Kowboj w Paryżu. Lucky Luke. Tom 82

Zamorskie wojaże.

Pewnym zaskoczeniem niniejszej odsłony westernowej komiksowej serii jest przeniesienie akcji na Stary Kontynent (!). Lucky Luke’a zagnało aż do Paryża… Po co i dlaczego? Jaki ma tam interes? Przeczytajcie koniecznie :)

Najnowsza część serii którą trzymam właśnie w ręku została wydana premierowo we Francji w 2018 roku. Twórcy to kontynuatorzy „tradycji Lucky Luke’a”, można by więc psioczyć, że to już nie to samo – ale czy jest sens? Według mnie nie. Przede wszystkim dlatego, że duch serii został moim skromnym zdaniem zachowany. Powód drugi = każdy powrót do tego cyklu i do tego bohatera to zbyt duża frajda żeby ją sobie odpuścić :)

Lucky Luke poznaje znanego francuskiego rzeźbiarza Bartholdiego. Rzeźbiarz odbywa tournée po Stanach Zjednoczonych wystawiając swoje prace ([Adres usunięty]. pochodnię będącą częścią Statuy Wolności), zostaje jednak napadnięty. Udział w owym napadzie ma pewien zwariowany dyrektor więzienia za wszelką cenę nie chcący dopuścić do powstania „pomnika wolności” (praca w służbie penitencjarnej chyba co nieco temu panu pomieszała klepki ;) ). Kiedy incydent się powtarza Luke postanawia ochraniać artystę. W efekcie czeka go niespodziewana wyprawa do wspomnianego Paryża :)

Seria ma się dobrze, nawet jeśli kontynuują ją spadkobiercy pierwszych twórców. Zawsze byłem zdania, że dobre cykle powinny być kontynuowane i rzeczą drugorzędną jest to, przez kogo – byle klimat cyklu został zachowany, a kolejne odsłony oddawały klimat całej serii. Lucky Luke jest świetnym przykładem tego, że taka filozofia działa i ma rację bytu. Obyśmy jeszcze wiele razy mogli przeczytać o kolejnych przygodach Samotnego Kowboja i zobaczyć końcowy obrazek, na którym oddala się w stronę zachodzącego słońca :)

Dziękuję Egmont Polska za egzemplarz recenzencki.

Więcej na:

[Adres usunięty]

POZYTYWNE ZASKOCZENIE

Chociaż Lucky Luke jest serią europejską, akcja całości dzieje się na Dzikim Zachodzie. Nikt więc chyba nie przypuszczał, że nasz dzielny kowboj wybędzie kiedyś poza amerykańskie tereny, a jednak. Skoro nawet Europejczycy potrafili kręcić westerny i robili to w tak znakomitym stylu (patrz Sergio Leone), że przeszli do legendy nie tylko gatunku, ale też i kinematografii, to dlaczego western nie może przenieść się na Stary Kontynent? Właśnie, dlatego też w 82 tomie cyklu, najnowszym, bo we Francji wydanym w roku 2018, Lucky Luke trafia do Paryża. Jak poradzi sobie w tym miejscu? Jedno jest pewne, jakkolwiek by to nie wyglądało, czytelników czeka kolejna porcja świetnej zabawy, od której trudno się będzie oderwać.

Bartholdi, francuski rzeźbiarz, odbywa właśnie tournée po Stanach, prezentując wszystkim swoje najnowsze dzieło – wielką pochodnię, część Statuy Wolności, która stanie w Nowym Jorku. Pech chce, że zostaje napadnięty. Szczęście w nieszczęściu, że z pomocą przychodzi mu Lucky Luke. Kiedy incydent się powtarza, nasz dzielny kowboj decyduje się chronić go. A jest przed kim, bo pewien dyrektor więzienia nie chce by pomnik wolności został pobudowany i zrobi wszystko, by temu zapobiec. Lucky Luke nie wie jednak jeszcze, jak niezwykłą przygodą okaże się to zadanie, które rzuci go w podróż do… Europy!

W chwili obecnej „Lucky Luke: Kowboj w Paryżu” jest ostatnim albumem serii. I to albumem, jak zawsze, udanym. Co prawda żaden z twórców, którzy rozsławili serii, czyli Morris ani Goscinny przy nim nie pracował – nie ma się co dziwić, obaj od dawna nie żyją – ale odpowiedzialny za scenariusz Jul nie przypadkiem został nazwany godnym następcą ich spuścizny. Jego opowieść bowiem czerpie z najlepszych cech całej serii. A zatem jest tu humor, są przygody, jest zagrożenie-zło, które trzeba pokonać, ale nie brak też historycznych odniesień. A wręcz przeciwnie – te są mocno zaakcentowane i ciekawie uzupełniają się z fikcją.

Oczywiście przede wszystkim jest to jednak rozrywka i to naprawdę na poziomie. Można by sądzić, że po tylu tomach seria ma pełne prawo zjadać własny ogon, a jednak, jak pokazuje ten tom, wciąż nie powiedziała jeszcze ostatniego słowa i potrafi pozytywnie zaskoczyć. Bo właśnie takim pozytywnym zaskoczeniem jest „Kowboj w Paryżu”, choć z drugiej strony jeszcze nie trafiłem na zły tom „Lucky Luke’a”, więc jakieś wielkie zaskoczenie to nie było.

I nie ma zaskoczenia jeśli chodzi o rysunki. Te są klasyczne, jak zawsze, utrzymane w stylistyce do jakiej niegdyś przyzwyczaił nam Morris, a zatem miłe dla oka i dobrze pasujące do całości. Kolor też nie zawodzi, podobnie jak wydanie. W skrócie: jak zawsze warto. Miłośnicy serii, jak i fani humorystycznych komiksów będą zadowoleni.