"Stulecie, które minęło określa się często jako wiek wojen i migracji. Artyści oraz badacze, którzy z politycznych powodów musieli szukać nowego miejsca do życia, próbowali w nim zaszczepić to, co przywieźli z sobą – kapitał intelektualny, bądź artystyczny. Nie obyło się przy tym bez strat, ale odnotowano również (przesunięte w czasie) zyski obydwu stron interakcji.
Autorzy artykułów zgrupowanych w tomie z pasją tropią ślady wędrówek artystów i teoretyków (idea materializmu biograficznego) i ich kapitału kulturowego (koncept "geografii teorii" w połączeniu z geografią artystyczną). O wielu z tych wędrówek wiedzieliśmy wcześniej „z grubsza” bądź nie wiedzieliśmy o nich wcale, dlatego "Migracje modernizmu" czyta się z przysłowiowym „zapartym tchem”. " Anna Zeidler-Janiszewska
Tytułowa „materialistyczna rewizja” to według autorki proces, który dokonuje się zarówno w teorii i krytyce sztuki, jak w działaniach artystów. Interesują ją tu zarówno nurty teorii sztuki i estetyki związane z tradycją marksizmu (Th. Adorno, P. Bürger, T. Eagleton, P. Bourdieu), jak i rozwijane pod hasłem „niskiego materializmu” pisarskie i wizualne strategie Georgesa Bataille`a, czy analizowany w późnym dziele Władysława Strzemińskiego zwrot ku cielesnej materii widzenia. Rejniak-Majewska pokazuje w jaki sposób różne formy materialistycznego myślenia i wrażliwości ścierały się z pojęciami klasycznej estetyki, uderzając w tradycyjne pojęcia estetycznej i artystycznej autonomii. Jednocześnie, starannie i z uporem wydobywa ona swoisty paradoks współczesnej sztuki, polegający na tym, że założenie o suwerenności artystycznych działań oraz znaczenie konkretnego, bezpośredniego doświadczenia w kontakcie ze sztuką wcale nie słabnie. Nie próbując ograniczać się tu do utyskiwań nad logiką instytucjonalizacji i zamknięciem sztuki w błędnym kole jej autonomii, autorka broni tego, co uważa za ważny wciąż związek między żywotną siłą refleksji a estetycznym konkretem.
