Marsjanin (pocket)

Marsjanin - Andy Weir - recenzja

Na "Marsjanina" skusiłam się dzięki Anicie z Book Reviews by Anita i absolutnie tego nie żałuję. Powieść Andy'ego Weira jest fenomenalna. Właśnie takiej książki potrzebowałam, żeby wreszcie wskoczyć z powrotem w mój czytelniczy świat.

Mark Watney jest członkiem marsjańskiej ekspedycji. Burza piaskowa zmusza ekipę do opuszczenia Czerwonej Planety. Mark zostaje ciężko ranny. Kiedy odzyskuje przytomność, orientuje się, że został sam. Na domiar złego po przejściu wichury obozowisko jest w fatalnym stanie. Pozostało niewiele żywności. Poziom tlenu też nie jest zadowalający. O kontakcie z Ziemią nie ma nawet co marzyć. Niestety, zarówno koledzy Marka jak i NASA są przekonani, że mężczyzna nie żyje, a zatem są marne szanse na to, aby ktokolwiek zorganizował misję ratunkową. Mark ma dwie opcje. Albo poddać się i umrzeć, albo walczyć o przetrwanie, chociaż graniczy to z cudem...

"Marsjanina" zaczęłam czytać już jakiś czas temu, jednak obowiązki nie pozwoliły mi go dokończyć. Bardzo byłam z tego powodu niepocieszona, ale co zrobić... Na szczęście teraz przyszło mnóstwo wolnego czasu i tak oto udało mi się dotrzeć do ostatniej strony tej fantastycznej książki. Jestem nią zachwycona. Dawno nie przeczytałam powieści, która zrobiłaby na mnie takie wrażenie jak "Marsjanin". Nigdy nie przepadałam za kosmicznymi podbojami w literaturze. Pierwszy raz przełamałam się przy "Chórze zapomnianych głosów" Remigiusza Mroza i drugi właśnie przy "Marsjaninie". Cóż mogę napisać? Po prostu zakochałam się w tej książce.

Mark Watney stał się moim ulubionym bohaterem. Uwielbiam go za jego odwagę, ducha walki, a przede wszystkim za niesamowity charakter. Uwagi, jakie notował w swoim dzienniku, nie jeden raz doprowadziły mnie do śmiechu, chociaż jemu samemu z pewnością do śmiechu nie było. Jestem pod ogromnym wrażeniem tego, w jaki sposób dzień za dniem walczył o to, aby przeżyć. Mało kto dałby radę dokonać tego, co on. Przede wszystkim nie każdy człowiek ma taką wolę życia, jaką miał Mark.

Oprócz wspaniałego głównego bohatera na wielki plus oceniam to, w jaki sposób autor opisał wszelkiego rodzaju technologie użyte w trakcie marsjańskiej misji. Przeciętny człowiek nie wyobrażałby sobie, że tak skomplikowane urządzenia mogą w ogóle istnieć. Mało tego ogrom wiedzy, jakim wykazywała się cała ekipa, a zwłaszcza Mark, sprawił, że miałam ochotę im wszystkim pogratulować geniuszu. Uwielbiam mądrych, inteligentnych ludzi, dla których nauka jest pasją.

"Marsjanin" jest świetną książką, którą z całą serdecznością polecam każdemu czytelnikowi. To wspaniała powieść ukazująca walkę o życie, determinację, odwagę. Nie należy także zapominać o niezwykłym poczuciu humoru głównego bohatera. Z pewnością nie będziecie żałować, gdy już sięgnięcie po tę lekturę. Książka wciągająca bez reszty. Pełna zwrotów akcji. Trzymająca w napięciu na każdym kroku.

Merry

źródło:[Adres usunięty]

Witryna zamieściła wprowadzenie, a i w poprzednich recenzjach się powtarza, więc chyba nie będę pisać, jak zaczyna się jedna z najlepszych książek, z którymi się zetknęłam.

Gdy narracja opiera się na dzienniku Marka, aż kipi od humoru. Często czarnego, taki jaki lubię. Z przyjaciółką uśmiałyśmy się do łez, gdy czytałam jej na głos co zabawniejsze fragmenty.

Z drugiej strony, "Marsjanin" zawiera sporo technicznych, chemicznych lub biologicznych opisów. Bardzo interesujących, chociaż musiałam przeczytać książkę trzy razy, by się w nich połapać. Ale to nie problem, przecież dobra historia nie może się znudzić.

"Marsjanin" oczywiście jest fantastyką, ale równocześnie trochę nią nie jest. Wszystkie, albo prawie wszystkie opisane urządzenia już istnieją. Często słyszymy, ze załogowa misja na Marsa jest w zasięgu ręki. Kolejnym smaczkiem jest ukazanie od kulis działalności NASA.

Wszystko to sprawia, że książka ta nie odchodzi zbytnio od realnego świata, ale wprowadza do niego wiele barw i adrenaliny. Mimo w pełni (no dobrze, na 99%) przewidywalnego zakończenia. Poleciłam "Marsjanina" już kilku znajomym, i polecam go wszystkim, którzy lubią czytać. Po prostu. Jeśli jesteś miłośnikiem jakichkolwiek dobrych książek, nie zawiedziesz się tą!

Witryna zamieściła wprowadzenie, a i w recenzjach się powtarza, więc nie będę chyba przypominać, jak zaczyna się jedna z najlepszych książek, z jakimi się zetknęłam.

Gdy narracją jest dziennik Marka, aż kipi od humoru, miejscami dość czarnego. Taki, jaki lubię. Z przyjaciółką uśmiałyśmy się do łez, gdy odczytywałam jej na głos co zabawniejsze fragmenty.

Z drugiej strony, w "Marsjaninie" zamieszczonych jest wiele technicznych, chemicznych i biologicznych opisów, które bardzo mnie zainteresowały, chociaż musiałam przeczytać książkę trzy razy, żeby się w nich choć pobieżnie połapać. Ale przecież dobra historia się nie nudzi. Poza tym gdybym kiedyś została sama na Marsie, a nuż niektóre pomysły się przydadzą.

Właśnie. "Marsjanin" jest oczywiście fantastyką, ale jednocześnie trochę nią nie jest. Wszystkie, lub prawie wszystkie opisane urządzenia już wynaleziono, a wciąż słyszymy, że załogowa misja marsjańska jest w zasięgu ręki.

Moim zdaniem, jest to wspaniała książka, nie odbiegająca zbytnio od realnego świata, ale wnosząca w niego sporo barw i adrenaliny. Nawet gdy zakończenie jest w pełni (no dobra, na 99%) przewidywalne. Poleciłam ją już kilku znajomym.

Ziemianie po raz trzeci w historii wylądowali na Marsie. Burza piaskowa przerywa jednak ekspedycje: po kilku dniach muszą wracać na Ziemię. W trakcie ewakuacji tracą jednak kontakt z Markiem Watney’em i uznając go za zmarłego, zostawiają na obcej planecie. Astronauta jednak przeżył... i zaczyna walkę o przetrwanie.

Historię o Marku znam od dawna, głównie za sprawą filmu, za którym naprawdę przepadam. Dlatego jasne było, że prędzej, czy później zabiorę się za oryginał. Stało się: i nie żałuje, choć muszę przyznać, że gdybym miała wybierać, co sprawiło mi więcej radości byłaby to jednak adaptacja.

Nie zrozumcie mnie źle. To jest dobra książka, a Mark to wspaniały główny bohater. Jest inteligentny i bystry, a przy tym tak zabawny i optymistycznie nastawiony do życia, że po prostu nie da się go nie lubić. Jego komentarze wzbudzają uśmiech w trakcie czytania, ale jednocześnie nie zabierają mu realizmu. Gdy trzeba być poważnym, poważnieje, choć jeśli sytuacja robi się zbyt napięta odreagowuje to rzucając kolejnym żartem.

Sama idea też jest ciekawa. To science-fiction bliskiego zasięgu: niemal wszystko, co znajdziecie w „Marsjaninie” już wynaleziono. To sprawia, że nawet osoby niezainteresowane gatunkiem nie powinny poczuć się dziwnie, czy nieswojo. W końcu wycieczka na Marsa wcale nie jest czymś, co obecnie wydaje się nierealne do realizacji, gdy mamy świadomość, jak wygląda dzisiejsza technika, prawda? Dzięki temu, że w powieści obserwujemy głównie poczynania Marka dobrze go poznajemy i zaczynamy walczyć o przetrwanie razem z nim, nie gorzej, niż w przypadku powieści obyczajowej.

„Marsjanin” pozwala nam na obserwowanie sytuacji z trzech głównych perspektyw. Pierwsza to oczywiście perspektywa Marka: czytamy jego dziennik, w którym zapisuje co tylko przyjdzie mu do głowy. Druga perspektywa to perspektywa pracowników NATO, którzy próbują go uratować. Dzięki niej dowiadujemy się jak mniej-więcej może wyglądać działanie tej organizacji od środka. Poza tym mamy jeszcze spojrzenie załogi Marka, która zostawiła go „martwego” na nieprzyjaznej planecie. Dzięki temu dostajemy dość pełny obraz sytuacji, choć należy dodać, że dziennika naszego Marsjanina jest wewnątrz zdecydowanie najwięcej.

Niestety, mój problem z tą pozycją polega na... naukowych opisach. Film ogranicza je do minimum... a książka zaś rozwija je tak, jak tylko się da. Mark wszystko nam wyjaśnia, często upraszczając i sprawiając, że opisy są zrozumiałe. Niestety, jest ich tak dużo i tak mało wnoszą do samej linii fabularnej, że przyłapywałam się na omijaniu ich. Podejrzewam, że osoby zainteresowane fizyką, czy biologią śledziłyby je z zapartym tchem, ale dla mnie tego było po prostu nieco za dużo. Przez to książka straciła sporo na radości i lekkości, który dał mi film.

„Marsjanin” to naprawdę dobra książka, którą przyjemnie się czyta: nie jest może typowym akcyjniakiem, ale raczej nie nudzi. Moim zdaniem ma drobne niedociągnięcia zwiane ze zbyt rozbudowanymi opisami, ale poza tym wypada naprawdę dobrze i po prostu cieszę się, że mogłam się z nią zapoznać.

Katrina

drewniany-[Adres usunięty]