Lwów, czyli perła w koronie I Rzeczypospolitej, stolica Księstwa Galicji i Lodomerii w okresie zaboru austriackiego, w czasach II RP jedyne miasto odznaczone za męstwo. Jaka jest historia zwykłych mieszkańców tego niezwykłego obszaru miejskiego?
Książka "Lwów. Życie codzienne i niecodzienne XIX i XX wieku" z serii "Moje Kresy" Ryszarda Jana Czarnowskiego traktuje o Lwowie w wieku dziewiętnastym i dwudziestym, w czasach, kiedy Polski nie było na mapie. Jako ważne miasto na wschodzie skupiało ono wiele narodowości i kultur między innymi: Polaków, Żydów, Ukraińców, Ormian, Niemców czy Rosjan. Było ważnym ośrodkiem niepodległościowym zarówno Polski, jak i Ukrainy. Jednakże było to miasto, w którym konflikty nie wybuchały masowo, ani drastycznie, mieszkańcy wzajemnie się tolerowali.
Ryszard Jan Czarnowski opowiada w głównej mierze jednak o życiu właśnie codziennym. Jest to architektura, która łączy ze sobą stare tradycje, a w XIX wieku rozpoczęło się budownictwo secesyjne, które nadal jest obecne we Lwowie. Jest to postęp i rozwój tego ośrodka miejskiego, który jest jednym z ważniejszych i strategicznych miast we wschodniej Europie. Również są to sami mieszkańcy i ich wielokulturowość. Są to też szkoły i uniwersytet, które kształciły pokolenia świadome odmienności tego miasta od innych. Oprócz tego w książce znajdują się dobrze zachowane ilustracje i zdjęcia, które dopełniają obrazu tego pięknego miasta.
Książka "Lwów. Życie codzienne i niecodzienne XIX i XX wieku" z serii "Moje Kresy" Ryszarda Jana Czarnowskiego traktuje o Lwowie w wieku dziewiętnastym i dwudziestym, w czasach, kiedy Polski nie było na mapie. Jako ważne miasto na wschodzie skupiało ono wiele narodowości i kultur między innymi: Polaków, Żydów, Ukraińców, Ormian, Niemców czy Rosjan. Było ważnym ośrodkiem niepodległościowym zarówno Polski, jak i Ukrainy. Jednakże było to miasto, w którym konflikty nie wybuchały masowo, ani drastycznie, mieszkańcy wzajemnie się tolerowali.
Ryszard Jan Czarnowski opowiada w głównej mierze jednak o życiu właśnie codziennym. Jest to architektura, która łączy ze sobą stare tradycje, a w XIX wieku rozpoczęło się budownictwo secesyjne, które nadal jest obecne we Lwowie. Jest to postęp i rozwój tego ośrodka miejskiego, który jest jednym z ważniejszych i strategicznych miast we wschodniej Europie. Również są to sami mieszkańcy i ich wielokulturowość. Są to też szkoły i uniwersytet, które kształciły pokolenia świadome odmienności tego miasta od innych. Oprócz tego w książce znajdują się dobrze zachowane ilustracje i zdjęcia, które dopełniają obrazu tego pięknego miasta.
