się w oczy w księgarniach, wszyscy zaczęli zapoznawać się z jego powieściami. Ja zaczęłam chyba od najpopularniejszej historii – "Gwiezdnego pyłu". Miałam mieszane uczucia, ale ogólnie byłam zadowolona z niej. Teraz przyszedł czas na "Mitologię nordycką".

Autor ma bardzo specyficzny styl, który jest łatwo rozpoznawalny. Gdy się czyta jego książki, ma się wrażenie, że to nie my ją czytamy, tylko że ktoś przy nas siedzi i opowiada nam historię. To baśniarz, który zna się na swoim zawodzie i oddaje się mu całym sercem. Nie boi się zaangażować i chce, byśmy wszystko zrozumieli, utożsamili się z bohaterami. Jestem pod olbrzymim wrażeniem. Jego język jest dopracowany pod każdym względem, ale zarazem jest lekki i przyjemny. Bardzo trudno takie coś osiągnąć. I ten efekt zapamiętuje się na długo.

Fabuła "Mitologii nordyckiej" jest podzielona na krótkie części. Jest to cykl krótkich opowiadań, które maja pozwolić nam poznać ogólny zarys tych wierzeń oraz dobrze się bawić przy dość dziwacznych przygodach bogów. Ja osobiście bardzo się wciągnęłam w tę książkę i byłam zdziwiona, że tak szybko się skończyła. Po skończonej lekturze była zafascynowana i chciałam dowiedzieć się czegoś więcej, co pozwoliłoby mi lepiej poznać północno-germańskie wierzenia.

Samo uniwersum niestety jest opisane bardzo pobieżnie i potraktowane trochę po macoszemu. Żałuję tego, gdyż przez ten fakt miałam chaos w głowie i nie mogłam do końca zrozumieć niektórych wydarzeń. Musiałabym dobrze znać prawa, zasady, na których ten świat się opiera, a niestety dostałam ich skandalicznie mało. Nie ma opcji – w tak krótkiej książce nie da się dokładnie wszystkiego opisać. Podejrzewam, że jest to tylko szczyt góry lodowej. Popatrzmy na taką mitologię grecką, która jest niezwykle rozbudowana. Przecież nordycka jest podobna i na pewno tak samo dopracowana przez ówczesne ludy, wyznające ją.

"Mitologia nordycka" jest lekkim dziełem podchodzącym trochę pod powieść przygodową. Dlatego łatwo przywiązałam się do bohaterów i wyrobiłam sobie o nich zdanie. Najlepsze wrażenie na mnie zrobił Loki. Pewnie część z was kojarzy tę postać z innych dzieł lub samego pierwowzoru, więc podejrzewam, że możecie trochę być zdziwieni moją sympatią do niego. Nie jest to postać pozytywna – sprytny i okrutny, ale za to genialnie wykreowany. Gaiman poświęcił mu bardzo dużo czasu i moim zdaniem genialnie oddał myśli, chodzące mu po głowie oraz jego spojrzenie na świat. Bardzo dobrze zapamiętałam również Tyra, który potrafił poświęcić coś ważnego dla siebie, ale pozostać również przy tym delikatnym i pełnym energii mężczyzną. Oczywiście też jak Loki to i jego specyficzne dzieci. Mało o nich było, ale wystarczająco, żeby mnie zaintrygowały.

Myślę, że warto lepiej poznać mitologię nordycką. Książka Neila Gaimana jest do tego idealna, gdyż nie musimy bawić się z ciężkimi, naukowymi tekstami tylko możemy spędzić miło czas z nadętymi i zabawnymi bogami, którzy są bardziej ludzcy niż niektórzy ludzie. Polecam tę pozycję całym sercem.

Neil Gaiman od lat fascynował się mitologią nordycką. Przerobił wszystko. Począwszy od kart komiksów, na eddzie starszej czyli poetyckiej i młodszej prozaicznej kończąc. Jest to niewątpliwie studnia bez dna jeśli chodzi o inspiracje, a pisarze uwielbiają z niej czerpać. Z jego twórczości można wspomnieć na przykład o ‘Gwiezdnym pyle’ czy ‘Amerykańskich bogach’, których dodatkowo będziemy mogli niedługo obejrzeć na małym ekranie. Neil Gaiman pieśni ubiera w prozę przedstawiając nam jedne z najciekawszych opowieści i wierzeń z ogromnych ale niestety przez wieki zapomnianych zasobów jakim jest mitologia nordycka.

Bogowie w mitologii Gaimana są okrutni. To piękni kłamcy i łgarze, którzy nie potrafią dotrzymać danego słowa, a jedynym rozwiązaniem konfliktu jest dla nich śmierć przeciwnika. Najlepiej jeszcze odpowiednio spektakularna i krwawa. Podstępny i chciwy Loki nie raz robił sobie okrutne żarty z innych bogów. Potężny Thor, który zawsze daje się podpuścić. Piękna Freya, która z kart historii Gaimana opisywana jest jako wyniosła i mądra. A przecież mitologia to nie tylko bogowie. To świat pełen niesamowitych istot, gigantów, magicznych artefaktów, przepięknych krain. Autor przedstawia nam szesnaście historii począwszy od powstania dynastii Asów i Wanów i ogromnego drzewa Yggdrasila. Opowiada nam jak wyglądały dzieci Lokiego i dlaczego bóg musiał zamienić się w piękną klacz. Jak żona Thora straciła włosy i kto je dla niej odzyskał. Historie gładko przepływają jedna, po drugiej aby zaprowadzić nas aż do wizji Ragnaroku. Końca świata i wszystkich bogów.

“-Loki-rzucił. -Loki to zrobił.

- Czemu tak myślisz?

- Ponieważ- odparł Thor- kiedy coś idzie nie tak, najpierw zawsze myślę, że to wina Lokiego. Oszczędza mi to mnóstwo czasu.”

Zaczynając ‘Mitologię nordycką’ miałam nadzieję na literaturę w stylu Neila Gaimana, trochę niepoważną i zagadkową. Cóż, autor wydając swoją mitologię spełnił pewnie swoje marzenie, a dodatkowo dał znać, że żyje i ma się dobrze. Po lekturze zdecydowanie pozostał pewien niedosyt. Oczywiście sama treść jest bardzo przyjemna, lekkie pióro autora sprawia, że z prawdziwą satysfakcją przekładamy kartkę za kartką. Niepowtarzalny, baśniowy styl pozostał, jednak mająca zaledwie niewiele więcej niż 200 stron powieść kończy się, zanim tak naprawdę wciągniemy się w fabułę. Neil Gaiman po raz kolejny udowadnia, że potrafi czarować, wyciągać z naprawdę trudnych treści, jakimi są jedne z najstarszych islandzkich pieśni, przejmujące i interesujące historie bogów i bogiń Asgardu. Jeśli ktoś jest ciekaw jak skonstruowane są eddy, zachęcam do poszukiwań. W internecie znajdziecie fragmenty przetłumaczone na język polski.

Jeśli ktoś, tak jak ja, znał mity nordyckie powierzchownie lub z wielkiego ekranu przy produkcjach takich jak ‘Thor’ czy ‘Avengers’ i ma ochotę na dokształcenie się w tym temacie, serdecznie polecam ‘Mitologię nordycką’. To bardzo przyjemna lektura na jedno, ewentualnie dwa popołudnia.