-
Recenzent WybitnyOcena: 5/5Dodana przez Anna G. w dniu 2014-07-02Recenzja dotyczy produktu typu: książka
23 z 36 osób uznało recenzję za przydatnąKolejna lektura, o której chciałabym napisać kilka słów, to powieść pani Małgorzaty Kaicińskiej „Lilka”. Jest to powieść, która daje bardzo dużo do myślenia…
Poznajemy Mariannę, kobietę po pięćdziesiątce, która zaczyna nowe życie, odchodzi od niej mąż, znany lekarz, zaczyna się spotykać z kimś innym, zaczyna układać sobie życie, tak , aby ono było wartościowe.
Jest jednak w tej powieści motyw bardzo wzruszający i naprawdę smutny, aczkolwiek jest to „rzecz”, która kiedyś w przyszłości dotknie nas wszystkich – śmierć kogoś bliskiego. Marianna dowiaduje się o chorobie swojej przyrodniej, młodszej siostry – Lilki. Lilka – początkowo nie chce, aby ktokolwiek wiedział o jej problemie, jednak dzięki byłemu mężowi Marianna dowiaduje się o jej nieszczęściu. Siostra pomaga swojej najbliższej jak może. Jednak po prośbie chorej starają się ukryć wszystko przed ojcem – który właściwie nim nie jest, a jednak jest ( aby dowiedzieć się czegoś więcej na ten temat trzeba przeczytać książkę). Poznajemy całą historię rodziny, przyjaciół i widzimy, jak ważna jest miłość i wspieranie się nawzajem, podtrzymywanie na duchu. Wspólna walka o coś lepszego, o zdrowie i wreszcie o godne umieranie. Marianna początkowo zazdrosna, z czasem nawet zaprzyjaźnia się ze swoją konkurentką – nową miłością swego męża, która jest notabene pielęgniarką i to ona pomaga w walce o Lilkę. Autorka mierzy się w tej powieści z odchodzeniem bliskich, nieuleczalną chorobą, śmiercią, nieodwracalnością losu.
Krótko mówiąc "Lilka" to powieść o odchodzeniu... o odchodzeniu z domu i o odchodzeniu do lepszego życia? O miłości, o przyjaźni, o chorobie, lęku, przebaczaniu i poświęceniu. JEST TO KSIĄŻKA, KTÓRA DAJE BARDZO DUŻO DO MYŚLENIA,PO PROSTU TRZEBA JĄ PRZECZYTAĆ. I CHWILĘ ZASTANOWIĆ SIĘ NAD SOBĄ I SWOIM ŻYCIEM, KTÓRE PRZECIEŻ TAK SZYBKO PRZEMIJA…
Marianna tarła ziemniaki na placki, gdy mąż jej powiedział, że odchodzi. Po trzydziestu latach drętwego małżeństwa mają prawo być sobą zmęczeni. Odchodzi... Bez żalu i pretensji. A na dodatek z pytaniem o małą pomoc wpada nielubiana siostra Lilka.Bohaterka powieści musi spojrzeć na swe życie w zupełnie nowym świetle. Syn od dawna na swoim, mąż z kochanką, ojciec coraz starszy. Marianna podsumowuje swoje życie - kogo kochała i kto ją kochał. Ile było w nim szczęścia, nieszczęścia? Dopiero jednak Marianna tarła ziemniaki na placki, gdy mąż jej powiedział, że odchodzi. Po trzydziestu latach drętwego małżeństwa mają prawo być sobą zmęczeni. Odchodzi... Bez żalu i pretensji. A na dodatek z pytaniem o małą pomoc wpada nielubiana siostra Lilka.Bohaterka powieści musi spojrzeć na swe życie w zupełnie nowym świetle. Syn od dawna na swoim, mąż z kochanką, ojciec coraz starszy. Marianna podsumowuje swoje życie - kogo kochała i kto ją kochał. Ile było w nim szczęścia, nieszczęścia? Dopiero jednak pojawienie się Lilki, przyrodniej siostry, pozwala jej inaczej spojrzeć na miłość, kobiecość, przebaczenie.Małgorzata Kalicińska pokazuje w Lilce, że rozstania nie muszą oznaczać pustki, że życie nie kończy się po pięćdziesiątce, że samotność można zapełnić nowymi doświadczeniami, niespodziankami. I jeśli tylko pragniemy, miłość, przyjaźń - jakkolwiek byśmy je definiowali mogą przyjść do nas w najmniej oczekiwanym momencie.Małgorzata Kalicińska - ur. 30.09.1956 r. - czyli dama półwieczna. Ukończyła SGGW-AR w Warszawie, ale języka polskiego uczyła się od mamy - znakomitej polonistki Marii Kalicińskiej, a też od Romy Stawińskiej w warszawskim LO im J. Dąbrowskiego. Pracowała w agencji reklamowej, w TVP i zbudowała na Mazurach ośrodek konferencyjno-szkoleniowy. Także bankructwo, jako doświadczenie życiowe, było jej udziałem. ("Co cię nie zabije...")Matka, dzisiaj też i babka - to najważniejsze i najpiękniejsze role w jej życiu. Obserwatorka, empatka. Zwyczajna kobieta pisząca.
