Marsjanin

Marsjanin

Krótka historia lotów kosmicznych

Kosmos od wieki wieków to wielka zagadka dla ludzkości, pierwszą żywą istotą, która dotarła w kosmos był pies, którego 3 listopada 1957 roku w kosmos posłała radziecka satelita Sputnik II. Niestety zwierzak nie mógł wrócić.

Pierwszym człowiekiem w kosmosie był radziecki lotnik Jurij Gagarin, który 12 kwietnia 1961 roku wszedł w orbitę okołoziemską. Statek "Wostok" okrążył Ziemię w 89,1 minut.

16 lipca 1969 roku trzech astronautów po raz pierwszy w historii ludzkiej cywilizacji opuściło naszą planetę udając się na Księżyc./ Załoga Apollo-11 "Columbia" wylądowała na Srebrnym globie 20 lipca i spędziła tam 21h i 36 min. Neil Armstrong jako pierwszy wyszedł z lądownika co uczyniło go pierwszym człowiekiem, który postawił stopę na Księżycu. Wyczyn ten powtórzono jeszcze 6 razy łącznie dwanaścioro osób stąpało po Księżycu.

Ciekawostka

Wielu ludzi uważa, że następnym logicznym krokiem po zbadaniu Księżyca jest załogowa misja na Marsa. Jednak z powodu dużej odległości między Ziemią a Marsem, misja ta będzie bardziej ryzykowna i przede wszystkim bardziej kosztowna niż odbywające się pod koniec lat 60-tych wyprawy na Księżyc. Pomimo związanego z nią ryzyka, jej realizacja jest w dalszej przyszłości ( po 2030 roku) bardzo możliwa i poprzedzi ją też powrót na Srebrny Glob ok 2020 roku *

Fabuła

"Mam całkowicie przesrane.

To moja przemyślana opinia.

Przesrane.

Szósty dzień tego, co miało być dwoma najwspanialszymi miesiącami w moim życiu i wszystko zmieniło się w koszmar" (str.7)

Dzięki programowi Ares ludzkość mogła w końcu wyruszyć na Marsa i prowadzić badania. Załoga statku kosmicznego Hermes była trzecią załogą, która wyruszyła na Czerwoną Planetę. Misja Aresa 3 mająca trwać 31 solów ( Sol to doba marsjańska licząca 24h 39 min. 244 s. ) niespodziewanie 6 sola została przerwana, a wszystko przez burzę piaskową, która z ogromną siłą uderzyła na prowadzących badania astronautów. Niestety podczas powrotu talerz głównej anteny komunikacyjnej został zerwany i uderzył prosto w Marka Watney'a wyrzucając go spory kawałek dalej. Pozostali astronauci z przykrością stwierdzili, że stracili kolegę, nie mogąc po niego wrócić opuścili planetę.

"Tak wspominam...Nie umarłem 6. sola. Bez wątpienia reszta załogi tak myślała i nie mogę ich za to winić. Może ogłoszą z mojego powodu żałobę narodową, a na mojej stronie w Wikipedii napiszą : " Mark Watney to jedyny człowiek, który umarł na Marsie" (str.7)

Mark Watney przeżył, dotarł do Habu ( nadmuchiwany moduł mieszkalny) Ze względu braku głównej anteny, nie mógł nawiązać łączności, ani z NASA ani ze swoją załogą z Hermesa. Zostaje zdany na siebie, swoją ogromną wiedzę i pomysłowość...oraz na szczęście. Rozmyślał o tym jak przetrwać , stwierdzając, że nie jest tak całkowicie beznadziejnie bo za jakieś 4 lata na Marsa przyleci załoga Aresa 4, problem tylko w tym, że żywności starczy mu jedynie na rok.

Jednak Watney nie poddaje się, pomimo że znalazł się w tak trudnej sytuacji, jego chęć przetrwania za wszelką cenę jest większa i ani razu nie popada w zwątpienie, nawet gdy coś nie idzie po jego myśli, bo walka o przetrwanie stała się codziennością, ryzykował, eksperymentował ciągle zachowując spokój i jasność umysłu. Watney to współczesny, kosmiczny Robinson Crusoe, a jego pomysłowość mogła zawstydzić nawet samego MacGyvera.

Moja opinia

Andy Weir stworzył bohatera upartego i tak charakterystycznego, czytając miałam wrażenie, że nie jest to science fiction, lecz prawdziwa historia niczym Apollo 11. Po pierwszych kilku stronach powiedziałam do siebie "o matko co ON teraz zrobi? " byłam bardziej przerażona niż sam bohater :) jednak im bardziej poznawałam Watney'a, tym bardziej się przekonałam jak bardzo jest pozytywną osobą, w każdej sytuacji widzi coś dobrego, ma specyficzne poczucie humoru, które ani na krok go nie opuściło. Watney całą swoją marsjańską przygodę prowadzi w postaci dziennika, skrupulatnie wpisuje i wyjaśnia co zamierza robić i jak mu poszło.

To wszystko sprawiało że stał się bardzo autentyczny. Mark jest wykształconym, inteligentnym człowiekiem, bo przecież NASA nie wysłałaby przeciętnego obywatela w kosmos i myślę, że to nie przypadek iż właśnie jemu przytrafiło się to "szczęście" chwilowego mieszkania na Marsie.

W powieści mamy też narrację trzecioosobową i dialogi między pracownikami NASA oraz z załogą Hermesa, ale przyznam szczerze pozostałe postaci wychodzą dość blado na tle Watney'a, ale końcu to ON jest tu pierwszy, to jego historia.

"Jeśli wrócę na Ziemię, będę sławny, nie? Nieustraszony astronauta, który pokonał wszelkie przeciwności losu, prawda? Założę się, że to się spodoba kobietom. Większa motywacja żeby przeżyć" ( str.332)

Cała powieść też bogata jest typowo, techniczne, mechaniczne chemiczne, fizyczne zagadnienia i powiem szczerze takie terminy to dla mnie...yyhym czysty kosmos ;) autor starał się wyjaśnić je w taki sposób by choć trochę je pojąć. Lecz nawet jeśli nadal miałam z tym trudności, nie przeszkadzało to śledzeniu dalszych losów Watney'a, a wręcz przeciwnie przeżywałam wszystko z przyśpieszonym biciem serca, i kilka razy samą siebie przyłapałam na dosłownym trzymaniu kciuków ;)

Marsjanin to fenomenalna powieść o ludzkiej sile życia, nawet w sytuacji, która wydaje się być bez wyjścia, to wykorzystanie ludzkiej pomysłowości, wiedzy, inteligencji pokazującej jak wiele jest w stanie wymyślić i zrobić człowiek by przetrwać i w końcu to historia pokazująca, "że każda istota ludzka ma podstawowy instynkt, który każe pomagać drugiej istocie ludzkiej znajdującej się w potrzebie. Czasem może się wydawać że tak nie jest, ale to prawda" (str.382)

🦾 Potężna burza piaskowa zmusza całą załogę do jak najszybszej ucieczki z Marsa. Ranny Mark Watney odzyskuje przytomność. Okazuje się, że został na Marsie zupełnie sam. Jego zapasy są znikome, obóz został zniszczony i co najważniejsze nie ma kontaktu z Ziemią. Ma świadomość, że zarówno jego załoga jak i sztab, który znajduje się na Ziemii są przekonani o jego śmierci. Jest zdany wyłącznie na siebie. Jego przetrwanie zależy od determinacji, wiedzy, umiejętności i pomysłowości. Na każdym kroku czyhają śmiertelne zagrożenia. Jednak Mark ma w sobie ogromną wolę życia. Rozpoczyna nierówną walkę o przetrwanie.

🦾 Książki, których akcja rozgrywa się w kosmosie są dla mnie niebywale pasjonujace. To co nieznane i nieokryte ma w sobie ogromną siłę przyciągania. ,,Marsjanin" przenosi nas na Czerwoną Planetę i pokazuje jej najbrutalniejsze oblicze. Mark Watney toczy nieustanną walkę o każdy dzień (lub sol, jeśli weźmiemy pod uwagę marsjańskie jednostki czasowe). Główny bohater jest niezwykle sprytny i błyskotliwy. Dzięki ogromnej wiedzy potrafi efektywnie wykorzystać dostępne mu materiały. Poznając zapiski z jego dziennika widzimy w nim ogromną wolę życia, ale też doskwierającą mu samotność. Zupełne odcięcie od świata cywilizacji było upiornym doświadczeniem. Jestem niesamowicie zafascynowana tą książką. Nie ważne, że nierozumiałam połowy zagadnień związanych z chemią i fizyką. Najważniejsze, że nie mogłam się oderwać od tej książki.

🦾 Akcja ,,Marsjanina" przebiega bardzo dynamicznie. W ciągu kilku sekund może wydarzyć się absolutnie wszystko. Książka jest napisana w bardzo specyficzny i sarkastyczny sposób. Myślę, że to ten rodzaj humoru, który nie przekona do siebie wszystkich czytelników, ale zdecydowanie warto dać mu szansę i przekonać się czy Mark Watney poradził sobie na Marsie.

Oczy miliardów ludzi skierowane są na Marka Watneya, człowieka, który żyje sam na Marsie. Zdążyli mu już wyprawić pogrzeb. Nikt się nie spodziewał, że ten młody inżynier dokona niemożliwego - przeżyje burzę piaskową, która zmusiła pozostałą część załogi do ucieczki. Cały świat staje na głowie, jak pomóc Markowi przetrwać w kosmosie. Nie liczą się pieniądze, hierarchia społeczna, pakty międzynarodowe. Liczy się tu i teraz, aby sprowadzić go za wszelką cenę do domu.

To, co przeżywa Mark jest niewyobrażalne. Umarłabym pewnie po jednym dniu😅, a ON każdego sol (marsjańskiego dnia) udowadnia, ile jest w stanie zrobić człowiek, żeby przetrwać. Fantastyczny facet, lepszy niż James Bond. Sama książka napisana jest głównie w postaci dziennika. Mark pisze w nim wszystko to, co przeżywa i to, co może pomóc w późniejszych misjach na Marsa. Wcale nie przeszkadzały mi fachowe opisy, a wręcz przeciwnie. Zazdrościłam mu tej inteligencji, która pozwalała mu przetrwać każdy kolejny dzień. Masa emocji, odczuwałam fabułę całą sobą. Tym bardziej będę wyczekiwać nowej książki autora. Wam za to gorąco polecam. Nie lubuję się w sf, ale ta książka rozwaliła mnie na maksa. Teraz tylko trzeba obejrzeć film.

"Marsjanin" to bardzo dobra książka, która sporo już czekała na swoją kolej. Muszę przyznać, że zależało mi również na obejrzeniu ekranizacji, bo chciałam mieć pełen obraz. No i teraz z czystym serduchem mogę polecić zarówno książkę jak i film. Oczywiście "Marsjanin" to dość specyficzna książka ze względu oczywiście na terminologię i wiele treści, które nie są naszym chlebem powszednim. Przyznam - czasami mnie to męczyło i nudziło. Jednak główny bohater, który jest przesympatyczny i cechuje się niesamowitym poczuciem humoru ujął mnie swoim sposobem bycia od samego początku. Sam przekaz książki, morał jaki z niej wypływa, do tego ogromna dawka wiedzy. Czego chcieć więcej? Nic mi już nie było potrzebne poza ekranizacją. Już dawno żadnej nie byłam tak mocno ciekawa - zastanawiałam się jak to zostanie rozegrane na ekranie. Mogę tylko powiedzieć, że film oddaje wszystko to, co powinien. W moim odczuciu idealnie współgra z tym, co było w książce. Aktorzy pasowali mi idealnie. Ponadto mimo, iż wiedziałam co się wydarzy to gra aktorska Matta Damona wycisnęła ze mnie falę łez.

Koniecznie obejrzyjcie i przeczytajcie 🚀 Warto

[Adres usunięty]

Doskonała książka, której bohater nie da się nie lubić i uczy, w jaki sposób z dowcipem i pozytywnym nastawieniem można iść przez życie. Nawet jeśli wydaje się, że rzuca nam ono same kłody pod nogi.

Po kilku dniach badań na Marsie kilkuosobowa załoga "Hermesa" z powodu zbyt silnej burzy piaskowej zmuszona jest opuścić Czerwoną Planetę. Podczas tej pospiesznej ewakuacji jeden z astronautów, Mark Watney, zostaje ranny i gubi się w marsjańskim pyle. Jego skafander zostaje uszkodzony, a bioczujniki nie odnotowują żadnych oznak życia. Pozostali pasażerowie "Hermesa" uciekają z Marsa, przekonani o tragicznej śmierci swojego przyjaciela. Mark jednak żyje. Pytanie tylko, czy uda mu się przeżyć, zanim nadejdzie pomoc.

"Marsjanin" to w zdecydowanej części dziennik astronauty, pisany w pierwszej osobie przez Marka Watneya. Mark nie jest pisarzem, lecz inżynierem i botanikiem, więc język, którym się posługuje, nie jest literackim majstersztykiem. Jego wpisy w dużej mierze sprowadzają się do relacji w stylu "Najpierw zrobiłem to, a potem tamto. A jutro zrobię znowu to". Z tej schematyczności nudą wcale jednak nie wieje, bo surowy klimat Marsa co rusz szykuje Watneyowi serię zaskakujących niespodzianek. Ponadto wpisy w dzienniku to niezła kopalnia wiedzy dla wszystkich zainteresowanych pojazdami kosmicznymi, fizyką, chemią i matematyką w wydaniu międzyplanetarnym. Fakt, prócz tych wszystkich mózgożernych obliczeń przydałoby się nieco więcej przemyśleń i refleksji samego Marka; wszak jest to człowiek oddalony od najbliższej żywej istoty o miliony kilometrów. No cóż, najwidoczniej autor "Marsjanina" postanowił wykreować nam bohatera twardo stąpającego po ziemi (a raczej po Marsie...), niż romantyka nostalgicznie i do znudzenia rozpamiętującego swoje beznadziejne położenie. Świetnym dopełnieniem pamiętnika są ironiczne komentarze samotnego astronauty, będące jednocześnie dobrze wyważoną "przypominajką" o tym, że Mark Watney to nie maszyna nastawiona na przetrwanie, lecz człowiek z krwi i kości, w dodatku taki, którego nie sposób nie lubić.

Prócz części pamiętnikarskiej autor raczy nas trzecioosobową narracją opisującą działania w siedzibie NASA od chwili, gdy cały świat dowiaduje się, że Mark Watney nie tylko żyje, ale i ma szanse na powrót do domu. Coraz częstsze przeskoki z Marsa na Ziemię zwiastują pewną przewidywalną oczywistość - że kontakt między tymi obiema planetami zostanie nawiązany, a Mark szczęśliwie wróci do domu. Choć koniec historii o "Marsjaninie" przewidywalny jest prawie od samego początku, to zdaje się, że tylko takie zakończenie wydaje się być właściwe. Bo gdyby Andy Weir siłami brutalnego kosmosu uśmiercił swojego bohatera, zabiłoby to nie tylko Marka, ale i całą tę niezwykłą pod każdym względem opowieść.

"Marsjanin" to mówiąc w dwóch słowach świetna lektura; taki Robinson Crusoe w kosmosie, ale zdecydowanie ciekawszy, bardziej pozytywny, bardziej ludzki, pełen nadziei i pełen tego, czego na co dzień niejednemu z nas brakuje - życiowego optymizmu.

Powieść Andy'ego Weira jest fenomenalna. Właśnie takiej książki potrzebowałam, żeby wreszcie wskoczyć z powrotem w mój czytelniczy świat.

Mark Watney jest członkiem marsjańskiej ekspedycji. Burza piaskowa zmusza ekipę do opuszczenia Czerwonej Planety. Mark zostaje ciężko ranny. Kiedy odzyskuje przytomność, orientuje się, że został sam. Na domiar złego po przejściu wichury obozowisko jest w fatalnym stanie. Pozostało niewiele żywności. Poziom tlenu też nie jest zadowalający. O kontakcie z Ziemią nie ma nawet co marzyć. Niestety, zarówno koledzy Marka jak i NASA są przekonani, że mężczyzna nie żyje, a zatem są marne szanse na to, aby ktokolwiek zorganizował misję ratunkową. Mark ma dwie opcje. Albo poddać się i umrzeć, albo walczyć o przetrwanie, chociaż graniczy to z cudem...

"Marsjanina" zaczęłam czytać już jakiś czas temu, jednak obowiązki nie pozwoliły mi go dokończyć. Bardzo byłam z tego powodu niepocieszona, ale co zrobić... Na szczęście teraz przyszło mnóstwo wolnego czasu i tak oto udało mi się dotrzeć do ostatniej strony tej fantastycznej książki. Jestem nią zachwycona. Dawno nie przeczytałam powieści, która zrobiłaby na mnie takie wrażenie jak "Marsjanin". Nigdy nie przepadałam za kosmicznymi podbojami w literaturze. Pierwszy raz przełamałam się przy "Chórze zapomnianych głosów" Remigiusza Mroza i drugi właśnie przy "Marsjaninie". Cóż mogę napisać? Po prostu zakochałam się w tej książce.

Mark Watney stał się moim ulubionym bohaterem. Uwielbiam go za jego odwagę, ducha walki, a przede wszystkim za niesamowity charakter. Uwagi, jakie notował w swoim dzienniku, nie jeden raz doprowadziły mnie do śmiechu, chociaż jemu samemu z pewnością do śmiechu nie było. Jestem pod ogromnym wrażeniem tego, w jaki sposób dzień za dniem walczył o to, aby przeżyć. Mało kto dałby radę dokonać tego, co on. Przede wszystkim nie każdy człowiek ma taką wolę życia, jaką miał Mark.

Oprócz wspaniałego głównego bohatera na wielki plus oceniam to, w jaki sposób autor opisał wszelkiego rodzaju technologie użyte w trakcie marsjańskiej misji. Przeciętny człowiek nie wyobrażałby sobie, że tak skomplikowane urządzenia mogą w ogóle istnieć. Mało tego ogrom wiedzy, jakim wykazywała się cała ekipa, a zwłaszcza Mark, sprawił, że miałam ochotę im wszystkim pogratulować geniuszu. Uwielbiam mądrych, inteligentnych ludzi, dla których nauka jest pasją.

"Marsjanin" jest świetną książką, którą z całą serdecznością polecam każdemu czytelnikowi. To wspaniała powieść ukazująca walkę o życie, determinację, odwagę. Nie należy także zapominać o niezwykłym poczuciu humoru głównego bohatera. Z pewnością nie będziecie żałować, gdy już po nią sięgnięcie po tę lekturę. Książka wciągająca bez reszty. Pełna zwrotów akcji. Trzymająca w napięciu na każdym kroku.

[Adres usunięty]

,,Ludzie ze skazą są niebezpieczni. Wiedzą, że potrafią przetrwać”. – Josephine Hart

Niespodziewana burza piaskowa sprawia, że załoga misji Ares 3 musi w trybie natychmiastowym opuścić Czerwoną Planetę. Podczas ewakuacji dochodzi jednak do wypadku: jeden z członków załogi – Mark Watney – zostaje ranny i znika z pola widzenia towarzyszy. Pośpieszne poszukiwania nie przynoszą skutku, a niebezpieczeństwo związane z burzą zmusza załogę do startu. Przekonani o śmierci Watneya astronauci ruszają w drogę, a NASA obwieszcza światu, że misja się nie powiodła. Nikt w kosmosie nie wie, że Mark Watney nadal żyje. I że został całkiem sam.

,,Jestem zdany na siebie”.

Mark nie należy do osób, które szybko się poddają. Po opatrzeniu ran i wstępnej kalkulacji, zdaje sobie sprawę, że ma szansę przetrwać. Udaje się do Habu – jednostki mieszkalnej z funkcją podtrzymywania życia – by po kilku minutach skomplikowanych obliczeń zdać sobie sprawę, że ma szansę na przeżycie zaledwie trzydziestu jeden dni. Czas, który jest zdecydowanie zbyt krótki, aby można było uratować człowieka oddalonego od Ziemi o miliony kilometrów. Jedyne, czego Watney ma w nadmiarze, to wola przetrwania. Jednak czy to wystarczy, by przeżyć w miejscu zapomnianym przez samego Boga?

,,(…) zrobili to dlatego, że każda istota ludzka ma podstawowy instynkt, który każe pomagać drugiej istocie ludzkiej znajdującej się w potrzebie. Czasem może się wydawać, że tak nie jest, ale to prawda”.

Historia powstania książki znacznie różni się od standardowych procedur wydawniczych. Sam autor nie spodziewał się wielkiego sukcesu po opowieści, która początkowo była jedynie krótkimi fragmentami publikowanymi na blogu. Szczegółowe i specjalistyczne podejście do warunków życia na Marsie sprawiło jednak, że pomysł Weira znalazł sobie wielu zwolenników i po latach ,,Marsjanin” został wydany w formie eBooka. To właśnie wtedy okazało się, że Weir stworzył prawdziwe dzieło – książka rozchodziła się jak świeże bułeczki. Dziś ,,Marsjanin” znany jest jako amerykański bestseller, który wzbudza zachwyt na całym świecie. W 2015 roku światło dzienne ujrzy również ekranizacja powieści, w której skazanego na zagładę astronautę zagra znany z filmu ,,Buntownik z wyboru” Matt Damon.

[Adres usunięty]

Pomimo wielu opisów technicznych napisana tak, że nawet to nie denerwuje, jedynie daje do myślenia ile trzeba wiedzieć i jak być wszechstronnie zaradnym by przetrwać nawet w tak skrajnych warunkach jakie posiada Mars. Wiemy że laik by tam nie trafił, jedynie ktoś z odpowiednim wykształceniem. Ale mimo wszystko teksty głównego bohatera w jego dzienniku nieraz sprawiły, że się śmiałam. Filmu jeszcze nie widziałam i dobrze tak lepiej. Jedynie co mogę dodać warto przeczytać. Dobra rozrywka.

Skolonizować Marsa, czemu nie? Tego jeszcze nie było!

"Marsjanin" od samego początku mnie zaskakiwał. Trzymał w napięciu. Do końca nie wiedziałam, czy główny bohater, Mark Watney przeżyje. Jest to bardzo dobra książka, która nie tylko wciąga, ale także fascynuje, sprzedaje wiele ciekawych informacji związanych z nauką, Wszechświatem, pracą astronautów i tym, jak kurczę, można egzystować na… Marsie.

Mark Watney ma pecha i to ogromnego. Podczas marsjańskiej ekspedycji, w wyniku burzy piaskowej i niefortunnego wypadku, zostaje sam na Czerwonej Planecie. Bez ekipy, ranny, ze zniszczonym przez wiatr obozem, małą ilością powietrza, jedzenia i ogólnie w trudnych warunkach – musi przeżyć, choć każdy w NASA myśli, że jest martwy. Nie ma łączności, nawet gdyby sztab w Houston odkrył, że Mark żyje, to i tak do kolejnej misji ratunkowej zabraknie mu wody i żywności. Czy przez te niewygodne fakty się podda? Absolutnie nie! Ma przecież swój dyplom z botaniki, wiele pomysłów i silną wolę, aby przetrwać, choć Mars nie gra fair…

Książka jest jedną z lepszych – gdy kładłam się spać, to o niej myślałam i również wtedy, gdy się budziłam. Chodziła mi po głowie przez cały czas. Autorowi udało się genialnie zbudować dynamikę akcji i to napięcie! – cały czas martwiłam się o losy bohatera. Za każdym razem, jak już miałam nadzieję, że Markowi uda się wyjść cało z danej sytuacji, to znowu obrywał czymś, co mogło bardzo szybko doprowadzić do jego śmierci. Dawno tak nie przeżywałam książki, nie denerwowałam się tym, jak autor dalej poprowadzi historię i co czeka mnie po przewróceniu następnej strony.

Bałam się, że pisarz rzuci nas trochę na głęboką wodę. Nic takiego się nie stało – książkę rozpoczął wstępem, a później akcja biegnie już błyskawicznie. Narracja prowadzona jest na samym początku z punktu widzenia głównego bohatera, aby później ukazać inną perspektywę – Weir serwuje nam powrót na Ziemię i opisuje to, jak NASA odkryło, że Mark żyje. A więc to, co dzieje się na Marsie i na naszej planecie przeplata się w kolejnych rozdziałach. Tak samo narracje, gdy mamy Marka to jest pierwszoosobowa, a gdy pracowników NASA – wówczas zmienia się na trzecioosobową. W książce zostało to wszystko bardzo płynnie przedstawione – z jednej strony wiemy o tym, co w danej chwili myśli Mark, ale także mamy szerszy obraz tego, co dzieje się u reszty postaci.

Co jest jeszcze ważne. Mark prowadzi coś w stylu dziennika. I robi to doskonale. Gdyby ogłoszono konkurs na najbardziej zabawnego i ironicznego bohatera, to Watney miałby pierwsze miejsce bez żadnego problemu. Jego cięty język, poczucie humoru, to jak podchodził do wielu swoich utarczek z Marsem, jest jednym z największych atutów książki. Przez to nie tylko siedzimy jak na szpilkach, bo nasza ulubiona postać może zginąć, ale też co jakiś czas wybuchamy śmiechem. Weir stworzył postać, którą nie da się nie lubić, która podczas czytania staje się twoim najlepszym kumplem i trudno się z nią rozstać.

W "Marsjaninie" pojawia się wiele nauki. I to kolejny plus dla autora, że udało mu się wcisnąć tyle szczegółów, choć w sumie mógł to pominąć, jak np. zrobiono w filmie (co dla mnie było jego największym minusem). Szczegóły są tutaj bardzo istotne, przez nie Mark może w każdej chwili umrzeć. Dlatego też Weir podaje wszystkie wyliczenia, opisuje każde działanie bohatera, podchodzi do tej historii, jak do czegoś, co rzeczywiście mogłoby się wydarzyć, a więc staje się ona bardziej prawdopodobna. Dla takiego laika jak ja, czytanie o pracy astronautów, przedstawionej w tak realistyczny sposób było czymś po prostu fascynującym, tak, że teraz mam ochotę kupić sobie kolejną książkę, ale bardziej naukową, właśnie o podróżach w kosmos.

Marsjanin to powieść, którą mogę polecić wszystkim. Patrząc na opis, od razu myśli się, że jest to powieść bardziej dla mężczyzn. Zgodzę się z tym, ale także nie jedna kobieta zainteresuje się historią Marka. Bo ma w sobie humor, jak i napisana jest bardzo dobrym językiem, czyta się ją błyskawicznie. Polecam także młodzieży, może Marsjanin będzie dla nich inspiracją?

Ostatnio kosmos stał się bardzo popularny. Każdy z nas pamięta historyczny skok ze stratosfery Felixa Baumgartnera, co rusz słyszymy o nowych odkryciach NASA. Powstają także filmy, o których było głośno – Grawitacja, Interstellar, a teraz Marsjanin. Siłą historii Marka Watney jest to, że podczas czytania staje się ON nam bliski, cały czas zadajemy sobie pytanie – przecież po tym wszystkim ON nie może zginąć? Autor bardzo realistycznie przedstawia tę historię, przez co miałam wrażenie, że to może zdarzyć się naprawdę. I jeszcze to hasło – „On musi wrócić do domu” zawiera w sobie tyle siły i przedstawia ludzi, którzy jednak nie są obojętni na losy innego człowieka.

Polecam, a na pewno nie oderwiecie się od tej książki!

CAŁA RECENZJA: [Adres usunięty]